Το πρώτο του διπλό στην επιστροφή του στα ευρωπαϊκά σαλόνια πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην Πολωνία κερδίζοντας εύκολα την Σλάσκ Βρότσλαβ με 63-80! Γκάλινατ με 23 πόντους και Καρ με 18, κουβάλησαν στην πλάτη τους την ομάδα στο σκοράρισμα αλλά η άμυνα του Β ημιχρόνου ήταν αυτή που έκανε την διαφορά. Πανηγυρική κιτρινόμαυρη κερκίδα και στην Πολωνία!

ΜΠΗΚΕ ΣΑΝ ΣΙΦΟΥΝΑΣ ΑΛΛΑ ΤΡΑΚΑΡΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Με τον Γκάλινατ να ξεκινάει και πάλι ζεστός από τα αποδυτήρια και τον Σόουζα να καρφώνει το αντίπαλο καλάθι με κάθε ευκαιρία το +9 έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό και οι Πολωνοί ανήμποροι να μας σταματήσουν. Όλα αυτά 3’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου όταν ξαφνικά ο κόουτς αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα και η αρχική πεντάδα που δούλευε ρολόι και είχε κυριαρχήσει να αλλάξει! Και αφού τα αλλάξαμε όλα ήρθαν τα πρώτα προβλήματα στην επίθεση, ακολούθησαν τραγικές αντιδράσεις στην άμυνα και καταλήξαμε στα απαράδεκτα «χαμηλά σχήματα» με Σλαφτσάκη σέντερ.  Ένα παιχνίδι όπου έμοιαζε από νωρίς με υγιεινό περίπατο καταφέραμε να του δώσουμε από μόνοι μας ενδιαφέρον.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΕΥΚΟΛΑ

Είτε με τον Γκάλινατ, είτε με τον Καρ, ο ΑΡΗΣ έβρισκε τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι. Το πρόβλημα ήταν η άμυνα μας και κυρίως τα λάθη στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων που στο τέλος άφηνα ορθάνοιχτους διαδρόμους προς το καλάθι μας.  Αυτή η εικόνα άλλαξε ριζικά στο Β ημίχρονο, έκλεισε τους διαδρόμους, έκανε τα κλεψίματα που δεν έκανε στα πρώτα 20’ και έφθασε σε μια νίκη χωρίς άγχος.

ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ «ΑΤΟΜΙΚΑ» - ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ «ΟΜΑΔΙΚΑ»

Πιο αδύναμη από όσο αναμέναμε αποδείχθηκε η Σλάσκ κάτι που έδωσε την ευκαιρία στον Καστρίτη να δοκιμάσει πράγματα χωρίς να αγχωθεί. Κάπως έτσι εξηγείται το κοουτσάρισμα του κόουτς σε αρκετά σημεία του αγώνα με κινήσεις που μπέρδεψαν τα πράγματα παρά τα βελτίωσαν. Σε ατομικό όμως επίπεδο είδαμε τον Γκάλινατ ακόμη πιο ορεξάτο από τα προηγούμενα παιχνίδια, τον Καρ να συνδέεται με το αντίπαλο καλάθι παρά την αστοχία του στα τρίποντα και τον Ντε Σόουζα να μας υπενθυμίζει ότι όταν ο ψηλός «ταϊστεί» σωστά τότε όλα γίνονται πιο εύκολα. Σε ηγέτη της αμυντικής λειτουργίας μας εξελίσσεται ο Σανόγκο που με την ενέργεια που βγάζει παρασέρνει και τους υπόλοιπους. Αδίκησε τον εαυτό του σήμερα ο Χάρελ, όχι τόσο με την αστοχία του όσο με την διστακτικότητα του να πάρει τις προσπάθειες που του έδιναν.  Λίγα πράγματα από τον Μπάκστον σε άμυνα και επίθεση, είναι όμως πολύ νωρίς για να τον κρίνουμε. Πόσο μάλλον σε μια ομάδα όπου συχνά αναγκάζει τον ψηλό στην άμυνα να βρίσκεται μακριά από το καλάθι και για την ώρα τα επιθετικά συστήματα που περιλαμβάνουν και τον ψηλό σπανίζουν …αν και σήμερα είδαμε και μερικές ασίστ κάτω από το καλάθι και αυτό είναι κάτι το ελπιδοφόρο για τη συνέχεια.

ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ «ΠΡΕΠΕΙ» ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙ

Πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ μας πήρε το διπλό στην Πολωνία σε ένα ακόμη παιχνίδι που είχε το «πρέπει» της νίκης εφόσον θέλουμε να προκριθούμε στην επόμενη φάση! Από το ξεκίνημα ήμασταν ανώτεροι, κάπου πήγαμε να τα κάνουμε δύσκολα από μόνοι μας αλλά η άμυνα του Β ημιχρόνου δεν άφησε στους Πολωνούς κανένα περιθώριο αντίδρασης!  Παρά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της και τον χρόνο προσαρμογής που φαίνεται να χρειάζονται κάμποσοι παίκτες, η ομάδα έχει τον τρόπο της να καλύπτει τις αδυναμίες της και να παίρνει αυτό που θέλει. Επειδή όμως ακολουθούν και πιο δυνατοί αντίπαλοι θα πρέπει σύντομα να βελτιωθούμε. Και πιο ωραίο πράγμα από το να βλέπεις την ομάδα σου να βελτιώνεται μέσα από νίκες δεν υπάρχει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Απίστευτη τάπα από τον Γκάλινατ!

ΥΓ2. ΑΡΗΣ θρησκεία και στην Πολωνία!

Εντελώς διαφορετικό παιχνίδι από αυτό που αναμέναμε παρακολουθήσαμε στο Nick Galis Hall, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει ένα τραγικό αγωνιστικό πρόσωπο αλλά στο τέλος να φθάνει στη νίκη. Πνευματικά βραχυκυκλωμένοι παίκτες και ένας προπονητής χαμένος στα θέλω του κατάφεραν ένα φαινομενικά εύκολο παιχνίδι να το κάνουν ντέρμπι για γερά νευρά. Ευτυχώς ο Τολιόπουλος ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις και μαζί με την ώθηση από τον κόσμο όπου κατάλαβε ότι έπρεπε και σήμερα να μπει στην εξίσωση του αγώνα η νίκη ήρθε έστω και με αυτόν τον αγωνιστικό τρόπο. Το σφύριγμα της λήξης έφερε ανακούφιση αλλά και προβληματισμό για αυτά που παρακολουθήσαμε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Μπορεί από τα πρώτα σουτ των παικτών μας να μην φάνηκε η δυστοκία που ακολούθησε στη συνέχεια, η έλλειψη όμως συγκέντρωσης στην άμυνα έκανε νωρίς νωρίς την εμφάνιση της. Οι παίκτες της Καρδίτσας κάνοντας απλά τα βασικά μιας επαγγελματικής ομάδας που κυκλοφορεί σωστά την μπάλα ψάχνοντας τις αδυναμίες του αντιπάλου έστησε πάρτι κάτω από το καλάθι μας χωρίς να βρει την παραμικρή αντίσταση. Ο Ντε Σόουζα χανόταν στις αλλαγές παικτών, ο Σανόγκο ξεχνιόταν μακριά από το καλάθι και ο φιλότιμος Σλαφτσάκης ώρες ώρες έμοιαζε πολύ λίγος για να σταθεί απέναντι στα ψηλά και δυνατά κορμιά των αντιπάλων.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΘΑΝΕ Η ΑΜΥΝΑ, ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Και αν στην αρχή νομίζαμε ότι το πρόβλημα περιοριζόταν μόνο στην άμυνα και στα ριμπάουντ, καθώς κυλούσε το παιχνίδι φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ ήταν προβληματικός σε όλους τους τομείς του αγώνα. Με εξαίρεση τον Τολιόπουλο που συνέχισε τις υψηλές πτήσεις και κάποια ξεσπάσματα του Χάρελ και του Γκάλινατ η ομάδα έμοιαζε ανήμπορη να βρει τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι. Και πως να βρεις λύσεις στην επίθεση όταν για ακόμη ένα παιχνίδι δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια στο να βρεθεί το ελεύθερο σουτ ή να κόψει κάποιος παίκτης κοντά στο καλάθι για να δεχθεί την ασίστ; Ένα μονότονο ένας ένας με τις περισσότερες φορές η προσπάθεια να εκδηλώνεται στα όρια της λήξης του χρόνου της επίθεσης.

ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πέρα από την συνολική παρουσία του Τολιόπουλου ίσως το πιο κομβικό σημείο της αναμέτρησης να ήταν αυτό που η Τσαρούχα χαρακτήρισε φλόπινγκ ένα καθαρό επιθετικό φάουλ ξεσηκώνοντας άπαντες το γήπεδο. Ξαφνικά ο κόσμος στην κερκίδα που αποχαυνωμένος παρακολουθούσε πόσο κακή ήταν η ομάδα του σήμερα, αφυπνίστηκε, ξεσηκώθηκε και μαζί του παρέσυρε και τους παίκτες μας έξω από το λήθαργο τους. Η άμυνα μας έσφιξε, τα χαμένα ριμπάουντ περιορίστηκαν και δια χειρός Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ κατάφερε να φθάσει στη νίκη.  

ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Ο Γιάννης Καστρίτης ίσως να είναι και ο κορυφαίος της νέας γενιάς των Ελλήνων προπονητών και πιθανόν ο μοναδικός που έχει μια ξεχωριστή φιλοσοφία που περνάει στην ομάδα του. Μπορεί βαθμολογικά ο ΑΡΗΣ τις προηγούμενες 2 χρονιές να μην εξαργύρωσε την πορεία του αλλά όλοι μας(όπως και ολόκληρη η μπασκετική κοινότητα)  αναγνωρίσαμε το έργο του προπονητή μας.  Φέτος ο κόουτς δείχνει να βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο στην προσπάθεια να πείσει για το έργο του και την φιλοσοφία του σε βαθμό που υπερβαίνει συχνά πυκνά κάθε λογική που διέπει αυτό το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Ψηλοί που θεωρούνται(από τον ίδιο) ακατάλληλοι για να μαζέψουν ριμπάουντ, να παίξουν άμυνα ή έστω λίγο «ξύλο» κάτω από το καλάθι αν και αποκτήθηκαν ακριβώς για αυτόν τον ρόλο. Πόιντ γκάρντ που τους πήρες για να σου οργανώνουν το παιχνίδι και δεν τους αφήνεις να κατεβάζουν καν την μπάλα. Ανύπαρκτα επιθετικά συστήματα και επιλογές βγαλμένες από τον «μαγικό κόσμο του ΝΒΑ» χωρίς όμως να έχεις τους ανάλογους ποιοτικούς παίκτες. Ψηλοί που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την υψηλή πίεση μακριά από το καλάθι και επιμένεις να τους τρέχεις χωρίς λόγο. Παράλογα χαμηλά σχήματα που δίνουν ξεκάθαρο πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Και εμπιστοσύνη σε παίκτες που ναι μεν θέλουν τον χρόνο τους για να προσαρμοστούν αλλά όταν η μπάλα καίει και το παιχνίδι είναι στο πόντο είναι αμαρτία να τους «δοκιμάζεις» έτσι εις βάρος του στόχου της νίκης. Ναι, κάποια στιγμή πολύ πιθανόν να βρουν τον ρόλο τους στην ομάδα αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να διασφαλισθεί ότι η ομάδα δεν θα έχει εκτροχιαστεί από οποιοδήποτε στόχο έχει θέσει φέτος. Κάπως έτσι την πάτησε τα 2 προηγούμενα χρόνια και κατέληξε έβδομη και όγδοη. Για αυτό κόουτς φρόντισε το πάθημα να γίνει μάθημα και κράτα χαμηλά την μπάλα.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΣ ΓΛΙΤΩΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΖΟ

Απογοήτευσε η ομάδα με την παρουσία της αλλά το ότι πήρε τη νίκη σε μια τόσο κακή βραδιά έχει και αυτό την αξία του. Μια νίκη που ορθώς θεωρούσαμε δεδομένη. Γιατί αν μέσα στο Παλέ δεν μπορείς να θεωρείς δεδομένη τη νίκη με την Καρδίτσα τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Ας είναι γερός και φορμαρισμένος ο Τολιόπουλος που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που στάθηκε στο ύψος του. Συνεχίζουμε… ελπίζοντας ότι η σημερινή εικόνα ήταν μια κακή παρένθεση που έκλεισε με τη νίκη μας.

ΥΓ. Σίγουρα οι τραυματισμοί παίζουν τον ρόλο τους αλλά σε κάποια πράγματα δικαιολογίες δεν χωράνε και ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αδικαιολόγητα κακός. Ευτυχώς με 2 παιχνίδια την εβδομάδα έχεις την ευκαιρία να αντιδράσεις και να διορθώσεις στην πράξη τα κακώς κείμενα. Αρκεί φυσικά να έχεις το σθένος να αναγνωρίσεις τα σφάλματα σου και να μην συνεχίσεις να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου.

Μετά την πρώτη νίκη στο ελληνικό πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ συνέχισε νικηφόρα και στην Ευρώπη, λυγίζοντας την Τούρκ Τέλεκομ σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα! Το φλογισμένο Παλέ έδωσε την απαραίτητη ώθηση στους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη, με τον «καυτό» Τολιόπουλο να παίζει και για τον απόντα Μποχωρίδη! Σημαντική νίκη που εκτός από πόντους ψυχολογίας έχει ιδιαίτερη αξία και στην προσπάθεια για πρόκριση στην επόμενη φάση.

ΝΤΕΡΜΠΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ορεξάτες μπήκαν και οι 2 ομάδες στο παρκέ, με τον ΑΡΗ να βλέπει σαν βαρέλι το αντίπαλο καλάθι στο ξεκίνημα αλλά και την Τούρκ Τέλεκομ να απαντάει και να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια. Όσο καλοί ήμασταν στην επίθεση τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Οι αργές αλληλοκαλύψεις και τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν σε πολλές περιπτώσεις επέτρεπαν στους Τούρκους να βρίσκουν εύκολους πόντους και να διατηρούν ένα ισχνό προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του Α΄ ημιχρόνου. Ωστόσο με τον Σανόγκο να εντυπωσιάζει και τον Τολιόπουλο να γυαλίζει το μάτι του ο ΑΡΗΣ κόντραρε στα ίσια την φιναλίστ του περσινού Eurocup.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Και ενώ όπως κυλούσε ο αγώνας οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν βρει τα κουμπιά μας και σιγά σιγά να επιβάλλουν τον ρυθμό τους, ήρθε η αφύπνιση από τον Τολιόπουλο με συνεχόμενους σημαντικούς πόντους. Η απόλυτη εκμετάλλευση του μομέντουμ και το προβάδισμα με 9 πόντους έμοιαζε ικανό για να «κλειδώσουμε» τη νίκη αλλά μάλλον δεν τα είχαμε υπολογίσει καλά… Κακές επιθετικές επιλογές, φθηνά λάθη και κάποια μεγάλα σουτ των αντιπάλων μας έφεραν τα πάνω κάτω.

ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ, ΠΑΘΙΑΣΜΈΝΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ

Ένα καλάθι, έστω σπασμένο σε 2 βολές χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να νιώσει άνετα στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Ένα καλάθι που όσο και αν προσπαθούσαμε δεν ερχόταν! Σε αυτό όμως το σημείο ο ΑΡΗΣ κόλλησε στα μούτρα των Τούρκων την αγωνιστική του ταυτότητα με τη λέξη ΑΜΥΝΑ να αναγράφεται με τεράστια γράμματα. Μέσα σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα από τον εκστασιασμένο κόσμο στις κερκίδες, οι αντίπαλοι μας  δεν κατάφεραν να πετύχουν καλάθι και αρκέστηκαν μέχρι στο τέλος σε μια ανούσια προσπάθεια. Και πως να το πετύχουν όταν όλοι όσοι πατούσαν πάνω στο παρκέ με τη φανέλα του Αυτοκράτορα τα έδιναν όλα σε κάθε άμυνα, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε διεκδικίσημη μπάλα! Μπορεί να κολλήσαμε επιθετικά αλλά στην άμυνα υψώσαμε τείχος που έκανε μια χαρά τη δουλειά του.

Η ΑΜΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕ

Όσο χαρούμενοι και αν είμαστε μετά από τη σημερινή νίκη δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση ο Καστρίτης και οι παίκτες του να αποπροσανατολιστούν και να αμελήσουν τα σημεία του παιχνιδιού όπου ο ΑΡΗΣ προβλημάτισε με την εικόνα του. Ναι ο ΑΡΗΣ έπαιξε δυνατά, πείσμωσε, πάλεψε, απαίτησε και πήρε τη νίκη αλλά αν ήταν λίγο πιο συγκεντρωμένος και σοβαρός όλα θα είχαν γίνει πιο εύκολα. Δεν γίνεται η ομάδα επιθετικά να ψάχνει μόνο τον Τολιόπουλο και η μόνιμη επιλογή μας να είναι το μακρινό σουτ. Ζήτημα να δόθηκαν σε όλο το παιχνίδι 3 ασίστ κοντά στο καλάθι. Υπάρχει σύγχυση ρόλων  στη θέση του πόιντ γκαρντ με αποτέλεσμα τα συστήματα να πηγαίνουν περίπατο… Δεν είναι όλοι οι παίκτες σαν τον Τολιόπουλο ή τον Γκάλινατ να πάνε με ευκολία στο ένας με ένας. Υπάρχουν παίκτες σαν τον Σόουζα που πρέπει να τροφοδοτηθούν σωστά αλλά και παίκτες σαν τον Χάρελ που για να εξαπολύσουν το φαρμακερό τους μακρινό σουτ θα πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Ενώ και στους ψηλούς το δίδυμο Σλαφτσάκη – Περσίδη ήταν μια ατυχής επιλογή στην οποία εμμέναμε χωρίς λόγο. Βέβαια όλα αυτά ίσως στην πορεία να έχουν μικρή σημασία μιας και ο ερχομός του Μπάνκστον και η επιστροφή του Μποχωρίδη θα αλλάξουν σημαντικά το μοίρασμα του χρόνου. Ενώ και η άνοδος παικτών όπως ο Κάρ που σήμερα ήταν και πάλι βελτιωμένος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην συνολική εικόνα της ομάδας μας.

ΧΤΙΖΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ευρωπαϊκές βραδιές σαν την σημερινή μας είχανε λείψει. Ο κόσμος να χοροπηδάει και να τραγουδάει σαν τρελός στην κερκίδα, οι παίκτες να αφουγκράζονται τον παλμό του κόσμου και να ματώνουν πάνω στο παρκέ και ο ΑΡΗΣ μας με την λήξη της αναμέτρησης να επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το προσωνύμιο «τουρκοφάγος»! Μας άγχωσαν στο φινάλε… αλλά τέλος καλό όλα καλά! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μπόλικα αγωνιστικά «κενά» είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα. Αυτό όμως το απύθμενο πάθος και η αυτοθυσία των παικτών μας μοιάζουν ικανά να καλύψουν κάθε λάθος. Αν μας αφήσουν και οι τραυματισμοί ήσυχους… θα δούμε σπουδαία πράγματα φέτος!

Την πρώτη νίκη της νέας αγωνιστικής σεζόν πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Πάτρα, κερδίζοντας τον Απόλλωνα με 70-77! Πήρε από το ξεκίνημα κεφάλι στο σκορ, έφθασε στο +18 και παρά την «αξιοθαύμαστη» προσπάθεια των 3 διαιτητών να γυρίσουν το παιχνίδι τελικά  δεν μάσησε! Σημαντική νίκη μιας και από νωρίς επιβεβαιώνεται ότι φέτος με τους «μικρούς» του πρωταθλήματος υπάρχει απόσταση.

ΦΟΥΡΙΟΖΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Αποφασισμένος να επιβάλλει τον ρυθμό του από το ξεκίνημα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με τους Γκάλινατ και Μποχωρίδη να έχουν κέφια και η διψήφια διαφορά να αποτυπώνει την ανωτερότητα μας. Κάτι που συνεχίστηκε και στο δεύτερο δεκάλεπτο με το +18 να είναι μεγαλύτερη υπέρ μας διαφορά και τους πατρινούς να μοιάζουν ανήμποροι.

Η ΑΠΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΡΕΝΑΡΕ

Παρά τα ξεσπάσματα των Στάρκς και Γουάσιγκτον η ομάδα έλεγχε το παιχνίδι χωρίς να αγχώνεται. Έλα όμως που οι 3 διαιτητές ήθελαν να «τεστάρουν» τις αντοχές μας και να δουν αν το παιχνίδι μπορεί να γυρίσει…  Απίστευτα σφαλτσοσφυρίγματα, φάουλ με τα μάτια και αδιαφορία για ξεκάθαρα σκληρά φάουλ των πατρινών. Δεν ήταν οι 12 βολές παραπάνω βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά τα πάρα πολλά προκλητικά σφυρίγματα σε πεντακάθαρες φάσεις που έδειχναν ότι οι διαιτητές προσπαθούν να απλώσουν σανίδα σωτηρίας στους πατρινούς. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ δεν μάσησε και με σημαντικούς πόντους από Τολιόπουλο, Κάρ και Σλαφτσάκη κλείδωσε τη νίκη έστω και αν δυσκολεύτηκε παραπάνω από όσο θα έπρεπε.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΕΛΛΙΠΗΣ

Αρκετά βελτιωμένη παρουσιάστηκε η ομάδα κόντρα σε έναν αντίπαλο πολύ χαμηλότερης δυναμικότητας σε σχέση με τους 3 προηγούμενους. Οι παίκτες μας απέναντι σε πιο χαλαρές άμυνες και λιγότερο αθλητικά κορμιά κατάφεραν να κυριαρχήσουν στα ριμπάουντ και να χτυπήσουν και κοντά στο καλάθι όποτε τους δινόταν η ευκαιρία. Ο Κάρ έδειξε λίγο από το ταλέντο του σήμερα αν και σε αρκετές περιπτώσεις ήταν διστακτικός στις κινήσεις του. Ο Γκάλινατ αν και άστοχος από μακριά φόρτωσε το αντίπαλο καλάθι με 20 πόντους πείθοντας ότι μπορεί σταθεροποιώντας την επαφή του με το καλάθι να γίνει ο ηγέτης της φετινής προσπάθειας. Όσο για συμπαραστάτες οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης φαίνεται παιχνίδι με παιχνίδι να βρίσκουν καλύτερα τον ρόλο τους στην ομάδα και να γίνονται πιο ουσιαστικοί παρά το «βραχυκύκλωμα» του Μπόχω με τα παράλογα και τραγικά άστοχα μακρινά σουτ. Σανόγκο και Σλαφτσάκης εργάτες πολυτελείας και σήμερα όπως και ο Ντε Σόουζα παρόλο που δεν αγωνίσθηκε πολύ. Χαρακτηριστικό της βελτιωμένης εικόνας μας ήταν και οι μόλις 3 χαμένες ελεύθερες βολές σε 20 προσπάθειες, ποσοστό που αν το είχαμε στη Λιθουανία ίσως και να κερδίζαμε. Παρόλα αυτά σήμερα σε κάποιες φάσεις φάνηκε η έλλειψη κατάλληλων  κορμιών τόσο στο 4 όσο και στο 5 αν και οι αντίπαλοι μας δεν ήταν ικανοί να το εκμεταλλευτούν. Απέναντι σε άλλες ομάδες με πιο καλούς ψηλούς αν συνεχίσουμε έτσι, θα έχουμε πρόβλημα.

ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΠΡΕΠΕΙ» ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ

Δεν κρινόταν κάτι στο σημερινό παιχνίδι αλλά είχε την δική του ξεχωριστή σημασία για την φετινή μας προσπάθεια. Μετά από 3 ισάριθμες ήττες απέναντι σε 2 πολύ δυνατούς αντιπάλους και ένα δύσκολο εκτός έδρας όπου δεν ήμασταν το φαβορί… ήρθε ο Απόλλων Πατρών όπου ο ΑΡΗΣ είχε το «πρέπει» της νίκης και αντέδρασε ιδανικά φθάνοντας στην πρώτη νίκη της χρονιάς! Κυριάρχησε από το ξεκίνημα και δεν επέτρεψε ούτε στους 3 διαιτητές να του κλέψουν τη νίκη παρά την «φιλότιμη» προσπάθεια τους.  Ωστόσο το μήνυμα από τους γκρι το πήραμε και για αυτό οφείλουμε να βελτιωθούμε αλλά και να  ενισχυθούμε κάτω από το καλάθι.  Δεν πρέπει να τους δώσουμε όπως πέρσι την ευκαιρία να μας φρενάρουν. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Πως να μην γκρινιάζει ο Μπαρτζώκας για την διαιτησία όταν βλέπει πως αβάνταραν σήμερα τον Απόλλων Πατρών; Σε σχέση με τους πατρινούς, δεν αδικήθηκε;

ΥΓ2. Από την μια τα άδεια γήπεδα από την άλλη ο κόσμος του ΑΡΗ όπου και στην Πάτρα έδωσε το παρών!

Γκρεμίζοντας ότι έχτιζε με περίσσια ευκολία επί 40’ ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη που ήθελε στη Λιθουανία. Αν και φάνηκε ότι μπορούσαμε φύγουμε νικητές σήμερα, η εκνευριστική αστοχία στις βολές, τα χαμηλά ποσοστά έξω από τα 6.75 και τα φθηνά λάθη αποδείχθηκαν αξεπέραστα εμπόδια. Οι Λιθουανοί είχαν αντοχές, υψηλό μπασκετικό IQ σαν ομάδα και φαρμακερά μακρινά σουτ που μας πλήγωσαν. Νέα ατυχία με τον Μπλούμπεργκ αυτή τη φορά να φεύγει από το γήπεδο τραυματίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Αν και μπήκε δυνατά η ομάδα στο παιχνίδι παίρνοντας κεφάλι στο σκορ με 9-7 στα πρώτα λεπτά η συνέχεια μας αποκάλυψε από νωρίς τα προβλήματα που θα μας ακολουθούσαν σε όλο το παιχνίδι. Κάθε στιγμή αδράνειας που δείχναμε , οι Λιθουανοί μας τιμωρούσαν.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ, ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ

Ο Ντε Σόουζα, Τολιόπουλος, Γκάλινατ, Μποχωρίδης έδιναν ο ένας την σκυτάλη στον άλλο στο σκοράρισμα και η επίθεση με εξαίρεση ένα νεκρό τρίλεπτο ρόλαρε καλά. Ωστόσο στην άμυνα γινόντουσαν ολοένα και πιο πολύπλοκα. Οι Λιθουανοί έβρισκαν στόχο και στα πιο απίθανα μακρινά σουτ και ταυτόχρονα όποτε έβλεπαν διαδρόμους προς το καλάθι μας ορμούσαν. Και όταν πετύχαινε(αρκετές φορές) να παίξει καλή άμυνα και να κλέψει μπάλες όχι μόνο δεν τελείωνε τους αιφνιδιασμούς αλλά κατάφερνε να δεχθεί ο ίδιος καλάθι στο transition.

ΚΟΥΡΑΣΗ, ΝΕΥΡΑ, ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν τα παρατούσε η ομάδα όσο στραβά και αν πήγαιναν τα πράγματα. Κάπου όμως οι λύσεις στέρεψαν και οι Λιθουανοί που είχαν βρει το ρυθμό τους έχτισαν μια διαφορά που δεν δείχναμε ικανοί να καλύψουμε. Ήρθε και η κούραση, ακολούθησε η ιδιαίτερη ξαφνική ευαισθησία των διαιτητών, τα νεύρα… και η προσπάθεια για την ανατροπή έλαβε τέλος. Καλά έκανε και αντέδρασε ο Καστρίτης, ίσως να είχε νόημα αν το έκανε όμως νωρίτερα. Οι διαιτητές σφύριζαν αλλιώς στο Β ημίχρονο και αυτό έπαιξε τον ρόλο του

ΑΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΗΣ

Δύο πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους. Από την μια είδαμε μια ψυχωμένη ομάδα να παίζει άμυνα υψηλής έντασης και να σκοράρει με αποφασιστικότητα δείχνοντας ικανή να πάρει τη νίκη. Από την άλλη παρακολουθήσαμε έναν αφελή ΑΡΗ που δεν μπορούσε να τελειώσει αιφνιδιασμούς, που έχανε δικά του ριμπάουντ και που δεν μπορούσε να βάλει βολή. Εντυπωσίασε το ένα πρόσωπο, προβλημάτισε το άλλο. Σίγουρα η παρουσία του Ντε Σόουζα ήταν ότι πιο θετικό κρατάμε σήμερα. Αν συνεχίσει έτσι τότε η ομάδα θα αποκτήσει κάτω από το καλάθι μια σταθερά. Όπως σε σταθερά πάει να εξελιχθεί από νωρίς ο Βασίλης Τολιόπουλος με την απόδοση του. Αν και ο Γκάλινατ σταθεροποιήσει την επαφή του με το καλάθι τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Ιδιαίτερα και αν ο Καστρίτης το πάρει απόφαση να ενσωματώσει τον Κάρ σε πιο χαλαρούς ρυθμούς δίνοντας περισσότερο χρόνο σε παίκτες όπως είναι ο Κατσίβελης και ο Φίλιος. Φυσιολογικό να θέλει τον χρόνο του αλλά δεν γίνεται φέτος να λειτουργεί ο κόουτς όπως τις προηγούμενες χρονιές που δεν είχε αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Τώρα για το όσκαρ ατυχίας(?) που διεκδικεί ο Καστρίτης με τους παίκτες να αποχωρούν τραυματίες ο ένας μετά τον άλλον ότι και να πούμε είναι λίγο.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΣΟΟΥΖΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Μπορεί ο Ντε Σόουζα σήμερα να μοίρασε χαμόγελα αισιοδοξίας με την εμφάνιση του αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποφύγουμε την ήττα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε και μπορούσε όπως μας έδειξε να φθάσει στη νίκη αλλά φάνηκε πνευματικά κουρασμένος και αφελής χάνοντας τα άχαστα, κυνηγώντας κάποιο ρεκόρ αστοχίας από τις βολές. Έχει καλά στοιχεία η ομάδα, άλλα έχει και αρκετά προβλήματα που θα πρέπει ο Καστρίτης με τους παίκτες του να τα δουλέψουν …όπως και να επισπεύσει την απόκτηση του ξένου παίκτη μετά και τον τραυματισμό του Μπλούμπεργκ.  

ΥΓ. 3 παιχνίδια, 3 ισάριθμες ήττες με καμία από τις 3 να «ξενίζει». Στην Πάτρα όμως οι «εντυπώσεις» δεν θα είναι αρκετές και ο ΑΡΗΣ θα πρέπει πάση θυσία να δείξει ότι φέτος είναι όντως ικανός να κάνει το “step up” που ευελπιστεί.

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεκινήσει με μια εντυπωσιακή νίκη στην πρεμιέρα όπως έκανες τις 2 προηγούμενες χρονιές απέναντι στον Παναθηναϊκό και γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 72-81. Το πάλεψε η ομάδα, διεκδίκησε τη νίκη σχεδόν μέχρι το τέλος και αν δεν υπήρχε ο εκστασιασμένος Κάνααν με 7 στα 10 τρίποντα και το «πέπλο προστασίας» από τους διαιτητές ίσως και να τα κατάφερνε. Με τα ίσως όμως οι νίκες δεν έρχονται… και ο ΑΡΗΣ μετά την Γκράν Κανάρια παίρνει αρκετά καλό βαθμό σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων που γνώρισε όμως την ήττα.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φοβήθηκε ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό και αυτό φάνηκε από το πρώτο τζάμπολ της αναμέτρησης. Οι αντίπαλοι μας ήθελαν από νωρίς να πάρουν κεφάλι στο σκορ αλλά η ομάδα μας είχε τις απαντήσεις. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με προσήλωση στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση έδειξαν από το ξεκίνημα στον Ολυμπιακό ότι κατέβηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους. Το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο και παρά την «κακή ημέρα» του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ έμοιαζε ικανός για να κάνει την έκπληξη. Ο Μπλούμπεργκ με καθυστέρηση ενός επίσημου παιχνιδιού συστήθηκε στον κόσμο του ΑΡΗ και έδειξε πόσα μπορεί να προσφέρει. Όπως μπορεί να προσφέρει σημαντικά και ο Λευτέρης Μποχωρίδης δίνοντας λύσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Το 41-40 του ημιχρόνου έδειχνε ότι η μάχη θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Και αν στα περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα όπως στην αντιμετώπιση του Μιλουτίνοφ με τον Σλαφτσάκη και βοήθειες ή στην καθίζηση στο σκοράρισμα με τον Τολιόπουλο να παίρνει μπρος ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις… στην περίπτωση του Κάνααν απλά ήλπιζε να αστοχήσει. Δοκίμασε διαφορετικούς παίκτες πάνω του ο Καστρίτης αλλά το 7 στα 10 τρίποντα τα λέει όλα. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε για ότι απέναντι μας είχαμε μια από τις πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης όπου παρά τις σημαντικές απουσίες της έχει παίκτες σαν τον Πήτερς που μας έκανε μεγάλη ζημιά, τον Γουόκαπ που ήταν καθοριστικός αλλά και τον Λαρετζάκη που πάνω που έδειχνε ο Ολυμπιακός να λυγίζει αυτός τον κράτησε όρθιο. Τον κράτησε όρθιο όπως ακριβώς τον κράτησαν και οι 3 διαιτητές όπου κυρίως στο Β ημίχρονο φρόντισαν και αυτοί ο κουρασμένος πρωταθλητής να μην αγχωθεί…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ, ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΡ, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Ο ΝΤΕ ΣΟΟΥΖΑ

Μπορεί σήμερα να ήταν κακός αλλά τον Γκάλινατ τον ξέραμε από πέρσι και φρόντισε απέναντι στην Γκραν Κανάρια να μας υπενθυμίσει τι μπορεί να κάνει. Τον Μπλούμπεργκ που την περασμένη Τετάρτη τον ψάχναμε, σήμερα τον είδαμε να κινείται ωραία στο γήπεδο, να βοηθάει σε άμυνα, ριμπάουντ αλλά και να πυροβολάει με εξαιρετικά ποσοστά έξω από τα 6.75! Ο Καρ μπορεί να μην έκανε κάτι το εξαιρετικό αλλά σίγουρα φάνηκε πιο απελευθερωμένος δείχνοντας ότι θέλει τον χρόνο του. Αυτός που προβλημάτισε ήταν ξανά ο Ντε Σόουζα που μοιάζει να κινείται στα χαμένα χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει ο προπονητής του από αυτόν. Πέρα όμως από τους ξένους δεν πρέπει να προσπερνάμε και τα ελληνόπουλα με τους Μποχωρίδη και Τολιόπουλο να σηκώνουν την ομάδα στις πλάτες τους σε αρκετά σημεία του αγώνα αλλά και τον Σλαφτσάκη να ξεπερνάει τις δυνατότητες του σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι.

ΔΟΥΛΕΨΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Πνευματικά πανέτοιμη παρέταξε την ομάδα ο Γιάννης Καστρίτης και αυτό φάνηκε τόσο από την ένταση στην άμυνα όσο και από την πολυφωνία στην επίθεση. Το ελληνικό στοιχείο του ΑΡΗ φέτος έχει μια ποιότητα περισσότερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Ιδιαίτερα από την στιγμή που η πλειοψηφία των ξένων μας φαίνεται να θέλει αρκετό χρόνο προσαρμογής. Ωστόσο εδώ ίσως ο κόουτς να θυσίασε κάποιες παραπάνω πιθανότητες νίκης για να εφαρμόσει το πλάνο του συνολικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο χρόνος που έδωσε στον ανέτοιμο Καρ σε αυτό το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε όταν θα μπορούσες να μοιράσεις τον χρόνο του σε 3 ετοιμοπόλεμους παίκτες όπως ήταν οι Μποχωρίδης, Τολιόπουλος και Κατσίβελης. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού ίσως ο κόουτς να πρέπει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Κατσίβελη από ότι τους Καρ και Τολιόπουλο που σήμερα δεν απέφυγαν τα λάθη. Κατά τα άλλα ο Σλαφτσάκης δικαιώνει τον Καστρίτη παρόλο που η επιλογή του κόουτς να μην ρίξει περισσότερο στην μάχη τον Σανόγκο φάνηκε περίεργη.  Ωστόσο το γεγονός ότι οι παίκτες μας από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν φαίνεται να ασπάζονται τη φιλοσοφία του Καστρίτη είναι κάτι που μας κάνει να αισιοδοξούμε.

ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΛΛΑ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Σε ένα ακόμη πολύ απαιτητικό παιχνίδι ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε αν και κοίταξε στα μάτια τον αντίπαλο του. Ο Ολυμπιακός είχε τις λύσεις όταν ζορίστηκε σε αντίθεση με την ομάδα μας που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την αντεπίθεση της. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ φρόντισε όπως και κόντρα στους Ισπανούς να δείξει τα δόντια του… και να αφήσει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Και αν έχει αυτό τον κόσμο τόσο δυναμικά στο πλευρό του, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν αντίπαλο!

ΥΓ. FULL GLORY JACKET όπως πολύ ωραία το έγραψε  η ΚΑΕ  

Με ήττα ξεκίνησε το ευρωπαϊκό ταξίδι του ο ΑΡΗΣ μας, μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό αλλά και απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που το επιβεβαίωσε και μέσα στο γήπεδο. Η Γκραν Κανάρια όσο κυλούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις της αναμέτρησης σε αντίθεση με εμάς που στο τέλος ξεμείναμε από δυνάμεις και λύσεις.  Πανελλήνια συγκίνηση για την απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη με τη χρυσή ιστορία που έγραψε και τη νοοτροπία νικητή που τον χαρακτήριζε να είναι η παρακαταθήκη του για όλους εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές.

ΜΕ ΩΘΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ

Με τους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη να παίρνουν δύναμη από την εκστασιασμένη κερκίδα ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε ιδανικά δείχνοντας να αδιαφορεί για τη δυναμική του αντιπάλου παίρνοντας προβάδισμα +9 πόντων. Τα τρίποντα των Ισπανών ήταν το πρώτο μήνυμα αλλά και πάλι ο ΑΡΗΣ πατούσε γερά και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Ο Γκάλινατ με το καλημέρα επιβεβαίωσε τον ηγετικό του ρόλο στο σκοράρισμα πετυχαίνοντας 13 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά στην 1^η περίοδο.

ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δεν έχει να κάνει με κραυγαλέα λάθη ή με κάποιες καθοριστικές φάσεις που οι διαιτητές οργίασαν εις βάρος μας αλλά η διαφορετική «ευαισθησία» που έδειχναν στις άμυνες έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο οι επαφές στην άμυνα μας χρεωνόταν φάουλ με αποτέλεσμα πέρα από τις βολές να έχουν φορτωθεί από νωρίς με 2-3 φάουλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Καρ που αγωνίσθηκε μετά βίας 11’ σπασμένο σε κομμάτια… προσπαθώντας να μην κάνει άλλο φάουλ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΓΚΡΑΝ ΚΑΝΑΡΙΑ

Μέχρι και τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ όχι απλά ήταν ανταγωνιστικός αλλά διεκδικούσε στα ίσια τη νίκη. Μέχρι εκεί όμως μιας και στη συνέχεια η κούραση έκανε την εμφάνιση της, οι παίκτες μας έχασαν τη συγκέντρωση τους και ο Καστρίτης από τον πάγκο όσο και αν το προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει λύσεις. Κάτι που το εκμεταλλεύτηκαν οι Ισπανοί και μετέτρεψαν ένα αγχωτικό όπως εξελισσόταν παιχνίδι σε μια εύκολη για αυτούς νίκη. Η υπεροχή τους στα ριμπάουντ και το εντυπωσιακό ποσοστό στο τρίποντο που άγγιξε σχεδόν το 50% έκαναν τη διαφορά.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η ομάδα σήμερα με την εικόνα της. Μια ομάδα για φίλημα στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά και σε άλλα διαστήματα του αγώνα που σε κάνει να αισιοδοξείς για τη συνέχεια .  Και μια ομάδα με κάμποσους παίκτες ακόμη να ψάχνουν στα χαμένα τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Στο ξεκίνημα είμαστε οπότε λογικό είναι για τους παίκτες να ψάχνονται ακόμη όπως λογικό είναι και ο Καστρίτης να πειραματίζεται ακόμη σε αρκετά βασικά στοιχεία της ομάδας. Δοκίμασε πράγματα σήμερα αλλά στο τέταρτο δεκάλεπτο και αυτός έκανε τα λαθάκια του «χαλώντας» την πεντάδα που ανέτρεψε την εις βάρος μας διαφοράς και αφήνοντας τον Τολιόπουλο στο πάγκο στο σημείο που έδειχνε να έχει βρει το χέρι του. Με εξαίρεση πάντως τον Καρ που εγκλωβίστηκε με τα γρήγορα φάουλ και τον Μπλούμπεργκ που ήταν «αόρατος» στα λεπτά που αγωνίσθηκε η ομάδα έδειξε να έχει καλά στοιχεία και παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ.  Πολύ νωρίς για οποιαδήποτε κρίση αλλά τόσο το σημερινό παιχνίδι όσο και αυτό με τον Ολυμπιακό δεν γίνεται να αποτελέσουν κριτήριο της φετινής προσπάθειας.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Το ήθελε, το πάλεψε αλλά στην 4^η περίοδο όπως φάνηκε η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι. Παρόλα αυτά ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια των παικτών του Γ.Κάστριτη και ανανέωσε το ραντεβού του για ένα ακόμη δυσκολότερο παιχνίδι την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον Ολυμπιακό.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα επιτεύγματα και το μεγαλείο του Γιάννη Ιωαννίδη. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει… ευλογημένοι όσοι τον απολαύσαμε στις χρυσές στιγμές του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι μας επιφύλασσέ για φέτος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ όπου ύστερα από κάμποσα χρόνια δείχνει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η απόφαση αρχικά αλλά και η εξασφάλιση της συμμετοχής στο Eurocup σημαίνει την επιστροφή του ΑΡΗ στον ευρωπαϊκό χάρτη μετά από περίπου 5 έτη, ενώ ο προγραμματισμός και η υλοποίηση του αγωνιστικού πλάνου του Γ.Καστρίτη δείχνει ότι αυτή τη φορά δεν μιλάμε απλά για σπασμωδικές κινήσεις με ένα ωραίο περιτύλιγμα αλλά για μια πλήρη αναβάθμιση στον τρόπο που σκέφτεται και κινείται πλέον ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ αλλά και η διοίκηση του που φαντάζει πιο ώριμη από ποτέ.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ BCL ΣΤΟ «ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ» ΤΟΥ EUROCUP

Στο Basketball Champions League ήθελε να αγωνιστεί η ομάδα την ερχόμενη σεζόν και αυτό είχε να κάνει κυρίως με οικονομικούς λόγους. Δεν μας έκατσε… δεν μας ήθελαν… ή απλά και λογικά πληρώσαμε την τραγική μας απόφαση ως ΑΡΗΣ να απέχουμε από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Ναι μεν τα οικονομικά προβλήματα είναι ένα μόνιμο βαρίδιο για την ομάδα αλλά όπως φάνηκε φέτος μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με τα θέλω της διοίκησης παρά με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι φέτος πρυτάνευσε η λογική και οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα στην ΚΑΕ αποφάσισαν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει στην Ευρώπη. Δύσκολο ξεδύσκολο είναι από αυτά τα αυτονόητα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ για αυτό και τα «μπράβο» προς την διοίκηση έχουν και ένα ταβάνι. Η ουσία είναι ότι όλοι οι πιστοί του Αυτοκράτορα ύστερα από χρόνια θα μπορούμε να γεμίζουμε και τις καθημερινές μας με μπασκετικό ΑΡΗ!

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Το ζήσαμε ως ένα βαθμό πέρσι με τα προκριματικά στο BCL, το ζήσαμε πιο βάναυσα και επί Αγγέλου με την συμμετοχή μας στο Fiba Europe Cup. Το να παίξεις στην Ευρώπη είναι απλά μια απόφαση, το να προετοιμαστείς όμως για να παλέψεις στην Ευρώπη αλλά και σε μια σεζόν με πολλά περισσότερα παιχνίδια με στόχο να είσαι αξιόμαχος και ανταγωνιστικός είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Και εδώ ακριβώς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον Γιάννη Καστρίτη αλλά και την διοίκηση της ΚΑΕ που δείχνει στην πράξη ότι θέλει τη νέα χρονιά το κάτι παραπάνω. Ας μην το βάλουμε το κάτι παραπάνω σε καλούπια μιας και ο ΑΡΗΣ είναι η ομάδα που δίδαξε στο παρελθόν πως μπορείς να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς… και ας μείνουμε στις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΖΛ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Από την παραμονή του «καυτού» Τολιόπουλου και του ανεβασμένου Σανογκό μέχρι τον ερχομό του πιο ώριμου από ποτέ Κατσίβελη και του Περσίδη στην ευκαιρία της ζωής του για να δείξει το κάτι διαφορετικό. Κινήσεις που ξεκάθαρα ταιριάζουν στην φιλοσοφία του Καστρίτη αλλά και παίκτες διψασμένοι να αποδείξουν ότι αξίζουν και ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Η παραμονή του Φίλιου και η διαφαινόμενη παραμονή του Χρηστίδη είναι άλλες 2 θετικές κινήσεις με παίκτες που έδειξαν πέρσι ότι μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες λύσεις. Ενώ η απόκτηση 2 ξένων(Μπλούμπεργκ & Ντε Σόουζα) με ευρωπαϊκή εμπειρία και όχι πρωτάρηδες είναι ίσως η επισφράγιση της αλλαγής νοοτροπίας και δεδομένων στην ομάδα.  Σίγουρα το μπατζετ και τα ονόματα των παικτών δεν είναι ανάλογα της ιστορίας του ΑΡΗ αλλά ο προγραμματισμός και η ταχύτητα με την οποία στήνεται η ομάδα φέτος θυμίζει άλλες, πολύ καλύτερες εποχές.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΡΙΣΚΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Δεν ονειροβατούμε… ξέρουμε ότι για τα σημερινά δεδομένα η συμμετοχή στην Ευρώπη και ο έως τώρα αγωνιστικός σχεδιασμός αποτελεί μια «υπέρβαση» για όσους μοχθούν καθημερινά για την ομάδα. Αυτή τη φορά όμως οι κινήσεις τους δεν περιορίζονται σε κάποιες οικονομικές συμφωνίες και διακανονισμούς των χρεών που ταλαιπωρούν την ομάδα. Αυτή τη φορά υπάρχει ο Γιάννης Καστρίτης που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων μας με αυτό που παρουσιάζει ΜΕΣΑ στο γήπεδο, πλαισιωμένους από ανθρώπους που χαίρουν την εκτίμηση μας και νιώθουν τι εστί ΑΡΗΣ. Αυτή τη φορά δεν θα περιμένουμε παίκτες να κατέβουν από το αεροπλάνο λίγες ώρες πριν το τζάμπολ αλλά θα έχουμε μια ολοκληρωμένη ομάδα που θα προετοιμαστεί για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ μας! Ο Ευρωπαίος ΆΡΗΣ θα είναι σίγουρα πιο θελκτικός στους χορηγούς αλλά και στον κόσμο του που διψάει να δει αυτή την ομάδα να προχωράει μπροστά. Σίγουρα η νέα αγωνιστική σεζόν θα είναι ένα μεγάλο ρίσκο εντός και εκτός γηπέδων αλλά στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ώστε να αποτελέσει μια νέα βάση  για το μέλλον του ΑΡΗ όπως τον οραματιζόμαστε. Μακριά από το ασταμάτητο χαμήλωμα του πήχη, την εκλογίκευση της αποχής από την Ευρώπη, τους διθυράμβους για το τίποτα και με προορισμό πάντα την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα. Το πρώτο βήμα έγινε από την διοίκηση, το επόμενο είναι το δικό μας!

ΥΓ. Άλλες εποχές τότε, άλλες εποχές τώρα… για αυτό και τα «ιερά τέρατα» του τότε και τα ιστορικά επιτεύγματα του Αυτοκράτορα  δεν μπορεί να τα πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο κανείς από τους «μεγάλους» του σήμερα.

Ολοκληρώθηκε μια ακόμη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ με την ομάδα μας να γνωρίζει την αναμενόμενη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό σε ένα αδιάφορο όπως εξελίχθηκε παιχνίδι. Ακόμη και έτσι ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ δημιούργησε μια ζεστή ατμόσφαιρα και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησε τον Γ.Καστρίτη, τους συνεργάτες και τους παίκτες  του για την όλη προσπάθεια κατά την φετινή σεζόν.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ

Διαδικαστικό χαρακτήρα είχε από την αρχή μέχρι το τέλος η αναμέτρηση με τους παίκτες μας να μην μπορούν να καλύψουν ούτε σήμερα τις χτυπητές αδυναμίες τους κοντά στο καλάθι. Ενώ η χαρακτηριστική αστοχία μας στα μακρινά σουτ δεν μας επέτρεψε έστω και ανά διαστήματα όπως είχε στο ΣΕΦ να είμαστε ανταγωνιστικοί.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Η ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Δεν αμφιβάλει κανείς ότι η ομάδα σήμερα ήθελε να προσφέρει κάτι καλύτερο στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο αλλά όπως φάνηκε δεν μπορούσε… Ωστόσο ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τη ροή του αγώνα, είχε παλμό και πρόσφερε στο φινάλε το ζεστό χειροκρότημα στην ομάδα. Κρατάμε τις ωραίες μπασκετικές στιγμές που ζήσαμε φέτος με αυτή την ομάδα, αφήνουμε στην άκρη την απογοητευτική τελική κατάταξη και το πρόωρο φινάλε στην σεζόν.