Πρεμιέρα στην ελληνική σουπερλίγκα έχουμε το Σάββατο με τον ΑΡΗ μας για ακόμη μια αγωνιστική σεζόν να έχει αποχαιρετήσει πρόωρα την ευρωπαϊκή πρόκληση που είχε στο ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων του. Μάλιστα ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός από μια ομάδα του επιπέδου της Αράζ(όπως αποδείχθηκε στον επόμενο γύρο κόντρα στους Κύπριους) κλόνισε για τα καλά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι που έμειναν στην ειλικρίνεια του Ρέγες αναφερόμενος στις μεταγραφικές κινήσεις «Ότι δεν θα ρισκάρουν όλη την χρονιά για τον στόχο της Ευρώπης» βλέπουν τη νίκη στα 2 πρώτα παιχνίδια με Βόλο και Παναιτωλικό στο Κλ.Βικέλιδης ως τον μοναδικό τρόπο για να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όσο ποιοτικές(βάσει βιογραφικών) και αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις μεταγραφές που έχουν γίνει έως σήμερα, ο χρόνος που επιτεύχθηκαν οι συμφωνίες και τα πρώτα δείγματα γραφής σε φιλικά και επίσημα μόνο ως ενθαρρυντικά δεν μπορείς να τα πεις. Μάλιστα τα κενά που υπάρχουν στο κέντρο, το μπέρδεμα στους τερματοφύλακες και τα προβλήματα με την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ έχουν μπερδέψει ακόμη παραπάνω την κατάσταση. Λογικό να θέλουν όλοι οι παίκτες(παλιοί και νέοι) χρόνο προσαρμογής για να πιάσουν υψηλά στάνταρ απόδοσης αλλά η μαχητικότητα, η διάθεση και η πνευματική ετοιμότητα είναι κάτι το διαφορετικό. Και δυστυχώς στα παιχνίδια με την Αράζ είδαμε σε γενικές γραμμές έναν ΑΡΗ νωθρό και αφελή που μοιρολατρικά αποδέχθηκε την «έκπληξη».

ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Φυσικά και οι παίκτες είναι το βαρόμετρο της απόδοσης σε κάθε ομάδα, ευθύνη όμως του προπονητή είναι να διακρίνει τους πιο ετοιμοπόλεμους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σε αυτό το κομμάτι απέτυχε παταγωδώς ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Αν προσθέσουμε σε αυτή την αποτυχία και την απουσία σοβαρού πλάνου τακτικά αλλά και μεταγραφικά τότε λογικό είναι τα βλέμματα όλων μας να έχουν πέσει πάνω στον προπονητή. Ακόμη και αν δεν ισχύει… ο προπονητής είναι αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για το αν θα αποκτηθεί ένας παίκτης και θα συμμετέχει στο ροτέισον της ομάδας είτε με πρωταγωνιστικό είτε με δευτερεύοντα ρόλο. Εφόσον λοιπόν ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμφώνησε να πορευτεί έτσι η ομάδα αυτό το καλοκαίρι τότε η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο ώστε σε αυτό το σπριντ με αντίπαλο τον χρόνο να βγει ο ΑΡΗΣ νικητής… ακόμη και αν στα πρώτα εμπόδια σκόνταψε και έφαγε τα μούτρα του. Άρχισε η αγωνιστική χρονιά στραβά και θα πρέπει σε αυτές τις 2 πρώτες αγωνιστικές να αρχίσει να ισιώνει. Αλλιώς μετά την επανάληψη του αποκλεισμού της Ευρώπης θα παρακολούθησε και την επανάληψη της «αλλαγής πλάνων» μόλις από τις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ 2 ΣΤΑ 2

Βόλος και Παναιτωλικός είναι 2 ομάδες με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ειδικό βάρος «φτερού». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας έχουν κάνει ζημιές στο παρελθόν ή οι νίκες απέναντι τους έρχονται χωρίς προσπάθεια και κόπο. Με το βάρος του πρόωρου και άδοξου αποκλεισμού από την Ευρώπη στην πλάτη το 2 στα 2 στις πρώτες αγωνιστικές είναι μονόδρομος. Μόνο έτσι θα αποκτήσει λογική ο μεταγραφικός σχεδιασμός και η χαμένη από νωρίς εμπιστοσύνη προς την ομάδα θα αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένοι και μη, αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι θα είμαστε εκεί… γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς. ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Καλή τύχη στον αρχηγό στον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Συμπαθής ο Κουέστα καθαρά όμως αγωνιστικά δεν νομίζω να λείψει σε πολλούς. Παρόλα αυτά, όσο και αν κλονίστηκαν οι σχέσεις Καρυπίδη-Κουέστα η διαχείριση του όλου θέματος ήταν τραγική.