Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κόντρα στη Μύκονο και μετέτρεψε ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο! Με εξαίρεση το νωθρό πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα έπαιξε καλή άμυνα και όταν βρήκε τα μακρινά σουτ γρήγορα «κλείδωσε» τη νίκη. Εμφανώς βελτιωμένη η ομάδα στην αμυντική της συμπεριφορά, στην επίθεση όμως συνεχίζει να παραμένει μπερδεμένη.

ΑΡΓΗΣΕ 10΄ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Λάθη, αστοχία και άμυνα με τα μάτια περιλάμβανέ το ρεπερτόριο της ομάδας μας στο ξεκίνημα του αγώνα. Η Καρδίτσα έδειχνε να πατάει καλύτερα στο γήπεδο και να κρατάει ένα ελαφρύ προβάδισμα με ευκολία. Μια εικόνα που έλαβε τέλος με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου μιας και μετά είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που ανέβασε απότομα την ένταση στην άμυνα και μέσα από αυτή την διαδικασία έπαιρνε ενέργεια που την μετέφερε στην επίθεση. Έστω και με δυσκολία οι παίκτες μας έβρισκαν τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι και χάρη στην άμυνα καταφέραμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να πάρουμε κεφάλι.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Με την άμυνα να κάνει τη δουλειά της σωστά, το ζητούμενο ήταν το σκοράρισμα. Τζόουνς και Κουλμπόκα ήταν καλοί αλλά κανείς δεν ήταν τόσο «καυτός» σήμερα ώστε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Η λύση αυτή τη φορά ήρθε με μια εντυπωσιακή πολυφωνία στην επίθεση που αν και μόλις 2 είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, υπήρχαν άλλοι 8 παίκτες που βοήθησαν στο σκοράρισμα. Τα μακρινά σουτ από Μποχωρίδη, Φόρμπς και Χάρελ  έφθασαν τη διαφορά στο +21 και κάπου εκεί κρίθηκε από νωρίς το παιχνίδι. Η Καρδίτσα είχε εγκλωβιστεί από την καλή μας άμυνα και δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν απομονώσουμε την 1^η περίοδο όπου η ομάδα μας θύμισε γιατί έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσχαιρή θέση για το υπόλοιπο του αγώνα μπορούμε να μιλήσουμε εντελώς διαφορετικά. Είδαμε τους παίκτες μας να βγάζουν πάθος στην άμυνα, να κρατάνε σωστές αποστάσεις, να μην μπερδεύονται στις αλλαγές  και σε αρκετές περιπτώσεις να κάνουν πολύ ωραία ντάμπλ τιμ και παγίδες πάνω στους αντιπάλους τους. Αυτή η άμυνα ήταν που μας έδωσε τη νίκη. Τα μακρινά σουτ που έχτισαν την μεγάλη διαφορά το έκαναν πιο εύκολο αλλά και χωρίς αυτά πάλι η ομάδα θα κέρδιζε γιατί η άμυνα έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Τώρα στην επίθεση προφανώς και ο Μίλισιτς θέλει να βαφτίζει απόλυτο κουμανταδόρο και μαέστρο στην επίθεση τον Μήτρου Λόνγκ αλλά ειλικρινά θα μου κάνει εντύπωση αν το καταφέρει. Ναι ο Μήτρου Λόνγκ σήμερα δεν ήταν όσο κακός ήταν στα προηγούμενα… αλλά με 8 λάθη από τον πόιντ γκαρντ σου δεν πας πουθενά. Πιο λογικό θα μου φαινόταν να δοκίμαζε ως οργανωτή του παιχνιδιού πίσω από τον Τζόουνς τους Πουλιανίτη και Μποχωρίδη παρά τον Μήτρου Λόνγκ. Γιατί ο παίκτης αυτός είναι, κάνει σε μεγάλο βαθμό άνω κάτω την επίθεση χωρίς να είναι ευθύνη του και πιθανόν χωρίς να μπορεί στο καλούπι που τον θέλει ο νέος μας προπονητής. Λογικά ο νέος ξένος αν ανταποκριθεί στις περγαμηνές που τον ακολουθούν θα μεταμορφώσει σημαντικά την ομάδα. Τα στοιχεία όμως που θα δώσει δεν έχουν σχέση με αυτά τα προβλήματα. Οπότε ο Μίλισιτς θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της οργάνωσης του παιχνιδιού εκ των έσω ή θα χρειαστεί και σε αυτή τη θέση μια διορθωτική κίνηση.

ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΗ

Αισθητά βελτιωμένος στην άμυνα ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κράτησε τη Μύκονο χαμηλά στο σκοράρισμα και όταν βρήκε το χέρι του «κλείδωσε» εύκολα τη νίκη. Εύκολη νίκη, παρά τα 21 λάθη και τα 15 χαμένα ριμπάουντ… κάτι που φωνάζει ότι με μια στοιχειώδη αμυντική προσπάθεια σαν την σημερινή σίγουρα θα είχαμε 2-3 νίκες παραπάνω. Θέλει πολύ δουλειά η ομάδα, θέλει και τον νέο παίκτη να «κουμπώσει». Κρατάμε τη νίκη, κρατάμε και τη βελτίωση.

ΥΓ. Συνεχίζουν να με προβληματίζουν οι εκδηλώσεις στήριξης προς τον Φόρμπς από μερίδα του κόσμου κατά την διάρκεια του αγώνα. Το ζητούμενο είναι να βρει ο ΑΡΗΣ τον δρόμο του ή να μην «καεί» το παλικάρι; Ή υποχρεωτικά θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να πάρει τα πάνω του με τον Φόρμπς μπροστάρη; Παίκτες πάνε και έρχονται στον επαγγελματικό αθλητισμό… γιατί στον ΑΡΗ το κάνουμε τόσο θέμα όταν κάποιος πρέπει να φύγει;

Μετά από 4 συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη, πήρε σημαντικό διπλό στη Νέα Σμύρνη και ελπίζει πλέον σε καλύτερες ημέρες. Ο άνεμος αλλαγής που ακολούθησε την απομάκρυνση του Καράιτσιτις είχε σημαντική επίδραση στην ομάδα που είχε αποφασιστικότητα και συγκέντρωση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Η πολυφωνία στην επίθεση και το θετικό πρόσημο όλων όσων αγωνίστηκαν ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν τον ΑΡΗ μας στη νίκη!

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΟΥΤΣΑΡΙΣΜΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Και μόνο το αρχικό σχήμα που επέλεξε ο Δ.Αγγέλου να δεις, μπορείς να καταλάβεις ότι από την πρώτη στιγμή της αποχώρησης του Καράιτσοτς υπήρξε ξεκάθαρη διάθεση αλλαγής φιλοσοφίας. Με τον Πουλιανίτη στον άσσο, τον Τζόουνς στο 2,  τον Φόρμπς στο 3, και τον Κουλμπόκα  στο ο ΑΡΗΣ ήθελε να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα και να  δώσει καλύτερες ευκαιρίες για σουτ στους σκόρερ τους. Κάτι που το έκαναν οι Τζόουνς και Κουλμπόκα με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να πάρει προβάδισμα από νωρίς στο παιχνίδι. Προβάδισμα που με την ίδια λογική της σωστής κυκλοφορίας της μπάλας συνέχισε να το κάνει με επιτυχία χτίζοντας μια διψήφια διαφορά.

Η ΩΡΙΜΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ξαφνικά όμως ο Πανιώνιος φάνηκε να διαβάζει το παιχνίδι πιο σωστά, να εκμεταλλεύεται τα μαρκαρίσματα που υπερτερούσαν, να βρίσκει και κάποια μακρινά σουτ με αποτέλεσμα να γυρίσει το παιχνίδι και να προσπεράσει με 46-44 περίπου 16’ πριν το φινάλε. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε πόσο πνευματικά έτοιμος ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και υπήρχε η αντίδραση που χρειαζόταν ώστε να μην μας φύγει το παιχνίδι από τον έλεγχο. Μποχωρίδης, Μήτρου Λόνγκ, Χάρελ  και Γκιουζέλης έστησαν μπλόκο στον Πανιώνιο, ο Φόρμπς βρήκε με καθυστέρηση ενός ημιχρόνου τα πατήματα και το προβάδισμα των αντιπάλων μας περιορίστηκε στα 11’’. Από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω. Ανέβασε τον δείκτη της διαφοράς στο +23 και απλά διαχειρίστηκε τον χρόνο μέχρι τη λήξη.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΝΙΚΗ

Βοηθός ξεβοηθός ο Αγγέλου σε σχέση με ότι έχουμε δει φέτος, σήμερα έμοιαζε με Πάτ Ράιλι. Παίκτες με συγκεκριμένους ρόλους, αποφόρτιση του Τζόουνς από το κατέβασμα και γενικότερα ορθότερη κυκλοφορίας της μπάλας, ελεγχόμενο ροτέισον χωρίς κατάχρηση των αλλαγών, σωστός διαμοιρασμός του χρόνου και πλάνα για ελεύθερα σουτ. Και στην άμυνα έβλεπες τους παίκτες να μην χάνουν τις θέσεις τους και να έχουν σωστές αποστάσεις και αλλαγές στα σκριν. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την συγκέντρωση που έδειξαν όλοι οι παίκτες στο παιχνίδι τότε μιλάμε για το ιδανικό ντεμπούτο του υπηρεσιακού προπονητή μας! Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι 6 παίκτες πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων και οι ασίστ ήταν υπερδιπλάσιες των λαθών. Για πρώτη φορά είδαμε κάτι που θύμιζε επαγγελματική ομάδα που προπονείται καθημερινά και όχι ένα τσούρμο παικτών όπου καθένας προσπαθεί να ξεχωρίσει από το σύνολο. Ομάδα όπως θα πρέπει να είναι και στη συνέχεια. Με αυτούς τους παίκτες που είναι ήδη εδώ αλλά και αυτούς που γρήγορα μαζί με τον νέο προπονητή θα πρέπει να έρθουν.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΣ

Πολυσύνθετο άθλημα το μπάσκετ αλλά ταυτόχρονα και τόσο απλό. Όπως απλά, λογικά και συγκεντρωμένα έπαιξε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στα βασικά και φθάνοντας σε μια εύκολη νίκη. Η ώριμη αντίδραση της ομάδας όταν από το +10 βρέθηκε πίσω στο σκορ και ο επιβλητικός τρόπος με τον οποίο κλείδωσε τη νίκη επιβεβαίωσε το πόσο έλειψε η πνευματική διαύγεια στον πάγκο από την αρχή της χρονιάς. Πήραμε μια ανάσα, χαμογελάσαμε λιγάκι αλλά καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε. Καλώς να έρθει ο νέος προπονητής, καλώς να έρθει και η απαραίτητη ενίσχυση το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το τι θα κάνει ο νέος προπονητής θα φανεί πάνω στο παρκέ. Αυτό πάντως που δεν χωράει αμφισβήτηση είναι ότι ο Σέρβος έπρεπε να φύγει.

Μια άνευρη εμφάνιση για περίπου 30’, μια ολική επαναφορά από το -16, 2 παρατάσεις για γερά νεύρα με εκατέρωθεν  γλίστρες, 2-3 φαλτσοσφυρίγματα και στο τέλος ήττα.  Αυτόν τον ΑΡΗ παρακολουθήσαμε σήμερα που αν και έδειξε να έχει παλμό στο τέλος της αναμέτρησης παραμένει βαριά ασθενής στον πάτο της βαθμολογίας. Τι μπορεί να αλλάξει; μάλλον τίποτα όσο παραμένει με την ίδια σύνθεση η ομάδα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ

Μόλις ένα δεκάλεπτο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ομάδα. Ακόμη και αν στα πρώτα 4-5 λεπτά η ομάδα κυκλοφόρησε την μπάλα με ωριμότητα βρίσκοντας τα ελεύθερα σουτ και στην άμυνα οι αποστάσεις ήταν σωστές. Με το που αποφάσισε όμως το Μαρούσι να υψώσει ανάστημα ξαφνικά η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της, επιστρέφοντας στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις.

ΤΑ 20’ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Επί 20’ ο ΑΡΗΣ ξεδίπλωνε στο παρκέ της αδυναμίες του. Χαμένα ριμπάουντ, χαλαρότητα στην άμυνα, φθηνά λάθη και ατομικές ενέργειες. Χωρίς καμία αντίσταση οι αντίπαλοι μας σκόραραν με κάθε τρόπο. Κάθε αναπάντητος πόντος από την πλευρά μας στοίχιζε μιας και η άμυνα απουσίαζε με αποτέλεσμα η διαφορά να φθάσει στο +16 περίπου 12’ πριν την λήξη.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Από πουθενά δεν μπορούσες να πιαστείς για να πεις ότι το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει και ο ΑΡΗΣ μπορεί να το γυρίσει. Όλα φάνταζαν δυσοίωνα μέχρι ο Τζόουνς να σκοράρει 2 συνεχόμενα, ο Χάρελ να κάνει τα μαγικά του και ο Κουλμπόκα να στέλνει το παιχνίδι στην παράταση. Στην πρώτη παράταση όπου είχαμε τον πρώτο λόγο αλλά ο ήρωας Τζόουνς έγινε μοιραίος χάνοντας 2 ελεύθερες βολές 2’’ πριν οδηγηθούμε σε νέα παράταση. Σε μια δεύτερη παράταση όπου οι γλίστρες, η αστοχία μας και τα σφυρίγματα των διαιτητών έκριναν το αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ

Τι να πρωτοσχολιάσεις για αυτό που παρακολουθήσαμε πάλι σήμερα. Για 5’ στην αρχή του αγώνα πήγε να μας ψήσει η ομάδα ότι κάτι πάει να αλλάξει, στη συνέχεια όμως μας διέψευσε κατηγορηματικά. Ακόμη και αυτή η αντεπίθεση ήρθε ανορθόδοξα, από το πουθενά χάρη σε προσωπικές ενέργειες. Όπως σε προσωπικές ενέργειες δείχνει να βασίζεται όλο το πλάνο της ομάδας. Έγινε προσπάθεια για να βγει ένα σύστημα στην επίθεση; Είδαμε σκριν, γρήγορες περιστροφές, κυκλοφορία της μπάλας ή κάτι παραπλήσιο που να θυμίζει σύστημα; Είδαμε στην άμυνα να κρατάνε αποστάσεις ή να κάνουν σωστές αλλαγές στα σκριν; Ακόμη και στην άμυνα ο καθένας έκανε ότι του κατέβαινε. Όπως ότι του κατέβαινε έκανε και ο Καράιτσιτις με κάποιες πειραματικές πεντάδες και σχήματα στις κρίσιμες στιγμές εκτός λογικής.  Ναι έπαιξε καλύτερα ο Φόρμπς, έπαιξε πολύ καλύτερα ο Κουλμπόκα, βελτιώθηκε αισθητά ο Ίνοχ, εμφανίσθηκε στην κρίσιμη ο Τζόουνς αλλά στο τέλος χάσαμε. Και χάσαμε από μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της λίγκας. Και αυτό είναι η απάντηση στο αν θα πρέπει να δούμε τόσο αρνητικά ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

ΜΕ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΑ VIBES ΜΟΝΟ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Δεν τα παράτησε στο -16, πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του στις 2 παρατάσεις και στις λεπτομέρειες τελικά ηττήθηκε. Μια βολή του Τζόουνς 2.5’’ πριν το φινάλε της 1^ης παράτασης πιθανόν να ήταν αρκετή ώστε τώρα να γράφαμε για τον ΑΡΗ που ανακάμπτει και ξεκινάει την αντεπίθεση του...  Όπως και για τον Κουλμπόκα που έπαιξε καλά, τον Φόρμπς και τον Ίνοχ που βρίσκουν τον εαυτό τους και άλλα τέτοια. Όσα θετικά και αν προσπαθήσουμε να ξεψαχνίσουμε από το σημερινό παιχνίδι, όσες φορές και αν φωνάξουμε υπομονή κάτι αλλάζει, όσο στήριξη και αν παρέχουμε,  η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η ομάδα νοσεί, έχει δομικά προβλήματα και τίποτα δεν δείχνει ικανό να αλλάξει με τα σημερινά δεδομένα. Ίδια δεδομένα, ίδια αποτελέσματα.

ΥΓ. Με κανονικό 6^ο ξένο το κερδίζαμε το παιχνίδι;

Απότομη προσγείωση στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας μετά τον θρίαμβο επί του Αμβούργου, που ούτε σήμερα κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο Κολοσσός Ρόδου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι ο «κακός δαίμονας» μας και παίζοντας συγκεντρωμένα και ψυχωμένα κατάφερε να πάρει τη νίκη μέσα στο σπίτι μας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις 2 σημαντικότατες απουσίες που είχαν οι Ροδίτες τότε το βάρος της σημερινής ήττας φαντάζει δυσβάσταχτο.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Γρήγορα βρήκε τα πατήματα του στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας παρόλο που οι αντίπαλοι μας μπήκαν δυνατά. Τζόουνς και Μποχωρίδης ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και ήταν αυτοί που σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο έσπρωχναν την ομάδα προς τη νίκη. Οι Ροδίτες όμως ήταν αρκετά συγκεντρωμένοι σε και στις 2 πλευρές του γηπέδου και όσες φορές και αν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε στο σκορ, με υπομονή και επιμονή έβρισκαν τον τρόπο να αντιδράσουν.  Η εικόνα όμως των πρώτων 2 δεκαλέπτων σε έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ ψάχνει απλά την ευκαιρία για να «τελειώσει» νωρίς νωρίς το παιχνίδι.

ΘΟΛΩΣΕ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Για αρκετή ώρα συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο, βλέποντας όμως τον Κολοσσό κολλημένο πάνω μας η ομάδα άρχισε να αγχώνεται και σιγά σιγά να χάνει την συγκέντρωση της. Ξαφνικά οι καλύψεις και τα μπλοκ άουτ στην άμυνα θύμιζαν παιδική χαρά και στην επίθεση το τρίποντο έγινε κάτι σαν εμμονή. Ακόμη και αμαρκάριστα, τα σουτ ήταν απελπιστικά άστοχα. Μια κατάσταση που έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες του Κολοσσού να πατήσουν πάνω στα λάθη μας και στο τέλος να φθάσουν σε μια ανέλπιστη αλλά άξια νίκη.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Πολύ κακή η ομάδα σήμερα με πάρα πολλά προβλήματα που τη δεδομένη στιγμή φαντάζει σχεδόν αδύνατο να διορθωθούν χωρίς κομβικές αλλαγές.  Και πως να διορθωθούν όταν και ο ίδιος Καράιτσιτις φαίνεται να τα προσπερνάει με έναν ωχαδερφισμό ή να εθελοτυφλεί ότι ξαφνικά οι ίδιοι παίκτες, με το ίδιο πλάνο και την ίδια συμπεριφορά θα τα λύσουν; Γιατί σήμερα αυτή ήταν η επιλογή του Καράιτσιτις. Αν μπουν από την μια τα τρίποντα στην επίθεση και αν στην άμυνα καταφέρουν οι  Χάρελ και Μποχωρίδης να μεταμορφωθούν σε Τσάρλς Μπάρκλεϊ και ισοπεδώσουν τους αντίπαλους ψηλούς. Ελάχιστες εμπνεύσεις στο παιχνίδι για να αλλάξει την κατάσταση και μια εμμονή στα ίδια και τα ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάτι που δείχνει ότι πέρα από τα λάθη στον σχεδιασμό έχουμε και άρνηση της κατάστασης που διαμορφώνεται μέσα στον αγώνα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι

ΕΝΑΣ ΠΛΗΡΗΣ ΑΡΗΣ ΓΕΜΑΤΟ «ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ»

Αν  κάποιος δεν το κατάλαβε, σήμερα παίξαμε χωρίς απουσίες με 6 ξένους κανονικά. Και πάλι δεν είχαμε 4αρι και πάλι δεν είχαμε δεύτερο πόλο στην επίθεση πέρα του Τζόουνς. Γιατί; Μα γιατί έτσι στήθηκε ο ΑΡΗΣ! Και σε αυτή την εξίσωση το λάθος δεν είναι ούτε ο Κουλμπόκα, ούτε ο Γκιούζελης. Και σε καμία περίπτωση οι παίκτες που καλούνται να καλύψουν τα κενά  όπως είναι οι Χάρελ και Μποχωρίδης. Ούτε σου φταίει που κανένας εκτός του Τζόουνς  δεν μπορεί να σκοράρει με συνέπεια. Όποιος κάτσει να αναλύσει το ρόστερ και ψάξει την πορεία των παικτών που έχουμε φέτος θα δει ότι για την ώρα όλοι ανταποκρίνονται στη «φήμη» τους. Ναι όλοι μπορούν να παίξουν καλύτερα αλλά εκτός του Τζόουνς κανείς δεν μας συστήθηκε ως δεινός σκορέρ. Ναι ο Φόρμπς μπορεί να το κάνει υπό προϋποθέσεις, δεν είναι όμως ο παίκτης που θα τους δώσεις την μπάλα όταν αυτή καίει.  Ούτε ο Μήτρου Λόνγκ φημίζεται για την σταθερότητα του. Με λίγα λόγια ακόμη και αν βελτιωθούν όλοι και βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό, ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει να είναι ασταθής στην επίθεση και στην άμυνα μαλθακός. Θέλεις παίκτη από το πάνω ράφι(όπως λένε οι φήμες ότι φέρνουμε) για το 4-5 για να δέσει την άμυνα, θέλεις όμως και στο 2-3 για να δώσεις λύση στο σκοράρισμα μέχρι(και αν) ο Φόρμπς να εξοικειωθεί. Ακόμη και αν τους είχαμε σήμερα εδώ θα έπρεπε ο Καράιτσιτς να επιλέξει ποιους 2 ξένους θα άφηνε έξω. Και αν η μια επιλογή είναι εύκολη, η 2^η μοιάζει με άλυτο γρίφο. Εκτός και αν είσαι έτοιμος να πάρεις γενναίες αποφάσεις που μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να παρθούν.

ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ, ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

Όσοι δουλεύουν κάνουν λάθη… Συμβαίνει, δεν είναι και τόσο κακό. Κακό είναι όμως να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να μην τα διορθώνεις. Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν «έτυχε» και έχασε. Απλά παραδόθηκε στις χτυπητές αδυναμίες του κόντρα σε έναν μαχητικό Κολοσσό που αν και του έλειπαν 2 βασικότατοι παίκτες έπαιξε σαν κανονική ομάδα και κέρδισε. Ναι είμαστε στην αρχή, ναι ο τερματισμός σαφώς και έχει μεγαλύτερη αξία από την εκκίνηση αλλά και το ταξίδι έχει την γλύκα του …που για την ώρα όμως πικρίζει.

ΥΓ. Ζω για την στιγμή όπου κάθε δικαιολογία εκτός παρκέ θα έχει εξαλειφθεί και όσοι θα επωμίζονται το βάρος του αγωνιστικού θα νιώθουν την ανάγκη από μόνοι τους να απολογηθούν για ήττες σαν την σημερινή.

ΥΓ2. Κάτι από «εποχή Καστρίτη» θυμίζει ακόμη η φάση. Παίκτες τραυματίες που θα επανέλθουν και θα κάνουν την διαφορά, ξένοι που θέλουν χρόνο να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αναβλητικότητα στην μεταγραφική ενίσχυση και ένα απλό «συνεχίζουμε» σε κάθε στραβή.

Ακόμη μια «υπέρβαση» μας πρόσφερε ο μπασκετικός ΑΡΗΣ …καταφέρνοντας από το +16 με σχετική ευκολία να καταλήξει στο -23 απέναντι στο τελευταίο της βαθμολογίας Μαρούσι. Σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι όπου το πιο πιθανό αποτέλεσμα ήταν η ήττα, η ομάδα κατάφερε με την αγωνιστική της συμπεριφορά να σε εκνευρίσει ακόμη περισσότερο και να σε αφήσει με την απορία για το αν υπάρχει έστω και ένας στον μπασκετικό ΑΡΗ που ενοχλείται με αυτή την κατάσταση.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ 20’ ΔΡΟΜΟΣ

Σαν ευχάριστη έκπληξη έμοιαζε στα μάτια όλων μας η εικόνα του ΑΡΗ μας στο πρώτο δεκάλεπτο. Με ιδιαίτερο ζήλο και διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και αποφασιστικότητα στην επίθεση ο ΑΡΗΣ αιφνιδίασε το Μαρούσι και κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +16 σχεδόν 6’ πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου.  Με το που άρχισαν όμως τα πρώτα άστοχα μακρινά σουτ άρχισε και η πνευματική κατάρρευση σε όλα τα επίπεδα. Χαμένα ριμπάουντ, άμυνα για γέλια και τρίποντα απελπισίας χωρίς καμία λογική. Μέσα σε 5’ η διαφορά έπεσε στους 2 πόντους με τον Τανούλη να δίνει μια μοναδική παράσταση με 8/9 δίποντα και 8 ριμπάουντ μπροστά στα μάτια των ψηλών μας που απλά παρακολουθούσαν.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Το παιχνίδι έγινε ντέρμπι αλλά ο ΑΡΗΣ δεν έπειθε ότι όχι την διάθεση να το παλέψει. Κάτι που όσο κυλούσε το τρίτο δεκάλεπτο φαινόταν ολοένα και πιο έντονα.  Το Μαρούσι προσπέρασε, έχτισε διψήφια διαφορά και δεν ξανακοίταξε πίσω του. Αντιστρόφως ανάλογη η δική μας προσπάθεια με τους παίκτες να λειτουργούν σπασμωδικά κάνοντας ο καθένας του κεφαλιού και τον Βετούλα με τη σειρά του να εγκαταλείπει και αυτός κάθε προσπάθεια για να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Η παρουσία μας ιδιαίτερα στην 4^η περίοδο προκαλούσε θλίψη και προσβολή σε όποιον έχει ακόμη τις αντοχές και ασχολείται με αυτή την ομάδα.

ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ΥΠΟ ΔΙΑΛΥΣΗ

Από την στιγμή που αποφύγαμε τα χειρότερα(όπως και τα καλύτερα) η χρονιά κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώθηκε. Έτσι λέμε όλοι μεταξύ μας και έτσι κάπως νιώθουμε εμείς οι ταλαίπωροι που ασχολούμαστε ακόμη με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Το τι πιστεύει όμως ο κάθε φίλος της ομάδας δεν έχει καμία σχέση με την υποχρέωση που έχουν οι παίκτες, ο προπονητής και η διοίκηση απέναντι στον σύλλογο που υπηρετούν.  Αντί όμως για μια στοιχειώδη προσπάθεια έχουμε πλήρη εγκατάλειψη και ωχαδερφισμό σε μια «άτυχη» χρονιά που θυμίζει εποχές όπου ο μπασκετικός ΑΡΗΣ ήταν ακέφαλος και ψάχναμε κυριολεκτικά την επιβίωση.  Που ξέρεις... του χρόνου μπορεί να είμαστε τυχεροί, μπορεί και όχι. 

ΥΓ. Μόνο στον ΑΡΗ μας όλοι είναι καλοί εκτός από την ίδια την ομάδα!

Γρήγορο τέλος όπως όφειλε να κάνει έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στα όποια απίθανα μαθηματικά σενάρια τον έμπλεκαν στα χειρότερα… σε αυτά τα play out. Κόντρα στο Λαύριο οι παίκτες έβγαλαν εγωισμό και μετά το νωθρό ξεκίνημα των πρώτων λεπτών πήρε σχετικά εύκολα τη νίκη. Μια νίκη που δεν μας κάνει να πετάμε τη σκούφια από την χαρά αλλά ήταν το ελάχιστο το οποίο έπρεπε να κάνει η ομάδα μας ώστε να αποφύγουμε καρδιακά επεισόδια.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Με την ομάδα μας στα πρώτα λεπτά να θυμίζει κάτι από τις αναμετρήσεις με τον Πανιώνιο και το Περιστέρι και το Λαύριο να πετυχαίνει εύκολους πόντους το ξεκίνημα έδειχνε ότι θα παρακολουθούσαμε μια ακόμη ντροπιαστική εμφάνιση. Ο Τολιόπουλος και Χότζ που ξεκίνησαν βασικοί έμοιαζαν στα χαμένα ενώ και ο Ρόμπερτς κάτω από το καλάθι έμοιαζε ανήμπορος να έχει κάποιο επιδραστικό ρόλο στο παιχνίδι. Ευτυχώς ο Βετούλας αυτή τη φορά έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά, προχώρησε γρήγορα στις απαραίτητες αλλαγές και ξαφνικά η ομάδα άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Γουίλις, Τζούστον, Γούντμπερι και Μποχωρίδης άλλαξαν την εικόνα και από εκεί που κυνηγούσαμε στο σκορ η ομάδα πάτησε γκάζι και τέλειωσε το πρώτο δεκάλεπτο με +9.

ΕΠΑΙΡΝΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΓΑΖΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Παρά την αρχική αστοχία στα μακρινά σουτ η ομάδα έβρισκε με διαφορετικούς πρωταγωνιστές τον τρόπο να φθάνει στο καλάθι. Οι εύκολοι πόντοι που βρήκαμε στους αιφνιδιασμούς έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους παίκτες μας όπου πλέον είχαν ανεβάσει την ένταση τόσο στην άμυνα όσο και στα ριμπάουντ. Όσο περνούσε ο χρόνος σχεδόν όλοι όσοι ήταν στο παρκέ βελτίωναν το παιχνίδι τους και ο καθένας τους πρόσφερε με τον τρόπο του ώστε ο ΑΡΗΣ να επικρατήσει χωρίς άγχος.  Το Λαύριο έμοιαζε ανήμπορο να αντιδράσει με το +20 λίγα λεπτά πριν το φινάλε να αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα.

Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ίσως να ήταν και το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς που ο ΑΡΗΣ σαν φυσιολογική ομάδα της Basket League βασίστηκε στους ξένους παίκτες. Αν αφήσουμε στην άκρη τον Χότζ που παρά την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Βετούλας στα 10’ που αγωνίστηκε ήταν αρνητικός, όλοι οι υπόλοιποι είχαν θετική παρουσία. Δύσκολα να βρούμε άλλο παιχνίδι φέτος όπου οι 5 από τους 6 ξένους είχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Συνήθως περιμέναμε να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο Τολιόπουλος, ο Μποχωρίδης, να δώσει κάποιες βοήθειες ο Χατζηδάκης ή ακόμη και ο Γκιουζέλης. Παρά τα σκαμπανεβάσματα τους κατά την διάρκεια του αγώνα Γουίλις, Τζούστον και Γούντμπερι βγήκαν σήμερα μπροστά και εκ του ασφαλούς οδήγησαν την ομάδα σε μια εύκολη νίκη.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ …ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ

Για μπασκετικό εγωισμό(που δεν είδαμε στα προηγούμενα παιχνίδια)  μίλησε ο Νίκος Βετούλας αλλά μάλλον η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν αυτό που οδήγησε στην εύκολη νίκη. Μετά τα πρώτα λεπτά ανισορροπίας, ο ΑΡΗΣ σοβαρεύτηκε και εύκολα πήρε τη νίκη καθιστώντας και τυπικά τη συνέχεια των play out μια τυπική διαδικασία όπως θα έπρεπε να είναι. Η χρονιά ολοκληρώθηκε όπως ολοκληρώθηκε θα πρέπει όμως και στη εναπομείναντα παιχνίδια να δούμε ένα ανάλογο πρόσωπο. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνει αυτή η ομάδα σε μια χρονιά που μας γέμισε με στεναχώρια και θλίψη.

ΥΓ. Καλά τα συζητάμε εμείς διαδικτυακά και ραδιοφωνικά για την επόμενη ημέρα, θα πρέπει όμως από τη Δευτέρα να αρχίσουν να ακούγονται και αυτοί που αποφασίζουν. 

Νέες μαύρες σελίδες στην ένδοξη ιστορία του μπασκετικού ΑΡΗ πρόσθεσε η ομάδα μας σήμερα, καταφέρνοντας να χάσει από το Περιστέρι μέσα στο σπίτι και να σκορπίσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση και θλίψη. Θλίψη σαν και αυτή που εκφράζει η αγωνιστική μας εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή της χρονιάς. Δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα σήμερα και μοιραία ήρθε η ήττα από μια μέτρια ομάδα όπως είναι το Περιστέρι που όμως ήταν ομάδα σε αντίθεση με εμάς.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΡΧΙΣΕ, Η ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Με εξαίρεση το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμοιαζε σαν να είχε παραμείνει στα αποδυτήρια. Χωρίς ενέργεια, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς διάθεση, χωρίς μυαλό, χωρίς σχεδόν οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια επαγγελματική ομάδα. Το 8-2 σχεδόν 2,5 λεπτά μετά το τζάμπολ μεταλλάχθηκε σε 16-25 με το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Η έλλειψη όμως στοιχειώδους πνευματικής συγκέντρωσης από παίκτες και προπονητή όχι μόνο δεν βοηθούσε ώστε να έρθει η βελτίωση αλλά αντιθέτως καταφέραμε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο κακοί στο Β ημίχρονο. Οι παίκτες του Περιστερίου κυριολεκτικά έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο. Και ας έλειπε ένα από τα βασικά τους γρανάζια που με την αθλητικότητα που διακρίνει τον Αβδάλα σίγουρα θα προβλημάτιζε αυτόν τον νωθρό ΑΡΗ.

ΕΒΓΑΛΕ ΝΕΥΡΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ -19

Με τον Κούπερ να βρίσκει ρυθμό και να δίνει λύσεις στην επίθεση και τον Μποχωρίδη να ξεσηκώνει τους συμπαίκτες του στην άμυνα ξαφνικά από εκεί που ο ΑΡΗΣ στο -19 στο έμοιαζε τελειωμένος ξαφνικά φάνηκε η ομάδα να έχει παλμό. Το παιχνίδι έγινε ροντέο, οι διαιτητές είχαν χάσει εντελώς τον έλεγχο του αγώνα και μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με τον κόσμο έτοιμο να εκραγεί ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε την αντεπίθεση του καταφέρνοντας να ισοφαρίσει σχεδόν 2’ από το τέλος της αναμέτρησης.

ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Και εκεί που λες ότι έστω στο τέλος μπορείς σχεδόν από το πουθενά να κλέψεις τη νίκη σε ένα παιχνίδι που ήσουν τραγικός έρχονται οι ίδιοι οι παίκτες που έτρεξαν την ανατροπή του -19 να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Κακές επιθετικές επιλογές από Τολιόπουλο, Μποχωρίδη και Κούπερ όταν η μπάλα έκαιγε. Ένα τρίποντο μαχαιριά από τον Χάρις και τα μαζεμένα φθηνά λάθη του Τζούστον χάρισαν τη νίκη στο Περιστέρι και έστειλαν τον ΑΡΗ μας στα play out.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ, ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΜΑΖΙ

Τι να πρωτοσχολιάσουμε για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος της αναμέτρησης; Ότι μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και σήμερα ο ΑΡΗΣ κατέβηκε ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αγωνιστικό πλάνο; Ότι ο Βετούλας αδικαιολόγητα επέμενε επί 25’ σε παίκτες και σχήματα που δεν μας έβγαιναν; Που δεν τόλμησε να ρισκάρει ξανά με τον Ρόμπερτς παρόλο που άφησε και πάλι τον Χότζ εκτός; Που δεν έβλεπε τη ζημιά που προκαλούσε ο Χατζηδάκης και ο Φιγκερόα σε όλα τα επίπεδα; Το ότι κανένας παίκτες δεν φάνηκε να αντέχει στην πίεση καθώς πλησιάζαμε προς το τέλος του αγώνα; Εδώ ο προπονητής ήταν στα χαμένα, δεν θα ήταν οι παίκτες του; Όλα στραβά από το καλοκαίρι έως και σήμερα με τίποτα να μην διορθώνεται. Και πως να διορθωθεί όταν το σύνθημα που δόθηκε γρήγορα γρήγορα γιατί έτσι βόλευε το αφήγημα είναι να τελειώσει η "άτυχη" χρονιά να πάμε στην επόμενη; Τις πήραμε τις νίκες με την έλευση του Βετούλα. Η ομάδα κατά 99% δεν κινδυνεύει, οπότε γιατι να ζοριστούν οι παίκτες; Τον στόχο τον πέτυχαν...

ΛΙΓΟΨΥΧΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Είτε είσαι διοικητικός παράγοντας, είτε είσαι προπονητής, είτε είσαι παίκτης… για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ πρέπει να το λέει και η ψυχούλα σου. Δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα φέτος αποδείχθηκε ότι ο ΑΡΗΣ αποτελείται από ανθρώπους πολύ λίγους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας. Όπως ακριβώς δεν μπόρεσε ο  προπονητής και οι παίκτες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σήμερα. Άλλοι τουρίστες που παίζουν για τα νούμερα τους, άλλοι ξενερωμένοι, άλλοι βαριούνται μονίμως, άλλοι λύνουν τις διαφορές τους κατά την ώρα του αγώνα και άλλοι απλά εξαφανισμένοι στα δύσκολα. Αυτός είναι όλος ο φετινός ΑΡΗ με τον Λευτέρη Μποχωρίδη ίσως να αποτελεί την μοναδική εξαίρεση. Όχι γιατί λάμπει αγωνιστικά αλλά γιατί σε πείθει ότι νιώθει και προσπαθεί. Και πάνω από όλα δεν κρύβεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Όποιος φοβάται λοιπόν ας πάει σπίτι του. Οι υπόλοιποι θα είμαστε στο Παλέ όσο και αν προσπαθείτε να μας κόψετε το γήπεδο. Κρίμα ο πιο μπασκετικός λαός της Ελλάδος να τραβάει αυτά τα ξεφτιλίκια… κρίμα…

ΥΓ. Play out λοιπόν σε μια ακόμη «διοικητική υπέρβαση» όπως αυτή αποτυπώθηκε μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου.

ΥΓ2. Ευτυχώς στη μάχη των play out μέχρι και το σενάριο των μηδέν νικών μπορεί να μας βολέψει.

ΥΓ3. Όταν την 8^η, την 7^η, την 4^η θέση με ένα απίθανο τρίποντο στη λήξη και την πιθανότητα της 6^ης θέσης(που χάθηκε σήμερα) τις βαφτίζει πετυχημένες σεζόν τότε νομοτελειακά αργά ή γρήγορα θα κατέληγες στα play out.

ΥΓ4. Αρέσει δεν αρέσει, μοναδική ρεαλιστική ελπίδα τη δεδομένη χρονική στιγμή για να δούμε κάτι διαφορετικό στον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη χρονιά είναι η φήμη περί εμπλοκής του Καρυπίδη και του Πρασσά στην ΚΑΕ να πάρει σάρκα και οστά. Διαφορετικά όπως λέει και ο σοφός λαός… αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ απέναντι στον Πανιώνιο και πλέον θα διεκδικήσει τις πιθανότητες του για είσοδο στα πλέιοφς κόντρα στον νικητή του αγώνα του Περιστερίου με το Λαύριο. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έκαναν εύκολα λάθη, ήταν άστοχοι και κόντρα στους αντιπάλους τους που βρέθηκαν σε καλή ημέρα επιθετικά δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν. Όπως δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν και στα ύπουλα σφυρίγματα των διαιτητών που «έλεγχαν» τον ρυθμό του αγώνα.

ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Όπως ακριβώς και κόντρα στην Καρδίτσα έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε χωρίς συγκέντρωση στο παιχνίδι. Ναι μεν ο Κούπερ οδηγούσε την ομάδα στην επίθεση μαζί με την πολύτιμη συνεισφορά του Γούντμπερι αλλά τα πολλά φθηνά λάθη έδωσαν την ευκαιρία στον Πανιώνιο να βρει τα πατήματα του και να πατήσει γκάζι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι η ομάδα αντί να βελτιώνεται κατά τη διάρκεια του αγώνα μάλλον γινόταν χειρότερη. 2 φορές χάθηκε η μπάλα από τα χέρια του Μποχωρίδη άλλες 2 φορές από τις απερισκεψίες του Φιγκερόα και μαζί με κάποια τραβηγμένα επιθετικά φάουλ και βήματα η ομάδα πήγε στο ημίχρονο με -14.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΗ

Με τον Τολιόπουλο να αφήνει το νωθρό ξεκίνημα πίσω και να μπαίνει ξανά στα παπούτσια του ηγέτη αυτής της ομάδας ο ΑΡΗΣ έδειξε σημάδια ζωής. Ωστόσο οι παίκτες του Πανιωνίου με μπροστάρη τον Τσαλμπούρη είχαν βρει για τα καλά ρυθμό στην επίθεση, οι παίκτες που έριχνε ο Τσαλδάρης από τον πάγκο ο ένας έπαιζε καλύτερα από τον άλλο με αποτέλεσμα να κλειδώσουν τη νίκη χωρίς να αγχωθούν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Έκανε το «διάβασμα» του αντιπάλου ο Βετούλας όπως φάνηκε από την άμυνα που παίζαμε στο πρώτο δεκάλεπτο, στο σύνολο όμως της αναμέτρησης κάπου το έχασε. Δεν κατάφερε να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρή άμυνα, δεν ρίσκαρε να παίξει σε πιο γρήγορο ρυθμό μπας και εκμεταλλευτεί το αργό transition του Τσαλμπούρη και επέμεινε πάρα πολύ σε σχήματα που δεν του έβγαιναν. Το πρόβλημα όμως της χημείας και της σταθερότητας μας ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς και με τους περισσότερους παίκτες όμως και καιρό να φαίνεται στο μυαλό τους να έχουν κατά κύριο λόγο το επόμενο τους συμβόλαιο, δύσκολα να αποφεύγαμε την ήττα.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ 2^Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει το διπλό και να διασκευάσει ως ένα βαθμό τις εντυπώσεις αυτής της ταλαίπωρης χρονιάς αλλά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις κακές του συνήθειες. Τα επιπόλαια λάθη, η χαλαρή άμυνα και η αστοχία από τα 6.75 δεν του το επέτρεψαν. Επόμενος στόχος… η πρόκριση στα πλέιοφς εντός έδρας αναμένοντας τον νικητή της 2^ης αναμέτρησης της ημέρας.

ΥΓ. Γρήγορα απαντήθηκε το ερώτημα για το αν η «διαφορετική διαχείριση» των εκλογών του ΕΣΑΚΕ και της επικοινωνίας με την ΕΟΚ θα αλλάξει την κατάσταση με την διαιτησία. Όταν ο Γκίκας 2 φορές μπροστά σου κάνει επιδεικτικά το φάουλ και σηκώνει το χέρι και δεν το σφυρίζεις και όταν πας στο replay και δεν βλέπεις το πέταγμα της μπάλας προς τον Μποχωρίδη προφανώς και σημαίνει ότι κατέβηκες στο γήπεδο για να σφυρίξεις συγκεκριμένα πράγματα και όχι αυτά που θα δεις. Άλλοι διαιτητές στο Β ημίχρονο αφού όμως πρώτα ο Πανιώνιος πήρε μια διαφορά ασφαλείας.

Την άτυπη ρεβάνς για την ήττα ντροπής του πρώτου γύρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Καρδίτσα επικρατώντας με 76-82! Η ομάδα κέρδισε κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη της στο Β ημίχρονο και πυροβολώντας από τα 6.75 έφθασε στη νίκη. Αποφύγαμε το μαρτύριο των play out και πλέον στόχος είναι ένα καλύτερο πλασάρισμα με φόντο κάποια οικονομικά οφέλη βάσει τελικής  κατάταξης.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Με τον Τολιόπουλο τελικά να παραμένει εκτός μάχης ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος και προσπάθησε από νωρίς να δείξει τις διαθέσεις του χτυπώντας κυρίως με τον Κούπερ και τον Γούντμπερι. Το μεγάλο πρόβλημα όμως που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν τα επιπόλαια λάθη ανά πάσα στιγμή. Κάτι που επέτρεψε στους αντιπάλους να φθάσουν μέχρι και το +6. Η ομάδα είχε διάθεση, πάλευε σε άμυνα και ριμπάουντ, έβρισκε λύσεις στην επίθεση αλλά τα φθηνά λάθη(ίσως και να σημειώθηκε ρεκόρ ημιχρόνου)  ήταν αυτά που την κρατούσαν πίσω στο σκορ.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ

Ένα πράγμα χρειαζόταν να κάνει ο ΑΡΗΣ για να διεκδικήσει το παιχνίδι και αυτό ήταν να σταματήσει να χαρίζει την μπάλα στον αντίπαλο με τόση ευκολία. Με το που ξεκίνησε να το κάνει με την έναρξη του 2^ου δεκαλέπτου τα πάντα άλλαξαν! Η ομάδα χάρη στους Κούπερ, Γούντμπερ και Χατζηδάκη έβρισκε λύσεις στην επίθεση, τα ριμπάουντ τα είχε καπαρωμένα και στην άμυνα οδηγούσε τους αντιπάλους του από την μια κακή επιλογή στην άλλη. Παρά την αντίσταση της Καρδίτσα από τα μέσα της 3^ης περιόδου ο ΑΡΗΣ έδειχνε ότι είχε βρει ρυθμό σε όλες τις πλευρές του γηπέδου και ήταν απλά θέμα χρόνου να κλειδώσει τη νίκη. Η διαφορά πήγε στο +11 και παρά τις προσπάθειες της Καρδίτσας, οι παίκτες μας χωρίς ιδιαίτερο άγχος στα τελευταία λεπτά κράτησαν τη νίκη.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ

Αυτά τα μόνιμα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας μέσα στο παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας κατά κύριο λόγο και όταν τα κατάφερε πήρε αυτό που δικαιούταν. Χωρίς να κάνει κάτι το μαγικό ο Βετούλας απλά με μια πιο ώριμη διαχείριση κατάφερε να τιθασεύει τον Κούπερ που σήμερα από μοιραίος όπως θα μπορούσε να ήταν με τα λάθη του τελικά έγινε ο κορυφαίος με τους πόντους του. Έδωσε περισσότερες πρωτοβουλίες στον Γούντμπερι και έβαλε και μέσα στο ροτέισον της περιφέρειας και τον Φίλλιο με τον Χότζ. Ακόμη και αυτός ο Χότζ παρά τα μόνιμα προβλήματα του στην άμυνα επί Βετούλα έχει καταφέρει να δείξει ένα πιο θετικό πρόσωπο. Όπως και ο Χατζηδάκης αλλά και ο Γκιουζέλης. Εξακολουθούν να υποφέρουν τα μάτια μας και να πονάει η ψυχή μας βλέποντας τη φετινή ομάδα αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα μετά την αλλαγή προπονητή.

ΑΤΥΠΗ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Χωρίς Τολιόπουλο αλλά με περίσσια διάθεση και πάθος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει την Καρδίτσα και να πάρει την άτυπη ρεβάνς για την βαριά ήττα του πρώτου γύρου. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί σε όλη την διάρκεια του αγώνα και όταν αποφάσισαν να σοβαρευτούν σταματώντας τα φθηνά λάθη πήραν τα ηνία της αναμέτρησης και έφθασαν στη νίκη. Αποφύγαμε τον  εφιάλτη των πλεϊ άουτ και πλέον από την όγδοη θέση... κοιτάμε ως προς το επόμενο χαμηλό ταβάνι αυτής της μαρτυρικής χρονιάς. Με το μυαλό μας πάντα σε όλα αυτά που θα πρέπει να δρομολογηθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοια χρονιά.

Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;