Πικρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από τον Παναιτωλικό στο Κλ.Βικελίδης, σε ένα παιχνίδι όπου όχι μόνο δεν μπόρεσε να βρει γκολ αλλά ούτε καν να γίνει απειλητικός. Αδικαιολόγητη εμφάνιση από την ομάδα με τους περισσότερους παίκτες νωθρούς και μπερδεμένους στα πλάνα(?) του προπονητή τους. Τεράστιο ξενέρωμα για τον κόσμο… που ήλπιζε σε ένα καλό ξεκίνημα για να ξεπεράσει το κάζο από την Αράζ αλλά τελικά ούτε εντός συνόρων βλέπει φως.

ΜΕ ΦΡΙΝΤΕΚ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Οι συνεχόμενες κακές εμφανίσεις του Μεντίλ ανάγκασαν αυτή τη φορά τον Ουζουνίδη να τον αφήσει στον πάγκο και να δώσει φανέλα βασικού στον Φρίντεκ στην μοναδική αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα της πρεμιέρας. Σε μια προσπάθεια να δώσει πνοή στην αριστερή πλευρά σε όλες τις γραμμές του γηπέδου αλλά και να δώσει ένα καλύτερο στήριγμα στον Ντιαντί.

ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ

Build up από πίσω, ανούσιο παιχνίδι κατοχής και ένα αργό τέμπο που έδινε τη δυνατότητα στους παίκτες του Παναιτωλικού να προσαρμόζονται στην αργή σκέψη που είχε όλος ο ΑΡΗΣ στις κινήσεις του. Ενώ όταν οι αντίπαλοι έπαιρναν την μπάλα η παθητική αμυντική μας λειτουργία τους έδινε το δικαίωμα να προωθούν την μπάλα χωρίς το άγχος του λάθους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις από 2-3 καλά αλλά άστοχα σουτ αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ από την αρχή του αγώνα και όσο κυλούσε ο χρόνος δεν έπειθε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ώστε να βελτιώσει την εικόνα του.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Το είδαμε με την Αράζ, για λίγο δεν το ζήσαμε με τον Βόλο, σήμερα όμως συνέβη ξανά άλλες 2 φορές! Ο Παναιτωλικός είχε φροντίσει μέσα στο παιχνίδι να μας υπενθυμίσει κυρίως με τις αντεπιθέσεις του, πόσο προβληματικό είναι το αμυντικό μας τρανζίσιον. Δεν φροντίσαμε να διορθώσουμε κάτι και στο 65΄ μια γρήγορη προωθημένη μπαλιά ήταν αρκετή για να πιάσει τον Φαμπιάνο κοιμώμενο και τον Μάικιτς σε πανικό για το 0-1. Η αντίδραση που θα περιμέναμε μετά το γκολ δεν ήρθε ποτέ, με τον Παναιτωλικό να  βρίσκει και 2^ο γκολ εκμεταλλευόμενος για ακόμη μια φορά τις αργές επιστροφές μας στην άμυνα.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Παρά την μικρή «προσαρμογή» στο αρχικό σχήμα και μια σταθερότητα παραπάνω που έβγαζε στο παιχνίδι του ο Φρίντεκ σε σχέση με τον Μεντίλ, όλα τα υπόλοιπα παρέμειναν τα ίδια με μια εβδομάδα πριν. Νωθροί παίκτες, παθητικοί στην άμυνα με κακό τρανζίσιον, στατικοί στην επίθεση και ένα μπάχαλο σχεδόν σε όλες τις γραμμές. Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά και αυτό σε μεγάλο βαθμό βαραίνει τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Είναι να αναρωτιέσαι το τι βλέπει στις προπονήσεις αλλά και τι πραγματικά περιμένει να πετύχουν οι παίκτες του με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Με αφετηρία  τον τερματοφύλακα να κερδίζουμε με μεταβιβάσεις σε αργή κίνηση μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή  και εκεί να περάσει η μπάλα από την κλειδαρότρυπα για να καταλήξει στον παίκτη που θα κάνει το γκολ; Και άλλο ένα ημίχρονο να είχαμε ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχαμε τρόπο για να γίνουμε απειλητικοί. Φταίνε οι παίκτες; ή μήπως έχει μπερδευτεί τόσο ο Ουζουνίδης που δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο πιο ετοιμοπόλεμος; Δεν γίνεται να τραυματίζεται ο Πέρεθ και να  μην αρπάζεις την ευκαιρία να βάλεις τον Ντιαντί στην πλευρά του. Δεν γίνει να βγάζεις τον Ράκιτς σήμερα από το ημίχρονο που πιθανόν μέχρι εκείνο το σημείο να ήταν και ο καλύτερος του γηπέδου. Δεν γίνεται να μην αξιοποιείς παίκτες που φαίνεται ότι τουλάχιστον σε επίπεδο έντασης και αντοχών είναι σε καλύτερο επίπεδο από τους άλλους. Παίζεις με τον Παναιτωλικό μέσα στην έδρα σου και χρειάζεσαι πνευμόνια για να κερδίσεις. Επειδή δηλαδή κερδίσαμε τον Βόλο όλα ήταν καλά και δεν έπρεπε να αλλάξουν αρκετά πράγματα σήμερα ως προς την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας; Πραγματικά μια εβδομάδα μετά και ο Ουζουνίδης με τους παίκτες του δεν κατάφεραν να δείξουν ούτε ένα κλικ βελτίωσης σε σχέση με τον Βόλο. Και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από τους χαμένους 3 βαθμούς.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Από νωρίς στα βάσανα και στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας που με μια απογοητευτική εμφάνιση κατάφερε να χάσει από τον Παναιτωλικό με 0-2, σε ένα παιχνίδι όπου απείλησε ελάχιστες στιγμές. Χαμένοι στην μετάφραση παίκτες και προπονητής που ακόμη φαίνεται να ψάχνονται για το πως να εφαρμόσουν τα βασικά. Θέλουν χρόνο τα παιδιά; Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;  Από την προβληματική προετοιμασία, τον πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη  καταλήξαμε στο να «κάψουμε» και το βολικό πρόγραμμα στο πρωτάθλημα που θα μας έδινε βαθμούς και ηρεμία ενόψει της διακοπής. Τώρα έτσι όπως τα καταφέραμε 2 εβδομάδες προετοιμασίας …και γκρίνιας.

ΥΓ. Όταν οι δικαιολογίες στερεύουν μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα άλλο να ειπωθεί στη συνέντευξη τύπου.