Όταν ο δεύτερος της βαθμολογίας μπαογκ αισθάνεται  τυχερός που "γλιτώνει" μόνο με 4 τεμάχια από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό τότε κάθε προγνωστικό και ντροπιαστική στοιχηματική απόδοση εις βάρος της ομάδος μας δικαιολογείται. Αυτό μπορεί να ισχύει για όλη την υπόλοιπη φίλαθλη Ελλάδα αλλά όχι για τον Αρειανό οπαδό που έχει δει αμέτρητες φορές την ομάδα του υπό αντίξοες συνθήκες να υπερβαίνει τις δυνατότητες της και να κάνει το "θαύμα" της. Άλλωστε κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι και πέρσι ο Ολυμπιακός ήρθε στο Κλ.Βικελίδης σαν ακλόνητο φαβορί απέναντι σε μια ομάδα που ψαχνόταν και χρειάστηκε τη βοήθεια του Αρετόπουλου για να ισοφαρίσει 2 φορές και να φύγει ικανοποιημένος με τον βαθμό της ισοπαλίας. Αυτό το τελευταίο πρέπει να έχουν οι παίκτες μας στο μυαλό τους και να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις σε ένα παιχνίδι που σχεδόν όλη η Ελλάδα τους θεωρεί χαμένους πριν τη σέντρα.

Πέρα από τη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ο Ζ.Μιλίνκοβιτς έχει να αντιμετωπίσει πολλές και σημαντικές απουσίες όπως αυτές των Ουντότζι, Τσουμάνη, Ψυχογιού, Αγγελούδη, Ηρακλή, Παπαδόπουλου, Ίμπε, Πουλίδο, Ρένια με πολλούς από αυτούς το πιο πιθανό να ήταν να ξεκινήσουν στη βασική 11αδα. Πάντως για να λέμε την αλήθεια στον φετινό ΑΡΗ το να λογίζεται κάποιος παίκτης σαν βασικός και αναντικατάστατος είναι κάτι σαν ανέκδοτο. Πέρα από 1-2 παίκτες που έχουν δείξει μια σχετική σταθερότητα σε όλο το πρωτάθλημα όλοι οι υπόλοιποι κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η απουσία τους ή  παρουσίας πολλές φορές περνάει απαρατήρητη. Όταν λοιπόν σαν ομάδα δεν έχεις ούτε την ποιότητα, ούτε την χημεία το μόνο που σου μένει να αντιπαρατάξεις απέναντι στον αντίπαλο σου είναι πάθος, δύναμη και αποφασιστικότητα για τη νίκη. Κάπως έτσι λοιπόν θα κατεβάσει ο Ζ.Μιλίνκοβιτς την ομάδα του, ελπίζοντας ότι παίκτες όπως ο Μανιάς, ο Σταυρόπουλος, ο Σουνάς, ο Μαργαρίτης, ο Καραγκούνης αλλά και οι Οικονομόπουλος και Νταμαρλής που δεν έχουν τόσες πολλές συμμετοχές θα αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι και θα τον δικαιώσουν. Η παρουσία του Αγκάνθο στην αποστολή είναι σημείο αναφοράς για τη σημερινή αναμέτρηση, αλλά το αν θα ξεκινήσει ή θα μπει σαν αλλαγή είναι άλλο θέμα. Ότι ο Ολυμπιακός είναι κλάσεις ανώτερος κανείς δεν το αμφισβητεί και είναι κάτι το δεδομένο. Το ερωτηματικό όμως σε αυτό το παιχνίδι είναι πως θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ μας που η αλήθεια είναι ότι πέρα από μερικά καλά δεκαπεντάλεπτα δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω. .Αν λοιπόν σήμερα οι παίκτες μας κατέβουν αποφασισμένοι για να διαψεύσουν τους επικριτές τους, τότε πολύ πιθανό ο Ολυμπιακός να βρεθεί για ακόμη μια φορά στο Κλ.Βικελίδης προ δυσάρεστων εκπλήξεων!

Σε αυτή την προσπάθεια όπως σχεδόν σε κάθε αγώνα η ομάδα μας δεν θα είναι μόνη της. Με ένα Κλ.Βικελίδης σχεδόν γεμάτο όπως αναμένεται να είναι αν οι παίκτες μας αφουγκραστούν τη δίψα του κόσμου για νίκη τότε μπορεί να βγάλουν στα πόδια τους φτερά και να στείλουν τον αήτητο Ολυμπιακό στο καναβάτσο. Ας παραδειγματιστούν από αυτόν τον κόσμο που παρά την απογοήτευση από τα αρνητικά αποτελέσματα και την αγανάκτηση από τις συνεχόμενες κοροϊδίες από τον κ.Ηλιάδη(και όχι μόνο) θα είναι εκεί να παλέψει με τον δικό του τρόπο. Όλοι λοιπόν από νωρίς στο Κλ.Βικελίδης με μοναδική σκέψη στο μυαλό μας τη νίκη και τίποτα παραπάνω. Διαμαρτυρίες και ξεσπάσματα δεν έχουν θέση όταν η αγαπημένη μας ομάδα παλεύει για τη νίκη. 11 μαχητές με τον κόσμο στο πλευρό τους, ορκισμένοι για τη νίκη!

Σε ένα άκρως σαδιστικό για όλους τους Αρειανούς παιχνίδι, η ομάδα κατάφερε να μας πάει από την κόλαση στον παράδεισο και τελικά να μας οδηγήσει στο απόλυτο τίποτα παρατείνοντας και αγωνιστικά την αμηχανία και το μούδιασμα που βιώνουμε στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ εδώ και αρκετές ημέρες. Χάρη στη βοήθεια της τύχης, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και ταλέντο του Α.Τάτου η ομάδα μας από εκεί που φαινόταν να έχει παραδοθεί στην ανωτερότητα του Εργοτέλη κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να βρεθεί μια ανάσα από μια ανατροπή τεράστιας βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας.  Και όμως σαν οι παίκτες να μην μπορούσαν να πιστέψουν στην τροπή που είχε πάρει το παιχνίδι και δείχνοντας τη γνωστή ποδοσφαιρική αφέλεια που χαρακτηρίζει την ομάδα μας κυρίως στην αμυντική της λειτουργίας δεν μπόρεσε να αντέξει και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων δέχθηκε την ισοφάριση. Ένα αποτέλεσμα που δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και απλά παρατείνει την αγωνία μας.

Καθαρά αγωνιστικά ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να πει κανείς ότι επανέλαβε ακριβώς την ίδια εμφάνιση της προηγούμενης αγωνιστικής με τον Πανθρακικό. Δεν μπόρεσε  να ελέγξει τον ρυθμό, δεν μπόρεσε να αγχώσει τον αντίπαλο και οι φορές που κατάφερε να απειλήσει ήταν ελάχιστες. Την ίδια στιγμή που αν και τα 3 αμυντικά χαφ που επέλεξε ο Μιλίνκοβιτς έχουν κυρίως αμυντικά χαρακτηριστικά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις επελάσεις των παικτών του Εργοτέλη και το 0-0 του Α' ημιχρόνου έμοιαζε κυρίως αποτέλεσμα της καλής εμφάνισης του Διούδη αλλά και της τύχης μιας και ο Εργοτέλης είχε 2 δοκάρια. Ίδια εικόνα και στην επανάληψη μόνο που η τύχη σταμάτησε να μας χαμογελάει και ο Εργοτέλης έκανε το 2-0. Εκεί λοιπόν που το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο ο Μιλίνκοβιτς αποφάσισε να περάσει τον Α.Τάτο με αποτέλεσμα να αλλάξει δραματικά η εικόνα της ομάδος μας και από το πουθενά να προηγούμαστε με 2-3. Η είσοδος του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του αγώνα έμοιαζε με λογική κίνηση από τον Σέρβο που θέλησε να θωρακίσει την άμυνα μας και να κλειδώσει το νικηφόρο αποτέλεσμα. Δυστυχώς ο Ισπανός αμυντικός με την κακή αντίδραση του στο τελευταίο λεπτό του αγώνα πιστοποίησε την κακή περίοδο που διανύει και δικαίωσε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι ο φετινός Πουλίδο είναι ανάξιος εμπιστοσύνης. Το ότι ο Εργοτέλης πριν την ισοφάριση είχε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία που κατέληξε στο δοκάρι δείχνει ότι γενικά η άμυνα μας πελαγοδρομούσε και οι παίκτες μας αδυνατούσαν να πιστέψουν στη νίκη. Δεν ξέρω αν απλά ο Μιλίνκοβιτς δεν πρόλαβε να περάσει νωρίτερα τον Α.Τάτο αλλά το να ρισκάρεις τη συμμετοχή ενός τραυματισμένου παίκτη 25' πριν τη λήξη του αγώνα με το σκορ 2-0 μόνο λογικό δεν φαντάζει. Όπως γεννάει απορίες το ότι ο Α.Τάτος που όπως αποδείχθηκε μπορούσε να αγωνιστεί δεν πέρασε από την αρχή του Β ημιχρόνου όταν το σκορ ήταν 0-0.  Πολλά τα ερωτηματικά γύρω από τον τρόπο που διαχειρίζεται το υλικό του ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και κυρίως για τις σχέσεις του με τους Ισπανούς. Σήμερα φάνηκε ότι παίκτες με προσωπικότητα όπως είναι ο Α.Τάτος, ο Σ.Ουντότζι αλλά και ο Ντ.Αγκάνθο είναι απαραίτητοι για την ομάδα ακόμη και αν αγωνίζονται με ένα πόδι. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να "πεισθεί" ο Αγκάνθο έστω για λίγα λεπτά να σφίγγει τα δόντια όπως τόσες φορές έχει κάνει κατά το παρελθόν και να βοηθήσει την ομάδα. Κατά τα άλλα κρατάμε την αγωνιστική ανάσταση του Α.Τάτου και την παρουσία του Μανιά για ακόμη ένα παιχνίδι. 

Η ισοπαλία δεν είναι αρκετή για να βοηθήσει αυτή την ομάδα να επουλώσει τις πληγές της. Ο τρόπος μάλιστα που ήρθε αυτό το 3-3 φανέρωσε τη γύμνια της ομάδος. Το να ρίξεις τις ευθύνες στον Μιλίνκοβιτς μπορεί ως ένα σημείο να ξενίζει αλλά με αυτά τα αποτελέσματα και με την αδυναμία του Σέρβου να εμπνεύσει τους "πρωτοκλασάτους" παίκτες της ομάδος να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ίσως να πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και την προοπτική αντικατάστασης του. Μπορεί υπό διαφορετικές συνθήκες να ήταν εξαιρετικός, με τις υπάρχουσες όμως δείχνει να μην μπορεί να ανταπεξέλθει. Όπως κάτι ανάλογο ισχύει και για τη διοίκηση Ηλιάδη που μέσα στο πλαίσιο του γνωστού καθησυχασμού μας είχαν ενημερώσει ότι έχουν κάνει τις κινήσεις τους για το πρόβλημα με τη διαιτησία. Το τι αποτέλεσμα είχαν αυτές οι κινήσεις το είδαμε και σήμερα όπου πιο καθαρή περίπτωση για χέρι δύσκολα θα βρει να σφυρίξει ο Τριτσώνης. Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ότι η διοίκηση Ηλιάδη δεν φέρει ευθύνη μιας και κάνει ότι καλύτερο μπορεί και είναι σε όλα συνεπής.  Η φετινή χρονιά θυμίζει ολοένα και περισσότερο την περσινή. Μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι πράγματα είναι σαφώς χειρότερα και ότι οι περσινές αστείες διοικητικές κινήσεις πανικού με συχνές ομιλίες του κάθε τυχαίου παράγοντα στους παίκτες, οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών και τα γεύματα συσπείρωσης των συνταξιούχων ήταν σαφώς καλύτερα από το απόλυτο τίποτα της διοίκηση Ηλιάδη. Εκεί μας έχουν καταντήσει. Μετά τον Κοέλιο να ψάχνουμε και τον Ψηφίδη να οργανώσει τραπέζι... Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς. Θα περιμένουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος ή θα αναλάβουμε δράση από τώρα!

Την ώρα που το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του ΑΡΗ έχει επικεντρωθεί στο επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνει ο κ.Κωσταντινίδης υπάρχει και μια ομάδα που ταξιδεύει στην Κρήτη για να παλέψει για την επιβίωση της εντός των 4 γραμμών. Εκεί όλα τα θα και οι ελπίδες περνάνε σε δεύτερη μοίρα και ο Ζ.Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του θα πρέπει επιτέλους να αποδείξουν ότι αξίζουν κάτι παραπάνω και ότι κακώς όλοι μας έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Εμπόδιο στην προσπάθεια της ομάδος μας να φθάσει στη νίκη είναι οι απουσίες και τα μικροπροβλήματα λόγω τραυματισμών ενώ στα θετικά θα πρέπει να λογίσουμε τη συμμετοχή του Πουλίδο στην αποστολή. Κάτι που δεν ισχύει για τον έτερο Ισπανό που συνεχίζει να δηλώνει τραυματίας.

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες και μέσα σε ένα κλίμα έντονης κριτικής ο Ζ.Μιλίνκοβιτς θα πρέπει να βρει τις λύσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής. Το έκανε 2 φορές εκτός έδρας με Βέροια και Πανιώνιο αλλά όταν η εικόνα σου δεν πείθει και η διαιτησία όπως συνήθως είναι κόντρα θα πρέπει να κάνεις το κάτι παραπάνω για να πετύχεις το επιθυμητό. Ο Μανιάς άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα, ο Τσουμάνης έδειξε ότι όταν τα μπακ ανεβαίνουν όλα  μπορούν να αλλάξουν αλλά όταν στα μετόπισθεν έχεις μια τόσο αστεία άμυνα τίποτα δεν είναι αρκετό για πάρεις τους 3 βαθμούς. Και όταν μιλάμε για άμυνα σε καμία περίπτωση δεν επικεντρωνόμαστε στον τραγικό φέτος Πουλίδο αλλά σε ολόκληρη την αμυντική λειτουργία της ομάδος. Επιτέλους θα πρέπει να δούμε πίεση και δυνατά μαρκαρίσματα που θα ξεκινάνε από τους επιθετικούς και θα κορυφώνονται στην αμυντική τετράδα. Η άμυνα με τα μάτια και η συνεχής οπισθοχώρηση προφανώς και δεν αποδίδει για αυτό και θα πρέπει ο Μιλίνκοβιτς να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό και να μεταφέρει την πίεση πιο ψηλά και όχι στη μεγάλη περιοχή μας. Διαφορετικά όσο ωραία και αν σταθεί η ομάδα μας μεσοεπιθετικά το πιο πιθανό είναι να ξαναδούμε μια ή δύο στιγμές αμυντικής αφέλειας που θα στοιχίσει. Πλάνα για 11αδα δεν νομίζω ότι έχει σημασία να αναφέρουμε μιας και οι 3 βασικοί Τάτος, Ουντότζι και Ηρακλής είναι αμφίβολοι και θα αποφασισθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή η συμμετοχή τους. Όσο για τον Εργοτέλη ίσως η εικόνα του να είναι ακόμη καλύτερη από τη βαθμολογική του θέση και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει μιας και έχει ως πρώτο σκορερ τον Διαμαντάκο που πέρσι με τη φανέλα του ΑΡΗ σε μια πολύ δύσκολη χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε. Αυτό κυρίως για τις κρίσεις που γίνονται γύρω από το υλικό της ομάδος μας αλλά και τον τρόπο που ο εκάστοτε προπονητής διαχειρίζεται το υλικό του. 

Δύσκολο παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ μας θα πρέπει να κάνει την έκπληξη για να πάρει βαθμολογική ανάσα. Αν και ο Μιλίνκοβιτς σε γενικές γραμμές είναι συμπαθής οι συνεχόμενες αποτυχίες, οι πολλές απότομες αλλαγές στον καταρτισμό της 11αδα και το όλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους 2 Ισπανούς με αποκορύφωμα τη μη συμμετοχή του Αγκάνθο και την "άστοχη" αλλαγή του Πουλίδο λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου στον αγώνα με τον Πανθρακικό θυμίζει κάτι από τον Αλκαράθ λίγο πριν το "κύκνειο άσμα" του στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κέρκυρα. Ευχή όλων μας ο Μιλίνκοβιτς να βρει τη σωστή συνταγή, οι παίκτες του να τον δικαιώσουν, ο ΑΡΗΣ να φύγει νικητής από την Κρήτη και ο Αρειανός να κουνήσει αμυδρά τα χείλη του σε μια προσπάθεια να σχηματίσει χαμόγελο. Μια νέα ήττα με την εικόνα που έχει η ομάδα και το δεδομένο πρόβλημα που υπάρχει στα αποδυτήρια λίγο πριν την μεταγραφική περίοδο μπορεί να φέρει τον Μιλίνκοβιτς μια ανάσα από την έξοδο. Ένα σενάριο που δεν θέλουμε να το ζήσουμε μιας και οι αλλαγές προπονητών είναι η τελευταία λύση. Για αυτό Αρειανάρα κάνε μας τη χάρη και πάρε το διπλό!

13 αγώνες μετά και ο ΑΡΗΣ μας εξακολουθεί να κάνει τα ίδια παιδαριώδη λάθη και να πετάει βαθμούς με τεράστια ευκολία. 2 γκολ σπάνιας ομορφιάς από τον Κάσες αλλά και σπάνιας βλακείας από μια ολόκληρη άμυνα που έμοιαζε με κολλημένους κώνους. Τον άφησε ο πρώτος, του ξέφυγε του δεύτερου, έφαγε την προσποίηση ο τρίτος, άγαλμα ο τέταρτος, γλίστρησε ο πέμπτος και εκτεθειμένος ο Διούδης που όπως συνηθίζει σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορεί ούτε αυτός να κάνει τη διαφορά για την ομάδα μας. 2 πανομοιότυπα γκολ από μια ομάδα που αν και στάθηκε καλά, δεν πίεσε και δεν δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Διούδη. Τραγική φιγούρα όλοι εμείς στην κερκίδα που για ακόμη μια φορά φύγαμε απογοητευμένοι από το γήπεδο...

Ο Μιλίνκοβιτς θέλοντας να πείσει άπαντες ότι δεν έχει "προσωπικά θέματα" με τους Ισπανούς και παρά τα όσα ακουγόντουσαν ξεκίνησε με τον Πουλίδο βασικό. Ένας Πουλίδο που αν και φέρει τεράστια ευθύνη (όντας και ο πιο έμπειρος) για ακόμη μια φορά και στα 2 γκολ το να περιορίσουμε την ευθύνη μόνο στον συγκεκριμένο παίκτη είναι τελείως λάθος. Όπως λανθασμένη ήταν και η απόφαση του Μιλίνκοβιτς να "δώσει" στον κόσμο για κράξιμο τον Πουλίδο λίγα λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Άλλαξε τον στον ημίχρονο, αν είναι ντεφορμέ άφησε τον στον πάγκο αλλά τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν νομίζω να "φτιάχνουν" και τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδος. Όταν λοιπόν η άμυνα ζώνης που "επιβάλλεται" στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όπως εφαρμόζεται από την ομάδα μας θυμίζει περισσότερο αγώνα μπάσκετ όπου σχεδόν απαγορεύονται οι επαφές και τα σκληρά μαρκαρίσματα λογικό είναι ο κάθε Πανθρακικός να μην αισθάνεται την πίεση σου και ο κάθε Κάσες να βρίσκει την ευκαιρία να σου κάνει τη ζημιά. Όταν λοιπόν η άμυνα σου μετά από 14 επίσημα παιχνίδια συνεχίζει να μπάζει τότε πολύ δύσκολα η επίσης προβληματική επίθεση σε μια ομάδα που είναι κομμένη στα δύο να σε ξελασπώσει. Φιλότιμος ο Αγγελούδης, αρκετά καλός ο Μανιάς, σταθερός ο Τάτος, μαχητικός ο Ουντότζι αλλά ως εκεί. Διστακτικοί οι ακραίοι μπακ που όποτε το έπαιρναν απόφαση να ανέβουν δημιουργούσαν προϋποθέσεις για κάτι καλό με αποκορύφωμα το γκολ του Τσουμάνη και πάλι όμως χωρίς συνέπεια και πλάνο αλλά μόνο με κάποιες προσωπικές εξάρσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν μπήκε ο Μαργαρίτης στη θέση του Τσουμάνη(που ζήτησε από μόνος του αλλαγή) θα περίμενε κάποιος να τον δει ως πιο ξεκούραστο να τολμήσει να περάσει το κέντρο και να βοηθήσει την ομάδα του να φθάσει στην ανατροπή του σκορ. Και όμως για σχεδόν 15' ο Μαργαρίτης δεν πέρασε ούτε μια φορά το κέντρο. Αδύναμος κρίκος στην επιθετική λειτουργία της ομάδος συνεχίζει να παραμένει ο παίκτης που αγωνίζεται πίσω από τον Τάτο. Σήμερα ο Οικονομόπουλος πήρε άλλη μια ευκαιρία από τον Μιλίνκοβιτς αλλά σε σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσε τον προπονητή του. Μια ανούσια εμφάνιση από τον Οικονομόπουλο ανάλογη με αυτές του Τριανταφυλλάκου, του Παπαδόπουλου αλλά και του Σουνά που αγωνίστηκαν στις προηγούμενες αγωνιστικές στην ίδια θέση και δείχνει να είναι η αχίλλειος πτέρνα της αμυντικής μας λειτουργίας. Όταν λοιπόν η άμυνα δεν πιέζει και δίνει χώρους και η προώθηση του παιχνιδιού προς την επίθεση κάπου εκεί στο κέντρο μονίμως κολλάει τότε αποτελέσματα σαν το σημερινό φαντάζουν φυσιολογικά. Πολλά τα προβλήματα του ΑΡΗ στα οποία κάποια στιγμή θα πρέπει να βρει λύσεις ο Μιλίνκοβιτς. Ναι μεν ήρθε την 4η αγωνιστική, ναι μεν αυτούς τους παίκτες έχει στη διάθεση του, ναι μεν έχει καταφέρει να "κερδίσει" κάποιους παίκτες αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να συμπληρώσει αυτό το πάζλ και να βρει την 11αδα που θα φέρει τις νίκες. Και αν δεν μπορεί με αυτούς τους παίκτες ας μας πει ποιο είναι το πλάνο που έχει ετοιμάσει μαζί με τη διοίκηση ώστε από 1 Ιανουαρίου να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

Αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης σήμερα στο γήπεδο κάτι δεν νομίζω να προκάλεσε έκπληξη σε κανένα. Ο Αρειανός έχει αντοχές και το έχει αποδείξει αμέτρητες φορές αλλά αυτή η εικόνα της ομάδος σε συνδυασμό με την καθημερινή κοροϊδία που βιώνουμε από όλους ανευθυνοπεύθυνους που υπόσχονται λύσεις για τον ΑΡΗ μας έχει φέρει όλους στα όρια μας. Δεν βλέπω που μπορεί να οδηγηθεί  αυτή η κατάσταση και το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η προσπάθεια αποδυνάμωσης της ομάδος που ξεκίνησε από το καλοκαίρι έχει πιάσει τόπο. Το πόρισμα του ελέγχου, το άρθρο 99, η νέα εκλεγμένη διοίκηση και ο μεταγραφικός σχεδιασμός με βάση τους παίκτες που κατάφεραν να σώσουν την περσινή χρονιά ήταν οι 4 άξονες πάνω στους οποίους ο ΑΡΗΣ μας θεωρητικά θα είχε βασίσει την επιβίωση και αντεπίθεση του. Αντιθέτως αυτό που παρακολουθούμε είναι όλα τα "δυνατά χαρτιά" του ΑΡΗ σε αυτόν τον αγώνα επιβίωσης να έχουν καεί από τους ίδιους τους "σωτήρες" μας. Πάντα φυσικά όταν μιλάμε για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ υπάρχει και το πιο δυνατό χαρτί από όλα που μπορεί να αλλάξει δραματικά την κατάσταση ανά πάση στιγμή και αυτό δεν είναι άλλο από τον κόσμο της ομάδος. Αν λοιπόν κάποια στιγμή σταματήσουμε το "νανούρισμα" στην κερκίδα και αποφασίσουμε τη γενική αφύπνιση του συλλόγου τότε ίσως καταφέρουμε να δούμε άσπρη ημέρα και η αισιοδοξία επιστρέψει. Ως τότε καληνύχτα και όνειρα γλυκά γεμάτο επενδυτές και Αρειανοσωτήρες... 

ΥΓ. Αναμένω τη νέα ανακοίνωση της ΠΑΕ για να βγω στους δρόμους με τον πυρσό στο χέρι και να τραγουδάω ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...

Με φόντο την έλευση του μεγαλοεπενδυτή η αγαπημένη μας ομάδα δίνει ένα σημαντικότατο παιχνίδι τη Κυριακή μεσημέρι στο Κλ.Βικελίδης. Παρά τα χίλια μύρια θέματα που μας απασχολούν δικαιολογημένα το τελευταίο χρονικό διάσημα άπαντες στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα του αγώνα και έχουν αφήσει όλα τα εξωαγωνιστκά στην άκρη επικεντρώνοντας όλη τους την προσοχή στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Μια ομάδα κόντρα στην οποία έχουμε τραγική παράδοση η οποία αύριο πρέπει οπωσδήποτε να "σπάσει" μιας και τα βαθμολογικά περιθώρια έχουν στενέψει δραματικά.

Η επάνοδος του Πουλίδο στην 18αδα σε συνδυασμό με ακόμη μια απουσία του Αγκάνθο περιπλέκει ελαφρώς τα πράγματα σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στον Ζ.Μιλίνκοβιτς και τους Ισπανούς. Μάλιστα με όσα προηγήθηκαν του αγώνα με τον μπαογκ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν ένιωσε πραγματικά ενοχλήσεις ο Αγκάνθο ή απλά το γόνατο του κόλλησε πυρετό από αυτόν που είχε ο Πουλίδο την προηγούμενη εβδομάδα... Απουσίες όμως σαν και αυτές του Αγκάνθο, του Παπαδόπουλου και του Ίμπε που συνήθως ξεκινάνε βασικοί δίνουν την ευκαιρία στους υπόλοιπους να δείξουν ότι αξίζουν να φοράνε τη φανέλα του ΑΡΗ και ότι μπορούν να προσφέρουν σαφώς περισσότερα από τους συμπαίκτες τους. Αυτός λοιπόν ο υγιής(όπως βγαίνει προς τα έξω) ανταγωνισμός μοιάζει να είναι το "χαρτί" του Μιλίνκοβιτς πάνω στο οποίο έχει βασίσει το πλάνο του για τη νίκη. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ από τις τελευταίες προπονήσεις της ομάδος Μανιάς, Αγγελούδης, Σουνάς, Νταμαρλής, Τσουμάνης και Τσουκάνης φαίνεται να θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για να ξεκινήσουν βασικοί. Είναι φανερό ότι ο Μιλίνκοβιτς έχει κουραστεί(όπως και εμείς) να περιμένει συγκεκριμένους παίκτες που τους έχει δώσει μπόλικες ευκαιρίες να βρουν επιτέλους τον καλό τους εαυτό και για αυτό έχει αρχίσει να δίνει ευκαιρίες και στους υπόλοιπους. Από εκεί και πέρα σχεδόν όλα θα εξαρτηθούν από αυτούς που θα αγωνιστούν. Στο παιχνίδι με τον μπάογκ η ομάδα έδειξε μαχητικότητα αλλά η φανερή έλλειψη συγκέντρωσης στοίχισε και αυτό είναι που θα πρέπει να αποφευχθεί οπωσδήποτε.  Ο Πανθρακικός έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ομάδα που φοβίζει. 

Αρωγός στην αυριανή προσπάθεια για την πρώτη... εντός έδρας νίκη θα είναι για ακόμη μια φορά ο κόσμος της ομάδος. Το ότι δεν μασάμε στα δύσκολα το έχουμε αποδείξει αμέτρητες φορές. Όλα όμως έχουν τα όρια τους και για αυτό θα πρέπει αύριο να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Σίγουρα το παιχνίδι έχει ιδιαίτερο βαθμολογικό ενδιαφέρον αλλά ανεξάρτητα τελικού αποτελέσματος τίποτα δεν τελειώνει αύριο. Όλες αυτές τις ιστορίες με το άρθρο 99 και τους μεγαλοεπενδυτές σε συνδυασμό με τη τραγική βαθμολογική συγκομιδή της ομάδος μας έχουν φέρει στα άκρα. Ας μη δώσουμε σε κανέναν το πάτημα να μεταφέρει τις ευθύνες του στον απλό κόσμο. Στήριξη, στήριξη και πάλι στήριξη! Όλοι στο Κλ.Βικελίδης!

Καλύτερος του αναμενομένου παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και για σχεδόν 70' μας έκανε να πιστεύουμε ότι ίσως μπορούμε να κερδίσουμε πολλά παραπάνω από όσα περιμέναμε πριν αρχίσει η σημερινή αναμέτρηση. Πάνω όμως που είχε περάσει το κρίσιμο δεκάλεπτο μετά το γκολ και φαινόταν ότι η ομάδα μας είχε τη ψυχραιμία και συγκέντρωση για να αντέξει μέχρι το τέλος μίλησε η κούραση των παικτών μας που σε συνδυασμό με τις 3 ποιοτικές αλλαγές των αντιπάλων έφερε την ανατροπή και το τελικό 3-1. Όσο θλιβερό και αν ακούγεται αύτη η παρουσία του ΑΡΗ σήμερα άφησε θετικές εντυπώσεις και αν οι παίκτες μας δείξουν στα παιχνίδια που ακολουθούν ανάλογο πάθος, δύναμη και θέληση τότε πολύ γρήγορα θα ξεφύγουμε από τον πάτο της βαθμολογίας.

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες και οι λύσεις που είχε ο Στέφενς στον πάγκο του σε σχέση  με την απουσία αξιόλογων επιλογών στον πάγκο του Μιλίνκοβιτς ήταν αυτό που άλλαξε την ροή του αγώνα. Μέχρι τότε ο ΑΡΗΣ στεκόταν αρκετά καλά και δειλά δειλά προσπαθούσε να βγει στην αντεπίθεση και να σκοράρει. Κάτι που κατάφερε να το κάνει στο 59' με τον συνήθη ύποπτο Ουντότζι. Για 12΄ περίπου η Τούμπα είχε παγώσει, οι γιούχες έδιναν και έπαιρναν και ακούσθηκαν και συνθήματα μέχρι και κατά της Εθνικής Ελλάδος! Η κούραση όμως ήταν καταλυτικός παράγοντας μιας και ο Ψυχογιός που στο πρώτο ημίχρονο τα πήγε πολύ καλά δεν άντεχε να τα βγάλει πέρα με τον φρέσκο Στοχ και πάντα επικίνδυνο Λίνο. Ο Σωκράτης Διούδης μπορεί να πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις  του αλλά με την αδυναμία που έδειχναν οι αμυντικοί μας να κρατήσουν μακριά από την περιοχή μας τους αντιπάλους αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και η ισοφάριση. Εκεί για ακόμη μια φορά  υπήρξε η γνωστή ψυχολογική κατάρρευση μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ δεν έχει ούτε την εμπειρία, ούτε τις προσωπικότητες για να αντιδράσει σε δύσκολες καταστάσεις. Ο Μιλίνκοβιτς από την άλλη δεν νομίζω ότι μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό μιας και αναγκάστηκε να πάει σε 2 υποχρεωτικές αλλαγές λόγω των τραυματισμών του Τριανταφυλλάκου και του Ουντότζι αλλά και γιατί δεν είχε τις λύσεις στον πάγκο. Ίσως αν ο Αγκάνθο ήταν ετοιμοπόλεμος να μπορούσε να κρατήσει λίγο μπάλα στο χώρο του κέντρου αλλά και ο Πουλίδο αν δεν είχε "ίωση" ίσως να ήταν μια καλή με αλλαγή ώστε ο Έλσνερ να μεταφερόταν στα αμυντικά χαφ. Οι ευκαιρίες του Νταμαρλή μετά το 3-1 απλά θα άλλαζε το τελικό αποτέλεσμα αλλά δεν θα έδινε βαθμό στον ΑΡΗ.

Δεν τα καταφέραμε σήμερα αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτή την ήττα. Θα κρατήσουμε την προσπάθεια των παικτών μας και θα απαιτήσουμε να δούμε κάτι ανάλογο και στη συνέχεια απέναντι σε ομάδες σαφώς πιο αδύναμες από τον συμπολίτη. Αυτό  είναι το υλικό της ομάδος και έτσι θα πρέπει να πορευτούμε τουλάχιστον μέχρι το Ιανουάριο αλλά τότε θα πρέπει επιτέλους η διοίκηση Ηλιάδη να δείξει ότι θέλει να σώσει την ομάδα και ότι μπορεί. Όπως αναγνώρισε ο κ.Ηλιάδης το λάθος με την επιλογή των Χατζηνικολάου - Μούτα και το διόρθωσε έτσι πρέπει να διορθωθεί το λάθος στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Υπάρχει ο περιορισμός των μεταγραφών αλλά αν υπάρχει θέληση και χρήμα λύσεις υπάρχουν. Μπορείς να χτυπήσει παίκτες σαν τον Μητρόπουλο του Πανιωνίου που είναι υπό διάλυση, μπορείς να κυνηγήσεις να πάρεις δανεικούς σαν τον Γιαννιώτα και τον Βλαχοδήμο. Ας συνεννοηθούν όμως από τώρα με τον Μιλίνκοβιτς για από αυτόν τον ΑΡΗ δεν περισσεύει κανείς. Ούτε Αγκάνθο, ούτε Πουλίδο, ούτε Ίμπε και φυσικά ούτε ο Οικονομόπουλος... Μπορεί αν ο Μιλίνκοβιτς δεν τους είχε εκτός αποστολής να μπορούσε να κάνει αλλαγές ουσίας.  Βγάλε τη χρονιά, πάρε άδεια μεταγραφών και μετά στείλε τους όλους σπίτι τους. Όσο για αυτούς που θα έκαναν πάρτι, μέχρι να χαμογελάσουν πολύ άγχος και γκρίνια έβγαλαν απέναντι στον χειρότερο ΑΡΗ της ιστορίας μας.

ΥΓ. Άραγε πόσες φορές σφύριξε ο Σιδηρόπουλος στο Β ημίχρονο υπέρ του ΑΡΗ?

Πολλά έχουν ειπωθεί όλες αυτές τις ημέρες για το ντέρμπι και για το πάρτι που θέλει να στήσει ο συμπολίτης απέναντι στην ομάδα μας στο παιχνίδι της Κυριακής. Σε ένα παιχνίδι που με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια χωρίς καμία αμφισβήτηση οι αντίπαλοι μας έχουν τον πρώτο λόγο. Όταν μιλάμε για μια ομάδα που βρίσκεται στη 2η θέση της βαθμολογίας που αγωνίζεται απέναντι σε μια που βρίσκεται στην προτελευταία μέσα στην έδρα τότε σίγουρα υπάρχει ξεκάθαρο ακλόνητο φαβορί. Αυτό όμως που πρέπει να έχουμε όλοι μας στην άκρη του μυαλού μας είναι ότι ποτέ σε τοπικά ντέρμπι σαν και αυτό η αγωνιστική κατάσταση των 2 ομάδων δεν καθόρισε εκ των προτέρων τον νικητή. Ακόμη και πέρσι μέσα στο Κλ.Βικελίδης ήρθαν κορδωμένοι για να κερδίσουν ύστερα από πάρα πολλά χρονιά και έφυγαν με τα κεφάλια κατεβασμένα και την "κρυφή" χαρά για το βαθμό της ισοπαλίας. Ενώ και για την 4αρα που τόσο χάρηκαν στο περσινό παιχνίδι της Τούμπας με καθαρά αντικειμενική διάθεση όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι μπορούσε να διακρίνει την ρέντα στα μακρινά σουτ του μπαογκ αλλά και την εκπληκτική εμφάνιση του τερματοφύλακα Γλύκου. Σε μια χρονιά που όπως και φέτος κατεβήκαμε σχεδόν "διαλυμένοι" από τα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά προβλήματα.

Όλα τα παραπάνω φαίνεται να τα αντιλαμβάνονται ακόμη καλύτερα από εμάς οι αντίπαλοι μας που έχουν επιδοθεί σε μια υπερπροσπάθεια  για τη νίκη προτού καν αρχίσει το παιχνίδι,  παρά τη χαώδη διαφορά δυναμικότητας των 2 ομάδων όπως αρέσκονται να τονίζουν. Η αρχή έγινε με το "πυροτέχνημα" των εισιτηρίων όπου τους δόθηκε η ευκαιρία να δώσουν ένα τέλος σε αυτό που οι ίδιοι αρχίσανε και το ντέρμπι να γινόταν ύστερα από χρόνια με οπαδούς και των 2 ομάδων. Φαντάζεστε όμως πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αύριο το απόγευμα οι παίκτες του Ζ.Μιλίνκοβιτς με το που έβγαιναν από τη φυσούσα του γηπέδου της Τούμπας αντίκριζαν στην κερκίδα 7000 τρελαμένους Αρειανούς που αγνοώντας τα προγνωστικά και την πίκρα από τα προηγούμενα αρνητικά αποτελέσματα θα ήταν εκεί πιο δυνατοί από ποτέ? Για αυτό λοιπόν οι άνθρωποι της ΠΑΕ μπαογκ πολύ γρήγορα άλλαξαν γνώμη και πριν καν ακούσουν την απόφαση της αστυνομίας ξεκίνησαν να πουλάνε εισιτήρια για τη θύρα των φιλοξενουμένων. Παρόλα αυτά οι "φίλοι" τους στην αστυνομία τους ξεμπρόστιασαν. Μετά σκέφθηκαν ότι ιστορικά είναι πάρα πολλές φορές που τα ακλόνητα φαβορί τελικά την πατάνε και άρχισε όλο αυτό το επικοινωνιακό γαϊτανάκι με τον Στέφενς, τον Χακόμπο, τον Στόχ, τον Λούκας, τη δυσαρέσκεια του "κλόουν" κτλ κτλ. Πολλά προβλήματα βλέπετε υπάρχουν στον κακομοίρη μπάογκ γιατί μετά τα 4 γκολ που έφαγε στο Καραϊσκάκη έχασε άλλο ένα πρωτάθλημα... Λες και αν δεν παίξουν όλοι οι παραπάνω ο μπαογκ θα παρουσιαστεί αδύναμος και με κενά. Κλασσικές τακτικές της ασπρόμαυρης μηχανής προπαγάνδας ώστε να "ελαφρύνουν" λίγο τον τίτλο του φαβορί και να χαλιναγωγήσουν την έπαρση των οπαδών τους που έχουν ξεφύγει. Και σαν να μην φθάνουν όλα αυτά είχαμε και το κερασάκι στην τούρτα με τον ορισμό του Σιδηρόπουλου ώστε αν πάει να γίνει κάποια στραβή όπως για παράδειγμα πήγε να γίνει στο προπέρσινο 0-0 μέσα στην Τούμπα να είναι εκεί για να αποτρέψει την καταστροφή. Άλλωστε ως γνωστόν όταν μπαογκ και Ολυμπιακός παίζουν σημαντικά παιχνίδια ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά είναι ο Σιδηρόπουλος. Αυτό όμως που δεν έχουν καταλάβει οι "αγαπητοί" συμπολίτες και ευελπιστώ να έχει καταλάβει ο Μιλίνκοβιτς και οι παίκτες του είναι ότι όλα τα παραπάνω αυτό που δείχνουν είναι φόβος. Ναι ο "μεγάλος" μπαογκ του Ιβάν Σαββίδη που στοχεύει στην κατάκτηση του Champions League φοβάται τον ΑΡΗ που παλεύει για την επιβίωση του. Αν λοιπόν το κατανοήσουν αυτό όλοι όσοι επιλεχθούν από τον Μιλίνκοβιτς να αγωνιστούν τότε το μόνο που θα απομένει είναι να δείξουν το απαραίτητο θάρρος και θράσος ώστε να πάρουν τη νίκη μέσα στην Τούμπα και να χαρίσουν σε όλους μας τεράστια δόση χαράς και φυσικά πολύτιμους βαθμούς για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Το ρίσκο που φαίνεται να παίρνει ο Μιλίνκοβιτς με τη χρησιμοποίηση του Σταυρόπουλου στη θέση του Ψυχογιού αλλά και του Μανιά στα πλάγια δείχνει πολλά με το πως βλέπει το παιχνίδι ο προπονητής μας. Σίγουρα αν στο μυαλό του είχε να κλειστεί πίσω και να παλέψει για το μηδέν μάλλον θα επέλεγε πιο αμυντικογενείς  παίκτες. Ενώ και η επιλογή του Κύργια αντί του έμπειρου Πουλίδο σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Η ουσία είναι ότι ο Μιλίνκοβιτς θέλει να κατεβάσει έναν ΑΡΗ διαφορετικό από τις προηγούμενες αγωνιστικές κάτι που παρά το θεωρητικό ρίσκο έχει μια λογική.  Ο ΑΡΗΣ που βλέπουμε εδώ και αρκετές αγωνιστικές είναι "αποτυχημένος" και αυτό το φανερώνει η βαθμολογική θέση. Ναι μεν είναι καλύτερος από τον ΑΡΗ του Χατζηνικολάου αλλά όχι όσο καλός θα έπρεπε να είναι ώστε να μην φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Για αυτό λοιπόν στηρίζουμε τον Μιλίνκοβιτς στη διάθεση που δείχνει για να αλλάξει τα πράγματα και ευχόμαστε να του βγει!

Όσο για εμάς που με αγωνία περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό το παιχνίδι καλό είναι ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα να είμαστε πιο ψύχραιμοι και να μην παρασυρόμαστε. Ο ΑΡΗΣ έχει πολύ δρόμο να βαδίσει ακόμη, εντός και εκτός γηπέδου. Ο προορισμός είναι ο ίδιος ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Η ομάδα θα πρέπει να ανέβει αγωνιστικά, να κερδίσει βαθμούς ώστε να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας μια και καλή αλλά και να οργανωθεί εξωαγωνιστικά ώστε να βρει την ηρεμία της οριστικά. Τίποτα δεν κρίνεται αύριο, είναι ένα παιχνίδι σαν τα υπόλοιπα με την τεράστια διαφορά ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει να χάσει σχεδόν τίποτα μιας και δεν ανήκει σε αυτά τα παιχνίδια που θεωρείς τους βαθμούς εξασφαλισμένους. Αντιθέτως με μια νίκη γίνεσαι πρώτος μάγκας και παίρνεις την απαραίτητη ώθηση για να ξεφύγεις από την μιζέρια στην οποία έχει εγκλωβιστεί ομάδα και κόσμος. Για αυτό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ξεγύμνωσε τους υπερόπτες συμπολίτες και τον "φύλακα-άγγελο" τους Σιδηρόπουλο! ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

ΥΓ. Από Δευτέρα που θα έχει περάσει το ντέρμπι ελπίζω όλοι αυτοί που υπόσχονται αποκαλύψεις αλλά δεν μιλάνε "για το καλό του ΑΡΗ" να τηρήσουν τις υποσχέσεις και να μάθει επιτέλους τι συμβαίνει ο κόσμος του ΑΡΗ με το πόρισμα της ΝΕΧΙΑ, με την ΑΜΚ και τους επενδυτές-βουνά αλλά και για το άρθρο 99 και το θέμα της αδειοδότησης.

Τη διασφάλιση των "ομαλών συνθηκών του αγώνα κατά το δοκούν" στο ντέρμπι της Τούμπας φαίνεται να επιδιώκουν οι "αρχές" του Ελληνικού ποδοσφαίρου και τα γνωστά χαϊδεμένα τους παιδιά. Για αυτό άλλωστε και ορίστηκε το "πρωτοπαλίκαρο" αυτού του συστήματος ο Τάσος Σιδηρόπουλος. Ο γνωστός κάτοικος Ωραιοκάστρου που βρέθηκε δια μαγείας στα Δωδεκάνησα ώστε να αποφεύγονται ""κωλύματα εντοπιότητας" και προβάλλεται ως το νέο καμάρι της διαιτησίας στη θέση του υπερ-διαιτητή Τάσου Κάκου. 

Ένας διαιτητής που για "μυστήριο"  λόγο σφυρίζει αρκετά συχνά τον Ολυμπιακό και τον μπαογκ και είναι σχεδόν ο μόνιμος διαιτητής στις αναματρήσεις μας  με τις παραπάνω ομάδες τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε για αυτόν τον διαιτητή που έπεσε θύμα ξυλοδαρμού μπροστά στους συναδέλφους του διαιτητές προφανώς για λόγους συμμόρφωσης, που οδηγήθηκε σε κατάσταση μέθης σε νοσοκομείο στο περιθώριο ενός σεμιναρίου διαιτησίας και φυσικά που ακούσθηκε το όνομα του αρκετές φορές στις καταγεγραμμένες συνομιλίες του σουπερ-κοριού της ΕΥΠ για τα στημένα. Εκεί όπου σύμφωνα με τις συνομιλίες ο Τ.Σιδηρόπουλος παρουσιαζόταν ώς το δυνατό όπλο αυτού του συστήματος και μάλωναν ποιά από τις ενδιαφερόμενες ομάδες της "παράγκας" θα τον χρησιμοποιήσουν στον αγώνα τους! Εμείς τι να πρωτοθυμηθούμε από τον Σιδηρόπουλο? Πολλά και γνωστά τα κατορθώματα του Σιδηρόπουλου απέναντι στον ΑΡΗ που επάξια συνεχίζει το έργο των προκατόχων του  όπως ήταν οι Καλόπουλος, Παμπορίδης, Σταυρίδης κ.α... 

Το ότι μπήκε ο Τ.Σιδηρόπουλος είναι απλά μια λεπτομέρεια μιας και πολύ εύκολα θα μπορούσε να είχε μπει ένας άλλος του "συστήματος" όπως ο Μάνταλος ή ο Γιάχος αλλά αυτό που μετράει είναι με τι σκεπτικό θα κατέβει να σφυρίξει. Θα έρθει να δώσει ένα προσωπικό show όπως είχαν κάνει κατά το παρελθόν οι Καλόπουλος και Σταυρίδης? ή απλά θα είναι εκεί για να προσέχει μη γίνει η στραβή όπως είχε κάνει στο προπέρσινο 0-0? Πάντως αυτό που πρέπει να κρατήσουμε σαν ΑΡΗΣ είναι ότι ακόμη και στη χειρότερη κατάσταση που βρισκόμαστε σαν ομάδα στην 100 χρόνων ιστορία μας η ομάδα της Κλεάνθους επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις για να μας αντιμετωπίσει. Μετά το φιάσκο με τα εισιτήρια όπου πέσανε για άλλη μια φορά οι μάσκες για το ποιος δεν θέλει ντέρμπι με οπαδούς και από τις 2 ομάδες ήρθε και ο ορισμός του Σιδηρόπουλου. Ας το πάρουν χαμπάρι αυτό οι παίκτες μας και ας από τον φόβο των αντιπάλων μας αντλήσουν δύναμη! Όσο για εμάς το έχουμε δει το έργο και περιμένουμε από τους παίκτες μας να τους ξεγυμνώσουν για ακόμη μια φορά!

Ένα μίνι "αφιερωματάκι" για τον Τ.Σιδηρόπουλο από τον ΣΚΑΪ

{source}

<object width="420" height="315"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/EAgzV2TEPDY?version=3&amp;hl=el_GR"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/EAgzV2TEPDY?version=3&amp;hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>
{/source}

2 στα 2 οι ομάδες της Κρήτης απέναντι στον ΑΡΗ και κάπως έτσι πάνω που βρισκόντουσαν σε βαθμολογικό αδιέξοδο κατάφεραν να "αναστηθούν" και να κοιτάξουν τη συνέχεια του πρωταθλήματος πιο αισιόδοξα. Μετά τον Βοσκάκη όπου στον αγώνα με τη Βέροια διαμόρφωσε τις συνθήκες του αγώνα με τον Πλατανιά ήρθε η σειρά του Σπάθα να διαμορφώσει τις συνθήκες του σημερινού αγώνα μόλις από το δεύτερο λεπτό του αγώνα. Για αυτόν τον λόγο δεν θα ασχοληθώ σχεδόν καθόλου με το αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα παρά μόνο με το τι πρέπει να κάνει η διοίκηση για να σώσει την παρτίδα.

Πως να σχολιάσεις έναν τέτοιο αγώνα ανάμεσα σε 2 ουραγούς της βαθμολογίας όταν στο δεύτερο λεπτό ο Σπάθας αποβάλλει τον Έλσνερ με απευθείας κόκκινη κάρτα. Ξαφνικά γίναμε Αγγλία χωρίς να το καταλάβουμε. Αν εσείς έχετε δει άλλη φορά να βγαίνει κόκκινη κάρτα  όχι για τσαμπουκά-χτύπημα εκτός φάσης ή επειδή ο παίκτης είναι τελευταίος τότε ναι θα δεχθώ ότι αυτό το άθελο αλλά σκληρό μαρκάρισμα του Έλσνερ έπρεπε να τιμωρηθεί με κόκκινη κάρτα...  Συνεχίζει το παιχνίδι έχουμε καθαρό τράβηγμα πέναλτι στον Αγκάνθο στο 6' και όμως ο επόπτης ανακαλύπτει ανύπαρκτο οφσάιντ όταν η σέντρα γίνεται από μπροστά προς τα πίσω.  Από εκεί και πέρα κανείς δεν νομίζω να απαιτεί από αυτόν τον ΑΡΗ να έχει την ποιότητα, τα τρεξίματα, τις αντοχές και τις ψυχικές δυνάμεις για να κερδίζει με 10 παίκτες. Και που άντεξε ολόκληρο το ημίχρονο χωρίς σχεδόν να απειληθεί ήταν ευτύχημα. Ναι ο Ίμπε είναι αργός και ίσως ο Μιλίνκοβιτς να έπρεπε να αφήσει τον Σταυρόπουλο μέσα που έχει περισσότερα τρεξίματα και θα μπορούσε να καλύψει περισσότερους χώρους, ναι δεν υπήρχε λόγος να βγει ο Νταμαρλής και να παραμείνει μέσα στο παιχνίδι ο "αόρατος" Τριανταφυλλάκος, ναι ο πολύ καλός Διούδης θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθει να βγαίνει και από την εστία και τουλάχιστον όπως μας έλεγαν οι παλιοί όταν μπάλα πηγαίνει στη μικρή περιοχή να την μαζεύει. Λεπτομέρειες όταν έχεις να αντιμετωπίσεις διαιτητές σαν τον Σπάθα. Όσες φορές έκανε γέμισμα ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο μέσα στην περιοχή των Κρητικών σφύριζε φάουλ! Η φάση που ο Αγκάνθο είναι ακίνητος, πέφτουν 2 παίκτες του ΟΦΗ πάνω του και ο Σπάθας τον χρεώνει με φάουλ είναι να σε πιάνουν τα γέλια. Ενώ αυτές όλες οι  αγκωνιές των παικτών του ΟΦΗ στον αέρα περνούσαν απαρατήρητες ή απλά με φάουλ...

Ο ΑΡΗΣ είναι αδύναμος αγωνιστικά επειδή δεν του δόθηκε άδεια να κάνει μεταγραφές όταν σε ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό, Γιάννενα που έφαγαν πόρτα από την UEFA αλλά και τον ΟΦΗ που δεν θα έπρεπε  καν να βρίσκεται στη SUPER LEAGUE δίνεται κανονικά άδεια. Και σαν να μην φθάνει αυτό αντιμετωπίζει "κοράκια" σαν τον Βοσκάκη και τον Σπάθα που κλέβουν τον ιδρώτα των παικτών μας ανεξάρτητα από την όποια ποιότητα μπορεί να έχουν ή να μην έχουν.  Από τη στιγμή λοιπόν που ο ΑΡΗΣ μας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει η διοίκηση του κ.Ηλιάδη να κάνει ότι μπορεί για να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες. Πλέον σε αυτά τα περιβόητα ταξίδια του κ.Ηλιάδη στην Αθήνα όπου μιλάει με τα "μεγάλα κεφάλια" του Ελληνικού ποδοσφαίρου θα πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε το 50-50 αλλά να μας επιστραφούν τα κλεμμένα. Όπως αλλοίωσαν όλα αυτά τα αποτελέσματα εις βάρος του ΑΡΗ έτσι από εδώ και περά να τα αλλοιώσουν υπέρ του ΑΡΗ ώστε να τα πατσίσουμε. Όλα τα υπόλοιπα όπως φαίνεται κάθε αγωνιστική είναι μπούρδες. Σχεδόν σε κάθε αγωνιστική ο διαιτητής καθορίζει τον νικητή. Και αν ήταν τυχαία γεγονότα ή διαβολικές συμπτώσεις κάποια στιγμή θα παίρναμε και εμείς το σφυριγματάκι μας. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Λάθος επιλογή προπονητή το καλοκαίρι, εγκληματικός μεταγραφικός σχεδιασμός, αδυναμία προστασίας της ομάδος από τα κέντρα αποφάσεων, δήλωση αδυναμίας να ανταποκριθεί ο κ.Ηλιάδης ακόμη και αν η ομάδα μπει στο άρθρο 99,  υποσχέσεις που δεν τηρούνται  περί ήσυχης χρονιάς στην οποία ο ΑΡΗΣ δεν θα κινδυνέψει και άλλα πολλά, άλλα πιο ασήμαντα και άλλα εξίσου σημαντικά. Δεν χρειάζεται να φθάσουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος για να δούμε αν μπορεί ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί αυτή η διοίκηση στον ρόλο της. Ας βγει ο κ.Ευθυμιάδης ή ο ίδιος ο κ.Ηλιάδης και ας μας πουν τελικά αν μπορούν ή δεν μπορούν. Αν μπορούν, ας μας πουν τον τρόπο. Αν θέλουν να κάνουμε υπομονή ας μας πουν μέχρι πότε. Αν δεν μπορούν και βρίσκονται σε αδιέξοδο ας κάνουν στην άκρη μπας και βρεθεί κάποιος που να μπορεί να σώσει το καράβι. Τα ζήσαμε και πέρσι, τα ζούμε και φέτος. Η παραδοχή της αποτυχίας και η παραίτηση είναι μια δύσκολη απόφαση που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό. Η αδιαφορία, η απάθεια, ο εφησυχασμός και ο στρουθοκαμηλισμός είναι έγκλημα εις βάρος του ΑΡΗ μας. Αρκετά με τα εγκλήματα κατά της αγαπημένης μας ομάδος. ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!

Χωρίς τον πρώτο του σκόρερ θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Γεντί Κουλέ απέναντι στον ΟΦΗ που κατεβαίνει αποφασισμένος για τη νίκη μιας και όπως λέγεται στη Κρήτη παίζει με την πλάτη στο τοίχο και διαφορετικό αποτέλεσμα εκτός της νίκης θα είναι για τους Κρητικούς καταστροφή. Εκεί ακριβώς θα πρέπει να πατήσει η ομάδα μας, να αγωνιστεί έξυπνα, να αφήσει τον χρόνο να κυλάει, τα πόδια των αντιπάλων μας να βαρύνουν από το άγχος και αν βρει την κατάλληλη ευκαιρία να χτυπήσει. Διαφορετικά αν και ο ΑΡΗΣ πάντα και παντού πρέπει να έχει πρωταρχικό στόχο τη νίκη, το να αφήσει τον ΟΦΗ στην ίδια βαθμολογική θέση θα είναι κέρδος.

Ο Μιλίνκοβιτς πρέπει να πήρε ένα σπουδαίο μάθημα στον αγώνα της Πέμπτης σχετικά με τις δυνατότητες και τη διάθεση των παικτών του. Ναι μεν οι ευκαιρίες που δίνει στους παίκτες του και ο δίκαιος τρόπος που μοιράζει τον χρόνο συμμετοχής είναι ο βασικός λόγος που έχει κερδίσει τα αποδυτήρια αλλά όπως φάνηκε κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνετε στον φετινό ΑΡΗ και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ομάδος ακόμη και κόντρα στους πιο αδύναμους αντιπάλους. Έτσι λοιπόν όπως όλα δείχνουν Σουνάς, Μαργαρίτης και Τριανταφυλλάκος δύσκολα να ξεκινήσουν ενώ λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί με την απουσία των Ουντότζι, Οικονομόπουλου αλλά και του Ηρακλή που αν και ακολούθησε την αποστολή δύσκολα να αγωνιστεί Ίμπε, Παπαδόπουλος και Τσουμάνης θα επιστρέψουν στην βασική 11άδα. Ενώ και εκτός απροόπτου Νταμαρλής και Σταυρόπουλος θα ξεκινήσουν κανονικά παρά την κακή εμφάνιση τους στο παιχνίδι του κυπέλλου. Και ιδίως για τον δεύτερο αν και υπάρχει το τεράστιο ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας του αλλά από την άλλη είναι ανεξήγητο φαινόμενο το πως μετά τις 3 πρώτες αγωνιστικές που ήταν ο κορυφαίος για την ομάδα μας ξαφνικά μοιάζει με ένα 18χρονο που τα έχει χαμένα. Ο ΟΦΗ βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας και η συνολική του παρουσία δικαιολογεί στο απόλυτο αυτή τη θέση. Παρόλα αυτά όπως φάνηκε με τον Πλατανιά και τον Ολυμπιακό Βόλου ακόμη και ο πιο αδύναμος αντίπαλος μπορεί να αποδειχθεί ανίκητος απέναντι στον κακό ΑΡΗ.

Μετά το "θέαμα" που παρακολουθήσαμε στον αγώνα του κυπέλλου ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε να δούμε σήμερα. Πρέπει να διαγράψουμε από τη μνήμη μας το συγκεκριμένο παιχνίδι και κάτι ανάλογο θα πρέπει να κάνουν και οι παίκτες μας. Ο ΑΡΗΣ της Πέμπτης δεν πρέπει να "ξαναεμφανισθεί". Όσο για τον στόχο σήμερα δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε ότι κατεβαίνουμε για 2 αποτελέσματα. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας σε τέτοια παιχνίδια. Όταν παίζεις με τους ανταγωνιστές της ουράς η ήττα είναι καταστροφή. Για αυτό αν δεν μπορείς να πάρεις τη νίκη, τουλάχιστον μη χάνεις. Αν από την αρχή του πρωταθλήματος(ή ακόμη και από πέρσι) ο ΑΡΗΣ αντιμετώπιζε τα παιχνίδια με βάση τη βαθμολογική σκοπιμότητα και έπαιρνε 2-3 ισοπαλίες παραπάνω τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ας ελπίσουμε σήμερα να δούμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ και έστω χωρίς τον Ουντότζι να φύγουμε νικητές. ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!