Έχει βουίξει ο τόπος ότι ο Ζαραδούκας θα είναι το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδος και αυτός όπως και ο Διαμαντάκος με την μορφή του δανεισμού από τον Ολυμπιακό. Ένας παίκτης που ταλαιπωρήθηκε από βαρύ τραυματισμό που τον οδήγησε σε πολύμηνη αποχή από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις αλλά πρόσφατα έδειξε ότι είναι υγιής και ότι διψάει για να ξαναμπεί σε κανονικούς αγωνιστικούς ρυθμούς. Κάτι φυσικά που με το ρόστερ που έχει ο Ολυμπιακός είναι αδύνατο να γίνει στην ομάδα του Πειραιά.

Ουσιαστικά μιλάμε για την πρώτη μεταγραφική κίνηση μιας και πρόκειται για έμπειρο ποδοσφαιριστή, έτοιμο να βοηθήσει σε αντίθεση με τον Διαμαντάκο που πρόκειται για άλλον έναν νεαρό αθλητή που παλεύει να καθιερωθεί στο επαγγελματικό επίπεδο της σουπερλιγκας όπως και η πλειοψηφία των παικτών που ήδη έχουμε. Αριστερός μπακ, με ταχύτητα και καλή τεχνική κατάρτιση ο Ζαραδούκας σίγουρα μπορεί να βοηθήσει. Τα κενά του ΑΡΗ μας δυστυχώς είναι πολλά και ίσως με μια σειρά προτεραιότητας η θέση του αριστερού μπακ να ήταν χαμηλά στην λίστα αλλά η αλήθεια είναι ότι φέτος η βοήθεια που έχει η ομάδα μας από τα άκρα τόσο αμυντικά αλλά πολύ περισσότερο μεσοεπιθετικά είναι μηδαμινή. Ελάχιστες φορές είδαμε τον Μαργαρίτη να ανεβαίνει ψηλά ενώ και ο Καζναφέρης (και ο Ψυχογιός παλαιότερα) που καλύπτεο το δεξί άκρο τις περισσότερες φορές που το επιχειρεί καταλήγει σε αβίαστο λάθος... Επομένως ίσως να καταφέρει να δυναμώσει σε σημαντικό βαθμό την αριστερή πλευρά και να συνδυαστεί πολύ καλύτερα με τον Σουνά ή τον Γιαννώτα.  Ενώ λοιπόν είμαστε όλοι στην αναμονή για την επίσημη ανακοίνωση της μεταγραφής του Ζαραδούκα, ο Διαμαντάκος προπονείται κανονικά με την ομάδα και δηλώνει έτοιμος να βοηθήσει. Τώρα πως γίνεται ένας παίκτης που αν και του δόθηκαν ευκαιρίες και πέρασε απαρατήρητος από τον φετινό Πανιώνιο να μπορέσει να κάνει την διαφορά στον ΑΡΗ, σε μια θέση που πονάει... Μακάρι το παλικάρι να μας διαψεύσει, να αρπάξει την ευκαιρία απο τα μαλλιά και μαζί με τον Αγκάνθο να συνθέσει ένα πολύ πιο αποτελεσματικό δίδυμο στο 4-4-2 του Αλκαράθ.

Έστω και καθυστερημένα η διοίκηση προχωράει σε κάποιες κινήσεις, παρόλα αυτά επιλέγοντας για την μια θέση του "έμπειρου"  άνω των 24 ετών τον Γ.Ζαραδούκα ενώ η πιο τρανταχτή αδυναμία είναι το μεσοεπιθετικό παιχνίδι και η ανάπτυξη της ομάδος μας δείχνει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό πλάνο αλλά ούτε "σάλιο" για να γίνουν μεταγραφικές κινήσεις. Όλες οι ελπίδες μας για ενίσχυση ουσίας έχουν πέσει πάνω στον Ολυμπιακό που περιμένουμε να κάνει πράξεις τις τοποθετήσεις του προέδρου του ότι δεν θέλει να δει ομάδες σαν τον ΑΡΗ και την ΑΕΚ να υποβιβάζονται και μετά τους Ζαραδούκα και Διαμαντάκο να δώσει το ΟΚ και για τον Τάτο ή τον Βλαχοδήμο ή και γιατί όχι και για τους 2. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτά τα πάρε δώσε με τον Ολυμπιακό αλλά στο σημείο που έχει φθάσει ο ΑΡΗΣ μας και με την ανεπάρκεια που δείχνει η νέα διοίκηση της ΠΑΕ που δεν μπορεί να πάρει παίκτη ούτε από Παναιτωλικό, ούτε από Εργοτέλη ή Δράμα όπως φαίνεται οι δανεικοί από τον Ολυμπιακό είναι μονόδρομος. Ας ελπίσουμε αυτή η τακτική να βγει σε καλό και όταν η χρονιά ολοκληρωθεί να δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά...

ΥΓ. Ας ελπίσουμε να μην στραβώσει και αυτή η καλή μεταγραφή όπως και οι υπόλοιπες...

Επιστροφή στα βάσανα για την ομάδα μας που μετά την ήττα στην Κρήτη επιστρέφει για τα καλά στο άγχος της παραμονής και στα παιχνίδια με τον πλάτη στον τοίχο. Τα πολλά λάθη στην άμυνα, τα εγκληματικά λάθη του Βελλίδη που συνεχίστηκαν και σήμερα, οι εμμονές του Αλκαράθ αλλά και τα "λάθη" του Σπάθα και των βοηθών τους οδήγησαν στο πικρό 2-0 και επανέφεραν τους εφιάλτες μας στο προσκήνιο.

Είχαμε πει πριν το παιχνίδι ότι ως ένα βαθμό το ότι ο Αλκαράθ έχει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και την ακολουθεί πιστά είναι θετικό. Όταν όμως αυτή η εμπιστοσύνη στην φιλοσοφία και στο πλάνο του γίνεται αρρωστημένη εμμονή σε πρόσωπα τότε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα 15' η ομάδα μας ήταν τραγική και θύμισε κάτι από το παιχνίδι του κυπέλλου στην Αθήνα με αντίπαλο την Καλλιθέα. Καμία συνοχή, τραγική επιθετική ανάπτυξη, βλακώδεις αντιδράσεις στην άμυνα και εγκληματικά λάθη από τον Βελλίδη που οδήγησαν στο πρώτο γκολ. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο παίκτης που σκοράρει ήταν οφσάιντ η συρτή σέντρα που γίνεται ουσιαστικά πάει πάνω στον Βελλίδη και αντι να την πιάσει την έστρωσε στον αντίπαλο. Σίγουρα ο Βελλίδης φέτος μένει σαφώς περισσότερο από πέρσι εκτεθιμένος λόγω της κακής αμυντικής λειτουργίας αλλά τα περισσότερα γκολ που έχει φάει ο ίδιος με το ταλέντο του μας έχει δείξει ότι είναι περισσότερο προσωπικές κακές στιγμές παρά δύσκολες φάσεις. Ο νεαρός Καραγιάννης μαζί με τον Καζναφέρη συνθέσανε μια δεξια πλευρά σκέτη τραγωδία που τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά αποτελούσε την μεγαλύτερη πληγή της ομάδος μας στο σημερινό παιχνίδι. Ενώ και ο Γιαννίτσης τόσο στην φάση με το δοκάρι του Παπάζογλου σε μια φάση που περνάει ο επιθετικός του ΟΦΗ στο σπριντ ερχόμενος από πίσω Πουλίδο και Γιαννίτση(!!!) αλλά ακόμη περισσότερο στην φάση του 2-0 κατάφερε να μας υπενθυμίσει γιατί σχεδόν όλοι οι προπονητές που περάσανε τα τελευταία χρόνια τον είχαν στην άκρη μέχρι να τον "ξεθάψει" ο Αλκαράθ. Στο τέλος του αγώνα ο Ισπανός προπονητής δικαιολόγησε τους παίκτες του ορθά αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να δικαιολογήσει τις επιλογές του γιατί οι περισσότεροι παίκτες που έκαναν χοντρά λάθη ή πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι όπως ο Κοέλιο δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια που αγωνίστηκαν. Αν λοιπόν ο Αλκαράθ επιδεικτικά αγνοεί τις αδυναμίες ή το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών οι παίκτες δεν έχουν ευθύνη για τα λάθη τους αλλά η ευθύνη είναι του προπονητή που παραβλέπει κάτι τόσο οφθαλμοφανές...  Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι όπου ο Σπάθας σφύριξε 3πλασια φάουλ εις βάρος της ομάδος μας χωρίς να υπάρχει καν ιδιαίτερη πίεση στους παίκτες του ΟΦΗ και η κατοχή να είναι ελαφρώς περισσότερη για εμάς.  Αν δηλαδή "καταπιούμε" το γκολ-οφσάιντ που οι περισσότεροι δεν το πήραμε χαμπάρι τα φάουλ που σφύριζε ο Σπάθας υπέρ του ΟΦΗ και αυτά που αγνοούσε για την ομάδα μας ήταν ξεκάθαρη πρόκληση. 

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και δυστυχώς σε έναν αγώνα που ο ΑΡΗΣ μας έπρεπε πάση θυσία να μην χάσει, έχασε. Όσο και να μιλάμε για ευθύνες και για λάθη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αγκάνθο και Γιαννώτας είναι σχεδόν όλη η επίθεση του ΑΡΗ και από την στιγμή που λείπουν ή δεν είναι σε καλή κατάσταση η ομάδα παρουσιάζεται αδύναμη επιθετικά. Τώρα γιατί ο Αλκαράθ δεν έχει περισσότερες επιλογές ας μας το πει ο ίδιος που έσπευσε να διώξει παίκτες όπως ο Γκέσιος και ο Καπετάνος και να αδρανοποιήσει παίκτες όπως ο Ψυχογιός και ο Παπαζαχαρίας. Όσο για τις μεταγραφές άντε από αύριο να δούμε αν θα ανάψει το πράσινο φως μπας και ο Ολυμπιακός μας δώσει τον Διαμαντάκο(!?!) για να σωθούμε... ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΩΡΑ ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ, από ευχολόγια χορτάσαμε...

Τελικά ο Γιαννώτας δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το πρόβλημα τραυματισμού του και δεν θα ταξιδέψει στην Κρήτη σε αντίθεση με τους Αγκάνθο και Πουλίδο που όπως όλα δείχνουν θα ξεκινήσουν και βασικοί. Σίγουρα ο Λ.Αλκαράθ θα ήθελε και τον νεαρό επιθετικό στην διάθεση του αλλά θα πρέπει να κάνει τα πλάνα του χωρίς αυτόν σε ένα παιχνίδι όπου το θετικό αποτέλεσμα κρίνεται απαραίτητο. Και όταν λέμε θετικό αποτέλεσμα εννοούμε όχι ήττα. Ξενίζει το να μην απαιτούμε την νίκη αλλά θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Σε αυτή την περίεργη χρονιά η πίεση και η λογική της νίκης μας έχει στοιχίσει πάρα πολύ. Αν λοιπόν ήμασταν πιο επιφυλακτικοί και πονηροί στο παιχνίδι μας και μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τις εντός έδρας με Γιάννενα και Πλατανιά τώρα θα μπορούσαμε να ήμασταν στην 10η θέση της βαθμολογίας με 6 βαθμούς διαφορά από την επικίνδυνη ζώνη. Για αυτό θα πρέπει πάση θυσία να μην χάσουμε, και αν βρεθεί η ευκαιρία για νίκη να την αρπάξουμε από τα μαλλιά.

Προφανώς όλα τα παραπάνω τα έχει υπολογίσει καλύτερα ο Λ.Αλκαράθ που παρά τις περίεργες επιλογές του τουλάχιστον δείχνει μια σταθερότητα στις απόψεις του, στην φιλοσοφία του και στις επιλογές του. Έτσι αναμένεται να δούμε την 11αδα που έπαιξε απέναντι στον Πανιώνιο με μικρές διαφορές, όλες αναγκαστικές. Ο Γιαννώτας και ο Παπαστεργιαννός δεν θα αγωνιστούν οπότε εκτός από τον Αγκάνθο που σίγουρα θα ξεκινήσει βασικός στον χώρο του κέντρου αναμένεται να έχουμε μια ακόμη αλλαγή με τον Οικονομόπουλο να είναι το φαβορί μετά από την καθοριστική του συμβολή στην νίκη της προηγούμενης αγωνιστικής. Το αν θα αλλάξει και σύστημα ο Αλκαράθ είναι κάτι που ακούγεται αλλά θα φανεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στην αντίπαλη πλευρά ο ΟΦΗ φαίνεται να περνάει μια έντονη περίοδο κρίσης με παίκτες και προπονητές να αποχωρούν λόγω των οικονομικών προβλημάτων, μεταγραφές και εκεί να μην γίνονται αλλά και οι τραυματισμοί να μην επιτρέπουν στον νέο προπονητή να προετοιμάσει σωστά την ομάδα του. Η εύκολη ήττα από την Ξάνθη απλά επιβεβαίωσε την προβληματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΟΦΗ. Ευκαιρία για εμάς λοιπόν να πατήσουμε πάνω στα προβλήματα της Κρητικής ομάδας και να κάνουμε αυτό που δεν κάναμε στον πρώτο γύρο όπου αν και είχαμε δημιουργήσει πάρα πολλές ευκαιρίες δεν είχαμε καταφέρει να πετύχουμε το πολυπόθητο γκολ.  Βέβαια τότε δεν υπήρχε Αγκάνθο όπου με τόσες ευκαιρίες σίγουρα θα είχε καταφέρει να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ώρα λοιπόν να καλύψει τις απουσίες του από τον πρώτο γύρο!

Όσο και αν δηλώνουν οι αθλητές ότι όταν αγωνίζονται τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα μένουν στην άκρη, σίγουρα όμως υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επηρεάζει την ψυχολογία κάθε αθλητή και κατά συνέπεια ολόκληρης της ομάδος. Η εξέλιξη με το άρθρο 99 και η διασφάλιση ότι η ομάδα θα καταφέρει να βγάλει την χρονιά χωρίς παρεμβολές και τον κίνδυνο αφαίρεσης βαθμών να αιωρείται είναι κάτι που μόνο ως θετικό θα πρέπει να το έχουν δει οι παίκτες μας. Πλέον η τύχη του φετινού ΑΡΗ είναι καθαρά στα δικά τους πόδια. Όλοι γνωρίζουμε πως στήθηκε αυτή η ομάδα, όλοι γνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά. Παρόλα αυτά έχουν μια τεράστια ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν και να τους αφήσουν απερίσπαστους να δουλέψουν μπορούν να σώσουν τον ΑΡΗ πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμαστε. Τα υπόλοιπα μέσα στο γήπεδο... ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!

Λίγα λόγια μπορεί να πει κανείς για το ισόπαλο 0-0 κόντρα στην Ξάνθη μιας και ότι και αν έχει γίνει κατά την διάρκεια του αγώνα ή και πριν αν θέλετε με τις "περίεργες" επιλογές του Αλκαράθ ή ακόμη και τον μη καταλογισμό πέναλτι πάνω στον Γιαννώτα όλα επισκιάζονται από τις 3 τεράστιες ευκαιρίες, με τις 2 από αυτές να είναι σε σχεδόν κενή εστία από ελάχιστη απόσταση. Όταν χάνεις τέτοιες ευκαιρίες το μόνο που σου μένει είναι να τα βάλεις με τον εαυτό σου και να πεις ευτυχώς που δεν έφαγες και κανα γκολ στην αντεπίθεση όπως είναι ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου.

Αρκετά καλός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, είχε διάθεση, ενέργεια και οι παίκτες στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα προσπάθησαν να βγουν μπροστά. Ιδίως στο Β ημίχρονο πολλές φορές  κυρίως από την αριστερή πλευρά είδαμε τους Μαργαρίτη, Σουνά και Αγκάνθο να συνδυάζονται ωραία και να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για γκολ. Ένα γκολ που θα μπορούσε πάρα πολύ εύκολα να είχε έρθει αν υπήρχε περισσότερη συγκέντρωση και ψυχραιμία στην τελική προσπάθεια. Τόσο η κοντινή κεφαλιά του Αγκάνθο, όσο και η χαμένη ευκαιρία του Καραγιάννη αλλά και του Τριανταφυλλάκου στο φινάλε της αναμέτρησης μετά την εξαιρετική πάσα του Γιαννώτα ήταν 3 ευκαιρίες που έπρεπε τουλάχιστον μια να καταλήξει στα δίχτυα. Όταν τα χάνεις αυτά όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Η επιστροφή του Πουλίδο σε συνδυασμό με τον καλή παρουσία του Βελλίδη που όσες φορές χρειάστηκε ήταν εκεί ήταν ο βασικός λόγος που ύστερα από 11 παιχνίδια κρατήσαμε το μηδέν στην άμυνα. Τι να το κάνεις όμως όταν δεν μπορείς να σκοράρεις σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Μπορεί ο Γιαννώτας να έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του και να εκνεύρισε με τις ενέργειες του αλλά και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι αποτελεί κεφάλαιο για τον ΑΡΗ και ακόμη και στην κακή του μέρα μπορεί να βγάλει γκολ είτε κερδίζοντας πέναλτι που του αρνήθηκε ο Στυλιάρας είτε δίνοντας μισό γκολ στον Τριανταφυλλάκο που δεν μπόρεσε να το κάνει ολόκληρο. Καθυστερημένη η αντίδραση του Αλκαράθ από τον πάγκο όταν είχε φανεί από το 60' και μετά ότι η ομάδα αρχίζει να μένει από δυνάμεις. Μπορεί ο Αγκάνθο παίζοντας τραυματίας να έμεινε από δυνάμεις και κάπως έτσι να δικαιολογείται η αντικατάσταση του αλλά αλλαγή στο 89΄σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι κάτι που ίσως να μην έχουμε ξαναδεί.

Ολοένα και περισσότερο θυμίζει η πορεία του ΑΡΗ εκείνες τις μαύρες χρονιές που πέσαμε κατηγορία. Αδυναμία της ομάδος να πάρει καθοριστικά αποτελέσματα, κυνήγι από διαιτησία και αθλητικούς δικαστές, διοίκηση ανήμπορη να αντιδράσει και να βοηθήσει την ομάδα ουσιαστικά και κόσμος μπερδεμένος που κάθε Κυριακή απογοητεύεται και περισσότερο. Ωραία τα λέμε για νέες "δυνατές" διοικήσεις για να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.  Φορολογική ενημερότητα πήραμε? Διασυνδέσεις ή τρόποι για να βρεθούν χρηματικοί πόροι και να κάνουμε καμιά μεταγραφή ώστε να ενισχυθεί η ομάδα υπάρχουν ή μόνο λόγια να χαϊδεύουμε αυτιά να κυλήσει η χρονιά και να κάνουμε όλοι μαζί "μπλουμ" παρέα? Και με το ροστερ τι ακριβώς γίνεται? Ξαφνικά μετά από 15 αγωνιστικές αποφασίσαμε να "κρεμάσουμε" μερικούς γιατί δεν είχαν την αναμενόμενη απόδοση? Τουλάχιστον Γκέσιος και Κανούλας είχαν καταφέρει και να στείλουν 2-3 φορές την μπάλα στα δίχτυα...

Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε στον κόσμο της ομάδος μας το τελικό 1-1 στην Τρίπολη. Μπορεί για 70 περίπου λεπτά η ομάδα μας να έδειχνε ότι άνετα θα μπορούσε να διατηρήσει αυτό το προβάδισμα μέχρι το τέλος αλλά η εξέλιξη του αγώνα με την άτυχη στιγμή της ισοφάρισης, την απόκρουση του Διούδη στο πέναλτι του Αστέρα, την χαμένη εξ επαφής κεφαλιά που βρήκε στο δοκάρι και την αφόρητη πίεση των γηπεδούχων μέχρι το τελικό σφύριγμα μας κάνει να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι έστω και με τον 1 βαθμό της ισοπαλίας σε ένα παιχνίδι όπου πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει με άδεια χέρια. 

Αν και συνήθως οι αλλαγές προπονητή φέρνουν ένα θετικό σοκ στην ομάδα κάτι που δεν μας αφήνει να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το κατά πόσο ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε βελτιωμένος σήμερα υπό την καθοδήγηση του Αλκαράθ υπήρχαν αρκετά σημεία τακτικής τα οποία φαίνεται να λειτούργησαν θετικά. Αν εξαιρέσουμε 3-4 φάσεις στο πρώτο ημίχρονο όπου υπήρχαν κάποια ατομικά λάθη και η δεξιά πλευρά έμεινε αφύλακτη αλλά και η μπάλα πέρασε μέσα στην μέγαλη περιοχή από κακή εκτίμηση των αμυντικών μας γενικοτερα υπήρχε μια βελτιωμένη εικόνα. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν ο Αστέρας τόσο κακός ή η αμυντική μας λειτουργία τόσο καλή αλλά ο πανικός που υπήρχε σε άλλα παιχνίδια, οι αψυχολόγητες απομακρύνσεις, η ανούσια κυκλοφορία προς τα πίσω και η έλειψη συγκέντρωσης σήμερα στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν υπήρχαν. Αντιθέτως είδαμε πολλές φορές τους αμυντικούς να σταματάνε την μπάλα και να πασάρουν σωστά προς τα μπροστά ενώ και όσες φορές τα πράγματα γινόταν πιο επικίνδυνα η μπάλα απομακρυνόταν σωστά προς τα πλάγια και όχι σπασμωδικά όπου να ναι. Στην επίθεση ο Γιαννώτας ήταν σε μεγάλα κέφια ενώ και οι Σουνάς και Τριανταφυλλάκος πρόσφεραν βοήθειες όπου μαζί με τον Καζναφέρη που σήμερα ήταν σχετικά καλός η ομάδα μας βγήκε αρκετές φορές μπροστά με αξιώσεις και θα μπορούσαμε να είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι αν ήμασταν πιο προσεκτικοί. Κοέλιο και Παπαστεργιαννός και πάλι κινήθηκαν σε ρηχά νερά και δεν μπόρεσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε αντίθεση με τον Σωκράτη Διούδη που ήταν από τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης. Αν και είχε την κορυφαία στιγμή με την απόκρουση του πέναλτι ήταν αρκετά διστακτικός στις εξόδους τους ενώ και στο γκολ της ισοφάρισης φέρει ευθύνη μιας και ενώ περίμενε την μπάλα και είχε υπολογίσει την πορεία της η αντίδραση του ήταν τραγική. Αδύναμος κρίκος η έλειψη ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης της ομάδος όπου μετά το 1-1 έδειξε τα γνωστά σημάδια κατάρευσης. Σίγουρα η εξέλιξη του αγώνα ήταν δυσάρεστη αλλά δεν γίνεται από μια κακή στιγμή να χάνεις σε τέτοιο βαθμό την αυτοσυγκέντρωση και να δείχνεις μια εικόνα αποσύνθεσης. Καθυστερημένη η αντίδραση του Αλκαράθ από τον πάγκο που θα μπορούσε πολύ πιο πριν από την ισοφάριση να ενισχύσει την δεξιά πλευρά που έμπαζε, να βάλει ίσως τον Καπετάνο στο κέντρο για να κρατήσει την μπάλα και ίσως να φρέσκαρε την επίθεση πολύ πιο νωρίς. 

Ο κόσμος τα έδωσε όλα στην κερκίδα χορεύοντας στην βροχή και έφυγε με μια γλυκόπικρη γεύση. Κόντρα σε μια ομάδα σαν τον Αστέρα που φέτος κάνει πολύ καλή πορεία ο βαθμός της ισοπαλίας κρίνεται θετικός όπως και το ντεμπούτο του Αλκαράθ που ελπίζω οι αλλαγές του σε τακτική και πρόσωπα να ήταν αυτά που βελτίωσαν την εικόνα της ομάδος μας και όχι απλά η ενστικτώδης αντίδραση των παικτών μας σε μια προσπάθεια να εντυπωσιάσουν τον νέο τους προπονητή. Μακάρι να υπάρχει ανάλογη συνέχεια αλλά και μια σταδιακή βελτίωση και σταθερότητα στην ομάδα. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα αγωνίστηκε και χωρίς τον Αγκάνθο.  Το επόμενο παιχνίδι απέναντι στην Ξάνθη είναι ξεχωριστής σημασίας. Μια νίκη μπορεί να δώσει εκτός από μια βαθμολογική ανάσα και μια ένεση αυτοπεποίθησης στους παίκτες μας που δεν δείχνουν να πιστεύουν στην νίκη. VAMOS ARIANARA!!!!

Στην Τρίπολη θα κάνει το ντεμπούτο του στον πάγκο της ομάδος μας ο Αλκαράθ που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ετοιμάζει πολλές αλλαγές σε συστήματα και πρόσωπα κυρίως στον χώρο της άμυνας. Λογική κίνηση από τον Ισπανό μιας και ήταν φανερό ότι το πρόβλημα στην άμυνα για να λυθεί χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Το ντεφορμάρισμα του Παπαζαχαρία, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία του Κοέλιο και τα σκαμπανεβάσματα του Ψυχογιού έχουν σαν αποτέλεσμα να αφήνουν διαρκώς τον Βελλίδη εκτεθειμένο και αυτό είναι κάτι που εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, ακόμη και ένας προπονητής που μετράει λίγες ημέρες στον σύλλογο.

Εκτός από τις αναμενόμενες αλλαγές που θα δούμε στον χώρο της άμυνας και στη επίθεση θα υπάρχει η αναγκαστική αλλαγή του Αγκάνθο που προέκυψε την τελευταία στιγμή και δεν ακολούθησε την αποστολή. Ο Τριανταφυλλάκος αναμένεται να καλύψει το κενό του Ισπανού που κυριολεκτικά είναι όλη η επίθεση της ομάδος. Για αυτό ίσως να πρέπει να αναθεωρήσει ελαφρώς με την επιλογή του να αφήσει τον Καπετάνο εκτός, κάτι που φάνηκε από τις τελευταίες προπονήσεις. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αστέρας Τρίπολης είναι μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες φέτος και ίσως ο Αλκαράθ να ως πρωταρχικό στόχο το μηδέν στην άμυνα και εφόσον βρεθούν τα περιθώρια για να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση κάπως έτσι να προσπαθήσουμε να αιφνιδιάσουμε και να πετύχουμε κάποιο τέρμα. Με δεδομένη την απουσία του Αγκάνθο όλο το βάρος της επίθεσης πέφτει πάνω στον Γιαννώτα ενώ και ο Σουνάς που σκόραρε την περασμένη αγωνιστική λογικά θα έχει την ευκαιρία να δώσει συνέχεια στην καλή του εμφάνιση.

Σίγουρα δεν έχει το μαγικό ραβδάκι όπως ο δήλωσε ο Αλκαράθ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιμένουμε να δούμε τίποτα διαφορετικό στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο. Οι αλλαγές που έχει δουλέψει τις τελευταίες ημέρες στις προπονήσεις είναι αρκετές και συνήθως οι αλλαγές προπονητή λειτουργούν θετικά στους παίκτες. Τώρα βέβαια όταν γίνονται συνήθεια και μόνιμο άλλοθι για τους παίκτες αλλάζει το πράγμα. Πάντως αν και βρισκόμαστε προς το τέλος του Α΄γύρου με την αλλαγή του προπονητή έχουμε ακόμη ένα νέο ξεκίνημα για την ομάδα μας που αυτή την φορά ευελπιστούμε όχι απλά να είναι νικηφόρο αλλά να έχει και την ανάλογη συνέχεια μέχρι το τέλος της σεζόν. Έτσι για να τελειώσει αυτή η περιπέτεια της παραμονής και να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο και αντικατοπτρίζονται στο αγωνιστικό. ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

Απογοήτευση και αηδία αισθάνεται κάθε Αρειανός μετά από  ακόμη ένα παιχνίδι της αγαπημένης μας ομάδα για όλα όσα ζήσαμε και σήμερα. Πλέον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και εκτός από την μετριότητα που χαρακτηρίζει την ομάδα μας αγωνιστικά, υπάρχει και ένα οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης του ΑΡΗ μας όπου με "εκτελεστές" διαιτητές και επόπτες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μην ξεφύγει ο ΑΡΗΣ από τον πάτο της βαθμολογίας. Δύσκολα να βρεθεί λογική εξήγηση γιατί η ομάδα μας παρουσιάστηκε τόσο κακή στο Β ημίχρονο όπως και εξίσου δύσκολα να βρεθεί λογική εξήγηση για την συμπεριφορά του Δασκαλόπουλου και των βοηθών του που αμφιβάλλω αν σε ολόκληρο το Β ημίχρονο σφύριξαν περισσότερες από 3 φορές υπέρ του ΑΡΗ. 2 μέτρα και 2 σταθμά από το κοράκι της αναμέτρησης όπου παρόμοιες φάσεις τις σφύριζε διαφορετικά σπρώχνοντας τον Ατρόμητο προς την εστία μας. Η φάση της ισοφάρισης είναι καθαρή παράβαση φάουλ όπως και στο κόρνερ που αγνόησε επιδεικτικά ο επόπτης. Φυσικά όλα τα παραπάνω πηγάζουν από την διοικητική ανυπαρξία της ομάδος μας με τους παίκτες να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει, ποιός θα τους αποχαιρετήσει, ποιός θα έρθει και αν θα υπάρχει και ΑΡΗΣ μεθαύριο και τα κέντρα αποφάσεων να βρίσκουν την ευκαιρία να σε ποδοπατήσουν γελώντας κυριολεκτικά με όλους όσους εκπροσωπούν τον ΑΡΗ μας.

Όσο ιδανικά και αν ξεκίνησε το παιχνίδι για την ομάδα μας από 2-3 φάσεις του Ατρομήτου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η άμυνα μας ούτε σήμερα στεκόταν καλά και παρά το 1-0 τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Μια από τα ίδια με τον Παπαζαχαρία να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο, τον Καζναφέρη να ξεχνιέται συνεχώς, τον Παπαστεργιαννό να δείχνει να βρίσκεται σε άλλο γήπεδο και τον Κοέλιο και σήμερα να είναι τραγικά ανύπαρκτος. Απορίας άξιο γιατί το προπονητικό τιμ επιμένει σε παίκτες που εδώ και αρκετές αγωνιστικές έχουν ακριβώς την ίδια κακή παρουσία. Φιλότιμες οι προσπάθειες των Αγκάνθο, Γιαννώτα, Σουνά και του Καπετάνου που σήμερα έτρεχε σε σχέση με άλλα παιχνίδια αλλά αν η άμυνα σου μπάζει ότι και να κάνεις είναι λίγο. Το εμφανέστατο πρόβλημα που υπήρχε στην άμυνα φάνηκε να επηρέασε ολόκληρη την ομάδα όπου παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα οπισθοχώρησε και εκεί όλοι καταλάβαμε ότι το μοιραίο αργά ή γρήγορα θα γίνει. Σε αυτή φυσικά την οπισθοχώρηση είχε καθοριστική συμβολή και ο Δασκαλόπουλος αλλά η αλήθεια είναι ότι βρήκε και τα έκανε. Η ομάδα έχει τεράστια αγωνιστικά προβλήματα και την νίκη να έπαιρνε εκτός από τους πολύτιμους βαθμούς δεν θα είχε τίποτα το θετικό να κρατήσει από το σημερινό παιχνίδι.

Όταν όμως ο οπαδός νιώθει στο πετσί του αυτήν την ξεφτίλα και βλέπει την γύμνια της ομάδος του σε όλα τα επίπεδα ακριβώς μπροστά στα μούτρα όσο και αν θέλει να ασχολείται καθαρά με το αγωνιστικό κομμάτι, να απέχει από τις διοικητικές εξελίξεις και να μην ασχολείται με τις αστειότητες όλων αυτών που έχουν οδηγήσει τον ΑΡΗ στο σημερινό κατάντημα έρχεται η στιγμή που του γυρνάει το μυαλό και είναι έτοιμος να τα γ!@$ήσει όλα! Αυτό ακριβώς έγινε σήμερα και πλέον μέχρι και οι πέτρες στο Κλ.Βικελίδης καταλάβανε ότι αυτοί οι άνθρωποι που το παίζουν διοίκηση στον ΑΡΗ ή θα παραιτηθούν άμεσα ή θα τους στείλει ο κόσμος στα σπίτια τους με τον δικό του τρόπο. Κρυμμένοι στα γραφεία, κατεβασμένα στόρια στο sports cafe, αλυσίδες προστασίας από τα ματ και πολλά καπνογόνα είχαν ως στόχο όχι να προστατέψουν τον διαιτητή της αναμέτρησης ή τους παίκτες του Ατρομήτου που προκάλεσαν με την συμπεριφορά τους όπως παραπληροφορούν τα τζουκμποξ αλλά προστάτευαν αυτούς τους αστείους της ΚΜΑ, την διοικούσα επιτροπή και φυσικά τον Αντώνη Ζαμπέτα που ήταν και το επίκεντρο σε όλα τα συνθήματα του εξαγριωμένου πλήθους που βρισκόταν έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ. Μάχες με τα ματ, κάδοι με φωτιά, δακρυγόνα και αρκετός κόσμος εκτός εαυτού που έψαχνε να βρει κάποιον από τους πρωταγωνιστές αυτής της παρωδίας. Δεν έφαγαν οι παίκτες γιούχα, οι διοικούντες έφαγαν γιούχα γιατί όσο χαζό και αν θεωρούν αυτοί οι τύποι τον κόσμο του ΑΡΗ έχει φθάσει η στιγμή που οι πραγματικοί υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν στον κόσμο.

Συνταξιούχοι, μπρούκληδες, αργόσχολοι, ανίκανοι και συμφεροντολόγοι παραιτηθείτε τώρα και αφήστε τον ΑΡΗ σε κάποιον που έχει το θάρρος της γνώμης του και ξεκάθαρο πλάνο σωτηρίας της ομάδος, έτοιμο να το υλοποιήσει! Και εσείς που τους κάνατε πλάτες θα καταντήσετε όπως οι πρώην φίλοι σας που πλέον φοβούνται να πατήσουν στο γήπεδο.

ΥΓ. Αντώνη Ζαμπέτα ακόμη αναρωτιέσαι αν η παρουσία σου αποτελεί πρόβλημα και προκαλεί τον κόσμο του ΑΡΗ?

Όλο και πιο κουραστικό γίνεται να παρακολουθείς επόπτες να βλέπουν ακόμη και την λεπτομέρεια, διαιτητές να βγάζουν κόκκινες ακόμη και για στραβές ματιές και κάθε μηχανισμός της αθλητικής δικαιοσύνης να ενεργοποιείται όταν είναι να λειτουργήσει εις βάρος του ΑΡΗ. Καταστάσεις που επί χρόνια βιώνουμε στο πετσί μας αλλά ίσως φέτος να μας πονάνε περισσότερο κυρίως λόγω της ανυπαρξίας μας σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που δεν χωνεύεται με τίποτα και δεν αντέχεται άλλο είναι να βλέπεις αυτή την ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, με παίκτες να τρέχουν χωρίς λόγο και να τα παρατάνε από το ημίχρονο δείχνοντας να έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας από τα αποδυτήρια. 

Δεν χωράει πολύ κριτική το σημερινό παιχνίδι μιας και καταφέραμε άλλη μια ομάδα που βρίσκεται στις χαμηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα να την κάνουμε να μοιάζει ομάδα Champions League έτοιμη να αλλάξει ρότα, να αφήσει την κουραστική μάχη της παραμονής και να κυνηγήσει μεγαλύτερα πράγματα. Έτσι έμοιαζε ο Πλατανιάς, έτσι έμοιαζε ο Λεβαδειακός, έτσι έμοιαζαν τα Γιάννενα και ίσως και έτσι να έμοιαζε και η Βέροια αν δεν έμενε τελικά με 9 παίκτες. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό από όλα. Ακόμη πιο ανησυχητικό και από την βαθμολογική μας συγκομιδή και θέση. Όταν λοιπόν σχεδόν όλοι όσους έχεις να ανταγωνιστείς σου κάνουν πλάκα τότε το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο... Τραγικά μόνος ο Αγκάνθο στην επίθεση που δικαιολογημένα αγανάκτησε και ζήτησε να βγει έξω, ανύπαρκτος και πάλι ο Κοέλιο, πολύ λίγος ο Παπαστεργιαννός, ανέκδοτο ο Παπαζαχαρίας στην άμυνα, άξιος συμπαραστάτης του ο Γιαννίτσης, χαμένος και πάλι ο Καζναφέρης και κάπως έτσι κινήθηκαν και οι υπόλοιποι σε μια εμφάνιση ακόμη χειρότερη από αυτή απέναντι σε Πλατανιά και Γιάννενα. 10 άτομα να κατέβαζες από την κιτρινόμαυρη κερκίδα ανεξάρτητα από ηλικία και κιλά πιο πολύ πάθος, πείσμα και ποδοσφαιρικό εγωισμό θα έβγαζαν. 

Και επειδή από αύριο ξεκινάει η προπονητολογία και πάλι, θα ασχοληθώ και εγώ με τους προπονητές μας που δυστυχώς δεν μπόρεσαν ούτε να διαβάσουν το παιχνίδι από πριν αλλά ούτε και να προσφέρουν κάποια βοήθεια κατά την διάρκεια του αγώνα. Με ανόητες εμμονές στα "δικά τους παιδιά", εγκληματικός αποκλεισμός συγκεκριμένων παικτών την ίδια στιγμή που άλλοι δεν βγαίνουν από την 11αδα ανεξάρτητα από την απόδοση τους. Ο Παντίδος την πλήρωσε στην άμυνα για να παίξει ο Γιαννίτσης όταν ο Παπαζαχαρίας(για τον οποίο αρκετοί φίλοι του blog επέμεναν ότι δεν έχει θέση ούτε σε αυτόν ΑΡΗ) εδώ και αρκετές αγωνιστικές κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Μέχρι και τον Παπαδόπουλο τον έκανε να μοιάζει με Ρονάλντο... Ενώ ο Νταμαρλής που και αυτός όπως ο Παντίδος ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή που ο "έμπειρος" Κοέλιο περνάει για ακόμη ένα παιχνίδι απαρατήρητος. Και ενώ δεν έχεις ένα σύστημα να αναπτυχθείς, να ανεβείς σαν φυσιολογική ομάδα και προτιμάς τις μακρινές μπαλιές μήπως και κατά τύχη κάνει κανα μαγικό ο Αγκάνθο δεν δοκιμάζεις να βάλεις τον Καπετάνο ακριβώς όπως τον έβαλες με τα Γιάννενα που σου έβγαλε αρκετά καλά γεμίσματα και σου εκτελούσε τα στημένα πολύ καλύτερα από ότι είδαμε σήμερα όπου κάθε στημένο πέρασε αδιάφορο. Αυτό που ακόμη δεν μπορώ να κατανοήσω είναι τι ακριβώς έγινε όταν πέρασε ο Ψυχογιός γιατί ξαφνικά η δεξιά πλευρά άδειασε και μονίμως ένας ή και 2 παίκτες του Πανθρακικού ήταν αφύλακτοι από εκείνη την πλευρά. Τελικά αρέσει δεν αρέσει αυτές οι τελευταίες αγωνιστικές δικαιώνουν στο απόλυτο τον Μάκη Κατσαβάκη για ότι επιχείρησε να κάνει στον φετινό ΑΡΗ. Και τι ήταν αυτό? Πρώτον να επιβάλλει μια πειθαρχία στα αποδυτήρια βλέποντας τους "παλιούς" να έχουν πάρει αέρα και δεύτερον να στρώσει την ομάδα ξεκινώντας από την άμυνα. Ήταν φανερό ότι είχε αφήσει το μεσοεπιθετικό παιχνίδι στην άκρη γιατί πάλευε με το υλικό που είχε στην διάθεση του να φτιάξει την άμυνα και με αυτήν ως βάση να πορευθεί στο πρωτάθλημα. Εμείς όμως ως ανυπόμονοι και απαιτητικοί οπαδοί θέλαμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε παραπάνω πράγματα από το να κλεινόμαστε στην άμυνα και να παίζουμε κλεφτοπόλεμο ή να μαζεύουμε βαθμό βαθμό κρατώντας το μηδέν. Και να τα αποτελέσματα... να σου κάνουν πλάκα ο Πανθρακικός, τα Γιάννενα και ο Πλατανιάς!

Για τα αλάνια της κερκίδας ότι και να πούμε είναι λίγο. Πραγματική κατάθεση ψυχής! Θα ήθελα όμως να παρακαλέσω όλους αυτούς που βρέθηκαν στην Κομοτηνή και τώρα θα έχουν πάρει τον δύσκολο δρόμο της επιστροφής αυτή την τρέλα να έρθουν να την βγάλουν εδώ έξω από το Κλ.Βικελίδης απαιτώντας λύσεις εδώ και τώρα. Να απαιτήσουν να σταματήσουν τα ψέματα, να ξεκινήσει ο έλεγχος και όσοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτού του ιστορικού συλλόγου ή δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα να εξαφανιστούν. Υπάρχει χρόνος να σωθεί η χρονιά αλλά όχι έτσι. Όχι με μισόλογα, όχι με ψέματα, όχι με σπασμωδικές κινήσεις. 6 μήνες πέρασαν από το καλοκαίρι και τίποτα απολύτως δεν έχει διορθωθεί, αντιθέτως αυτή η στασιμότητα επηρεάζει άπαντες στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Και επειδή αυτοί όλοι ως γνωστόν είναι θρασύδειλοι περιμένω από αύριο να ακούσω συγκλονιστικές εξελίξεις. Από τον έλεγχο που ξεκινάει, παραιτήσεις για προσωπικούς λόγους, υποψήφιους για διοίκηση πρωτοδικείου μέχρι και ορισμό έκτακτης γενικής συνέλευσης στην ΚΜΑ... Τέτοια ανθρωπάκια κουμαντάρουν τον ΑΡΗ που για να κάνουν το σωστό πρέπει να φάμε 4 γκολ ώστε να αρχίσουν να νιώθουν την ανάσα του οργισμένου κόσμου.