Ικανοποιημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο ΑΡΗΣ μας με το βαθμό της ισοπαλίας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και θα πως θα μπορούσε να νιώσει διαφορετικά μετά από ότι μας έδειξε στα περίπου 95’ αγωνιστικής δράσης. Χωρίς πλάνο, χωρίς εντάσεις και με παίκτη λιγότερο από το 24’ το μόνο που του απέμεινε ήταν οι αποκρούσεις του Διούδη και η τύχη του που τον γλίτωσε από το γκολ. Πιο λίγο κόσμο από κάθε άλλο παιχνίδι με τους περισσότερους με τη λήξη του αγώνα να ξεσπάνε δικαιολογημένα σε αποδοκιμασίες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Με τις επιλογές του Χιμένεθ για το αρχικό σχήμα να δείχνουν ότι ο στόχος ήταν ο έλεγχος του ρυθμού που σταδιακά θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη νίκη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι κάνοντας μια από τα ίδια. Αργή ανάπτυξη, ανούσια κυκλοφορίας της μπάλας προς τα πίσω, στατικότητα και ένα ποδόσφαιρο που κοίμιζε τον οποιοδήποτε που το παρακολουθούσε. Οι αντίπαλοι μας από την άλλη με υψηλή πίεση και παίκτες με περίσσια αποφασιστικότητα ξεζούμιζαν κάθε κατάσταση που παρουσιαζόταν μπροστά τους για να γίνουν απειλητικοί. Το δοκάρι στο 7’ ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που πέρασε χωρίς να ακουσθεί από κανέναν μιας και στη συνέχεια τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η κακή στιγμή της αποβολής του Γαλανόπουλου στο 24’ εκτόξευσε τον δείκτη της δυσκολίας.

ΔΙΟΥΔΗΣ, ΔΟΚΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Το να παίζεις με αριθμητικό μειονέκτημα είναι πάντα μια συνθήκη δύσκολη, παρακολουθώντας το παιχνίδι όμως ένιωθες ότι μάλλον είχαμε μείνει με 8 ή 9 παίκτες και το να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε ανέφικτο. Στο 56’ στην μοναδική ουσιαστική ευκαιρία που είχαμε σε όλο τον αγώνα ο Σούντμπεργκ αν και έπιασε καλά την κεφαλιά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλος. Παρέμεινε μέχρι το τέλος γιατί ο Διούδης πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική εμφάνιση του και άλλες 2 φορές η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα μας. Τα 3’ καθυστέρησης και το βιαστικό σφύριγμα της λήξης το υποδεχθήκαμε με ανακούφιση σε μια ακόμη αναμέτρηση που δεν δικαιούμασταν απολύτως τίποτα.

ΣΑΝ «ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο Χιμένεθ με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ. Κάπου όμως και ο Ισπανός προπονητής φαίνεται να έχει χάσει το νόημα και να προσπαθεί με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο να γυρίσει τον διακόπτη στην ομάδα. Η εμμονή στο να προσπαθεί να αξιοποιήσει συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Σίστο, τον Μορουτσάν, τον Αλφαρέλα, τον Φατιγκά ακόμη και τον Μόντσου με τον ίδιο τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Μια ομάδα με μια παθητική αμυντικογενή λογική κομμένη στα 2 και παίκτες ανήμπορους να δημιουργήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στο γκολ. Φταίει ο Μόντσου που με κάθε ευκαιρία παγώνει τον ρυθμό και γυρίζει την μπάλα πίσω; Αν ναι ας κάτσει στον πάγκο. Φταίει ο Σίστο και ο Μορουτσάν που ναι μεν δείχνουν μια συνέπεια στην άμυνα αλλά πιέζουν ανούσια τους αντιπάλους; Φταίει ο Μορόν που είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση; Και όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κακή εικόνα που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλει αλλαγές και επειδή η μεταγραφική περίοδος αργεί για να αλλάξουν τα πρόσωπα θα πρέπει να αλλάξει το πλάνο. Και αυτό το πλάνο είναι στο χέρι του Χιμένεθ και μόνο. Αν δεν αλλάξει το πλάνο δεν θα αλλάξει αυτό που βλέπουμε. Τόσο απλά. Το να χρεώσεις το σημερινό(ή και τα προηγούμενα) σε 3-4 παίκτες μάλλον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε αγωνιστικό αδιέξοδο παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που αγνοεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου τη νίκη στο πρωτάθλημα. Μετά και τη νέα βαθμολογική απώλεια κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι αν αυτή η ομάδα προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι και να δείξει κάτι το διαφορετικό. Είναι οι χαμένοι βαθμοί που στοιχίζουν, είναι όμως και αυτή η εικόνα που πληγώνει και δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πως αλλάζει όλο αυτό; Ας μας το απαντήσουν ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος και φυσικά και οι παίκτες… οι παίκτες που με την απόδοση τους θυμίζουν  καρδιογράφημα ετοιμοθάνατου ασθενή.

ΥΓ. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην χάσεις λένε... Όταν όμως κατεβαίνεις σε αγώνες με αυτό το μότο σαν σημαία σου, δύσκολα κερδίζεις.

Τι είχες ΑΡΗ τι είχα πάντα είναι η φράση που κολλάει και στο σημερινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα μας ηττήθηκε με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Παρά τις 9 απουσίες δείξαμε ένα στιβαρό πρόσωπο, είχαμε συγκέντρωση(με εξαίρεση 10’) αλλά δεν είχαμε το killer instinct στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ήττα και τίποτα παραπάνω.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέοι πειραματισμοί από τον Χιμένεθ και σήμερα στο Καραϊσκάκης σε μια προσπάθεια να καλύψει τα κενά των τραυματιών αλλά και την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε αρκετούς παίκτες. Δύσκολη αποστολή όμως στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να λειτουργεί. Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπόρεσε να μας αγχώσει, όπως και εμείς αντίστοιχα δεν ήμασταν απειλητικοί.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αναμενόμενο ότι στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα ανέβαζε την πίεση και η απορία μας ήταν το πως θα αντιδράσει η ομάδα και αν θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία. Στο 47’ έστω και από σπόντα ο Μόνσα σε μια προσπάθεια να κόψει έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας του Τζολάκη στη μεγαλύτερη φάση ως εκείνο το σημείο του αγώνα.  2΄ όμως αργότερα και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ανέβει στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Ποτένσε βρήκε την ευκαιρία στην αντεπίθεση και έκανε το 1-0. Ο Σίστο «έπνιξε» το δώρο του Μουζακίτη στο 56’ και το 1-1 δεν έγινε ποτέ. Αυτή την αποτελεσματικότητα που δεν είχε ο Σίστο την είχε ο Ποτένσε με τον Ταρέμι και στο 60’ ο τελευταίος έκανε το 2-0.

ΓΚΟΛ, ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Παρά το 2-0 ο ΑΡΗΣ δεν έδειξε διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη και να αφεθεί στις διαθέσεις του Ολυμπιακού. Ο Μόντσου ανάγκασε τον Τζολάκη σε μια ωραία απόκρουση στο 70’ ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μάνσα γκρέμισε τον Σούντμπεργκ σε προφανή θέση για γκολ με τον Γερμανό διαιτητή να δείχνει πέναλτι και αποβολή. Ο Μορόν έκανε το 2-1 και ο ΑΡΗΣ είχε μπροστά του περίπου 20’ με αριθμητικό πλεονέκτημα να κυνηγήσει την ισοφάριση και γιατί όχι και την ολική ανατροπή. Η ομάδα πίεζε και έψαχνε τον τρόπο να επιτεθεί αλλά ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις. Στο 84’ ήταν η μεγάλη ευκαιρία  με τον Αλφαρέλα για το 2-2 αλλά ο Τζολάκης και πάλι αντέδρασε σωστά.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ

Το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Χιμένεθ από τότε που ανέλαβε είναι να βρει έναν κορμό παικτών που θα αποκτήσουν συνοχή και ομοιογένεια στο παιχνίδι τους. Οι τραυματισμοί δεν μας το έχουν επιτρέψει ως τώρα και αυτά ήταν τα δεδομένα της σημερινής αναμέτρησης. Με αυτά τα δεδομένα ο ΑΡΗΣ τα πήγε καλά. Δεν ένιωσε μεγάλη πίεση, δεν κλείστηκε, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κάνει πολλές φάσεις. Είχε τις ευκαιρίες του, δεν τις αξιοποίησε όμως. Εδώ τώρα ο καθένας βάζει ότι θέλει για εξήγηση. Η ποιότητα των παικτών; το momentum; η τύχη; Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι η ομάδα κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο είχε σωστή προσέγγιση και αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκης για ακόμη μια φορά. Οι αντίπαλοι τα έβαλαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, εμείς παραλίγο γκολ. Θα τα βάλουν την επόμενη φορά; θα παίξουμε με ανάλογη συγκέντρωση και στα επόμενα παιχνίδια; Θα υπάρξει μια συνέπεια και μια συνέχεια σε ότι μας έδειξε η ομάδα σήμερα; Διαχρονικό πάντως το πρόβλημα να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Το πως αλλάζει αυτό είναι το θέμα…

Σε ένα παιχνίδι όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο δυνατός άνεμος και όχι το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι 2 ομάδες, ο ΑΡΗΣ έμεινε στο Χ επεκτείνοντας το σερί των αγώνων μακριά από τη νίκη.  Το δώρο αυτογκόλ του Λιάγκα στο 10’ δεν  ήταν αρκετό για να κουκουλώσει τα αγωνιστικά μας προβλήματα και να μας οδηγήσει στη νίκη. Μπερδεμένος, άνευρος και ανούσιος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο από τύχη θα φεύγαμε με το τρίποντο.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΗΚΕ

Με 3-5-2 σχηματισμό και τον Ράτσιτς να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ ήθελε να διαχειριστεί τις απουσίες του και να ελέγξει το παιχνίδι. Δειλά δειλά έβγαινε η ομάδα μπροστά με την κεφαλιά του Μόντσου να είναι η πρώτη απειλή προς την αντίπαλη εστία. Στο 10’ ο Λιάγκας σε μια φαινομενικά εύκολη φάση για την άμυνα του Λεβαδειακού στην προσπάθεια του να διώξει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας μας ένα ανέλπιστο προβάδισμα από το πουθενά.  Από εκείνο το σημείο όμως και μετά ο ΑΡΗΣ άλλαξε εικόνα, οπισθοχώρησε, ταμπουρώθηκε και αρκέστηκε στο να αποκρούει τις προσπάθειες του Λεβαδειακού να επιτεθεί. Χωρίς ιδιαίτερες απειλές κύλησε χαλαρά όλο το πρώτο ημίχρονο αλλά αυτή η εικόνα του παθητικού ΑΡΗ που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα, δεν σε γέμιζε και με αισιοδοξία.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Φουλ άμυνα σημαίνει ότι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις του χωρίς να φοβάται για τα μετόπισθεν. Και όταν αυτή η πίεση αρχίζει από το 11’ και σταδιακά κλιμακώνεται κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή όπως και έγινε. Και όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ μας, από μια στημένη φάση ο Πεντόσο ανενόχλητος μέσα στην περιοχή με μια ωραία κεφαλιά έκανε το 1-1 στο 59’. Ισοφάριση και ψυχολογικό προβάδισμα για τον αντίπαλο μας που ήθελε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς για ένα δεύτερο γκολ. Ευτυχώς ο Χιμένεθ την ψιλιάστηκε και έριξε μέσα τους Δώνη και Γιαννιώτα που έδωσαν στην ομάδα την ενέργεια και την ταχύτητα που έλειπε. Σε συνδυασμό και με την κούραση των μαχητικών παικτών του Λεβαδειακού, καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι, να βγούμε επιτέλους στην επίθεση και να ψάξουμε ένα 2^ο γκολ. Γκολ που σε τουλάχιστον 3 φάσεις θα μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει αν οι Μορόν και Γιαννιώτας δεν έβρισκαν μπροστά τους έναν εξαιρετικό Λοντίγκιν.

ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα είναι ο τίτλος που ταιριάζει στον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Σχήματα ανάγκης, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που συνεχίζει να καταγράφει τα υλικά του και να δοκιμάζει συνταγές. Συνταγές που όσο λογική και αν έχουν ελέω των πολλών τραυματισμών, η απουσία πάθους, έντασης και επιθετικού προσανατολισμού καταλήγουν σε κάτι άγευστο και απροσδιόριστο. Έτσι όπως ακριβώς ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Προηγήθηκε από τύχη,  έπαθε εμμονή με την άμυνα και αφού ισοφαρίστηκε χρειάστηκε περίπου 20’ για να αποφασίσει να επιτεθεί. Και αυτό είναι μια αγωνιστική νοοτροπία που δεν έχει να κάνει με έναν ή δύο παίκτες μεμονωμένα αλλά με ολόκληρο το σύνολο. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί και ο Χιμένεθ και όχι τόσο στο ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι. Γιατί και η βιασύνη να μπουν κάποιοι τραυματίες στο πλάνο έχει να κάνει με την αδυναμία αξιοποίησης των υπόλοιπων διαθέσιμων παικτών.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Ή ΑΛΛΟΘΙ, ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Κόντρα ο άνεμος, κόντρα οι τραυματισμοί, κόντρα και ο τρόπος που διαχειριστήκαμε και το προβάδισμα μας. Πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις που είχε η ομάδα μας μέσα στο παιχνίδι , δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Και αυτή η απουσία βελτίωσης που θα σε ψήσει ότι κάτι πάει να γίνει πονάει περισσότερο από την απώλεια της νίκης. Κάθε μέρα και ένας νέος τραυματίας κάθε μέρα και ένα καινούργιο πρόβλημα. Υπαρκτή δικαιολογία από την μια, άλλοθι για να μην προσπαθήσεις περισσότερο από την άλλη.

ΥΓ. Έχουμε τα νεύρα μας με τα χάλια μας, έχουμε και τον Τσακαλίδη να μας τσιγκλάει.

Όλα στραβά και ανάποδα εξελίχθηκαν στην σημερινή αναμέτρηση με το γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών των παικτών μας να παίζουν το ρόλο τους. Το τελικό 1-1 που διαμορφώθηκε χάρη στο γκολ του Δώνη  75’ μάλλον ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα μιας και οι 2 ομάδες είχαν μέτρια παρουσία και ελάχιστες ευκαιρίες. Όμως οι 2 νέοι εντός έδρας χαμένοι βαθμοί και οι τραυματισμοί που δεν μας αφήνουν σε ησυχία συνεχίζουν να διατηρούν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ομάδα, χωρίς στον ορίζοντα να διακρίνεται κάτι το ελπιδοφόρο.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΑΛΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ 3’

Άνω κάτω μόλις από το 3΄ έγινε το παιχνίδι χάρη στο γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού. Η αδράνεια του Ρόουζ και το γκολ του Σφιντέρσκι  από το πουθενά επιβεβαίωσαν γρήγορα γρήγορα ότι οι αλχημείες του Χιμένεθ στα μετόπισθεν δεν έδωσαν τη λύση. Αντίστοιχα στην επίθεση παρά την είσοδο των Καντεβέρε, Αλφαρέλα και Γιένσεν δεν μπορέσαμε να δούμε κάτι το διαφορετικό. Ούτε καν στο κομμάτι της πίεσης παρόλο που υπήρχαν τρεξίματα, απουσίαζε το μυαλό με αποτέλεσμα μεμονωμένα 3-4 να πιέζουν χωρίς την ανάλογη υποστήριξη από τα μετόπισθεν. Ο Παναθηναϊκός βολεύτηκε με το γρήγορο γκολ, έριξε το βάρος στα μετόπισθεν και προστάτεψε το προβάδισμα του μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Με εξαίρεση τη φάση του Καντεβέρε όπου ο Ντραγκόφσκι πραγματοποίησε μια καταπληκτική απόκρουση, ελάχιστες ήταν οι στιγμές που φανήκαμε απειλητικοί.

Ο ΔΩΝΗΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΙΣΙΑ

Μορόν και Δώνης ήταν οι αλλαγές στην ανάπαυλα για λόγους τακτικής, με τον Σούντμπεργκ όμως να αντικαθιστά τον Φαμπιάνο που μπήκε στο νέο ιατρικό δελτίο μετά τον Ντούντου που προστέθηκε λίγο πριν τη σέντρα. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε πιο ορεξάτος χωρίς όμως να έχει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι ευκαιρίες του Σίστο και του Ρόουζ δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και όσο κυλούσαν τα λεπτά η κατάσταση έμοιαζε να δυσκολεύει. Η είσοδος του Γιαννιώτα στο 68’ έδωσε μια ζωντάνια σε ένα σημείο όπου ο ρυθμός είχε πέσει. Ο Γιαννιώτας μπήκε με πολύ όρεξη στο παιχνίδι και το επιβεβαίωσε στο 76’ όπου έκανε την ατομική ενέργεια από τα πλάγια, έβγαλε την παράλληλη σέντρα και έδωσε την ευκαιρία στον Δώνη να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δίκαιο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας των 2 ομάδων που πλέον αποτυπωνόταν και στον πίνακα του σκορ. Μια ισοφάριση που αντί να μας δώσει ώθηση για να κυνηγήσουμε την ολική ανατροπή τελικά αποδείχθηκε μαξιλαράκι ασφαλείας που θέλαμε να το σφιχταγκαλιάσουμε μέχρι το τέλος. Ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει πιο πιεστικός, δημιούργησε 1-2 επικίνδυνες καταστάσεις, με την ομάδα μας τελικά να αντέχει στην πίεση. Σε ένα τελευταίο δεκαπεντάλεπτο όπου ο Ρόουζ έπαιζε τραυματίας μιας και είχαν συμπληρωθεί οι 5 αλλαγές.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ

Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ελέω τραυματισμών επέμεινε ο Μανόλο Χιμένεθ και μάλλον κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Επανήλθε ο Καντεβέρε, επανήλθε ο Αλφαρέλα, επανήλθε και ο Γιένσεν που πήρε και φανέλα βασικού. Όπως επανήλθε και ο Ρόουζ μετά τη «σιωπηλή τιμωρία» του. 4 νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα συν τον Τεχέρο στην ανάποδη πλευρά από τη φυσική του θέση συνέθεσαν ένα πειραματικό σύνολο που προφανώς και είχε τα προβλήματα του. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τόσους παίκτες ανέτοιμους και μετά από την άνευρη εμφάνιση στην Τρίπολη; Μάλλον όχι. Οπότε είχε τα δίκια του ο Χιμένεθ που ζήτησε «κατανόηση» από τον κόσμο. «Κατανόηση» όπως και για τις διαθέσιμες επιλογές στο κέντρο, με τον Μόντσου ακόμη και στην κακή του ημέρα να παραμένει αναντικατάστατος. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτό το Χ και τους 2 χαμένους βαθμούς, να βγει κάτι καλό με τους παίκτες που πήραν χρόνο συμμετοχής ύστερα από καιρό. Ο Δώνης σήμερα σκόραρε και έδειξε ότι πιθανόν να μπορούσε να είχε δώσει λύσεις και στα προηγούμενα παιχνίδια. Όπως πιθανόν να μπορεί να κάνει και ο Πέρεθ.  Μέχρι λοιπόν να επιστρέψουν οι τραυματίες, να βρουν ρυθμό και ο Χιμενέθ να μπορέσει να καταλήξει σε ένα βασικό σχήμα, υπομονή και πάλι υπομονή.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και συνυπολογίζοντας τους πολλούς και απρόσμενους τραυματισμούς μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με το τελικό αποτέλεσμα. Ναι θέλαμε τη νίκη και η ομάδα προσπάθησε να την πάρει όμως είναι φανερό ότι ακόμη  ψαχνόμαστε  μέσα στο γήπεδο. Όπως ψάχνεται και ο Χιμένεθ στην προσπάθεια του να διαχειριστεί αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο των συνεχόμενων τραυματισμών από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα πρέπει να πορευτούμε και να παλέψουμε μέχρι να δούμε επιτέλους έναν ΑΡΗ συνεπή και αποτελεσματικό σε κάθε παιχνίδι.

Σε χαλαρούς ρυθμούς όπως ακριβώς παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, ο ΟΦΗ κατάφερε να πετύχει 3 γκολ και να πάρει την ανάσα που χρειαζόταν για να πάρει τα πάνω του. Από την άλλη εμείς αυτήν την έστω καλή εμφάνιση που κρατήσαμε με τον Πανσερραϊκό την ξεχάσαμε και δείξαμε σήμερα κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι αδιάφορο, κάτι άνευρο, κάτι απόλυτα προβληματικό. Και το χειρότερο από όλα ανεξήγητο, όπως εύστοχα δήλωσε ο Χιμένεθ μετά την λήξη του αγώνα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΧΑΛΑΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ

Για κάποιο λόγο που κανείς δεν κατάλαβε, στου ουδέτερο γήπεδο της Τρίπολης ο ΑΡΗΣ μπήκε διστακτικά και έδωσε το δικαίωμα στον ΟΦΗ να νιώθει ότι παίζει στο σπίτι του και είναι το φαβορί. Χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ο ΟΦΗ, μόνο η διάθεση, η πίεση και η ένταση που έβγαζε στις κινήσεις τον έκανε να φαίνεται ότι έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι. Κάτι που το επιβεβαίωσε μόλις στο 18΄ .  Οι αμυντικοί άργησαν να αντιδράσουν, ο Διούδης δεν βγήκε και ο Σαλσέδο σχεδόν ανενόχλητος έστειλε με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δεκαπεντάλεπτο χρειάστηκε ο ΑΡΗΣ μας για να βγάλει αντίδραση αλλά και αυτή κράτησε μόλις 10’.

ΧΑΛΑΡΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ ΛΑΘΟΣ

Με 3 γρήγορες αλλαγές ξεκίνησε το Β ημίχρονο η ομάδα μας με τους Φατιγκά, Γιαννιώτα και Μισεουί να καλούνται να συμμαζέψουν το μπάχαλο χωρίς όμως επιτυχία. Κάποιες προσπάθειες του Μορόν, κάποια ακίνδυνα σουτ και μια διάθεση για κάτι καλύτερο που όμως πάντα έμενε ημιτελές. Μέσα στο μπέρδεμα μας ο ΟΦΗ βρήκε την ευκαιρία του, ο Διούδης δεν κατάφερε να μπλοκάρει αποτελεσματικά το σουτ του Νούς και ο Νέιρα πήρε το ριμπάουντ και έκανε το 2-0.  Το 3^ο γκολ στο 80’ επισφράγισε το σημερινό αγωνιστικό μας ναυάγιο.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το κενό του Ράτσιτς φάνηκε να πληρώνει η ομάδα ως ένα βαθμό μιας και το κέντρο έμοιαζε να λειτουργεί χωρίς μυαλό και πλάνο. Η μπάλα πήγαινε διαρκώς στα πλάγια παρόλο που σχεδόν τίποτα καλό δεν φαινόταν να βγαίνει από εκεί. Και όταν απουσιάζει το μυαλό συνήθως το πάθος είναι αυτό που καλύπτει το κενό του. Έλα όμως που οι παίκτες μας μπήκαν με μια εκνευριστική χαλαρότητα, απέφυγαν να μπαίνουν στις φάσεις με ένταση και αρκέστηκαν σε κάποιες διστακτικές επιπόλαιες ενέργειες. Ούτε οι αλλαγές βοήθησαν και αυτό έχει την σημασία του ως προς το πως αντιμετώπισαν εξαρχής του παιχνίδι οι παίκτες μας. Τουλάχιστον από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Χιμένεθ βλέπαμε προσπάθεια. Σήμερα δεν είδαμε ούτε αυτό. Και όταν μια ομάδα αντί να βελτιώνεται γίνεται χειρότερη αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα που όσο υπάρχουν σημαντικές απουσίες, φαίνεται να επεκτείνεται.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΚΟΣ

Από την καλή εμφάνιση και την πικρή ισοπαλία με τις Σέρρες, στο ναυάγιο το σημερινό και τα 3 γκολ με τον ΟΦΗ.  Δεν είχε εξήγηση ο Χιμένεθ με τη λήξη του αγώνα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίσθηκαν οι παίκτες του σήμερα. Δεν είχε εξήγηση γιατί από την αίσθηση αισιοδοξίας που μας άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι καταλήξαμε στην άνευρη και ανούσια εικόνα που παρακολουθήσαμε σήμερα. Πρέπει όμως να εξηγηθεί και να διορθωθεί άμεσα.

Στο καλύτερο του παιχνίδι από την ημέρα που ανέλαβε ο Μανόλο Χιμένεθ ο ΑΡΗΣ μας δεν κατάφερε να κερδίσει τον Πανσερραϊκό σπάζοντας το νικηφόρο του σερί. Καλό ποδόσφαιρο, σωρεία χαμένων ευκαιριών, μόλις 1 γκολ και η επιβεβαίωση του άγραφου νόμου του ποδοσφαίρου με τους αντιπάλους μας να ισοφαρίζουν μόλις στην 2^η επίσκεψη στην περιοχή μας. Αναγνώρισε την προσπάθεια ο κόσμος και παρά την πίκρα για τους χαμένους βαθμούς χειροκρότησε στο φινάλε της αναμέτρησης.

ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΧΙΜΕΝΕΘ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Με εξαίρεση την αναγκαστική αλλαγή του τραυματία Μεντίλ με τον Φρίντεκ, ο Χιμένεθ εμπιστεύθηκε τα ίδια πρόσωπα που επέλεξε και στα προηγούμενα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Ένα σχήμα ανάγκης αν αναλογιστούμε τις απουσίες αλλά και ένα σύνολο που δείχνει πλέον να αποκτά ομοιογένεια. Έξυπνη πίεση με σωστές τοποθετήσεις, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και ένα δίδυμο Μόντσου – Ράτσιτς που λειτουργούσαν σαν κινητήριοι μοχλοί για όλη την ομάδα. Ο ΑΡΗΣ είχε τον έλεγχο, έψαχνε το γκολ και έπειθε ότι θα το βρει. Παρόλο που η μπάλα έφθανε με δυσκολία στον καλά κλεισμένο Μορόν, στα άκρα οι Ντούντου και Μορουτσάν δημιουργούσαν διαρκώς επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Πανσερραϊκού.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΜΟΝΤΣΟΥ

Ο ΑΡΗΣ είχε ρίξει στα σχοινιά τον αντίπαλο του και έψαχνε την στιγμή για το καθοριστικό χτύπημα. Αλβάρο, Ράσιτς και  Μόντσου ξανά και ξανά απέτυχαν να σκοράρουν. Στο 44’ όμως ο δραστήριος Τεχέρο έβγαλε γλυκιά σέντρα για το κεφάλι του Μόντσου που άνοιξε το σκορ και τον δρόμο προς τη νίκη.

2^η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Ένα μπέρδεμα στο κέντρο ενώ είχαμε την μπάλα, μια αδράνεια από τον Φρίντεκ που έχασε από τον παίκτη, ο Πανσερραϊκός βρήκε τους χώρους και να βγάλει μια σέντρα και με κεφαλιά να έρθει η ισοφάριση. Οι αποκρούσεις του γκολκίπερ των Σερρών και τα «παραλίγο» σουτ των παικτών μας διατήρησαν το 1-1 μέχρι το φινάλε. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη είχε και ο Ευαγγέλου με τον βοηθό του που με κάθε ευκαιρία μας έκοβαν τον ρυθμό προστατεύοντας τους αντιπάλους μας.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ Χ

Όσο περίεργο και αν ακούγεται μετά από την απώλεια 2 βαθμών με τον Πανσερραϊκό μέσα στο σπίτι σου, η ομάδα άρεσε σήμερα. Ο Χιμένεθ έχει βρει ένα σχήμα, οι παίκτες αντιλαμβάνονται καλύτερα ο καθένας τον ρόλο του στην ομάδα και ο ΑΡΗΣ τέλη Σεπτεμβρίου μετά από κάμποσα επίσημα παιχνίδια ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες του αλλά το ότι κατάφερε να δημιουργήσει τόσες φάσεις με τον Μορόν «αποκλεισμένο» έχει την αξία του. Κάπου στο Β ημίχρονο φάνηκε οι δυνάμεις να στερεύουν αλλά αυτό που φάνηκε πιο έντονα ήταν οι περιορισμένες επιλογές του Χιμένεθ. Αναγκαστικά ο Φρίντεκ που ήταν ίσως ο χειρότερος έβγαλε όλο το παιχνίδι, αναγκαστικά έγιναν μόνο 3 αλλαγές που δεν μπόρεσαν κιόλας να προσφέρουν τα αναμενόμενα. Προφανώς όταν επιστρέψουν οι τραυματίες θα υπάρχουν περισσότερες και ποιοτικότερες επιλογές. Γιατί αυτό που έλειψε σήμερα ήταν η ποιότητα στην πάσα και στην τελική προσπάθεια. Δεν μπόρεσες να τροφοδοτήσεις τον Μορόν, δεν εκμεταλλεύτηκες τα ένας με ένας από τα πλάγια, δεν βρήκες τον στόχο όταν σου δόθηκε η ευκαιρία. Το αν οι τραυματίες όταν με το καλό επιστρέψουν δώσουν λύσεις στα παραπάνω θα το δούμε. Αυτό όμως που ήδη βλέπουμε είναι ότι η δουλειά του Χιμένεθ αρχίζει και βγαίνει στο χορτάρι ακόμη και όταν δεν κερδίζει η ομάδα.

ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Από την γκρίνια για την εικόνα και την ικανοποίηση για το αποτέλεσμα, σήμερα η ομάδα μας το γύρισε ανάποδα… Έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, έκανε μπόλικες ευκαιρίες αλλά στο τέλος πήρε μόλις 1 βαθμό. Και όταν δεν κερδίζεις τον Πανσερραϊκό, μόνο ικανοποιημένος δεν μπορείς να είσαι. Από την άλλη με τόσους τραυματίες και τόσο κακό ξεκίνημα, αυτό που είδαμε σήμερα σε κάνει αισιόδοξο για τη συνέχεια. Την επόμενη φορά λοιπόν και μπαλίτσα και νίκη.  

2^ο παιχνίδι στο Αγρίνιο μέσα σε 4 ημέρες, 2^η νίκη σχεδόν με τον ίδιο τρόπο! Είχε την υπεροχή, είχε τις φάσεις, δεν είχε το γκολ μέχρι πριν λίγα λεπτά από το 90 όπου ο Μισεουί έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Προβλημάτισε η ομάδα με την επιθετική της ανάπτυξη, στο τέλος όμως κατάφερε να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα και να φύγει από το Αγρίνιο με ένα ακόμη σημαντικό διπλό!

ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΙΜΕΝΕΘ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Με τον Χιμένεθ να γνωρίζει ολοένα και καλύτερα τους παίκτες του, δεν επεφύλασσε εκπλήξεις στο αρχικό σχήμα. Η ομάδα ήταν ξανά συμπαγής, δεν ένιωθε απειλή από την Κηφισιά αλλά είχε σημαντικό πρόβλημα στην επιθετική του ανάπτυξη και στη δημιουργία ευκαιριών. Ίσως και να ήταν περισσότερο προσεκτικοί από όσο θα έπρεπε οι παίκτες μας και στην προσπάθεια να αποφύγουν τα λάθη αργούσαν χαρακτηριστικά στις κινήσεις όποτε είχαμε την κατοχή. Ωστόσο όλο το πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να είχε πάει εντελώς διαφορετικά αν μόλις στο 2’ η παλαιστική κίνηση πάνω στον Μορόν όπως φάνηκε καθαρά από το replay δινόταν πέναλτι. Εκεί μάλλον στο VAR μάλλον δεν είχαν κάτσει ακόμη στις θέσεις τους και τα έχασαν τα πρώτα λεπτά.

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΓΕΙΡΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΙΓΓΑ

Λίγο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου το δολοφονικό τάκλιν του Χουχούμη στον Μορόν αρχικά τιμωρήθηκε με κίτρινη κάρτα αλλά μέσω VAR οδήγησε στην κόκκινη και στο αριθμητικό πλεονέκτημα για τον ΑΡΗ μας. Έτσι το Β ημίχρονο συνέχισε με την ομάδα μας να ανεβάζει τα ποσοστά κατοχής αλλά χωρίς καμία ουσία. Η απόφαση του Χιμένεθ να ρίξει μέσα στο 55’ τον Μισεουί και τον Γιαννιώτα, συν την αναγκαστική αλλαγή στο 41’ του Μορουτσάν με τον πολύ καλό Σίστο άλλαξαν τα δεδομένα. Ο ΑΡΗΣ άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα, να ανεβαίνει γρηγορότερα προς την αντίπαλη περιοχή και να βρίσκει περισσότερους παίκτες αποφασισμένους να πάρουν την πρωτοβουλία πέρα από τον Λορέν Μορόν. Ένας Μορόν που στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα οι εμπνεύσεις του ήταν η μοναδική ουσιαστική απειλή για την Κηφισιά.  

ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΜΕΣΑΟΥΙ!

Πίεζε ο ΑΡΗΣ και ακόμη και αν δεν έβρισκε ορθολογικούς τρόπους για να αναπτυχθεί κατάφερνε να είναι απειλητικός. Πέρα από τη δυστοκία του η ομάδα μας είχε να αντιμετωπίσει και τον διαιτητή Γιουματζίδη που σφύριζε ότι του κατέβαινε. Η επιμονή όμως των παικτών μας που έβλεπαν ότι μια λεπτομέρεια έλειπε για το γκολ δικαιώθηκε στο 87΄ . Σε μια φάση διαρκείας ο Μισεουί κατάφερε να βρεθεί με την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή και από κοντά με ψυχραιμία να στείλει την μπάλα στα δίχτυα! Τα τελευταία λεπτά κύλησαν βασανιστικά με τον Αλβάρο να κάνει τα λάθη του και τον διαιτητή να προσπαθεί να σπρώξει την Κηφισιά προς την περιοχή μας.

ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Συνεχίζεται το νικηφόρο σερί του Χιμένεθ, χωρίς η ομάδα να εντυπωσιάζει και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή ερμηνεία. Προφανώς και δεν θα μπορούσαν μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα οι ίδιοι παίκτες να έχουν βγάλει φτερά στα πόδια τους και να βρίσκονται με κλειστά μάτια ο ένας με τον άλλο. Και για αυτό και σήμερα όπως και με τον Παναιτωλικό για ένα μεγάλο διάστημα η ομάδα ζορίστηκε να κάνει αυτά που ήθελε μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως πέρα από τον Μορόν προστέθηκαν και άλλοι 3 παίκτες(Σίστο, ΜΙσεουί, Γιαννιώτας) που κρατούσαν μπάλα και προσπαθούσαν να δημιουργήσουν φάσεις αυτό δείχνει ότι ο προπονητής διαβάζει καλύτερα τους παίκτες του πλέον αλλά και οι ίδιοι παίκτες δείχνουν να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση από πριν. Σαν να θέλουν σχεδόν όλοι να δείξουν το κάτι παραπάνω αντιλαμβανόμενοι ότι ο Χιμένεθ το εννοεί όταν λέει ότι όλοι ξεκινάνε από το μηδέν στα μάτια του. Και ο Σίστο είναι το καλύτερο παράδειγμα για αυτή την νέα κατάσταση που και σήμερα δικαίωσε την απόφαση του προπονητή του. Τώρα γιατί ο Μισεουί ή ο Σίστο ή ο Γιαννιώτας δεν επιλέχθηκαν για το αρχικό σχήμα αυτό πιθανόν να έχει να κάνει με την προσέγγιση του Χιμένεθ αλλά και την ανάγκη για game changers από τον πάγκο.  Και ως τώρα αυτή η διαχείριση όπως και σήμερα οδήγησε στη νίκη!

ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ

Δεν ήταν καλή η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, είχε όμως τη θέληση και την πίστη ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Όπως ακριβώς το κατάφερε χάρη στο γκολ του Μισεουί λίγο πριν λήξη! Δεν έχει μαγικό ραβδάκι ο Χιμένεθ για να μεταμορφώσει την ομάδα σε κάτι εντελώς διαφορετικό, έχει όμως τον τρόπο να την κάνει να κερδίζει! Και όταν η ομάδα κερδίζει ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση και με ηρεμία μπορείς να δουλέψεις πάνω στα κακώς κείμενα με χαμόγελο. Και ο ΑΡΗΣ στην εποχή Χιμένεθ ανεβαίνει με χαμόγελο και ηρεμία! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ελληνική διαιτησία… ένα κακόγουστο ανέκδοτο.

2 λεπτά χρειάστηκαν για τον ΑΡΗ μας ώστε να διώξει την μετριότητα που χαρακτήριζε ως εκείνο το σημείο το παιχνίδι του και με 2 γκολ από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς του  να κλειδώσει τη νίκη και να πάρει το πρώτο τρίποντο της χρονιάς! Σπουδαία ασίστ από τον Μορόν στο 1^ο γκολ, ωραία διαγώνια καρφωτή κεφαλιά από τον Φαμπιάνο στο 2^ο γκολ! Σκασμένος ο κόσμος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα με αυτά που έβλεπε αλλά στο τέλος έφυγε με το χαμόγελο.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ

Δεν έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις το αρχικό σχήμα σύμφωνα με ότι μας είχε δείξει ως τώρα ο Ουζουνίδης. Ναι μεν ο προπονητής ψάχνει να βρει τους «βασικούς» που θα στηριχθεί ωστόσο ο Μεντίλ(όπως και ο Φατιγκά που παρέμεινε στον πάγκο) έχει εντυπωσιάσει αρνητικά από το ξεκίνημα της προετοιμασίας και ίσως αυτή η στήριξη σε αυτό το χρονικό σημείο που ψάχνεται όλη η ομάδα να είναι υπερβολική.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας και μόλις στα πρώτα λεπτά έφθασε κοντά στο ανοίξει το σκορ. Οι πολλές διακοπές όμως στο παιχνίδι δεν του επέτρεψαν να βρει ρυθμό και να επιβάλλει τους κανόνες του στην αναμέτρηση και τον περιόρισαν απλά σε κάποια καλά ολιγόλεπτα διαστήματα. Σε ένα από αυτά στο 20΄ ο Ντιαντί με διπλή προσπάθεια από πλεονεκτική θέση για ακόμη μια φορά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

ΜΕ ΜΑΪΚΙΤΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ

Τόσο στο πρώτο ημίχρονο όσο και στο δεύτερο όπου η ομάδα μπήκε νωθρή ο Βόλος είχε τις στιγμές του. Ευτυχώς όμως εμείς είχαμε τον Μάικιτς που εξελίχθηκε στον απόλυτο πρωταγωνιστή κυρίως για την διπλή απόκρουση στη φάση του 55’ . Αν δεχόμασταν το γκολ, με την εικόνα που είχαμε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα.

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ

Και αφού αποφύγαμε χάρη στον Μάικιτς τα χειρότερα και έγιναν 3 μαζεμένες αλλαγές από τον Ουζουνίδη ήρθε το δίλεπτο της λύτρωσης!  Στο 65’ ο Μορόν μια χαμένη φάση με το πείσμα του την μετέτρεψε σε ασίστ προς τον Αλβάρο για το 1-0 και στο 67’ μετά από την εκτέλεση του κόρνερ η μπάλα κατέληξε στον Φρίντεκ , έκανε τη σέντρα και ο Φαμπιάνο με εξαιρετική κεφαλιά έκανε το 2-0. Πλέον το άγχος είχε φύγει από τους παίκτες μας, οι αντίπαλοι μας είχαν καταρρεύσει και η διαχείριση του χρόνου μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης ήταν μια τυπική διαδικασία.

ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Τα γκολ είναι η ουσία στο ποδόσφαιρο και ο ΑΡΗΣ σήμερα τα βρήκε από τους 2 κεντρικούς αμυντικούς. Σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη ήταν μονόδρομος η αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Αν όμως εξαιρέσεις αυτό το δίλεπτο , η απουσία ουσιαστικής βελτίωσης ήταν εμφανής. Μπορεί μερικοί παίκτες να παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι και οι αλλαγές να ήταν καθοριστικές στο παιχνίδι αλλά η ομάδα δεν φάνηκε σε κάποιο κομμάτι του γηπέδου να έχει βελτιωθεί. Σε όλες τις γραμμές υπήρχαν προβλήματα με την επίθεση να μοιάζει με άλυτο γρίφο. Φταίνε τα πρόσωπα; Γιατί με τον Φρίντεκ αντί του Μεντίλ είδαμε πολύ διαφορετικό ΑΡΗ.  Ενώ και ο Ντιαντί συνεχίζει να ζορίζεται στα παπούτσια του βασικού από την προηγούμενη παρθενική του σεζόν.  Πολύ νωρίς για συμπεράσματα αλλά σίγουρα η χαρά της νίκης δεν είναι ικανή για να αλλάξει τα όσα είδαμε σήμερα.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ

Προβλημάτισε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο ΑΡΗΣ μας αλλά με 2 γκολ μέσα σε 2 λεπτά κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς και σε αυτή την πρεμιέρα του πρωταθλήματος να μας κάνει να χαμογελάσουμε! Και αυτό είναι το μόνο που μετράει στο ξεκίνημα της σεζόν, εκεί όπου όλες οι ομάδες ψάχνουν τα πατήματα τους. Όλα καλά λοιπόν, αρκεί να μην μείνουμε στους 3 βαθμούς της νίκης και αγνοήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Πρεμιέρα στην ελληνική σουπερλίγκα έχουμε το Σάββατο με τον ΑΡΗ μας για ακόμη μια αγωνιστική σεζόν να έχει αποχαιρετήσει πρόωρα την ευρωπαϊκή πρόκληση που είχε στο ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων του. Μάλιστα ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός από μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ(όπως αποδείχθηκε στον επόμενο γύρο κόντρα στους Κύπριους) κλόνισε για τα καλά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι που έμειναν στην ειλικρίνεια του Ρέγες αναφερόμενος στις μεταγραφικές κινήσεις «Ότι δεν θα ρισκάρουν όλη την χρονιά για τον στόχο της Ευρώπης» βλέπουν τη νίκη στα 2 πρώτα παιχνίδια με Βόλο και Παναιτωλικό στο Κλ.Βικέλιδης ως τον μοναδικό τρόπο για να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όσο ποιοτικές(βάσει βιογραφικών) και αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις μεταγραφές που έχουν γίνει έως σήμερα, ο χρόνος που επιτεύχθηκαν οι συμφωνίες και τα πρώτα δείγματα γραφής σε φιλικά και επίσημα μόνο ως ενθαρρυντικά δεν μπορείς να τα πεις. Μάλιστα τα κενά που υπάρχουν στο κέντρο, το μπέρδεμα στους τερματοφύλακες και τα προβλήματα με την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ έχουν μπερδέψει ακόμη παραπάνω την κατάσταση. Λογικό να θέλουν όλοι οι παίκτες(παλιοί και νέοι) χρόνο προσαρμογής για να πιάσουν υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά η μαχητικότητα, η διάθεση και η πνευματική ετοιμότητα είναι κάτι το διαφορετικό. Και δυστυχώς στα παιχνίδια με την Αράζ είδαμε σε γενικές γραμμές έναν ΑΡΗ νωθρό και αφελή που μοιρολατρικά αποδέχθηκε την «έκπληξη».

ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Φυσικά και οι παίκτες είναι το βαρόμετρο της απόδοσης σε κάθε ομάδα, ευθύνη όμως του προπονητή είναι να διακρίνει τους πιο ετοιμοπόλεμους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε αυτό το κομμάτι απέτυχε παταγωδώς ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Αν προσθέσουμε σε αυτή την αποτυχία και την απουσία σοβαρού πλάνου τακτικά αλλά και μεταγραφικά τότε λογικό είναι τα βλέμματα όλων μας να έχουν πέσει πάνω στον προπονητή. Ακόμη και αν δεν ισχύει… ο προπονητής είναι αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για το αν θα αποκτηθεί ένας παίκτης και θα συμμετέχει στο ροτέισον της ομάδας είτε με πρωταγωνιστικό είτε με δευτερεύοντα ρόλο. Εφόσον λοιπόν ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμφώνησε να πορευτεί έτσι η ομάδα αυτό το καλοκαίρι τότε η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο ώστε σε αυτό το σπριντ με αντίπαλο τον χρόνο να βγει ο ΑΡΗΣ νικητής… ακόμη και αν στα πρώτα εμπόδια σκόνταψε και έφαγε τα μούτρα του. Άρχισε η αγωνιστική χρονιά στραβά και θα πρέπει σε αυτές τις 2 πρώτες αγωνιστικές να αρχίσει να ισιώνει. Αλλιώς μετά την επανάληψη του αποκλεισμού της Ευρώπης θα παρακολούθησε και την επανάληψη της «αλλαγής πλάνων» μόλις από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ 2 ΣΤΑ 2

Βόλος και Παναιτωλικός είναι 2 ομάδες με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ειδικό βάρος «φτερού». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας έχουν κάνει ζημιές στο παρελθόν ή οι νίκες απέναντι τους έρχονται χωρίς προσπάθεια και κόπο. Με το βάρος του πρόωρου και άδοξου αποκλεισμού από την Ευρώπη στην πλάτη το 2 στα 2 στις πρώτες αγωνιστικές είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι θα αποκτήσει λογική ο μεταγραφικός σχεδιασμός και η χαμένη από νωρίς εμπιστοσύνη προς την ομάδα θα αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένοι και μη, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι θα είμαστε εκεί… γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς. ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Καλή τύχη στον αρχηγό στον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Συμπαθής ο Κουέστα καθαρά όμως αγωνιστικά δεν νομίζω να λείψει σε πολλούς. Παρόλα αυτά, όσο και αν κλονίστηκαν οι σχέσεις Καρυπίδη-Κουέστα η διαχείριση του όλου θέματος ήταν τραγική.

Μετά και την φυσιολογική ολοκλήρωση του κυπέλλου Ελλάδος ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που δικαιούταν βάσει της πορείας του και πλέον με το ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι ατενίζει την επόμενη σεζόν. Σε ένα πρωτάθλημα όπου η μετριότητα και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας ήταν τα βασικά μας χαρακτηριστικά, η ομάδα κατάφερε να διασφαλίσει τα αυτονόητα. Ναι μεν βάση των δεδομένων ίσως και να πήραμε αυτό που δικαιούμασταν, δεν παύει όμως οι βλέψεις του κόσμου να θέλουν το κάτι παραπάνω και αυτό θα πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό του Καρυπίδη και του Ουζούνιδη όσο θα καταστρώνουν τα πλάνα της επόμενης χρονιάς.

ΤΟ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Πως ξεκινήσαμε; Με καταρρακωμένη ψυχολογία από το φινάλε της περσινής σεζόν, με το 5^ο μπάτζετ με διαφορά από τους επάνω, χωρίς πλάτες αλλά με τρικλοποδιές και χωρίς φιλικά παιχνίδια και βοήθειες όπως άλλοι. Που καταλήξαμε; 5^η θέση και Ευρώπη με σχετική ευκολία(παρά τα μαγειρέματα) για ακόμη μια σεζόν επί διοικήσεως Καρυπίδη. Αυτή ήταν η βάση, αυτά ήταν τα προγνωστικά εκεί καταλήξαμε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Κάτι που κάποτε έμοιαζε ο μόνος ρεαλιστικός στόχος που θα πρέπει να ματώσουμε για να τον κατακτήσουμε πλέον μοιάζει με το αυτονόητο, σχεδόν ανάξιο αναφοράς. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Καρυπίδη. Παραμένουμε όμως μακριά από τίτλους, χωρίς αντοχές ώστε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος και πάνω από όλα χωρίς το όραμα που να πείθει ότι ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε αυτό το μονοπάτι. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει ο  Ουζουνίδης με τον Καρυπίδη ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΕΣ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

Πολύ νωρίς να μιλάμε για το ρόστερ της επόμενης χρονιάς, ούτε καν να το σχηματοποιήσουμε δεν μπορούμε. Δανεικοί, συμβόλαια που λήγουν και δεν θα ανανεωθούν, συμβόλαια με ισχύ που μάλλον θα διακοπούν, προτάσεις που αναμένεται να έρθουν και μια κουβέντα περί ελληνοποίησης με μπόλικους αστερίσκους. Το ρεζουμέ είναι ένα και αυτό δεν αλλάζει διαχρονικά. Αυτό που απαιτείται είναι να γίνουν κινήσεις με πλάνο και σοβαρότητα ώστε ο ΑΡΗΣ να μην κάψει με ευκολία όπως έκανε τις προηγούμενες χρονιές την προοπτική της Ευρώπης. Όχι σημαντικά κενά στο ρόστερ, όχι αλχημείες στα επίσημα παιχνίδια, όχι πάμε …και όπου βγει. Γιατί όλες τις προηγούμενες χρονιές είδαμε απίστευτα πράγματα άνευ ποδοσφαιρικής λογικής. Ναι στο ελληνικό πρωτάθλημα και ιδιαίτερα για μια ομάδα με τις οικονομικές δυνατότητες του ΑΡΗ ο χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη καλών μεταγραφών αλλά δεν γίνεται ελπίζοντας σε κάτι καλό να χαραμίζουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται στην Ευρώπη. Συν φυσικά ότι αν ο ΑΡΗΣ επί Καρυπίδη με τόσα επαναλαμβανόμενα λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό και τέτοιο πόλεμο από το σύστημα έχει καταφέρει να ανησυχήσει σε τέτοιο βαθμό τους «big-πορδ» ώστε να πρέπει με αλχημείες(πλέιοφς 5-8) να τον πετάξουν από το γκρουπ των μεγάλων, φανταστείτε με λίγη σοβαρότητα παραπάνω τι θα μπορούσε να πετύχει.

ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΤΟΥ

Δεν έχει να κάνει με το αν στη χρονιά που ολοκληρώθηκε βάζεις θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Έχει να κάνει με την φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Επί διοικήσεως Καρυπίδη η 5^η θέση και η έξοδος στην Ευρώπη έγινε ο minimum αυτονόητος στόχος. Όπως και η ανταγωνιστικότητα μας απέναντι στους 4 δυνάστες του ελληνικού ποδοσφαίρου αποκαταστάθηκε. Ως εδώ όλα καλά… αλλά κάπου πρέπει να ξεκινήσει και το επόμενο βήμα για κάτι καλύτερο. Δεν γίνεται να συνεχίσει να πορεύεται ο ΑΡΗΣ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πρέπει να πείσει τον κόσμο του αλλά και όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι θέλει και μπορεί να χαράξει μια ανοδική πορεία με σταθερότητα και διάρκεια. Μια πορεία που θα τον κάνει πιο ανταγωνιστικό, να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους. Θέλει πλάνο, θέλει σοβαρότητα, πάνω από όλα όμως θέλει θέληση. Αυτή τη θέληση περιμένουμε να δούμε από τον Καρυπίδη και τον ΑΡΗ να ξεκινάει επιτέλους μια χρονιά με υψηλές φιλοδοξίες. Χωρίς πυροτεχνήματα, χωρίς μεγάλα λόγια αλλά με πράξεις ουσίας που θα αποτυπώνονται πάνω στο χορτάρι.