Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας που επικράτησε επί της Σλάσκ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ μιας και προηγήθηκε μέχρι και με +26 πόντους. Επειδή όμως ΑΡΗΣ είσαι… η εικόνα του 4^ου δεκαλέπτου με τη διαφορά να πέφτει μέχρι και τους 5 πόντους(15’’ πριν το φινάλε) μετρίασε τις εντυπώσεις και επανάφερε στο τέλος τον έντονο προβληματισμό για τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας. Περισσότερους από τους μισούς πόντους πέτυχαν οι Κουλμπόκα και Τζόουνς με τον Αμερικάνο πιθανόν να κάνει και ένα ρεκόρ από την γραμμή των βολών με το εκκωφαντικό 17 στις 18 βολές.

ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΡΥΘΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η ένταση και η ενέργεια που έβγαλε ο Χάρελ από το πρώτο τζάμπολ του αγώνα σε άμυνα και επίθεση ήταν οι βασικοί λόγοι που ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι. Η ομάδα έδειξε ιδιαίτερη διάθεση στην άμυνα ενώ και στην επίθεση είχε βρει ρυθμό από νωρίς. Κουλμπόκα και Τζόουνς ήταν σε καλή βραδιά και μαζί με τις περιστασιακές βοήθειες που έπαιρναν και από τους παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο ανέβαζαν τη διαφορά στο σκορ. Ο ΑΡΗΣ είχε συνέπεια στο σκοράρισμα αλλά η άμυνα και τα ριμπάουντ ήταν αυτά που έκαναν τη διαφορά.

ΣΕ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΟΛΑ

Με τη διαφορά να έχει σταθεροποιηθεί για αρκετή ώρα πάνω από τους 20 πόντους, ο εφησυχασμός και η χαλάρωση έκαναν την εμφάνιση τους. Η προσπάθεια στήριξης του Φόρμπς και η επιμονή στον «οργανωτή» Μήτρου Λόνγκ είχαν τις επιπτώσεις τους. Φθηνά λάθη, κακές επιλογές, αστοχία και μια άμυνα που ξαφνικά έμπαζε από παντού. Οι Πολωνοί δεν προλάβαιναν να κάνουν την ανατροπή αλλά και μόνο που είδαμε την διαφορά να πέφτει στους 5 πόντους ήταν αρκετό για να μας χαλάσει λίγο την ευχάριστη διάθεση που είχαμε στα προηγούμενα 3 δεκάλεπτα.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Πολλές και διαφορετικές οπτικές μπορεί να ξεδιπλώσει κανείς για το σημερινό παιχνίδι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι ο ΑΡΗΣ παρά τη νίκη του, αγωνιστικά δεν έκανε το step up που ίσως να περιμέναμε. Ναι κερδίσαμε και για αρκετή ώρα κάναμε πάρτι αλλά αν δούμε τα επιμέρους στοιχεία εκεί μπορούμε να βρούμε πολλά μαργαριτάρια. 2 παίκτες πέτυχαν περισσότερους από τους μισούς πόντους άρα πάλι δεν μιλάμε για μια συνολική προσπάθεια αλλά περισσότερο για προσωπικό κρεσέντο του Κουλμπόκα από τα 6.75 και του Τζόουνς από τις βολές. Άχαρος ο ρόλος του Μήτρου Λόνγκ ως ο απόλυτος οργανωτής της επίθεσης… οπωσδήποτε κάτι λάθος πάει με την στατιστική που του χρέωσε μόλις 2 λάθη. Ο Μίλισιτς τον εμπιστεύτηκε για σχεδόν 20’ και ο Μήτρου Λόνγκ κατάφερε να «κάψει» μπόλικες επιθέσεις μας εκνευρίζοντας όλο το γήπεδο. Οι ψηλοί μας περίλυποι περίμεναν μια πάσα της προκοπής. 1 πήρε ο Φόρεστερ και 1 πήρε ο Ίνοχ. Όσο για τον Φόρμπς τα λόγια είναι περιττά. Είναι αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας που χρειάζεται ένας παίκτης για να βγει μπροστά και να ηγηθεί μιας προσπάθειας και δυστυχώς ο Φόρμπς δεν τα έχει καθόλου. Ίσως να είναι και λίγο άδικο να επικεντρωνόμαστε τόσο στα αρνητικά της βραδιάς μετά από μια νίκη αλλά αν δεν ασχοληθούν οι υπεύθυνοι και δεν λάβουν υπόψιν ότι η Σλάσκ για 3 δεκάλεπτα θύμισε τον ΑΡΗ του τελευταίου δεκαλέπτου με τον συμπολίτη που τα έχανε μόνος του κάτω από το καλάθι, μάλλον θα καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα. Και αν πιστέψουμε ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο μετά τη σημερινή νίκη, μάλλον κινδυνεύουμε να χαθούμε.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ

Πολύ καλός ο ΑΡΗΣ για 3 δεκάλεπτα, αυτοκαταστροφικός στο τελευταίο. Ευτυχώς χρόνος δεν υπήρχε ώστε να ζορίσουν περισσότερο τα πράγματα και έτσι η ομάδα πήρε μια σημαντική νίκη. Νίκη ψυχολογίας μιας και επί της ουσίας μάλλον δεν διορθώθηκε και τόσο όσο θα περιμέναμε η εικόνα. Ο Φόρμπς έδειξε ότι δεν μπορεί, όπως και ο κόουτς φάνηκε να θέλει περισσότερο χρόνο για να γνωρίσει την ομάδα του. Όταν όμως κερδίζεις ο χρόνος κυλάει πιο χαλαρά και μπορείς να δουλέψεις με περισσότερη ηρεμία. Να δουλέψεις και να ενισχυθείς μεταγραφικά όπως επιβάλλεται για να προχωρήσει αυτή η ομάδα. Μέχρι τότε όπως λένε και εκεί στην ΚΑΕ …focus on Saturday.

ΥΓ. Είναι και αυτή η διαχείριση των συναισθημάτων της κερκίδας που ώρες ώρες δεν παλεύεται. Ωραίο το χαβαλέ με τον Φόρμπς και το ζεστό χειροκρότημα εμψύχωσης με τη διαφορά στους 25 πόντους. Με διαφορετική εξέλιξη στο σκορ μάλλον θα «στήναμε κρεμάλες» έτσι όπως έπαιζε.

ΥΓ2. Συνεχίζεται «η ενίσχυση» και αυτή την εβδομάδα.

Μόλις για ένα ημίχρονο όρθωσε ο ΑΡΗΣ μας το ανάστημα του και κατάφερε να μείνει μέσα στο παιχνίδι, μιας και στο τρίτο δεκάλεπτο ήρθε η ολική κατάρρευση και η απόλυτη κυριαρχία των αντιπάλων μας. Και πως να μην κυριαρχήσουν οι Ισραηλινοί όταν η λέξη άμυνα απουσίαζε παντελώς από τη σκέψη των παικτών μας. Άσχημο το ντεμπούτο του νέου προπονητή μας, που δεν μπόρεσε να έχει κάποια θετική επίδραση στην ομάδα.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Μόνο στο πως θα βάλουν την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι είχαν οι παίκτες μας στο μυαλό τους και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έκαναν σχεδόν μόνο αυτό. Άλλοτε με τον Τζόουνς που ήταν ζεστός, άλλοτε με τον Κουλμπόκα ή τον Ίνοχ καταφέραμε να αντισταθούμε στη διάθεση που έδειξαν οι Ισραηλινοί να ξεφύγουν. Λίγες στιγμές που παίξαμε και άμυνα αποδείχθηκαν αρκετές και από το -11 βρεθήκαμε στο +1 λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Και αυτή η αντεπίθεση που συνδυάστηκε και με κάποιες αμυντικές εκλάμψεις ήταν που μας έκανε αισιόδοξους για τη συνέχεια.

ΒΑΡΙΔΙΟ Η ΑΜΥΝΑ, ΒΥΘΙΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

2’ στο 3^ο δεκάλεπτο χρειάστηκε η Χάποελ για να ξεφύγει και πάλι στο σκορ. Οι Ισραηλινοί βγήκαν  αποφασισμένοι από τα αποδυτήρια να τιμωρήσουν την χαλαρή αμυντική μας συμπεριφορά όπως ακριβώς και έκαναν μέχρι τη λήξη του αγώνα. Αντί όμως για σκληράδα στην άμυνα, είδαμε να πέφτει λευκή πετσέτα από νωρίς και τους Ισραηλινούς να στήνουν ένα πάρτι εις βάρος μας χωρίς σταματημό.  Η διαφορά ξέφυγε και το άγχος εγκλώβισε τους παίκτες μας που πλέον δεν μπορούσαν να «σταυρώσουν» σουτ. Παρόλα αυτά επέμειναν να σουτάρουν ξανά και ξανά από μακρινή απόσταση, σπάζοντας τα καλάθια και μαζί και τα νεύρα μας.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ

Αστείο να επιρρίψουμε ευθύνες για το σημερινό στον νέο μας προπονητή. Ο άνθρωπος ήρθε, γνώρισε τους παίκτες του, έκανε 1-2 προπονήσεις και κάθισε στην άκρη του πάγκου. Έκανε μια μέτρια διαχείριση του ρόστερ που δεν γνωρίζει καλά καλά;  Είχε αργά αντανακλαστικά και άφησε το παιχνίδι να εκτροχιαστεί; Έμοιαζε σαν να κάνει δοκιμές στα φιλικά; Ναι, ναι και πάλι ναι. Έχει σημασία; Όχι γιατί αυτός είναι ο ΑΡΗΣ. Ακόμη και αν υπό τις οδηγίες του Αγγέλου φάνηκε για ένα παιχνίδι διαφορετικός,   η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο φετινός ΑΡΗΣ. Αν του βγουν τα σουτ στην επίθεση και αν ο αντίπαλος είναι άστοχος κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά μάλλον ήττες σαν τη σημερινή θα μας γίνουν και φέτος συνήθεια. Και αν η «συμφωνία» του Μίλιτσιτς δεν συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον 2 άμεσες διορθωτικές κινήσεις τότε μάλλον τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Φέρνεις 2 κανονικούς ετοιμοπόλεμους ξένους στο 2-3 και στο 4-5 και αφήνεις τους Φόρμπς και το Φορεστερ στην Ευρώπη αν είναι τόσο καλά παιδιά και δεν θέλεις να τους διώξεις. Και φυσικά εύχεσαι καλή συνέχεια στην καριέρα του στον Γεωργιανό. Απλά και ρεαλιστικά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ

Καμία έκπληξη δεν μας επεφύλασσε η ομάδα για το αποψινό παιχνίδι. Αυτά που μπορεί να κάνει στην επίθεση μας τα έδειξε σε ένα κομμάτι του αγώνα και αυτά που δεν μπορεί να κάνει όπως είναι να παίξει άμυνα, μας το έδειξε από την αρχή μέχρι το τέλος.  Τι να σου κάνει και ο νέος προπονητής με 1-2 προπονήσεις; Εδώ μπαίνει ο Νοέμβρης και ακόμη αναμένουμε τις διορθωτικές κινήσεις και την ενίσχυση της ομάδας. Προφανώς και δεν υπάρχει βιασύνη… 5ετές πλάνο είναι αυτό.

ΥΓ. Οι αλλαγές παικτών δεν σημαίνει απαραιτήτως και αύξηση του μπάτζετ. Αν πχ είχες υπολογίσει να δώσεις 400.000$ σε έναν παίκτη και στη συνέχεια αποφασίσεις να τον αλλάξεις με έναν που κάνει 200.000$ ακόμη και με μια γερή αποζημίωση στη χειρότερη πάλι στα ίδια θα είσαι.

Την βελτίωση που θα οδηγήσει στη νίκη κόντρα στη Μανρέσα περιμέναμε να δούμε σήμερα, τελικά όμως ο ΑΡΗΣ παρουσίασε ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με τα προηγούμενα παιχνίδια και μοιραία γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα. Σε πανικό ο Καράιτσιτς, δοκίμαζε σχήματα εκτός λογικής με την ελπίδα απλά να σταθεί τυχερός. Ούτε καν όταν η ομάδα χρειαζόταν πάση θυσία σκορ δεν έριξε μέσα τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και με ψηλά σχήματα έψαχνε κλεψίματα και μακρινά σουτ! Δικαιολογημένες οι γιούχες στο φινάλε, σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ παρά τα χάλια μας.

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τα πρώτα λεπτά μιας αναμέτρησης είναι αυτά που δείχνουν το πόσο πνευματικά έτοιμοι είναι οι παίκτες και αν η προετοιμασία ενόψει του αγώνα έπιασε τόπο. Σε αυτά τα πρώτα λεπτά λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να μας πείσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μαλθακός στην άμυνα, απελπιστικά άστοχος στην επίθεση και επιρρεπής στα λάθη. Το 18-27 που έληξε η πρώτη και η συνολική μας εικόνα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΑΡΕΛ

Με τον Ρόνι Χάρελ να είναι αυτός που ύψωσε ανάστημα πρώτος από όλους στους Ισπανούς ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση. Έγινε πιο επιθετικός στην άμυνα του και βρήκε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ίνοχ και Μποχωρίδης έκαναν την διαφορά στην επίθεση και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι και να προσπεράσει στο σκορ.  Ακόμη όμως και όταν το πέτυχε έμοιαζε να μην πατάει καλά και να αδυνατεί να επιβάλλει τον ρυθμό.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΓΡΑΜΜΕΣ

Και όσο οι Ισπανοί απαντούσαν στα καλάθια μας τόσο ο Καράιτσιτς στον πάγκο θόλωνε και έψαχνε με ανορθόδοξα σχήματα να βρει τον δρόμο προς τη νίκη. Αφήνοντας στον πάγκο σε όλο το τελευταίο και καθοριστικό κομμάτι της αναμέτρησης τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε ανορθόδοξα σχήματα χωρίς λογική τζόγαρε μέχρι να χαθεί και η τελευταία ελπίδα. Ούτε και όταν η διαφορά πήγε στο -11 περίπου 5’ πριν το φινάλε όπου ήθελες μακρινό σουτ δεν έβαλε τους κατεξοχήν σουτέρ του. Ήθελες γρήγορους πόντους και τρίποντα και αυτός έκανε ροτέισον με Γκιουζέλη, Φόρεστερ, Ίνοχ, Μποχωρίδη,  Χάρελ και Μερκβιλάτζε. Οι Ισπανοί χωρίς ιδιαίτερο άγχος από την στιγμή που ανέκτησαν διψήφια διαφορά πήραν τη νίκη.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο συνήθως λένε όλοι οι προπονητές στο ξεκίνημα της χρονιάς όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι κάτι θα βελτιώνεις, κάπου θα βρίσκεις λύσεις και κάτι θα αλλάζεις προς το καλύτερο. Σήμερα όμως μάλλον είδαμε μια ανάποδη διαδρομή. Είδαμε παίκτες όπως τον Τζόουνς, τον Φόρμπς και τον Κουλμπόκα να παραγκωνίζονται ακόμη και όταν η μόνη ελπίδα που σου είχε απομείνει για να γυρίσεις το παιχνίδι ήταν τα μακρινά τους σουτ. Όπως δηλαδή έκαναν στο Μαρούσι οι Τζόουνς και Κουλμπόκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντί δηλαδή να δεις τους 3 παραπάνω να πατάνε καλύτερα μέσα στο γήπεδο και να τους δίνονται οι ιδανικές προϋποθέσεις για να σκοράρουν, εμείς τους «κάψαμε». Και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς που επιλέχθηκαν για να πιέσουν στην άμυνα. Αν λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν είναι η απόδειξη ότι ο κόουτς έχει χάσει τον έλεγχο και έχει στερέψει από ιδέες, τότε τι είναι ;

ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Παραδοχή της αποτυχίας και επιβεβαίωση της απουσίας σοβαρού αγωνιστικού σχεδιασμού ήταν η  σημερινή αναμέτρηση κόντρα στη Μανρέσα, με τους Ισπανούς να επικρατούν με 79-86. Ακόμη και αν κερδίζαμε με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το παιχνίδι ο Καράιτσιτς πάλι η ομάδα σε αδιέξοδο θα ήταν. Ούτε όταν έμεινες πίσω με διψήφια διαφορά και χρειαζόσουν τρίποντο δεν εμπιστεύτηκε τα «βαριά χαρτιά» που είχε στην διάθεση του. Εκτός και αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί έτσι ώστε να κερδίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα… Κάτι έχει γίνει εξαρχής πολύ λάθος . Είτε έμπαινε η μια βολή του Τζόουνς στο Μαρούσι και κερδίζαμε, είτε αυτά τα περίεργα σχήματα που είδαμε σήμερα έπιαναν τόπο, πάλι πρόβλημα θα υπήρχε. Πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

ΥΓ. Μόνο σαν τρολάρισμα σε κάποιο χακεμένο μάτριξ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί όλο αυτό που βιώνουμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Να διασκευάσει τις εντυπώσεις του Σαββάτου ήθελε ο ΑΡΗΣ σήμερα στη Λιουμπλιάνα κόντρα στη Τσεντεβίτα, τελικά κατάφερε εντελώς το αντίθετο. Η αδυναμία σε άμυνα και ριμπάουντ και τα πολλά φθηνά λάθη δεν επέτρεψαν στην ομάδα να είναι ανταγωνιστική. Προσπάθησε ο Μήτρου Λόνγκ να αφυπνίσει τους συμπαίκτες του αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

ΟΤΙ ΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΑΕΙ

Με το μυαλό στην επίθεση μπήκαν και οι 2 ομάδες. Τζόουνς και Μήτρου Λόνγκ κρατούσαν την ομάδα στο κοντά στο σκορ απατώντας στα καλάθια των Σλοβένων. Και όταν και οι υπόλοιποι δειλά δειλά ξεκίνησαν να σκοράρουν καταφέραμε να ισορροπήσουμε  το παιχνίδι. Αυτό όμως δεν έδειχνε αρκετό για να κουκουλώσει τα προβλήματα μας στην άμυνα. Ιδιαίτερα κοντά στο καλάθι πέρα από κάποιες καλές άμυνες στον αέρα του Ίνοχ αδυνατούσαμε να σταματήσουμε τους αντιπάλους μας να πλησιάσουν και να πετύχουν εύκολους πόντους.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΝΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κοντά ήμασταν στο σκορ και το πρόβλημα περιοριζόταν στην άμυνα κάτω από το καλάθι. Όταν όμως οι Σλοβένοι άρχισαν να πυροβολούν έξω από τα 6.75 εκεί ήρθε η ολική κατάρρευση. Η ομάδα έχασε εντελώς το μυαλό της και έγινε χειρότερη σε όλους τους τομείς. Ο Μήτρου Λόνγκ ήταν ο μόνος που προσπαθούσε να ορθώσει ανάστημα και να πείσει και τους συμπαίκτες  ότι μπορούν να διεκδικήσουν τη νίκη αλλά στο τέλος παρέμεινε μόνος. Ούτε τα 2 συνεχόμενα τρίποντα που έριξαν τη διαφορά στους 7 πόντους περίπου 6’ δεν έπιασαν τόπο. Οι Σλοβένοι αντέδρασαν εντυπωσιακά και τελείωσαν την αναμέτρηση με τη μέγιστη διαφορά.

ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ

Σαν να σταθεροποιείται στις χαμηλές πτήσεις φάνηκε σήμερα η ομάδα την στιγμή που μετά την ήττα σοκ με τον Κολοσσό περιμέναμε αντίδραση. Αντί για αντίδραση όμως είδαμε άλλη μια άνευρη εμφάνιση και μια ομάδα που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Ένα μονόπλευρο στυλ στην επίθεση με ατομικές ενέργειες και ένα μπάχαλο στην άμυνα με τους παίκτες να αδυνατούν να περιορίσουν τους αντιπάλους τους. Βάλε και τις χαμένες βολές και τα πολλά ανόητα λάθη και φτιάχνεις μια εικόνα σκέτη απογοήτευση. Είναι δύσκολο να εκτιμήσεις πόσο καλύτερα μπορεί να παίξει αυτή η ομάδα. Δεν είναι ότι οι παίκτες δεν ανταποκρίνονται στα δεδομένα τους. Είναι ότι για να κερδίζεις θα πρέπει σε κάθε παιχνίδι να παίζουν στο 110% των δυνατότητων τους. Διαφορετικά όλοι τους έχουν χτυπητές αδυναμίες που τις γνωρίζουν όλοι. Όλοι εκτός από τον Καράιτσιτς και τον Ζήση όπως φαίνεται…

ΦΩΝΑΖΕΙ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Την ανάγκη για άμεση ενίσχυση βροντοφώναξε για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας, παρουσιάζοντας μια κάκιστη εικόνα και γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την Τσεντεβίτα με 80-59. Εγκλωβισμένη στις αδυναμίες της η ομάδα, με τον Καράιτσιτς να μην βρίσκει τον τρόπο να την απεγκλωβίσει. Εγκλωβισμένη φαίνεται και η διοίκηση στα πλάνα της, με τις επιλογές της να εντείνουν τον προβληματισμό. Παγωμάρα στον κόσμο μετά το νέο στραπάτσο, που αδυνατεί να κατανοήσει αυτό που συμβαίνει σε μια χρονιά που ξεκίνησε με εντελώς διαφορετικές προσδοκίες.

ΥΓ. Το μόνο που λείπει σε σχέση με πέρσι είναι μερικές ατάκες όπως «δεν κάναμε όλοι μαζί προετοιμασία» και «Τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά».

Σε μια μοναδική κιτρινόμαυρη γιορτινή ατμόσφαιρα και υπό το βλέμμα του νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι στο Nick Galis Hall διέλυσε το Αμβούργο με 98-76! Οι Γερμανοί φάνηκαν πολύ λίγοι για να χαλάσουν το πάρτι που από νωρίς είχε στηθεί, η ομάδα ήταν αυτή που έπρεπε και ο κόσμος γέμισε με χαρά και αισιοδοξία. Χαμόγελα και για τους πιτσιρικάδες που άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Καράιτσιτις(και η ροή του αγώνα) και έκλεψαν την παράσταση με την παρουσία τους.

ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

«Φτιαγμένοι» από το κλίμα ευφορίας που επικρατούσε στο γήπεδο  οι παίκτες μας, από το ξεκίνημα έδειχναν απόλυτα προσηλωμένοι στο στόχο της  νίκης. Η προσήλωση στην άμυνα και στα ριμπάουντ ήταν ο κινητήριος μοχλός όσο στην επίθεση ψάχναμε να βρούμε ρυθμό.

Ο ΜΗΤΡΟΥ ΛΟΝΓΚ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ

Όσο κυλούσε ο χρόνος και η άμυνα έκανε τη δουλειά της,  φαινόταν ολοένα και πιο καθαρά ότι ο ΑΡΗΣ έψαχνε το «ξέσπασμα» στην επίθεση για να ξεφύγει. Και αυτό το «ξέσπασμα» το βρήκε στο πρόσωπο του Μήτρου Λονγκ που μπήκε και άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα. Με συνεχόμενα καλάθια και το ρυθμό που έδωσε και στους συμπαίκτες του η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω της. Η διαφορά συνεχώς ανέβαινε και σχεδόν από το ημίχρονο η υπόθεση νίκη είχε ξεκαθαρίσει.

ΑΡΠΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Αρκετές φορές ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια για νεαρούς παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες για να ενισχύσουν την ανδρική ομάδα, στην πράξη όμως βλέπαμε σχεδόν το απόλυτο τίποτα.  Σήμερα όμως το είδαμε και με το παραπάνω! Καζαμίας, Λέφας και Χατζηλάμπρου  πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής και πρόλαβαν να μας πείσουν ότι αυτό μόνο τυχαία δεν έγινε. Οι 3 νεαροί αθλητές εντυπωσίασαν με την ένταση, το θράσος και την αποτελεσματικότητα τους. Σχεδόν από τη μέση του 3^ου δεκαλέπτου μπήκαν στο ροτέισον, πήραν αρκετά λεπτά και ουσιαστικά ήταν αυτοί που διατήρησαν τη μεγάλη διαφορά μέχρι το τέλος.

ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ, ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Αυτή τη φορά ο Καράιτσιτς είχε τον Φόρεστερ στη διάθεση του, δεν χρειάστηκε να παίξει σε όλο το παιχνίδι με αλχημείες για να καλύψει το «κενό» στους ψηλούς και η ομάδα κατάφερε να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Μπόρεσε να παίξει καλή άμυνα, να έχει ισορροπία στα ριμπάουντ και με καλύτερη διαχείριση δυνάμεων να αποφύγει τα λάθη και να πάει σε πιο ορθολογικές επιλογές στην επίθεση όσο χρειαζόταν ώστε να «κλειδώσει» τη νίκη. Είναι πολύ νωρίς ακόμη αλλά σιγά σιγά οι παίκτες βρίσκουν το ρόλο τους και τις λύσεις που χρειάζονται εκ των έσω ώστε να ξεπεραστούν τα όποια αγωνιστικά προβλήματα. Προβλήματα όπως η αστοχία του Φόρμπς που την κάλυψε σήμερα ο Μήτρου Λόνγκ μαζί με τον Τζόουνς αλλά και τους υπόλοιπους μιας και όλοι οι παίκτες έδωσαν πόντους.  Όπως όλοι έδειξαν ζήλο στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Στα ριμπάουντ που ύστερα από χρόνια βλέπουμε μια ομάδα που κάνει μπλοκ άουτ και δεν περιμένει από τους ψηλούς μόνο να μαζέψουν τα σκουπίδια.  Κάτι καλό φαίνεται να γίνεται αλλά ας περιμένουμε να δούμε την ομάδα πλήρης και γιατί όχι και με έναν ξένο πρώτης γραμμής παραπάνω.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Κιτρινόμαυρο πάρτι για εμάς, τελετή μύησης για τον Ρίτσαρντ Σιάο που έζησε από κοντά την ατμόσφαιρα του θρυλικού Παλέ και των διψασμένων ακολούθων του Αυτοκράτορα! Δεν θα μπορούσε η ομάδα να μην ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της κερκίδας. Με συνοπτικές διαδικασίες διέλυσε τους Γερμανούς,  παίζοντας ωραίο μπάσκετ και δίνοντας υποσχέσεις για τη συνέχεια. Κερασάκι στην τούρτα, η παρουσία των Λέφα, Καζαμία και Χατζηλάμπρου που επιβεβαίωσαν τα θετικά σχόλια που τους ακολουθούσαν. Δυο στα δυο στο Eurocup και συνεχίζουμε! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με ένα σπουδαίο διπλό στη Βενετία, ο ΑΡΗΣ μπήκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι! Δεν εγκατέλειψε όταν η Βενέτσια πήγε να χτίσει διαφορά, αντέδρασε, προσπέρασε, πήρε τον έλεγχο και στο τέλος έστω και με λίγο άγχος επικράτησε! Ηγέτης ο Τζόουνς με 26 πόντους, 8 ριμπάουντ και 6 άσιστ έκλεψε την παράσταση. Άλλαξε τις ισορροπίες του ο Πουλιανίτης με το που πέρασε στο παρκέ, σε μια εντυπωσιακή επιστροφή στα κιτρινόμαυρα. Εξαιρετικό διάβασμα της τελευταίας φάσης από τον Καράιτσιτς, κλείδωσε τη νίκη.

ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΜΕ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν και στα πρώτα λεπτά φάνηκε η ομάδα να μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι γρήγορα κόλλησε. Η ευστοχία των πρώτων λεπτών έδωσε τη θέση σε επιπόλαιες επιλογές και λάθη, την ίδια στιγμή που το πρόβλημα στη θέση 4 γινόταν ολοένα και πιο έντονο. Ο Γουίλτζερ εκμεταλλεύτηκε την υψομετρική διαφορά με τους αντιπάλους του και οδήγησε την Ιταλική ομάδα σε ένα σερί που οδήγησε στο 27-20 του πρώτου δεκαλέπτου. Στους ίδιους ρυθμούς ξεκίνησε και το 2ο δεκάλεπτο μέχρι όμως την στιγμή που πέρασε μέσα ο Στέλιος Πουλιανίτης. Ο Έλληνας γκαρντ πιο ώριμος και ουσιαστικός από ποτέ με τη φανέλα του ΑΡΗ κατάφερε να γυρίσει τον διακόπτη όλης της ομάδας σε ένα σημείο όπου οι Ιταλοί πήγαιναν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Το 47-49 5’’ πριν το ημίχρονο ήταν το αποτέλεσμα της επίδρασης του Πουλιανίτη στην αναμέτρηση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΟΥΝΣ

Οι Ιταλοί δεν έμοιαζαν να ανησυχούν με την αντίδραση μας και συνέχισαν στους ρυθμούς τους. Στην πορεία όμως βλέποντας τον ΑΡΗ μας όχι μόνο απλά να έχει τις απαντήσεις στην επίθεση, αλλά να βγάζει και περίσσια ένταση στην άμυνα άρχισαν να βραχυκυκλώνουν. Η ομάδα μας άρπαξε την ευκαιρία έχτισε ένα μικρό προβάδισμα και πορεύτηκε με αυτό μέχρι τα τελευταία λεπτά του αγώνα. Και αν το 70-79 περίπου 5 λεπτά πριν το φινάλε μας έδινε ένα σημαντικό προβάδισμα, στην πράξη βγάλαμε αδικαιολόγητο άγχος και λίγο έλειψε να το πληρώσουμε. Ευτυχώς ο Τζόουνς ήταν η «σταθερά» μας στην αποψινή αναμέτρηση και έκανε ότι χρειάστηκε για να κλειδώσει τη νίκη.

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΑΣ

Αισθητά βελτιωμένη όλη η ομάδα σε σχέση με ότι μας είχε δείξει στα φιλικά. Σήμερα είδαμε ένα σύνολο παικτών με ιδιαίτερη διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, περισσότερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση και έναν προπονητή που ήξερε να το κουμαντάρει. Πέρα απο τον Τζόουνς, τον Πουλιανίτη και τον Φόρμπς που ξεχώρισαν.  Χάρελ και Μποχωρίδης ήταν πολύ καλοί. Ενώ και ο Ίνοχ έδειξε όταν αν και θέλει τον χρόνο του και τις συνεργασίες με τους συμπαίκτες του, μπορεί να βοηθήσει. Μέχρι και ο Γκιουζέλης είχε τις καλές στιγμές του. Μια εικόνα που μας γέμισε αισιοδοξία αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει εφησυχασμός. Το κενό στο «4» σήμερα που έλειπε και ο Κουλμπόκα έβγαζε μάτια . Και το ότι ο Καράιτσιτς ανέθεσε την αποστολή της κάλυψης του κενού στο 4  στους  Μποχωρίδη και Χάρελ δείχνει πόσο υπολογίζει τον Γκιουζέλη.  Δείχνει όμως και μια εικόνα «ρεαλιστή» προπονητή που βλέπει το υλικό του καθαρά και το διαχειρίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του αγώνα. Πήγε σε περιορισμένο ροτέισον, άφησε τους παίκτες που ρόλαραν μέσα στον αγώνα (Φόρμπς 34’, Τζόουνς 32’, Χάρελ 29’, Πουλιανίτης 26’) και τους εμπιστεύτηκε μέχρι το τέλος. Στο τέλος όπου έδειξε αντανακλαστικά ο ίδιος και «απάντησε» στο πλάνο της τελευταίας επίθεσης των Ιταλών.  Απάντηση σαν και αυτή που πήρανε όσοι βιάστηκαν να κρίνουν τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Το ποιες ακριβώς είναι θα το μάθουμε στη συνέχεια.

ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Από τη γκρίνια των φιλικών στο σπουδαίο διπλό  στην Βενετία! Με τον Τζόουνς να μας συστήνεται με εντυπωσιακό τρόπο, τον Πουλιανίτη να επιστρέφει στα κιτρινόμαυρα σε «αναβαθμισμένη έκδοση» και ένα σύνολο παικτών που ξάφνιασε με την ένταση που έβγαλε στην άμυνα, ο ΑΡΗΣ μας μπήκε εντυπωσιακά στις επίσημες υποχρεώσεις του!  Πολύ νωρίς για να λέμε μεγάλα λόγια αλλά σήμερα ομάδα και προπονητής κατάφεραν να μας «ψήσουν» και το «άγχος των φιλικών» να το μετατρέψουν σε αισιοδοξία. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια …και την απαραίτητη ενίσχυση. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ.  ΑΡΗΣ θρησκεία και στη Βενετία!

Πολλές πονεμένες ιστορίες «επενδυτών» και πάσης λογής «σωτήρων» έχει ζήσει ο Αρειανός οπαδός τις τελευταίες δεκαετίες και ίσως αυτά τα βιώματα να ήταν αυτά που δεν μου επέτρεψαν να αφουγκραστώ εξαρχής τον πανικό της αλλαγής σελίδας στον μπασκετικό ΑΡΗ και τα όνειρα κορυφής της πλειοψηφίας του κόσμου. Ωστόσο το νερό μπήκε στο αυλάκι… οι φήμες βγήκαν αληθινές, η διάθεση έγινε πρόταση και η πρόταση πήρε σάρκα και οστά με την επισημοποίηση τυπικά και νομικά του deal! Πλέον ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε νέα εποχή και δείχνει να έχει όλα τα εχέγγυα που θα του επιτρέψουν να στρέψει το βλέμμα του προς στην κορυφή, όπως δηλαδή του αρμόζει βάσει τίτλων, της ένδοξης ιστορίας του και φυσικά του μοναδικού κόσμου που τον ακολουθεί!

Η ΕΠΟΧΗ ΣΙΑΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ

Σε αντίθεση με άλλους υποψήφιους επενδυτές ο Ρίτσαρντ Σιάο έχει όλο το πακέτο! Έχει το χρήμα, έχει την τρέλα για το μπάσκετ, έχει τον στόχο του NBA και της επικείμενης συνεργασίας με την Ευρώπη και επέλεξε τον ΑΡΗ γιατί έχει ένα brand name και ένα πιστό κοινό που τον κάνει να ξεχωρίζει. Με λίγα λόγια και σε σχέση με ότι έχουμε δει σε ανάλογες περιπτώσεις και τα μαραθώνια σήριαλ υποψηφίων, αυτή τη φορά πήραμε άμεσα τις απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα της εμπλοκής του με την ομάδα μας. Συν φυσικά και την συμβολή των αδερφών Αντετοκούνμπο που στήριξαν την συγκεκριμένη επιλογή αλλά και των Αρειανών συνεργατών του Σιάο που του παρουσίασαν την προοπτική του ΑΡΗ. Και σε μια εποχή όπου ο επαγγελματικός αθλητισμός και το μάρκετινγκ πηγαίνουν χέρι χέρι, η εμπλοκή του Γιάννη Αντετοκούνμπο μόνο θετική είναι για την ομάδα μας.

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΕΗ, Η ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕ

Αν η «εμπειρία» από τα πάρε δώσε με φερόμενους μεγαλοεπενδυτές μας έχει μάθει κάτι, αυτό είναι ότι όποιος προσπαθεί να πάρει «τζάμπα» την ομάδα το πιο πιθανό είναι να μην είναι σοβαρός. Οπότε και μόνο η δέσμευση που ήδη έχει αρχίσει να υλοποιείται περί εξόφλησης των παλιών χρεών μέχρι το τέλος του 2025(!!!) αποτελεί «εγγύηση προθέσεων» για τη νέα διοίκηση της ΚΑΕ! Μια νέα διοίκηση με νέα «άφθαρτα» στελέχη που έχουν άμεση σχέση με το όλο deal και δείχνουν ξεκάθαρη διάθεση από την πρώτη ημέρα να οργανώσουν σύγχρονα και σωστά την ΚΑΕ σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής. Το ότι δεν εκμεταλλεύτηκαν το θέμα του Παλέ και όπως και παλιότερα είχε κάνει ο κ.Ρουσιαμάνης μας ξεκαθάρισαν ότι σε μεγάλο βαθμό η κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη είναι μια ειλικρινή συμπεριφορά που όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Εύκολα μοιράζονται τα γήπεδα και τα Θα Θα Θα… στα λόγια, οι πράξεις όμως είναι αυτές που έχουν αξία. Γνωρίζουν και σέβονται τον ΑΡΗ και τον κόσμο του αλλά δεν λαϊκίζουν και αυτό είναι σημαντικό.

Ο ΚΑΡΑΪΤΣΙΤΣ, Ο ΖΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό(αυτό δηλαδή που μας καίει) το πρώτο όνομα που βγήκε στο φως ήταν αυτό του Νίκου Ζήση. Δεν χρειάζεται συστάσεις, όπως δεν χρειάζεται να αναφέρουμε(για μια ακόμη φορά) το πόσο έλειπε αυτή η λογική στελέχωσης στον μπασκετικό ΑΡΗ εδώ και δεκαετίες. Το 2^ο όνομα ήταν αυτό του Καράιτσιτς. Ο προπονητής που θα οδηγήσει τον ΑΡΗ στη νέα εποχή είναι ο Καράιτσιτς. Βοηθός του Ομπράντοβιτς με την ευχή όλων μας να έχει ανάλογη πορεία με τον ΑΡΗ σαν αυτή του Ιτούδη που διετέλεσε και αυτός βοηθός στο πλευρό του πολυνίκη προπονητή. Πιθανόν να ήταν προτιμότερο να πηγαίναμε σε μια πιο μπαροτουκαπνισμένη επιλογή προπονητή, αλλά αυτοί που τον επέλεξαν προφανώς και έχουν τους λόγους τους. Πάμε τώρα στο ρόστερ:

Πόιντ γκαρντ:  Τζόουνς, Ελάιζα Μήτρου-Λονγκ, Πουλιανίτης, Καζαμίας

Σούτινγκ Γκαρντ: Φορμπς, Μποχωρίδης, Λέφας

Σμολ φόργουορντ: Χάρελ, Άλεξ Αντετοκούνμπο

Πάουερ Φόργουορντ: Κουλμπόκα, Γκιουζέλης

Σέντερ:  Ίνοχ, Φόρεστερ, Τανούλης(χάνει όλη τη σεζόν)

Ποσοτικά και μόνο στο 4 και στο 5 φαίνεται να υπάρχει κενό. Κενό γιατί μιλάμε για παίκτες που παίζουν ξεκάθαρα στις θέσεις τους χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο στην διπλανή του Power Forward ή του Center αντίστοιχα. Και αυτό δημιουργεί ένα πρώτο πρόβλημα που ο τραυματισμός του Τανούλη το μεγαλώνει. Πρακτικά όμως το να έχεις μόνο 2 παίκτες στο 4 με τον Γκιουζέλη να μην έχει δείξει όλη την περσινή χρονιά ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας ομάδας όπως είναι ο ΑΡΗΣ το λες και ρίσκο.  Ενώ και στη θέση του Small Forward όσο και αν χρησιμοποιηθούν εκεί οι shooting guards της λίστας στην άμυνα σίγουρα θα δημιουργούνται άνισες καταστάσεις με τους αντιπάλους τους. Έστω και έτσι μιλάμε για μεταγραφές από πιο ψηλό ράφι και ένα ρόστερ πιο γεμάτο

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Ύστερα από πολλά καλοκαίρια παραλογισμού όπου η ομάδα έδινε ελάχιστα φιλικά, ακόμη πιο λίγα δυνατά φιλικά και όλα κάτω από μια μυστικοπάθεια που θύμιζε 80s και 90s, ξαναζήσαμε ένα καλοκαίρι με άπλετο φως. Δηλαδή μπορέσαμε να ρίξουμε μια πρώτη ματιά στην ομάδα και να βιώσουμε τις πρώτες εντυπώσεις του νέου ΑΡΗ! Ομολογώ μου είχε λείψει και το χάρηκα πολύ. Κάτι σαν επιστροφή στην φυσιολογικότητα δηλαδή… Τι είδαμε; Ποιοτικότερους παίκτες, παλιούς γνώριμους που άρεσαν στο προηγούμενο πέρασμα τους από την ομάδα αλλά και ένα σύνολο που θέλει πολύ δουλειά ακόμη. Και πιθανόν να θέλει και ενίσχυση ώστε να «δέσει» καλύτερα ως σύνολο. Έχει επιθετικό ταλέντο λείπει όμως η δύναμη στην άμυνα και το καθαρό μυαλό γενικότερα. Και αν το τελευταίο τούτη την εποχή ακούγεται λογικό, το πρόβλημα στην άμυνα πιθανόν να είναι και «δομικό». Δηλαδή να έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών. Δεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι άλλα θα βλέπουμε και άλλα θα λέμε. Τα φιλικά είναι φιλικά αλλά στο μπάσκετ μπορείς να βγάλεις πιο ασφαλή συμπεράσματα από ότι στο ποδόσφαιρο, οπότε καλό είναι οι ιθύνοντες να μην αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ελαφρότητα.

Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Πρεμιέρα στις επίσημες υποχρεώσεις του θα κάνει ο ΑΡΗΣ μας αύριο το βράδυ στη Βενετία όπου θα αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα για την 1^η αγωνιστική του Eurocup. Μια πρεμιέρα που την περιμένουμε εδώ και καιρό με ανυπομονησία, με την ελπίδα η νέα εποχή Σιάο που έχει ανατείλει στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να αποτυπωθεί με επιτυχίες πάνω στα παρκέ όσο το συντομότερο δυνατό. Δεδομένος και δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός του κόσμου που έσπευσε να εξαντλήσει τα διαρκείας παρά τις τσουχτερές τιμές. Δεδομένες και  δικαιολογημένες και οι απαιτήσεις όμως. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το νερό έχει ήδη μπει στο αυλάκι, το «χρονιά οικονομικής εξυγίανσης» ανήκει στο παρελθόν και η διάθεση, η συνέπεια και η προσήλωση στο 5ετές πλάνο που θα δείξει η νέα ιδιοκτησία και διοίκηση δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφθεί όπως γινόταν στο παρελθόν. Ούτε φυσικά και να κριθεί από τις μεταγραφές που έχουν γίνει ως τώρα αλλά και τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα. Υπομονή, επιμονή και όλα θα γίνουν! Καλή αρχή ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Άλλο να βγάζεις κάποια πρώτα συμπεράσματα από τα φιλικά και άλλο να προδιαγράφεις την πορεία μιας ολόκληρης χρονιάς. Αυτό όμως που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία σε αυτή τη φάση αναδιοργάνωσης του μπασκετικού ΑΡΗ, είναι όλοι να αντιληφθούν τα δεδομένα της νέας εποχής και ο καθένας να επωμιστεί τον ρόλο που του έχει ανατεθεί.  Άλλοι είναι για το αγωνιστικό κομμάτι και άλλοι για όλα τα υπόλοιπα. Ας μην συνεχίσουμε να τα μπερδεύουμε όπως τεχνηέντως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Την τελευταία του ευρωπαϊκή αγγαρεία έβγαλε εις πέρας ο μπασκετικός ΑΡΗΣ, προσθέτοντας άλλη μια ήττα στη φετινή του συγκομιδή. Ελάχιστη προσπάθεια από την πλειοψηφία των παικτών, ακόμη πιο λίγη πνευματική συγκέντρωση σε ένα παιχνίδι που ούτε ως προπόνηση δεν αξιοποιήθηκε. Ελάχιστος ο κόσμος στο γήπεδο παρά το φθηνό εισιτήριο δείγμα της απογοήτευσης που έχει σκορπίσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΑΠΩΝ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Στην επίθεση του βασίστηκε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης σε μια προσπάθεια να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Φιγκερόα, Κούπερ και Ρόμπερτς είχαν τον τρόπο τους στην επίθεση και το +7 λίγο πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου σε έκανε να ελπίζεις ότι ίσως σήμερα να βλέπαμε κάτι το διαφορετικό. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος η πληγή της άμυνας και των χαμένων ριμπάουντ αιμορραγούσε ολοένα και πιο έντονα. Η Κλουζ εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις δεύτερες ευκαιρίες και με συνοπτικές διαδικασίες άλλαξε την εικόνα του αγώνα.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

Οι Ρουμάνοι προσπέρασαν στο σκορ και φούλαραν ολοταχώς για να χτίσουν και μια διαφορά ασφαλείας. Ασφάλεια για την Κλούζ το 59-82  στο 34’, ένας ακόμη ευρωπαϊκός εφιάλτης για εμάς. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μιας και μέχρι να πάει η διαφορά στο +20 για τους Ρουμάνους, τα σφυρίγματα ήταν 100-0. Αυτό όμως που πονάει είναι η εικόνα που έδειξε η ομάδα από ένα σημείο και μετά. Ανόητα λάθη, αβίαστες επιλογές στην επίθεση, κουραστική αστοχία και καμία απολύτως διάθεση για να παλέψουν σε οποιαδήποτε φάση. Τα 2 συνεχόμενα εντυπωσιακά καρφώματα του Γούντμπερι και η μείωση της διαφοράς προς στιγμή ξύπνησε τους λίγους ηρωικούς φίλους που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά όλο αυτό ήταν μια παρένθεση που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα.

Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ… ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δικαιολογείς τα πάντα, εκλογικεύεις κάθε ήττα και χωρίς ίχνος ντροπής δηλώνεις ευθαρσώς ότι επιλέγεις παιχνίδια τότε κάπου στην πορεία εγκλωβίζεσαι σε ένα αρνητικό μοτίβο. Σε ένα μοτίβο σαν το σημερινό με μια ομάδα που είχε τόσο καρφωμένο στο μυαλό της ότι το παιχνίδι ήταν αδιάφορο που δεν μπήκε καν στην διαδικασία να το αξιοποιήσει ως προπόνηση. Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο που η λογική θα έλεγε ότι χωρίς άγχος θα μπορούσαν κάποιοι παίκτες να μας δείξουν έστω σήμερα μια βελτίωση παραπάνω, δεν είδαμε τίποτα. Και γιατί άλλωστε να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε παίκτης να ιδρώσει παραπάνω όταν το παιχνίδι είναι αδιάφορο και η ήττα είναι ήττα ασχέτως της τελικής διαφοράς; Έτσι τους έμαθαν ότι τσουλάνε τα πράγματα στον φετινό ΑΡΗ και πάνω σε αυτό το σκεπτικό συνεχίζουν και πορεύονται σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ίσως αυτή η αλλαγή νοοτροπίας να είναι και η πιο σημαντική πρόκληση για τον Νίκο Βετούλα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε για το αν οι Γούντμπερι και Φίλλιος ξεχώρισαν. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία πως  να αλλάξει ριζικά η κακή αγωνιστική μας κατάσταση;

ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

Με μια «τιμητική» ήττα με μόλις 15 πόντους από την ρουμάνικη Κλούζ ο ΑΡΗΣ έριξε τίτλους τέλους  στα ευρωπαϊκά του βάσανα. Όταν σου έχει γίνει συνήθεια η επιλογή παιχνιδιών, η αδιαφορία και οι εύκολες ήττες τότε κάπου μπορεί να παρασυρθείς και ακόμη και εκεί που οφείλεις να δείξεις ότι κάτι πάει καλύτερα, κάτι αλλάζει, κάτι βελτιώνεται …εσύ κάνεις πάλι τα δικά σου. Ευτυχώς που μας τελειώσανε τα αδιάφορα παιχνίδια(και οι δικαιολογίες)  και ακολουθούν must win αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Πανιώνιο. Εκεί που ελπίζουμε να γυρίσει ο διακόπτης και να μην παρασυρθούμε από τις κακές μας συνήθειες.

ΥΓ. Καλά ξηγήθηκε η ΚΑΕ με το «πακέτο» εισιτηρίων. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι τιμές των εισιτηρίων.

Ούτε κόντρα στον άλλο ουραγό του ομίλου τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ αν και σε μεγάλο βαθμό έδειξε βελτιωμένος και είχε πολλές ευκαιρίες για να πάρει τη νίκη. Στο τέλος όμως τόσο της κανονικής διάρκειας του αγώνα όσο και της παράτασης δεν κατάφερε να αποφύγει τις κακές του συνήθειες και γνώρισε μια ακόμη ήττα στις λεπτομέρειες.  Ξεκάθαρη η διάθεση του νέου προπονητή να αλλάξει τα πράγματα, με τους παίκτες μας όμως στο τέλος να δείχνουν ότι είναι εθισμένοι στην ήττα.

ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Κανείς δεν περίμενε με 1-2 προπονήσεις να δει άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως παίζεις τόσο κακό και άναρχο μπάσκετ σαν και αυτό που παίζει ο ΑΡΗΣ φέτος ακόμη και 1-2 βασικές αλλαγές είναι αρκετές για να φανεί η διαφορά. Με αυτή τη λογική είδαμε έναν πιο ήρεμο ΑΡΗ, να μην αναλώνεται ανούσια στην άμυνα με φθηνά φάουλ και άσκοπη πίεση την ίδια στιγμή που οι περιστροφές στην επίθεση περιορίστηκαν και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά. Μια εικόνα που του επέτρεψε να είναι ανταγωνιστικός παρά τις χαμένες μάχες στα ριμπάουντ. Ο Γουίλις από το ξεκίνημα ήταν η αιχμή του δόρατος στην επίθεση με τους υπόλοιπους σιγά σιγά να δίνουν και αυτοί λύσεις.

ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κόντρα σε ότι έχουμε δει ως τώρα όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα βελτίωνε τις αδυναμίες της. Στα ριμπάουντ είδαμε περισσότερη αποφασιστικότητα και στην επίθεση ανακαλύψαμε ότι και άλλοι παίκτες εκτός των Γουίλις, Κούπερ και Τολιόπουλου μπορούν να σκοράρουν. Γκιούζελης και Φίλλιος τόλμησαν τα ελεύθερα σουτ που τους δόθηκαν και βρήκαν στόχο. Το ίδιο και ο Χότζ με 3 στα 5 τρίποντα. Προς στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε με 8 πόντους αλλά φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Η εκνευριστική ευστοχία των Γερμανών έξω από τα 6.75 στο Β ημίχρονο, οι στιγμές χαλάρωσης σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών μετέτρεψαν το παιχνίδι σε ντέρμπι για γερά νεύρα με τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο. Όταν όμως ήρθε η ώρα για τα κρίσιμα η κούραση και η ηττοπάθεια που έχει περάσει στο πετσί των παικτών μας έκανε την εμφάνιση της. Τόσο στην κανονική διάρκεια όπου ισοφαριστήκαμε με φόλοου σε νεκρό χρόνο όσο και στο τέλος της παράτασης με τις πολλές χαμένες βολές και τα παιδαριώδη λάθη είδαμε μια επανάληψη όλης αυτής της αγωνιστικής τρικυμίας που μας έχει οδηγήσει στην τελευταία θέση του ομίλου, στην προτελευταία θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και εκτός του final 8 του κυπέλλου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Λίγα 24ωρα μετρά ο Νίκος Βετούλας στον πάγκο και θα ήταν αδύνατο να μπορούσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Και όμως με μια πιο απλή άμυνα χωρίς την παράλογη πίεση παντού με τα πολλά φάουλ  η ομάδα έδειχνε πιο στιβαρή. Στην επίθεση μέχρι να φθάσουμε στα κρίσιμα είχε περισσότερη ηρεμία και καλύτερες επιλογές με συμμετοχή σχεδόν όλων των παικτών. Όλοι προσπάθησαν και σχεδόν όλοι κάτι πρόσφεραν. Είδαμε τον Γκιούζελη και τον Φίλλιο να σκοράρουν, τον Γουίλις να μοχθεί περισσότερο σε άμυνα και ριμπάουντ μετά την αδιαφορία του 1^ου δεκαλέπτου, τον Ρόμπερτς να βελτιώνεται αισθητά σε όλους τους τομείς μέσα στο παιχνίδι, είδαμε τον Χότζ επιτέλους να βρίσκει στόχο! Προφανώς και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω αλλά και ο Βετούλας μοίρασε τον χρόνο σωστά. Όλα σωστά, όλα καλά μέχρι τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Εκεί παίκτες και προπονητής έχασαν κυριολεκτικά την μπάλα. Η κούραση και η κακή ψυχολογία θόλωσε το μυαλό των παικτών και εκεί κάπου αδράνησε και ο πάγκος να ρισκάρει με μια αλλαγή. Σίγουρα πληγώνει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε μια ακόμη μια ήττα αλλά αυτό που προέχει είναι να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σήμερα έγινε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Προσπάθησε, πάλεψε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και πάλι να χάσει …όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες έτσι εύκολα, ιδιαίτερα για μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα που δεν κάνει σχεδόν τίποτα σωστά πάνω στο παρκέ. Σήμερα όμως είδαμε παίκτες «εξαφανισμένους» να εμφανίζονται  και μια ομάδα να προσπαθεί να παίξει πιο ορθολογικά παρόλο που στα κρίσιμα τα έκανε όλα λάθος. Λάθη που θα πρέπει να διορθώσει ο νέος κόουτς με τους παίκτες του μιας και το Σάββατο στο Μαρούσι τα λάθη δεν επιτρέπονται.

ΥΓ. Αν κάτι αναγνωρίζω στον Καστρίτη και στην πορεία του στην ομάδα μας είναι ότι μας έκανε να νιώσουμε ύστερα από χρόνια έστω και σπασμωδικά ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Αυτό το συναίσθημα μεταφράστηκε σε μια σχέση εμπιστοσύνης, με τον κόσμο να στηρίζει μαζίκα την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια παρά τις όποιες στραβές και ατυχίες. Το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης και αυτή η στήριξη φάνηκε σήμερα από την εικόνα του σχεδόν άδειου γηπέδου.

ΥΓ2. Καλοί οι συναισθηματισμοί, τα θετικά πρόσημα, οι άξιοι άνθρωποι και το οικογενειακό κλίμα που διέπει τον μπασκετικό ΑΡΗ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να θυμηθούμε(και να αποδεχθούμε) ότι  ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο …και η κερκίδα. Εκεί δηλαδή όπου η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος στην κερκίδα γουστάρει.

Σταθερός στις κακές εμφανίσεις και στις 40αρες ο ΑΡΗΣ μας… μετά την αγχωτική παρένθεση με τον Κολοσσό ήρθε η Βαλένθια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα κερδίζοντας μας με το ευρύ 106-65. Στην πραγματικότητα όπου ο φετινός ΑΡΗΣ δεν θυμίζει σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και συνεχίζει να μοιράζει απογοήτευση και θλίψη με κάθε ευκαιρία. Όαση στη μαύρη βραδιά οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που και στην Βαλένθια έδωσαν βροντερό παρών …αν και γνώριζαν τι θα παρακολουθήσουν.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Παράσταση για έναν ρόλο ήταν η αποψινή αναμέτρηση, με τους Ισπανούς να κάνουν ότι γουστάρουν στο γήπεδο. Εφιάλτης χωρίς σταματημό για την ομάδα μας που δεν μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση και απλά παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Άμυνα για κλάματα, επίθεση για γέλια με κάποιες σκόρπιες δίλεπτες εξαιρέσεις. Μια κατακρεούργηση του αθλήματος και της ομάδας που αγαπάμε επί 40’ από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Ατυχία στις επιλογές, τραυματισμοί, έλλειψη προπονήσεων, κούραση από τα ταξίδια, φόβος για νέους τραυματισμούς, αδιάφορα παιχνίδια, αντίπαλοι με υψηλότερα μπάτζετ, πίεση και ένα ακόμη κάρο δικαιολογίες που συνοδεύουν την προσπάθεια του φετινού ΑΡΗ. Όταν αυτά ακούμε από τον κόουτς μετά από κάθε στραπάτσο στη συνέντευξη τύπου πως οι παίκτες θα αφυπνιστούν; Πως θα καταλάβουν ότι και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και επιβάλλεται να προσπαθήσουν περισσότερο; Και γιατί να προσπαθήσουν όταν υπάρχουν τόσες δικαιολογίες; Και άντε παίκτες και προπονητής έχουν κάτσει πάνω στις δικαιολογίες. Διοίκηση υπάρχει; Ή για ακόμη μια φορά περιμένουμε απλά το επόμενο παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έδειξε και σήμερα η ομάδα;

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Κανείς δεν περίμενε ο ΑΡΗΣ να πάει στην Ισπανία και να κερδίσει στη Βαλένθια ή να μην τσαλακωθεί άσχημα. Ούτε καν οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο. Μια στοιχειώδη προσπάθεια όμως αντί για  αυτό το αποκρουστικό θέαμα θα ήταν καλό. Καταντήσαμε όμως στο σημείο να εκλογικεύουμε τις 40άρες, τις 30άρες και τις εύκολες 100άρες αναμένοντας την βελτίωση. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Συνεχίζουμε έτσι… μέχρι να μας τελειώσουν και αυτές.

ΥΓ. Κόουτς, κάποιοι μ@κ@κες ρωτάνε (αν) πότε θα δούμε την ομάδα να βελτιώνεται;