Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας που επικράτησε επί της Σλάσκ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ μιας και προηγήθηκε μέχρι και με +26 πόντους. Επειδή όμως ΑΡΗΣ είσαι… η εικόνα του 4^ου δεκαλέπτου με τη διαφορά να πέφτει μέχρι και τους 5 πόντους(15’’ πριν το φινάλε) μετρίασε τις εντυπώσεις και επανάφερε στο τέλος τον έντονο προβληματισμό για τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας. Περισσότερους από τους μισούς πόντους πέτυχαν οι Κουλμπόκα και Τζόουνς με τον Αμερικάνο πιθανόν να κάνει και ένα ρεκόρ από την γραμμή των βολών με το εκκωφαντικό 17 στις 18 βολές.

ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΡΥΘΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η ένταση και η ενέργεια που έβγαλε ο Χάρελ από το πρώτο τζάμπολ του αγώνα σε άμυνα και επίθεση ήταν οι βασικοί λόγοι που ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι. Η ομάδα έδειξε ιδιαίτερη διάθεση στην άμυνα ενώ και στην επίθεση είχε βρει ρυθμό από νωρίς. Κουλμπόκα και Τζόουνς ήταν σε καλή βραδιά και μαζί με τις περιστασιακές βοήθειες που έπαιρναν και από τους παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο ανέβαζαν τη διαφορά στο σκορ. Ο ΑΡΗΣ είχε συνέπεια στο σκοράρισμα αλλά η άμυνα και τα ριμπάουντ ήταν αυτά που έκαναν τη διαφορά.

ΣΕ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΟΛΑ

Με τη διαφορά να έχει σταθεροποιηθεί για αρκετή ώρα πάνω από τους 20 πόντους, ο εφησυχασμός και η χαλάρωση έκαναν την εμφάνιση τους. Η προσπάθεια στήριξης του Φόρμπς και η επιμονή στον «οργανωτή» Μήτρου Λόνγκ είχαν τις επιπτώσεις τους. Φθηνά λάθη, κακές επιλογές, αστοχία και μια άμυνα που ξαφνικά έμπαζε από παντού. Οι Πολωνοί δεν προλάβαιναν να κάνουν την ανατροπή αλλά και μόνο που είδαμε την διαφορά να πέφτει στους 5 πόντους ήταν αρκετό για να μας χαλάσει λίγο την ευχάριστη διάθεση που είχαμε στα προηγούμενα 3 δεκάλεπτα.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Πολλές και διαφορετικές οπτικές μπορεί να ξεδιπλώσει κανείς για το σημερινό παιχνίδι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι ο ΑΡΗΣ παρά τη νίκη του, αγωνιστικά δεν έκανε το step up που ίσως να περιμέναμε. Ναι κερδίσαμε και για αρκετή ώρα κάναμε πάρτι αλλά αν δούμε τα επιμέρους στοιχεία εκεί μπορούμε να βρούμε πολλά μαργαριτάρια. 2 παίκτες πέτυχαν περισσότερους από τους μισούς πόντους άρα πάλι δεν μιλάμε για μια συνολική προσπάθεια αλλά περισσότερο για προσωπικό κρεσέντο του Κουλμπόκα από τα 6.75 και του Τζόουνς από τις βολές. Άχαρος ο ρόλος του Μήτρου Λόνγκ ως ο απόλυτος οργανωτής της επίθεσης… οπωσδήποτε κάτι λάθος πάει με την στατιστική που του χρέωσε μόλις 2 λάθη. Ο Μίλισιτς τον εμπιστεύτηκε για σχεδόν 20’ και ο Μήτρου Λόνγκ κατάφερε να «κάψει» μπόλικες επιθέσεις μας εκνευρίζοντας όλο το γήπεδο. Οι ψηλοί μας περίλυποι περίμεναν μια πάσα της προκοπής. 1 πήρε ο Φόρεστερ και 1 πήρε ο Ίνοχ. Όσο για τον Φόρμπς τα λόγια είναι περιττά. Είναι αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας που χρειάζεται ένας παίκτης για να βγει μπροστά και να ηγηθεί μιας προσπάθειας και δυστυχώς ο Φόρμπς δεν τα έχει καθόλου. Ίσως να είναι και λίγο άδικο να επικεντρωνόμαστε τόσο στα αρνητικά της βραδιάς μετά από μια νίκη αλλά αν δεν ασχοληθούν οι υπεύθυνοι και δεν λάβουν υπόψιν ότι η Σλάσκ για 3 δεκάλεπτα θύμισε τον ΑΡΗ του τελευταίου δεκαλέπτου με τον συμπολίτη που τα έχανε μόνος του κάτω από το καλάθι, μάλλον θα καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα. Και αν πιστέψουμε ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο μετά τη σημερινή νίκη, μάλλον κινδυνεύουμε να χαθούμε.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ

Πολύ καλός ο ΑΡΗΣ για 3 δεκάλεπτα, αυτοκαταστροφικός στο τελευταίο. Ευτυχώς χρόνος δεν υπήρχε ώστε να ζορίσουν περισσότερο τα πράγματα και έτσι η ομάδα πήρε μια σημαντική νίκη. Νίκη ψυχολογίας μιας και επί της ουσίας μάλλον δεν διορθώθηκε και τόσο όσο θα περιμέναμε η εικόνα. Ο Φόρμπς έδειξε ότι δεν μπορεί, όπως και ο κόουτς φάνηκε να θέλει περισσότερο χρόνο για να γνωρίσει την ομάδα του. Όταν όμως κερδίζεις ο χρόνος κυλάει πιο χαλαρά και μπορείς να δουλέψεις με περισσότερη ηρεμία. Να δουλέψεις και να ενισχυθείς μεταγραφικά όπως επιβάλλεται για να προχωρήσει αυτή η ομάδα. Μέχρι τότε όπως λένε και εκεί στην ΚΑΕ …focus on Saturday.

ΥΓ. Είναι και αυτή η διαχείριση των συναισθημάτων της κερκίδας που ώρες ώρες δεν παλεύεται. Ωραίο το χαβαλέ με τον Φόρμπς και το ζεστό χειροκρότημα εμψύχωσης με τη διαφορά στους 25 πόντους. Με διαφορετική εξέλιξη στο σκορ μάλλον θα «στήναμε κρεμάλες» έτσι όπως έπαιζε.

ΥΓ2. Συνεχίζεται «η ενίσχυση» και αυτή την εβδομάδα.

Μόλις για ένα ημίχρονο όρθωσε ο ΑΡΗΣ μας το ανάστημα του και κατάφερε να μείνει μέσα στο παιχνίδι, μιας και στο τρίτο δεκάλεπτο ήρθε η ολική κατάρρευση και η απόλυτη κυριαρχία των αντιπάλων μας. Και πως να μην κυριαρχήσουν οι Ισραηλινοί όταν η λέξη άμυνα απουσίαζε παντελώς από τη σκέψη των παικτών μας. Άσχημο το ντεμπούτο του νέου προπονητή μας, που δεν μπόρεσε να έχει κάποια θετική επίδραση στην ομάδα.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Μόνο στο πως θα βάλουν την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι είχαν οι παίκτες μας στο μυαλό τους και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έκαναν σχεδόν μόνο αυτό. Άλλοτε με τον Τζόουνς που ήταν ζεστός, άλλοτε με τον Κουλμπόκα ή τον Ίνοχ καταφέραμε να αντισταθούμε στη διάθεση που έδειξαν οι Ισραηλινοί να ξεφύγουν. Λίγες στιγμές που παίξαμε και άμυνα αποδείχθηκαν αρκετές και από το -11 βρεθήκαμε στο +1 λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Και αυτή η αντεπίθεση που συνδυάστηκε και με κάποιες αμυντικές εκλάμψεις ήταν που μας έκανε αισιόδοξους για τη συνέχεια.

ΒΑΡΙΔΙΟ Η ΑΜΥΝΑ, ΒΥΘΙΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

2’ στο 3^ο δεκάλεπτο χρειάστηκε η Χάποελ για να ξεφύγει και πάλι στο σκορ. Οι Ισραηλινοί βγήκαν  αποφασισμένοι από τα αποδυτήρια να τιμωρήσουν την χαλαρή αμυντική μας συμπεριφορά όπως ακριβώς και έκαναν μέχρι τη λήξη του αγώνα. Αντί όμως για σκληράδα στην άμυνα, είδαμε να πέφτει λευκή πετσέτα από νωρίς και τους Ισραηλινούς να στήνουν ένα πάρτι εις βάρος μας χωρίς σταματημό.  Η διαφορά ξέφυγε και το άγχος εγκλώβισε τους παίκτες μας που πλέον δεν μπορούσαν να «σταυρώσουν» σουτ. Παρόλα αυτά επέμειναν να σουτάρουν ξανά και ξανά από μακρινή απόσταση, σπάζοντας τα καλάθια και μαζί και τα νεύρα μας.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ

Αστείο να επιρρίψουμε ευθύνες για το σημερινό στον νέο μας προπονητή. Ο άνθρωπος ήρθε, γνώρισε τους παίκτες του, έκανε 1-2 προπονήσεις και κάθισε στην άκρη του πάγκου. Έκανε μια μέτρια διαχείριση του ρόστερ που δεν γνωρίζει καλά καλά;  Είχε αργά αντανακλαστικά και άφησε το παιχνίδι να εκτροχιαστεί; Έμοιαζε σαν να κάνει δοκιμές στα φιλικά; Ναι, ναι και πάλι ναι. Έχει σημασία; Όχι γιατί αυτός είναι ο ΑΡΗΣ. Ακόμη και αν υπό τις οδηγίες του Αγγέλου φάνηκε για ένα παιχνίδι διαφορετικός,   η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο φετινός ΑΡΗΣ. Αν του βγουν τα σουτ στην επίθεση και αν ο αντίπαλος είναι άστοχος κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά μάλλον ήττες σαν τη σημερινή θα μας γίνουν και φέτος συνήθεια. Και αν η «συμφωνία» του Μίλιτσιτς δεν συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον 2 άμεσες διορθωτικές κινήσεις τότε μάλλον τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Φέρνεις 2 κανονικούς ετοιμοπόλεμους ξένους στο 2-3 και στο 4-5 και αφήνεις τους Φόρμπς και το Φορεστερ στην Ευρώπη αν είναι τόσο καλά παιδιά και δεν θέλεις να τους διώξεις. Και φυσικά εύχεσαι καλή συνέχεια στην καριέρα του στον Γεωργιανό. Απλά και ρεαλιστικά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ

Καμία έκπληξη δεν μας επεφύλασσε η ομάδα για το αποψινό παιχνίδι. Αυτά που μπορεί να κάνει στην επίθεση μας τα έδειξε σε ένα κομμάτι του αγώνα και αυτά που δεν μπορεί να κάνει όπως είναι να παίξει άμυνα, μας το έδειξε από την αρχή μέχρι το τέλος.  Τι να σου κάνει και ο νέος προπονητής με 1-2 προπονήσεις; Εδώ μπαίνει ο Νοέμβρης και ακόμη αναμένουμε τις διορθωτικές κινήσεις και την ενίσχυση της ομάδας. Προφανώς και δεν υπάρχει βιασύνη… 5ετές πλάνο είναι αυτό.

ΥΓ. Οι αλλαγές παικτών δεν σημαίνει απαραιτήτως και αύξηση του μπάτζετ. Αν πχ είχες υπολογίσει να δώσεις 400.000$ σε έναν παίκτη και στη συνέχεια αποφασίσεις να τον αλλάξεις με έναν που κάνει 200.000$ ακόμη και με μια γερή αποζημίωση στη χειρότερη πάλι στα ίδια θα είσαι.

Την βελτίωση που θα οδηγήσει στη νίκη κόντρα στη Μανρέσα περιμέναμε να δούμε σήμερα, τελικά όμως ο ΑΡΗΣ παρουσίασε ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με τα προηγούμενα παιχνίδια και μοιραία γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα. Σε πανικό ο Καράιτσιτς, δοκίμαζε σχήματα εκτός λογικής με την ελπίδα απλά να σταθεί τυχερός. Ούτε καν όταν η ομάδα χρειαζόταν πάση θυσία σκορ δεν έριξε μέσα τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και με ψηλά σχήματα έψαχνε κλεψίματα και μακρινά σουτ! Δικαιολογημένες οι γιούχες στο φινάλε, σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ παρά τα χάλια μας.

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τα πρώτα λεπτά μιας αναμέτρησης είναι αυτά που δείχνουν το πόσο πνευματικά έτοιμοι είναι οι παίκτες και αν η προετοιμασία ενόψει του αγώνα έπιασε τόπο. Σε αυτά τα πρώτα λεπτά λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να μας πείσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μαλθακός στην άμυνα, απελπιστικά άστοχος στην επίθεση και επιρρεπής στα λάθη. Το 18-27 που έληξε η πρώτη και η συνολική μας εικόνα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΑΡΕΛ

Με τον Ρόνι Χάρελ να είναι αυτός που ύψωσε ανάστημα πρώτος από όλους στους Ισπανούς ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση. Έγινε πιο επιθετικός στην άμυνα του και βρήκε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ίνοχ και Μποχωρίδης έκαναν την διαφορά στην επίθεση και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι και να προσπεράσει στο σκορ.  Ακόμη όμως και όταν το πέτυχε έμοιαζε να μην πατάει καλά και να αδυνατεί να επιβάλλει τον ρυθμό.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΓΡΑΜΜΕΣ

Και όσο οι Ισπανοί απαντούσαν στα καλάθια μας τόσο ο Καράιτσιτς στον πάγκο θόλωνε και έψαχνε με ανορθόδοξα σχήματα να βρει τον δρόμο προς τη νίκη. Αφήνοντας στον πάγκο σε όλο το τελευταίο και καθοριστικό κομμάτι της αναμέτρησης τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε ανορθόδοξα σχήματα χωρίς λογική τζόγαρε μέχρι να χαθεί και η τελευταία ελπίδα. Ούτε και όταν η διαφορά πήγε στο -11 περίπου 5’ πριν το φινάλε όπου ήθελες μακρινό σουτ δεν έβαλε τους κατεξοχήν σουτέρ του. Ήθελες γρήγορους πόντους και τρίποντα και αυτός έκανε ροτέισον με Γκιουζέλη, Φόρεστερ, Ίνοχ, Μποχωρίδη,  Χάρελ και Μερκβιλάτζε. Οι Ισπανοί χωρίς ιδιαίτερο άγχος από την στιγμή που ανέκτησαν διψήφια διαφορά πήραν τη νίκη.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο συνήθως λένε όλοι οι προπονητές στο ξεκίνημα της χρονιάς όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι κάτι θα βελτιώνεις, κάπου θα βρίσκεις λύσεις και κάτι θα αλλάζεις προς το καλύτερο. Σήμερα όμως μάλλον είδαμε μια ανάποδη διαδρομή. Είδαμε παίκτες όπως τον Τζόουνς, τον Φόρμπς και τον Κουλμπόκα να παραγκωνίζονται ακόμη και όταν η μόνη ελπίδα που σου είχε απομείνει για να γυρίσεις το παιχνίδι ήταν τα μακρινά τους σουτ. Όπως δηλαδή έκαναν στο Μαρούσι οι Τζόουνς και Κουλμπόκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντί δηλαδή να δεις τους 3 παραπάνω να πατάνε καλύτερα μέσα στο γήπεδο και να τους δίνονται οι ιδανικές προϋποθέσεις για να σκοράρουν, εμείς τους «κάψαμε». Και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς που επιλέχθηκαν για να πιέσουν στην άμυνα. Αν λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν είναι η απόδειξη ότι ο κόουτς έχει χάσει τον έλεγχο και έχει στερέψει από ιδέες, τότε τι είναι ;

ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Παραδοχή της αποτυχίας και επιβεβαίωση της απουσίας σοβαρού αγωνιστικού σχεδιασμού ήταν η  σημερινή αναμέτρηση κόντρα στη Μανρέσα, με τους Ισπανούς να επικρατούν με 79-86. Ακόμη και αν κερδίζαμε με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το παιχνίδι ο Καράιτσιτς πάλι η ομάδα σε αδιέξοδο θα ήταν. Ούτε όταν έμεινες πίσω με διψήφια διαφορά και χρειαζόσουν τρίποντο δεν εμπιστεύτηκε τα «βαριά χαρτιά» που είχε στην διάθεση του. Εκτός και αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί έτσι ώστε να κερδίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα… Κάτι έχει γίνει εξαρχής πολύ λάθος . Είτε έμπαινε η μια βολή του Τζόουνς στο Μαρούσι και κερδίζαμε, είτε αυτά τα περίεργα σχήματα που είδαμε σήμερα έπιαναν τόπο, πάλι πρόβλημα θα υπήρχε. Πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

ΥΓ. Μόνο σαν τρολάρισμα σε κάποιο χακεμένο μάτριξ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί όλο αυτό που βιώνουμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Να διασκευάσει τις εντυπώσεις του Σαββάτου ήθελε ο ΑΡΗΣ σήμερα στη Λιουμπλιάνα κόντρα στη Τσεντεβίτα, τελικά κατάφερε εντελώς το αντίθετο. Η αδυναμία σε άμυνα και ριμπάουντ και τα πολλά φθηνά λάθη δεν επέτρεψαν στην ομάδα να είναι ανταγωνιστική. Προσπάθησε ο Μήτρου Λόνγκ να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

ΟΤΙ ΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΑΕΙ

Με το μυαλό στην επίθεση μπήκαν και οι 2 ομάδες. Τζόουνς και Μήτρου Λόνγκ κρατούσαν την ομάδα στο κοντά στο σκορ απατώντας στα καλάθια των Σλοβένων. Και όταν και οι υπόλοιποι δειλά δειλά ξεκίνησαν να σκοράρουν καταφέραμε να ισορροπήσουμε  το παιχνίδι. Αυτό όμως δεν έδειχνε αρκετό για να κουκουλώσει τα προβλήματα μας στην άμυνα. Ιδιαίτερα κοντά στο καλάθι πέρα από κάποιες καλές άμυνες στον αέρα του Ίνοχ αδυνατούσαμε να σταματήσουμε τους αντιπάλους μας να πλησιάσουν και να πετύχουν εύκολους πόντους.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΝΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κοντά ήμασταν στο σκορ και το πρόβλημα περιοριζόταν στην άμυνα κάτω από το καλάθι. Όταν όμως οι Σλοβένοι άρχισαν να πυροβολούν έξω από τα 6.75 εκεί ήρθε η ολική κατάρρευση. Η ομάδα έχασε εντελώς το μυαλό της και έγινε χειρότερη σε όλους τους τομείς. Ο Μήτρου Λόνγκ ήταν ο μόνος που προσπαθούσε να ορθώσει ανάστημα και να πείσει και τους συμπαίκτες  ότι μπορούν να διεκδικήσουν τη νίκη αλλά στο τέλος παρέμεινε μόνος. Ούτε τα 2 συνεχόμενα τρίποντα που έριξαν τη διαφορά στους 7 πόντους περίπου 6’ δεν έπιασαν τόπο. Οι Σλοβένοι αντέδρασαν εντυπωσιακά και τελείωσαν την αναμέτρηση με τη μέγιστη διαφορά.

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ

Σαν να σταθεροποιείται στις χαμηλές πτήσεις φάνηκε σήμερα η ομάδα την στιγμή που μετά την ήττα σοκ με τον Κολοσσό περιμέναμε αντίδραση. Αντί για αντίδραση όμως είδαμε άλλη μια άνευρη εμφάνιση και μια ομάδα που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Ένα μονόπλευρο στυλ στην επίθεση με ατομικές ενέργειες και ένα μπάχαλο στην άμυνα με τους παίκτες να αδυνατούν να περιορίσουν τους αντιπάλους τους. Βάλε και τις χαμένες βολές και τα πολλά ανόητα λάθη και φτιάχνεις μια εικόνα σκέτη απογοήτευση. Είναι δύσκολο να εκτιμήσεις πόσο καλύτερα μπορεί να παίξει αυτή η ομάδα. Δεν είναι ότι οι παίκτες δεν ανταποκρίνονται στα δεδομένα τους. Είναι ότι για να κερδίζεις θα πρέπει σε κάθε παιχνίδι να παίζουν στο 110% των δυνατότητων τους. Διαφορετικά όλοι τους έχουν χτυπητές αδυναμίες που τις γνωρίζουν όλοι. Όλοι εκτός από τον Καράιτσιτς και τον Ζήση όπως φαίνεται…

ΦΩΝΑΖΕΙ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Την ανάγκη για άμεση ενίσχυση βροντοφώναξε για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας, παρουσιάζοντας μια κάκιστη εικόνα και γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την Τσεντεβίτα με 80-59. Εγκλωβισμένη στις αδυναμίες της η ομάδα, με τον Καράιτσιτς να μην βρίσκει τον τρόπο να την απεγκλωβίσει. Εγκλωβισμένη φαίνεται και η διοίκηση στα πλάνα της, με τις επιλογές της να εντείνουν τον προβληματισμό. Παγωμάρα στον κόσμο μετά το νέο στραπάτσο, που αδυνατεί να κατανοήσει αυτό που συμβαίνει σε μια χρονιά που ξεκίνησε με εντελώς διαφορετικές προσδοκίες.

ΥΓ. Το μόνο που λείπει σε σχέση με πέρσι είναι μερικές ατάκες όπως «δεν κάναμε όλοι μαζί προετοιμασία» και «Τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά».

Σε μια μοναδική κιτρινόμαυρη γιορτινή ατμόσφαιρα και υπό το βλέμμα του νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι στο Nick Galis Hall διέλυσε το Αμβούργο με 98-76! Οι Γερμανοί φάνηκαν πολύ λίγοι για να χαλάσουν το πάρτι που από νωρίς είχε στηθεί, η ομάδα ήταν αυτή που έπρεπε και ο κόσμος γέμισε με χαρά και αισιοδοξία. Χαμόγελα και για τους πιτσιρικάδες που άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Καράιτσιτις(και η ροή του αγώνα) και έκλεψαν την παράσταση με την παρουσία τους.

ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

«Φτιαγμένοι» από το κλίμα ευφορίας που επικρατούσε στο γήπεδο  οι παίκτες μας, από το ξεκίνημα έδειχναν απόλυτα προσηλωμένοι στο στόχο της  νίκης. Η προσήλωση στην άμυνα και στα ριμπάουντ ήταν ο κινητήριος μοχλός όσο στην επίθεση ψάχναμε να βρούμε ρυθμό.

Ο ΜΗΤΡΟΥ ΛΟΝΓΚ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ

Όσο κυλούσε ο χρόνος και η άμυνα έκανε τη δουλειά της,  φαινόταν ολοένα και πιο καθαρά ότι ο ΑΡΗΣ έψαχνε το «ξέσπασμα» στην επίθεση για να ξεφύγει. Και αυτό το «ξέσπασμα» το βρήκε στο πρόσωπο του Μήτρου Λονγκ που μπήκε και άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα. Με συνεχόμενα καλάθια και το ρυθμό που έδωσε και στους συμπαίκτες του η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω της. Η διαφορά συνεχώς ανέβαινε και σχεδόν από το ημίχρονο η υπόθεση νίκη είχε ξεκαθαρίσει.

ΑΡΠΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Αρκετές φορές ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια για νεαρούς παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες για να ενισχύσουν την ανδρική ομάδα, στην πράξη όμως βλέπαμε σχεδόν το απόλυτο τίποτα.  Σήμερα όμως το είδαμε και με το παραπάνω! Καζαμίας, Λέφας και Χατζηλάμπρου  πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής και πρόλαβαν να μας πείσουν ότι αυτό μόνο τυχαία δεν έγινε. Οι 3 νεαροί αθλητές εντυπωσίασαν με την ένταση, το θράσος και την αποτελεσματικότητα τους. Σχεδόν από τη μέση του 3^ου δεκαλέπτου μπήκαν στο ροτέισον, πήραν αρκετά λεπτά και ουσιαστικά ήταν αυτοί που διατήρησαν τη μεγάλη διαφορά μέχρι το τέλος.

ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ, ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Αυτή τη φορά ο Καράιτσιτς είχε τον Φόρεστερ στη διάθεση του, δεν χρειάστηκε να παίξει σε όλο το παιχνίδι με αλχημείες για να καλύψει το «κενό» στους ψηλούς και η ομάδα κατάφερε να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Μπόρεσε να παίξει καλή άμυνα, να έχει ισορροπία στα ριμπάουντ και με καλύτερη διαχείριση δυνάμεων να αποφύγει τα λάθη και να πάει σε πιο ορθολογικές επιλογές στην επίθεση όσο χρειαζόταν ώστε να «κλειδώσει» τη νίκη. Είναι πολύ νωρίς ακόμη αλλά σιγά σιγά οι παίκτες βρίσκουν το ρόλο τους και τις λύσεις που χρειάζονται εκ των έσω ώστε να ξεπεραστούν τα όποια αγωνιστικά προβλήματα. Προβλήματα όπως η αστοχία του Φόρμπς που την κάλυψε σήμερα ο Μήτρου Λόνγκ μαζί με τον Τζόουνς αλλά και τους υπόλοιπους μιας και όλοι οι παίκτες έδωσαν πόντους.  Όπως όλοι έδειξαν ζήλο στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Στα ριμπάουντ που ύστερα από χρόνια βλέπουμε μια ομάδα που κάνει μπλοκ άουτ και δεν περιμένει από τους ψηλούς μόνο να μαζέψουν τα σκουπίδια.  Κάτι καλό φαίνεται να γίνεται αλλά ας περιμένουμε να δούμε την ομάδα πλήρης και γιατί όχι και με έναν ξένο πρώτης γραμμής παραπάνω.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Κιτρινόμαυρο πάρτι για εμάς, τελετή μύησης για τον Ρίτσαρντ Σιάο που έζησε από κοντά την ατμόσφαιρα του θρυλικού Παλέ και των διψασμένων ακολούθων του Αυτοκράτορα! Δεν θα μπορούσε η ομάδα να μην ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της κερκίδας. Με συνοπτικές διαδικασίες διέλυσε τους Γερμανούς,  παίζοντας ωραίο μπάσκετ και δίνοντας υποσχέσεις για τη συνέχεια. Κερασάκι στην τούρτα, η παρουσία των Λέφα, Καζαμία και Χατζηλάμπρου που επιβεβαίωσαν τα θετικά σχόλια που τους ακολουθούσαν. Δυο στα δυο στο Eurocup και συνεχίζουμε! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με ένα σπουδαίο διπλό στη Βενετία, ο ΑΡΗΣ μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι! Δεν εγκατέλειψε όταν η Βενέτσια πήγε να χτίσει διαφορά, αντέδρασε, προσπέρασε, πήρε τον έλεγχο και στο τέλος έστω και με λίγο άγχος επικράτησε! Ηγέτης ο Τζόουνς με 26 πόντους, 8 ριμπάουντ και 6 άσιστ έκλεψε την παράσταση. Άλλαξε τις ισορροπίες του ο Πουλιανίτης με το που πέρασε στο παρκέ, σε μια εντυπωσιακή επιστροφή στα κιτρινόμαυρα. Εξαιρετικό διάβασμα της τελευταίας φάσης από τον Καράιτσιτς, κλείδωσε τη νίκη.

ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΜΕ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν και στα πρώτα λεπτά φάνηκε η ομάδα να μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι γρήγορα κόλλησε. Η ευστοχία των πρώτων λεπτών έδωσε τη θέση σε επιπόλαιες επιλογές και λάθη, την ίδια στιγμή που το πρόβλημα στη θέση 4 γινόταν ολοένα και πιο έντονο. Ο Γουίλτζερ εκμεταλλεύτηκε την υψομετρική διαφορά με τους αντιπάλους του και οδήγησε την Ιταλική ομάδα σε ένα σερί που οδήγησε στο 27-20 του πρώτου δεκαλέπτου. Στους ίδιους ρυθμούς ξεκίνησε και το 2ο δεκάλεπτο μέχρι όμως την στιγμή που πέρασε μέσα ο Στέλιος Πουλιανίτης. Ο Έλληνας γκαρντ πιο ώριμος και ουσιαστικός από ποτέ με τη φανέλα του ΑΡΗ κατάφερε να γυρίσει τον διακόπτη όλης της ομάδας σε ένα σημείο όπου οι Ιταλοί πήγαιναν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Το 47-49 5’’ πριν το ημίχρονο ήταν το αποτέλεσμα της επίδρασης του Πουλιανίτη στην αναμέτρηση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΟΥΝΣ

Οι Ιταλοί δεν έμοιαζαν να ανησυχούν με την αντίδραση μας και συνέχισαν στους ρυθμούς τους. Στην πορεία όμως βλέποντας τον ΑΡΗ μας όχι μόνο απλά να έχει τις απαντήσεις στην επίθεση, αλλά να βγάζει και περίσσια ένταση στην άμυνα άρχισαν να βραχυκυκλώνουν. Η ομάδα μας άρπαξε την ευκαιρία έχτισε ένα μικρό προβάδισμα και πορεύτηκε με αυτό μέχρι τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Και αν το 70-79 περίπου 5 λεπτά πριν το φινάλε μας έδινε ένα σημαντικό προβάδισμα, στην πράξη βγάλαμε αδικαιολόγητο άγχος και λίγο έλειψε να το πληρώσουμε. Ευτυχώς ο Τζόουνς ήταν η «σταθερά» μας στην αποψινή αναμέτρηση και έκανε ότι χρειάστηκε για να κλειδώσει τη νίκη.

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΑΣ

Αισθητά βελτιωμένη όλη η ομάδα σε σχέση με ότι μας είχε δείξει στα φιλικά. Σήμερα είδαμε ένα σύνολο παικτών με ιδιαίτερη διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, περισσότερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση και έναν προπονητή που ήξερε να το κουμαντάρει. Πέρα απο τον Τζόουνς, τον Πουλιανίτη και τον Φόρμπς που ξεχώρισαν.  Χάρελ και Μποχωρίδης ήταν πολύ καλοί. Ενώ και ο Ίνοχ έδειξε όταν αν και θέλει τον χρόνο του και τις συνεργασίες με τους συμπαίκτες του, μπορεί να βοηθήσει. Μέχρι και ο Γκιουζέλης είχε τις καλές στιγμές του. Μια εικόνα που μας γέμισε αισιοδοξία αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εφησυχασμός. Το κενό στο «4» σήμερα που έλειπε και ο Κουλμπόκα έβγαζε μάτια . Και το ότι ο Καράιτσιτς ανέθεσε την αποστολή της κάλυψης του κενού στο 4  στους  Μποχωρίδη και Χάρελ δείχνει πόσο υπολογίζει τον Γκιουζέλη.  Δείχνει όμως και μια εικόνα «ρεαλιστή» προπονητή που βλέπει το υλικό του καθαρά και το διαχειρίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Πήγε σε περιορισμένο ροτέισον, άφησε τους παίκτες που ρόλαραν μέσα στον αγώνα (Φόρμπς 34’, Τζόουνς 32’, Χάρελ 29’, Πουλιανίτης 26’) και τους εμπιστεύτηκε μέχρι το τέλος. Στο τέλος όπου έδειξε αντανακλαστικά ο ίδιος και «απάντησε» στο πλάνο της τελευταίας επίθεσης των Ιταλών.  Απάντηση σαν και αυτή που πήρανε όσοι βιάστηκαν να κρίνουν τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Το ποιες ακριβώς είναι θα το μάθουμε στη συνέχεια.

ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Από τη γκρίνια των φιλικών στο σπουδαίο διπλό  στην Βενετία! Με τον Τζόουνς να μας συστήνεται με εντυπωσιακό τρόπο, τον Πουλιανίτη να επιστρέφει στα κιτρινόμαυρα σε «αναβαθμισμένη έκδοση» και ένα σύνολο παικτών που ξάφνιασε με την ένταση που έβγαλε στην άμυνα, ο ΑΡΗΣ μας μπήκε εντυπωσιακά στις επίσημες υποχρεώσεις του!  Πολύ νωρίς για να λέμε μεγάλα λόγια αλλά σήμερα ομάδα και προπονητής κατάφεραν να μας «ψήσουν» και το «άγχος των φιλικών» να το μετατρέψουν σε αισιοδοξία. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια …και την απαραίτητη ενίσχυση. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ.  ΑΡΗΣ θρησκεία και στη Βενετία!

Πολλές πονεμένες ιστορίες «επενδυτών» και πάσης λογής «σωτήρων» έχει ζήσει ο Αρειανός οπαδός τις τελευταίες δεκαετίες και ίσως αυτά τα βιώματα να ήταν αυτά που δεν μου επέτρεψαν να αφουγκραστώ εξαρχής τον πανικό της αλλαγής σελίδας στον μπασκετικό ΑΡΗ και τα όνειρα κορυφής της πλειοψηφίας του κόσμου. Ωστόσο το νερό μπήκε στο αυλάκι… οι φήμες βγήκαν αληθινές, η διάθεση έγινε πρόταση και η πρόταση πήρε σάρκα και οστά με την επισημοποίηση τυπικά και νομικά του deal! Πλέον ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε νέα εποχή και δείχνει να έχει όλα τα εχέγγυα που θα του επιτρέψουν να στρέψει το βλέμμα του προς στην κορυφή, όπως δηλαδή του αρμόζει βάσει τίτλων, της ένδοξης ιστορίας του και φυσικά του μοναδικού κόσμου που τον ακολουθεί!

Η ΕΠΟΧΗ ΣΙΑΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ

Σε αντίθεση με άλλους υποψήφιους επενδυτές ο Ρίτσαρντ Σιάο έχει όλο το πακέτο! Έχει το χρήμα, έχει την τρέλα για το μπάσκετ, έχει τον στόχο του NBA και της επικείμενης συνεργασίας με την Ευρώπη και επέλεξε τον ΑΡΗ γιατί έχει ένα brand name και ένα πιστό κοινό που τον κάνει να ξεχωρίζει. Με λίγα λόγια και σε σχέση με ότι έχουμε δει σε ανάλογες περιπτώσεις και τα μαραθώνια σήριαλ υποψηφίων, αυτή τη φορά πήραμε άμεσα τις απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα της εμπλοκής του με την ομάδα μας. Συν φυσικά και την συμβολή των αδερφών Αντετοκούνμπο που στήριξαν την συγκεκριμένη επιλογή αλλά και των Αρειανών συνεργατών του Σιάο που του παρουσίασαν την προοπτική του ΑΡΗ. Και σε μια εποχή όπου ο επαγγελματικός αθλητισμός και το μάρκετινγκ πηγαίνουν χέρι χέρι, η εμπλοκή του Γιάννη Αντετοκούνμπο μόνο θετική είναι για την ομάδα μας.

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΕΗ, Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕ

Αν η «εμπειρία» από τα πάρε δώσε με φερόμενους μεγαλοεπενδυτές μας έχει μάθει κάτι, αυτό είναι ότι όποιος προσπαθεί να πάρει «τζάμπα» την ομάδα το πιο πιθανό είναι να μην είναι σοβαρός. Οπότε και μόνο η δέσμευση που ήδη έχει αρχίσει να υλοποιείται περί εξόφλησης των παλιών χρεών μέχρι το τέλος του 2025(!!!) αποτελεί «εγγύηση προθέσεων» για τη νέα διοίκηση της ΚΑΕ! Μια νέα διοίκηση με νέα «άφθαρτα» στελέχη που έχουν άμεση σχέση με το όλο deal και δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση από την πρώτη ημέρα να οργανώσουν σύγχρονα και σωστά την ΚΑΕ σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής. Το ότι δεν εκμεταλλεύτηκαν το θέμα του Παλέ και όπως και παλιότερα είχε κάνει ο κ.Ρουσιαμάνης μας ξεκαθάρισαν ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη είναι μια ειλικρινή συμπεριφορά που όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Εύκολα μοιράζονται τα γήπεδα και τα Θα Θα Θα… στα λόγια, οι πράξεις όμως είναι αυτές που έχουν αξία. Γνωρίζουν και σέβονται τον ΑΡΗ και τον κόσμο του αλλά δεν λαϊκίζουν και αυτό είναι σημαντικό.

Ο ΚΑΡΑΪΤΣΙΤΣ, Ο ΖΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό(αυτό δηλαδή που μας καίει) το πρώτο όνομα που βγήκε στο φως ήταν αυτό του Νίκου Ζήση. Δεν χρειάζεται συστάσεις, όπως δεν χρειάζεται να αναφέρουμε(για μια ακόμη φορά) το πόσο έλειπε αυτή η λογική στελέχωσης στον μπασκετικό ΑΡΗ εδώ και δεκαετίες. Το 2^ο όνομα ήταν αυτό του Καράιτσιτς. Ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΑΡΗ στη νέα εποχή είναι ο Καράιτσιτς. Βοηθός του Ομπράντοβιτς με την ευχή όλων μας να έχει ανάλογη πορεία με τον ΑΡΗ σαν αυτή του Ιτούδη που διετέλεσε και αυτός βοηθός στο πλευρό του πολυνίκη προπονητή. Πιθανόν να ήταν προτιμότερο να πηγαίναμε σε μια πιο μπαροτουκαπνισμένη επιλογή προπονητή, αλλά αυτοί που τον επέλεξαν προφανώς και έχουν τους λόγους τους. Πάμε τώρα στο ρόστερ:

Πόιντ γκαρντ:  Τζόουνς, Ελάιζα Μήτρου-Λονγκ, Πουλιανίτης, Καζαμίας

Σούτινγκ Γκαρντ: Φορμπς, Μποχωρίδης, Λέφας

Σμολ φόργουορντ: Χάρελ, Άλεξ Αντετοκούνμπο

Πάουερ Φόργουορντ: Κουλμπόκα, Γκιουζέλης

Σέντερ:  Ίνοχ, Φόρεστερ, Τανούλης(χάνει όλη τη σεζόν)

Ποσοτικά και μόνο στο 4 και στο 5 φαίνεται να υπάρχει κενό. Κενό γιατί μιλάμε για παίκτες που παίζουν ξεκάθαρα στις θέσεις τους χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο στην διπλανή του Power Forward ή του Center αντίστοιχα. Και αυτό δημιουργεί ένα πρώτο πρόβλημα που ο τραυματισμός του Τανούλη το μεγαλώνει. Πρακτικά όμως το να έχεις μόνο 2 παίκτες στο 4 με τον Γκιουζέλη να μην έχει δείξει όλη την περσινή χρονιά ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ το λες και ρίσκο.  Ενώ και στη θέση του Small Forward όσο και αν χρησιμοποιηθούν εκεί οι shooting guards της λίστας στην άμυνα σίγουρα θα δημιουργούνται άνισες καταστάσεις με τους αντιπάλους τους. Έστω και έτσι μιλάμε για μεταγραφές από πιο ψηλό ράφι και ένα ρόστερ πιο γεμάτο

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Ύστερα από πολλά καλοκαίρια παραλογισμού όπου η ομάδα έδινε ελάχιστα φιλικά, ακόμη πιο λίγα δυνατά φιλικά και όλα κάτω από μια μυστικοπάθεια που θύμιζε 80s και 90s, ξαναζήσαμε ένα καλοκαίρι με άπλετο φως. Δηλαδή μπορέσαμε να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στην ομάδα και να βιώσουμε τις πρώτες εντυπώσεις του νέου ΑΡΗ! Ομολογώ μου είχε λείψει και το χάρηκα πολύ. Κάτι σαν επιστροφή στην φυσιολογικότητα δηλαδή… Τι είδαμε; Ποιοτικότερους παίκτες, παλιούς γνώριμους που άρεσαν στο προηγούμενο πέρασμα τους από την ομάδα αλλά και ένα σύνολο που θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Και πιθανόν να θέλει και ενίσχυση ώστε να «δέσει» καλύτερα ως σύνολο. Έχει επιθετικό ταλέντο λείπει όμως η δύναμη στην άμυνα και το καθαρό μυαλό γενικότερα. Και αν το τελευταίο τούτη την εποχή ακούγεται λογικό, το πρόβλημα στην άμυνα πιθανόν να είναι και «δομικό». Δηλαδή να έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών. Δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι άλλα θα βλέπουμε και άλλα θα λέμε. Τα φιλικά είναι φιλικά αλλά στο μπάσκετ μπορείς να βγάλεις πιο ασφαλή συμπεράσματα από ότι στο ποδόσφαιρο, οπότε καλό είναι οι ιθύνοντες να μην αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ελαφρότητα.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Πρεμιέρα στις επίσημες υποχρεώσεις του θα κάνει ο ΑΡΗΣ μας αύριο το βράδυ στη Βενετία όπου θα αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα για την 1^η αγωνιστική του Eurocup. Μια πρεμιέρα που την περιμένουμε εδώ και καιρό με ανυπομονησία, με την ελπίδα η νέα εποχή Σιάο που έχει ανατείλει στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να αποτυπωθεί με επιτυχίες πάνω στα παρκέ όσο το συντομότερο δυνατό. Δεδομένος και δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός του κόσμου που έσπευσε να εξαντλήσει τα διαρκείας παρά τις τσουχτερές τιμές. Δεδομένες και  δικαιολογημένες και οι απαιτήσεις όμως. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το νερό έχει ήδη μπει στο αυλάκι, το «χρονιά οικονομικής εξυγίανσης» ανήκει στο παρελθόν και η διάθεση, η συνέπεια και η προσήλωση στο 5ετές πλάνο που θα δείξει η νέα ιδιοκτησία και διοίκηση δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφθεί όπως γινόταν στο παρελθόν. Ούτε φυσικά και να κριθεί από τις μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα αλλά και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα. Υπομονή, επιμονή και όλα θα γίνουν! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Άλλο να βγάζεις κάποια πρώτα συμπεράσματα από τα φιλικά και άλλο να προδιαγράφεις την πορεία μιας ολόκληρης χρονιάς. Αυτό όμως που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία σε αυτή τη φάση αναδιοργάνωσης του μπασκετικού ΑΡΗ, είναι όλοι να αντιληφθούν τα δεδομένα της νέας εποχής και ο καθένας να επωμιστεί τον ρόλο που του έχει ανατεθεί.  Άλλοι είναι για το αγωνιστικό κομμάτι και άλλοι για όλα τα υπόλοιπα. Ας μην συνεχίσουμε να τα μπερδεύουμε όπως τεχνηέντως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Πικρό επίλογο βιάστηκε να γράψει ο ΑΡΗΣ μας στην ευρωπαϊκή πρόκληση μένοντας στο 2-2 με την Αράζ που εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας αλλά και το πέναλτι-δώρο του σκωτσέζου διαιτητή Ντίκινσον. Πάλεψε η ομάδα να κάνει την ανατροπή αλλά στο σύνολο των 180’ συν τις καθυστερήσεις μάλλον πήρε αυτό που της άξιζε. Κατώτεροι των περιστάσεων οι παίκτες, «ανέτοιμος» και ο Ουζουνίδης που δεν διάβασε σωστά ούτε τον αντίπαλο αλλά και ούτε τους παίκτες του. Ψυχρολουσία για τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο πιστεύοντας στην πρόκριση, στο τέλος όμως έμεινε με την απογοήτευση.

ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Να μασάνε σίδερα θέλαμε οι παίκτες μας παίρνοντας δύναμη από την κερκίδα αλλά μόλις λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβουμε ότι τα πράγματα δεν θα κυλούσαν όπως ευελπιστούσαμε. Νευρικότητα και λάθη από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού και ένα γκολ μαχαιριά μόλις στο 11’ . Εκεί όπου μια σειρά από κακές αντιδράσεις έδωσαν την ευκαιρία στην Αράζ να κερδίζει την κατοχή στο δικό μας μισό και στην αντεπίθεση ο Μπολί να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα.

ΠΕΝΑΛΤΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ 0-2

Ο κόσμος δεν πτοήθηκε, έδωσε το σύνθημα της ανατροπής του γρήγορου 0-1 και σε αυτόν τον ρυθμό περιμέναμε να κινηθούν και οι παίκτες μας. Υπήρξε μια προσπάθεια γρήγορης αντίδρασης με τα συνεχόμενα στημένα και το δοκάρι του Μορουτσάν στο 18’ αλλά φαινόταν ότι ο ΑΡΗΣ έπρεπε να ανεβάσει ακόμη περισσότερο την απόδοση του για να γυρίσει  το παιχνίδι. Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και ο προκλητικός Ντίκινσον να δώσει ένα απίθανο πέναλτι στο 38’ σε μια φάση που με VAR δεν θα «περνούσε» όπως φάνηκε και από τον τηλεοπτικό φακό.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ…

Η είσοδος των  Ντιαντί, Φρίντεκ και Τεχέρο στο Β ημίχρονο έδωσε μια σπίθα που έλειπε από τα πρώτα 45΄με τον Σενεγαλέζο να προβληματίζει την άμυνα της Αράζ που μέχρι εκείνο το σημείο δεν αντιμετώπιζε προβλήματα. Στο 52΄ ο Ντιαντί εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα του και ανάγκασε τον Ριμπέιρο να τον σταματήσει με φάουλ λίγο πριν σκοράρει και να δεχθεί την κόκκινη κάρτα. Με παίκτη παραπάνω η εικόνα του αγώνα άλλαξε και ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε να γίνεται πιεστικός. Μια πίεση και ένα πείσμα που έφερε αποτέλεσμα στο 62’ με τον Γιαννιώτα να γεμίζει με το κεφάλι μέσα από την περιοχή την απέναντι πλευρά και τον Φαμπιάνο από κοντά να μειώνει σε 2-1. Το γήπεδο πήρε φωτιά, οι παίκτες πήραν ψυχολογία και ο ΑΡΗΣ έκανε την αρχή της ανατροπής. Μια ανατροπή που κολλούσε στην λεπτομέρεια… Φαμπιάνο, Αλβάρο, Μορόν, Γιαννιώτας, Μόντσου είχαν τις στιγμές τους αλλά δεν μπόρεσαν να ισοφαρίσουν. Μια η μπάλα για λίγο δεν μας έκανε το χατίρι, μια ο τερματοφύλακας της Αράζ έκανε τα δικά του κρατώντας το 1-2. Στο 89’ ο Μόντσου με απευθείας εκτέλεση φάουλ ισοφάρισε το παιχνίδι δίνοντας «παράταση» στις ελπίδες μας.  Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν, ο Ντίκινσον όμβε φρόντισε να τις «τελειώσει», δίνοντας μόλις 5 λεπτά καθυστερήσεις σε ένα δεύτερο ημίχρονο με 6 αλλαγές, κόκκινη, τραυματισμούς και συνεχείς διακοπές.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Χίλιες δύο εξηγήσεις μπορεί να υπάρχουν για αυτόν τον αποκλεισμό, καμία όμως για τον τρόπο που διαχειρίστηκε αυτά τα 2 παιχνίδια ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Προφανώς και παίκτες χωρίς προετοιμασία, που έκαναν με το ζόρι 4-5 προπονήσεις με τους υπόλοιπους δεν θα ήταν ετοιμοπόλεμοι. Όταν όμως την γνωρίζεις την κατάσταση εξαρχής πρέπει να την διαχειριστείς κάπως διαφορετικά. Στην πράξη όμως είδαμε τον προπονητή από την μια να μην δίνει και τόσο σημασία στο κομμάτι της προετοιμασίας και το ποιος συμμετείχε ή όχι και από την άλλη ενώ προχώρησε σε κάμποσες αλλαγές τελικά να εμπιστεύεται παίκτες που είχαν προλάβει να δείξουν στα φιλικά προετοιμασίας αλλά και στον πρώτο αγώνα ότι δεν πατάνε καλά. Λόγω κούρασης; λόγω συγκέντρωσης; λόγω χρόνου προσαρμογής; Ο Μεντίλ που πέρσι θαυμάσαμε φέτος είναι ακόμη στα χαμένα. Όπως και ο Φατιγκά. 2 παίκτες που και στα 2 παιχνίδια είχαν την ίδια κακή απόδοση. Κακή απόδοση που είχε και ο «αόρατος» Γένσεν για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι. Χωρίς φυσικά τα λάθη και ο αποκλεισμός να περιορίζεται σε αυτούς τους 3  παίκτες ή στις συγκεκριμένες επιλογές του Ουζουνίδη. Όλοι θέλουν τον χρόνο τους και ο κόουτς μαζί. Από αυτόν όμως περιμέναμε να έχει το καθαρό μυαλό και την ψυχραιμία να δει ποιοι είναι ετοιμοπόλεμοι και ποιοι όχι. Δεν διαφωνεί κανείς ότι αποκτήθηκαν καλοί παίκτες πάνω στους οποίους θα βασιστούμε ολόκληρη την χρονιά αλλά δεν γίνεται να μένεις στην θεωρία και να μην κοιτάς στην πράξη ποιος μπορεί και ποιος όχι. Στο κάτω κάτω της γραφής με την Αράζ παίζαμε που όπως φάνηκε από τα 2 παιχνίδια το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν λίγο μαχητικότητα και συγκέντρωση παραπάνω.

ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ …ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

Μάχη με τον χρόνο ήταν… και χάθηκε. Και μαζί άλλη μια ευκαιρία για να προχωρήσει ο ΑΡΗΣ μας και να μπει επιτέλους σε αυτή την League Phase. Πολλοί οι λόγοι της αποτυχίας με τον σκωτσέζο διαιτητή να είναι ένας από αυτούς. Καμία όμως λογική εξήγηση για το πως καταφέρνει μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ να παρουσιάζεται τόσο ανταγωνιστική απέναντι μας και να παίρνει την πρόκριση.  Τελικά ο χρόνος που μεσολάβησε από την ήττα του πρώτου αγώνα δεν ήταν αρκετός και τώρα που το καταλάβαμε είναι ήδη αργά. Ας ελπίσουμε ο χρόνος μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος να είναι αρκετός.

ΥΓ. Γεμάτο γήπεδο υπήρχε, πίστη για την πρόκριση υπήρχε, ομάδα έτοιμη δεν υπήρχε…

Με τον χειρότερο τρόπο μπήκε ο ΑΡΗΣ στις επίσημες υποχρεώσεις του γνωρίζοντας την ήττα από την Αράζ στο Μπακού  με 2-1. Νωθρός, ασύνδετος και φοβικός σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα, κατάφερε να προηγηθεί κόντρα στην ροή του αγώνα αλλά 3’ ήταν αρκετά για να πάρουμε τελικά αυτό που αξίζαμε βάσει της συνολικής παρουσίας μας. Προβληματισμένος ο Ουζουνίδης που μάλλον ούτε αυτός περίμενε έναν τόσο κακό ΑΡΗ, παρόλα αυτά δήλωσε αισιόδοξος για τη ρεβάνς.

ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ Η ΕΝΔΕΚΑΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ

Την αναμενόμενη κατά πολλούς ενδεκάδα χρησιμοποίησε ο Ουζουνίδης με τους Πέρεθ, Γιάντσεν και Ράτσιτς να ξεκινάνε παρόλο που απουσίαζαν από το μεγαλύτερο κομμάτι της προετοιμασίας. Κάτω από τα δοκάρια επιλέχθηκε ο Αθανασιάδης, με το κεντρικό δίδυμο τελικά να είναι το γνώριμο Φαμπιάνο-Μπράμπετς. Όλα καλά στα πλάνα, στην πράξη όμως τα πράγματα φάνηκαν ζόρικα. Κουρασμένος από το ξεκίνημα, διστακτικός, ασύνδετος και χωρίς τα απαραίτητα τρεξίματα είτε για να πιέσει σωστά είτε για να βγει στην επίθεση. Με την εικόνα του παρακινούσε τους Αζέρους να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν τη νίκη. Και μόνο ότι η πρώτη μας ευκαιρία έγινε στο 39’ από μια ατομική προσπάθεια του Ντιαντί είναι αρκετό για να αποτυπώσει την ανυπαρξία μας μεσοεπιθετικά στο πρώτο ημίχρονο.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΜΟΡΟΝ ΚΑΙ 0-1

Όπως αδιάφορα ολοκληρώθηκε το πρώτο ημίχρονο κάπως έτσι ξεκίνησε και το δεύτερο. Όσο όμως ο ΑΡΗΣ δίσταζε και έδειχνε να έχει στο μυαλό του τα νώτα τόσο οι αντίπαλοι μας ανέβαιναν και με όπλο τον ενθουσιασμό τους προσπαθούσαν να αιφνιδιάσουν την άμυνα μας. Σε μια τέτοια φάση στο 65’ οι Αζέροι παρασύρθηκαν, η άμυνα έκλεισε σωστά, ο Γιαννιώτας έβγαλε γρήγορα την προωθημένη μπάλα μπροστά και ο Μορόν κάνοντας μια απολαυστική κίνηση από την αρχή μέχρι το τέλος βρέθηκε σε περίοπτη θέση και έκανε το 0-1! Ο Ισπανός έδειξε για ακόμη μια φορά την κλάση του και η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες άρχισε να φαίνεται πάνω στο χορτάρι.

ΤΑ 3’ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Το παιχνίδι έστω και με μπόλικο κόπο καταφέραμε να το φέρουμε εκεί που θέλουμε και να βρούμε από μια αντεπίθεση το πολυπόθητο γκολ. Και ενώ η λογική έλεγε ότι το έργο μας θα γινόταν ολοένα και πιο εύκολο καθώς θα κυλούσε ο χρόνος είδαμε ακριβώς το αντίθετο. Οι παίκτες της Αράζ έβγαλαν ακόμη περισσότερη ένταση και η απάντηση των παικτών μας ήταν ο απόλυτος αποσυντονισμός. Στο 75’ μια σειρά από λάθη και παρά την εξαιρετική απόκρουση του Αθανασιάδη σε δεύτερο χρόνο δεχθήκαμε την ισοφάριση. Και 3’ αργότερα  ένα τραγικό λάθος του Μπράμπετς στον χώρο του κέντρου έδωσε την ευκαιρία στους Αζέρους στην αντεπίθεση με μια βολίδα που πήρε μέσα τα χέρια του Αθανασιάδη να κάνουν την ολική ανατροπή. Ανατροπή που παραλίγο θα έπαιρνε και διαστάσεις θριάμβου για τους αντιπάλους μας και τραγωδίας για εμάς μιας και για λίγο αποφύγαμε και ένα τρίτο γκολ.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΨΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ

Όσα ελαφρυντικά και αν ψάξουμε, τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό που είδαμε σήμερα. Θέλετε η ποιότητα και τα βιογραφικά των παικτών μας; θέλετε τα διαφορετικά οικονομικά μεγέθη; Θέλετε το «πρέπει» και το κίνητρο της πρόκρισης; Από όπου και αν το πιάσουμε δύσκολα μπορούμε να εξηγήσουμε την εικόνα που παρακολουθήσαμε. Σίγουρα αν το σκορ έμενε στο 0-1 θα λέγαμε άλλα πράγματα αλλά όταν το αποτέλεσμα είναι το ανάποδο από αυτό που περίμενες και ξεφυσάς με ανακούφιση όταν σφυρίζει λήξη ο διαιτητής, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κουκουλώσει ή έστω να μετριάσει την προβληματική μας εικόνα. Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάτι το θετικό που μπορεί να κρατήσει ο προπονητής μας στις σημειώσεις του. Μόνο για παράδειγμα προς αποφυγή ήταν το σημερινό και τίποτα παραπάνω.

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Για «επαγγελματική νίκη» πηγαίναμε χάρη στο ωραίο γκολ του Μορόν από την ασίστ του Γιαννιώτα, με «χλιαρή» ήττα φύγαμε αποφεύγοντας τα χειρότερα. Άλλον ΑΡΗ είπε θα δούμε ο Ουζουνίδης σε μια εβδομάδα  και αυτό ακριβώς θα αναμένουμε στο Κλ.Βικελίδης για να ξεπεράσουμε και να διαγράψουμε από την μνήμη μας το εμπόδιο της Αράζ. Δεν θα βιαστούμε να κρίνουμε τον οποιοδήποτε από το σημερινό σοκ. Άλλωστε υπάρχει και η ρεβάνς. Εκεί όπου θα πρέπει ο ΑΡΗΣ μας να παρουσιαστεί έτοιμος,  να τα κάνει όλα διαφορετικά και μπροστά στον σκασμένο κόσμο του… να πάρει την πρόκριση.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλοκαίρια βιώνει ο Αρειανός οπαδός με την καθημερινή ειδησεογραφία να περιλαμβάνει την ανακοίνωση της μιας μεταγραφής μετά την άλλη! Ο Θόδωρος Καρυπίδης αυτή τη φορά δεν «περιορίστηκε» στην πρόσληψη του τεχνικού διευθυντή όπως είχε κάνει στην περίπτωση του Παλίκουτσα. Αντιθέτως,  την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο του νέου τεχνικού διευθυντή Ρούμπεν Ρέγιες την «θωράκισε» με 14 μεταγραφές! Μεταγραφές ως επί το πλείστων από το πάνω ράφι και σε θέσεις που η ομάδα καιγόταν για άμεση ενίσχυση ενόψει της πρώτης ευρωπαϊκής αναμέτρησης.

ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν οι συνεχόμενες «προκλήσεις» από το big-πορδ των 4 δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι ευρωπαϊκές «αποτυχίες» είναι αυτές που έχουν πεισμώσει τον πρόεδρο ή αν απλά γοητεύτηκε από το πλάνο που είδε στο πρόσωπο του Ρούμπεν Ρέγιες σε συνδυασμό με την εκτίμηση που τρέφει για τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Το αποτέλεσμα όμως ως τώρα εντυπωσιακό και ελπιδοφόρο. Εμιλιάνο Καράι, Γκάμπριελ Μισεχουί, Ολίμπιου Μορουτάν, Ούρος Ράσιτς, Άλβαρο Τεχέρο, Φρέντρικ Γένσεν, Κάρλες Πέρεθ, Λόβρο Μάικιτς, Γιώργος Αθανασιάδης, Γιάννης Γιαννιώτας, Πέδρο Άλβαρο, Νόα Φαντιγκά, Τάσος Δώνης, Τίνο Καντεβέρε. Παίκτες με καλά βιογραφικά, σε καλή ηλικία και με προοπτική. Έτοιμοι για να ενισχύσουν άμεσα την ομάδα αλλά και να αποτελέσουν σημείο αναφοράς πέρα από φέτος και τα επόμενα χρόνια εφόσον φυσικά όλα εξελιχθούν καλά.  

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Καρυπίδης αποφάσισε να δώσει ένα «γερό» συμβόλαιο στον Ρούμπεν Ρέγιες αυτομάτως το βάρος για τον μεταγραφικό σχεδιασμό έπεσε στον νέο τεχνικό διευθυντή …ελαφρύνοντας τις πλάτες του Μαρίνου Ουζουνίδη  από αυτό το κομμάτι. Πλέον όμως είναι η σειρά του να δείξει ότι η συνεργασία με τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή έχει χτιστεί πάνω σε γερές βάσεις και οι νέοι παίκτες που ήρθαν στο Κλ.Βικελίδης θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα θέλω του προπονητή. Δεν θα είναι εύκολο, όπως ποτέ δεν είναι. Σίγουρα όμως αυτή τη φορά ο προπονητής ξεκινάει το έργο του υπό καλύτερες συνθήκες. Καλύτερες συνθήκες που όμως κουβαλάνε και ένα μεγάλο «πρέπει» για τα αποτελέσματα και τους στόχους της φετινής προσπάθειας.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΙΚΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Αναμφίβολα ένας τίτλος είναι ο μόνιμος νταλκάς κάθε Αρειανού, με τα χρόνια δυστυχώς να περνάνε και οι ευκαιρίες να χάνονται ακόμη και όταν μοιάζουν ιδανικές. Αποκούμπι ή όχι όμως, το δέλεαρ της ευρωπαϊκής συμμετοχής και οι χαρές που μπορεί να μας δώσει μια καλή πορεία στο Europa Conference League έχει μια ποικιλόμορφη αξία.  Από την χαρά που θα πάρουμε όλοι μας βλέποντας τον ΑΡΗ να προχωράει στην Ευρώπη, το πρεστίζ του συλλόγου, τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία  μέχρι και τους πόντους στο ειδικό ranking που θα κάνουν το έργο μας τις επόμενες χρονιές ευκολότερο. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα μας έχει αδικήσει τον εαυτό της. Είχε τις ευκαιρίες της και τις σπατάλησε με περίσσια ευκολία. Φέτος ξεκινώντας από τον πρόεδρο που δίνει το σύνθημα ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει πιο πλήρης από κάθε άλλη χρονιά αλλά και πιο συνειδητοποιημένος ότι σε αυτό το χρονικό σημείο δεν σε παίρνει να είσαι χαλαρός. Δεν μπορείς να υποτιμήσεις καμία ομάδα και πρέπει να παλέψεις με όλες τις δυνάμεις σου για να προκριθείς ακόμη και αν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φίλο της ομάδας θεωρεί την πρόκριση δεδομένη. Εμείς ως οπαδοί έχουμε το δικαίωμα να υποτιμήσουμε την κάθε Αράζ-Ναχτζιβάν, ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του όμως όχι.

ΣΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είναι κλισέ αλλά είναι και 100% αληθινό. Στο χορτάρι κρίνονται τα πάντα. Τεχνικοί διευθυντές, προπονητές, μεταγραφές από το πάνω ράφι, μεταγραφές με προοπτική και κάθε απόφαση που το καλοκαίρι αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού σχεδιασμού. Φέτος έχει γίνει μια σαφώς πιο σοβαρή προσπάθεια σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν ώστε ο ΑΡΗΣ σε αυτή την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκληση να παρουσιαστεί έτοιμος. Όχι ότι δεν υπάρχουν κενά και «γκρίζα σημεία».  Υπάρχουν. Υπάρχει όμως και ένα γεμάτο ρόστερ που στα «χαρτιά» φαίνεται ότι το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος για να «δέσει». Άντε σιγά σιγά να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Κάθε οπαδός για την ομάδα του θέλει την κορυφή! Και όσο η κορυφή και οι τίτλοι για τον ΑΡΗ απέχουν είναι λογικό να υπάρχει γκρίνια... Από την άλλη με τόσα και τόσα που έχουμε ζήσει στο παρελθόν, καλοκαίρια σαν το φετινό με γεμάτη ειδησεογραφία, συχνές ανακοινώσεις μεταγραφών και ανυπομονησία για να δούμε αυτό το σύνολο να "μαγεύει" στο χορτάρι μοιάζουν με όαση.