Ικανοποιημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο ΑΡΗΣ μας με το βαθμό της ισοπαλίας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και θα πως θα μπορούσε να νιώσει διαφορετικά μετά από ότι μας έδειξε στα περίπου 95’ αγωνιστικής δράσης. Χωρίς πλάνο, χωρίς εντάσεις και με παίκτη λιγότερο από το 24’ το μόνο που του απέμεινε ήταν οι αποκρούσεις του Διούδη και η τύχη του που τον γλίτωσε από το γκολ. Πιο λίγο κόσμο από κάθε άλλο παιχνίδι με τους περισσότερους με τη λήξη του αγώνα να ξεσπάνε δικαιολογημένα σε αποδοκιμασίες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Με τις επιλογές του Χιμένεθ για το αρχικό σχήμα να δείχνουν ότι ο στόχος ήταν ο έλεγχος του ρυθμού που σταδιακά θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη νίκη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι κάνοντας μια από τα ίδια. Αργή ανάπτυξη, ανούσια κυκλοφορίας της μπάλας προς τα πίσω, στατικότητα και ένα ποδόσφαιρο που κοίμιζε τον οποιοδήποτε που το παρακολουθούσε. Οι αντίπαλοι μας από την άλλη με υψηλή πίεση και παίκτες με περίσσια αποφασιστικότητα ξεζούμιζαν κάθε κατάσταση που παρουσιαζόταν μπροστά τους για να γίνουν απειλητικοί. Το δοκάρι στο 7’ ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που πέρασε χωρίς να ακουσθεί από κανέναν μιας και στη συνέχεια τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η κακή στιγμή της αποβολής του Γαλανόπουλου στο 24’ εκτόξευσε τον δείκτη της δυσκολίας.

ΔΙΟΥΔΗΣ, ΔΟΚΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Το να παίζεις με αριθμητικό μειονέκτημα είναι πάντα μια συνθήκη δύσκολη, παρακολουθώντας το παιχνίδι όμως ένιωθες ότι μάλλον είχαμε μείνει με 8 ή 9 παίκτες και το να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε ανέφικτο. Στο 56’ στην μοναδική ουσιαστική ευκαιρία που είχαμε σε όλο τον αγώνα ο Σούντμπεργκ αν και έπιασε καλά την κεφαλιά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλος. Παρέμεινε μέχρι το τέλος γιατί ο Διούδης πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική εμφάνιση του και άλλες 2 φορές η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα μας. Τα 3’ καθυστέρησης και το βιαστικό σφύριγμα της λήξης το υποδεχθήκαμε με ανακούφιση σε μια ακόμη αναμέτρηση που δεν δικαιούμασταν απολύτως τίποτα.

ΣΑΝ «ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο Χιμένεθ με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ. Κάπου όμως και ο Ισπανός προπονητής φαίνεται να έχει χάσει το νόημα και να προσπαθεί με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο να γυρίσει τον διακόπτη στην ομάδα. Η εμμονή στο να προσπαθεί να αξιοποιήσει συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Σίστο, τον Μορουτσάν, τον Αλφαρέλα, τον Φατιγκά ακόμη και τον Μόντσου με τον ίδιο τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Μια ομάδα με μια παθητική αμυντικογενή λογική κομμένη στα 2 και παίκτες ανήμπορους να δημιουργήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στο γκολ. Φταίει ο Μόντσου που με κάθε ευκαιρία παγώνει τον ρυθμό και γυρίζει την μπάλα πίσω; Αν ναι ας κάτσει στον πάγκο. Φταίει ο Σίστο και ο Μορουτσάν που ναι μεν δείχνουν μια συνέπεια στην άμυνα αλλά πιέζουν ανούσια τους αντιπάλους; Φταίει ο Μορόν που είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση; Και όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κακή εικόνα που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλει αλλαγές και επειδή η μεταγραφική περίοδος αργεί για να αλλάξουν τα πρόσωπα θα πρέπει να αλλάξει το πλάνο. Και αυτό το πλάνο είναι στο χέρι του Χιμένεθ και μόνο. Αν δεν αλλάξει το πλάνο δεν θα αλλάξει αυτό που βλέπουμε. Τόσο απλά. Το να χρεώσεις το σημερινό(ή και τα προηγούμενα) σε 3-4 παίκτες μάλλον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε αγωνιστικό αδιέξοδο παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που αγνοεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου τη νίκη στο πρωτάθλημα. Μετά και τη νέα βαθμολογική απώλεια κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι αν αυτή η ομάδα προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι και να δείξει κάτι το διαφορετικό. Είναι οι χαμένοι βαθμοί που στοιχίζουν, είναι όμως και αυτή η εικόνα που πληγώνει και δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πως αλλάζει όλο αυτό; Ας μας το απαντήσουν ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος και φυσικά και οι παίκτες… οι παίκτες που με την απόδοση τους θυμίζουν  καρδιογράφημα ετοιμοθάνατου ασθενή.

ΥΓ. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην χάσεις λένε... Όταν όμως κατεβαίνεις σε αγώνες με αυτό το μότο σαν σημαία σου, δύσκολα κερδίζεις.

Τι είχες ΑΡΗ τι είχα πάντα είναι η φράση που κολλάει και στο σημερινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα μας ηττήθηκε με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Παρά τις 9 απουσίες δείξαμε ένα στιβαρό πρόσωπο, είχαμε συγκέντρωση(με εξαίρεση 10’) αλλά δεν είχαμε το killer instinct στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ήττα και τίποτα παραπάνω.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέοι πειραματισμοί από τον Χιμένεθ και σήμερα στο Καραϊσκάκης σε μια προσπάθεια να καλύψει τα κενά των τραυματιών αλλά και την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε αρκετούς παίκτες. Δύσκολη αποστολή όμως στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να λειτουργεί. Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπόρεσε να μας αγχώσει, όπως και εμείς αντίστοιχα δεν ήμασταν απειλητικοί.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αναμενόμενο ότι στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα ανέβαζε την πίεση και η απορία μας ήταν το πως θα αντιδράσει η ομάδα και αν θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία. Στο 47’ έστω και από σπόντα ο Μόνσα σε μια προσπάθεια να κόψει έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας του Τζολάκη στη μεγαλύτερη φάση ως εκείνο το σημείο του αγώνα.  2΄ όμως αργότερα και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ανέβει στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Ποτένσε βρήκε την ευκαιρία στην αντεπίθεση και έκανε το 1-0. Ο Σίστο «έπνιξε» το δώρο του Μουζακίτη στο 56’ και το 1-1 δεν έγινε ποτέ. Αυτή την αποτελεσματικότητα που δεν είχε ο Σίστο την είχε ο Ποτένσε με τον Ταρέμι και στο 60’ ο τελευταίος έκανε το 2-0.

ΓΚΟΛ, ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Παρά το 2-0 ο ΑΡΗΣ δεν έδειξε διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη και να αφεθεί στις διαθέσεις του Ολυμπιακού. Ο Μόντσου ανάγκασε τον Τζολάκη σε μια ωραία απόκρουση στο 70’ ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μάνσα γκρέμισε τον Σούντμπεργκ σε προφανή θέση για γκολ με τον Γερμανό διαιτητή να δείχνει πέναλτι και αποβολή. Ο Μορόν έκανε το 2-1 και ο ΑΡΗΣ είχε μπροστά του περίπου 20’ με αριθμητικό πλεονέκτημα να κυνηγήσει την ισοφάριση και γιατί όχι και την ολική ανατροπή. Η ομάδα πίεζε και έψαχνε τον τρόπο να επιτεθεί αλλά ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις. Στο 84’ ήταν η μεγάλη ευκαιρία  με τον Αλφαρέλα για το 2-2 αλλά ο Τζολάκης και πάλι αντέδρασε σωστά.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ

Το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Χιμένεθ από τότε που ανέλαβε είναι να βρει έναν κορμό παικτών που θα αποκτήσουν συνοχή και ομοιογένεια στο παιχνίδι τους. Οι τραυματισμοί δεν μας το έχουν επιτρέψει ως τώρα και αυτά ήταν τα δεδομένα της σημερινής αναμέτρησης. Με αυτά τα δεδομένα ο ΑΡΗΣ τα πήγε καλά. Δεν ένιωσε μεγάλη πίεση, δεν κλείστηκε, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κάνει πολλές φάσεις. Είχε τις ευκαιρίες του, δεν τις αξιοποίησε όμως. Εδώ τώρα ο καθένας βάζει ότι θέλει για εξήγηση. Η ποιότητα των παικτών; το momentum; η τύχη; Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι η ομάδα κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο είχε σωστή προσέγγιση και αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκης για ακόμη μια φορά. Οι αντίπαλοι τα έβαλαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, εμείς παραλίγο γκολ. Θα τα βάλουν την επόμενη φορά; θα παίξουμε με ανάλογη συγκέντρωση και στα επόμενα παιχνίδια; Θα υπάρξει μια συνέπεια και μια συνέχεια σε ότι μας έδειξε η ομάδα σήμερα; Διαχρονικό πάντως το πρόβλημα να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Το πως αλλάζει αυτό είναι το θέμα…

Σε ένα παιχνίδι όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο δυνατός άνεμος και όχι το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι 2 ομάδες, ο ΑΡΗΣ έμεινε στο Χ επεκτείνοντας το σερί των αγώνων μακριά από τη νίκη.  Το δώρο αυτογκόλ του Λιάγκα στο 10’ δεν  ήταν αρκετό για να κουκουλώσει τα αγωνιστικά μας προβλήματα και να μας οδηγήσει στη νίκη. Μπερδεμένος, άνευρος και ανούσιος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο από τύχη θα φεύγαμε με το τρίποντο.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΗΚΕ

Με 3-5-2 σχηματισμό και τον Ράτσιτς να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ ήθελε να διαχειριστεί τις απουσίες του και να ελέγξει το παιχνίδι. Δειλά δειλά έβγαινε η ομάδα μπροστά με την κεφαλιά του Μόντσου να είναι η πρώτη απειλή προς την αντίπαλη εστία. Στο 10’ ο Λιάγκας σε μια φαινομενικά εύκολη φάση για την άμυνα του Λεβαδειακού στην προσπάθεια του να διώξει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας μας ένα ανέλπιστο προβάδισμα από το πουθενά.  Από εκείνο το σημείο όμως και μετά ο ΑΡΗΣ άλλαξε εικόνα, οπισθοχώρησε, ταμπουρώθηκε και αρκέστηκε στο να αποκρούει τις προσπάθειες του Λεβαδειακού να επιτεθεί. Χωρίς ιδιαίτερες απειλές κύλησε χαλαρά όλο το πρώτο ημίχρονο αλλά αυτή η εικόνα του παθητικού ΑΡΗ που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα, δεν σε γέμιζε και με αισιοδοξία.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Φουλ άμυνα σημαίνει ότι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις του χωρίς να φοβάται για τα μετόπισθεν. Και όταν αυτή η πίεση αρχίζει από το 11’ και σταδιακά κλιμακώνεται κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή όπως και έγινε. Και όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ μας, από μια στημένη φάση ο Πεντόσο ανενόχλητος μέσα στην περιοχή με μια ωραία κεφαλιά έκανε το 1-1 στο 59’. Ισοφάριση και ψυχολογικό προβάδισμα για τον αντίπαλο μας που ήθελε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς για ένα δεύτερο γκολ. Ευτυχώς ο Χιμένεθ την ψιλιάστηκε και έριξε μέσα τους Δώνη και Γιαννιώτα που έδωσαν στην ομάδα την ενέργεια και την ταχύτητα που έλειπε. Σε συνδυασμό και με την κούραση των μαχητικών παικτών του Λεβαδειακού, καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι, να βγούμε επιτέλους στην επίθεση και να ψάξουμε ένα 2^ο γκολ. Γκολ που σε τουλάχιστον 3 φάσεις θα μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει αν οι Μορόν και Γιαννιώτας δεν έβρισκαν μπροστά τους έναν εξαιρετικό Λοντίγκιν.

ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα είναι ο τίτλος που ταιριάζει στον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Σχήματα ανάγκης, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που συνεχίζει να καταγράφει τα υλικά του και να δοκιμάζει συνταγές. Συνταγές που όσο λογική και αν έχουν ελέω των πολλών τραυματισμών, η απουσία πάθους, έντασης και επιθετικού προσανατολισμού καταλήγουν σε κάτι άγευστο και απροσδιόριστο. Έτσι όπως ακριβώς ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Προηγήθηκε από τύχη,  έπαθε εμμονή με την άμυνα και αφού ισοφαρίστηκε χρειάστηκε περίπου 20’ για να αποφασίσει να επιτεθεί. Και αυτό είναι μια αγωνιστική νοοτροπία που δεν έχει να κάνει με έναν ή δύο παίκτες μεμονωμένα αλλά με ολόκληρο το σύνολο. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί και ο Χιμένεθ και όχι τόσο στο ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι. Γιατί και η βιασύνη να μπουν κάποιοι τραυματίες στο πλάνο έχει να κάνει με την αδυναμία αξιοποίησης των υπόλοιπων διαθέσιμων παικτών.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Ή ΑΛΛΟΘΙ, ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Κόντρα ο άνεμος, κόντρα οι τραυματισμοί, κόντρα και ο τρόπος που διαχειριστήκαμε και το προβάδισμα μας. Πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις που είχε η ομάδα μας μέσα στο παιχνίδι , δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Και αυτή η απουσία βελτίωσης που θα σε ψήσει ότι κάτι πάει να γίνει πονάει περισσότερο από την απώλεια της νίκης. Κάθε μέρα και ένας νέος τραυματίας κάθε μέρα και ένα καινούργιο πρόβλημα. Υπαρκτή δικαιολογία από την μια, άλλοθι για να μην προσπαθήσεις περισσότερο από την άλλη.

ΥΓ. Έχουμε τα νεύρα μας με τα χάλια μας, έχουμε και τον Τσακαλίδη να μας τσιγκλάει.

Όλα στραβά και ανάποδα εξελίχθηκαν στην σημερινή αναμέτρηση με το γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών των παικτών μας να παίζουν το ρόλο τους. Το τελικό 1-1 που διαμορφώθηκε χάρη στο γκολ του Δώνη  75’ μάλλον ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα μιας και οι 2 ομάδες είχαν μέτρια παρουσία και ελάχιστες ευκαιρίες. Όμως οι 2 νέοι εντός έδρας χαμένοι βαθμοί και οι τραυματισμοί που δεν μας αφήνουν σε ησυχία συνεχίζουν να διατηρούν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ομάδα, χωρίς στον ορίζοντα να διακρίνεται κάτι το ελπιδοφόρο.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΑΛΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ 3’

Άνω κάτω μόλις από το 3΄ έγινε το παιχνίδι χάρη στο γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού. Η αδράνεια του Ρόουζ και το γκολ του Σφιντέρσκι  από το πουθενά επιβεβαίωσαν γρήγορα γρήγορα ότι οι αλχημείες του Χιμένεθ στα μετόπισθεν δεν έδωσαν τη λύση. Αντίστοιχα στην επίθεση παρά την είσοδο των Καντεβέρε, Αλφαρέλα και Γιένσεν δεν μπορέσαμε να δούμε κάτι το διαφορετικό. Ούτε καν στο κομμάτι της πίεσης παρόλο που υπήρχαν τρεξίματα, απουσίαζε το μυαλό με αποτέλεσμα μεμονωμένα 3-4 να πιέζουν χωρίς την ανάλογη υποστήριξη από τα μετόπισθεν. Ο Παναθηναϊκός βολεύτηκε με το γρήγορο γκολ, έριξε το βάρος στα μετόπισθεν και προστάτεψε το προβάδισμα του μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Με εξαίρεση τη φάση του Καντεβέρε όπου ο Ντραγκόφσκι πραγματοποίησε μια καταπληκτική απόκρουση, ελάχιστες ήταν οι στιγμές που φανήκαμε απειλητικοί.

Ο ΔΩΝΗΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΙΣΙΑ

Μορόν και Δώνης ήταν οι αλλαγές στην ανάπαυλα για λόγους τακτικής, με τον Σούντμπεργκ όμως να αντικαθιστά τον Φαμπιάνο που μπήκε στο νέο ιατρικό δελτίο μετά τον Ντούντου που προστέθηκε λίγο πριν τη σέντρα. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε πιο ορεξάτος χωρίς όμως να έχει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι ευκαιρίες του Σίστο και του Ρόουζ δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και όσο κυλούσαν τα λεπτά η κατάσταση έμοιαζε να δυσκολεύει. Η είσοδος του Γιαννιώτα στο 68’ έδωσε μια ζωντάνια σε ένα σημείο όπου ο ρυθμός είχε πέσει. Ο Γιαννιώτας μπήκε με πολύ όρεξη στο παιχνίδι και το επιβεβαίωσε στο 76’ όπου έκανε την ατομική ενέργεια από τα πλάγια, έβγαλε την παράλληλη σέντρα και έδωσε την ευκαιρία στον Δώνη να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δίκαιο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας των 2 ομάδων που πλέον αποτυπωνόταν και στον πίνακα του σκορ. Μια ισοφάριση που αντί να μας δώσει ώθηση για να κυνηγήσουμε την ολική ανατροπή τελικά αποδείχθηκε μαξιλαράκι ασφαλείας που θέλαμε να το σφιχταγκαλιάσουμε μέχρι το τέλος. Ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει πιο πιεστικός, δημιούργησε 1-2 επικίνδυνες καταστάσεις, με την ομάδα μας τελικά να αντέχει στην πίεση. Σε ένα τελευταίο δεκαπεντάλεπτο όπου ο Ρόουζ έπαιζε τραυματίας μιας και είχαν συμπληρωθεί οι 5 αλλαγές.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ

Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ελέω τραυματισμών επέμεινε ο Μανόλο Χιμένεθ και μάλλον κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Επανήλθε ο Καντεβέρε, επανήλθε ο Αλφαρέλα, επανήλθε και ο Γιένσεν που πήρε και φανέλα βασικού. Όπως επανήλθε και ο Ρόουζ μετά τη «σιωπηλή τιμωρία» του. 4 νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα συν τον Τεχέρο στην ανάποδη πλευρά από τη φυσική του θέση συνέθεσαν ένα πειραματικό σύνολο που προφανώς και είχε τα προβλήματα του. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τόσους παίκτες ανέτοιμους και μετά από την άνευρη εμφάνιση στην Τρίπολη; Μάλλον όχι. Οπότε είχε τα δίκια του ο Χιμένεθ που ζήτησε «κατανόηση» από τον κόσμο. «Κατανόηση» όπως και για τις διαθέσιμες επιλογές στο κέντρο, με τον Μόντσου ακόμη και στην κακή του ημέρα να παραμένει αναντικατάστατος. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτό το Χ και τους 2 χαμένους βαθμούς, να βγει κάτι καλό με τους παίκτες που πήραν χρόνο συμμετοχής ύστερα από καιρό. Ο Δώνης σήμερα σκόραρε και έδειξε ότι πιθανόν να μπορούσε να είχε δώσει λύσεις και στα προηγούμενα παιχνίδια. Όπως πιθανόν να μπορεί να κάνει και ο Πέρεθ.  Μέχρι λοιπόν να επιστρέψουν οι τραυματίες, να βρουν ρυθμό και ο Χιμενέθ να μπορέσει να καταλήξει σε ένα βασικό σχήμα, υπομονή και πάλι υπομονή.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και συνυπολογίζοντας τους πολλούς και απρόσμενους τραυματισμούς μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με το τελικό αποτέλεσμα. Ναι θέλαμε τη νίκη και η ομάδα προσπάθησε να την πάρει όμως είναι φανερό ότι ακόμη  ψαχνόμαστε  μέσα στο γήπεδο. Όπως ψάχνεται και ο Χιμένεθ στην προσπάθεια του να διαχειριστεί αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο των συνεχόμενων τραυματισμών από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα πρέπει να πορευτούμε και να παλέψουμε μέχρι να δούμε επιτέλους έναν ΑΡΗ συνεπή και αποτελεσματικό σε κάθε παιχνίδι.

Σε χαλαρούς ρυθμούς όπως ακριβώς παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, ο ΟΦΗ κατάφερε να πετύχει 3 γκολ και να πάρει την ανάσα που χρειαζόταν για να πάρει τα πάνω του. Από την άλλη εμείς αυτήν την έστω καλή εμφάνιση που κρατήσαμε με τον Πανσερραϊκό την ξεχάσαμε και δείξαμε σήμερα κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι αδιάφορο, κάτι άνευρο, κάτι απόλυτα προβληματικό. Και το χειρότερο από όλα ανεξήγητο, όπως εύστοχα δήλωσε ο Χιμένεθ μετά την λήξη του αγώνα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΧΑΛΑΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ

Για κάποιο λόγο που κανείς δεν κατάλαβε, στου ουδέτερο γήπεδο της Τρίπολης ο ΑΡΗΣ μπήκε διστακτικά και έδωσε το δικαίωμα στον ΟΦΗ να νιώθει ότι παίζει στο σπίτι του και είναι το φαβορί. Χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ο ΟΦΗ, μόνο η διάθεση, η πίεση και η ένταση που έβγαζε στις κινήσεις τον έκανε να φαίνεται ότι έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι. Κάτι που το επιβεβαίωσε μόλις στο 18΄ .  Οι αμυντικοί άργησαν να αντιδράσουν, ο Διούδης δεν βγήκε και ο Σαλσέδο σχεδόν ανενόχλητος έστειλε με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δεκαπεντάλεπτο χρειάστηκε ο ΑΡΗΣ μας για να βγάλει αντίδραση αλλά και αυτή κράτησε μόλις 10’.

ΧΑΛΑΡΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ ΛΑΘΟΣ

Με 3 γρήγορες αλλαγές ξεκίνησε το Β ημίχρονο η ομάδα μας με τους Φατιγκά, Γιαννιώτα και Μισεουί να καλούνται να συμμαζέψουν το μπάχαλο χωρίς όμως επιτυχία. Κάποιες προσπάθειες του Μορόν, κάποια ακίνδυνα σουτ και μια διάθεση για κάτι καλύτερο που όμως πάντα έμενε ημιτελές. Μέσα στο μπέρδεμα μας ο ΟΦΗ βρήκε την ευκαιρία του, ο Διούδης δεν κατάφερε να μπλοκάρει αποτελεσματικά το σουτ του Νούς και ο Νέιρα πήρε το ριμπάουντ και έκανε το 2-0.  Το 3^ο γκολ στο 80’ επισφράγισε το σημερινό αγωνιστικό μας ναυάγιο.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το κενό του Ράτσιτς φάνηκε να πληρώνει η ομάδα ως ένα βαθμό μιας και το κέντρο έμοιαζε να λειτουργεί χωρίς μυαλό και πλάνο. Η μπάλα πήγαινε διαρκώς στα πλάγια παρόλο που σχεδόν τίποτα καλό δεν φαινόταν να βγαίνει από εκεί. Και όταν απουσιάζει το μυαλό συνήθως το πάθος είναι αυτό που καλύπτει το κενό του. Έλα όμως που οι παίκτες μας μπήκαν με μια εκνευριστική χαλαρότητα, απέφυγαν να μπαίνουν στις φάσεις με ένταση και αρκέστηκαν σε κάποιες διστακτικές επιπόλαιες ενέργειες. Ούτε οι αλλαγές βοήθησαν και αυτό έχει την σημασία του ως προς το πως αντιμετώπισαν εξαρχής του παιχνίδι οι παίκτες μας. Τουλάχιστον από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Χιμένεθ βλέπαμε προσπάθεια. Σήμερα δεν είδαμε ούτε αυτό. Και όταν μια ομάδα αντί να βελτιώνεται γίνεται χειρότερη αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα που όσο υπάρχουν σημαντικές απουσίες, φαίνεται να επεκτείνεται.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΚΟΣ

Από την καλή εμφάνιση και την πικρή ισοπαλία με τις Σέρρες, στο ναυάγιο το σημερινό και τα 3 γκολ με τον ΟΦΗ.  Δεν είχε εξήγηση ο Χιμένεθ με τη λήξη του αγώνα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίσθηκαν οι παίκτες του σήμερα. Δεν είχε εξήγηση γιατί από την αίσθηση αισιοδοξίας που μας άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι καταλήξαμε στην άνευρη και ανούσια εικόνα που παρακολουθήσαμε σήμερα. Πρέπει όμως να εξηγηθεί και να διορθωθεί άμεσα.

2 λεπτά χρειάστηκαν για τον ΑΡΗ μας ώστε να διώξει την μετριότητα που χαρακτήριζε ως εκείνο το σημείο το παιχνίδι του και με 2 γκολ από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς του  να κλειδώσει τη νίκη και να πάρει το πρώτο τρίποντο της χρονιάς! Σπουδαία ασίστ από τον Μορόν στο 1^ο γκολ, ωραία διαγώνια καρφωτή κεφαλιά από τον Φαμπιάνο στο 2^ο γκολ! Σκασμένος ο κόσμος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα με αυτά που έβλεπε αλλά στο τέλος έφυγε με το χαμόγελο.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ

Δεν έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις το αρχικό σχήμα σύμφωνα με ότι μας είχε δείξει ως τώρα ο Ουζουνίδης. Ναι μεν ο προπονητής ψάχνει να βρει τους «βασικούς» που θα στηριχθεί ωστόσο ο Μεντίλ(όπως και ο Φατιγκά που παρέμεινε στον πάγκο) έχει εντυπωσιάσει αρνητικά από το ξεκίνημα της προετοιμασίας και ίσως αυτή η στήριξη σε αυτό το χρονικό σημείο που ψάχνεται όλη η ομάδα να είναι υπερβολική.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας και μόλις στα πρώτα λεπτά έφθασε κοντά στο ανοίξει το σκορ. Οι πολλές διακοπές όμως στο παιχνίδι δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό και να επιβάλλει τους κανόνες του στην αναμέτρηση και τον περιόρισαν απλά σε κάποια καλά ολιγόλεπτα διαστήματα. Σε ένα από αυτά στο 20΄ ο Ντιαντί με διπλή προσπάθεια από πλεονεκτική θέση για ακόμη μια φορά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

ΜΕ ΜΑΪΚΙΤΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ

Τόσο στο πρώτο ημίχρονο όσο και στο δεύτερο όπου η ομάδα μπήκε νωθρή ο Βόλος είχε τις στιγμές του. Ευτυχώς όμως εμείς είχαμε τον Μάικιτς που εξελίχθηκε στον απόλυτο πρωταγωνιστή κυρίως για την διπλή απόκρουση στη φάση του 55’ . Αν δεχόμασταν το γκολ, με την εικόνα που είχαμε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα.

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ

Και αφού αποφύγαμε χάρη στον Μάικιτς τα χειρότερα και έγιναν 3 μαζεμένες αλλαγές από τον Ουζουνίδη ήρθε το δίλεπτο της λύτρωσης!  Στο 65’ ο Μορόν μια χαμένη φάση με το πείσμα του την μετέτρεψε σε ασίστ προς τον Αλβάρο για το 1-0 και στο 67’ μετά από την εκτέλεση του κόρνερ η μπάλα κατέληξε στον Φρίντεκ , έκανε τη σέντρα και ο Φαμπιάνο με εξαιρετική κεφαλιά έκανε το 2-0. Πλέον το άγχος είχε φύγει από τους παίκτες μας, οι αντίπαλοι μας είχαν καταρρεύσει και η διαχείριση του χρόνου μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης ήταν μια τυπική διαδικασία.

ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Τα γκολ είναι η ουσία στο ποδόσφαιρο και ο ΑΡΗΣ σήμερα τα βρήκε από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς. Σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη ήταν μονόδρομος η αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Αν όμως εξαιρέσεις αυτό το δίλεπτο , η απουσία ουσιαστικής βελτίωσης ήταν εμφανής. Μπορεί μερικοί παίκτες να παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι και οι αλλαγές να ήταν καθοριστικές στο παιχνίδι αλλά η ομάδα δεν φάνηκε σε κάποιο κομμάτι του γηπέδου να έχει βελτιωθεί. Σε όλες τις γραμμές υπήρχαν προβλήματα με την επίθεση να μοιάζει με άλυτο γρίφο. Φταίνε τα πρόσωπα; Γιατί με τον Φρίντεκ αντί του Μεντίλ είδαμε πολύ διαφορετικό ΑΡΗ.  Ενώ και ο Ντιαντί συνεχίζει να ζορίζεται στα παπούτσια του βασικού από την προηγούμενη παρθενική του σεζόν.  Πολύ νωρίς για συμπεράσματα αλλά σίγουρα η χαρά της νίκης δεν είναι ικανή για να αλλάξει τα όσα είδαμε σήμερα.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ

Προβλημάτισε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας αλλά με 2 γκολ μέσα σε 2 λεπτά κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς και σε αυτή την πρεμιέρα του πρωταθλήματος να μας κάνει να χαμογελάσουμε! Και αυτό είναι το μόνο που μετράει στο ξεκίνημα της σεζόν, εκεί όπου όλες οι ομάδες ψάχνουν τα πατήματα τους. Όλα καλά λοιπόν, αρκεί να μην μείνουμε στους 3 βαθμούς της νίκης και αγνοήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Πρεμιέρα στην ελληνική σουπερλίγκα έχουμε το Σάββατο με τον ΑΡΗ μας για ακόμη μια αγωνιστική σεζόν να έχει αποχαιρετήσει πρόωρα την ευρωπαϊκή πρόκληση που είχε στο ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων του. Μάλιστα ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός από μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ(όπως αποδείχθηκε στον επόμενο γύρο κόντρα στους Κύπριους) κλόνισε για τα καλά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι που έμειναν στην ειλικρίνεια του Ρέγες αναφερόμενος στις μεταγραφικές κινήσεις «Ότι δεν θα ρισκάρουν όλη την χρονιά για τον στόχο της Ευρώπης» βλέπουν τη νίκη στα 2 πρώτα παιχνίδια με Βόλο και Παναιτωλικό στο Κλ.Βικέλιδης ως τον μοναδικό τρόπο για να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όσο ποιοτικές(βάσει βιογραφικών) και αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις μεταγραφές που έχουν γίνει έως σήμερα, ο χρόνος που επιτεύχθηκαν οι συμφωνίες και τα πρώτα δείγματα γραφής σε φιλικά και επίσημα μόνο ως ενθαρρυντικά δεν μπορείς να τα πεις. Μάλιστα τα κενά που υπάρχουν στο κέντρο, το μπέρδεμα στους τερματοφύλακες και τα προβλήματα με την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ έχουν μπερδέψει ακόμη παραπάνω την κατάσταση. Λογικό να θέλουν όλοι οι παίκτες(παλιοί και νέοι) χρόνο προσαρμογής για να πιάσουν υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά η μαχητικότητα, η διάθεση και η πνευματική ετοιμότητα είναι κάτι το διαφορετικό. Και δυστυχώς στα παιχνίδια με την Αράζ είδαμε σε γενικές γραμμές έναν ΑΡΗ νωθρό και αφελή που μοιρολατρικά αποδέχθηκε την «έκπληξη».

ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Φυσικά και οι παίκτες είναι το βαρόμετρο της απόδοσης σε κάθε ομάδα, ευθύνη όμως του προπονητή είναι να διακρίνει τους πιο ετοιμοπόλεμους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε αυτό το κομμάτι απέτυχε παταγωδώς ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Αν προσθέσουμε σε αυτή την αποτυχία και την απουσία σοβαρού πλάνου τακτικά αλλά και μεταγραφικά τότε λογικό είναι τα βλέμματα όλων μας να έχουν πέσει πάνω στον προπονητή. Ακόμη και αν δεν ισχύει… ο προπονητής είναι αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για το αν θα αποκτηθεί ένας παίκτης και θα συμμετέχει στο ροτέισον της ομάδας είτε με πρωταγωνιστικό είτε με δευτερεύοντα ρόλο. Εφόσον λοιπόν ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμφώνησε να πορευτεί έτσι η ομάδα αυτό το καλοκαίρι τότε η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο ώστε σε αυτό το σπριντ με αντίπαλο τον χρόνο να βγει ο ΑΡΗΣ νικητής… ακόμη και αν στα πρώτα εμπόδια σκόνταψε και έφαγε τα μούτρα του. Άρχισε η αγωνιστική χρονιά στραβά και θα πρέπει σε αυτές τις 2 πρώτες αγωνιστικές να αρχίσει να ισιώνει. Αλλιώς μετά την επανάληψη του αποκλεισμού της Ευρώπης θα παρακολούθησε και την επανάληψη της «αλλαγής πλάνων» μόλις από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ 2 ΣΤΑ 2

Βόλος και Παναιτωλικός είναι 2 ομάδες με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ειδικό βάρος «φτερού». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας έχουν κάνει ζημιές στο παρελθόν ή οι νίκες απέναντι τους έρχονται χωρίς προσπάθεια και κόπο. Με το βάρος του πρόωρου και άδοξου αποκλεισμού από την Ευρώπη στην πλάτη το 2 στα 2 στις πρώτες αγωνιστικές είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι θα αποκτήσει λογική ο μεταγραφικός σχεδιασμός και η χαμένη από νωρίς εμπιστοσύνη προς την ομάδα θα αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένοι και μη, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι θα είμαστε εκεί… γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς. ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Καλή τύχη στον αρχηγό στον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Συμπαθής ο Κουέστα καθαρά όμως αγωνιστικά δεν νομίζω να λείψει σε πολλούς. Παρόλα αυτά, όσο και αν κλονίστηκαν οι σχέσεις Καρυπίδη-Κουέστα η διαχείριση του όλου θέματος ήταν τραγική.

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον ΟΦΗ να αντιδράσει και με τον συνήθη ύποπτο Μορόν που σκόραρε 2 φορές πήρε τη σημαντική νίκη! Ανώτερος ο ΑΡΗΣ μας σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα με την αναποτελεσματικότητα, την ατυχία και τον Κατσικογιάννη και το VAR να είναι τα μοναδικά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει. Μια νίκη που θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα βάσει της εικόνας του αγώνα αλλά από την στιγμή που πήραμε τους 3 βαθμούς ελάχιστη σημασία έχει.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Με τον Ουζουνίδη να φαίνεται να έχει βρει για τα καλά ένα σταθερό σχήμα ο ΑΡΗΣ μπήκε από την αρχή του αγώνα με την ίδια σοβαρότητα και συγκέντρωση που είχε δείξει στην Τρίπολη. Με ευκολία κυκλοφορούσαμε την μπάλα προς την επίθεση και με γρήγορες μεταβιβάσεις καταφέρναμε κυρίως από τα πλάγια να γινόμαστε απειλητικοί. Παράλληλες σέντρες που ήθελαν ένα τσαφ για να καταλήξουν στα δίχτυα, σουτ που κατέληγαν μακριά από την εστία ή κόντραραν στα σώματα με την μπάλα να μην μας κάνει το χατίρι και μερικές αποκρούσεις του πολύ καλού Ναούμοφ ήταν η εικόνα ενός ημιχρόνου με τον ΑΡΗ απόλυτο κυρίαρχο. Όσο όμως δεν έμπαινε το γκολ υπήρχε το γνωστό άγχος.

Η ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ

Ότι δεν κατάφεραν ξανά και ξανά να πετύχουν οι παίκτες μας με τις ατελείς επιθετικές τους προσπάθειες το κατάφερε τελικά ο Μορόν από τα 11 βήματα στο 61. Ο Κουμπαράκης στο VAR είδε το καθαρό χέρι και ο Ισπανός με ωραία εκτέλεση έκανε το 1-0. Ο ΟΦΗ ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός. Αντιθέτως ο ΑΡΗΣ κατάφερε και βρήκε έστω και με τυχερό τρόπο το 2^ο γκολ από τον Μεντίλ όμως ο Κατσικογιάννης και VAR συνεργάστηκαν άψογα και βρήκαν παράβαση  για να το ακυρώσουν. Παράβαση που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν δει τη φάση. Βέβαια ο Κατσικογιάννης από την αρχή του αγώνα είχε καταφέρει να επιβεβαιώσει τις φήμες αφήνοντας επιδεικτικά το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας ατιμώρητο όπως και τους ψεύτικους τραυματισμούς καθυστερήσεις ακόμη και εκεί που δεν υπήρχε καν υποψία για αληθινό τραυματισμό. Τέλος στο άγχος που παραδοσιακά προκαλεί αυτό το εύθραυστό 1-0 έδωσε και πάλι ο Μορόν στο 93! Ο Ισπανός έκλεψε την μπάλα στο κέντρο, κουβάλησε την μπάλα μέχρι την αντίπαλη εστία και με ωραίο σουτ έγραψε το τελικό 2-0! Κλειδώνοντας με τον καλύτερο τρόπο μια νίκη που δικαιούταν η ομάδα μας χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ

Με τον ΑΡΗ μας να καλείται να διατηρήσει τα κεκτημένα χωρίς καν να γνωρίζει αν αυτός ο δρόμος θα οδηγήσει τελικά στην Ευρώπη υπήρχε ο φόβος ότι η ομάδα μπορεί να έχανε εντελώς τη συγκέντρωση της σε αυτά τα πλέιοφς . Στην πράξη όμως βλέπουμε τον Μαρίνο Ουζουνίδη να έχει καταφέρει να βρει ένα σχήμα αλλά και γενικότερα να έχει πείσει τους παίκτες του να παραμείνουν σοβαροί και να μπαίνουν αποφασισμένοι στα παιχνίδια. Έτσι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, έτσι ακριβώς τον είδαμε και σήμερα. Με τους περισσότερους παίκτες να έχουν θετική παρουσία το μόνο πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί ήταν ο γρίφος του γκολ. Όπως στο γκολ του Μεντίλ όπου κακώς ακυρώθηκε η τύχη μας χαμογέλασε σε όλες τις προηγούμενες προσπάθειες τίποτα δεν μας πήγαινε καλά. Σίγουρα όταν σουτάρεις στα περιστέρια ή δεν δίνεις την σωστή πάσα έχεις την ευθύνη αλλά στο ποδόσφαιρο έχουμε δει ότι χωρίς λίγη τύχη δεν πας πουθενά.  Η αντίδραση μετά το 1-0 δεν ήταν καλή γιατί χάσαμε τον έλεγχο του ρυθμού και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί για τη συνέχεια. Στο σύνολο όμως του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας ήταν κατά πολύ καλύτερος και αυτό είναι που μετράει.

ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Με τον Λορέν Μορόν να συνεχίζει και σήμερα την καλή παράδοση που έχει κόντρα στον ΟΦΗ ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς κερδίζοντας με 2-0 σε ένα παιχνίδι που βάσει της εικόνας θα έπρεπε να είχε έρθει πιο εύκολα. Το σημαντικό όμως είναι ότι η ομάδα όχι μόνο έκανε το 2 στα 2 σε αυτή τη σειρά αγώνων αλλά έχει δείξει ως τώρα ένα στιβαρό πρόσωπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους αντιπάλους του. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να μπούμε στην τετράδα κανείς δεν μπορούσε να θεωρήσει δεδομένη αυτή την καλή εικόνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Ουζουνίδη και τους παίκτες του. Η καλή αρχή έγινε, περιμένουμε και την ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Ρε κάτι συμπτώσεις! Από το 61΄ που σκόραρε ο Μορόν και μετά, ούτε μια φορά δεν παρέμειναν κάτω οι παίκτες του ΟΦΗ σε αντίθεση με τις εκνευριστικές καθυστερήσεις που προηγήθηκαν.

Σημαντική νίκη στην προσπάθεια εξασφάλισης της 5^ης θέσης πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην πρεμιέρα των πλέιοφς διατηρώντας το προβάδισμα των 3 βαθμών από τους ανταγωνιστές του. Η κούρσα του Μεντίλ από τα πλάγια που σέρβιρε το 0-1 στον Μπράμπετς και το ωραίο πλασέ του Σαβέριο διαμόρφωσαν το τελικό 0-2. Άρεσε η ομάδα με την αποτελεσματικότητα της και τον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι μοιράζοντας χαμόγελα στους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στην Τρίπολη αλλά και όλους όσους παρακολούθησαν την αναμέτρηση από μακριά.

ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Χωρίς διάθεση να ρισκάρει ο Ουζουνίδης παράταξε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα με την ΑΕΚ και ως ένα βαθμό διατήρησε και την ίδια φιλοσοφία. Προσεκτική η ομάδα σε κάθε της κίνηση, με ψυχραιμία κυκλοφορούσε την μπάλα βγαίνοντας διστακτικά προς την επίθεση αλλά χωρίς να γίνεται ευάλωτος στα μετόπισθεν. Κάτι που μας επέτρεψε να έχουμε τον έλεγχο του αγώνα και να γινόμαστε απειλητικοί ακόμη και όταν απέναντι μας είχαμε μια οργανωμένη άμυνα. Τα σουτ του Νταρίντα(2 φορές) και του Μόντσου δεν βρήκαν στόχο, οι εμπνεύσεις του Σπίκιτς δεν είχαν νόημα, η επέλαση όμως του Μεντίλ από τα πλάγια ήταν αυτή που οδήγησε στο γκολ. Σε μια από τις γνωστές του κινήσεις έβαλε με ταχύτητα και δύναμη τον αμυντικό στην πλάτη, έβγαλε την παράλληλη σέντρα στη μικρή περιοχή και έδωσε την ευκαιρία στον επερχόμενο Μπράμπετς με ωραία προβολή να ανοίξει το σκορ στο 37’!

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το ζητούμενο μετά το 0-1 και λαμβάνοντας υπόψη τις «ανατροπές-κηδείες» που μας έχει κάνει η Τρίπολη ήταν η διατήρηση της συγκέντρωσης. Οι παίκτες του Ουζουνίδη σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, συνέχισαν να έχουν την κατοχή, να κυκλοφορούν σωστά την μπάλα και να μην επιτρέπουν στον αντίπαλο να γίνει απειλητικός. Αποκορύφωμα αυτής της ορθολογικής αγωνιστικής συμπεριφοράς ήταν η φάση του 57’ με τον Σαβέριο να υποδέχεται σε πλεονεκτική θέση την πάσα του Σιφουέντες και με ένα ιδανικό πλασέ να στέλνει την μπάλα στη γωνία της εστίας του Παπαδόπουλου. Η κόκκινη κάρτα(μέσω VAR) στο ξεκάθαρα αντιαθλητικό χτύπημα του Γκονζάλες(θυμίζοντας Μήτογλου) άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Ισορροπίες που παρά την μαχητικότητα των 10 του Αστέρα και την καθίζηση των παικτών μας δεν μπορούσαν να αλλάξουν.

ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ

Το εγκεφαλικό παιχνίδι των Μόντσου-Σιφουέντες στο κέντρο και η σταθερότητα των Φαμπιάνο και Μπράμπετς στα μετόπισθεν ήταν αυτά τα στοιχεία που επέτρεψαν στην ομάδα μας να επιβάλλει τους δικούς του όρους στην αναμέτρηση και να έχει από το ξεκίνημα τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Ήταν φανερό ότι παρόλο που υπήρχε αργή ανάπτυξη μεσοεπιθετικά και έλλειψη εμπνεύσεων ο ΑΡΗΣ έψαχνε τις στιγμές του για το γκολ ακόμη και κόντρα σε οργανωμένη άμυνα. Στιγμές σαν και αυτές που εκμεταλλεύτηκε ο Μεντίλ(το μισό γκολ είναι δικό του), ο Μπράμπετς και ο Σαβέριο. Γενικότερα η ομάδα με τον τρόπο που αγωνιζόταν απόπνεε μια σιγουριά ότι εύκολα ή δύσκολα θα το κέρδιζε το παιχνίδι όπως ακριβώς το πέτυχε. Έλειψε για άλλη μια φορά το killer instinct από την στιγμή που έμειναν οι αντίπαλοι μας με 10 παίκτες αλλά από την στιγμή που εύκολα κρατούσε το μαξιλαράκι του 0-2 ελάχιστη σημασία έχει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η ομάδα μας την προσπάθεια της σε αυτά τα άχαρα πλέιοφς κερδίζοντας στην Τρίπολη με 2-0! Αυτή τη φορά δεν έβρεχε…  οι παίκτες μας ήταν συγκεντρωμένοι, αποτελεσματικοί και πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε. Πλέον με τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας έχουμε την ευκαιρία να τελειώσουμε αυτή την παρωδία μια ώρα νωρίτερα. Το αν θα έχει νόημα ή όχι η 5^η θέση θα αργήσουμε να το μάθουμε. Κάθε νίκη όμως της ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΣ είναι χαρά!

ΥΓ. Άλλο παιχνίδι έβλεπε μάλλον ο Παντελίδης.

ΥΓ2. Τους γράφουμε τους 3 βαθμούς ή είναι 2 και ένα το κρατούμενο... ανάλογα με το πως θα εξελιχθούν τα πλέιοφς στην πορεία;

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.