Ικανοποιημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο ΑΡΗΣ μας με το βαθμό της ισοπαλίας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και θα πως θα μπορούσε να νιώσει διαφορετικά μετά από ότι μας έδειξε στα περίπου 95’ αγωνιστικής δράσης. Χωρίς πλάνο, χωρίς εντάσεις και με παίκτη λιγότερο από το 24’ το μόνο που του απέμεινε ήταν οι αποκρούσεις του Διούδη και η τύχη του που τον γλίτωσε από το γκολ. Πιο λίγο κόσμο από κάθε άλλο παιχνίδι με τους περισσότερους με τη λήξη του αγώνα να ξεσπάνε δικαιολογημένα σε αποδοκιμασίες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Με τις επιλογές του Χιμένεθ για το αρχικό σχήμα να δείχνουν ότι ο στόχος ήταν ο έλεγχος του ρυθμού που σταδιακά θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη νίκη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι κάνοντας μια από τα ίδια. Αργή ανάπτυξη, ανούσια κυκλοφορίας της μπάλας προς τα πίσω, στατικότητα και ένα ποδόσφαιρο που κοίμιζε τον οποιοδήποτε που το παρακολουθούσε. Οι αντίπαλοι μας από την άλλη με υψηλή πίεση και παίκτες με περίσσια αποφασιστικότητα ξεζούμιζαν κάθε κατάσταση που παρουσιαζόταν μπροστά τους για να γίνουν απειλητικοί. Το δοκάρι στο 7’ ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που πέρασε χωρίς να ακουσθεί από κανέναν μιας και στη συνέχεια τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η κακή στιγμή της αποβολής του Γαλανόπουλου στο 24’ εκτόξευσε τον δείκτη της δυσκολίας.

ΔΙΟΥΔΗΣ, ΔΟΚΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Το να παίζεις με αριθμητικό μειονέκτημα είναι πάντα μια συνθήκη δύσκολη, παρακολουθώντας το παιχνίδι όμως ένιωθες ότι μάλλον είχαμε μείνει με 8 ή 9 παίκτες και το να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε ανέφικτο. Στο 56’ στην μοναδική ουσιαστική ευκαιρία που είχαμε σε όλο τον αγώνα ο Σούντμπεργκ αν και έπιασε καλά την κεφαλιά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλος. Παρέμεινε μέχρι το τέλος γιατί ο Διούδης πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική εμφάνιση του και άλλες 2 φορές η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα μας. Τα 3’ καθυστέρησης και το βιαστικό σφύριγμα της λήξης το υποδεχθήκαμε με ανακούφιση σε μια ακόμη αναμέτρηση που δεν δικαιούμασταν απολύτως τίποτα.

ΣΑΝ «ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο Χιμένεθ με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ. Κάπου όμως και ο Ισπανός προπονητής φαίνεται να έχει χάσει το νόημα και να προσπαθεί με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο να γυρίσει τον διακόπτη στην ομάδα. Η εμμονή στο να προσπαθεί να αξιοποιήσει συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Σίστο, τον Μορουτσάν, τον Αλφαρέλα, τον Φατιγκά ακόμη και τον Μόντσου με τον ίδιο τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Μια ομάδα με μια παθητική αμυντικογενή λογική κομμένη στα 2 και παίκτες ανήμπορους να δημιουργήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στο γκολ. Φταίει ο Μόντσου που με κάθε ευκαιρία παγώνει τον ρυθμό και γυρίζει την μπάλα πίσω; Αν ναι ας κάτσει στον πάγκο. Φταίει ο Σίστο και ο Μορουτσάν που ναι μεν δείχνουν μια συνέπεια στην άμυνα αλλά πιέζουν ανούσια τους αντιπάλους; Φταίει ο Μορόν που είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση; Και όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κακή εικόνα που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλει αλλαγές και επειδή η μεταγραφική περίοδος αργεί για να αλλάξουν τα πρόσωπα θα πρέπει να αλλάξει το πλάνο. Και αυτό το πλάνο είναι στο χέρι του Χιμένεθ και μόνο. Αν δεν αλλάξει το πλάνο δεν θα αλλάξει αυτό που βλέπουμε. Τόσο απλά. Το να χρεώσεις το σημερινό(ή και τα προηγούμενα) σε 3-4 παίκτες μάλλον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε αγωνιστικό αδιέξοδο παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που αγνοεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου τη νίκη στο πρωτάθλημα. Μετά και τη νέα βαθμολογική απώλεια κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι αν αυτή η ομάδα προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι και να δείξει κάτι το διαφορετικό. Είναι οι χαμένοι βαθμοί που στοιχίζουν, είναι όμως και αυτή η εικόνα που πληγώνει και δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πως αλλάζει όλο αυτό; Ας μας το απαντήσουν ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος και φυσικά και οι παίκτες… οι παίκτες που με την απόδοση τους θυμίζουν  καρδιογράφημα ετοιμοθάνατου ασθενή.

ΥΓ. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην χάσεις λένε... Όταν όμως κατεβαίνεις σε αγώνες με αυτό το μότο σαν σημαία σου, δύσκολα κερδίζεις.

Τι είχες ΑΡΗ τι είχα πάντα είναι η φράση που κολλάει και στο σημερινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα μας ηττήθηκε με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Παρά τις 9 απουσίες δείξαμε ένα στιβαρό πρόσωπο, είχαμε συγκέντρωση(με εξαίρεση 10’) αλλά δεν είχαμε το killer instinct στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ήττα και τίποτα παραπάνω.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέοι πειραματισμοί από τον Χιμένεθ και σήμερα στο Καραϊσκάκης σε μια προσπάθεια να καλύψει τα κενά των τραυματιών αλλά και την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε αρκετούς παίκτες. Δύσκολη αποστολή όμως στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να λειτουργεί. Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπόρεσε να μας αγχώσει, όπως και εμείς αντίστοιχα δεν ήμασταν απειλητικοί.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αναμενόμενο ότι στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα ανέβαζε την πίεση και η απορία μας ήταν το πως θα αντιδράσει η ομάδα και αν θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία. Στο 47’ έστω και από σπόντα ο Μόνσα σε μια προσπάθεια να κόψει έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας του Τζολάκη στη μεγαλύτερη φάση ως εκείνο το σημείο του αγώνα.  2΄ όμως αργότερα και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ανέβει στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Ποτένσε βρήκε την ευκαιρία στην αντεπίθεση και έκανε το 1-0. Ο Σίστο «έπνιξε» το δώρο του Μουζακίτη στο 56’ και το 1-1 δεν έγινε ποτέ. Αυτή την αποτελεσματικότητα που δεν είχε ο Σίστο την είχε ο Ποτένσε με τον Ταρέμι και στο 60’ ο τελευταίος έκανε το 2-0.

ΓΚΟΛ, ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Παρά το 2-0 ο ΑΡΗΣ δεν έδειξε διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη και να αφεθεί στις διαθέσεις του Ολυμπιακού. Ο Μόντσου ανάγκασε τον Τζολάκη σε μια ωραία απόκρουση στο 70’ ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μάνσα γκρέμισε τον Σούντμπεργκ σε προφανή θέση για γκολ με τον Γερμανό διαιτητή να δείχνει πέναλτι και αποβολή. Ο Μορόν έκανε το 2-1 και ο ΑΡΗΣ είχε μπροστά του περίπου 20’ με αριθμητικό πλεονέκτημα να κυνηγήσει την ισοφάριση και γιατί όχι και την ολική ανατροπή. Η ομάδα πίεζε και έψαχνε τον τρόπο να επιτεθεί αλλά ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις. Στο 84’ ήταν η μεγάλη ευκαιρία  με τον Αλφαρέλα για το 2-2 αλλά ο Τζολάκης και πάλι αντέδρασε σωστά.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ

Το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Χιμένεθ από τότε που ανέλαβε είναι να βρει έναν κορμό παικτών που θα αποκτήσουν συνοχή και ομοιογένεια στο παιχνίδι τους. Οι τραυματισμοί δεν μας το έχουν επιτρέψει ως τώρα και αυτά ήταν τα δεδομένα της σημερινής αναμέτρησης. Με αυτά τα δεδομένα ο ΑΡΗΣ τα πήγε καλά. Δεν ένιωσε μεγάλη πίεση, δεν κλείστηκε, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κάνει πολλές φάσεις. Είχε τις ευκαιρίες του, δεν τις αξιοποίησε όμως. Εδώ τώρα ο καθένας βάζει ότι θέλει για εξήγηση. Η ποιότητα των παικτών; το momentum; η τύχη; Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι η ομάδα κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο είχε σωστή προσέγγιση και αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκης για ακόμη μια φορά. Οι αντίπαλοι τα έβαλαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, εμείς παραλίγο γκολ. Θα τα βάλουν την επόμενη φορά; θα παίξουμε με ανάλογη συγκέντρωση και στα επόμενα παιχνίδια; Θα υπάρξει μια συνέπεια και μια συνέχεια σε ότι μας έδειξε η ομάδα σήμερα; Διαχρονικό πάντως το πρόβλημα να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Το πως αλλάζει αυτό είναι το θέμα…

Στο ουδέτερο γήπεδο της Καρδίτσας σε ένα παιχνίδι όπου σε 2 ημέρες δεν θα το θυμάται κανείς, ο ΑΡΗΣ μας κέρδισε το Αιγάλεω με 1-3 και συνέχισε νικηφόρα στη League Phase του κυπέλλου Ελλάδος! Ρόουζ, Σούντμπεργκ και Μορόν με κεφαλιές μετά από στατικές φάσεις διαμόρφωσαν το τελικό σκορ, με το Αιγάλεω να ισοφαρίζει στο 54’ και να μας αγχώνει με 2 συνεχόμενα δοκάρια λίγο πιο μετά. Η δουλειά όμως έγινε και αυτό είναι που μετράει!

ΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΗΡΕ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟ ΣΚΟΡ

Ο Χιμένεθ κατέβασε ομάδα με 7 αλλαγές και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε η ομάδα να μην είναι θελκτική στο μάτι. Έστω και έτσι, πήραμε τον έλεγχο και ψάχναμε έστω και ανορθόδοξα τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ο Ρόουζ άνοιξε το σκορ στο 29' με κεφαλιά από κόρνερ του Μορουτσάν και μέχρι εκεί.  Ο ΑΡΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο αλλά ήταν φανερό ότι έλειπε το καθαρό μυαλό και η αποτελεσματικότητα στην επίθεση.

ΕΒΑΛΕ ΑΓΧΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον ΑΡΗ... να λείπει από το γήπεδο. Ο Φοφανά ισοφάρισε στο 54’ με σουτ από πλάγια και ακολούθησε μια φάση με διπλό δοκάρι για το Αιγάλεω που αν τη δεις δεύτερη φορά, καταλαβαίνεις πόσο τυχεροί ήμασταν που δεν μείναμε πίσω στο σκορ. Και αν μέναμε σε εκείνο το χρονικό σημείο με το Αιγάλεω ταμπουρωμένο στην άμυνα, πιθανόν και η κατάληξη του αγώνα να ήταν διαφορετική.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Αυτή όμως η φάση με το διπλό δοκάρι αποτέλεσε ένα μικρό σοκ αφύπνισης και στη συνέχεια είδαμε περισσότερο πείσμα και ένταση από τους παίκτες μας. Μάλιστα λίγο έλειψε  ακριβώς στην επόμενη φάση ο Μορόν να ξαναδώσει εκ νέου προβάδισμα αλλά ο αντίπαλος γκολκίπερ  έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Στο 59’ ο Σούντμπεργκ, από κόρνερ του Μόντσου, έκανε το 1-2 με κεφαλιά σε μια πανομοιότυπη φάση με το πρώτο γκολ. Στη συνέχεια το παιχνίδι πήρε έναν πιο άγριο και άναρχο ρυθμό με τους παίκτες μας να συνεχίζουν να σπαταλούν τις ευκαιρίες που ερχόντουσαν μπροστά τους. Στο 94’  ο Μορόν βρήκε ύστερα από καιρό δίχτυα με μια ακόμη κεφαλιά, από φάουλ του Μόντσου.

Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ναι, νικήσαμε. Ναι, προκριθήκαμε. Ναι, τρίτη σερί νίκη στο Κύπελλο χωρίς να ανοίξει μύτη. Αλλά ως εκεί. Το Αιγάλεω έστω και για λίγο μας άγχωσε.  Εμείς πατήσαμε πάνω στην διαφορά ποιότητας και πήραμε αυτό που θέλαμε. Χωρίς όμως να λειτουργήσουμε ως σύνολο, χωρίς να έχουμε διάρκεια, χωρίς να έχουμε καθαρό πλάνο.  Έτσι δηλαδή όπως μας έχει συνηθίσει να λειτουργεί ο φετινός ΑΡΗΣ. Και μέσα στις συνήθειες του είναι και οι τραυματισμοί, με τον Μεντίλ και τον Δώνη να αποχωρούν από την αναμέτρηση με πόνους. Με αυτά και αυτά σήμερα η ομάδα έκανε κάποια πράγματα σωστά και αυτό ήταν αρκετό. Αυτό όμως δεν θα συμβαίνει πάντα για αυτό και η βελτίωση της εικόνας που ακόμη αγνοείται έχει την σημασία της. Ιδιαίτερα όταν οι συνεχόμενοι τραυματισμοί σου φωνάζουν ότι αν περιμένεις να δεις λευκό απουσιολόγιο για να παίξεις μπάλα, θα πιάσουμε καλοκαίρι.

ΤΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ μας στην Καρδίτσα, έκανε το 3 στα 3 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση του κυπέλλου με συνοπτικές διαδικασίες. Από την άλλη όμως όση σημασία και αν έχει…  δεν έθελξε με την απόδοση του και δεν πέτυχε και 1-2 γκολ παραπάνω που πιθανόν να είχαν τη σημασία τους.  Κατάφερε όμως σε ένα παιχνίδι με πειραματική ενδεκάδα και νέους απρόσμενους τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του αγώνα να επικρατήσει σχετικά εύκολα. Κάποια στιγμή όμως και στο κύπελλο τα πράγματα θα ζορίσουν και τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Μέχρι τότε κρατάμε τη νίκη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Ροτέισον και στο ιατρικό δελτίο κάνουμε. 

Σε ένα παιχνίδι όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο δυνατός άνεμος και όχι το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι 2 ομάδες, ο ΑΡΗΣ έμεινε στο Χ επεκτείνοντας το σερί των αγώνων μακριά από τη νίκη.  Το δώρο αυτογκόλ του Λιάγκα στο 10’ δεν  ήταν αρκετό για να κουκουλώσει τα αγωνιστικά μας προβλήματα και να μας οδηγήσει στη νίκη. Μπερδεμένος, άνευρος και ανούσιος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο από τύχη θα φεύγαμε με το τρίποντο.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΗΚΕ

Με 3-5-2 σχηματισμό και τον Ράτσιτς να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ ήθελε να διαχειριστεί τις απουσίες του και να ελέγξει το παιχνίδι. Δειλά δειλά έβγαινε η ομάδα μπροστά με την κεφαλιά του Μόντσου να είναι η πρώτη απειλή προς την αντίπαλη εστία. Στο 10’ ο Λιάγκας σε μια φαινομενικά εύκολη φάση για την άμυνα του Λεβαδειακού στην προσπάθεια του να διώξει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας μας ένα ανέλπιστο προβάδισμα από το πουθενά.  Από εκείνο το σημείο όμως και μετά ο ΑΡΗΣ άλλαξε εικόνα, οπισθοχώρησε, ταμπουρώθηκε και αρκέστηκε στο να αποκρούει τις προσπάθειες του Λεβαδειακού να επιτεθεί. Χωρίς ιδιαίτερες απειλές κύλησε χαλαρά όλο το πρώτο ημίχρονο αλλά αυτή η εικόνα του παθητικού ΑΡΗ που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα, δεν σε γέμιζε και με αισιοδοξία.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Φουλ άμυνα σημαίνει ότι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις του χωρίς να φοβάται για τα μετόπισθεν. Και όταν αυτή η πίεση αρχίζει από το 11’ και σταδιακά κλιμακώνεται κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή όπως και έγινε. Και όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ μας, από μια στημένη φάση ο Πεντόσο ανενόχλητος μέσα στην περιοχή με μια ωραία κεφαλιά έκανε το 1-1 στο 59’. Ισοφάριση και ψυχολογικό προβάδισμα για τον αντίπαλο μας που ήθελε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς για ένα δεύτερο γκολ. Ευτυχώς ο Χιμένεθ την ψιλιάστηκε και έριξε μέσα τους Δώνη και Γιαννιώτα που έδωσαν στην ομάδα την ενέργεια και την ταχύτητα που έλειπε. Σε συνδυασμό και με την κούραση των μαχητικών παικτών του Λεβαδειακού, καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι, να βγούμε επιτέλους στην επίθεση και να ψάξουμε ένα 2^ο γκολ. Γκολ που σε τουλάχιστον 3 φάσεις θα μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει αν οι Μορόν και Γιαννιώτας δεν έβρισκαν μπροστά τους έναν εξαιρετικό Λοντίγκιν.

ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα είναι ο τίτλος που ταιριάζει στον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Σχήματα ανάγκης, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που συνεχίζει να καταγράφει τα υλικά του και να δοκιμάζει συνταγές. Συνταγές που όσο λογική και αν έχουν ελέω των πολλών τραυματισμών, η απουσία πάθους, έντασης και επιθετικού προσανατολισμού καταλήγουν σε κάτι άγευστο και απροσδιόριστο. Έτσι όπως ακριβώς ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Προηγήθηκε από τύχη,  έπαθε εμμονή με την άμυνα και αφού ισοφαρίστηκε χρειάστηκε περίπου 20’ για να αποφασίσει να επιτεθεί. Και αυτό είναι μια αγωνιστική νοοτροπία που δεν έχει να κάνει με έναν ή δύο παίκτες μεμονωμένα αλλά με ολόκληρο το σύνολο. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί και ο Χιμένεθ και όχι τόσο στο ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι. Γιατί και η βιασύνη να μπουν κάποιοι τραυματίες στο πλάνο έχει να κάνει με την αδυναμία αξιοποίησης των υπόλοιπων διαθέσιμων παικτών.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Ή ΑΛΛΟΘΙ, ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Κόντρα ο άνεμος, κόντρα οι τραυματισμοί, κόντρα και ο τρόπος που διαχειριστήκαμε και το προβάδισμα μας. Πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις που είχε η ομάδα μας μέσα στο παιχνίδι , δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Και αυτή η απουσία βελτίωσης που θα σε ψήσει ότι κάτι πάει να γίνει πονάει περισσότερο από την απώλεια της νίκης. Κάθε μέρα και ένας νέος τραυματίας κάθε μέρα και ένα καινούργιο πρόβλημα. Υπαρκτή δικαιολογία από την μια, άλλοθι για να μην προσπαθήσεις περισσότερο από την άλλη.

ΥΓ. Έχουμε τα νεύρα μας με τα χάλια μας, έχουμε και τον Τσακαλίδη να μας τσιγκλάει.

Σε χαλαρούς ρυθμούς όπως ακριβώς παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, ο ΟΦΗ κατάφερε να πετύχει 3 γκολ και να πάρει την ανάσα που χρειαζόταν για να πάρει τα πάνω του. Από την άλλη εμείς αυτήν την έστω καλή εμφάνιση που κρατήσαμε με τον Πανσερραϊκό την ξεχάσαμε και δείξαμε σήμερα κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι αδιάφορο, κάτι άνευρο, κάτι απόλυτα προβληματικό. Και το χειρότερο από όλα ανεξήγητο, όπως εύστοχα δήλωσε ο Χιμένεθ μετά την λήξη του αγώνα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΧΑΛΑΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ

Για κάποιο λόγο που κανείς δεν κατάλαβε, στου ουδέτερο γήπεδο της Τρίπολης ο ΑΡΗΣ μπήκε διστακτικά και έδωσε το δικαίωμα στον ΟΦΗ να νιώθει ότι παίζει στο σπίτι του και είναι το φαβορί. Χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ο ΟΦΗ, μόνο η διάθεση, η πίεση και η ένταση που έβγαζε στις κινήσεις τον έκανε να φαίνεται ότι έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι. Κάτι που το επιβεβαίωσε μόλις στο 18΄ .  Οι αμυντικοί άργησαν να αντιδράσουν, ο Διούδης δεν βγήκε και ο Σαλσέδο σχεδόν ανενόχλητος έστειλε με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δεκαπεντάλεπτο χρειάστηκε ο ΑΡΗΣ μας για να βγάλει αντίδραση αλλά και αυτή κράτησε μόλις 10’.

ΧΑΛΑΡΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ ΛΑΘΟΣ

Με 3 γρήγορες αλλαγές ξεκίνησε το Β ημίχρονο η ομάδα μας με τους Φατιγκά, Γιαννιώτα και Μισεουί να καλούνται να συμμαζέψουν το μπάχαλο χωρίς όμως επιτυχία. Κάποιες προσπάθειες του Μορόν, κάποια ακίνδυνα σουτ και μια διάθεση για κάτι καλύτερο που όμως πάντα έμενε ημιτελές. Μέσα στο μπέρδεμα μας ο ΟΦΗ βρήκε την ευκαιρία του, ο Διούδης δεν κατάφερε να μπλοκάρει αποτελεσματικά το σουτ του Νούς και ο Νέιρα πήρε το ριμπάουντ και έκανε το 2-0.  Το 3^ο γκολ στο 80’ επισφράγισε το σημερινό αγωνιστικό μας ναυάγιο.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το κενό του Ράτσιτς φάνηκε να πληρώνει η ομάδα ως ένα βαθμό μιας και το κέντρο έμοιαζε να λειτουργεί χωρίς μυαλό και πλάνο. Η μπάλα πήγαινε διαρκώς στα πλάγια παρόλο που σχεδόν τίποτα καλό δεν φαινόταν να βγαίνει από εκεί. Και όταν απουσιάζει το μυαλό συνήθως το πάθος είναι αυτό που καλύπτει το κενό του. Έλα όμως που οι παίκτες μας μπήκαν με μια εκνευριστική χαλαρότητα, απέφυγαν να μπαίνουν στις φάσεις με ένταση και αρκέστηκαν σε κάποιες διστακτικές επιπόλαιες ενέργειες. Ούτε οι αλλαγές βοήθησαν και αυτό έχει την σημασία του ως προς το πως αντιμετώπισαν εξαρχής του παιχνίδι οι παίκτες μας. Τουλάχιστον από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Χιμένεθ βλέπαμε προσπάθεια. Σήμερα δεν είδαμε ούτε αυτό. Και όταν μια ομάδα αντί να βελτιώνεται γίνεται χειρότερη αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα που όσο υπάρχουν σημαντικές απουσίες, φαίνεται να επεκτείνεται.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΚΟΣ

Από την καλή εμφάνιση και την πικρή ισοπαλία με τις Σέρρες, στο ναυάγιο το σημερινό και τα 3 γκολ με τον ΟΦΗ.  Δεν είχε εξήγηση ο Χιμένεθ με τη λήξη του αγώνα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίσθηκαν οι παίκτες του σήμερα. Δεν είχε εξήγηση γιατί από την αίσθηση αισιοδοξίας που μας άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι καταλήξαμε στην άνευρη και ανούσια εικόνα που παρακολουθήσαμε σήμερα. Πρέπει όμως να εξηγηθεί και να διορθωθεί άμεσα.

Στο καλύτερο του παιχνίδι από την ημέρα που ανέλαβε ο Μανόλο Χιμένεθ ο ΑΡΗΣ μας δεν κατάφερε να κερδίσει τον Πανσερραϊκό σπάζοντας το νικηφόρο του σερί. Καλό ποδόσφαιρο, σωρεία χαμένων ευκαιριών, μόλις 1 γκολ και η επιβεβαίωση του άγραφου νόμου του ποδοσφαίρου με τους αντιπάλους μας να ισοφαρίζουν μόλις στην 2^η επίσκεψη στην περιοχή μας. Αναγνώρισε την προσπάθεια ο κόσμος και παρά την πίκρα για τους χαμένους βαθμούς χειροκρότησε στο φινάλε της αναμέτρησης.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΧΙΜΕΝΕΘ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Με εξαίρεση την αναγκαστική αλλαγή του τραυματία Μεντίλ με τον Φρίντεκ, ο Χιμένεθ εμπιστεύθηκε τα ίδια πρόσωπα που επέλεξε και στα προηγούμενα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Ένα σχήμα ανάγκης αν αναλογιστούμε τις απουσίες αλλά και ένα σύνολο που δείχνει πλέον να αποκτά ομοιογένεια. Έξυπνη πίεση με σωστές τοποθετήσεις, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και ένα δίδυμο Μόντσου – Ράτσιτς που λειτουργούσαν σαν κινητήριοι μοχλοί για όλη την ομάδα. Ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο, έψαχνε το γκολ και έπειθε ότι θα το βρει. Παρόλο που η μπάλα έφθανε με δυσκολία στον καλά κλεισμένο Μορόν, στα άκρα οι Ντούντου και Μορουτσάν δημιουργούσαν διαρκώς επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Πανσερραϊκού.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΜΟΝΤΣΟΥ

Ο ΑΡΗΣ είχε ρίξει στα σχοινιά τον αντίπαλο του και έψαχνε την στιγμή για το καθοριστικό χτύπημα. Αλβάρο, Ράσιτς και  Μόντσου ξανά και ξανά απέτυχαν να σκοράρουν. Στο 44’ όμως ο δραστήριος Τεχέρο έβγαλε γλυκιά σέντρα για το κεφάλι του Μόντσου που άνοιξε το σκορ και τον δρόμο προς τη νίκη.

2^η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Ένα μπέρδεμα στο κέντρο ενώ είχαμε την μπάλα, μια αδράνεια από τον Φρίντεκ που έχασε από τον παίκτη, ο Πανσερραϊκός βρήκε τους χώρους και να βγάλει μια σέντρα και με κεφαλιά να έρθει η ισοφάριση. Οι αποκρούσεις του γκολκίπερ των Σερρών και τα «παραλίγο» σουτ των παικτών μας διατήρησαν το 1-1 μέχρι το φινάλε. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη είχε και ο Ευαγγέλου με τον βοηθό του που με κάθε ευκαιρία μας έκοβαν τον ρυθμό προστατεύοντας τους αντιπάλους μας.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ Χ

Όσο περίεργο και αν ακούγεται μετά από την απώλεια 2 βαθμών με τον Πανσερραϊκό μέσα στο σπίτι σου, η ομάδα άρεσε σήμερα. Ο Χιμένεθ έχει βρει ένα σχήμα, οι παίκτες αντιλαμβάνονται καλύτερα ο καθένας τον ρόλο του στην ομάδα και ο ΑΡΗΣ τέλη Σεπτεμβρίου μετά από κάμποσα επίσημα παιχνίδια ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες του αλλά το ότι κατάφερε να δημιουργήσει τόσες φάσεις με τον Μορόν «αποκλεισμένο» έχει την αξία του. Κάπου στο Β ημίχρονο φάνηκε οι δυνάμεις να στερεύουν αλλά αυτό που φάνηκε πιο έντονα ήταν οι περιορισμένες επιλογές του Χιμένεθ. Αναγκαστικά ο Φρίντεκ που ήταν ίσως ο χειρότερος έβγαλε όλο το παιχνίδι, αναγκαστικά έγιναν μόνο 3 αλλαγές που δεν μπόρεσαν κιόλας να προσφέρουν τα αναμενόμενα. Προφανώς όταν επιστρέψουν οι τραυματίες θα υπάρχουν περισσότερες και ποιοτικότερες επιλογές. Γιατί αυτό που έλειψε σήμερα ήταν η ποιότητα στην πάσα και στην τελική προσπάθεια. Δεν μπόρεσες να τροφοδοτήσεις τον Μορόν, δεν εκμεταλλεύτηκες τα ένας με ένας από τα πλάγια, δεν βρήκες τον στόχο όταν σου δόθηκε η ευκαιρία. Το αν οι τραυματίες όταν με το καλό επιστρέψουν δώσουν λύσεις στα παραπάνω θα το δούμε. Αυτό όμως που ήδη βλέπουμε είναι ότι η δουλειά του Χιμένεθ αρχίζει και βγαίνει στο χορτάρι ακόμη και όταν δεν κερδίζει η ομάδα.

ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Από την γκρίνια για την εικόνα και την ικανοποίηση για το αποτέλεσμα, σήμερα η ομάδα μας το γύρισε ανάποδα… Έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, έκανε μπόλικες ευκαιρίες αλλά στο τέλος πήρε μόλις 1 βαθμό. Και όταν δεν κερδίζεις τον Πανσερραϊκό, μόνο ικανοποιημένος δεν μπορείς να είσαι. Από την άλλη με τόσους τραυματίες και τόσο κακό ξεκίνημα, αυτό που είδαμε σήμερα σε κάνει αισιόδοξο για τη συνέχεια. Την επόμενη φορά λοιπόν και μπαλίτσα και νίκη.  

2^ο παιχνίδι στο Αγρίνιο μέσα σε 4 ημέρες, 2^η νίκη σχεδόν με τον ίδιο τρόπο! Είχε την υπεροχή, είχε τις φάσεις, δεν είχε το γκολ μέχρι πριν λίγα λεπτά από το 90 όπου ο Μισεουί έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Προβλημάτισε η ομάδα με την επιθετική της ανάπτυξη, στο τέλος όμως κατάφερε να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα και να φύγει από το Αγρίνιο με ένα ακόμη σημαντικό διπλό!

ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΙΜΕΝΕΘ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Με τον Χιμένεθ να γνωρίζει ολοένα και καλύτερα τους παίκτες του, δεν επεφύλασσε εκπλήξεις στο αρχικό σχήμα. Η ομάδα ήταν ξανά συμπαγής, δεν ένιωθε απειλή από την Κηφισιά αλλά είχε σημαντικό πρόβλημα στην επιθετική του ανάπτυξη και στη δημιουργία ευκαιριών. Ίσως και να ήταν περισσότερο προσεκτικοί από όσο θα έπρεπε οι παίκτες μας και στην προσπάθεια να αποφύγουν τα λάθη αργούσαν χαρακτηριστικά στις κινήσεις όποτε είχαμε την κατοχή. Ωστόσο όλο το πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να είχε πάει εντελώς διαφορετικά αν μόλις στο 2’ η παλαιστική κίνηση πάνω στον Μορόν όπως φάνηκε καθαρά από το replay δινόταν πέναλτι. Εκεί μάλλον στο VAR μάλλον δεν είχαν κάτσει ακόμη στις θέσεις τους και τα έχασαν τα πρώτα λεπτά.

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΓΕΙΡΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΙΓΓΑ

Λίγο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου το δολοφονικό τάκλιν του Χουχούμη στον Μορόν αρχικά τιμωρήθηκε με κίτρινη κάρτα αλλά μέσω VAR οδήγησε στην κόκκινη και στο αριθμητικό πλεονέκτημα για τον ΑΡΗ μας. Έτσι το Β ημίχρονο συνέχισε με την ομάδα μας να ανεβάζει τα ποσοστά κατοχής αλλά χωρίς καμία ουσία. Η απόφαση του Χιμένεθ να ρίξει μέσα στο 55’ τον Μισεουί και τον Γιαννιώτα, συν την αναγκαστική αλλαγή στο 41’ του Μορουτσάν με τον πολύ καλό Σίστο άλλαξαν τα δεδομένα. Ο ΑΡΗΣ άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα, να ανεβαίνει γρηγορότερα προς την αντίπαλη περιοχή και να βρίσκει περισσότερους παίκτες αποφασισμένους να πάρουν την πρωτοβουλία πέρα από τον Λορέν Μορόν. Ένας Μορόν που στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα οι εμπνεύσεις του ήταν η μοναδική ουσιαστική απειλή για την Κηφισιά.  

ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΜΕΣΑΟΥΙ!

Πίεζε ο ΑΡΗΣ και ακόμη και αν δεν έβρισκε ορθολογικούς τρόπους για να αναπτυχθεί κατάφερνε να είναι απειλητικός. Πέρα από τη δυστοκία του η ομάδα μας είχε να αντιμετωπίσει και τον διαιτητή Γιουματζίδη που σφύριζε ότι του κατέβαινε. Η επιμονή όμως των παικτών μας που έβλεπαν ότι μια λεπτομέρεια έλειπε για το γκολ δικαιώθηκε στο 87΄ . Σε μια φάση διαρκείας ο Μισεουί κατάφερε να βρεθεί με την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή και από κοντά με ψυχραιμία να στείλει την μπάλα στα δίχτυα! Τα τελευταία λεπτά κύλησαν βασανιστικά με τον Αλβάρο να κάνει τα λάθη του και τον διαιτητή να προσπαθεί να σπρώξει την Κηφισιά προς την περιοχή μας.

ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Συνεχίζεται το νικηφόρο σερί του Χιμένεθ, χωρίς η ομάδα να εντυπωσιάζει και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή ερμηνεία. Προφανώς και δεν θα μπορούσαν μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα οι ίδιοι παίκτες να έχουν βγάλει φτερά στα πόδια τους και να βρίσκονται με κλειστά μάτια ο ένας με τον άλλο. Και για αυτό και σήμερα όπως και με τον Παναιτωλικό για ένα μεγάλο διάστημα η ομάδα ζορίστηκε να κάνει αυτά που ήθελε μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως πέρα από τον Μορόν προστέθηκαν και άλλοι 3 παίκτες(Σίστο, ΜΙσεουί, Γιαννιώτας) που κρατούσαν μπάλα και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν φάσεις αυτό δείχνει ότι ο προπονητής διαβάζει καλύτερα τους παίκτες του πλέον αλλά και οι ίδιοι παίκτες δείχνουν να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση από πριν. Σαν να θέλουν σχεδόν όλοι να δείξουν το κάτι παραπάνω αντιλαμβανόμενοι ότι ο Χιμένεθ το εννοεί όταν λέει ότι όλοι ξεκινάνε από το μηδέν στα μάτια του. Και ο Σίστο είναι το καλύτερο παράδειγμα για αυτή την νέα κατάσταση που και σήμερα δικαίωσε την απόφαση του προπονητή του. Τώρα γιατί ο Μισεουί ή ο Σίστο ή ο Γιαννιώτας δεν επιλέχθηκαν για το αρχικό σχήμα αυτό πιθανόν να έχει να κάνει με την προσέγγιση του Χιμένεθ αλλά και την ανάγκη για game changers από τον πάγκο.  Και ως τώρα αυτή η διαχείριση όπως και σήμερα οδήγησε στη νίκη!

ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ

Δεν ήταν καλή η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, είχε όμως τη θέληση και την πίστη ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Όπως ακριβώς το κατάφερε χάρη στο γκολ του Μισεουί λίγο πριν λήξη! Δεν έχει μαγικό ραβδάκι ο Χιμένεθ για να μεταμορφώσει την ομάδα σε κάτι εντελώς διαφορετικό, έχει όμως τον τρόπο να την κάνει να κερδίζει! Και όταν η ομάδα κερδίζει ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση και με ηρεμία μπορείς να δουλέψεις πάνω στα κακώς κείμενα με χαμόγελο. Και ο ΑΡΗΣ στην εποχή Χιμένεθ ανεβαίνει με χαμόγελο και ηρεμία! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ελληνική διαιτησία… ένα κακόγουστο ανέκδοτο.

Με τον Χιμένεθ να συνεχίζει σε εντατικούς ρυθμούς το λίφτινγκ της ομάδας και τον Λορέν Μορόν να γράφει το τελικό 0-1 από την άσπρη βούλα, ο ΑΡΗΣ μπήκε με το δεξί στον θεσμό του κυπέλλου!  Σε ένα παιχνίδι με κακό ρυθμό, λίγες ευκαιρίες και τον ΑΡΗ μας που πατούσε καλύτερα ιδιαίτερα στο Β ημίχρονο να βρίσκει τελικά τον τρόπο για να πάρει τη νίκη.

ΜΕ 8 ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Αποφασισμένος να τα αλλάξει όλα συνεχίζει ο Χιμένεθ με τις 8 αλλαγές και την περίεργη ενδεκάδα να είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο Ισπανός προπονητής έχει τη διάθεση να δώσει την ευκαιρία σε όλους τους παίκτες. Πέρα όμως από τις σκέψεις του Χιμένεθ, οι πολλοί τραυματισμοί, το επιβαρυμένο πρόγραμμα,  η σχεδόν ξαφνική αποχώρηση του Ντιαντί και οι κανόνες του κυπέλλου με τους πιτσιρικάδες κατά κάποιο τρόπο επέβαλλαν τέτοια διαχείριση.

ΚΑΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ, ΑΝΟΥΣΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Με την υψηλή θερμοκρασία να εμποδίζει τις 2 ομάδες να παίξουν το ποδόσφαιρο που θα μπορούσαν(έστω και με τα σχήματα που κατέβηκαν) ο αγώνας είχε αργό ρυθμό και ελάχιστες φάσεις. Με τον ΑΡΗ μας να έχει την υπεροχή, τον Παναιτωλικό σε παθητικό και τους παίκτες μας να ψάχνονται μεταξύ τους το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με μόλις 2 φάσεις, αυτή του νεαρού Βοριαζίδη στο 2’ και του Σίστο στο 37’.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ, ΤΟ VAR ΕΚΑΝΕ(?) ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ 0-1

Η είσοδος του Μόντσου και του Μορόν στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου και οι εσωτερικές μετακινήσεις που έκανε ο Χιμένεθ είχαν άμεση επίδραση. Ο ΑΡΗΣ έγινε πιο απειλητικός  αλλά οι προσπάθειες του Μορόν και του Μισαουί σταμάτησαν στον πολύ καλό σήμερα, τερματοφύλακα του Παναιτωλικού. Και ενώ όλα έδειχναν ότι οδηγούμαστε στο 0-0 ήρθε η φάση του 88’ όπου ξεκάθαρα γίνεται πέναλτι πάνω στον Μορόν… και εκεί άρχισαν τα όργανα! Ο Τσιμεντερίδης(που λίγο πιο πριν δεν ασχολήθηκε με μια φάση που μύριζε πέναλτι) έδειξε την άσπρη βούλα, ο βοηθός σήκωσε για οφσάιντ(ενώ ο παίκτης του Παναιτωλικού γυρίζει την μπάλα), το VAR ακυρώνει το οφσάιντ αλλά καλεί και για κάποιον λόγο τον διαιτητή να τσεκάρει την φάση. Ευτυχώς ο Τσιμεντερίδης αυτή τη φορά είδε ότι βλέπαμε όλοι και καταλόγισε το πέναλτι. Ο Μορόν με την ψυχραιμία που τον χαρακτηρίζει έκανε το 0-1 και χάρισε τη νίκη στην ομάδα μας.

ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟ

Τι να πούμε για αυτό το ξεκίνημα του Χιμένεθ; Ούτε οι αποχωρήσεις, ούτε οι τραυματισμοί, ούτε οι παροπλισμένοι παίκτες φαίνεται να τον αγχώνουν. Έχει κερδίσει 2 παιχνίδια με παίκτες που μας είχε πείσει ο προηγούμενος προπονητής ότι δεν κάνουν… Είδαμε τον Σίστο αποφασισμένο να αρπάξει τις ευκαιρίες του, είδαμε τον Ρόουζ τελικά να είναι εδώ έτοιμος να βοηθήσει, είδαμε και τον πιτσιρικά τον Βοριαζίδη να αφήνει καλές εντυπώσεις. Πολύ διαφορετική διαχείριση του ρόστερ από ότι βλέπαμε αλλά και από ότι περιμέναμε. Και όταν αυτή η διαχείριση συνδυάζεται με νίκες τότε το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να αποθεώσουμε τον προπονητή μας σε αυτό το ξεκίνημα. Προφανώς και έχει κάνει την μελέτη του, έχει μιλήσει με τους παίκτες του, τους βλέπει καθημερινά στις προπονήσεις και έχει γνώση. Αν λοιπόν σε αυτά τα πρώτα 2 παιχνίδια υπολογίσουμε τους παίκτες που είδαμε και συμπεριλάβουμε και αυτούς που αναμένεται να προστεθούν αφού αποθεραπευτούν τότε μάλλον θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι φέτος η ομάδα έχει βάθος και λύσεις. Λύσεις περισσότερες από αυτές που πιστεύαμε. Από την άλλη βέβαια προέχει η ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της σε υψηλά επίπεδα και ύστερα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα.

ΑΤΥΠΗ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Έχει τον τρόπο του ο Μανόλο Χιμένεθ λένε αυτοί που τον έχουν ζήσει από κοντά και όσο περισσότερο βολεύεται στον πάγκο του ΑΡΗ μας τόσο πιο έντονη φαίνεται η επίδραση. Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέα πλάνα και ένας ΑΡΗΣ που παρά τα λάθη και τις ατυχίες του, παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο γήπεδο όπως ακριβώς έκανε και σήμερα στο Αγρίνιο. Το γκολ του Μορόν από τα 11 βήματα έδωσε μια νίκη που με αυτό το νέο format του κυπέλλου μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική. Όσο για τα μαγικά του Χιμένεθ, αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε και τη συνέχεια!

ΥΓ. Με αναγκαστικό βίαιο ροτέισον πήρες την εκτός έδρας νίκη από μια ομάδα που πριν 3 εβδομάδες περίπου σε κέρδισε μέσα στο σπίτι σου. Τελικά δεν είναι τόσο δυνατός ο Παναιτωλικός, κάτι άλλο θα έφταιγε...

ΥΓ2. Όλοι πωλούνται, σημασία έχει το ποιοι έρχονται.

Νέος προπονητής, νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα και ένας ΑΡΗΣ που δεν «μάσησε» όταν βρέθηκε πίσω και πήρε πανάξια το διπλό αποδίδοντας ποδοσφαιρική δικαιοσύνη! Γκολάρα από τον Ντούντου για την ισοφάριση, killer Μορόν για το 1-2 και την ολική ανατροπή. Εντυπωσιακός ο Χιμένεθ στο ντεμπούτο του με πολλές περισσότερες αλλαγές από αυτές που περιμέναμε, που οδήγησαν όμως την ομάδα στη νίκη επαναφέροντας ως ένα βαθμό τα χαμόγελα και την ελπίδα στον κόσμο του ΑΡΗ!

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΝΤΡΑ

Διούδης, Γαλανόπουλος, Ντούντου και Μορουτσάν ήταν οι πρώτες  «πινελιές» του Χιμενέθ όσο αφορά τα πρόσωπα της αρχικής ενδεκάδας. Μια ενδεκάδα που με μια πρώτη ανάγνωση προκαλούσε αμηχανία αλλά στην πράξη απέδιδε. Ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε πιο συμπαγής, είχε τον έλεγχο από το ξεκίνημα και πάλευε να βρει τους τρόπους να γίνει απειλητικός.

ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΕΝΑ ΓΚΟΛ

Μια από τα ίδια για τον ΑΡΗ μας… εκεί που φαινόταν ότι είχε τον πρώτο λόγο και προσπαθούσε έστω ανορθόδοξα να φτιάξει φάσεις, στην πρώτη επίσκεψη του Ατρομήτου στην περιοχή μας μετά από εκτέλεση κόρνερ έγινε το 1-0 στο 18’. Ο Διούδης κατάφερε να αποκρούσει αρχικά αλλά ο Τζοβάρας στο ριμπάουντ με ένα άπιαστο σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.  Ένα σκορ που έφερε μια παγωμάρα μιας και ο Ατρόμητος μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν καθόλου απειλητικός.

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΜΕ ΓΚΟΛΑΡΑ ΝΤΟΥΝΤΟΥ

Η ψυχρολουσία του 1-0 έδωσε πολύ γρήγορα τη θέση της στην ψυχραιμία και η ομάδα γρήγορα ξαναπήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού κυνηγώντας την ισοφάριση. Μόντσου και Φαμπιάνο λίγο έλειψε να απαντήσουν στο γκολ του Τζοβάρα στα λεπτά που ακολούθησαν αλλά χωρίς επιτυχία. Ο Μεντίλ όμως ήταν αυτός που στο 33’ θυμίζοντας κάτι από τον παίκτη που θαυμάσαμε πέρσι με μια μαγική ντρίπλα ξεμαρκαρίστηκε, έβγαλε την πάσα στον Ντούντου με τον τελευταίο να κοντρολάρει και να σουτάρει στην κίνηση στέλνοντας με εκπληκτικό τρόπο την μπάλα στα δίχτυα για το 1-1.

O KILLER ΜΟΡΟΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

Η ισορροπία στο παιχνίδι είχε αποκατασταθεί και ο ΑΡΗΣ πλέον με άλλη ψυχολογία διεκδικούσε ξανά τη νίκη. Ο Ατρόμητος συνέχιζε να παραμένει παθητικός και τυχερός αποτρέποντας στο 55΄ την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή τον Μόντσου να σκοράρει. Στο 57’ όμως μετά από εκτέλεση κόρνερ ο Ράτσιτς κυριάρχησε στον αέρα, έκανε την γυριστή κεφαλιά και ο Μορόν με μια πολύ ωραία προβολή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για το 1-2 που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το προβάδισμα έδωσε νέα ώθηση στους παίκτες μας που λίγα λεπτά μετά το 1-2 με τον Μουρετσάν φθάσαμε κοντά στο τρίτο γκολ χωρίς όμως επιτυχία. Ο Ατρόμητος δεν προβλημάτιζε αν και όσο περνούσε ο χρόνος ανέβαινε και πιο πολύ. Οι αλλαγές του Χιμένεθ προκάλεσαν και αυτές έκπληξη πέρα από αυτή του Γιαννιώτα, με τον Φατιγκά και τον «φευγάτο» Σίστο να μπαίνουν με ξεκάθαρες οδηγίες να σχηματίσουν μια πρώτη γραμμή πίεσης.  Παρόλα αυτά η ομάδα οπισθοχώρησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε στα τελευταία 15’ αλλά έχοντας τον Φαμπιάνο σε πολύ καλή ημέρα «καθάρισε» εύκολα κάθε υποψία φάσης φθάνοντας τελικά στη νίκη.

ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΝΟΛΟ ΧΙΜΕΝΕΘ

Το είχαμε τονίσει από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ο Χιμένεθ. Προπονητής «σκοπιμότητας» και τα αποτελέσματα είναι αυτά που θα καθορίσουν την πορεία του. Δεν ήρθε για να «χτίσει», δεν ήρθε για να συνεχίσει κάποιο «πλάνο». Ήρθε να αλλάξει την κατάσταση, να οδηγήσει την ομάδα με οποιοδήποτε τρόπο στη νίκη και αυτό ακριβώς έγινε σήμερα στο Περιστέρι. Με σημαντικές απουσίες, με νέα πρόσωπα και «παροπλισμένους» από τον προηγούμενο προπονητή παίκτες πέτυχε αυτό που ήθελε. Κέρδισε τους 3 βαθμούς, κέρδισε τους νεοφερμένους Διούδη και Γαλανόπουλο που είχαν καλή παρουσία, κέρδισε τον Σίστο που θεωρητικά ήταν τελειωμένος, έβγαλε λαγό από το καπέλο του με τον Ντούντου, αξιοποίησε μέχρι και τον Φατιγκά. Προφανώς και αν δεν κέρδιζε η ομάδα πιθανόν όλα αυτά να τα σχολιάζαμε αρνητικά και να αναρωτιόμασταν γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου ο Ντιαντί, ο Μιζαουί και ο Καντεβέρε. Καμία όμως σημασία δεν έχει γιατί η ομάδα χρειαζόταν τη νίκη πάση θυσία και τα κατάφερε. Και τα κατάφερε γιατί πέρα από τις εμπνεύσεις του Χιμένεθ είδαμε και τους Μόντσου, Φαμπιάνο, Ράτσιτς, Μεντίλ και Μορόν να κάνουν τη διαφορά και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του αγώνα. Το αν απλά η έλευση του νέου προπονητή ή όχι θα φανεί στη συνέχεια.

ΚΕΡΔΙΣΕ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΤΟΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Η γκολάρα του Ντούντου και το “killer instinct” του Μορόν οδήγησαν στην ανατροπή και σε ένα σημαντικό διπλό που προς στιγμή δείχνει να βγάζει την ομάδα από το αδιέξοδο που είχε εγκλωβιστεί. Στο ντεμπούτο του Χιμένεθ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε πιο ώριμος, πιο αποφασισμένος πιο αποτελεσματικός βρίσκοντας λύσεις και βοήθειες από εκεί που δεν περίμενε κανείς. Κανείς εκτός από τον Χιμένεθ. Ωραίο το ξεκίνημα του Ισπανού, ευελπιστούμε ακόμη καλύτερη συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Και όμως εξακολουθούν και υπάρχουν φίλοι της ομάδας που κοιτάνε τον Μορόν με μισό μάτι! 

Σε ρυθμούς Μανόλο Χιμένεθ κινείται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, με τον κόσμο του να παρακολουθεί μουδιασμένος να επαναλαμβάνονται με περίσσια ευκολία τα λάθη του παρελθόντος, ξανά και ξανά. Παρελθόν ο Ουζουνίδης και μαζί του όλες οι «περγαμηνές» που τον έκαναν μια καλύτερη επιλογή από τον Μάντζιο, η «εμπιστοσύνη» που του έδειξε ο Κάρυ, η «συνεργασία» με τον Ρέγες και η «γνώση» της ομάδας που διαχειρίστηκε πέρσι και σχεδίασε και προετοίμασε φέτος. Με λίγα λόγια, ο ΑΡΗΣ δεν επιστρέφει στο μηδέν αλλά στο μείον, όπως δυστυχώς μας συνηθίζει τέτοια εποχή.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Αν σε κάτι συμφωνούμε μάλλον όλοι, είναι ότι με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο ξεκίνημα της νέας αγωνιστικής σεζόν και την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο η απομάκρυνση του Ουζουνίδη ήταν επιβεβλημένη! Το πράγμα μιλάει από μόνο του… Και αν τώρα που ολοκληρώθηκε η παρουσία του στον ΑΡΗ κάνουμε την «σούμα» θα δούμε ότι το ταμείο είναι μείον. Πέρσι πέτυχε απλά την διατήρηση των κεκτημένων, δεν κατάφερε να βρει έναν κορμό για να βασιστεί τη νέα σεζόν, η συμμετοχή του στον μεταγραφικό σχεδιασμό μάλλον δεν είχε κανένα νόημα ενώ δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο να πείσει ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και ένα γκρουπ παικτών που εμπιστεύεται και μπορούν να το εκτελέσουν. Μέχρι και αυτό το «επικοινωνιακό» που ως ένα σημείο το διαχειριζόταν καλά, στο τέλος με την άρνηση του να πάει στη συνέντευξη τύπου, το ισοπέδωσε και αυτό. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θετικό θα μπορούσε να «χρεώσει» κάποιος στον Μαρίνο Ουζουνίδη πέρα ότι θα μπορούσε να τα είχε πάει ακόμη χειρότερα. Μάλλον άργησε να έρθει αυτό το «διαζύγιο» και μαζί και το τέλος των Ελλήνων προπονητών στον πάγκο μας.  

ΕΚΛΕΙΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ, ΗΡΘΕ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Το όνομα του Μανόλο Χιμένεθ δεν έκανε κλικ σε κανέναν και ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Ο Αρειανός θέλει όραμα(ακόμη και αν είναι ψέμα) και με τον Ισπανό προπονητή δεν μπορείς να πεις ούτε ψέμα. Όλοι τον γνωρίζουμε, όλοι έχουμε δει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, όλοι ξέρουμε την πορεία του. Οπότε κανείς δεν ψήνεται για «νέα εποχή με τον Μανόλο Χιμένεθ». Κακά τα ψέματα όμως, όλοι μας σχεδόν ζούμε και αναπνέουμε με το αποτέλεσμα. Ακόμη και οι ρομαντικοί(σαν τον γραφών) που θέλουν να βλέπουν πρώτα καλή μπάλα πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσουν και οι επιτυχίες, αν δεν έρχεται το καλό αποτέλεσμα στο τέλος κουράζονται. Ο ΑΡΗΣ θέλει άμεσα αποτελέσματα και ο Χιμένεθ έχει όλα τα «προαπαιτούμενα» για να το πετύχει. Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση πιθανόν να ηχούσε πιο ωραία στα αυτιά μας αλλά στην πράξη μάλλον θα χανόταν περισσότερος χρόνος και η κατάσταση θα γινόταν μη αναστρέψιμη.

ΔΩΣΕ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

Ίδιες κινήσεις, ίδια λάθη, ίδια αποτελέσματα. Το μόνο που σχεδόν κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή αλλάζει είναι τα πρόσωπα! Αντίο Ουζουνίδη, καλώς ήρθες Μανόλο και καλή αρχή! Τι έγινε εκείνη η «προοπτική» που έφερε ο ερχομός του Ουζουνίδη στη θέση του Μάντζιου, πόσο τον στήριξε ο πρόεδρος, τι συμμετοχή είχε στον μεταγραφικό σχεδιασμό και σε τι φάση του νέου πλάνου που κατέστρωσε ο Καρυπίδης με «μπροστάρη» τον Ρέγες βρισκόμαστε, δεν θα το μάθουμε ποτέ! Μέχρι να έρθει το "όραμα" υπομονή μπας και αλλάξει μυαλά ο Κάρυ… και προσευχές ώστε ο Χιμένεθ να φέρει τα πάνω κάτω και ξαφνικά να δούμε στο χορτάρι ότι κάτι καλό γίνεται.

ΥΓ. Δεν είναι μοιρολατρικό αλλά ρεαλιστικό απλά να ελπίζεις να αλλάξει μυαλά ο Κάρυ μπας και δούμε κάτι διαφορετικό στο μέλλον. Μέχρι να εμφανισθεί κάποιος ενδιαφερόμενος, αυτή είναι η πραγματικότητα.