Πολλές πονεμένες ιστορίες «επενδυτών» και πάσης λογής «σωτήρων» έχει ζήσει ο Αρειανός οπαδός τις τελευταίες δεκαετίες και ίσως αυτά τα βιώματα να ήταν αυτά που δεν μου επέτρεψαν να αφουγκραστώ εξαρχής τον πανικό της αλλαγής σελίδας στον μπασκετικό ΑΡΗ και τα όνειρα κορυφής της πλειοψηφίας του κόσμου. Ωστόσο το νερό μπήκε στο αυλάκι… οι φήμες βγήκαν αληθινές, η διάθεση έγινε πρόταση και η πρόταση πήρε σάρκα και οστά με την επισημοποίηση τυπικά και νομικά του deal! Πλέον ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε νέα εποχή και δείχνει να έχει όλα τα εχέγγυα που θα του επιτρέψουν να στρέψει το βλέμμα του προς στην κορυφή, όπως δηλαδή του αρμόζει βάσει τίτλων, της ένδοξης ιστορίας του και φυσικά του μοναδικού κόσμου που τον ακολουθεί!

Η ΕΠΟΧΗ ΣΙΑΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ

Σε αντίθεση με άλλους υποψήφιους επενδυτές ο Ρίτσαρντ Σιάο έχει όλο το πακέτο! Έχει το χρήμα, έχει την τρέλα για το μπάσκετ, έχει τον στόχο του NBA και της επικείμενης συνεργασίας με την Ευρώπη και επέλεξε τον ΑΡΗ γιατί έχει ένα brand name και ένα πιστό κοινό που τον κάνει να ξεχωρίζει. Με λίγα λόγια και σε σχέση με ότι έχουμε δει σε ανάλογες περιπτώσεις και τα μαραθώνια σήριαλ υποψηφίων, αυτή τη φορά πήραμε άμεσα τις απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα της εμπλοκής του με την ομάδα μας. Συν φυσικά και την συμβολή των αδερφών Αντετοκούνμπο που στήριξαν την συγκεκριμένη επιλογή αλλά και των Αρειανών συνεργατών του Σιάο που του παρουσίασαν την προοπτική του ΑΡΗ. Και σε μια εποχή όπου ο επαγγελματικός αθλητισμός και το μάρκετινγκ πηγαίνουν χέρι χέρι, η εμπλοκή του Γιάννη Αντετοκούνμπο μόνο θετική είναι για την ομάδα μας.

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΕΗ, Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕ

Αν η «εμπειρία» από τα πάρε δώσε με φερόμενους μεγαλοεπενδυτές μας έχει μάθει κάτι, αυτό είναι ότι όποιος προσπαθεί να πάρει «τζάμπα» την ομάδα το πιο πιθανό είναι να μην είναι σοβαρός. Οπότε και μόνο η δέσμευση που ήδη έχει αρχίσει να υλοποιείται περί εξόφλησης των παλιών χρεών μέχρι το τέλος του 2025(!!!) αποτελεί «εγγύηση προθέσεων» για τη νέα διοίκηση της ΚΑΕ! Μια νέα διοίκηση με νέα «άφθαρτα» στελέχη που έχουν άμεση σχέση με το όλο deal και δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση από την πρώτη ημέρα να οργανώσουν σύγχρονα και σωστά την ΚΑΕ σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής. Το ότι δεν εκμεταλλεύτηκαν το θέμα του Παλέ και όπως και παλιότερα είχε κάνει ο κ.Ρουσιαμάνης μας ξεκαθάρισαν ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη είναι μια ειλικρινή συμπεριφορά που όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Εύκολα μοιράζονται τα γήπεδα και τα Θα Θα Θα… στα λόγια, οι πράξεις όμως είναι αυτές που έχουν αξία. Γνωρίζουν και σέβονται τον ΑΡΗ και τον κόσμο του αλλά δεν λαϊκίζουν και αυτό είναι σημαντικό.

Ο ΚΑΡΑΪΤΣΙΤΣ, Ο ΖΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό(αυτό δηλαδή που μας καίει) το πρώτο όνομα που βγήκε στο φως ήταν αυτό του Νίκου Ζήση. Δεν χρειάζεται συστάσεις, όπως δεν χρειάζεται να αναφέρουμε(για μια ακόμη φορά) το πόσο έλειπε αυτή η λογική στελέχωσης στον μπασκετικό ΑΡΗ εδώ και δεκαετίες. Το 2^ο όνομα ήταν αυτό του Καράιτσιτς. Ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΑΡΗ στη νέα εποχή είναι ο Καράιτσιτς. Βοηθός του Ομπράντοβιτς με την ευχή όλων μας να έχει ανάλογη πορεία με τον ΑΡΗ σαν αυτή του Ιτούδη που διετέλεσε και αυτός βοηθός στο πλευρό του πολυνίκη προπονητή. Πιθανόν να ήταν προτιμότερο να πηγαίναμε σε μια πιο μπαροτουκαπνισμένη επιλογή προπονητή, αλλά αυτοί που τον επέλεξαν προφανώς και έχουν τους λόγους τους. Πάμε τώρα στο ρόστερ:

Πόιντ γκαρντ:  Τζόουνς, Ελάιζα Μήτρου-Λονγκ, Πουλιανίτης, Καζαμίας

Σούτινγκ Γκαρντ: Φορμπς, Μποχωρίδης, Λέφας

Σμολ φόργουορντ: Χάρελ, Άλεξ Αντετοκούνμπο

Πάουερ Φόργουορντ: Κουλμπόκα, Γκιουζέλης

Σέντερ:  Ίνοχ, Φόρεστερ, Τανούλης(χάνει όλη τη σεζόν)

Ποσοτικά και μόνο στο 4 και στο 5 φαίνεται να υπάρχει κενό. Κενό γιατί μιλάμε για παίκτες που παίζουν ξεκάθαρα στις θέσεις τους χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο στην διπλανή του Power Forward ή του Center αντίστοιχα. Και αυτό δημιουργεί ένα πρώτο πρόβλημα που ο τραυματισμός του Τανούλη το μεγαλώνει. Πρακτικά όμως το να έχεις μόνο 2 παίκτες στο 4 με τον Γκιουζέλη να μην έχει δείξει όλη την περσινή χρονιά ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ το λες και ρίσκο.  Ενώ και στη θέση του Small Forward όσο και αν χρησιμοποιηθούν εκεί οι shooting guards της λίστας στην άμυνα σίγουρα θα δημιουργούνται άνισες καταστάσεις με τους αντιπάλους τους. Έστω και έτσι μιλάμε για μεταγραφές από πιο ψηλό ράφι και ένα ρόστερ πιο γεμάτο

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Ύστερα από πολλά καλοκαίρια παραλογισμού όπου η ομάδα έδινε ελάχιστα φιλικά, ακόμη πιο λίγα δυνατά φιλικά και όλα κάτω από μια μυστικοπάθεια που θύμιζε 80s και 90s, ξαναζήσαμε ένα καλοκαίρι με άπλετο φως. Δηλαδή μπορέσαμε να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στην ομάδα και να βιώσουμε τις πρώτες εντυπώσεις του νέου ΑΡΗ! Ομολογώ μου είχε λείψει και το χάρηκα πολύ. Κάτι σαν επιστροφή στην φυσιολογικότητα δηλαδή… Τι είδαμε; Ποιοτικότερους παίκτες, παλιούς γνώριμους που άρεσαν στο προηγούμενο πέρασμα τους από την ομάδα αλλά και ένα σύνολο που θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Και πιθανόν να θέλει και ενίσχυση ώστε να «δέσει» καλύτερα ως σύνολο. Έχει επιθετικό ταλέντο λείπει όμως η δύναμη στην άμυνα και το καθαρό μυαλό γενικότερα. Και αν το τελευταίο τούτη την εποχή ακούγεται λογικό, το πρόβλημα στην άμυνα πιθανόν να είναι και «δομικό». Δηλαδή να έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών. Δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι άλλα θα βλέπουμε και άλλα θα λέμε. Τα φιλικά είναι φιλικά αλλά στο μπάσκετ μπορείς να βγάλεις πιο ασφαλή συμπεράσματα από ότι στο ποδόσφαιρο, οπότε καλό είναι οι ιθύνοντες να μην αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ελαφρότητα.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Πρεμιέρα στις επίσημες υποχρεώσεις του θα κάνει ο ΑΡΗΣ μας αύριο το βράδυ στη Βενετία όπου θα αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα για την 1^η αγωνιστική του Eurocup. Μια πρεμιέρα που την περιμένουμε εδώ και καιρό με ανυπομονησία, με την ελπίδα η νέα εποχή Σιάο που έχει ανατείλει στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να αποτυπωθεί με επιτυχίες πάνω στα παρκέ όσο το συντομότερο δυνατό. Δεδομένος και δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός του κόσμου που έσπευσε να εξαντλήσει τα διαρκείας παρά τις τσουχτερές τιμές. Δεδομένες και  δικαιολογημένες και οι απαιτήσεις όμως. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το νερό έχει ήδη μπει στο αυλάκι, το «χρονιά οικονομικής εξυγίανσης» ανήκει στο παρελθόν και η διάθεση, η συνέπεια και η προσήλωση στο 5ετές πλάνο που θα δείξει η νέα ιδιοκτησία και διοίκηση δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφθεί όπως γινόταν στο παρελθόν. Ούτε φυσικά και να κριθεί από τις μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα αλλά και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα. Υπομονή, επιμονή και όλα θα γίνουν! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Άλλο να βγάζεις κάποια πρώτα συμπεράσματα από τα φιλικά και άλλο να προδιαγράφεις την πορεία μιας ολόκληρης χρονιάς. Αυτό όμως που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία σε αυτή τη φάση αναδιοργάνωσης του μπασκετικού ΑΡΗ, είναι όλοι να αντιληφθούν τα δεδομένα της νέας εποχής και ο καθένας να επωμιστεί τον ρόλο που του έχει ανατεθεί.  Άλλοι είναι για το αγωνιστικό κομμάτι και άλλοι για όλα τα υπόλοιπα. Ας μην συνεχίσουμε να τα μπερδεύουμε όπως τεχνηέντως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Σε ρυθμούς Μανόλο Χιμένεθ κινείται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, με τον κόσμο του να παρακολουθεί μουδιασμένος να επαναλαμβάνονται με περίσσια ευκολία τα λάθη του παρελθόντος, ξανά και ξανά. Παρελθόν ο Ουζουνίδης και μαζί του όλες οι «περγαμηνές» που τον έκαναν μια καλύτερη επιλογή από τον Μάντζιο, η «εμπιστοσύνη» που του έδειξε ο Κάρυ, η «συνεργασία» με τον Ρέγες και η «γνώση» της ομάδας που διαχειρίστηκε πέρσι και σχεδίασε και προετοίμασε φέτος. Με λίγα λόγια, ο ΑΡΗΣ δεν επιστρέφει στο μηδέν αλλά στο μείον, όπως δυστυχώς μας συνηθίζει τέτοια εποχή.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Αν σε κάτι συμφωνούμε μάλλον όλοι, είναι ότι με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο ξεκίνημα της νέας αγωνιστικής σεζόν και την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα μέσα στο γήπεδο η απομάκρυνση του Ουζουνίδη ήταν επιβεβλημένη! Το πράγμα μιλάει από μόνο του… Και αν τώρα που ολοκληρώθηκε η παρουσία του στον ΑΡΗ κάνουμε την «σούμα» θα δούμε ότι το ταμείο είναι μείον. Πέρσι πέτυχε απλά την διατήρηση των κεκτημένων, δεν κατάφερε να βρει έναν κορμό για να βασιστεί τη νέα σεζόν, η συμμετοχή του στον μεταγραφικό σχεδιασμό μάλλον δεν είχε κανένα νόημα ενώ δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο να πείσει ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και ένα γκρουπ παικτών που εμπιστεύεται και μπορούν να το εκτελέσουν. Μέχρι και αυτό το «επικοινωνιακό» που ως ένα σημείο το διαχειριζόταν καλά, στο τέλος με την άρνηση του να πάει στη συνέντευξη τύπου, το ισοπέδωσε και αυτό. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θετικό θα μπορούσε να «χρεώσει» κάποιος στον Μαρίνο Ουζουνίδη πέρα ότι θα μπορούσε να τα είχε πάει ακόμη χειρότερα. Μάλλον άργησε να έρθει αυτό το «διαζύγιο» και μαζί και το τέλος των Ελλήνων προπονητών στον πάγκο μας.  

ΕΚΛΕΙΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ, ΗΡΘΕ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Το όνομα του Μανόλο Χιμένεθ δεν έκανε κλικ σε κανέναν και ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Ο Αρειανός θέλει όραμα(ακόμη και αν είναι ψέμα) και με τον Ισπανό προπονητή δεν μπορείς να πεις ούτε ψέμα. Όλοι τον γνωρίζουμε, όλοι έχουμε δει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, όλοι ξέρουμε την πορεία του. Οπότε κανείς δεν ψήνεται για «νέα εποχή με τον Μανόλο Χιμένεθ». Κακά τα ψέματα όμως, όλοι μας σχεδόν ζούμε και αναπνέουμε με το αποτέλεσμα. Ακόμη και οι ρομαντικοί(σαν τον γραφών) που θέλουν να βλέπουν πρώτα καλή μπάλα πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσουν και οι επιτυχίες, αν δεν έρχεται το καλό αποτέλεσμα στο τέλος κουράζονται. Ο ΑΡΗΣ θέλει άμεσα αποτελέσματα και ο Χιμένεθ έχει όλα τα «προαπαιτούμενα» για να το πετύχει. Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση πιθανόν να ηχούσε πιο ωραία στα αυτιά μας αλλά στην πράξη μάλλον θα χανόταν περισσότερος χρόνος και η κατάσταση θα γινόταν μη αναστρέψιμη.

ΔΩΣΕ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

Ίδιες κινήσεις, ίδια λάθη, ίδια αποτελέσματα. Το μόνο που σχεδόν κάθε χρόνο, περίπου τέτοια εποχή αλλάζει είναι τα πρόσωπα! Αντίο Ουζουνίδη, καλώς ήρθες Μανόλο και καλή αρχή! Τι έγινε εκείνη η «προοπτική» που έφερε ο ερχομός του Ουζουνίδη στη θέση του Μάντζιου, πόσο τον στήριξε ο πρόεδρος, τι συμμετοχή είχε στον μεταγραφικό σχεδιασμό και σε τι φάση του νέου πλάνου που κατέστρωσε ο Καρυπίδης με «μπροστάρη» τον Ρέγες βρισκόμαστε, δεν θα το μάθουμε ποτέ! Μέχρι να έρθει το "όραμα" υπομονή μπας και αλλάξει μυαλά ο Κάρυ… και προσευχές ώστε ο Χιμένεθ να φέρει τα πάνω κάτω και ξαφνικά να δούμε στο χορτάρι ότι κάτι καλό γίνεται.

ΥΓ. Δεν είναι μοιρολατρικό αλλά ρεαλιστικό απλά να ελπίζεις να αλλάξει μυαλά ο Κάρυ μπας και δούμε κάτι διαφορετικό στο μέλλον. Μέχρι να εμφανισθεί κάποιος ενδιαφερόμενος, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλοκαίρια βιώνει ο Αρειανός οπαδός με την καθημερινή ειδησεογραφία να περιλαμβάνει την ανακοίνωση της μιας μεταγραφής μετά την άλλη! Ο Θόδωρος Καρυπίδης αυτή τη φορά δεν «περιορίστηκε» στην πρόσληψη του τεχνικού διευθυντή όπως είχε κάνει στην περίπτωση του Παλίκουτσα. Αντιθέτως,  την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο του νέου τεχνικού διευθυντή Ρούμπεν Ρέγιες την «θωράκισε» με 14 μεταγραφές! Μεταγραφές ως επί το πλείστων από το πάνω ράφι και σε θέσεις που η ομάδα καιγόταν για άμεση ενίσχυση ενόψει της πρώτης ευρωπαϊκής αναμέτρησης.

ΠΙΟ ΠΕΙΣΜΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν οι συνεχόμενες «προκλήσεις» από το big-πορδ των 4 δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου και οι ευρωπαϊκές «αποτυχίες» είναι αυτές που έχουν πεισμώσει τον πρόεδρο ή αν απλά γοητεύτηκε από το πλάνο που είδε στο πρόσωπο του Ρούμπεν Ρέγιες σε συνδυασμό με την εκτίμηση που τρέφει για τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Το αποτέλεσμα όμως ως τώρα εντυπωσιακό και ελπιδοφόρο. Εμιλιάνο Καράι, Γκάμπριελ Μισεχουί, Ολίμπιου Μορουτάν, Ούρος Ράσιτς, Άλβαρο Τεχέρο, Φρέντρικ Γένσεν, Κάρλες Πέρεθ, Λόβρο Μάικιτς, Γιώργος Αθανασιάδης, Γιάννης Γιαννιώτας, Πέδρο Άλβαρο, Νόα Φαντιγκά, Τάσος Δώνης, Τίνο Καντεβέρε. Παίκτες με καλά βιογραφικά, σε καλή ηλικία και με προοπτική. Έτοιμοι για να ενισχύσουν άμεσα την ομάδα αλλά και να αποτελέσουν σημείο αναφοράς πέρα από φέτος και τα επόμενα χρόνια εφόσον φυσικά όλα εξελιχθούν καλά.  

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Καρυπίδης αποφάσισε να δώσει ένα «γερό» συμβόλαιο στον Ρούμπεν Ρέγιες αυτομάτως το βάρος για τον μεταγραφικό σχεδιασμό έπεσε στον νέο τεχνικό διευθυντή …ελαφρύνοντας τις πλάτες του Μαρίνου Ουζουνίδη  από αυτό το κομμάτι. Πλέον όμως είναι η σειρά του να δείξει ότι η συνεργασία με τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή έχει χτιστεί πάνω σε γερές βάσεις και οι νέοι παίκτες που ήρθαν στο Κλ.Βικελίδης θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα θέλω του προπονητή. Δεν θα είναι εύκολο, όπως ποτέ δεν είναι. Σίγουρα όμως αυτή τη φορά ο προπονητής ξεκινάει το έργο του υπό καλύτερες συνθήκες. Καλύτερες συνθήκες που όμως κουβαλάνε και ένα μεγάλο «πρέπει» για τα αποτελέσματα και τους στόχους της φετινής προσπάθειας.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΙΚΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Αναμφίβολα ένας τίτλος είναι ο μόνιμος νταλκάς κάθε Αρειανού, με τα χρόνια δυστυχώς να περνάνε και οι ευκαιρίες να χάνονται ακόμη και όταν μοιάζουν ιδανικές. Αποκούμπι ή όχι όμως, το δέλεαρ της ευρωπαϊκής συμμετοχής και οι χαρές που μπορεί να μας δώσει μια καλή πορεία στο Europa Conference League έχει μια ποικιλόμορφη αξία.  Από την χαρά που θα πάρουμε όλοι μας βλέποντας τον ΑΡΗ να προχωράει στην Ευρώπη, το πρεστίζ του συλλόγου, τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία  μέχρι και τους πόντους στο ειδικό ranking που θα κάνουν το έργο μας τις επόμενες χρονιές ευκολότερο. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα μας έχει αδικήσει τον εαυτό της. Είχε τις ευκαιρίες της και τις σπατάλησε με περίσσια ευκολία. Φέτος ξεκινώντας από τον πρόεδρο που δίνει το σύνθημα ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει πιο πλήρης από κάθε άλλη χρονιά αλλά και πιο συνειδητοποιημένος ότι σε αυτό το χρονικό σημείο δεν σε παίρνει να είσαι χαλαρός. Δεν μπορείς να υποτιμήσεις καμία ομάδα και πρέπει να παλέψεις με όλες τις δυνάμεις σου για να προκριθείς ακόμη και αν από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φίλο της ομάδας θεωρεί την πρόκριση δεδομένη. Εμείς ως οπαδοί έχουμε το δικαίωμα να υποτιμήσουμε την κάθε Αράζ-Ναχτζιβάν, ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του όμως όχι.

ΣΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Είναι κλισέ αλλά είναι και 100% αληθινό. Στο χορτάρι κρίνονται τα πάντα. Τεχνικοί διευθυντές, προπονητές, μεταγραφές από το πάνω ράφι, μεταγραφές με προοπτική και κάθε απόφαση που το καλοκαίρι αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού σχεδιασμού. Φέτος έχει γίνει μια σαφώς πιο σοβαρή προσπάθεια σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν ώστε ο ΑΡΗΣ σε αυτή την πρώτη ευρωπαϊκή πρόκληση να παρουσιαστεί έτοιμος. Όχι ότι δεν υπάρχουν κενά και «γκρίζα σημεία».  Υπάρχουν. Υπάρχει όμως και ένα γεμάτο ρόστερ που στα «χαρτιά» φαίνεται ότι το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος για να «δέσει». Άντε σιγά σιγά να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Κάθε οπαδός για την ομάδα του θέλει την κορυφή! Και όσο η κορυφή και οι τίτλοι για τον ΑΡΗ απέχουν είναι λογικό να υπάρχει γκρίνια... Από την άλλη με τόσα και τόσα που έχουμε ζήσει στο παρελθόν, καλοκαίρια σαν το φετινό με γεμάτη ειδησεογραφία, συχνές ανακοινώσεις μεταγραφών και ανυπομονησία για να δούμε αυτό το σύνολο να "μαγεύει" στο χορτάρι μοιάζουν με όαση.

Μετά και την φυσιολογική ολοκλήρωση του κυπέλλου Ελλάδος ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που δικαιούταν βάσει της πορείας του και πλέον με το ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι ατενίζει την επόμενη σεζόν. Σε ένα πρωτάθλημα όπου η μετριότητα και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας ήταν τα βασικά μας χαρακτηριστικά, η ομάδα κατάφερε να διασφαλίσει τα αυτονόητα. Ναι μεν βάση των δεδομένων ίσως και να πήραμε αυτό που δικαιούμασταν, δεν παύει όμως οι βλέψεις του κόσμου να θέλουν το κάτι παραπάνω και αυτό θα πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό του Καρυπίδη και του Ουζούνιδη όσο θα καταστρώνουν τα πλάνα της επόμενης χρονιάς.

ΤΟ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Πως ξεκινήσαμε; Με καταρρακωμένη ψυχολογία από το φινάλε της περσινής σεζόν, με το 5^ο μπάτζετ με διαφορά από τους επάνω, χωρίς πλάτες αλλά με τρικλοποδιές και χωρίς φιλικά παιχνίδια και βοήθειες όπως άλλοι. Που καταλήξαμε; 5^η θέση και Ευρώπη με σχετική ευκολία(παρά τα μαγειρέματα) για ακόμη μια σεζόν επί διοικήσεως Καρυπίδη. Αυτή ήταν η βάση, αυτά ήταν τα προγνωστικά εκεί καταλήξαμε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Κάτι που κάποτε έμοιαζε ο μόνος ρεαλιστικός στόχος που θα πρέπει να ματώσουμε για να τον κατακτήσουμε πλέον μοιάζει με το αυτονόητο, σχεδόν ανάξιο αναφοράς. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Καρυπίδη. Παραμένουμε όμως μακριά από τίτλους, χωρίς αντοχές ώστε να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος και πάνω από όλα χωρίς το όραμα που να πείθει ότι ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε αυτό το μονοπάτι. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει ο  Ουζουνίδης με τον Καρυπίδη ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΙΕΣ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

Πολύ νωρίς να μιλάμε για το ρόστερ της επόμενης χρονιάς, ούτε καν να το σχηματοποιήσουμε δεν μπορούμε. Δανεικοί, συμβόλαια που λήγουν και δεν θα ανανεωθούν, συμβόλαια με ισχύ που μάλλον θα διακοπούν, προτάσεις που αναμένεται να έρθουν και μια κουβέντα περί ελληνοποίησης με μπόλικους αστερίσκους. Το ρεζουμέ είναι ένα και αυτό δεν αλλάζει διαχρονικά. Αυτό που απαιτείται είναι να γίνουν κινήσεις με πλάνο και σοβαρότητα ώστε ο ΑΡΗΣ να μην κάψει με ευκολία όπως έκανε τις προηγούμενες χρονιές την προοπτική της Ευρώπης. Όχι σημαντικά κενά στο ρόστερ, όχι αλχημείες στα επίσημα παιχνίδια, όχι πάμε …και όπου βγει. Γιατί όλες τις προηγούμενες χρονιές είδαμε απίστευτα πράγματα άνευ ποδοσφαιρικής λογικής. Ναι στο ελληνικό πρωτάθλημα και ιδιαίτερα για μια ομάδα με τις οικονομικές δυνατότητες του ΑΡΗ ο χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη καλών μεταγραφών αλλά δεν γίνεται ελπίζοντας σε κάτι καλό να χαραμίζουμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται στην Ευρώπη. Συν φυσικά ότι αν ο ΑΡΗΣ επί Καρυπίδη με τόσα επαναλαμβανόμενα λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό και τέτοιο πόλεμο από το σύστημα έχει καταφέρει να ανησυχήσει σε τέτοιο βαθμό τους «big-πορδ» ώστε να πρέπει με αλχημείες(πλέιοφς 5-8) να τον πετάξουν από το γκρουπ των μεγάλων, φανταστείτε με λίγη σοβαρότητα παραπάνω τι θα μπορούσε να πετύχει.

ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΤΟΥ

Δεν έχει να κάνει με το αν στη χρονιά που ολοκληρώθηκε βάζεις θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Έχει να κάνει με την φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Επί διοικήσεως Καρυπίδη η 5^η θέση και η έξοδος στην Ευρώπη έγινε ο minimum αυτονόητος στόχος. Όπως και η ανταγωνιστικότητα μας απέναντι στους 4 δυνάστες του ελληνικού ποδοσφαίρου αποκαταστάθηκε. Ως εδώ όλα καλά… αλλά κάπου πρέπει να ξεκινήσει και το επόμενο βήμα για κάτι καλύτερο. Δεν γίνεται να συνεχίσει να πορεύεται ο ΑΡΗΣ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πρέπει να πείσει τον κόσμο του αλλά και όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι θέλει και μπορεί να χαράξει μια ανοδική πορεία με σταθερότητα και διάρκεια. Μια πορεία που θα τον κάνει πιο ανταγωνιστικό, να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους. Θέλει πλάνο, θέλει σοβαρότητα, πάνω από όλα όμως θέλει θέληση. Αυτή τη θέληση περιμένουμε να δούμε από τον Καρυπίδη και τον ΑΡΗ να ξεκινάει επιτέλους μια χρονιά με υψηλές φιλοδοξίες. Χωρίς πυροτεχνήματα, χωρίς μεγάλα λόγια αλλά με πράξεις ουσίας που θα αποτυπώνονται πάνω στο χορτάρι.

Με την απογοήτευση που έφερε η ολοκλήρωση της περασμένης αγωνιστικής σεζόν ακόμη να μας βασανίζει… ο ΑΡΗΣ μας ετοιμάζεται για ένα νέο ξεκίνημα σε μια νέα σεζόν όπου οι στόχοι για ακόμη μια φορά δεν είναι και τόσο ευδιάκριτοι και κανείς μας δεν ξέρει τι να περιμένει. Και πως μπορεί να ξέρει ο Αρειανός όταν η ίδια η διοίκηση της ομάδας απέφυγε να αναφερθεί τόσο στα πεπραγμένα όσο και στην επόμενη ημέρα. Τις περισσότερες φορές όμως τα λόγια είναι περιττά και οι πράξεις είναι αυτές που κρύβουν όλη την ουσία στα θέλω της διοίκησης και του προπονητή και κατά συνέπεια στις προσδοκίες που θα πρέπει να έχουμε όλοι μας.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Χρόνια μπολιασμένος στη νοοτροπία που διέπει αυτόν τον σύλλογο και τα ξεσπάσματα εσωστρέφειας που είναι ικανά να γκρεμίσουν τα πάντα αν υπήρχε κάτι που φοβόμουν αυτό ήταν τα δικαιολογημένα ως ένα βαθμό πυρά προς το πρόσωπο του Καρυπίδη και φυσικά η αντίδραση του. Η αντίδραση ενός ανθρώπου που από την πρώτη ημέρα που εμφανίσθηκε στις ζωές μας δείχνει περισσότερο να άγεται και να φέρεται από τις αντιδράσεις που προκαλούν οι επιλογές του παρά να εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο πλάνο βασισμένο σε «τεχνοκρατικά κριτήρια».  Ευτυχώς… θα πρέπει να τονίσουμε ο Κάρυ αυτή την φορά δεν αντέδρασε σπασμωδικά, έκλεισε τα αυτιά του και συνέχισε να κάνει ότι κάνει όλα αυτά τα χρόνια με τα καλά του και τα στραβά του. Γιατί εύκολα λέμε το «Φύγε» και το «ο ΑΡΗΣ υπήρχε και θα υπάρχει χωρίς τον κάθε Καρυπίδη» αλλά καλό είναι να μην προσπερνάμε τόσο εύκολα το που έχει βρεθεί ο ΑΡΗΣ όλες αυτές τις φορές που αποφασίσαμε να κάνουμε «ξεκαθάρισμα» χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί η «εναλλακτική λύση» που όλοι ονειρευόμαστε καλό είναι να στηρίξουμε αυτήν την διοίκηση που έχει καταφέρει να ξανακάνει την ομάδα μας ανταγωνιστική προσπερνώντας σχεδόν αναίμακτα δυσκολίες όπως είναι η αναβίωση παλαιών χρεών, η δύσκολη περίοδο της πανδημίας αλλά και το ασταμάτητο κυνήγι από την ΕΠΟ αλλά και όλους τους φορείς που σχετίζονται με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Και όταν μιλάμε για πράξεις στο ποδόσφαιρο στην κορυφή της λίστας είναι οι μεταγραφές. Σίντκλιφ, Μάγιο, Φρίντεκ, Μόντσου, Σιφουέντες, Σίστο, Ντιαντί  είναι 7 κινήσεις που τα έχουν όλα. Από ετοιμοπόλεμους έμπειρους παίκτες ικανούς να κάνουν άμεσα την διαφορά και να καλύψουν «αγωνιστικές τρύπες» του περσινού ρόστερ μέχρι παίκτες με προοπτική όπως ο Ντιαντί και ο Σίντκλιφ. Το αν είναι δανεικοί, μεταγραφές εκατομμυρίων από άλλες ομάδες, ελεύθεροι ή «λαχεία» από το πουθενά ελάχιστη σημασία έχει μιας και άπαντες κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα πάντως σε σχέση με το πως κινηθήκαμε μεταγραφικά το προηγούμενο καλοκαίρι τα βιογραφικά και η αγωνιστική κατάσταση των νεοαποκτηθέντων σίγουρα βάζουν ένα θετικό πρόσημο στις έως τώρα κινήσεις. Κινήσεις που σε συνδυασμό με την παραμονή του Φαμπιάνο αλλά και άλλων σημαντικών παικτών του περσινού ρόστερ μπορούν να σχηματίσουν ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Φυσικά και υπάρχουν ακόμη κενά, όπως υπάρχει και το τεράστιο ερωτηματικό γύρω από τον Μορόν. Αν τελικά ο Μορόν αποφασίσει να παραμείνει κάτοικος Θεσσαλονίκης θα μιλάμε για μια σπουδαία εξέλιξη, διαφορετικά οι παίκτες που θα καλύψουν την κορυφή της επίθεσης πιθανόν να αποτελέσουν και το βαρόμετρο ολόκληρης της ομάδας. Φυσικά και η στελέχωση του συλλόγου και η οργάνωση σε όλα τα επίπεδα πέρα του αγωνιστικού έχουν την αξία τους… αλλά χωρίς ανταγωνιστική ομάδα όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες. Αυτό που προέχει είναι ο Μάντζιος με τους παίκτες που παρέμειναν στο ρόστερ και αυτούς που ήρθαν και θα έρθουν να μπορέσουν να κερδίσουν την μάχη με τον χρόνο και να μας παρουσιάσουν μέσα στο γήπεδο έναν ΑΡΗ που θα γουστάρουμε!

ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΙΔΙΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ

Όταν μιλάμε όμως για ελληνικό ποδόσφαιρο το να κάνεις αμέριμνος τα αγωνιστικά πλάνα σου αγνοώντας  τις ρεαλιστικές συνθήκες είναι τουλάχιστον αφελές. Το σήριαλ ανάδειξης του νέου προέδρου της ΕΠΟ που μέχρι πρότινος έκοβε την Ελλάδα στα 2 επισημοποίησε την συμμαχία Ολυμπιακού – ποακ με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο «πάντα διαθέσιμος» Μπέος μπορεί να έκανε στην άκρη για το χατίρι της «εξυγίανσης» , η Ένωση Βόλου όμως σαν άλλη Ένωση Ποντίων μας υπενθύμισε για τα καλά ότι το ΠΟΚ4 πέρα από το μοίρασμα της πίτας θέλει ομάδες που «συνεργάζονται» και όχι μοναχικούς καβαλάρηδες σαν τον ΑΡΗ. Με αυτό το σκεπτικό προωθήθηκε το νέο format με τα πλέιοφς 4 ομάδων αντί για 5. Ορθώς ο σύλλογος αποδέχθηκε την πρόκληση και δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Πιθανόν η συγκεκριμένη κίνηση να γυρίσει μπούμεραγκ στους εμπνευστές της μιας και το κίνητρο της 4αδας αφήνοντας κάποιον από τους «big-πορδ» έξω  έχει ιδιαίτερη αξία.  Και ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών το έχει κάνει ξανά και ξανά. Γιατί όχι και αυτή την φορά;

Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Όποιος περιμένει στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό ουρανοκατέβατους επενδυτές που ξαφνικά θα αγαπήσουν την ομάδα μας και θα τα χώσουν τρελά μέσα σε μια νύχτα μάλλον δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση… Στον ΑΡΗ δεν υπάρχουν «οικονομικοί κολοσσοί»  με τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης, ούτε παραγοντίσκοι έτοιμοι να πουλήσουν εκδούλευση για να κάνουν το κομμάτι τους. Υπάρχουμε όμως όλοι εμείς που στα όρια του μαζοχισμού προσπερνάμε τις πίκρες, τις δυσκολίες, τα εμπόδια και είμαστε στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού του πολέμου. Έτοιμοι να καταθέσουμε την ψυχή μας για ακόμη μια χρονιά, Αυτός είναι ο πρόεδρος, αυτός είναι ο κόουτς, αυτοί είναι οι παίκτες μας, αυτούς θα στηρίξουμε με όλες τις δυνάμεις μας. Άνευ προϋποθέσεων… άνευ εγγυήσεων…   Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Νέα φιλοσοφία, πολυετές πλάνο με τεχνικό διευθυντή, γενικό lifting,  μαζεμένες μεταγραφές σε σωστό timing και ένας προπονητής εναρμονισμένος με τις σκέψεις του προέδρου ήταν αυτά πάνω στα οποία στηρίξαμε τις ελπίδες μας για έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που με πλάνο και ποδοσφαιρική λογική θα αποφύγει τα επαναλαμβανόμενα λάθη του παρελθόντος και θα χαράξει μια ανοδική πορεία προς επιτυχίες και τίτλους. Από εκείνο το ξεκίνημα μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, με την φυγή του Πάλμα χωρίς ως τώρα να διαφαίνεται κάποια άλλη «σταθερά» στην επίθεση να είναι το κερασάκι της τούρτας του παραλογισμού που διέπει αυτό το καλοκαίρι ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ.

Ο ΠΑΛΙΚΟΥΤΣΑ, Ο ΤΕΡΖΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΡΙΖΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ

Έμεινε ο Τερζής που γνωρίζει τα κατατόπια, ήρθε και ο Παλίκουτσα ώστε μαζί να σχεδιάσουν την επόμενη ημέρα του ΑΡΗ μετά από κάμποσες αποχωρήσεις αλλά και άλλες που θα ακολουθούσαν μιας και είχαν ήδη δρομολογηθεί.   Μαζική ενίσχυση με παίκτες που έμοιαζαν να έχουν προοπτική και ένα πλάνο ριζικής ανανέωσης σε ταχεία εφαρμογή μιας και υπήρχε ο μεγάλος στόχος των ευρωπαϊκών ομίλων. Ο χρόνος πίεζε και το μεγάλο στοίχημα ήταν τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα να μπολιαστούν το γρηγορότερο δυνατό μεταξύ τους ώστε στην ευρωπαϊκή μας πρεμιέρα να είμαστε έτοιμοι.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΦΑΝΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ»

Το ότι κάτι δεν πήγαινε καλά σε όλο αυτό το πλάνο φάνηκε ξεκάθαρα από την «προετοιμασία» η οποία σε αντίθεση με ότι συνηθίζεται έγινε κυρίως στη Θεσσαλονίκη με κάποιες παρενθέσεις για φιλικά στο Ισραήλ και στην Βουλγαρία. Λόγω των συνεχόμενων αφίξεων κρίθηκε σωστό η ομάδα να παραμείνει Θεσσαλονίκη… και λες για να το λένε οι άνθρωποι κάτι παραπάνω από εμάς θα ξέρουν.  Έλα όμως που καθώς πλησιάζαμε στο πρώτο παιχνίδι με την Αραράτ το πλάνο άρχισε να μπάζει…

«ΓΥΜΝΟΣ» ΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ

Τραυματισμός Μπράμπετς, αποκλεισμός Αηδόνη, ξαφνική πώληση Εμπακατά, σημαντικά κενά σε άμυνα – κέντρο – επίθεση, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που ακόμη και σήμερα δείχνει να μην εμπιστεύεται το ρόστερ του. Παρόλα αυτά αλλά και την πρώτη απογοητευτική εικόνα στην Αρμενία η συνέχεια θόλωσε τα νερά. Ο ΑΡΗΣ στα 2 παιχνίδια που ακολούθησαν με Αραράτ και Ντιναμό Κιέβου στο Κλεάνθης Βικελίδης, μπροστά στον κόσμο του έδειξε ότι μπορεί να καταργήσει την ποδοσφαιρική λογική. Και αν είχε και την τύχη με το μέρος του σίγουρα θα μπορούσε να το καταφέρει. Να τα καταφέρει να κερδίσει τον χρόνο που χρειαζόταν για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του μεταγραφικού σχεδιασμού ή καλύτερα μεταγραφικού παραλογισμού. Ο αποκλεισμός στο Βουκουρέστι και η ήττα στην Κρήτη το μόνο έκανε ήταν να μας αναγκάσει να κοιταχτούμε στον καθρέπτη. 

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Όποια και αν είναι η αποτυχία για όλες τις ομάδες και αθλητές σε όλα τα σπορ υπάρχει πάντα και η επόμενη ημέρα. Πόσο μάλιστα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που τον ακολουθεί και ένας κόσμος που ναι μεν διψάει απελπισμένα για χαρές αλλά έχει μάθει δυστυχώς να πορεύεται κοιτώντας πάντα την επόμενη ημέρα ελπίζοντας για το κάτι καλύτερο. Ο Πάλμα αποτελεί παρελθόν, νέες μεταγραφές προ των πυλών, επιστροφή τραυματιών και η ζωή συνεχίζεται στον πλανήτη ΑΡΗ. Το αν πριν ολοκληρωθούν οι μεταγραφές η ομάδα μας θα έχει καλύψει όλα τα τεράστια ποσοτικά και ποιοτικά κενά που έχουν δημιουργηθεί κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει. Άλλωστε ο Καρυπίδης και φέτος απέδειξε γιατί το «ποια τακτική; ποια λογική; η καρδιά με πηγαίνει εμένα» είναι από τα αγαπημένα του.

ΥΓ. Μόλις στην 2^η αγωνιστική αλλά από το ξεκίνημα χαράζεις την πορεία σου. Στη Λαμία σε μεγάλο βαθμό θα φανεί αν και φέτος θα αγκομαχήσουμε για τα αυτονόητα.  

ΥΓ2. Τεράστια η προσφορά του Πάλμα, τόσο εντός των 4 γραμμών όσο και στα ταμεία της ΠΑΕ.  Μακάρι στο μέλλον να βρούμε και άλλους Πάλμα.

Με την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων να είναι προ των πυλών όλοι μας ανυπομονούμε να δούμε τον ΑΡΗ της νέας χρονιάς να κερδίζει, να προχωράει στην Ευρώπη και να κάνει μια πορεία κόντρα στο «μούδιασμα» του καλοκαιριού. Η  πρόσληψη του Ρόμπερτ Παλίκουτσα αλλά και ο τρόπος που κινείται η ομάδα στις μεταγραφές φέτος επιβεβαιώνει την αλλαγή φιλοσοφίας και δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ προσπαθεί να ακολουθήσει δειλά δειλά ένα πλάνο ποδοσφαιρικού εξορθολογισμόυ.  Σίγουρα υπάρχουν ερωτηματικά και ανορθογραφίες σε αυτή την προσπάθεια με τις «ρεαλιστικές συνθήκες» να είναι τα εμπόδια σε κάθε λογική σκέψη.

ΑΛΛΑΓΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΤΟΛΗ ΤΕΡΖΗ

Απότομη στροφή στην λογική του Θόδωρου Καρυπιδή θυμίζοντας κάτι από τα παλιά… και συγκεκριμένα στην χρονιά όπου αγωνιζόμασταν στην δεύτερη κατηγορία όπου εμπιστεύτηκε το δίδυμο Σπανού – Μυροφορίδη. Δηλαδή ενός προπονητή χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές αλλά γνώστη των χαμηλών κατηγοριών και ενός τεχνικού διευθυντή που και αυτός με τη σειρά του ήξερε καλά τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης κατηγορίας. Ο ΑΡΗΣ εκείνη την χρονιά πήρε αυτό που ήθελε και άπαντες κρίθηκαν πετυχημένοι. Με την ίδια λογική επιλέχθηκε η παραμονή του Τόλη Τερζή στη θέση του προπονητή, με το βάρος όμως του σχεδιασμού να πέφτει στον Παλίκουτσα. Ναι μεν τα βιογραφικά έχουν το ειδικό βάρος τους  και του Τερζή είναι ελαφρύ… αλλά στον μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου έχουμε δει πολλές φορές αυτή η ευκαιρία να αξιοποιείται από άπειρους προπονητές. Συν φυσικά ότι για να μπορέσει ένας καλός προπονητής να βγάλει την δουλειά του, πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Και από ότι φαίνεται ο ΑΡΗΣ φέτος πάει να βάλει τις βάσεις για αυτές τις συνθήκες. Κάπως έτσι προτιμήθηκε ο Τερζής μιας και αναμφίβολα γνωρίζει από πρώτο χέρι τα θέλω και τα πλάνα του προέδρου αλλά και τη σχέση του με τον νέο τεχνικό διευθυντή.

ΜΕΙΩΣΗ ΜΠΑΤΖΕΤ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΡΙΣΚΟ

Γύρω στις 16 μεταγραφές θα χρειαστούν συνολικά όπως όλα δείχνουν για να συμπληρωθεί το φετινό ρόστερ με τις 13 από αυτές να έχουν ήδη γίνει. Χαμηλότερης αξίας συμβόλαια, νεαρότεροι ηλικιακά , χωρίς την ταμπέλα του σταρ. Παίκτες που ναι μεν έχουν κάποιες περγαμηνές αλλά το βιογραφικό τους από μόνο του δεν σε πείθει. Το αν μέσα στο γήπεδο θα βγάζουν φωτιές θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε αλλά σίγουρα πρόκειται για παίκτες που έχουν όρεξη να παίξουν ποδόσφαιρο και να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνει ο ΑΡΗΣ. Οι πωλήσεις παικτών των τελευταίων ετών φαίνεται να έχουν ανοίξει την όρεξη του Καρυπίδη και πλέον η δυνατότητα εξέλιξης και μεταπώλησης παίζει σημαντικό ρόλο στον αγωνιστικό σχεδιασμό της ομάδας. 

ΤΑ ΛΑΘΗ, ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ»

Οι πολλές αλλαγές προπονητών, διευθυντών και πλάνων τα τελευταία χρόνια έφεραν την ομάδα στο σημείο να έχει ελάχιστες σταθερές πάνω στις οποίες θα μπορούσε να χτίσει αυτά που έχει στο μυαλό του. Λίγοι μείνανε από πέρσι ενώ και σημαντικοί παίκτες που παραμείνανε οι καταστάσεις τους έχουν αποπροσανατολίσει και η σκέψη τους ίσως να είναι μακριά από τα θέλω του ΑΡΗ. Πάλμα και Γκρέι είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα με το μέλλον τους να εξακολουθεί να παραμένει αβέβαιο.  Από την άλλη ακόμη και κενά στο ρόστερ που ήταν εξαρχής γνωστά όπως αυτά των αμυντικών χαφ, των στόπερ και του κεντρικού επιθετικού καλύπτονται με επικίνδυνα αργούς ρυθμούς. Και με αυτούς τους ρυθμούς η προετοιμασία στο εξωτερικό κρίθηκε αχρείαστη κάτι που ναι μεν δεν ταιριάζει σε έναν επαγγελματικό σύλλογο όπως είναι ο ΑΡΗΣ αλλά έχει και μια λογική βάση μιας και οι παίκτες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την ομάδα εξαρχής στην προετοιμασία δεν ήταν αρκετοί. Η περίπτωση Αηδόνη δείχνει ότι ακόμη και αυτός ο μεγάλος αριθμός μεταγραφών που έχουν γίνει ίσως στην πράξη να είναι πολύ μικρότερος. Αν όλες αυτές τις αστοχίες και παραλείψεις θα θέλαμε να τις δούμε μέσα από ένα θετικό πρίσμα τότε αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός πλάνου ετών. Φέτος μπαίνουν οι βάσεις και η συνέχεια θα είναι πολύ διαφορετική.

ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αν κάτι μας έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια ενασχόλησης με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι ότι τα πάντα και οι πάντες κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Εκεί φαίνονται τα βαριά συμβόλαια αν αξίζουν τα χρήματα τους, εκεί φαίνονται τα γεμάτα βιογραφικά αν κρύβουν αλήθειες ή όχι και εκεί θα φανεί αν ο φετινός ΑΡΗΣ με μια νέα φιλοσοφία μπορεί να πετύχει. Όλα τα υπόλοιπα είναι θεωρητικά, λαϊκής κατανάλωσης. Η αντίπαλος δεν μας  τρομάζει αλλά ο βαθμός ετοιμότητας του ΑΡΗ μας για την ώρα προβληματίζει. Παίρνουμε τη νίκη-μισή πρόκριση και κερδίζουμε χρόνο και αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια! ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι μας επιφύλασσέ για φέτος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ όπου ύστερα από κάμποσα χρόνια δείχνει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απόφαση αρχικά αλλά και η εξασφάλιση της συμμετοχής στο Eurocup σημαίνει την επιστροφή του ΑΡΗ στον ευρωπαϊκό χάρτη μετά από περίπου 5 έτη, ενώ ο προγραμματισμός και η υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου του Γ.Καστρίτη δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν μιλάμε απλά για σπασμωδικές κινήσεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα αλλά για μια πλήρη αναβάθμιση στον τρόπο που σκέφτεται και κινείται πλέον ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ αλλά και η διοίκηση του που φαντάζει πιο ώριμη από ποτέ.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ BCL ΣΤΟ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ» ΤΟΥ EUROCUP

Στο Basketball Champions League ήθελε να αγωνιστεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν και αυτό είχε να κάνει κυρίως με οικονομικούς λόγους. Δεν μας έκατσε… δεν μας ήθελαν… ή απλά και λογικά πληρώσαμε την τραγική μας απόφαση ως ΑΡΗΣ να απέχουμε από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα μόνιμο βαρίδιο για την ομάδα αλλά όπως φάνηκε φέτος μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με τα θέλω της διοίκησης παρά με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι φέτος πρυτάνευσε η λογική και οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην ΚΑΕ αποφάσισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στην Ευρώπη. Δύσκολο ξεδύσκολο είναι από αυτά τα αυτονόητα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ για αυτό και τα «μπράβο» προς την διοίκηση έχουν και ένα ταβάνι. Η ουσία είναι ότι όλοι οι πιστοί του Αυτοκράτορα ύστερα από χρόνια θα μπορούμε να γεμίζουμε και τις καθημερινές μας με μπασκετικό ΑΡΗ!

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Το ζήσαμε ως ένα βαθμό πέρσι με τα προκριματικά στο BCL, το ζήσαμε πιο βάναυσα και επί Αγγέλου με την συμμετοχή μας στο Fiba Europe Cup. Το να παίξεις στην Ευρώπη είναι απλά μια απόφαση, το να προετοιμαστείς όμως για να παλέψεις στην Ευρώπη αλλά και σε μια σεζόν με πολλά περισσότερα παιχνίδια με στόχο να είσαι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Και εδώ ακριβώς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Γιάννη Καστρίτη αλλά και την διοίκηση της ΚΑΕ που δείχνει στην πράξη ότι θέλει τη νέα χρονιά το κάτι παραπάνω. Ας μην το βάλουμε το κάτι παραπάνω σε καλούπια μιας και ο ΑΡΗΣ είναι η ομάδα που δίδαξε στο παρελθόν πως μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς… και ας μείνουμε στις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΖΛ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Από την παραμονή του «καυτού» Τολιόπουλου και του ανεβασμένου Σανογκό μέχρι τον ερχομό του πιο ώριμου από ποτέ Κατσίβελη και του Περσίδη στην ευκαιρία της ζωής του για να δείξει το κάτι διαφορετικό. Κινήσεις που ξεκάθαρα ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Καστρίτη αλλά και παίκτες διψασμένοι να αποδείξουν ότι αξίζουν και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Η παραμονή του Φίλιου και η διαφαινόμενη παραμονή του Χρηστίδη είναι άλλες 2 θετικές κινήσεις με παίκτες που έδειξαν πέρσι ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Ενώ η απόκτηση 2 ξένων(Μπλούμπεργκ & Ντε Σόουζα) με ευρωπαϊκή εμπειρία και όχι πρωτάρηδες είναι ίσως η επισφράγιση της αλλαγής νοοτροπίας και δεδομένων στην ομάδα.  Σίγουρα το μπατζετ και τα ονόματα των παικτών δεν είναι ανάλογα της ιστορίας του ΑΡΗ αλλά ο προγραμματισμός και η ταχύτητα με την οποία στήνεται η ομάδα φέτος θυμίζει άλλες, πολύ καλύτερες εποχές.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Δεν ονειροβατούμε… ξέρουμε ότι για τα σημερινά δεδομένα η συμμετοχή στην Ευρώπη και ο έως τώρα αγωνιστικός σχεδιασμός αποτελεί μια «υπέρβαση» για όσους μοχθούν καθημερινά για την ομάδα. Αυτή τη φορά όμως οι κινήσεις τους δεν περιορίζονται σε κάποιες οικονομικές συμφωνίες και διακανονισμούς των χρεών που ταλαιπωρούν την ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο Γιάννης Καστρίτης που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας με αυτό που παρουσιάζει ΜΕΣΑ στο γήπεδο, πλαισιωμένους από ανθρώπους που χαίρουν την εκτίμηση μας και νιώθουν τι εστί ΑΡΗΣ. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε παίκτες να κατέβουν από το αεροπλάνο λίγες ώρες πριν το τζάμπολ αλλά θα έχουμε μια ολοκληρωμένη ομάδα που θα προετοιμαστεί για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ μας! Ο Ευρωπαίος ΆΡΗΣ θα είναι σίγουρα πιο θελκτικός στους χορηγούς αλλά και στον κόσμο του που διψάει να δει αυτή την ομάδα να προχωράει μπροστά. Σίγουρα η νέα αγωνιστική σεζόν θα είναι ένα μεγάλο ρίσκο εντός και εκτός γηπέδων αλλά στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ώστε να αποτελέσει μια νέα βάση  για το μέλλον του ΑΡΗ όπως τον οραματιζόμαστε. Μακριά από το ασταμάτητο χαμήλωμα του πήχη, την εκλογίκευση της αποχής από την Ευρώπη, τους διθυράμβους για το τίποτα και με προορισμό πάντα την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Το πρώτο βήμα έγινε από την διοίκηση, το επόμενο είναι το δικό μας!

ΥΓ. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα… για αυτό και τα «ιερά τέρατα» του τότε και τα ιστορικά επιτεύγματα του Αυτοκράτορα  δεν μπορεί να τα πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο κανείς από τους «μεγάλους» του σήμερα.

Θετικό και με το παραπάνω ήταν το ντεμπούτο του Πάρντιου στον πάγκο της ομάδος μας  κόντρα στον Ολυμπιακό αλλά το να του «χρεώνεις» αυτό το αποτέλεσμα με μόλις ελάχιστα 24ωρα στη Θεσσαλονίκη είναι ουτοπικό. Πλέον έχοντας μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το υλικό και τις αδυναμίες της ομάδος έφτασε η στιγμή όπου θα αρχίσουμε να βλέπουμε σιγά σιγά το «αποτύπωμα» του Άλαν Πάρντιου στον φετινό ΑΡΗ.

ΓΡΙΦΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Η αρχή έγινε με τα λάθη στον  μεταγραφικό σχεδιασμό,  στη συνέχεια ακολούθησε η «επιβεβαίωση των λαθών» με την κακή αγωνιστική κατάσταση σημαντικών παικτών και έπειτα ήρθαν οι τραυματισμοί παικτών όπως αυτή του Μπράμπετς και του Ντουκουρέ αλλά και η ίωση του Ντάμπο όπου διόγκωσαν το πρόβλημα που προϋπήρχε. 2 βασικά γρανάζια της ομάδος σε άμυνα και κέντρο όπως την βλέπουμε έως τώρα έχουν βγει εκτός μάχης ενώ υποβόσκει και η εναλλακτική λύση στην κορυφή της επίθεσης όπου μετά τον Γκρέι υπάρχουν μόνο αλχημείες. Όλα αυτά έχουν γεμίσει το μπλοκάκι του Πάρντιου που καλείται να βρει άμεσα λύσεις με το διάστημα διακοπής των 2 εβδομάδων λόγω εθνικών ομάδων να μην είναι τόσο βολικό όσο ακούγεται.

ΕΝΚΟΛΟΥ  Ή ΠΙΡΣΜΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Πρώτο και σημαντικότερο δίλλημα είναι αυτό για το κέντρο της άμυνας και τον αντικαταστάτη του Μπράμπετς.  Αν ο Ενκολού ήταν σε καλή κατάσταση και είχε ενσωματωθεί πλήρως στην ομάδα δεν θα υπήρχε θέμα συζήτησης . Από την στιγμή όμως που ο καμερουνέζος ψάχνει να βρει τον καλό του εαυτό, η εμπειρία του Πίρσμαν ίσως να είναι αυτή που θα  του δώσει φανέλα βασικού δίπλα στον Φαμπιάνο. Και κάπως έτσι οι φωνές που θέλανε έστω έναν εκ των Δεληζήση ή Μπεναλουάν να παραμείνουν στην ομάδα αποκτούν αξία.

ΡΙΣΚΟ ΜΕ ΝΤΙΟΠ ΚΑΙ ΝΤΑΜΠΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ;

Οι 2 παίκτες πήραν ψήφο εμπιστοσύνης κόντρα στον Ολυμπιακό  με τον Νταμπό να δίνει και την ασίστ για την ισοφάριση. Ωστόσο η εικόνα τους όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια δεν ήταν αυτή που έπρεπε και αν ο Ντουκουρέ ήταν υγιής σίγουρα θα ήταν βασικός. Με τον Νταμπό να έχει χάσει κάμποσες προπονήσεις λόγω πυρετού τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο πολύπλοκα. Ο Ντιόπ θα είναι ο ένας από τους 2 τους κέντρου για τον άλλο όμως υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι.  Ματέο Γκαρσία, Μανού Γκαρθία και Οντουμπάτζο μπορούν να δώσουν κάποιες λύσεις στο κέντρο ύπο προϋποθέσεις. Τον Οντουμπάτζο δεν τον έχουμε δει σε αυτή τη θέση πέρα από λίγα λεπτά σε ένα φιλικό προετοιμασίας. Ίσως να πρέπει να πάρει την ευκαιρία μιας και σε περίπτωση που βγει αυτή η κίνηση θα έχουμε μια σταθερή λύση αλλά και θα αξιοποιήσουμε έναν εξαιρετικό παίκτη που συγκυριακά έχασε την θέση του στην βασική ενδεκάδα.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΠΑΛΜΑ ΚΑΙ ΖΕΡΒΙΝΙΟ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΓΚΡΕΪ

Όχι ότι ο Γκρέι δεν είναι ένας εξαιρετικός παίκτης αλλά υπάρχουν στιγμές στο παιχνίδι που δεν μπορεί να συμβαδίσει με την υπόλοιπη ομάδα κυρίως όταν ο ρυθμός είναι γρήγορος και η πιεστική άμυνα και το τρανζίσιον είναι το ζητούμενο. Τον Τερζή όταν τον έβγαλε στο ντέρμπι με τον συμπολίτη από νωρίς τον «δικάσαμε», με τον Πάρντιου όμως  όταν τον έκανε νωρίς αλλαγή κόντρα στον Ολυμπιακό συμβιβαστήκαμε… Μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις του νέου προπονητή μας είναι ξεκάθαρο ότι ο Πάλμα και ο Ζερβίνιο προορίζονται υπό καταστάσεις για την κορυφή της επίθεσης. Κόντρα στον Ολυμπιακό αυτό πέτυχε μακάρι και η συνέχεια να είναι ανάλογη.

ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΝΙΚΗ

Όσο ωραίο και αν ακούγεται  «η ομάδα να δουλέψει αυτές τις 2 εβδομάδες»  που δεν υπήρχε αγωνιστική δράση η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική με τον Άλαν Πάρντιου να μην μπόρεσε να κάνει ούτε μια προπόνηση υπό τις συνθήκες που θα ήθελε. Ο χρόνος πιέζει όπως  και η ανάγκη για βαθμούς που θα μας κρατήσουν στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας. Πολλοί οι γρίφοι που έχει να λύσει ο νέος μας προπονητής, ώρα να δούμε στον Βόλο μερικά από τα κολπάκια του! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για το διπλό!

ΥΓ. Ο τρόπος με τον οποίο ξεμπρόστιασε τον Μπέο ο επίσημος ΑΡΗΣ και τον ανάγκασε σε άλλη μια μεγαλοπρεπή κυβίστηση δείχνει και τον δρόμο για το πώς πρέπει να κινείται η ομάδα αδιαφορώντας για τα επικοινωνιακά παιχνίδια τρίτων.

ΥΓ2. Και ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι  η επιλεκτική «διανομή εισιτηρίων» και τα «στοπ κατά το δοκούν» από την αστυνομία είναι και αυτά μέρος της «ισονομίας»  του τραγικού ελληνικού πρωταθλήματος.

Οι νίκες είναι το καλύτερο γιατρικό και αυτό αποδείχθηκε ξεκάθαρα και με τη νίκη στην Τρίπολη. Από την απογοήτευση των εύκολων πεταμένων 2 βαθμών απέναντι στον ανύπαρκτο συμπολίτη και την προπονητομεταγραφοτρικυμία ήρθε η νίκη στην Τρίπολη και όλα φαίνεται να βρίσκουν τον δρόμο τους. Ένα δυνατό όνομα προπονητή όπως αυτό του Πάρντιου θα κάθεται πλέον στον πάγκο μας, το η διορθωτική κίνηση στα χαφ έγινε με τον Ετεμπό ενώ προστέθηκε και ο Ροντρίγκεζ με περγαμηνές καλύτερες από αυτές του Πάλμα που έχει ήδη κερδίσει άπαντες. Όλα πλέον φαντάζουν ιδανικά στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο και έτσι θα πρέπει να συνεχίσουν και μετά το βράδυ της Κυριακής.

ΑΝΕΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Δεν είναι και το πιο σύνηθες ένας προπονητής με τόσες πολλές παραστάσεις από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη να έρχεται στο Ελλαδιστάν. Ο Άλαν Πάρντιου όμως ήρθε επιβεβαιώνοντας τις «πόρτες» προς την αγγλική αγορά που έχουν ανοίξει διάπλατα για τον ΑΡΗ μας. Εμπνέει ως παρουσία ενώ και το βιογραφικό του δεν χωράει αμφισβήτηση.  Μετά από κάμποσους παίκτες που ήρθαν από το νησί, τώρα και ένας έμπειρος προπονητής. Το αν θα πετύχει θα το δούμε μέσα στο γήπεδο, σίγουρα όμως πολλοί από εμάς ήθελαν μια τέτοια αλλαγή ώστε να δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΤΟΝ ΕΥΝΟΟΥΝ

Οι 5 βαθμοί που χάθηκαν στις πρώτες αγωνιστικές είναι μεγάλο πλήγμα σε σχέση με τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν φέτος. Ευκαιρίες όμως για να «ρεφάρεις» και να χτίσεις σερί που θα σε ανεβάσουν ψηλά υπάρχουν. Μια τέτοια ευκαιρία φαίνεται να είναι αυτή απέναντι στον Ολυμπιακό που δείχνει να τα έχει χαμένα. Ναι μεν ο Μαρινάκης έχει σπάσει τα κοντέρ των μεταγραφών αλλά επειδή στο Ελλαδιστάν είσαι… πράγματα όπως σχεδιασμός, προετοιμασία, αγωνιστικό πλάνο κτλ για την ώρα απουσιάζουν και από τους πρωταθλητές. Κάτι που ως ένα βαθμό ισχύει και για εμάς αλλά ακόμη και έτσι φαίνεται να είμαστε πιο έτοιμοι.  Ναι τα κενά υπάρχουν, οι ρόλοι ακόμη δεν είναι διακριτοί, η άμυνα ώρες ώρες μπάζει αλλά το ταλέντο ξεχειλίζει και ο εσωτερικός ανταγωνισμός ίσως να αποδειχθεί η κινητήριος δύναμη του φετινού ΑΡΗ. Πόσο μάλλον όταν οι παίκτες μας θα αγωνιστούν για πρώτη φορά υπό τις οδηγίες του νέου προπονητή μας. Όλοι θα δώσουν το κάτι παραπάνω στην προσπάθεια τους να πείσουν τον Πάρντιου ότι αξίζουν μια θέση στην ενδεκάδα ή έστω στο «μόνιμο» ροτέισον της ομάδος.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΕΡΖΗ

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο ενόψει της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό είναι η παρακαταθήκη του Τερζή από το νικηφόρο παιχνίδι στην Τρίπολη. Ο υπηρεσιακός προπονητής δοκίμασε κάτι διαφορετικό κόντρα στον Αστέρα που ιδιαίτερα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι έπιασε σε μεγάλο βαθμό. Αντί να προσπαθήσει να γεμίσει το κέντρο της ομάδος με ένα δίδυμο που δεν μας βγαίνει όπως συνέβη είτε όταν έπαιζε ο Ντάμπο είτε όταν έπαιζε ο Ντιόπ δίπλα στον Ντουκουρέ αποφάσισε να αφήσει μόνο του τον Ντουκουρέ και να βάλει μπροστά από αυτόν τον Ματέο Γκαρσία και τον Μανού Γκαρθία! Μια κίνηση που μας έδωσε περισσότερα τρεξίματα για αλληλοκαλύψεις και πίεση στην άμυνα αλλά και πολύ πιο γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την  επίθεση. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ο νέος προπονητής δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή την τακτική και κόντρα σε έναν διστακτικό όπως αναμένουμε Ολυμπιακό μπορεί να δούμε σπουδαία πράγματα αγωνιζόμενοι με τον ίδιο τρόπο.

Η ΝΙΚΗ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Με την διακοπή λόγω εθνικών ομάδων να ακολουθεί, το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Πέρα από τους 3 βαθμούς η ομάδα θα κερδίσει ηρεμία και χρόνο για να δουλέψει με τον νέο προπονητή. Οι συγκυρίες δείχνουν να μας βολεύουν αρκεί το περσινό πάθημα στα πλέιοφς να μας έχει γίνει μάθημα. Μας γλίτωσαν οι συμπολίτες… αλλά αυτοί δεν πρέπει να μας γλιτώσουν! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Ο ένας έχει τον Σιδηρόπουλο, ο άλλος τον Τζήλο και ο Ολυμπιακός τον Μανούχο του... να υποθέσουμε ότι στο επόμενος ΑΡΗΣ-Ολυμπιακός θα μπει 4ος?