Όσο και αν θέλαμε να αποφύγουμε την φετινή χρονιά παιχνίδια με χαρακτήρα «must-win” ή «τελικού» δυστυχώς μόλις από την έναρξη του Β γύρου ο ΑΡΗΣ μας μπαίνει σε αυτή την διαδικασία. Μόνο με νίκη σήμερα η ομάδα θα ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας και θα βάλει τις βάσεις για μια πιο ήρεμη συνέχεια …ώστε να αποφύγει ένα δραματικό φινάλε ανάλογο των τελευταίων ετών.

Με τους Λίτλ και Μιλόσεβιτς να δίνουν κανονικά το παρών στην σημερινή αναμέτρηση ο Σάββας Καμπερίδης καταστρώνει τα δικά του πλάνα νίκης. Πλάνα νίκης που θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση που θα παρουσιαστούν οι παίκτες του και τα επίπεδα συγκέντρωσης που θα δείξουν κατά την διάρκεια του αγώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μιλόσεβιτς που στο τελευταίο παιχνίδι που έσφιξε τα δόντια για να αγωνιστεί ήταν σκιά του εαυτού του. Ενώ η αστάθεια των περισσότερων παικτών στην απόδοση τους είναι ένα ακόμη στοιχείο που θα κρίνει το παιχνίδι. Μια ο Τσάλμερς, μια ο Σούλερ, μια ο Ντεκόζι, μια ο Λίτλ αποδίδουν καλά. Ποτέ όμως δεν έχουμε δει 2-3 από τους Αμερικάνους μας να παίζουν καλά στο ίδιο παιχνίδι. Και φυσικά είναι το κομμάτι της άμυνας όπου αρκετές φορές έχουμε δείξει ότι μπορούμε να παίξουμε δυνατά και αποτελεσματικά αλλά τις περισσότερες φορές το ξεχνάμε. Το Μεσολόγγι από την άλλη έχει τα δικά του προβλήματα και βρίσκεται και αυτό στον πάτο της βαθμολογίας αλλά σαν εικόνα ομάδος για την ώρα φαντάζει πιο συμπαγής και λειτουργική. Όλα αυτά όμως θα φανούν πάνω στο παρκέ, εκεί όπου αισιοδοξούμε να δούμε τον ΑΡΗ να επιστρέφει στις νίκες ύστερα από καιρό.

Αν ο πρωταρχικός στόχος της ομάδος φέτος ήταν να μην μπλέξει σε περιπέτειες τότε σίγουρα έχουμε ήδη αποτύχει. Και μόνο που φθάσαμε στο σημείο να αγχωνόμαστε για την εντός έδρας αναμέτρηση με το Μεσολόγγι δείχνει πολλά. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμη πολλά παιχνίδια και εφόσον η ομάδα βρει τα πατήματα της πάνω στο παρκέ μπορεί να ξεμπλέξει. Επιβάλλεται να γίνει η αρχή σήμερα πάση θυσία και αυτήν ακριβώς την αυτοθυσία θέλουμε να δούμε από όλη την ομάδα σήμερα. Άντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ σύνελθε και πάτησε τους!

ΥΓ. Σε όλους μας αρέσουν αυτές οι δημόσιες εμφανίσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη και όλη αυτή η αναδρομή στο ένδοξο και μοναδικό ιστορικό παρελθόν του Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού. Ακόμη και αν «ξεπετάγονται» μέσα από αυτό δυσάρεστες αναμνήσεις από ανθρώπους σαν τον Μητρούδη και τον Μπουτάρη σχετικά με το έγκλημα της φυγής του μπασκετικού Θεού Νίκου Γκάλη. Το ότι σε όλες αυτές τις συζητήσεις δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στο σήμερα και δεν στέλνεται ένα σύντομο μήνυμα προς την Πολιτεία για την αδικία προς τον ΑΡΗ στο θέμα του Παλέ, κάτι δείχνει…

Αγώνα με χαρακτήρα προετοιμασίας δίνει ο ΑΡΗΣ μας την Κυριακή το απόγευμα(18.00) στο Nick Galis Hall κόντρα στον Παναθηναϊκό. Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των 2 ομάδων σε συνδυασμό με την αγωνιστική κατάσταση του ΑΡΗ μας αλλά και τις δεδομένες απουσίες των Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι άλλο πέρα από μια αξιοπρεπής εμφάνιση.

Τι να πρωτοσχολιάσεις καθαρά αγωνιστικά κόντρα στον Παναθηναϊκό όταν ο ΑΡΗΣ έχασε για πλάκα από το πιο δυνατό(αλλά και προβληματικό) Περιστέρι και με σχετικά εύκολα από τον Κολοσσό μέσα στο σπίτι του; Αυτό που μπορεί να κάνει ο Καμπερίδης και οι παίκτες του είναι να δουν αυτό το παιχνίδι ως μια σκληρή προπόνηση σε πραγματικές συνθήκες και να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ενόψει της συνέχειας. Στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση που δυστυχώς δεν βλέπουμε από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει ανεξαρτήτως από το αν απουσιάζουν εδώ και καιρό 2 σημαντικά εργαλεία του ρόστερ. Η πνευματική ετοιμότητα της ομάδος ως τώρα μοιάζει η «Αχίλλειος πτέρνα» μας μιας και στην πλειοψηφία των παιχνιδιών ή  η ομάδα δεν μπαίνει ποτέ σωστά στο παιχνίδι ή ξαφνικά με την πρώτη στραβή χάνεται η όποια συγκέντρωση. Με λιγότερο άγχος από την απουσία του «πρέπει» απέναντι στον Παναθηναϊκό πρέπει τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ομαδικό να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο παρά τον υψηλό βαθμό δυσκολίας.  Μόνο έτσι η ομάδα θα καταφέρει να μαζέψει βαθμούς αυτοπεποίθησης και να μπει στα κρίσιμα βαθμολογικά παιχνίδια πιο δυνατός.

Όσο και αν μας πληγώνει το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Παναθηναϊκό με την ήττα να την θεωρούμε δεδομένη… δεν παύει να είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Στην κατάσταση που είμαστε άλλα είναι τα must-win παιχνίδια και εκεί ευελπιστούμε να δούμε τον ΑΡΗ να παλεύει και να κερδίζει. Μακάρι ο Καμπερίδης και οι παίκτες του να αξιοποιήσουν τόσο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό όσο και τις ημέρες μέχρι τον κρίσιμο αγώνα με τον Μεσολόγγι ώστε ο φετινός εφιάλτης να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το πιο δυσοίωνο από όλα την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ότι δεν έχει διαφανεί ακόμη η ελπίδα σε καθαρό αγωνιστικό επίπεδο από όπου μπορεί να πιαστεί αυτή η ομάδα για να σωθεί. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο οι καθυστερήσεις στις πληρωμές.

Προκλητικά αδιάφορος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψε στο Περιστέρι να πάει στο +26 και να βάλει τις βάσεις για μια εύκολη νίκη. Η αντίδραση του δεύτερου ημιχρόνου με τα μακρινά σουτ απελπισίας απλά συμμάζεψαν το σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Βλέποντας τον ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης στο μυαλό μας ήρθε ο προσφάτως εορτάζοντας Γ.Ιωαννίδης και το πώς θα αντιδρούσε προς την εικόνα των παικτών του μέσα στο γήπεδο. Σαν υπνωτισμένοι οι παίκτες πάνω στο παρκέ απλά παρακολουθούσαν τον έναν και μοναδικό πόιντ γκαρντ του Περιστερίου τον νεαρό Καράμπελα να ξανασυστήνεται στο Ελληνικό κοινό… Άνω κάτω έκανε την άμυνα μας με τους παίκτες που καλέστηκαν να τον περιορίσουν να μοιάζουν με ερασιτέχνες αθλητές παιδικής ομάδος.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Και όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να μπαίνει έτσι στο παιχνίδι εύλογα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα. Προετοιμάζεται η ομάδα «πνευματικά» για να κατέβει να παίξει ένα παιχνίδι που είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει; Γνωρίζει κανείς από το τεχνικό τιμ ότι οι 2 βασικοί πόιντ γκαρντ του αντιπάλου ήταν εκτός μάχης και ο Καράμπελας ίσως θα έπρεπε να πιεστεί παραπάνω σε άμυνα και επίθεση; Συζητιέται σε γενικές γραμμές κάποιου είδους επιθετικό πλάνο ή το να στήνονται οι ψηλοί στο τρίποντο και να βαράνε βαφτίζεται πλάνο; Σχεδόν 15 τρίποντα εκτέλεσαν οι ψηλοί σου που δεν διακρίνονται για το μακρινό τους σουτ. Ενώ  ασιστ κοντά στο καλάθι ή κάποιο πικ εν ρολ ούτε για πλάκα. Υπάρχει πόιντ γκαρντ στην ομάδα που οργανώνει το παιχνίδι ή όχι; Υπάρχει τεχνικό τιμ στην ομάδα που κάνει scouting του αντιπάλου;  Λειτουργεί ο προπονητής κατά την διάρκεια του αγώνα ή με το που στραβώνει η φάση πελαγώνει ξεχνώντας παίκτες στον πάγκο; Ψιλά γράμματα για τον μπασκετικό ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων.

ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – ΤΑ ΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΦΤΑΙΕΙ…

Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την εικόνα πάνω στο παρκέ αυτό είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην ομάδα. Κανείς δεν φταίει! Όλοι κάνουν καλά την δουλειά τους και απλά έχει γίνει αποδεκτό ότι η ομάδα δεν μπορεί αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Κάτι που δυστυχώς έχει περάσει και σε μερίδα του κόσμου που μπερδεύει την στήριξη στην ομάδα με την εκνευριστική ανοχή στην σωρεία λαθών που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Σίγουρα ισοπεδώνοντας όλη την προσπάθεια που έχει γίνει δεν προσφέρεις κάτι αλλά το να μην πιέζεις για το καλύτερο προσφέροντας άλλοθι στους «πρωταγωνιστές» δεν οδηγεί πουθενά.

ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Πέντε λεπτά μπασκετικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να εξαντλήσεις όλα τα αποθέματα σου σε κολλύρια, αλκοόλ και ψυχοφάρμακα… Κανένα αγωνιστικό πλάνο, καμία διάθεση για το κάτι παραπάνω παρά μόνο μια άναρχη αντίδραση όταν όλα φάνηκαν να έχουν κριθεί. Όσο οι διοικούντες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται κάποιου είδους ηλεκτροσόκ για να συνέλθει τόσο θα συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες και ο ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έχει τυπική συμμετοχή. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ…

ΥΓ. Έπρεπε να φθάσουμε μήνα Ιανουάριο για να ακούσουμε πλέον και στις δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν παίκτες. Παίκτες όμως υπήρχαν το καλοκαίρι, παίκτες υπήρχαν και πριν 1-2 μήνες όπου και τότε η κατάσταση έδειχνε που πήγαινε.

ΥΓ2. Οι ξένοι δεν μπορούν να αλλάξουν γιατί έχουμε μπάν. Έλληνας παίκτης που να δώσει το κάτι παραπάνω δεν μπορεί να έρθει για κάποιον λόγο. Ο προπονητής δεν αλλάζει γιατί είναι καλό παιδί και μάλλον δουλεύει δωρεάν.  Όποιος δεν το έχει καταλάβει τελείωσε ο πρώτος γύρος(απομένει η ήττα από τον Παναθηναϊκό) και ο ΑΡΗΣ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Λάρισα και το Μεσολόγγι που αγωνιστικά πάνω στο παρκέ μοιάζουν να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω.

ΥΓ3. Άραγε αν αντί για τον Καμπερίδη στον πάγκο είχαμε το παλικάρι που σκουπίζει το παρκέ πόσο χειρότερο ΑΡΗ θα βλέπαμε;  

Την επιστροφή στις νίκες θα ψάξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Περιστέρι σήμερα στις 19.30 στο Nick Galis Hall. Ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο παιχνίδι τόσο για την ομάδα μας όσο και για τον αντίπαλο μας με τις απουσίες λόγω τραυματισμών και τα πήγαινε-ελα(στο Περιστέρι) να συνθέτουν μια θολή εικόνα για την αγωνιστική κατάσταση και των 2 ομάδων. Αγωνία μέχρι το τζάμπολ για τη συμμετοχή των Σούλερ και Μιλόσεβιτς.

Μας έχει μπερδέψει ο φετινός ΑΡΗΣ με τα διαφορετικά πρόσωπα που δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι για αυτό κάθε λογική ανάγνωση της σημερινής αναμέτρησης πάει στα σκουπίδια. Το Περιστέρι αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατή και πλήρης ομάδα ως τώρα με την παρουσία του δεν πείθει. Όπως δεν πείθει και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες έχει και τις απουσίες των Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;) και Σούλερ(;) που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Κόντρα στον Ιωνικό αν και ηττηθήκαμε η ομάδα έδειξε αξιόμαχη παίζοντας πιο ορθολογικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτό θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα με συγκεκριμένους παίκτες όμως να βγαίνουν μπροστά όπως ακριβώς έκανε ο Σούλερ την τελευταία αγωνιστική.  Τσάλμερς, Λίτλτ και Ντεκόζι θα πρέπει να πάρουν περισσότερο χρόνο και πρωτοβουλίες. Ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσει ο Καμπερίδης στην διαχείριση των Κουζέλογλου, Χαριτόπουλου και Σλαφτσάκη μιας και είναι οι μοναδικοί παίκτες που μπορούν να παίξουν κάτω από το καλάθι. Σχήματα με Κουζέλογλου-Χαριτόπουλο μαζί δεν θα πρέπει να δούμε όπως και τους ελάχιστους ψηλούς μας να μπαίνουν σε διαδικασίες full-press από το ξεκίνημα του αγώνα… Χρειάζεται πλάνο και συγκέντρωση ώστε να έρθει η νίκη.

Η διοίκηση έστω και με καθυστέρηση αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο συνεπής στις υποχρεώσεις της και αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί από όλους τους παίκτες. Όποια και αν είναι τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη αυτή τη νίκη και θα πρέπει να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να την πάρει. Το Περιστέρι έχει τα δικά του θέματα και θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δύσκολα να σχολιάσεις την κίνηση της διοίκησης με το άνοιγμα που έκανε για ακόμη μια φορά προς τον κόσμο… Το σίγουρο είναι ότι η στήριξη των οργανωμένων από την πρώτη κιόλας μέρα σε αυτή την προσπάθεια είναι αξιέπαινη.

Σε γιορτινούς ρυθμούς… ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σκορπώντας θλίψη με την παρουσία του πάνω στο παρκέ κατάφερε να χάσει εύκολα από τον εντυπωσιακό σήμερα Κολοσσό μέσα στο Παλέ. Την δόξα των αντιπάλων μας ζήλεψε η Τσαρούχα και ο Παναγιώτου όπου με εμετικά σφυρίγματα γεμάτο κόμπλεξ φρέναραν την προσπάθεια των παικτών του Σάββα Καμπερίδη στην ύστατη προσπάθεια αντεπίθεσης καταφέρνοντας τελικά οι διαιτητές να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές του αγώνα.

Αν κάτι το θετικό μπορούσε να διακρίνεις συστηματικά στα προηγούμενα παιχνίδια για την ομάδα μας αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμπαινε δυνατά στα παιχνίδια. Μέχρι και αυτό σήμερα ξεχάστηκε και η ομάδα μπήκε από το τζάμπολ με τα χέρια κατεβασμένα.  Η άμυνα με τα μάτια της ομάδος μας κατάφερε να κάνει τους Ροδίτες να μοιάζουν με ομάδα από το NBA και να πάρουν με ευκολία μια σημαντική νίκη.  Γνωστό το ότι υπήρχαν οι απουσίες στους ψηλούς, ωστόσο δεν φάνηκε να υπήρχε κάποιο πλάνο ή γενικότερη σκέψη για το πώς θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα. Το ροτέισον στους ψηλούς λες και το είχαν από πριν ετοιμάσει χωρίς καμία ουσία ενώ η άμυνα κάτω από το καλάθι δεν επιφύλασσε καμία απολύτως έκπληξη για τους αντίπαλους ψηλούς. Εκεί που είναι να βάζεις τα γέλια και τα κλάματα είναι στην επίθεση. Φοβισμένοι παίκτες, καρφωμένοι στο τρίποντο και κάποιοι πιο γενναίοι που τολμάνε και σουτάρουν υπό την πίεση του χρόνου ανεξαρτήτως συνθηκών. 22 δίποντα – 36 τρίποντα δείχνουν την δουλειά και το πλάνο… Ενώ μπλόκ άουτ στην ομάδα περιέργως κάνει μόνο αυτός ο Γιωργάκης που το παιδί δεν είναι για αυτό το επίπεδο παρόλο που η Basket League έχει πιάσει πάτο.  Και όλα αυτά κόντρα στον Κολοσσό Ρόδου που παλεύει και αυτός για την γρήγορη σωτηρία του.  Έργο Καμπερίδη; φταίει η «κατάσταση»; Τα μπάτζετ; Τα μπαν; Κάτι φταίει πάντως…

Η «σκληρή» καθημερινή προπόνηση και οι όποιες πληρωμές δεν έπιασαν τόπο και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο απογοητευτικός από ότι τον είχαμε δει ως τώρα κάνοντας τους αντιπάλους  μας να μοιάζουν με NBAers. Ήρθε και η Τσαρούχα με τον Παναγιώτου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και αυτοί εδώ και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει και αυτούς πέρα από τους αντιπάλους και τον κακό του εαυτό. Το βέβαιο είναι ότι αν αφήσουμε την εμετική σημερινή διαιτησία να επισκιάσει το αγωνιστικό ναυάγιο μας τότε η ήττα θα είναι διπλή…

ΥΓ. Από ότι φαίνεται το Ελληνικό μπάσκετ για να ξανασηκώσει κεφάλι θα πρέπει να γίνει κυριολεκτικά στάχτες.  Να μην παράγει ευρώ και να ξεβρωμίσει ο χώρος από κάθε τι σάπιο. Μέχρι τότε θα ανεχόμαστε ανθρωπάκια σαν την Τσαρούχα και τον Παναγιώτου.

ΥΓ2. Είπαμε ο Σάββας κάνει πολλές δουλειές στην ομάδα (προφανώς εκτός του προπονητή), είναι καλό παιδί… τον αγαπάμε.. είναι σημαία μας(μόνο αυτό δεν μας είπαν τα παπαγαλάκια) … Αλλά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις παίκτες λόγω χρημάτων και μπαν τότε το μόνο που σου απομένει είναι να αλλάξεις προπονητή μπας και αλλάξει αυτό το χάλι.

Άλλη μια μίνι-προετοιμασία έλαβε τέλος για την ομάδα μας όπου πλέον επιστρέφει στη δράση για τα καλά μπαίνοντας σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών και ταξιδιών! Η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού είναι πρόβλημα για τον Σάββα Καμπερίδη και τους παίκτες του αλλά όπως και κόντρα στον Ηρακλή έτσι και τώρα με αντίπαλο τον Προμηθέα υπάρχει η πίστη ότι η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα βαφτεί κίτρινη!

Με τις μικροενοχλήσεις σε διάφορους παίκτες να έχουν ξεπεραστεί και τους διεθνείς Μιλόσεβιτς και Φλιώνη να έχουν επιστρέψει η προετοιμασία της ομάδος μας ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτό το σημαντικό παιχνίδι. Σημαντικό, γιατί με νίκη ο ΑΡΗΣ επί του δυνατού Προμηθέα θα αρχίσει να πείθει ότι φέτος δεν θα μπλέξει σε περίεργες περιπέτειες. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει η ομάδα να βγάλει το πάθος και την ενέργεια που έβγαλε κόντρα στον Ηρακλή αλλά να βελτιώσει και αρκετά κομμάτια στο παιχνίδι της. Σίγουρα οι προπονήσεις βοηθάνε το τακτικό κομμάτι αλλά αυτό που φαινόταν περισσότερο να λείπει στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν η ενέργεια από συγκεκριμένους παίκτες. Ντραγκίσεβιτς και Σούλερ παρουσιάστηκαν «εκτός φόρμας» και σίγουρα αυτό το διάστημα προπονήσεων θα βοήθησε. Ενώ και ο Τσάλμερς μοιάζει εξαρχής να είναι μπερδεμένος και χωρίς καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του. Αν δούμε κάποια από τα παραπάνω να αλλάζουν τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε για τη νίκη. Ο Προμηθέας τα τελευταία χρόνια είναι δυνατός αλλά φέτος είναι αρκετά πιο κάτω από τις προηγούμενες χρονιές. Συν τα προβλήματα τραυματισμών και κορονοϊού που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ομάδα από την Πάτρα. Και αυτή ακριβώς την αγωνιστική κατάσταση του Προμηθέα θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ώστε να πάρουμε τη νίκη.

Η αγωνιστική απραξία πάντα είναι πρόβλημα για κάθε ομάδα. Ο ΑΡΗΣ όμως των ειδικών συνθηκών(και φέτος) έδειχνε να χρειαζόταν περισσότερο τον χρόνο προπονήσεων παρά το μομέντουμ της νίκης επί του Ηρακλή. Μπαίνουμε δυνατά από το ξεκίνημα και συνεχίζουμε την νικηφόρα παράδοση κόντρα στους μικρούς που ξαφνικά ψήλωσαν! Μια νίκη που θα φέρει από νωρίς μια ανακούφιση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την απάντηση που έπρεπε πήραν οι συμπολίτες μας πάνω στο παρκέ από έναν οριακά βελτιωμένο ΑΡΗ αλλά πολύ παθιασμένο! Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έβγαλαν περίσσια ενέργεια σε αρκετά σημεία του αγώνα καταφέρνοντας τελικά να γυρίσουν το παιχνίδι και να φθάσουν στη νίκη. Κορυφαίος ο «φευγάτος» Ντεκόζι που έδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Σημαντική βοήθεια και από τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη στο σημείο που όλα έδειχναν χαμένα.

Το ονειρικό ξεκίνημα της ομάδος μας γρήγορα έδωσε τη θέση του στην αναμενόμενη ως ένα βαθμό προβληματική εικόνα μας. Το +14 πήγε περίπατο και ο Ηρακλής στήνοντας το δικό του πάρτι κυρίως στην 3^η περίοδο κατάφερε να φθάσει και στο  +12. Όλα αυτά όμως μέχρι που το τυχαίο ανακάτεμα της τράπουλας από τον Σάββα Καμπερίδη έπιασε τόπο και στο πρόσωπο των Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη βρήκε τους παίκτες που θα κάνουν σχεδόν όλες τις δουλειές και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Παρέα με τον πολύ καλό σήμερα Ντεκοζί, ο ΑΡΗΣ προσπέρασε και κλείδωσε μια σημαντική νίκη προσγειώνοντας τους υπερόπτες(για κάποιο ανεξήγητο λόγο) αντιπάλους στην σκληρή και γνώριμη για αυτούς πραγματικότητα!

Ελάχιστη η βελτίωση της ομάδος σε επίπεδα τακτικής μιας και δεν είδαμε να βγαίνει κάποιο play ή να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στο παιχνίδι. Μάλιστα το come back όπως και στο Μεσολόγγι ήρθε μέσα από έναν άναρχο τρόπο παιχνιδιού. Η τεράστια όμως διαφορά σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα 2 επίσημα παιχνίδια ήταν στην πνευματική ετοιμότητα και μαχητικότητα που έδειξαν όλοι οι παίκτες. Ακόμη και αυτοί που δεν βλεπόντουσαν σήμερα όπως οι Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ. Ο ΑΡΗΣ έχει και ποιότητα και μπόλικη ενέργεια που μπορεί να βγάλει μέσα στο γήπεδο παρά τους «περιορισμούς» του ρόστερ. Φυσικά αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να το αναγνωρίσει ο κουμανταδόρος της ομάδος που και σήμερα έδειξε πέρα από αργά αντανακλαστικά… απελπιστικά χαμένος στα πλάνα του. Ξέχασε τους Ντεκόζι, Κουζέλογλου και Χαριτόπουλο που είχαν καταλυτική παρουσία στο πρώτο μέρος στον πάγκο, ανέχτηκε υπερβολικά τον κάκιστο Ντραγκίσεβιτς και επέμεινε αδικαιολόγητα(με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις) στην άμυνα ζώνης στο 3^ο δεκάλεπτο την στιγμή που ο αντίπαλος είχε στήσει το δικό του πάρτι έξω από τα 6.75. Ευτυχώς όμως ο αφηνιασμένος Ντεκόζι μαζί με την ελληνική τριπλέτα Κουζέλογλου, Σλαφτσάκη και Φλιώνη έσωσαν την παρτίδα.

Σπουδαία νίκη η σημερινή απέναντι στον κατακαημένο Ηρακλή που έπεσε απότομα από το καλάμι που είχε καβαλήσει! Η ομάδα έβγαλε αντίδραση και έδειξε χαρακτήρα όταν η μπάλα έκαιγε. Κέρδος πέρα από τους 2 βαθμούς η παρουσία των Ντεκόζι και Κουζέλογλου που πείθουν ότι πρέπει να έχουν πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Προβληματισμός για τα «δυνατά όπλα» της ομάδος που ούτε σήμερα ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Κρατάμε την νίκη και την μαχητικότητα που έδειξε η ομάδα και συνεχίζουμε!

ΥΓ.  Ο Ντεκόζι που ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της επιστροφής ελέω Καμπερίδη τελικά κρατάει τον προπονητή μας στην θέση του. Αν κόβει το μάτι σου στις επιλογές παικτών…

ΥΓ2. Ο Ηρακλής στη Λάρισα θα μας κέρδιζε να υποθέσω;

ΥΓ3. Αν το μπασκετικό θαύμα του Γηραιού(σύμφωνα με τα λεγόμενα των συμπολιτών μας) έχασε από την «δεύτερη πεντάδα» του ΑΡΗ μας τότε μόνο αισιόδοξοι θα πρέπει να είμαστε.

ΥΓ4. Χειρότερη της τραγικής ποιότητας των παικτών που αγωνίζονται πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα, η Ελληνική διαιτησία που καταφέρνει με περίσσια ευκολία να εκνευρίσει και τις 2 ομάδες.

ΥΓ5. Πόσο μας έλειψες ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Από χίλια κύματα πέρασε ο αγώνας κόντρα στον  Ηρακλή  με το τζάμπολ τελικά να ορίζεται για το απόγευμα της Τρίτης(17.00). Οι 2 ομάδες εισέπραξαν εντελώς διαφορετικά αυτές τις αναβολές με τον ΑΡΗ μας να προσπαθεί να αξιοποιήσει τον χρόνο που του δόθηκε και τον Ηρακλή από την άλλη πλευρά να πείθει άπαντες ότι έχει καβαλήσει το καλάμι μόνο και μόνο επειδή ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε τραγική κατάσταση…  Τραγική κατάσταση που φέτος ευελπιστούμε να μην ζήσουμε τόσο έντονα και να δούμε από αυτό κιόλας το παιχνίδι τον  Σάββα  Καμπερίδη  και  τους παίκτες του να δίνουν απαντήσεις πάνω στο παρκέ!

Αγωνιστική απραξία ή μίνι προετοιμασία; Όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας… όταν όμως μετά τις πρώτες σφαλιάρες από Ιωνικό και Μεσολόγγι η δικαιολογία σου είναι η έλλειψη χρόνου και το επίπεδο ετοιμότητας τότε μόνο ως προετοιμασία μπορείς να το δεις. Προετοιμασία ώστε απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως είναι ο Ηρακλής να δείξεις ότι έχεις πλάνο, διάθεση και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να φθάσεις στη νίκη. Οι συμπολίτες μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα που μπορεί να κοιτάξει τον ΑΡΗ με υπεροψία και να θεωρήσει τη νίκη δεδομένη πριν καν το τζάμπολ.  Αν ο Καμπερίδης στην τελευταία του πιθανόν ευκαιρία φανεί ότι έχει πείσει τους παίκτες του να παλέψουν, έχει μοιράσει τους ρόλους σωστά και έχει περάσει μια αγωνιστική φιλοσοφία τότε η νίκη θα έρθει. Το μπάχαλο όμως που παρακολουθήσαμε απέναντι σε Ιωνικό και Μεσολόγγι δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Η ομάδα μας έχει την ποιότητα για να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια αυτού του επιπέδου. Αρκεί ο καθένας από την πλευρά του να αποδειχθεί επαγγελματίας στο ρόλο του. Από τον προπονητή στην άκρη του πάγκου μέχρι τον τελευταίο παίκτη που θα κληθεί να αγωνισθεί.

Πάνω στο παρκέ θα πρέπει να τιμωρηθεί η αλαζονεία του Ηρακλή που πάνω στο τρέμουλο του για να προλάβει τον ΑΡΗ σε κακή κατάσταση αγνόησε πανδημίες, lockdown και στοιχειώδεις προϋποθέσεις  για την διεξαγωγή του παιχνιδιού.  Έτσι είναι όταν συνηθίζεις μακριά από τις μεγάλες κατηγορίες… Και δυστυχώς έτσι είναι όταν συνηθίζεις και βολεύεσαι να πετυχαίνεις τον ΑΡΗ στα δύσκολα. Η απάντηση πρέπει να δοθεί  από τον προπονητή και τους παίκτες μας! Κλείσε τους το στόμα ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Την στιγμή που η αντικατάσταση του Καμπερίδη παρουσιαζόταν ως δεδομένη τελικά του δόθηκε απλόχερα ακόμη μια ευκαιρία να πείσει ότι γίνεται δουλειά. Του δόθηκε χρόνος που θα μπορούσε να είχε δοθεί στον νέο προπονητή(όπως αποφάσισαν οι «ειδικοί») και όλο αυτό το χρονικό διάστημα να γινόταν μια προετοιμασία με άλλον αέρα και άλλη φιλοσοφία. Πολύ λογική σκέψη για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών…

ΥΓ2. Για λύπηση ο γηραιός και ο κόσμος του που πλέον έχουν φθάσει στο σημείο να πανηγυρίζουν έβδομες θέσεις, ευρωπαϊκές συμμετοχές στο τίποτα και «μονόφθαλμες» νίκες επί «τυφλών» αντιπάλων. Προφανώς και το  γνωστό «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή» είναι άγνωστο για τους συμπολίτες μας.

Ξεκίνημα στα παιχνίδια χωρίς γυρισμό για τον ΑΡΗ μας όπου το μεσημέρι του Σαββάτου θα υποδεχθεί στο θρυλικό Παλε τον Ήφαιστο Λήμνου. Μετρημένα τα κουκιά πλέον για να σωθεί ο ΑΡΗΣ πάνω στα παρκέ και άπαντες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να το πετύχουμε. Οι καλές εμφανίσεις και οι εντυπώσεις δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και μόνο οι βαθμοί της νίκης έχουν αξία.

Σε αντίθεση με το διάστημα της μεγάλης διακοπής πριν τον αγώνα με τον Κολοσσό η προετοιμασία φαίνεται να κυλάει ομαλά με τον Σάββα Καμπερίδη να έχει όλους τους παίκτες στη διάθεση του. Τραυματισμοί δεν υπάρχουν όπως και διαμαρτυρίες για πληρωμές… Το αν αυτή η κατάσταση λειτουργήσει ευεργετικά θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Ο Ήφαιστος Λήμνου μπορεί να κάνει για τα δεδομένα του εξαιρετική χρονιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα φόβητρο. Συν φυσικά ότι εκτός έδρας δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά… Αντίπαλος μας όμως όπως στα περισσότερα παιχνίδια είναι πρώτα ο κακός μας εαυτός. Τα νεκρά διαστήματα σε άμυνα και επίθεση είναι αυτά που μας έχουν οδηγήσει στην δυσμενή βαθμολογική θέση. Ενώ και τα αντανακλαστικά από τον πάγκο ως τώρα δεν λειτουργούν και τόσο καλά με αποτέλεσμα παιχνίδια να χάνονται μέσα από τα χέρια μας με πανομοιότυπο βασανιστικό τρόπο. Ναι μεν η ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών θα παίξουν καθοριστικό ρόλο αλλά όπως είδαμε και στη Ρόδο το «πολυδιαφημισμένο» σχεδον triple double του Μπόχω δεν ήταν αρκετό. Για αυτό απαιτείται ομαδική προσπάθεια και συγκέντρωση από όλους τους παίκτες(και το τεχνικό τιμ) για 40’. Μόνο έτσι θα έρθει η πολύτιμη νίκη!

Μετά και την ήττα στη Ρόδο η κατάσταση είναι πλέον οριακή και το επόμενο στραβοπάτημα εκτός απροόπτου οδηγεί στον γκρεμό. Τα πως φθάσαμε ως εδώ όπως και τα γιατί η ομάδα πορεύεται με τη νέα διοίκηση σαν να μην τρέχει τίποτα είναι ψιλά γράμματα… Μόνο η μαζική παρουσία του κόσμου στο γήπεδο έχει σημασία για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Θα το ξαναπούμε όσο και αν κουράζουμε… Όταν βγαίνεις μπροστά οφείλεις να βρίσκεις λύσεις. Θα πάρεις δωρεές από κάποια πλούσια οικογένεια; Κανά περίεργο δάνειο από κάποια τράπεζα; Θα τα βάλεις από την τσέπη σου; κάτι πρέπει να κάνεις πάντως…

ΥΓ2. «Όμορφη» αυτή η ιστοριούλα με το Παλέ αλλά στην χώρα όπου μπαίνουν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα για ομάδες μαζί με το επίδομα γέννας στον ΑΡΗ μας λένε ότι το θέμα κολλάει για γραφειοκρατικούς λόγους.

Αξιόμαχος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό χωρίς όμως να καταφέρει το μικρό θαύμα που ήθελε. Η υπεροπλία του Παναθηναϊκού, τα προβλήματα της "τελευταίας" στιγμής και η προκλητική διαιτησία οδήγησαν στην ήττα. Παρόλα αυτά η ομάδα με την εικόνα της και την μαχητικότητα που έδειξε στέλνοντας το μήνυμα της ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Με την απρόσμενη απουσία του Μπράουν να διογκώνει το πρόβλημα στη θέση του πόιντ γκαρντ λόγω του τραυματισμού του Φλιώνη, ο ΑΡΗΣ είχε εξαρχής να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Κάτι που φρόντισε ο Σάββας Καμπερίδης να το κάνει ξεκάθαρο(μην τυχόν και κάποιος δεν γνώριζε το πρόβλημα και είχε απαιτήσεις) από το τζάμπολ επιλέγοντας να ξεκινήσει με τον νεαρό Βλάσσιο. Το 0-10 στο ξεκίνημα υπενθύμισε στον νεαρό κόουτς ότι ο ΑΡΗΣ έχει ξαναπαίξει με τον Μποχωρίδη στον άσσο και τον Γκετσεβίτσιους σε πιο δημιουργικό ρόλο. Και ενώ οι περισσότεροι περιμέναμε να δούμε μετά το κακό ξεκίνημα έναν ΑΡΗ να εγκαταλείπει την προσπάθεια και να αφήνεται στις διαθέσεις του Παναθηναϊκού όπως πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν οι παίκτες μας έβγαλαν αντίδραση και κατάφεραν να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Όσο και αν πάλευε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να "κλειδώσει" από νωρίς τη νίκη. Μποχωρίδης, Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Φιτζπάτρικ πήραν την ομάδα στις πλάτες του και προσπάθησαν να την σπρώξουν προς την ανατροπή. Ωστόσο η ποιότητα του Παναθηναϊκού αλλά και η κλασσική πράσινη σφυριχτά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στις εντυπώσεις. Πήραν χρόνο και οι πιτσιρικάδες λόγω των απουσιών με τον Σιδηροηλία να ξεχωρίζει. Αγωνίστηκε και ο νεοαποκτηθέντας Γεωργάκης γεννώντας ερωτηματικά για το πώς κατέληξε αυτός ο παίκτης στην ομάδα μας…

Πάλεψε ο ΑΡΗΣ όσο μπορούσε απέναντι στα προβλήματα του και τον Παναθηναϊκό κερδίζοντας τις εντυπώσεις… εντυπώσεις που στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να γίνουν νίκες ώστε να σωθεί η ομάδα. Αηδία για την "πράσινη" διαιτησία αλλά και τον "υπερήφανο" πρωταθλητή που φαίνεται να απολαμβάνει τον εξευτελισμό του ελληνικού μπάσκετ. Συγκινητική η παρουσία του κόσμου σε ένα παιχνίδι χαμένο από τα αποδυτήρια που συνήθως εξελίσσεται σε βασανιστήριο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζουμε!

ΥΓ. Μετά και την φυγή του Μπράουν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την άρση του μπαν αλλά και για όλους τους Αρειανούς παράγοντες που εδώ και πολλά χρόνια "γυροφέρνουν" την ομάδα να κάνουν αυτά που πρέπει για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο. Ναι μεν αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους βγαίνουν μπροστά σε αυτή την δύσκολη στιγμή …αλλά όταν βγαίνεις μπροστά το κάνεις γιατί μπορείς να παλέψεις.

ΥΓ2. Αντάξιος πρωταθλητής του ξεπεσμένου ελληνικού πρωταθλήματος των "δεινοσαύρων" της ΕΟΚ,  των "φυτευτών" του ΕΣΑΚΕ και των γκρι εντολοδόχων με την σφυρίχτρα ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ3. Στα π@π@ρια μας και αν δεν έρθει στη συνέντευξη τύπου ο μπαρμπα Πιτίνο…

ΥΓ4. Αν έχεις καλό μάνατζερ μπορείς να πετύχεις πολλά στον αθλητισμό λένε… και αν ο μάνατζερ έχει  καλούς φίλους μπορεί να κάνει το απίστευτο πιστευτό… γιατί οι φίλοι δεν θέλουν να στεναχωρούν ο ένας τον άλλο για να μην χαλάσει το οικογενειακό κλίμα και οι παρέες παλιάς γειτονιάς …που φάγανε τον ΑΡΗ.