Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κόντρα στη Μύκονο και μετέτρεψε ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο! Με εξαίρεση το νωθρό πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα έπαιξε καλή άμυνα και όταν βρήκε τα μακρινά σουτ γρήγορα «κλείδωσε» τη νίκη. Εμφανώς βελτιωμένη η ομάδα στην αμυντική της συμπεριφορά, στην επίθεση όμως συνεχίζει να παραμένει μπερδεμένη.

ΑΡΓΗΣΕ 10΄ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Λάθη, αστοχία και άμυνα με τα μάτια περιλάμβανέ το ρεπερτόριο της ομάδας μας στο ξεκίνημα του αγώνα. Η Καρδίτσα έδειχνε να πατάει καλύτερα στο γήπεδο και να κρατάει ένα ελαφρύ προβάδισμα με ευκολία. Μια εικόνα που έλαβε τέλος με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου μιας και μετά είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που ανέβασε απότομα την ένταση στην άμυνα και μέσα από αυτή την διαδικασία έπαιρνε ενέργεια που την μετέφερε στην επίθεση. Έστω και με δυσκολία οι παίκτες μας έβρισκαν τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι και χάρη στην άμυνα καταφέραμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να πάρουμε κεφάλι.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Με την άμυνα να κάνει τη δουλειά της σωστά, το ζητούμενο ήταν το σκοράρισμα. Τζόουνς και Κουλμπόκα ήταν καλοί αλλά κανείς δεν ήταν τόσο «καυτός» σήμερα ώστε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Η λύση αυτή τη φορά ήρθε με μια εντυπωσιακή πολυφωνία στην επίθεση που αν και μόλις 2 είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, υπήρχαν άλλοι 8 παίκτες που βοήθησαν στο σκοράρισμα. Τα μακρινά σουτ από Μποχωρίδη, Φόρμπς και Χάρελ  έφθασαν τη διαφορά στο +21 και κάπου εκεί κρίθηκε από νωρίς το παιχνίδι. Η Καρδίτσα είχε εγκλωβιστεί από την καλή μας άμυνα και δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν απομονώσουμε την 1^η περίοδο όπου η ομάδα μας θύμισε γιατί έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσχαιρή θέση για το υπόλοιπο του αγώνα μπορούμε να μιλήσουμε εντελώς διαφορετικά. Είδαμε τους παίκτες μας να βγάζουν πάθος στην άμυνα, να κρατάνε σωστές αποστάσεις, να μην μπερδεύονται στις αλλαγές  και σε αρκετές περιπτώσεις να κάνουν πολύ ωραία ντάμπλ τιμ και παγίδες πάνω στους αντιπάλους τους. Αυτή η άμυνα ήταν που μας έδωσε τη νίκη. Τα μακρινά σουτ που έχτισαν την μεγάλη διαφορά το έκαναν πιο εύκολο αλλά και χωρίς αυτά πάλι η ομάδα θα κέρδιζε γιατί η άμυνα έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Τώρα στην επίθεση προφανώς και ο Μίλισιτς θέλει να βαφτίζει απόλυτο κουμανταδόρο και μαέστρο στην επίθεση τον Μήτρου Λόνγκ αλλά ειλικρινά θα μου κάνει εντύπωση αν το καταφέρει. Ναι ο Μήτρου Λόνγκ σήμερα δεν ήταν όσο κακός ήταν στα προηγούμενα… αλλά με 8 λάθη από τον πόιντ γκαρντ σου δεν πας πουθενά. Πιο λογικό θα μου φαινόταν να δοκίμαζε ως οργανωτή του παιχνιδιού πίσω από τον Τζόουνς τους Πουλιανίτη και Μποχωρίδη παρά τον Μήτρου Λόνγκ. Γιατί ο παίκτης αυτός είναι, κάνει σε μεγάλο βαθμό άνω κάτω την επίθεση χωρίς να είναι ευθύνη του και πιθανόν χωρίς να μπορεί στο καλούπι που τον θέλει ο νέος μας προπονητής. Λογικά ο νέος ξένος αν ανταποκριθεί στις περγαμηνές που τον ακολουθούν θα μεταμορφώσει σημαντικά την ομάδα. Τα στοιχεία όμως που θα δώσει δεν έχουν σχέση με αυτά τα προβλήματα. Οπότε ο Μίλισιτς θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της οργάνωσης του παιχνιδιού εκ των έσω ή θα χρειαστεί και σε αυτή τη θέση μια διορθωτική κίνηση.

ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΗ

Αισθητά βελτιωμένος στην άμυνα ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κράτησε τη Μύκονο χαμηλά στο σκοράρισμα και όταν βρήκε το χέρι του «κλείδωσε» εύκολα τη νίκη. Εύκολη νίκη, παρά τα 21 λάθη και τα 15 χαμένα ριμπάουντ… κάτι που φωνάζει ότι με μια στοιχειώδη αμυντική προσπάθεια σαν την σημερινή σίγουρα θα είχαμε 2-3 νίκες παραπάνω. Θέλει πολύ δουλειά η ομάδα, θέλει και τον νέο παίκτη να «κουμπώσει». Κρατάμε τη νίκη, κρατάμε και τη βελτίωση.

ΥΓ. Συνεχίζουν να με προβληματίζουν οι εκδηλώσεις στήριξης προς τον Φόρμπς από μερίδα του κόσμου κατά την διάρκεια του αγώνα. Το ζητούμενο είναι να βρει ο ΑΡΗΣ τον δρόμο του ή να μην «καεί» το παλικάρι; Ή υποχρεωτικά θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να πάρει τα πάνω του με τον Φόρμπς μπροστάρη; Παίκτες πάνε και έρχονται στον επαγγελματικό αθλητισμό… γιατί στον ΑΡΗ το κάνουμε τόσο θέμα όταν κάποιος πρέπει να φύγει;

Από το κακό στο χειρότερο ο ΑΡΗΣ μας, κατάφερε για ακόμη μια φορά να απογοητεύει άπαντες γνωρίζοντας την ήττα από τον ποακ μέσα στο κατάμεστο Παλέ. Η ομάδα ήθελε αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειξε ότι μπορεί και στο τέλος πήρε αυτό που άξιζε. Αδιάβαστος ο Μίλισιτς που ναι μεν ακόμη μαθαίνει την ομάδα του αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να ενημερωθεί για το τι έχει προηγηθεί  ώστε να μην χαθεί χρόνος δοκιμάζοντας τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές με τον προκάτοχο του. Και όλα αυτά υπό το βλέμμα του Σιάο που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ έδωσε το ΟΚ για άμεση ουσιαστική ενίσχυση.

ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΔΙΠΛΟ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Μόνο ομάδα με πλάνο, συστήματα και ρόλους δεν ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει από το πρώτο τζάμπολ του αγώνα. Πόντοι με το σταγονόμετρο λόγω της τραγικής κυκλοφορίας της μπάλας στην επίθεση αλλά και της εκνευριστικής αστοχίας στην επίθεση. Ακόμη και τα ελεύθερα σουτ από τους κατεξοχήν σουτέρ σου έβρισκαν σίδερο. Τα ξεσπάσματα του φιλότιμου Χάρελ και τα σκαμπανεβάσματα των Τζόουνς, Μήτρου Λόνγκ ήταν η όαση μέσα στο γενικότερο χάλι μας. Ο Ποακ  από την άλλη είτε με τον δραστήριο Τζάκσον, είτε μέσα από καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και πιο έξυπνα plays έβρισκε έστω και με δυσκολία τον δρόμο προς το καλάθι μας.

ΟΙ ΒΟΛΕΣ, ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΡΙΑ ΑΣΘΕΝΗ

2 φορές πήγε να μας φύγει το παιχνίδι , 2 φορές αντιδράσαμε. Μάλιστα τη 2^η φορά επιστρέψαμε από το -10 περίπου 9 λεπτά πριν τη λήξη. Όταν όμως η αντίδραση αυτή έρχεται μέσα από ένα άναρχο τέμπο σε άμυνα και επίθεση τότε λογικά κάποια στιγμή όταν τα πράγματα ηρεμήσουν πάλι θα ξαναγυρίσεις στο μηδέν. Όπως και έγινε. Οι βολές(σαν να φορούσαμε πράσινα ή ερυθρόλευκα) ήταν αυτές που μας κράτησαν στο παιχνίδι και μας έκαναν να ελπίζουμε αλλά η ομάδα ήταν τόσο κακή που ακόμη και όταν ο  συμπολίτης έδειξε τάσεις αυτοχειρίας εμείς χάναμε ακόμη και τα lay up.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΥΑΛΟΥ, ΠΛΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτό το ρόστερ υστερούσε έναντι αυτού του συμπολίτη και το πρόβλημα ήταν κάποιος Τζάκσον μάλλον χάνει το νόημα. Το πρόβλημα είναι ότι οι αντίπαλοι σου 2.5 μήνες δουλεύουν, κάνουν διορθωτικές κινήσεις και βελτιώνονται ενώ εσύ συζητάς ακόμη αν ο Φόρμπς θα ανέβει, αν υπάρχει πόιντ γκαρντ που μπορεί να οργανώσει παιχνίδι και αν οι Έλληνες του ροστέρ κάνουν ή δεν κάνουν. Αλλάζεις προπονητή και προφανώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τον ενημερώσει για τις αδυναμίες και το τι έχει δοκιμάσει ως τώρα ο προηγούμενος προπονητής. Σήμερα ο Μίλισιτς έκανε ένα ίδιο κοουτσάρισμα με αυτά τα πρώτα του Καράιτσιτς που στη συνέχεια αποφάσισε να τα αλλάξει. Δεν ξέρω αν είναι ευθύνη του ίδιου του προπονητή ή του υπόλοιπου τεχνικού τιμ και του GM αλλά φάνηκε στον αγώνα ότι ήμασταν αδιάβαστοι. Και όταν λέμε αδιάβαστοι όχι μόνο ως προς τον αντίπαλο αλλά και προς την ίδια μας την ομάδα. Μια κατάσταση που δυστυχώς θυμίζει τις προηγούμενες χρονιές ως προς τα λάθη, γιατί ως προς την προσπάθεια που βλέπαμε σίγουρα τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα.  Σήμερα μόνο ένας Χάρελ σε έπειθε ότι κατέβηκε αποφασισμένος χωρίς φόβο να παλέψει. Οι υπόλοιποι μάλλον πάλευαν με τις ανασφάλειες τους. Και σε αυτό το περιβάλλον δύσκολα να δουλέψει ένας προπονητής που μόλις προσγειώθηκε στον πλανήτη ΑΡΗ.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Σαν να ανταγωνίζεται να ξεπεράσει προς το χειρότερο τον κακό του εαυτό μοιάζει ο ΑΡΗΣ από παιχνίδι σε παιχνίδι και δυστυχώς το σημερινό ντέρμπι δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Κόντρα σε μια μέτρια ομάδα που όμως έκανε 1-2 βασικά πράγματα μέσα στο γήπεδο, ο ΑΡΗΣ φάνηκε πολύ αδύναμος για να πάρει μια αυτονόητη νίκη. Γιατί μόνο αυτονόητη ήταν η νίκη για τον φετινό ΑΡΗ στο «ντέρμπι» μέσα στο κατάμεστο Nick Galis Hall. Χειρότερο από την ίδια την ήττα είναι η απάθεια(;), η αδιαφορία(;), η ανικανότητα(;) και η αδυναμία(;) που δείχνει η διοίκηση για να επέμβει και να κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Λάθη γίνονται, όπως και διορθωτικές κινήσεις γίνονται.

ΥΓ. Ευτυχώς πλησιάζει Black Friday και όλο και κάτι θα βρούμε σε προσφορά.

Την βελτίωση που θα οδηγήσει στη νίκη κόντρα στη Μανρέσα περιμέναμε να δούμε σήμερα, τελικά όμως ο ΑΡΗΣ παρουσίασε ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με τα προηγούμενα παιχνίδια και μοιραία γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα. Σε πανικό ο Καράιτσιτς, δοκίμαζε σχήματα εκτός λογικής με την ελπίδα απλά να σταθεί τυχερός. Ούτε καν όταν η ομάδα χρειαζόταν πάση θυσία σκορ δεν έριξε μέσα τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και με ψηλά σχήματα έψαχνε κλεψίματα και μακρινά σουτ! Δικαιολογημένες οι γιούχες στο φινάλε, σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ παρά τα χάλια μας.

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τα πρώτα λεπτά μιας αναμέτρησης είναι αυτά που δείχνουν το πόσο πνευματικά έτοιμοι είναι οι παίκτες και αν η προετοιμασία ενόψει του αγώνα έπιασε τόπο. Σε αυτά τα πρώτα λεπτά λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να μας πείσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μαλθακός στην άμυνα, απελπιστικά άστοχος στην επίθεση και επιρρεπής στα λάθη. Το 18-27 που έληξε η πρώτη και η συνολική μας εικόνα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΑΡΕΛ

Με τον Ρόνι Χάρελ να είναι αυτός που ύψωσε ανάστημα πρώτος από όλους στους Ισπανούς ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση. Έγινε πιο επιθετικός στην άμυνα του και βρήκε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ίνοχ και Μποχωρίδης έκαναν την διαφορά στην επίθεση και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι και να προσπεράσει στο σκορ.  Ακόμη όμως και όταν το πέτυχε έμοιαζε να μην πατάει καλά και να αδυνατεί να επιβάλλει τον ρυθμό.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΓΡΑΜΜΕΣ

Και όσο οι Ισπανοί απαντούσαν στα καλάθια μας τόσο ο Καράιτσιτς στον πάγκο θόλωνε και έψαχνε με ανορθόδοξα σχήματα να βρει τον δρόμο προς τη νίκη. Αφήνοντας στον πάγκο σε όλο το τελευταίο και καθοριστικό κομμάτι της αναμέτρησης τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε ανορθόδοξα σχήματα χωρίς λογική τζόγαρε μέχρι να χαθεί και η τελευταία ελπίδα. Ούτε και όταν η διαφορά πήγε στο -11 περίπου 5’ πριν το φινάλε όπου ήθελες μακρινό σουτ δεν έβαλε τους κατεξοχήν σουτέρ του. Ήθελες γρήγορους πόντους και τρίποντα και αυτός έκανε ροτέισον με Γκιουζέλη, Φόρεστερ, Ίνοχ, Μποχωρίδη,  Χάρελ και Μερκβιλάτζε. Οι Ισπανοί χωρίς ιδιαίτερο άγχος από την στιγμή που ανέκτησαν διψήφια διαφορά πήραν τη νίκη.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο συνήθως λένε όλοι οι προπονητές στο ξεκίνημα της χρονιάς όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι κάτι θα βελτιώνεις, κάπου θα βρίσκεις λύσεις και κάτι θα αλλάζεις προς το καλύτερο. Σήμερα όμως μάλλον είδαμε μια ανάποδη διαδρομή. Είδαμε παίκτες όπως τον Τζόουνς, τον Φόρμπς και τον Κουλμπόκα να παραγκωνίζονται ακόμη και όταν η μόνη ελπίδα που σου είχε απομείνει για να γυρίσεις το παιχνίδι ήταν τα μακρινά τους σουτ. Όπως δηλαδή έκαναν στο Μαρούσι οι Τζόουνς και Κουλμπόκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντί δηλαδή να δεις τους 3 παραπάνω να πατάνε καλύτερα μέσα στο γήπεδο και να τους δίνονται οι ιδανικές προϋποθέσεις για να σκοράρουν, εμείς τους «κάψαμε». Και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς που επιλέχθηκαν για να πιέσουν στην άμυνα. Αν λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν είναι η απόδειξη ότι ο κόουτς έχει χάσει τον έλεγχο και έχει στερέψει από ιδέες, τότε τι είναι ;

ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Παραδοχή της αποτυχίας και επιβεβαίωση της απουσίας σοβαρού αγωνιστικού σχεδιασμού ήταν η  σημερινή αναμέτρηση κόντρα στη Μανρέσα, με τους Ισπανούς να επικρατούν με 79-86. Ακόμη και αν κερδίζαμε με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το παιχνίδι ο Καράιτσιτς πάλι η ομάδα σε αδιέξοδο θα ήταν. Ούτε όταν έμεινες πίσω με διψήφια διαφορά και χρειαζόσουν τρίποντο δεν εμπιστεύτηκε τα «βαριά χαρτιά» που είχε στην διάθεση του. Εκτός και αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί έτσι ώστε να κερδίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα… Κάτι έχει γίνει εξαρχής πολύ λάθος . Είτε έμπαινε η μια βολή του Τζόουνς στο Μαρούσι και κερδίζαμε, είτε αυτά τα περίεργα σχήματα που είδαμε σήμερα έπιαναν τόπο, πάλι πρόβλημα θα υπήρχε. Πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

ΥΓ. Μόνο σαν τρολάρισμα σε κάποιο χακεμένο μάτριξ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί όλο αυτό που βιώνουμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Απότομη προσγείωση στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας μετά τον θρίαμβο επί του Αμβούργου, που ούτε σήμερα κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο Κολοσσός Ρόδου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι ο «κακός δαίμονας» μας και παίζοντας συγκεντρωμένα και ψυχωμένα κατάφερε να πάρει τη νίκη μέσα στο σπίτι μας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις 2 σημαντικότατες απουσίες που είχαν οι Ροδίτες τότε το βάρος της σημερινής ήττας φαντάζει δυσβάσταχτο.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Γρήγορα βρήκε τα πατήματα του στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας παρόλο που οι αντίπαλοι μας μπήκαν δυνατά. Τζόουνς και Μποχωρίδης ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και ήταν αυτοί που σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο έσπρωχναν την ομάδα προς τη νίκη. Οι Ροδίτες όμως ήταν αρκετά συγκεντρωμένοι σε και στις 2 πλευρές του γηπέδου και όσες φορές και αν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε στο σκορ, με υπομονή και επιμονή έβρισκαν τον τρόπο να αντιδράσουν.  Η εικόνα όμως των πρώτων 2 δεκαλέπτων σε έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ ψάχνει απλά την ευκαιρία για να «τελειώσει» νωρίς νωρίς το παιχνίδι.

ΘΟΛΩΣΕ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Για αρκετή ώρα συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο, βλέποντας όμως τον Κολοσσό κολλημένο πάνω μας η ομάδα άρχισε να αγχώνεται και σιγά σιγά να χάνει την συγκέντρωση της. Ξαφνικά οι καλύψεις και τα μπλοκ άουτ στην άμυνα θύμιζαν παιδική χαρά και στην επίθεση το τρίποντο έγινε κάτι σαν εμμονή. Ακόμη και αμαρκάριστα, τα σουτ ήταν απελπιστικά άστοχα. Μια κατάσταση που έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες του Κολοσσού να πατήσουν πάνω στα λάθη μας και στο τέλος να φθάσουν σε μια ανέλπιστη αλλά άξια νίκη.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Πολύ κακή η ομάδα σήμερα με πάρα πολλά προβλήματα που τη δεδομένη στιγμή φαντάζει σχεδόν αδύνατο να διορθωθούν χωρίς κομβικές αλλαγές.  Και πως να διορθωθούν όταν και ο ίδιος Καράιτσιτις φαίνεται να τα προσπερνάει με έναν ωχαδερφισμό ή να εθελοτυφλεί ότι ξαφνικά οι ίδιοι παίκτες, με το ίδιο πλάνο και την ίδια συμπεριφορά θα τα λύσουν; Γιατί σήμερα αυτή ήταν η επιλογή του Καράιτσιτις. Αν μπουν από την μια τα τρίποντα στην επίθεση και αν στην άμυνα καταφέρουν οι  Χάρελ και Μποχωρίδης να μεταμορφωθούν σε Τσάρλς Μπάρκλεϊ και ισοπεδώσουν τους αντίπαλους ψηλούς. Ελάχιστες εμπνεύσεις στο παιχνίδι για να αλλάξει την κατάσταση και μια εμμονή στα ίδια και τα ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάτι που δείχνει ότι πέρα από τα λάθη στον σχεδιασμό έχουμε και άρνηση της κατάστασης που διαμορφώνεται μέσα στον αγώνα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι

ΕΝΑΣ ΠΛΗΡΗΣ ΑΡΗΣ ΓΕΜΑΤΟ «ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ»

Αν  κάποιος δεν το κατάλαβε, σήμερα παίξαμε χωρίς απουσίες με 6 ξένους κανονικά. Και πάλι δεν είχαμε 4αρι και πάλι δεν είχαμε δεύτερο πόλο στην επίθεση πέρα του Τζόουνς. Γιατί; Μα γιατί έτσι στήθηκε ο ΑΡΗΣ! Και σε αυτή την εξίσωση το λάθος δεν είναι ούτε ο Κουλμπόκα, ούτε ο Γκιούζελης. Και σε καμία περίπτωση οι παίκτες που καλούνται να καλύψουν τα κενά  όπως είναι οι Χάρελ και Μποχωρίδης. Ούτε σου φταίει που κανένας εκτός του Τζόουνς  δεν μπορεί να σκοράρει με συνέπεια. Όποιος κάτσει να αναλύσει το ρόστερ και ψάξει την πορεία των παικτών που έχουμε φέτος θα δει ότι για την ώρα όλοι ανταποκρίνονται στη «φήμη» τους. Ναι όλοι μπορούν να παίξουν καλύτερα αλλά εκτός του Τζόουνς κανείς δεν μας συστήθηκε ως δεινός σκορέρ. Ναι ο Φόρμπς μπορεί να το κάνει υπό προϋποθέσεις, δεν είναι όμως ο παίκτης που θα τους δώσεις την μπάλα όταν αυτή καίει.  Ούτε ο Μήτρου Λόνγκ φημίζεται για την σταθερότητα του. Με λίγα λόγια ακόμη και αν βελτιωθούν όλοι και βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό, ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει να είναι ασταθής στην επίθεση και στην άμυνα μαλθακός. Θέλεις παίκτη από το πάνω ράφι(όπως λένε οι φήμες ότι φέρνουμε) για το 4-5 για να δέσει την άμυνα, θέλεις όμως και στο 2-3 για να δώσεις λύση στο σκοράρισμα μέχρι(και αν) ο Φόρμπς να εξοικειωθεί. Ακόμη και αν τους είχαμε σήμερα εδώ θα έπρεπε ο Καράιτσιτς να επιλέξει ποιους 2 ξένους θα άφηνε έξω. Και αν η μια επιλογή είναι εύκολη, η 2^η μοιάζει με άλυτο γρίφο. Εκτός και αν είσαι έτοιμος να πάρεις γενναίες αποφάσεις που μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να παρθούν.

ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ, ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

Όσοι δουλεύουν κάνουν λάθη… Συμβαίνει, δεν είναι και τόσο κακό. Κακό είναι όμως να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να μην τα διορθώνεις. Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν «έτυχε» και έχασε. Απλά παραδόθηκε στις χτυπητές αδυναμίες του κόντρα σε έναν μαχητικό Κολοσσό που αν και του έλειπαν 2 βασικότατοι παίκτες έπαιξε σαν κανονική ομάδα και κέρδισε. Ναι είμαστε στην αρχή, ναι ο τερματισμός σαφώς και έχει μεγαλύτερη αξία από την εκκίνηση αλλά και το ταξίδι έχει την γλύκα του …που για την ώρα όμως πικρίζει.

ΥΓ. Ζω για την στιγμή όπου κάθε δικαιολογία εκτός παρκέ θα έχει εξαλειφθεί και όσοι θα επωμίζονται το βάρος του αγωνιστικού θα νιώθουν την ανάγκη από μόνοι τους να απολογηθούν για ήττες σαν την σημερινή.

ΥΓ2. Κάτι από «εποχή Καστρίτη» θυμίζει ακόμη η φάση. Παίκτες τραυματίες που θα επανέλθουν και θα κάνουν την διαφορά, ξένοι που θέλουν χρόνο να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αναβλητικότητα στην μεταγραφική ενίσχυση και ένα απλό «συνεχίζουμε» σε κάθε στραβή.

Σε μια μοναδική κιτρινόμαυρη γιορτινή ατμόσφαιρα και υπό το βλέμμα του νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι στο Nick Galis Hall διέλυσε το Αμβούργο με 98-76! Οι Γερμανοί φάνηκαν πολύ λίγοι για να χαλάσουν το πάρτι που από νωρίς είχε στηθεί, η ομάδα ήταν αυτή που έπρεπε και ο κόσμος γέμισε με χαρά και αισιοδοξία. Χαμόγελα και για τους πιτσιρικάδες που άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε ο Καράιτσιτις(και η ροή του αγώνα) και έκλεψαν την παράσταση με την παρουσία τους.

ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

«Φτιαγμένοι» από το κλίμα ευφορίας που επικρατούσε στο γήπεδο  οι παίκτες μας, από το ξεκίνημα έδειχναν απόλυτα προσηλωμένοι στο στόχο της  νίκης. Η προσήλωση στην άμυνα και στα ριμπάουντ ήταν ο κινητήριος μοχλός όσο στην επίθεση ψάχναμε να βρούμε ρυθμό.

Ο ΜΗΤΡΟΥ ΛΟΝΓΚ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ

Όσο κυλούσε ο χρόνος και η άμυνα έκανε τη δουλειά της,  φαινόταν ολοένα και πιο καθαρά ότι ο ΑΡΗΣ έψαχνε το «ξέσπασμα» στην επίθεση για να ξεφύγει. Και αυτό το «ξέσπασμα» το βρήκε στο πρόσωπο του Μήτρου Λονγκ που μπήκε και άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα. Με συνεχόμενα καλάθια και το ρυθμό που έδωσε και στους συμπαίκτες του η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω της. Η διαφορά συνεχώς ανέβαινε και σχεδόν από το ημίχρονο η υπόθεση νίκη είχε ξεκαθαρίσει.

ΑΡΠΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Αρκετές φορές ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια για νεαρούς παίκτες που έρχονται από τις ακαδημίες για να ενισχύσουν την ανδρική ομάδα, στην πράξη όμως βλέπαμε σχεδόν το απόλυτο τίποτα.  Σήμερα όμως το είδαμε και με το παραπάνω! Καζαμίας, Λέφας και Χατζηλάμπρου  πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής και πρόλαβαν να μας πείσουν ότι αυτό μόνο τυχαία δεν έγινε. Οι 3 νεαροί αθλητές εντυπωσίασαν με την ένταση, το θράσος και την αποτελεσματικότητα τους. Σχεδόν από τη μέση του 3^ου δεκαλέπτου μπήκαν στο ροτέισον, πήραν αρκετά λεπτά και ουσιαστικά ήταν αυτοί που διατήρησαν τη μεγάλη διαφορά μέχρι το τέλος.

ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ, ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ, ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Αυτή τη φορά ο Καράιτσιτς είχε τον Φόρεστερ στη διάθεση του, δεν χρειάστηκε να παίξει σε όλο το παιχνίδι με αλχημείες για να καλύψει το «κενό» στους ψηλούς και η ομάδα κατάφερε να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητες του. Μπόρεσε να παίξει καλή άμυνα, να έχει ισορροπία στα ριμπάουντ και με καλύτερη διαχείριση δυνάμεων να αποφύγει τα λάθη και να πάει σε πιο ορθολογικές επιλογές στην επίθεση όσο χρειαζόταν ώστε να «κλειδώσει» τη νίκη. Είναι πολύ νωρίς ακόμη αλλά σιγά σιγά οι παίκτες βρίσκουν το ρόλο τους και τις λύσεις που χρειάζονται εκ των έσω ώστε να ξεπεραστούν τα όποια αγωνιστικά προβλήματα. Προβλήματα όπως η αστοχία του Φόρμπς που την κάλυψε σήμερα ο Μήτρου Λόνγκ μαζί με τον Τζόουνς αλλά και τους υπόλοιπους μιας και όλοι οι παίκτες έδωσαν πόντους.  Όπως όλοι έδειξαν ζήλο στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Στα ριμπάουντ που ύστερα από χρόνια βλέπουμε μια ομάδα που κάνει μπλοκ άουτ και δεν περιμένει από τους ψηλούς μόνο να μαζέψουν τα σκουπίδια.  Κάτι καλό φαίνεται να γίνεται αλλά ας περιμένουμε να δούμε την ομάδα πλήρης και γιατί όχι και με έναν ξένο πρώτης γραμμής παραπάνω.

ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΗ ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Κιτρινόμαυρο πάρτι για εμάς, τελετή μύησης για τον Ρίτσαρντ Σιάο που έζησε από κοντά την ατμόσφαιρα του θρυλικού Παλέ και των διψασμένων ακολούθων του Αυτοκράτορα! Δεν θα μπορούσε η ομάδα να μην ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της κερκίδας. Με συνοπτικές διαδικασίες διέλυσε τους Γερμανούς,  παίζοντας ωραίο μπάσκετ και δίνοντας υποσχέσεις για τη συνέχεια. Κερασάκι στην τούρτα, η παρουσία των Λέφα, Καζαμία και Χατζηλάμπρου που επιβεβαίωσαν τα θετικά σχόλια που τους ακολουθούσαν. Δυο στα δυο στο Eurocup και συνεχίζουμε! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!

Το αυτονόητο έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Κολοσσό Ρόδου αν και για 3 δεκάλεπτα φρόντισε να μας τρομοκρατήσει με την απόδοση του. Στη 4^η περίοδο ομάδα και κόσμος πείσμωσαν, τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν! Σπουδαίος Λευτέρης Μποχωρίδης που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που μπήκε και πάλεψε όπως έπρεπε να παλέψει από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος της αναμέτρησης. Νερόβραστη αγωνία… για το μέλλον του Καστρίτη στον πάγκο της ομάδας.

ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΑΣ

Σε ένα οριακό(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι μετά από όσα είχαν προηγηθεί και τον ορισμό της Τσαρούχας το πως θα έμπαινε η ομάδα στον αγώνα θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της αναμέτρησης. Κόντρα στις προσδοκίες για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας αιφνιδίασε αρνητικά και δεχόμενος 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση ήταν οριακή. Με μόνιμο προβάδισμα ο Κολοσσός σχεδόν για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα κυνηγούσαμε στο σκορ τους αντιπάλους μας που προηγήθηκαν 2 φορές  με + 9 πόντους γεμίζοντας άπαντες με ακόμη περισσότερο άγχος και εκνευρισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα ένας Μποχωρίδης ήταν συνεπής, ένας Γούντμπερι προσπαθούσε και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες εκλάμψεις και μπόλικες κακές στιγμές.

ΠΕΙΣΜΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΟΜΑΔΑ

Θα άντεχε η ομάδα την πίεση όσο κυλούσε ο χρόνος; Θα άντεχε ο κόσμος να βλέπει αυτό το ξεφτιλίκι; Σκεπτόμενος λογικά θα έλεγες μάλλον όχι, βιώνοντας το όμως στο φλογισμένο Παλέ θα έλεγες σίγουρα ναι! Το 45-54 στο 27’ έγινε 58-58 μέσα σε 3’! Η κερκίδα είχε πάρει φωτιά και οι παίκτες μας άρχισαν επιτέλους να αντλούν ενέργεια από αυτή.  Ο κόουτς Καστρίτης θυμήθηκε ότι υπάρχει και άλλη άμυνα πέρα από αυτή που μας συνηθίζει και ξαφνικά με άμυνα ζώνης είδαμε τον ΑΡΗ να προβληματίζει τον αντίπαλο. Στην εξίσωση του αγώνα μπήκε πιο δυνατά ο Κούπερ μαζί με τον Τολιόπουλο και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Το 4^ο δεκάλεπτο ήταν ένα συνεχόμενο ξέσπασμα μιας χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας που πήρε μια ανάσα.

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Σε παιχνίδια σαν το σημερινό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε άρα όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2^η μοίρα. Ο Μποχωρίδης ήταν συγκινητικός μιας και αυτός ήταν αυτός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ανατροπή.  Όλοι οι υπόλοιποι ήθελαν, προσπαθούσαν χωρίς όμως συνέπεια και ψυχραιμία. Με το που ανέτρεψε το σκορ η ομάδα  οι παίκτες απελευθερώθηκαν και το τέλειωσαν εύκολα. Μέχρι όμως να έρθει η ανατροπή είδαμε έναν ΑΡΗ να ζορίζεται κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ρόστερ με φανερή έλλειψη ποιότητας. Έπρεπε ο Καστρίτης πάνω στην απελπισία του να παραμερίσει τις εμμονές του και να επιστρατεύσει για σχεδόν 10 ολόκληρα λεπτά την άμυνα ζώνης και να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αμύνεται πιο αποτελεσματικά. Καθοριστική η κίνηση του κόουτς που ελπίζω να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον. Αν υπάρχει κοινό μέλλον…

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ

Έκανε το αυτονόητο ο ΑΡΗΣ μας, πήρε την νίκη κόντρα στον Κολοσσό και απέφυγε τα ακόμη πιο εφιαλτικά σενάρια από αυτό που ήδη βιώνουμε. Άργησε σχεδόν 3 δεκάλεπτα… αλλά κάπου εκεί στο 28’ ήταν σχεδόν αδύνατο να αγνοήσεις τον παλμό και την ενέργεια της κερκίδας. Απίστευτη παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που δεν αρμόζει την ιστορία του. Παραμέρισε την πίκρα του, έπνιξε τον εγωισμό του, πείσμωσε όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να κερδίσει τον Κολοσσό επί περίπου 30’ και στο τέλος δικαιώθηκε. Μπράβο στον Μποχωρίδη για την παλικαρίσια στάση του τόσο την Τετάρτη όσο και σήμερα. Μπράβο στον κόουτς που θυμήθηκε την άμυνα ζώνης, μπράβο και στους υπόλοιπους που έστω και με καθυστέρηση ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Καιρός να ασχοληθούμε και με την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν θεωρούμε όλα αυτά που βιώνουμε φυσιολογικά.

ΥΓ. Όλο πρόβλημα νοοτροπίας βλέπουμε και όλο στεναχωριόμαστε με παίκτες και προπονητές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που δεν νιώθουν από ΑΡΗ, δεν νιώθουν πίεση για να πετύχουν το κάτι παραπάνω και δεν αφουγκράζονται την απογοήτευση μας στα αρνητικά αποτελέσματα και στις ιστορικές αποτυχίες. Την άλλη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό να θυμηθείς την φετινή μπασκετική χρονιά. Την χρονιά του step up, με τις 11 μεταγραφές ξένων, με τις ιστορικές ήττες, με τους μ@κ@κες και την νίκη στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Κολοσσό. Όλα φυσιολογικά, όλοι καλοί στη δουλειά τους απλά ήμασταν άτυχοι…

ΥΓ2. ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ κάθε λογής υβριστικά και bullying προς οποιοδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον προς τον προπονητή της ομάδας μας και το οικογενειακό περιβάλλον του. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κόουτς όμως θα μου επιτρέψεις να πω αν και δεν νομίζω ότι θα το καταλάβεις όπως και δεν έχεις καταλάβει και όλα τα υπόλοιπα της φετινής χρονιάς… πραγματικά είναι επίτευγμα στον μπασκετικό ΑΡΗ να έχεις φέρει μερίδα του κόσμου στο σημείο να μην πηγαίνει στο γήπεδο ενώ έχει διαρκείας, να έρχεται κόσμος και να αποχωρεί από το 3^ο δεκάλεπτο ανήμπορος να παρακολουθήσει το «θέαμα», να γιουχάρει παίκτες και προπονητή εν ώρα αγώνα και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα ευτράπελα που δεν συνάδουν με την ποιότητα και το ήθος του κόσμου του ΑΡΗ.

Εκεί λοιπόν  φίλε του ΑΡΗ που τα έχεις καταπιεί όλα και δικαιολογείς ξανά και ξανά την μια ντροπή μετά την άλλη και περιμένεις να ζήσεις τον Νοέμβρη, που έγινε ο Δεκέμβρης και μετά ο Γενάρης που μας υποσχέθηκε ο Καστρίτης… έρχεσαι στο γήπεδο να στηρίξεις σε ένα ματς που γνώριζες ότι θα έχανες και μάλλον εύκολα και βλέπεις αυτό. ΑΥΤΟ! Αυτόν τον προπονητή να ουρλιάζει ασταμάτητα από το τζάμπολ και ένα μάτσο παίκτες στην κοσμάρα τους. Δεν έχει να κάνει με τους 41 πόντους διαφορά, έχει να κάνει ξεκάθαρα με την έλλειψη μιας στοιχειώδης προσπάθειας μιας επαγγελματικής ομάδας που παίζει μέσα στην έδρα της μπροστά έστω σε αυτό το λιγοστό κοινό.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ(?) ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ

Και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι με τον Κολοσσό. Κόντρα σε μια ομάδα που έχει αυτή την ασυνήθιστη παράδοση υπέρ της και έρχεται να παίξει χωρίς άγχος. Αντιθέτως αν η γκρίνια και οι γιούχες της κερκίδας σήμερα επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό τον προπονητή και τους παίκτες μας, τότε και μόνο η σκέψη να μην μπούμε δυνατά στο παιχνίδι με τη Ρόδο είναι τρομακτική.  Εκεί τα πράγματα πολύ εύκολα μπορεί να ξεφύγουν όσο και αν σφυρίζει αδιάφορα ο κόουτς.

ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Τα πάντα είναι ευθύνη της διοίκησης και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες. Επί του καθαρά αγωνιστικού όμως υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Όταν λοιπόν ο κόουτς θεωρεί ότι εμφανίσεις σαν τις σημερινές ανταποκρίνονται σε αυτά που έχει στο μυαλό του τότε μιλάμε για μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση. Αν δεν καταλαβαίνει ο καπετάνιος ότι το καράβι πηγαίνει με φόρα στα βράχια και δεν προλαβαίνει να στρίψει, τότε πως θα αποφύγουμε το ναυάγιο; Και αυτή τη στιγμή αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δυστυχώς αγωνιστικά δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει ότι η καθημερινή προσπάθεια του Καστρίτη και το όλο του πλάνο οδηγούν σε κάτι καλό. Εμείς το βλέπουμε, ο Καστρίτης δεν το βλέπει, η διοίκηση άραγε το βλέπει;

ΠΑΙΚΤΕΣ ΞΕΝΕΡΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ

Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά πάνω στο παρκέ για την ομάδα μας. Οι παίκτες φαίνεται να μην ανταποκρίνονται ούτε στα βασικά, μοιάζουν άδειοι από ενέργεια και αδιαφορούν επιδεικτικά για τις συνεχόμενες ήττες. Είναι τόσο κακοί; Ακόμη και αυτοί που ήταν καλοί τώρα έγιναν κακοί; Μήπως τελικά υπάρχει θέμα στα αποδυτήρια που δεν έχει να κάνει με 1-2 παίκτες που αποχώρησαν; Μήπως τελικά οι παίκτες ΔΕΝ παίζουν για τον προπονητή τους και αυτές οι εμφανίσεις είναι η κραυγή απελπισίας τους; Σίγουρα πάντως δεν μιλάμε για ένα σύνολο με ομοψυχία και παίκτες που ματώνουν για τον προπονητή τους.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Συνεχίζει να γράφει αρνητική ιστορία ο μπασκετικός ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Καστρίτη με κάθε παιχνίδι να μοιάζει με ελεύθερη πτώση σε βαρέλι χωρίς πάτο. Οι 41 πόντοι διαφοράς  ρεκόρ δεν μπορούν να περιγράψουν επαρκώς τον βαθμό της αδιαφορίας και της απαξίωσης που έβγαλε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αδιαφορία σε ένα χρονικό σημείο που υποτίθεται θα ερχόταν η αγωνιστική ανάκαμψη, απαξίωση προς όλο τον κόσμο που συνεχίζει και ασχολείται με αυτή την ομάδα αντί να πέσει για ύπνο μέχρι το καλοκαίρι.  Όχι δεν θα μας κόψετε το γήπεδο… και το Σάββατο εκεί θα είμαστε! Φροντίστε να είστε και εσείς...

ΥΓ. Ένα μπράβο μου βγαίνει να πω μετά το σημερινό υπερθέαμα και την «εκδήλωση αγάπης» του κόουτς προς τους φίλους της ομάδας και αυτό ανήκει στον Λευτέρη Μποχωρίδη. Εξαφανισμένοι όλοι οι υπόλοιποι. Προπονητές, β.προπονητές, διοικούντες, παρατρεχάμενοι όλοι εξαφανισμένοι. Μόνο ο Μποχωρίδης ένιωσε και είχε τα @@ να βγει και να μιλήσει.

ΥΓ2. Μετά και τα σημερινά θα την ξανακάνω την ερώτηση. Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής για να απολυθεί από τον ΑΡΗ; Ποιο είναι το μέτρο; Ποιο είναι το όριο; Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή;

ΥΓ3. Στα όρια του ανήθικου είναι η μη παραίτηση του κόουτς.

Αισθητά σημάδια βελτίωσης έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι όπως ήταν αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ωστόσο αυτή η βελτίωση όπως ήταν αναμενόμενο… δεν ήταν αρκετή για να πετύχει κάτι περισσότερο από μια «τιμητική» ήττα. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο κόντρα στο κλίμα απογοήτευσης για την συνολική πορεία της ομάδας αλλά και τις επαναλαμβανόμενες εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του Καστρίτη που αυτή τη φορά μας μάλωσε που αγχώνουμε την ομάδα με τα «πρέπει»…

ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΤΖ «ΚΑΥΤΟ» ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με τον Χότζ να επανεμφανίζεται στο γήπεδο μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον ποακ ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και για τη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές αντιδράσεις, στα ριμπάουντ οι Γουίλις, Γούντμπερι και Ρόμπερτς έλεγχαν την κατάσταση και στην επίθεση υπήρχαν σωστές επιλογές και αποτελεσματικότητα με κύριο εκφραστή τον Χότζ που ξεκίνησε με 4 στα 4 τρίποντα. Το 38-32 περίπου στα μέσα του 2^ου δεκαλέπτου ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συνολικής καλής μας παρουσίας. Το κακό όμως τελείωμα στα τελευταία δεύτερα του ημιχρόνου που επέτρεψε στον αντίπαλο μας να προσπεράσει έδειχνε ότι χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα για να διεκδικήσουμε τη νίκη.

ΦΡΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΓΚΡΙ», ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΤΑ

Όταν απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό κάθε λάθος στοιχίζει. Είτε μιλάμε για λάθος δικό σου, είτε μιλάμε για λάθη των διαιτητών. Άλλοι διαιτητές βγήκαν στο 3^ο δεκάλεπτο καταπίνοντας την σφυρίχτρα τους όποτε έπαιζε άμυνα ο Ολυμπιακός και επιτρέποντας του να βρει ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ερυθρόλευκο ξέσπασμα απάντησε με αστοχία και ακόμη περισσότερα φθηνά λάθη με αποτέλεσμα γρήγορα το παιχνίδι να αποτελέσει τυπική διαδικασία με τον νικητή γνωστό από νωρίς. Η βιασύνη του Καστρίτη να πετάξει «λευκή πετσέτα»

ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟ

Αυτά τα 15’ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ότι το πιο ελπιδοφόρο είδαμε σήμερα ενόψει της συνέχειας. Φυσικά σε αυτή την καλή εικόνα καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ευστοχία του Χότζ που πιθανόν να ήταν και κάτι τυχαίο. Η ουσία όμως είναι ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε με ομάδα. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δύναμη στις διεκδικήσεις, υπομονή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Όλα αυτά όμως κάπου έλαβαν τέλος κάπως άκομψα, βιαστικά και με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βρήκε κάποια λύση ο Καστρίτης, δεν το ζόρισε και πολύ και έτσι απλά αποδεχθήκαμε την ήττα όπως ακριβώς την είχαμε «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς… Ανεβασμένος ο Τολιόπουλος σε σχέση με το προηγούμενο κακό παιχνίδι του, θετικός ο Ρόμπερτς όπως και οι Γούντμπερι και Κούπερ αν και μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Εκτός ρυθμού ο Φιγκερόα, μέτριος και ο Γουίλις αλλά είχαν απέναντι τους αρκετά καλούς αμυντικούς.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΝΙΚΕΣ

Πάλεψε όσο μπορούσε, είχε κάποια καλά διαστήματα, έδειξε ότι βελτιώνεται αλλά ως εκεί. Ξεχώρισε ο Χότζ με 23 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά και 5 κλεψίματα στην 2^η ουσιαστική του εμφάνιση από το ξεκίνημα της χρονιάς. Παραμένει το πρόβλημα στην άμυνα αλλά και τα φθηνά λάθη στην επίθεση από την στιγμή που η κούραση κάνει την εμφάνιση της. Παρόλα αυτά ακολουθούν παιχνίδια όπου εκεί δεν γίνεται να αρκεστούμε στην βελτίωση και την προσπάθεια. Η ομάδα χρειάζεται νίκες και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

ΥΓ. Στενάχωρες αλλά ρεαλιστικές οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα. Από την άλλη αυτές του Καστρίτη ήταν μόνο στενάχωρες… μιας και ΑΡΗΣ χωρίς «πρέπει» δεν γίνεται να υπάρχει. Είτε βολεύει τον εκάστοτε προπονητή, παίκτη, διοικητικό παράγοντα είτε όχι, στον ΑΡΗ υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης αλλά και πίεση για να πετύχεις τους όποιους στόχους. Και όταν οι στόχοι σου περιορίζονται σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία ακόμη και το πως το πετυχαίνεις έχει τη σημασία του. Αν δεν το καταλαβαίνεις όλο αυτό  υπάρχει πρόβλημα.

ΥΓ2. Σχεδόν γεμάτο το Παλέ παρά την τραγική πορεία της ομάδας. Καλό είναι να τα θυμόμαστε και αυτά προτού μιλήσουμε για γκρινιάρηδες, ανθρωποφάγους οπαδούς χωρίς ενσυναίσθηση της κατάστασης.