Άνεμος αλλαγής έχει αρχίσει και φυσάει εδώ και λίγες ημέρες στο Κλ.Βικελίδης με τον ερχομό του Μιλίνκοβιτς και όλοι ευελπιστούμε έστω και με καθυστέρηση 3 αγωνιστικών να έρθει για την ομάδα μας το ξεκίνημα που περιμέναμε με το άκουσμα της κλήρωσης για το νέο πρωτάθλημα. Κανείς δεν περιμένει από τον Σέρβο προπονητή μέσα σε λίγες ημέρες να κάνει θαύματα αλλά από ότι φαίνεται αυτό που έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή της ψυχολογίας των παικτών ενόψει της αυριανής αναμέτρησης είναι η φυγή των Χατζηνικολάου και Μούτα. Άλλωστε δεν νομίζω να μπορούσε ο Α.Τάτος στις δηλώσεις του  να είναι πιο ξεκάθαρος για τα προβλήματα που υπήρχαν στα αποδυτήρια με βασικούς υπαίτιους τον πρώην προπονητή και πρώην τεχνικό διευθυντή της ομάδος.

Πέρα όμως από την ψυχολογία που πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι παίκτες θέλουν να δώσουν το κάτι παραπάνω για να πείσουν  τον νέο τους προπονητή και ο Μιλίνκοβιτς φαίνεται να ετοιμάζει σημαντικές αλλαγές. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ αυτό που φάνηκε στις τελευταίες προπονήσεις είναι η αλλαγή συστήματος σε 4-3-3 και η μετατόπιση του Τάτου αριστερά αλλά και του Ουντότζι στην κορυφή της επίθεσης! Ενώ εκτός απροόπτου ο Ψυχογιός θα επανέλθει στη βασική 11αδα κάτι που σε γενικές γραμμές από το ξεκίνημα της χρονιάς ήταν "λαϊκή απαίτηση". Τις 3 θέσεις του κέντρου διεκδικούν οι Παπαδόπουλος, Έλσνερ, Οικονομόπουλος και Τριανταφυλλάκος. Στην επίθεση εκτός από τους Τάτο και Ουντότζι δύσκολα να πάρει κάποιος τη θέση του νεαρού Σταυρόπουλου στη δεξιά πλευρά που έχει δείξει να του ταιριάζει "γάντι". Για την άμυνα εκτός του Ψυχογιού που επιστρέφει στο δεξί άκρο, Τσουμάνης, Κύργιας και Πουλίδο που ξεπέρασε τον τραυματισμό του θα συμπληρώσουν την 4αδα. Πολύ σημαντικές οι αλλαγές που φαίνεται να σχεδιάζει ο Μιλίνκοβιτς καθώς οι περισσότεροι θα περίμεναν να αρκεστεί σε αλλαγές προσώπων και ανύψωση ηθικού κυρίως και όχι σε αλλαγή συστήματος και θέσεων μέσα σε τόσο λίγες ημέρες. Πάντως η αλήθεια είναι ότι η "συνταγή" που δοκίμασε επί 3 αγωνιστικές ο κ.Χατζηνικολάου ήταν τελείως άνοστη άρα με βάση αυτή την εικόνα χειρότερα πράγματα αποκλείεται να δούμε.  Ο Λεβαδειακός σύμφωνα με την εικόνα που έχει δείξει δεν είναι σε καλή κατάσταση και ακόμη ψάχνουν να βρουν το καλό αγωνιστικό τους πρόσωπο. Φυσικά όπως και αν είναι ο αντίπαλος για τον ΑΡΗ που έχουμε δει ως τώρα θεωρείται πολυτέλεια να θεωρήσει τον οποιοδήποτε εύκολο αντίπαλο και τη νίκη δεδομένη. 

Αν και μόλις στα μέσα Σεπτεμβρίου οι δικαιολογίες τελειώνουν και για τους παίκτες που η αλήθεια είναι ότι δεν έδειξαν το απαραίτητο πάθος που θα έπρεπε σε αυτό το ξεκίνημα. Δεν είχαν την ενέργεια και την ταχύτητα που θα έπρεπε να έχει μια τόσο νεανική ομάδα όπως είναι ο φετινός ΑΡΗΣ κάτι που πιο πιθανό είναι να οφείλεται στην κακή ψυχολογία παρά στις φυσικές δυνάμεις των παικτών μας. Άλλωστε τα πρόσφατα εργομετρικά έδειξαν ότι όλοι βρίσκονται σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Για αυτό λοιπόν αύριο το μεσημέρι, στο κατάμεστο όπως αναμένεται Κλ.Βικελίδης θα πρέπει να τρέχουν ατελείωτα για 90΄ και να μην αφήσουν τους αντιπάλους τους να πάρουν ούτε ανάσα. Ο κόσμος της ομάδος πάντα παραμένει σταθερή αξία και δεν μασάει από απανωτές πίκρες. Άλλωστε έχουμε περάσει και χειρότερα από το 0 στα 3. Σημείο αναφοράς ο αγαπητός Ζόραν Λόντσαρ που ευχόμαστε να "σκοράρει" όπως παλιά. Τέλος επειδή αρκετός ντόρος έγινε δικαιολογημένα γύρω από το όνομα του Μάνταλου που αρχικά είχε οριστεί να διευθύνει την αναμέτρηση θα αναφερθούμε στον διαιτητή κάτι που σπάνια το κάνουμε πριν την αναμέτρηση. Δεν χρειάζεται να δούμε τα ειρωνικά σποτάκια του ΣΚΑΪ για την ΚΕΔ και τους ορισμούς των διαιτητών. Ούτε καν να ψάξουμε στα στατιστικά για να δούμε ποιος είναι ο Μάνταλος και ποιος είναι ο Σπάθας. Γνωστό "πρωτοπαλίκαρο" της "παράγκας" ο Μάνταλος σε αντίθεση με τον Σπάθα που δείχνει να είναι κατά κάποιο τρόπο έξω από αυτό το παιχνίδι. Βέβαια για τον ΑΡΗ κανείς δεν είναι πενηνταρήσιος μιας και όλοι μας θεωρούν το "εύκολο θύμα", κάτι που και ο Σπαθάς το έχει κάνει αρκετές φορές. Ας ελπίσουμε αύριο σε αντίθεση με τις πρώτες 3 αγωνιστικές ο διαιτητής να μην μας απασχολήσει καθόλου και να παρακολουθήσουμε τη νίκη της ομάδος μας χωρίς παρεμβολές. Άιντε ρε ΑΡΕΙΝΑΡΑ ξεσήκωσε μας!

Απογοητευτικός για ακόμη ένα παιχνίδι παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας οδυνηρή ήττα από την ΑΕΛ Καλλονής στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι της χρονιάς. Παίκτες και προπονητής έδειχναν να αναπολούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο Πράβετς και τα "χλιαρά" φιλικά που έδωσαν χωρίς πίεση και άγχος. Κανένα αγωνιστικό πλάνο, κανένας προσανατολισμός στο παιχνίδι, καμία βοήθεια από τον πάγκο...

Δύο ήταν τα ζητούμενα σήμερα, 1)μια εμφάνιση που θα μας έκανε να ξεχάσουμε την πρώτη αγωνιστική και 2) οι 3 βαθμοί της νίκης που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητοι. Αντί για αυτό είδαμε μια Καλλονή να πατάει σαφώς καλύτερα στα πόδια της, να εκμεταλλεύεται την αμυντική αδράνεια της άμυνας μας και την κακή έξοδο του Διούδη και από ένα στημένο να κάνει το 0-1. Φυσικά εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι υπάρχει καθαρό φάουλ πάνω στον Διούδη που ενώ κατευθύνεται για να μαζέψει την μπάλα παίκτης της Καλλονής που ήταν και σε θέση οφσάιντ πέφτει πάνω του και τον  βγάζει εκτός πορείας. Όπως ήταν αναμενόμενο ο Θάνος και οι βοηθοί του δεν είδαν τίποτα και κατευθύνθηκαν στην σέντρα. Με 80΄ να απομένουν όλοι δικαιολογημένα περιμέναμε την ομάδα μας να αντιδράσει, να πιέσει και να κυνηγήσει την ισοφάριση και την ανατροπή του σκορ. Κάτι που δεν έγινε ποτέ. Ελάχιστες οι ευκαιρίες που κάναμε, όλες χάρη σε ατομικές ενέργειες. Κομμένη στα δύο η ομάδα χωρίς κέντρο και χωρίς καθαρή σκέψη. Έλσνερ και Παπαδόπουλος δεν υπήρχαν στο κέντρο ούτε ανασταλτικά, ούτε δημιουργικά. 3 φορές βρέθηκε ο Σλόβένος σε σημείο βολής και  κατάφερε να στείλει την μπάλα απελπιστικά έξω. Λίγα πράγματα από τους Καραγκούνη και Τσουμάνη, ενώ για ακόμη ένα παιχνίδι Πουλίδο και Κύργιας έδειξαν να έχουν έλλειψη συγκέντρωσης. Ουντότζι και Τάτος προσπάθησαν να δημιουργήσουν φάσεις με ατομικές ενέργειες αλλά πέρα από 1-2 φάσεις οι περισσότερες ενέργειες τους ήταν αποτυχημένες. Σε άχαρο ρόλο ο Μανιάς που έτρεχε να προλάβει τις γιόμες από τα μετόπισθεν όπως και ο Αγγελούδης που αν και πιστεύαμε ότι θα παίξει δίπλα στον Μανιά για να πιέσει για το γκολ της ισοφάρισης περισσότερο έδειχνε να έχει το νου να καλύψει τα κενά προς τα πίσω. Εντυπωσιακός ο 18χρονος Σταυρόπουλος που έκανε τα πάντα στο γήπεδο εκτός από το να σκοράρει. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να χαμογελάμε αυτές τις 2 αγωνιστικές αυτό είναι ο νεαρός Σταυρόπουλος. Ο Κοτσαρίδης έδωσε περισσότερη ζωντάνια στην ομάδα αλλά παρόλα αυτά η Καλλονή χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα κατάφερε να κρατήσει το προβάδισμα και να κάνει και το 0-2 λίγο πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης.

Ψυχραιμία ζήτησε ο κ.Χατζηνικολάου και εξέφρασε την βεβαιότητα του ότι η ομάδα δεν θα κινδυνέψει και θα παρουσιαστεί πολύ καλύτερη στη συνέχεια. Φυσικά δεν μας είπε πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται τόσο κακή η ομάδα σε αντίθεση με τους αντιπάλους της , γιατί παίκτες που  θα έπρεπε να είναι οι στυλοβάτες του φετινού ΑΡΗ δεν αγωνίζονται ή δεν βλέπονται όταν αγωνίζονται και πως περιμένει η ομάδα να βελτιωθεί όταν δεν έχει δείξει στα 2 επίσημα παιχνίδια που έδωσε ούτε ένα θετικό στοιχείο. Αδύνατο να μην αγωνιά και αγχώνεται ο Αρειανός οπαδός μιας και για την ώρα βλέπουμε μια επανάληψη της περσινής χρονιάς. Περίεργες μεταγραφές, ανέτοιμη ομάδα, κυνήγι από τη διαιτησία συνοδευόμενη από τις ίδιες καθησυχαστικές δηλώσεις που και πέρσι μας οδήγησαν με το ενάμισι πόδι στη Β Εθνική 3 αγωνιστικές πριν το τέλος. Επιτέλους θα πρέπει να γίνει μια κοινή συνέντευξη τύπου Ηλιάδη και τεχνικού τιμ και να μας εξηγήσουν με ποιο σκεπτικό χτίστηκε η ομάδα. Γιατί δεν προχώρησαν οι ανανεώσεις των έμπειρων παικτών από πέρσι, γιατί αποκτήθηκαν βασικοί παίκτες την τελευταία στιγμή, γιατί επιλέχθηκε ο Έλσνερ που ήταν αν και ήταν από την αρχή της προετοιμασίας δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί αλλά και να μην τον εμπιστεύεται ο ίδιος ο προπονητής του, γιατί δεν αντιδράμε επίσημα για την διαιτησία όταν στις 2 πρώτες αγωνιστικές κόντρα σε 2 νεοφώτιστες ομάδες είχαμε 2 καθοριστικά εις βάρος μας σφυρίγματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Αντί λοιπόν να ζητάνε από τον κόσμο του ΑΡΗ να μην ανησυχεί γιατί δια μαγείας όλα θα πάνε καλά ας βγούν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν τι συμβαίνει και ο ΑΡΗΣ ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημα....

Εμφανώς ανέτοιμος και με πολλά "κενά" παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Ριζούπολη και γνώρισε πικρή ήττα με 2-1 απέναντι σε έναν Απόλλων που δεν εντυπωσίασε αλλά κατάφερε να εκμεταλλευτεί στο απόλυτο τα λάθη της άμυνας μας. Καθοριστικός ο Κομίνης στην εξέλιξη του αγώνα που έκλεισε τα μάτια σε καθαρό πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο και ενώ το σκορ ήταν 1-0.

Μόλις η 1η αγωνιστική και όλες οι φοβίες που είχαμε για τον φετινό ΑΡΗ αποκαλύφθηκαν στο σημερινό παιχνίδι. Στα φιλικά όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τον Κύργια αλλά δυστυχώς η δικαίωση ήρθε για όσους υποστήριζαν ότι ο ΑΡΗΣ έπρεπε να πάρει ακόμη έναν έμπειρο αμυντικό για παρτενέρ του Πουλίδο. Εκτός από την αδράνεια ολόκληρης της άμυνας στο πρώτο γκολ το δεύτερο γκολ ήταν προσωπικό δώρο του Κύργια, ενώ υπήρξαν και 1-2 φάσεις ακόμη που οι κεντρικοί αμυντικοί της ομάδας μας έδειξαν να τα έχουν χαμένα. Η ανυπαρξία του Τριανταφυλλάκου μεσοαμυντικά σε συνδυασμό με τις μηδαμινές προωθήσεις του Ηρακλή και του Τσουμάνη από τα πλάγια ουσιαστικά έκοψαν την ομάδα στα 2 και άφησαν τους προωθημένους παίκτες σε έναν άχαρο ρόλο. Αρκετή συζήτηση έγινε και για τον βαθμό ετοιμότητας του Ίμπεχ που ακόμη και στο Α' ημίχρονο που αγωνίστηκε δεν μπόρεσε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Η είσοδος του Αγγελούδη στην θέση του Ιμπέχ και η μετατόπιση του Μανιά στα πλάγια βελτίωσε ελαφρώς τα πράγματα αλλά ο τραυματισμός του Μανιά χάλασε τα πλάνα του Χατζηνικολάου που αναγκάστηκε νωρίς νωρίς να κάνει και τις 3 αλλαγές του, αλλάζοντας ταυτόχρονα και την διάταξη της ομάδος και αφήνοντας τον Παπαδόπουλο μόνο του. Ο ενθουσιασμός και η ταχύτητα που έδωσαν στην ομάδα οι Σταυρόπουλος και Σουνάς άλλαξαν εμφανώς την εικόνα αλλά το 2-0  ήταν δύσκολο να ανατραπεί στο χρόνο που είχε απομείνει. 

Πολύ πικρή η πρώτη γεύση μιας και χάσαμε με σχετική ευκολία από έναν αδύναμο όπως παρουσιάστηκε αντίπαλο που δεν πίεσε καθόλου και αρκέστηκε σε ένα παθητικό παιχνίδι για σχεδόν 80'. Το 65% κατοχή υπέρ μας δείχνει ότι αν ήμασταν έτοιμοι θα μπορούσαμε αν όχι να πάρουμε τη νίκη τουλάχιστον να φεύγαμε με τον βαθμό ισοπαλίας. Σίγουρα στην πρεμιέρα κανείς δεν είναι έτοιμος αλλά ο Χατζηνικολάου φάνηκε να μην έχει καθαρή εικόνα για τους παίκτες του. Ρίσκαρε με τη συμμετοχή του ανέτοιμου Ίμπεχ και του ασταθή Τριανταφυλλάκου και δεν δικαιώθηκε. Από την άλλη η μη χρησιμοποίηση του Έλσνερ ούτε σαν αλλαγή σε έναν ΑΡΗ ειδικών συνθηκών μοιάζει να είναι μεγάλο πλήγμα που ίσως να αποδειχθεί ακόμη μεγαλύτερο στη συνέχεια. Με 3 μεταγραφές άνω των 24 ετών πραγματικά αυτό που γίνεται με τον Έλσνερ μοιάζει με τεράστιο λάθος. Άγνωστο το τι μπορεί να αλλάξει ο Χατζηνικολάου και οι συνεργάτες του μέσα σε 1 εβδομάδα το σίγουρο όμως είναι ότι η νίκη στον αγώνα με την Καλλονή γίνεται ακόμη πιο αναγκαία μετά τη σημερινή ήττα. Το πρόγραμμα είναι έτσι διαμορφωμένο που αν στο ξεκίνημα της σεζόν οι βαθμολογικές απώλειες είναι σημαντικές τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν στη συνέχεια πάρα πολύ δύσκολα. Όσο για τον Κομίνη ελπίζω να δούμε κάποια αντίδραση και όχι την κλασσική σιγή ιχθύος....

Με μια πρώτη ματιά βατό μπορεί να χαρακτηριστεί το πρόγραμμα της ομάδος μας για τη νέα αγωνιστική χρονιά μιας και στις πρώτες 6 αγωνιστικές αντιμετωπίζουμε τους 3 από τους 4 νεοφώτιστους στην κατηγορία ενώ τα ντέρμπι ξεκινάνε από την 11η αγωνιστική και μετά. Φυσικά όλοι παίζουν με όλους και το κατά πόσο το πρόγραμμα είναι καλό ή όχι θα κριθεί απο την εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα μας μέσα στο γήπεδο.Σε περίπτωση που χαθούν αρκετοί βαθμοί σε εύκολα παιχνίδια το άγχος θα μεγαλώσει αλλά έτσι όπως είναι το πρόγραμμα το αργότερο στο ξεκίνημα του Β γύρου κάθε άσχημη σκέψη θα πρέπει να έχει εξαφανιστεί και να κοιτάμε πόσο ψηλά μπορούμε να φθάσουμε.

Πρεμιέρα με τον Απόλλων εκτός έδρας που επιστρέφει στη σουπερλίγκα μετά από 13 χρόνια και σίγουρα το παιχνίδι θα αποτελεί μια γιορτή για τους αντιπάλους μας. Μανιάς και Κύργιας θα αγωνιστούν μόλις στην 1η αγωνιστική κόντρα στην παλιά τους ομάδα ενώ όλοι ελπίζουμε η παράδοση που συνήθως θέλει τους επιθετικούς να σκοράρουν κόντρα στις πρώην ομάδες τους να εφαρμοστεί και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει και το κατά πόσο θα μας δώσουν εισιτήρια για την πρεμιέρα γιατί είναι βέβαιο ότι αν δοθεί η ευκαιρία στον κόσμο του ΑΡΗ θα την αρπάξει απο τα μαλλιά και θα κατέβει μαζικά στην Αθήνα για ακόμη μια φορά. Απο εκεί και πέρα η Καλλονή που για την ώρα δείχνει σχετικά αδύναμη θα είναι η πρώτη ομάδα που θα φιλοξενήσουμε στο Κλ.Βικελίδης που αναμένεται να είναι κατάμεστο παρά το όνομα του αντιπάλου. Ενώ και η συνέχεια είναι με ομάδες που ο ΑΡΗΣ μπορεί να μαζέψει βαθμούς. Καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ομάδος μας θα παίξει ο βαθμός ετοιμότητας που θα δείξουμε στην πρεμιέρα. Πέρσι σε αντίθεση με τη περσινή χρονιά βλέπουμε να γίνονται οργανωμένες κινήσεις και να υπάρχει ένα πλάνο που να εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα. Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ μας μπορέσει και παρουσιαστεί έτοιμος, ξεπεράσει την απουσία του Αγκάνθο (λόγω της τιμωρίας από πέρσι) και μαζέψει σημαντικούς βαθμούς στο πρώτο μισό του Α' γύρου τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα και η περσινή χρονιά θα γίνει μια κακή ανάμνηση και όχι ένας εφιάλτης που θα ξαναζήσουμε. Τα κενά που υπάρχουν στο ροστερ θα πρέπει να καλυφθούν  το συντομότερο έτσι ώστε ομάδα μέσα απο πιο δυνατά φιλικά να μπορέσει να βρει την αγωνιστική της ταυτότητα το συντομότερο δυνατό.

Ηλιάδης και Χατζηνικολάου ήταν συγκρατημένοι στις δηλώσεις τους αλλά αυτό που τόνισαν και οι δύο είναι οτι ο ΑΡΗΣ αλλάζει σελίδα και δεν θα έχει καμία σχέση με τον περσινό. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό, γιατί μας αρέσει δεν μας αρέσει μετά το άγχος της επιβίωσης πέρσι φέτος θα πρέπει απο πολύ νωρίς να διώξουμε κάθε σκέψη περι επιβίωσης απο το μυαλό μας και να αρχίσουμε να κοιτάμε πολύ πιο ψηλά όπως μας αξίζει. Αν όλα πάντως εξελιχθούν καλά την 11η αγωνιστική που υποδεχόμαστε τον βαζέλο θα γίνει πανζουρλισμός. Όσο για τους αγαπητούς συμπολίτες είναι λες και η μοίρα επειδή ξέρει τι "επιστήμονες" και προπαγανδιστές είναι το πρώτο παιχνίδι είναι μέσα στη Τούμπα. Έτσι δικαιολογίες και επικοινωνιακά τρικ για τα εισιτήρια κτλ και φέτος κομμένα. Και φυσικά τα "χρωστούμενα" πάντα μπορούν να επιστραφούν στον Β γύρο. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Αναλυτικά το πρόγραμμα του ΑΡΗ μας:

1η αγωνιστική: Απόλλων Σμύρνης – Άρης

2η αγωνιστική: Άρης – Καλλονή

3η αγωνιστική: Ατρόμητος – Άρης

4η αγωνιστική: Άρης – Λεβαδειακός

5η αγωνιστική: Ξάνθη – Άρης

6η αγωνιστική: Άρης – Παναιτωλικός

7η αγωνιστική: Πανιώνιος – Άρης

8η αγωνιστική: Βέροια – Άρης

9η αγωνιστική: Άρης – Πλατανιάς

10η αγωνιστική: ΟΦΗ – Άρης

11η αγωνιστική: Άρης – Παναθηναϊκός

12η αγωνιστική: ΠΑΟΚ – Άρης

13η αγωνιστική: Άρης – Πανθρακικός

14η αγωνιστική: Εργοτέλης – Άρης

15η αγωνιστική: Άρης – Ολυμπιακός

16η αγωνιστική: Άρης Αστέρας Τρίπολης

17η αγωνιστική: Γιάννενα – Άρης

Μια χρονιά εφιαλτική πριν καν ξεκινήσει φτάνει σήμερα στο φινάλε της. Ένα φινάλε που μοιάζει αρκετά διαφορετικό που πολλοί πριν μερικές αγωνιστικές περίμεναν ή κάποιοι άλλοι ευελπιστούσαν. Ο ΑΡΗΣ μας κρατάει την τύχη του στα χέρια του και δεν πρόκειται να την αφήσει σε αυτά της αθλητικής δικαιοσύνης.  Μια αθλητική δικαιοσύνη που πολλές φορές έχει αποδειχθεί θεόστραβη και αποφασισμένη για να κάνει τη χάρη στα αγαπημένα της παιδιά να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, να καταργήσει κανονισμούς ή να ανακαλύψει στα ξαφνικά καινούργιους. Όλοι τα γνωρίζουμε αυτά και για αυτό θα πρέπει ο ΑΡΗΣ μας να φύγει απο την Ξάνθη νικητής!

Ο Σ.Παπαδόπουλος κόντρα σε όλα τα προγνωστικά έχει εκμεταλλευτεί το μομέντουμ της διοικητικής αλλαγής αλλά και το ψυχολογικό ξέσπασμα των παικτών του από όλα όσα είχαν προηγηθεί. Κατάφερε να πάρει από τους παίκτες του περισσότερα από όσα είχαν δώσει όλη τη χρονιά και μαζί με τη νέα διοίκηση να τους κάνουν να πιστέψουν ότι το δικό τους μονοπάτι δεν οδηγεί στη Football League. Με όλα τα παραπάνω ως βάση και με οδηγό τον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης η ομάδα μας θα παλέψει για τη νίκη κόντρα σε μια αδιάφορη βαθμολογικά ομάδα.  Οι σκέψεις για χρησιμοπολιηση του Βελλίδη(!!!) κάτω από τα δοκάρια φαίνεται να έχουν χαθεί ενώ θα πρέπει να δούμε με ποιον θα αποφασίσει να ξεκινήσει στην κορυφή της επίθεσης ο Παπαδόπουλος. Αν και ο Διαμαντάκος φαινόταν να έχει τον πρώτο λόγο, οι εμφανίσεις του Αγγελούδη φαίνεται να αλλάζουν τα δεδομένα. Όπως στα προηγούμενα παιχνίδια έτσι και σε αυτό οι 11 που θα ξεκινήσουν περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αν υπάρχει προσήλωση στον στόχο της νίκης τότε όλοι θα αποδειχθούν λιοντάρια πάνω στο χόρτο. Κάτι που είδαμε και με την παρουσία των Νταμαρλή, Οικονομόπουλο, Μαργαρίτη και Αγγελούδη στα τελευταία παιχνίδια.

Για ακόμη ένα παιχνίδι ομάδα, διοίκηση και κόσμο ενωμένοι θα παλέψουν για τη νίκη απέναντη στη Ξάνθη. Αυτή η ομοψυχία και συσπείρωση δείχνει ανίκητη. Φυσικά εκτός από τη μάχη μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου υπάρχει και το μέτωπο στην κερκίδα και εκτός γηπέδου με τις προκλήσεις να αναμένονται πολλές. Τα μάτια μας 1914 και το μυαλό μας αποκλειστικά στον στόχο της νίκης!

Αν δεν θέλει να μπει η μπάλα στα δίχτυα δεν μπαίνει όσο και αν το θέλεις, όπως και αν δεν θέλει ο διαιτητής να σου δώσει το πέναλτι δεν στο δίνει... Αυτό μας έμεινε από το σημερινό παιχνίδι της ομάδος μας στα Γιαννένα όπου 2 αμυντικά λάθη, 3 δοκάρια και 1 οθφαλμοφανέστατο πέναλτι που δεν δόθηκε ήταν η συνολική εικόνα της αναμέτρησης. Οι αγωνιστικές περνάνε, οι ευκαιρίες για ανάκαμψη χάνονται και τα χαμόγελα της προηγούμενης αγωνιστικής πολύ σύντομα έδωσαν πάσα στην πίκρη και τον έντονο προβληματισμό ενόψει της συνέχειας.

Μπορεί η ομάδα μας να μην έπιασε υψηλό επίπεδο απόδοσης αλλά αν η τύχη δεν της γυρνούσε τόσο επιδεικτικά την πλάτη θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει την ουσία που είναι το γκολ. Το δοκάρι του Αγκάνθο με το σκορ στο 0-0, το δοκάρι πάλι του Αγκάνθο λίγο αφού το σκορ είχε γίνει 1-0 και το πέναλτι που δεν δόθηκε στον Γιαννώτα ακριβώς πριν οι αντίπαλοι μας κάνουν το 2-0 ήταν 3 φάσεις που με λίγη τύχη ή ευθιξία από τον Σπάθα να είχαν αλλάξει ολόκληρη την εξέλιξη του αγώνα. Ένας αγώνας που έγινε όπως ήταν αναμενόμενο σε έναν κάκιστο αγωνιστικό χώρο που εμπόδιζε κυρίως τους παίκτες μας που δεν ήταν εξοικειωμένοι να κάνουν το κάτι παραπάνω με την μπάλα στα πόδια. Τριανταφυλλάκος, Οικονομόπουλος και Ηρακλής που αντικατέστησαν τους Τάτο, Πουλίδο και Κοέλιο ήταν κατώτεροι του αναμενομένου και δεν μπόρεσαν σε καμιά περίπτωση να καλύψουν τις απουσίες που είχε η ομάδα μας σήμερα. Ενώ τα αμυντικά λάθη και γενικότερα η αμυντική συμπεριφορά παικτών όπως είναι ο Παπαζαχαρίας μας έχουν κάνει και βλέπουμε εφιάλτες κάθε φορά που η μπάλα κατευθύνεται προς την περιοχή μας. Εκτός από την άμυνα και δημιουργικά υπήρχαν αρκετά προβλήματα, όχι τόσο λόγω της καλής άμυνας των αντιπάλων αλλά κυρίως στην επιπολαιότητα των παικτών που πολλές φορές ακόμη και χωρίς πίεση αντι να κάνουν μια καλή σέντρα ή σωστή μεταβίβαση πετούσαν τη μπάλα στο καλάθι των αχρήστων... Το να έχουμε απαιτήσεις από τον Σούλη Παπαδόπουλο τόσο νωρίς νομίζω ότι είναι υπερβολικό αλλά ελπίζω αρκετά σύντομα να δει και να διορθώσει τα λάθη του προκατόχου του γιατί όσο και αν επιμένουν οι προπονητές μας ο Διαμαντάκος δεν μπορεί να παίξει στη συγκεκριμένη θέση όσο δυνατός και φιλότιμος παίκτης και αν είναι. Ενώ παίκτες όπως ο Σουνάς και ο Αγγελούδης έχουν δείξει ότι είναι αρκετά δραστήριοι και μπορεί ιδίως ο Σουνάς να καλύψει καλύτερα τα πλάγια από ότι ο Διαμαντάκος.

Η ομάδα δείχνει να πατάει καλύτερα στα πόδια της και για παιχνίδι εκτός έδρας είχε σαφώς καλύτερη εικόνα από τα προηγούμενα στον Πλατανιά και στη Βέροια. Δυστυχώς όμως με το πρωτάθλημα να βαδίζει προς το τέλος το μόνο που μετράει είναι οι βαθμοί που κερδίζεις σε κάθε αγώνα άρα και σήμερα το μηδέν ως αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο με το μηδέν που πήρες στον Πλατανιά, στη Βέροια και σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια της χρονιάς είτε είχες 3 δοκάρια είτε όχι.  Αν κάτι πάντως μπορεί να μας κάνει να ελπίζουμε ακόμη αυτό είναι ο κόσμος της ομάδος που δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα. Άλλη μια εντυπωσιακή παρουσία, άλλη μια πίκρα. Την επόμενη αγωνιστική όπου ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει πάση θυσία θα είμαστε καρφωμένοι και στα παιχνίδια των αντιπάλων μας. Την επόμενη αγωνιστική θα μπορούμε σε μεγάλο βαθμό να δούμε αν μπορούμε να ελπίζουμε ή να σκεφτούμε την επόμενη ημέρα με τις "ιδιαίτερες" συνθήκες που θα διαμορφωθούν. Προς στιγμή βλέποντας τον Σπάθα να την χαρίζει την κίτρινη κάρτα στον Αγκάνθο όλοι αυθόρμητα σκεφτήκαμε ότι ίσως η πρόσληψη Πολατιάν να έχει αποτελέσματα. Λίγο πιο μετά με τον μη καταλογισμό του πεντακάθαρου πέναλτι πάνω στον Γιαννώτα προσγειωθήκαμε στη σκληρή πραγματικότητα...

Ολοζώντανος παρέμεινε ο ΑΡΗΣ μας στην μάχη της παραμονής με μια επιβλητική νίκη επι του Λεβαδειακού σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε πολύ πιο εύκολα από όσο θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδος. Μάλιστα το εντυπωσιακό 4-0 αλλά και η συνολική παρουσία της ομάδος που αξιοποίησε τις ευκαιρίες που είχε και απέφυγε τα γνωστά αμυντικά λάθη επανέφερε την αισιοδοξία στις τάξεις του συλλόγου που μέχρι πριν την έναρξη του αγώνα και το γκολ του Κοέλιο στο δεύτερο λεπτό της αναμέτρησης όλα έμοιαζαν δυσοίωνα σε σχέση με το μέλλον του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ.

Ονειρικό ξεκίνημα με γκολ από τα αποδυτήρια του Κοέλιο που κινήθηκε πολύ ωραία στην πλάτη της άμυνας του Λεβαδειακού και εκμεταλλεύτηκε την έξυπνη ανάποδη κεφαλιά του Παπαστεργιαννού. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που σκοράρουμε δεν ακολούθησε ο γνωστός πανικός στα λεπτά που ακολούθησαν και η ελάχιστη υπεροχή του Λεβαδειακού για τα επόμενα 10' δεν μετουσιώθηκαν σε κάποια ευκαιρία. Με τις γραμμές κυρίως μεσοαμυντικά να είναι αρκετά κοντά και τα ατομικά λάθη προηγούμενων αγώνων σχεδόν να έχουν εξαλειφθεί είχαμε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα και προσπαθούσαμε να φθάσουμε και σε ένα δεύτερο γκολ προσέχοντας πάντα τα νώτα μας. Στο Β ημίχρονο ο αφανής MVP της αναμέτρησης Μ.Παπαστεργιαννός έκλεψε την μπάλα  στο κέντρο και έδωσε μια εξαιρετική ασιστ στον  εκρηκτικό Γιαννώτα που έκανε το 2-0 μόλις στο 2' του Β ημιχρόνου. Κάπου εκεί όλοι μας στην κερκίδα αισθανθήκαμε σαφώς πιο άνετα βλέποντας ότι για πρώτη φορά θα φεύγαμε χαρούμενοι από το γήπεδο χωρίς να αισθανθούμε ούτε για μια στιγμή το γνωστό άγχος και αγωνία που έχει κάνει άνω κάτω το στομάχι μας από την αρχή της χρονιάς. Η ασιστ του Τάτου στο Γιαννώτα που πέτυχε το δεύτερο του γκολ αλλά και η ασιστ του μέτριου Αγκάνθο στον Τάτο που έκανε υποδειγματικά το 4-0 συμπλήρωσαν μια ονειρική βραδυά δίνοντας τόσο στην ομάδα όσο και σε όλο τον κόσμο του ΑΡΗ μια μεγάλη δόση αισιοδοξίας. Μονόλογος το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος όπως θα έπρεπε να ήταν και το παιχνίδι στην Βέροια. Βέβαια για να λέμε του στραβού το δίκιο σήμερα ο διαιτητής της αναμέτρησης επέτρεψε στους παίκτες μας να παίξουν ποδόσφαιρο και δεν προσπάθησε να επηρεάσει τη ροη του αγώνα σε αντίθεση με τον Παππά στη Βέροια όπου έκανε ότι μπορούσε για να σπρώξει τους αντιπάλους μας στη νίκη.

Σπουδαίο ντεμπούτο για τον Σούλη Παπαδόπουλο που όποιο και αν είναι το μερίδιο "ευθύνης" του στη σημερινή νίκη ελάχιστη σημασία έχει μιας και το ζητούμενο ήταν η νίκη άρα όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Βρε λες να είναι τα μαγικά του Σούλη? Βρε λες οι παίκτες μας πιάνοντας πάτο την προηγούμενη αγωνιστική να "ξύπνησαν" και να αποφάσισαν να παίξουν μπάλα? Βρε λες να είναι κάτι άλλο? Ο ΑΡΗΣ να σωθεί και όλα τα υπόλοιπα ψιλά γράμματα. Το θετικό είναι ότι αυτή την αγωνιστική τα "δώρα" των αντιπάλων μας τα εκμεταλλευτήκαμε και πλέον δεν νομίζω ότι υπάρχει αδιάφορη ομάδα από την 7η θέση και κάτω. Ακόμη και αυτή η Ξάνθη ή ο Λεβαδειακός πλέον θα το σκεφτούν πολύ σοβαρά πριν χαρίσουν βαθμούς από εδώ και απο εκεί. Για τον κόσμο στο γήπεδο σήμερα δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας. Σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι όπως και στα επόμενα που ακολουθούν έπρεπε και θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερος μιας και παίζετε η ύπαρξη μας. Σίγουρα όλοι είμαστε απογοητευμένοι από αυτό που ζούμε φέτος αλλά δεν πρέπει να τα παρατάμε γιατί ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής, υπομονή, επιμονή και πίστη ακόμη και όταν όλοι σε θεωρούν ξεγραμμένο. Δεν πετάμε στα σύννεφα, υπάρχει δρόμος ακόμη αλλά πήραμε τα πάνω μας και ευελπιστούμε να συνεχίσουμε έτσι και πολύ σύντομα ο φετινός εφιάλτης που ζούμε να έχει τουλάχιστον happy end.

ΥΓ. Όσο ανακουφισμένοι αισθανθήκαμε όλοι στο γήπεδο σήμερα άλλο τόσο θα πρέπει να αισθάνθηκαν και οι παραγοντάρες του συλλόγου μας. Έστω και καθυστερημένα το μήνυμα που έστειλαν Super 3 και Ιερολοχίτες ήταν ξεκάθαρο και προς τη σωστή κατεύθυνση. Χωρίς μισόλογα, χωρίς υπεκφυγές. Υπεύθυνοι υπάρχουν και είναι μπροστά μας. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε ούτε στο 2012, ούτε στο 2009, ούτε στο 2004... Για αρχή μπορούμε να ασχοληθούμε με τους "εγκληματίες" του 2013 μέχρι να τελειώσει ο περιβόητος έλεγχος και βγουν κάποια πορίσματα "άξια σχολιασμού". Για αυτό όλοι οι ανευθυνουπεύθυνοι το νου σας.

Τα αποτελέσματα για ακόμη μια αγωνιστική ήρθαν ευνοϊκά για την ομάδα μας αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο βολικά και αν έρθουν τα πράγματα αν δεν αρπάξουμε την ευκαιρία που μας δίνετε να μπούμε δυνατά και πάλι στο παιχνίδι της παραμονής τότε για ακόμη μια αγωνιστική δεν θα έχουμε καταφέρει τίποτα παραπάνω από το να φθάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή. Ο ερχομός του Σούλη Παπαδόπουλου αλλάζει τα δεδομένα χωρίς όμως κανείς να προδικάσει αν τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης επιλογής θα είναι θετικά ή αρνητικά. Πάντως πρόκειται για έναν έμπειρο προπονητή, χωρίς όμως σπουδαία καριέρα που οι αποστολές σωτηρίας του είναι αρκετά γνώριμες.

Αν ψάξουμε για κάτι το θετικό στον ερχομό του Σούλη Παπαδόπουλου αυτό είναι ότι δεν σχετίζεται με καμία επιλογή παίκτη, δεν είναι προπονητής που έφεραν οι "μάνατζερ" για συγκεκριμένους σκοπούς όπως έγινε με τον Λ.Αλκαράθ και με δεδομένο το χρονικό σημείο που αναλαμβάνει δεν πρόκειται να "ανακαλύψει" και αυτός κάτι καινούργιο που δεν έβλεπαν τόσο καιρό οι προηγούμενοι προπονητές του ΑΡΗ και να μας εκπλήξει με τις επιλογές του για το αυριανό παιχνίδι. Αυτό που ελπίζουμε είναι ότι θα πρόλαβε νέος προπονητής της ομάδος μας να παρακολουθήσει μερικούς αγώνες του ΑΡΗ ώστε να έχει μια πιο καθαρή εικόνα για το υλικό που έχει στην διάθεση του. Τώρα αν μέσα σε ελάχιστα 24ωρα καταφέρει να μάθει στους παίκτες μας να κλωτσάνε, να βγάζουν τσαμπουκά και να κάνουν ότι είδους ποδοσφαιρική αλητεία υπάρχει για να πάρουν τη νίκη όπως ακριβώς έκανε η Προοδευτική επι ημερών του όπου και καθιερώθηκε προπονητικά τότε θα μιλάμε για μεγάλο επίτευγμα. Η ουσία είναι ότι είτε ερχόταν ο Σ.Παπαδόπουλος, είτε άλλος προπονητής είτε η ομάδα κατέβαινε χωρίς προπονητή το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό είναι παιχνίδι χωρίς γυρισμό. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τους παίκτες μας που αυτή την φορά θα έχουν μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου τον φυσικό του ηγέτη, τον Νταβίντ Αγκάνθο. Άγνωστο πως θα παρουσιαστεί ο Ισπανός μετά από 2 εβδομάδες απραξίας, σίγουρα όμως όλοι περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά. Είναι φανερό ότι τα όποια αγωνιστικά προβλήματα έχουμε, εκτός έδρας διογκώνονται για αυτό πρέπει πάση θυσία να εκμεταλλευτούμε τα εντός έδρας παιχνίδια που έχουν απομείνει και να κάνουμε το απόλυτο. Ο Λεβαδειακός είναι καλή ομάδα και στο παιχνίδι του κυπέλλου έκανε μια ψιλοσυντήρηση δυνάμεων. Παρόλα αυτά είναι εξαιρετική συγκυρία που δεν θα αγωνιστεί ο Πόι που είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του Λεβαδειακού.

Το να κάνουμε και εμείς μέσα από την ιστοσελίδα μας κάλεσμα προς τον κόσμο να στηρίξει την ομάδα σε αυτό το κρίσιμο παιχνίδι είναι περιττό. Όποιος αισθάνεται ότι συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια, ότι ενώνει τις δυνάμεις του με αυτούς που φοράνε τα χρώματα του ΑΡΗ μας και γίνεται ένα με την ομάδα σε κάθε παιχνίδι θα δώσει το παρών χωρίς να χρειαστεί κάποιο ειδικό κάλεσμα. Όσο ζούμε ελπίζουμε, όσο υπάρχουν μαθηματικές ελπίδες για την σωτηρία τις διεκδικούμε. Το ραντεβού μας με την ιστορία στις 17,15. Άντε ρε Αρειανάρα βοήθα να ξυπνήσουμε από αυτόν τον εφιάλτη!

ΥΓ. Για αυτές τις «γιορτές» ζουν οι συνταξιούχοι…

Σκασμένοι γυρνάμε όλοι από τη Βέροια όπου για ακόμη μια αγωνιστική, ένα κρίσιμο καθοριστικό παιχνίδι δεν καταφέρνουμε να το κερδίσουμε. Ομάδα και κόσμος έπεσαν στη παγίδα μιας  και σήμερα όλοι ήμασταν απροστάτευτοι. Κανείς να απαιτήσει το 50-50 μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου, κανείς να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις στον κόσμο ώστε να συγκρατήσει την οργή του και να μην κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ένα σύνολο παικτών εγκλωβισμένο από το άγχος της αποτυχίας, έρμαιο στις ορέξεις ενός ανεκδιήγητου διαιτητή που βάλθηκε να μας τρελάνει όλους. Αλλεπάλληλα ανάποδα σφυρίγματα από το ξεκίνημα του αγώνα που έσπρωχναν τους αντιπάλους μας προς την περιοχή και έκοβαν τη φόρα των δικών μας. Πηδούσαν με δύναμη να πάρουν την κεφαλιά ο Παπάς έδινε  φάουλ. Έπαιρναν θέση και έρχονταν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ο παίκτης της Βέροιας και έπεφτε στον παίκτη μας πάνω ανάποδα το σφύριγμα. Κλωτσιές και κλαδέματα που έπρεπε να τιμωρηθούν με κάρτες πέρασαν στα ψιλά σαν μην έγινε τίποτα. Και αν κάποτε με τέτοιες διαιτησίες μας στερούσαν τίτλους, εξόδους στην Ευρώπη και υψηλότερες θέσεις πλέον είναι θέμα επιβίωσης. Ποια είναι η αντίδραση του ΑΡΗ? Η μπούκα δεκαπέντε ατόμων που δεν άντεξαν να συγκρατήσουν την οργή τους? Αυτή είναι η δυναμική μας ως σύλλογος? Αυτοί οι δεκαπέντε είκοσι που μπήκαν μέσα είναι αυτοί που πρέπει να βγουν μπροστά και να φωνάξουν ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ και να απαιτήσουν σεβασμό για τον ΑΡΗ μας?

Σίγουρα οι παίκτες μας δεν έπαιξαν όσο καλά θα θέλαμε αλλά δεν τους άφησαν να παίξουν κιόλας. Αυτές είναι οι δυνατότητες τους και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να κερδίζουν και τους διαιτητές όπως δεν τα κατάφεραν με τον Ατρόμητο, την ΑΕΚ και σήμερα με τη Βέροια. Το είχαμε τονίσει από πριν ότι αυτός ο συνδυασμός ξεσηκωμού του κόσμου με εκκωφαντική σιωπή της διοίκησης είναι επικίνδυνος. Το είχαμε ζήσει και τότε με τον Ηρακλή όπου το είδαμε στη πράξη ότι ο κόσμος από μόνος του δεν φθάνει. Τώρα την ευθύνη όσες φορές και αν την αναλάβει ο Μιχαλήτσος όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν φταίει αυτός όπως δεν φταίνε και οι παίκτες. Μπροστά μας είναι οι υπεύθυνοι, όπως μπροστά μας ήταν εδώ και πολύ καιρό και τριγυρνάνε ανάμεσα μας. Αντί να έχουμε πάρει αυτούς στο κυνήγι τους αφήνουμε να παριστάνουν τους καθοδηγητές του κόσμου του ΑΡΗ και να ψάχνουμε αλλού για φταίχτες. Κερδίζει η ομάδα βγαίνουν μπροστά, χάνει η ομάδα κρύβονται στα γραφεία αλλά από ουσία μηδέν. Μια φταίει το δημόσιο, μια η ΕΠΟ, μια η διαιτησία, μια ο προπονητής μια οι παίκτες. Αυτοί που κάνουν κουμάντο δεν φταίνε ποτέ...

Πλέον δεν ξέρω αν μπορεί να σωθεί η παρτίδα αλλά επιτέλους πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την ασυδοσία κάποιων μικρών ανθρώπων που προσπαθούν να γίνουν μεγάλοι καταδικάζοντας τον ΑΡΗ μας. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ακόμη και μετά την "καταστροφή" υπάρχει επόμενη ημέρα. Το θέμα είναι αν θα αφήσουμε την επόμενη ημέρα της καταστροφής να την διαχειριστούν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ ή επιτέλους θα αλλάξουμε σελίδα απαλλαγμένοι από τους εντολοδόχους που προσπαθούν να καλύψουν τους "φίλους" τους? Ο κόσμος που βρέθηκε σήμερα στη Βέροια αλλά και όλοι αυτοί που στηρίζουν την ομάδα σε μια τόσο δύσκολη χρονιά είναι η εγγύηση για το αύριο του ΑΡΗ. Ο "στρατός" υπάρχει και δεν το βάζει κάτω με τίποτα... στρατηγοί όμως υπάρχουν? ή μόνο Εφιάλτες?

Ολοζώντανος στην μάχη της παραμονής έμεινε ο ΑΡΗΣ μας μετά από το γκολ του Κοέλιο προσπερνώντας στην βαθμολογία Βέροια και Πλατανιά και βλέποντας την συνέχεια του πρωταθλήματος πολύ πιο αισιόδοξα. Σε ένα παιχνίδι που το Χ έμοιαζε να είναι το τελικό ήρθε λίγα δευτερόλεπτα πριν το 90' αυτή η κοντινή κεφαλιά του Κοέλιο μετά την εκτέλεση κόρνερ και την κεφαλιά του Παπαστεργιαννού και το Κλ.Βικελίδης πήρε φωτιά! Στα 4' των καθυστερήσεων για πρώτη φορά ομάδα και πάγκος(παρά την ανόητη κάρτα του Αγκάνθο) αντέδρασαν σωστά, παίχτηκε ούτε μισό λεπτό ποδόσφαιρο και η νίκη έμεινε στα χέρια μας γλιτώνοντας τις αυτοκτονίες άλλων παιχνιδιών.

Πολλές ευχάριστες εκπλήξεις είδαμε σήμερα στο Κλ.Βικελίδης με το happy end στο φινάλε του αγώνα να ήταν η πιο σημαντική από αυτές. Ανεξάρτητα από το πως εξελίχθηκε ο αγώνας όπου θα μπορούσαμε με τα ανόητα λάθη του Πουλίδο ή το εξαιρετικό πλασέ του Μαυρέα να το είχαμε χάσει ή και να το είχαμε κερδίσει πιο εύκολα αν ο Αγκάνθο έστελνε την μπάλα στα δίχτυα στο πέναλτι ίσως ο ΑΡΗΣ να έκανε το καλύτερο φετινό του ενενηντάλεπτο χωρίς τα μεγάλα νεκρά διαστήματα και τα πολλαπλά πρόσωπα που δείχνουμε μέσα σε έναν αγώνα. Το πιο σημαντικό από όλα ήταν ότι οι παίκτες μας μπήκαν παθιασμένοι, συγκεντρωμένοι και είχαν ξεκάθαρο στόχο τη νίκη. Για πρώτη φορά φέτος είδαμε οργανωμένη επίθεση. Για 10' περίπου στο Β ημίχρονο η ομάδα μας είχε την κατοχή της μπάλας και την κυκλοφορούσε σωστά γύρω από την μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού υπομονετικά προσπαθώντας να βρει την ευκαιρία για να χτυπήσει και όχι να την στριφογυρίζει έξω από την περιοχή μας με τις συνεχόμενες ανούσιες πάσες προς τον τερματοφύλακα. Είδαμε μια άμυνα να λειτουργεί σωστά με μοναδική εξαίρεση τις "εμπνεύσεις" του Πουλίδο που παραλίγο θα γινόταν μοιραίος αλλά και κάποιες κακές εκτιμήσεις μεσοαμυντικά κυρίως από Κοέλιο στο Β ημίχρονο που μάλλον οφειλόταν στην κούραση. Είδαμε ένα δεξί μπακ όπως είναι ο Ψυχογιός να βγάζει φωτιές και να σαρώνει ακούραστα όλη την πλευρά. Είδαμε έναν Καζναφέρη να αποδίδει σύμφωνα με τις ικανότητες του και να θυμίζει τον περσινό καλό Καζναφέρη αλλά και να δικαιώνει όλους όσους φέτος γκρινιάζουν και περιμένουν από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή να παίξει καλύτερα. Περίεργο που τον αντικατέστησε ο Μιχαλήτσος μιας και ήταν από τους κορυφαίους της αναμέτρησης. Είδαμε έναν προπονητή να κάνει σε μεγάλο βαθμό τα αυτονόητα, επαναφέροντας τον Παπαζαχαρία και  τον Ψυχογιό και τοποθετώντας τον Καζναφέρη στην θέση του. Αν δεν έδειχνε τόσο εμμονή στο να χωρέσει στην 11αδα τον Διαμαντάκο και τον Κοτσαρίδη και είχε καλύτερα αντανακλαστικά στις αλλαγές θα έλεγα ότι έκανε ότι περνούσε από το χέρι του. Ευτυχώς εγκαίρως κατάλαβε ότι η πίεση ψηλά δεν θα έβγαζε πουθενά όπως έγινε με τον Πλατανιά και γρήγορα τράβηξε τους παίκτες πιο πίσω επιτρέποντας έξυπνα τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού να ανέβουν ψηλά υπό το φόβο του λάθους και της αντεπίθεσης κάτι που έγινε αρκετές φορές στο παιχνίδι. Ευτυχώς η κακή απόδοση του Αγκάνθο που μάλλον επηρεάστηκε από το χαμένο πέναλτι δεν μας στοίχισε και λογικά το ότι πήραμε την νίκη μάλλον θα βοηθήσει ψυχολογικά και τον Ισπανό να το ξεπεράσει.

Το είχαμε πει από πριν ότι μπορεί ο κόσμος να μην παίζει μπάλα αλλά όπως έχει φανεί φέτος στα εντός έδρας οι παίκτες μας αποδίδουν πολύ καλύτερα. Έτσι σήμερα παρόλο που δεν γέμισε το γήπεδο υπήρχε ο παλμός στην κερκίδα και η απαραίτητη πίστη που έσπρωξε τους παίκτες μας προς τη νίκη. Τίποτα δεν κρίθηκε ακόμη αλλά η σημερινή νίκη ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την σωτηρία. Δεν πρέπει να επαναπαυτούμε ούτε εμείς οι οπαδοί, ούτε οι παίκτες και ο προπονητής και προπάντων αυτή η διοίκηση που δείχνει να μην ξέρει που βαδίζει. Έβγαλε παράπονο ο Γ.Μιχαλήτσος στην συνέντευξη τύπου και σε μεγάλο βαθμό είχε δίκιο, όπως δίκιο έχουν και όλοι αυτοί που δεν θεωρούν τον Γ.Μιχαλήτσο ως την ιδανική λύση για τον πάγκο της ομάδος μας. Αυτά όλα είναι αποτέλεσμα της τρικυμίας που επικρατεί στο μυαλό των διοικούντων που την μια ημέρα ανακοινώνουν τον Γ.Μιχαλήτσο και την επομένη επειδή ήρθε ένα αρνητικό αποτέλεσμα και ο κόσμος ξεσηκώνετε ετοιμάζουν την αντικατάσταση του. Ψυχραιμία και καθαρό μυαλό από όλους και κυρίως από αυτούς που καλώς ή κακώς(πολύ κακώς) έχουν το τιμόνι του ΑΡΗ στα χέρια τους. Η ομάδα έχει δυνατότητες και θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσει και μια σταθερότητα. Σπουδαία πράγματα έγιναν σήμερα. Κρατήσαμε το μηδέν στην άμυνα, ο Κοέλιο όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητος όπως συνήθως αλλά έγινε και πρωταγωνιστής, έγιναν για πρώτη φορά οι κλασσικές εκνευριστικές καθυστερήσεις με τους ανόητους τραυματισμούς, τις ασυνεννοησίες στις αλλαγές, τις μπάλες απο την κερκίδα που πάντα μας κάνουν σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδος και επιτέλους χαμογελάσαμε!

ΥΓ. Παρατηρώντας πόσο ξεχωρίζουν παικτικά ο Τάτος, ο Ζαραδούκας, ο καλός Αγκάνθο και πόσο αλλάζει όλη η ομάδα αν παίζουν οι σωστοί  παίκτες στις σωστές θέσεις, αν δεν γινόταν τόσα πολλά εγκλήματα φέτος, ο ΑΡΗΣ όχι απλά θα εξασφάλιζε νωρίτερα την παραμονή στην κατηγορία αλλά περπατώντας θα έβγαινε και Ευρώπη. 

ΥΓ2. Αν και σε γενικές γραμμές ο διαιτητής τα πήγε καλά, αναρωτιέμαι αν έχει ξανασυμβεί στην Ελλάδα ο παίκτης που κάνει το πέναλτι να μην τιμωρηθεί με κίτρινη κάρτα…