Εξαρχής ήταν δύσκολη η αποστολή του να κερδίσεις σε μια έδρα που έχεις να φύγεις νικητής 22 ολόκληρα χρόνια αλλά ο Μάντζιος και οι παίκτες του έπειθαν με τις τελευταίες εμφανίσεις ότι είχαν την ικανότητα να το πετύχουν. Ωστόσο στην πράξη παρακολουθήσαμε κάτι εντελώς διαφορετικό από τον ανταγωνιστικό ΑΡΗ που περιμέναμε. Εύκολη ήττα από το 6΄,  με την αντίδραση που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα να είναι αυτό που πληγώνει περισσότερο παρά το τελικό 3-0.

ΑΝΕΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Όταν μόλις στο 6’ δέχεσαι το πρώτο γκολ και στη συνέχεια παραμένεις σε παθητικό ρόλο τα λόγια περιττεύουν. Αργή σκέψη, αργή εκτέλεση, νωθρότητα και μια γενικότερη αναποτελεσματικότητα σε κάθε μας ενέργεια. Αρκετά προβλήματα στην άμυνα που έμπαζε από όλες τις πλευρές. Την ίδια στιγμή που το «άνευρο» κέντρο και η έλλειψη πίεσης προς τους παίκτες του Ολυμπιακού τους επέτρεπε να κάνουν ανενόχλητοι το παιχνίδι τους και να γίνονται απειλητικοί. Ελάχιστες οι φορές που απειλήσαμε την αντίπαλη εστία, καμία από αυτές δεν ανάγκασε τον Τζολάκη να επέμβει και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη και οι αλλαγές που έγιναν, κινήθηκαν στο ίδιο χαμηλό τέμπο. Με εξαίρεση ίσως τον Φαμπιάνο και τον Κουέστα που ήταν ίσως οι μοναδικοί διασωθέντες από το σημερινό ναυάγιο.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ…

Με τον ίδιο τρόπο όπως αντιμετωπίζει όλες τις ομάδες που βρίσκονται ψηλότερα από εμάς αντιμετώπισε και σήμερα ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό.  Η επιλογή του Ρόουζ στο κέντρο άμυνα όπως και η παρουσία του Βεστράτε στο αρχικό σχήμα ήταν στην λογική της «προετοιμασίας» που θέλει όλους τους παίκτες ενόψει τελικού ετοιμοπόλεμους. Αντιθέτως ο Μοντόγια που και αυτός πήρε φανέλα βασικού ήταν περισσότερο λογική επιλογή από τον Φεράρι μιας και προτιμάτε στα περισσότερα παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει με αμυντικές… βλέψεις. Για ακόμη όμως ένα παιχνίδι φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν μας ταιριάζει. Η ταχυδύναμη  που χαρακτηρίζει μεγάλο κομμάτι του ρόστερ του είναι κάτι που εμείς για να την κοντράρουμε θα πρέπει οι παίκτες μας να δώσουν το κάτι παραπάνω. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ όπως φάνηκε δεν είχε τη διάθεση να ζοριστεί. Δεν μας βγήκε το παιχνίδι από νωρίς και το αφήσαμε στην τύχη του. Όταν όμως λειτουργείς έτσι τότε λογικό είναι η εμπιστοσύνη που έχεις κερδίσει από τον κόσμο και ο σεβασμός από τους αντιπάλους να κλονίζεται. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πρώτα από όλα τον Μάντζιο και μετέπειτα τους παίκτες του. Άλλο η διαχείριση δυνάμεων και άλλο η πνευματική ετοιμότητα. Σήμερα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα και το ότι δεν υπήρχε βαθμολογικό κίνητρο δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το κίνητρο είναι να βελτιωθείς αγωνιστικά και να χτίσεις σιδερένια αυτοπεποίθηση ενόψει τελικού. Και με εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν το πετυχαίνεις.

ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΤΑΝ… ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ

Εύκολα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε αφήνοντας την ομάδα μας να αρκεστεί στη «διαχείριση» δυνάμεων ενόψει της συνέχειας. Δεν ήταν αδιάφορος ο ΑΡΗΣ σήμερα στο Καραϊσκάκη αλλά με την εικόνα του έδειξε ότι δεν καιγόταν κιόλας… ώστε να τα δώσει όλα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Προβλημάτισε η ομάδα με αυτό που παρουσίασε σήμερα στο γήπεδο αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα δεν χάθηκε τίποτα. Το αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε τα επόμενα βήματα αυτής της «προετοιμασίας» πριν τον μεγάλο τελικό.

Αλύγιστη παρουσιάστηκε η Τσαρούχα και η παρέα της σήμερα στο Σ.Ε.Φ. όπου παρά την σπουδαία προσπάθεια του ΑΡΗ μας κατάφεραν να παραδώσουν τη νίκη στον αγαπημένο τους Ολυμπιακό. Απίστευτο χειρουργείο κυρίως στο Α΄ημίχρονο,  με τους 3 διαιτητές να βάζουν τα θεμέλια της νίκης του Ολυμπιακού από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Θλιβερός ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε σφύριγμα υπέρ του ΑΡΗ.

ΣΤΥΓΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με φόρα μπήκαν οι 3 διαιτητές στο παιχνίδι φροντίζοντας να κάνουν ξεκάθαρο στους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αγχωθούν όσο καλά και αν αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάθε ανάσα μας στην άμυνα και ένα φάουλ, κλεψίματα με τα πόδια, επιθετικά φάουλ σε κανονικά σκριν και «no foul» σε ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Παρά την φιλότιμη προσπάθεια των παικτών μας με 31-13 φάουλ εις βάρος μας και 39-9 βολές για τον Ολυμπιακό μόνο σε θαύμα ελπίζαμε. Το σε ποια επίθεση κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα και τι μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ελάχιστη σημασία έχει με τη διαιτησία που είχαμε σήμερα.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Πέρα από τον εκνευρισμό που μας πρόσφερε το σημερινό παιχνίδι, μας γέμισε και με ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Ο ΑΡΗΣ υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες έπαιξε όπως μπορούσε άμυνα, πάλεψε σαν σκυλί για τα ριμπάουντ και κυκλοφόρησε εξαιρετικά την μπάλα στην επίθεση με αποτέλεσμα να τελειώσει την αναμέτρηση με 50% στα τρίποντα. Ναι κάποια ήταν τυχερά αλλά και αρκετά από αυτά που χάθηκαν ήταν ελεύθερα. Είδαμε παίκτες σαν τον Χάρελ και τον Μπλούμπεργκς να παίρνουν τις πρωτοβουλίες που πρέπει και να είναι αποτελεσματικοί.  Είδαμε παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σαν τον Περσίδη και τον Κατσίβελη να βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο παιχνίδι. Είδαμε και τον Τολιόπουλο ορθώς παρά την αστοχία του να μην εγκαταλείπει. Μέχρι και τον Ρίντ είδαμε να βοηθάει. Όλα αυτά βάζουν ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στο σημερινό παιχνίδι και μια παρακαταθήκη για τα επόμενα.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ

Μόλις 5’ κανονικής διάρκειας αγώνα ήταν αρκετά για να καταλάβεις το τι ακριβώς μας περίμενε σήμερα. Με σφυρίγματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όποιου γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος έδωσαν τη χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό να πάρει μια νίκη που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα είχε κατακτήσει. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την μαχητικότητα και την βελτιωμένη εικόνα συνολικά σε ένα παιχνίδι «ιδιαίτερων συνθηκών» όπως αυτό εξελίχθηκε. Η νίκη δεν ήρθε όπως θα θέλαμε... θα αρκεστούμε στο ξεμπρόστιασμα του Ολυμπιακού και της ελληνικής διαιτησίας. 

ΥΓ. Πάτημα στο πόδι του επιτιθέμενου μέχρι και στο ποδόσφαιρο θα δινόταν κίτρινη κάρτα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό ούτε καν φάουλ!

ΥΓ2. Σεβαστή η διάθεση του κόουτς να θέλει να κρατάει άπαντες στην ομάδα επικεντρωμένους στο αγωνιστικό πλάνο χωρίς να ασχολούνται με τη διαιτησία. Εσύ όμως κόουτς οφείλεις έστω στη συνέντευξη τύπου να πεις δημόσια αυτό που όλοι μας νιώθουμε μετά από τέτοιες διαιτησίες.

ΥΓ3. Άγνωστο αν το να μην διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία είναι επιλογή της διοίκησης ή αυθόρμητη αντίδραση του τεχνικού τιμ και των παικτών. Σίγουρα όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του αξιοπρέπεια, καιρός πλέον να βρει και την φωνή του. Εδώ φωνάζουν ακόμη και όταν ευνοούνται οι "κορυφαίοι" της Ευρωλίγκας.

Τέλος σε αυτό το σερί θετικών συναισθημάτων έδωσε η ομάδα μας σήμερα πραγματοποιώντας μια άνευρη εμφάνιση και γνωρίζοντας την ήττα από τον Ολυμπιακό με 1-2. Κακός στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού ο ΑΡΗΣ μας, έχανε τις μονομαχίες και δεν ήξερε πως να επιτεθεί όποτε είχε την μπάλα. Έβαλε την πινελιά του στην ήττα και ο Δανός διαιτητής με ένα ανύπαρκτο πέναλτι και με μια γενικότερη «εχθρική» συμπεριφορά από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα.

ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Κάτι από το πρώτο ημίχρονο με την ΑΕΚ στον επαναληπτικό του κυπέλλου θύμισε το ξεκίνημα του αγώνα με τον Ολυμπιακό να μπαίνει φουριόζος και τους παίκτες μας να ψάχνουν τους τρόπους να αντιδράσουν. Μια ταχύτητα πάνω έμοιαζαν οι αντίπαλοι μας που σχεδόν πάντα έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα και κατάφερναν με γρήγορες μεταβιβάσεις να γίνονται απειλητικοί. Σε ένα από αυτά τα ανεβάσματα του Ολυμπιακού ο Χουτσεσιώτης δεν υπολόγισε καλά την παράλληλη σέντρα, έκανε κακή έξοδο και έδωσε το δικαίωμα στον Ναβάρο να σκοράρει με κεφαλιά χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει άλμα.

Ο ΔΑΝΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΟΥΣΕ… ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά με τον Δανό διαιτητή να μας κάνει ακόμη δυσκολότερα τα πράγματα. Μόλις 3’ αργότερα από το 0-1 ανακάλυψε πέναλτι σε μια φάση με τα κλασσικά σπρωξίματα που γίνονται μέσα στην περιοχή όταν η μπάλα είναι στον αέρα. Το 0-2 και η εικόνα του παιχνιδιού μόλις στο 20’ ήταν απογοητευτική για τον ΑΡΗ μας και δεν έδινε κάποια σπίθα αισιοδοξίας. Ένα συναίσθημα που έγινε ακόμη πιο έντονο στη συνέχεια με τους παίκτες μας να αδυνατούν να αντιδράσουν και να δείξουν κάτι καλύτερο.

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε σε διαδικασία διαχείρισης του σκορ και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κρατήσει περισσότερο την μπάλα στα πόδια του χωρίς πίεση και να κερδίσει μέτρα. Άσκοπες ενέργειες, κουραστικά πισωγυρίσματα και καμία έμπνευση στην προσπάθεια να γίνουμε απειλητικοί. Λίγες φάσεις όπου θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε με τον διαιτητή να αρνείται να δώσει έστω 2-3 φάουλ σε καλή θέση που ίσως θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γκολ. Η μείωση του σκορ στο 1-2 με το αυτογκολ του Κίνι μετά το άτσαλο γύρισμα του Ζαμόρα δεν άλλαξε κάτι. Στα λίγα λεπτά που απέμειναν δεν καταφέραμε να απειλήσουμε.

ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΩΣΤΑ

Τίποτα από τον ΑΡΗ των τελευταίων αγωνιστικών δεν θύμισε η ομάδα σήμερα. Άνευρος, χωρίς συνοχή και ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Από το 20’ που βρέθηκε πίσω με 0-2 έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 15’ για να αποφασίσει να ανέβει πιο ψηλά. Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο όπου είχαμε αρκετές φορές την μπάλα στα πόδια μας χωρίς ιδιαίτερη πίεση από τον Ολυμπιακό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν ξέραμε πως να επιτεθούμε. Το ευρύ ροτέισον που αναγκαστικά προχώρησε ο Μάντζιος και το κοκτέιλ συναισθημάτων από τις τελευταίες επιτυχίες μάλλον ήταν και οι βασικοί λόγοι που η ομάδα παρουσιάστηκε άδεια και αποπροσανατολισμένη από το πλάνο που υπηρέτησε στα προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και αυτή η έλλειψη ενέργειας έχει τις ρίζες της στην πνευματική ετοιμότητα που δεν είχαν οι παίκτες μας σήμερα. Τόσο αυτοί που έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής όσο και όλοι όσοι περιμένουν πως και πως την ευκαιρία τους για να αποδείξουν την αξία τους. Μοναδικό θετικό ο χρόνος συμμετοχής-προσαρμογής που πήρε ο Μανού Γκαρθία και ο Φέτφα.

ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ(?)

Σαν να μην έπαιζε ένα παιχνίδι όπου κρινόταν οι ελπίδες για την 4^η θέση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να φθάσει στη νίκη. Σε αυτή την ευκαιρία έβαλε και το χεράκι του ο Δανός διαιτητής με το πέναλτι και τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του. Ναι ο ΑΡΗΣ δεν ήταν καλός σήμερα… το τι παιχνίδι όμως θα βλέπαμε αν δεν δινόταν αυτό το πέναλτι κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν θα πρέπει να ξαναδούμε. Ιδιαίτερα στον θεσμό του κυπέλλου που από σήμερα ίσως  και να είναι ο μοναδικός στόχος που μας έχει απομείνει.

ΥΓ. Φώναξε ξανά και ξανά ο Ολυμπιακός για την διαιτησία. Τελικά σήμερα τον άκουσαν…

ΥΓ2. Όσο αστείοι είναι αρκετοί από τους ξένους διαιτητές που επιλεκτικά φέρνουν, τόσο και ακόμη περισσότερο αστείο είναι να προτιμάς να σε σφυρίζουν Έλληνες διαιτητές.

60’’ στην 4^η περίοδο ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας ότι τον Ολυμπιακό μπορείς να το κερδίσεις ακόμη και μέσα στο σπίτι του, αλλά τους διαιτητές τους όμως όχι… Μέσα σε αυτά τα 60’’ ο ΑΡΗΣ χρεώθηκε με 5 φάουλ και μια αποβολή όπου ζήτημα από όλα αυτά να ίσχυε το ένα. Βλέπετε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρά την μέτρια εμφάνιση τους είχαν καταφέρει να φθάσουν το παιχνίδι από το -17 στο -3 και έδειχναν διψασμένοι για να το πάνε μέχρι τέλος. Παρόλα αυτά στο ελληνικό μπάσκετ για να κερδίσεις ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό χρειάζονται πολλά παραπάνω από μια ανταγωνιστική εμφάνιση μέσα στο παρκέ.

ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ «ΜΕΓΆΛΑ» ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Η πνευματική ετοιμότητα του ΑΡΗ στα δύσκολα παιχνίδια είναι ένα ζήτημα εδώ και χρόνια και αυτό επιβεβαιώθηκε και σήμερα με το σερί 15-0 που επιτρέψαμε να τρέξει ο Ολυμπιακός στο πρώτο δεκάλεπτο. Ένα πρώτο δεκάλεπτο όπου ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έπαιξε σωστή άμυνα αλλά ήταν και εκνευριστικά άστοχος στις προσπάθειες που πήρε.

Η ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Η άμυνα ξεκίνησε να βελτιώνεται, οι επιλογές στην επίθεση άρχισαν να γίνονται πιο ορθολογικές αλλά η πληγή των χαμένων ριμπάουντ δεν έλεγε να κλείσει με τίποτα. Φάλ και Μιλουτίνοφ έπαιζαν βόλεϊ κάτω από το καλάθι μας και μαζί με τον Λαρεντζάκη κατάφεραν να βάλουν τον Ολυμπιακό μπροστά με 16 πόντους σε ένα δεύτερο δεκάλεπτο που τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά για τον ΑΡΗ μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

Με τον Στάρκ να βρίσκει ρυθμό, την αφύπνιση του Γκάλινατ και τις λύσεις σε άμυνα και επίθεση από τον Μπλούμπεργκς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε για τα καλά στο παιχνίδι μειώνοντας στους 3. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου η άμυνα μας είχε σφίξει, τα λάθη των αντιπάλων μας διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι τα σφυρίγματα των διαιτητών λόγω της διαφοράς είχαν χαλαρώσει. Μάλιστα η εικόνα του αγώνα ήταν τέτοια όπου ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να πατάει γερά στα πόδια του και το μόνο ζήτημα που δεν είχε ακόμη λύσει ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ.

ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Μπαίνοντας στην 4^η περίοδο με τη νίκη να μην έχει κριθεί μεγάλο ρόλο πέρα από την απόδοση των 2 ομάδων θα έπαιζαν και οι αποφάσεις των διαιτητών. Μόλις σε 60’’ είδαμε μια καλή άμυνα του Γκάλινατ να χρεώνεται με φάουλ, να εκβιάζεται με αστείο τρόπο ένα φάουλ στο τρίποντο και να χαρίζονται 3 βολές στον Ολυμπιακό και οι συνεχόμενες προκλήσεις του Λαρεντζάκη να καταλήγουν στην αποβολή του Σόουζα που είχε μπει και αυτός για τα καλά στο πνεύμα της αναμέτρησης. Το -3 έγινε -12 και ο ΑΡΗΣ παρά την καλή του εμφάνιση δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στο παιχνίδι και να διεκδικήσει τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ

Διπρόσωπος εμφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό με τους παίκτες του Καστρίτη αρχικά να δείχνουν ανέτοιμοι  και ανεπαρκείς αλλά στη συνέχεια να υπενθυμίζουν ότι αυτή την ομάδα δεν μπορείς να την υποτιμήσεις ούτε για μια στιγμή. Ο Στάρκ πρόσθεσε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση επιβεβαιώνοντας ότι ο ΑΡΗΣ στο πρόσωπο του βρήκε ένα σημαντικό σημείο αναφοράς. Τόσο σημαντικό σημείο αναφοράς που ακόμη και σε κακές βραδιές σαν την σημερινή του Τολιόπουλου μπορεί να κοιτάει στα μάτια ομάδες σαν τον Ολυμπιακό. Ο Μπλούμπεργκς και αυτός φαίνεται να έχει βρει ρυθμό μετά τον τραυματισμό του ενώ και ο Γκάλινατ δείχνει πλέον πιο απελευθερωμένος. Το πρόβλημα στους ψηλούς παραμένει με τους Σόουζα και Μπάξτον να δυσκολεύονται κυρίως να έχουν σωστές τοποθετήσεις σε καταστάσεις άμυνας και στις μάχες των ριμπάουντ. Θετικό πάντως το πρόσημο παρά την ήττα δεδομένων των απουσιών αλλά και των συνθηκών που διαμόρφωσαν οι διαιτητές κυρίως στην τελευταία περίοδο.

ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφθηκε ο ΑΡΗΣ να εγκαταλείψει την προσπάθεια για τη νίκη και αυτό είναι που κρατάμε από το σημερινό παιχνίδι κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση, η άνιση μάχη κάτω από τα καλάθια αλλά και το ξέσπασμα των διαιτητών στην 4^η περίοδο δεν μας επέτρεψαν το κάτι παραπάνω. Με τον Στάρκ όμως να έχει βρει τα πατήματα του και τους τραυματίες σιγά σιγά να επιστρέφουν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με μια καινούργια ομάδα ικανή για σπουδαία πράγματα που αναμένουμε να δούμε τη νέα χρονιά!

ΥΓ. Δεν χρειάστηκαν τα πρώτα 60’’ της 4^ης περιόδου για να καταλάβουμε το τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι 3 διαιτητές. Όταν στις πρώτες γκρίνιες του Μπαρτζώκα που ζητάει “challenge” αλλάζουν την αρχική σωστή απόφαση τους χωρίς καν να πάνε στο replay για να μην τον στεναχωρήσουν, καταλαβαίνεις το τι θα ακολουθήσει μετά αν ο Ολυμπιακός ζοριστεί …όπως ζορίστηκε.

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να ξεκινήσει με μια εντυπωσιακή νίκη στην πρεμιέρα όπως έκανες τις 2 προηγούμενες χρονιές απέναντι στον Παναθηναϊκό και γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 72-81. Το πάλεψε η ομάδα, διεκδίκησε τη νίκη σχεδόν μέχρι το τέλος και αν δεν υπήρχε ο εκστασιασμένος Κάνααν με 7 στα 10 τρίποντα και το «πέπλο προστασίας» από τους διαιτητές ίσως και να τα κατάφερνε. Με τα ίσως όμως οι νίκες δεν έρχονται… και ο ΑΡΗΣ μετά την Γκράν Κανάρια παίρνει αρκετά καλό βαθμό σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων που γνώρισε όμως την ήττα.

ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φοβήθηκε ο ΑΡΗΣ τον Ολυμπιακό και αυτό φάνηκε από το πρώτο τζάμπολ της αναμέτρησης. Οι αντίπαλοι μας ήθελαν από νωρίς να πάρουν κεφάλι στο σκορ αλλά η ομάδα μας είχε τις απαντήσεις. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με προσήλωση στην άμυνα και υπομονή στην επίθεση έδειξαν από το ξεκίνημα στον Ολυμπιακό ότι κατέβηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους. Το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο και παρά την «κακή ημέρα» του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ έμοιαζε ικανός για να κάνει την έκπληξη. Ο Μπλούμπεργκ με καθυστέρηση ενός επίσημου παιχνιδιού συστήθηκε στον κόσμο του ΑΡΗ και έδειξε πόσα μπορεί να προσφέρει. Όπως μπορεί να προσφέρει σημαντικά και ο Λευτέρης Μποχωρίδης δίνοντας λύσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Το 41-40 του ημιχρόνου έδειχνε ότι η μάχη θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Και αν στα περισσότερα αγωνιστικά προβλήματα όπως στην αντιμετώπιση του Μιλουτίνοφ με τον Σλαφτσάκη και βοήθειες ή στην καθίζηση στο σκοράρισμα με τον Τολιόπουλο να παίρνει μπρος ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις… στην περίπτωση του Κάνααν απλά ήλπιζε να αστοχήσει. Δοκίμασε διαφορετικούς παίκτες πάνω του ο Καστρίτης αλλά το 7 στα 10 τρίποντα τα λέει όλα. Ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε για ότι απέναντι μας είχαμε μια από τις πιο δυνατές ομάδες της Ευρώπης όπου παρά τις σημαντικές απουσίες της έχει παίκτες σαν τον Πήτερς που μας έκανε μεγάλη ζημιά, τον Γουόκαπ που ήταν καθοριστικός αλλά και τον Λαρετζάκη που πάνω που έδειχνε ο Ολυμπιακός να λυγίζει αυτός τον κράτησε όρθιο. Τον κράτησε όρθιο όπως ακριβώς τον κράτησαν και οι 3 διαιτητές όπου κυρίως στο Β ημίχρονο φρόντισαν και αυτοί ο κουρασμένος πρωταθλητής να μην αγχωθεί…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ, ΑΧΝΟΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΡ, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Ο ΝΤΕ ΣΟΟΥΖΑ

Μπορεί σήμερα να ήταν κακός αλλά τον Γκάλινατ τον ξέραμε από πέρσι και φρόντισε απέναντι στην Γκραν Κανάρια να μας υπενθυμίσει τι μπορεί να κάνει. Τον Μπλούμπεργκ που την περασμένη Τετάρτη τον ψάχναμε, σήμερα τον είδαμε να κινείται ωραία στο γήπεδο, να βοηθάει σε άμυνα, ριμπάουντ αλλά και να πυροβολάει με εξαιρετικά ποσοστά έξω από τα 6.75! Ο Καρ μπορεί να μην έκανε κάτι το εξαιρετικό αλλά σίγουρα φάνηκε πιο απελευθερωμένος δείχνοντας ότι θέλει τον χρόνο του. Αυτός που προβλημάτισε ήταν ξανά ο Ντε Σόουζα που μοιάζει να κινείται στα χαμένα χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει ο προπονητής του από αυτόν. Πέρα όμως από τους ξένους δεν πρέπει να προσπερνάμε και τα ελληνόπουλα με τους Μποχωρίδη και Τολιόπουλο να σηκώνουν την ομάδα στις πλάτες τους σε αρκετά σημεία του αγώνα αλλά και τον Σλαφτσάκη να ξεπερνάει τις δυνατότητες του σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι.

ΔΟΥΛΕΨΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Πνευματικά πανέτοιμη παρέταξε την ομάδα ο Γιάννης Καστρίτης και αυτό φάνηκε τόσο από την ένταση στην άμυνα όσο και από την πολυφωνία στην επίθεση. Το ελληνικό στοιχείο του ΑΡΗ φέτος έχει μια ποιότητα περισσότερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Ιδιαίτερα από την στιγμή που η πλειοψηφία των ξένων μας φαίνεται να θέλει αρκετό χρόνο προσαρμογής. Ωστόσο εδώ ίσως ο κόουτς να θυσίασε κάποιες παραπάνω πιθανότητες νίκης για να εφαρμόσει το πλάνο του συνολικά. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο χρόνος που έδωσε στον ανέτοιμο Καρ σε αυτό το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε όταν θα μπορούσες να μοιράσεις τον χρόνο του σε 3 ετοιμοπόλεμους παίκτες όπως ήταν οι Μποχωρίδης, Τολιόπουλος και Κατσίβελης. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της οργάνωσης του παιχνιδιού ίσως ο κόουτς να πρέπει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Κατσίβελη από ότι τους Καρ και Τολιόπουλο που σήμερα δεν απέφυγαν τα λάθη. Κατά τα άλλα ο Σλαφτσάκης δικαιώνει τον Καστρίτη παρόλο που η επιλογή του κόουτς να μην ρίξει περισσότερο στην μάχη τον Σανόγκο φάνηκε περίεργη.  Ωστόσο το γεγονός ότι οι παίκτες μας από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν φαίνεται να ασπάζονται τη φιλοσοφία του Καστρίτη είναι κάτι που μας κάνει να αισιοδοξούμε.

ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΛΛΑ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Σε ένα ακόμη πολύ απαιτητικό παιχνίδι ο ΑΡΗΣ δεν τα κατάφερε αν και κοίταξε στα μάτια τον αντίπαλο του. Ο Ολυμπιακός είχε τις λύσεις όταν ζορίστηκε σε αντίθεση με την ομάδα μας που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την αντεπίθεση της. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ φρόντισε όπως και κόντρα στους Ισπανούς να δείξει τα δόντια του… και να αφήσει υποσχέσεις για τη συνέχεια. Και αν έχει αυτό τον κόσμο τόσο δυναμικά στο πλευρό του, δεν έχει να φοβηθεί κανέναν αντίπαλο!

ΥΓ. FULL GLORY JACKET όπως πολύ ωραία το έγραψε  η ΚΑΕ  

Ένα αυτογκολ από το πουθενά και ένα δοκάρι στην προσπάθεια μας για την ολική ανατροπή ήταν αυτά που μας στοιχειώνουν από την σημερινή αναμέτρηση και μας κάνουν να τα βάζουμε με την τύχη μας. Σε ένα παιχνίδι όμως που αν το δούμε ψυχρά και ρεαλιστικά δεν αξίζαμε κάτι παραπάνω από ίσως μια πιο τιμητική ήττα. Όπως και κόντρα στον μπάογκ(παρά το Χ) έτσι και σήμερα φάνηκε ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και προσανατολισμού σε αυτά τα παιχνίδια. Χρόνος για δάκρυα(και δουλειά) δεν υπάρχει και το παιχνίδι με την Κηφισιά μοιάζει να είναι η ευκαιρία για να βγάλει ο ΑΡΗΣ την αντίδραση που δεν έβγαλε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις γραμμές να κινούνται κοντά και σωστά από το ξεκίνημα της αναμέτρησης η ομάδα έδειχνε έτοιμη να αντισταθεί στην αναμενόμενη πίεση των αντιπάλων μας. Τα φθηνά λάθη όμως είναι η αγαπημένη μας κακή συνήθεια και κάπως δώσαμε την δυνατότητα να στον Ολυμπιακό να βγάλει 2 καλές ευκαιρίες και να πάρει αυτοπεποίθηση. Και αν και αποφύγαμε να δεχθούμε το γρήγορο γκολ από αυτά τα λάθη ήρθε το αυτογκολ  του Μπράμπετς σε μια φάση όπου την έλεγχε η άμυνα μας. Ένα γκολ που άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΣΤΟ ΔΟΚΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Σε αντίθεση με ότι είδαμε στα πρώτα 45’ η ομάδα μπήκε ορεξάτη από τα αποδυτήρια με την έμπνευση του Μάντζιου να αποδίδει και τον Πάρντο που είχε περάσει στο παιχνίδι να σκοράρει με μια εκπληκτική βολίδα.  Ισοφάριση σοκ για τους αντιπάλους μας και ώθηση για την ομάδα μας για την συνέχεια. Μια συνέχεια που μας έφερε μια ανάσα από το 1-2 με το σουτ όμως του Νταρίντα να σταματάει τελικά στο δοκάρι.  Η απογοήτευση από μια ακόμη ατυχία εγκλώβισε το μυαλό των παικτών μας; η παρολίγο ανατροπή ξύπνησε τον Ολυμπιακό; ότι και αν συνέβη ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια τα παράτησε και αφέθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Μια εικόνα που όχι μόνο δεν τιμάει την ομάδα αλλά δεν αντικατοπτρίζει και την προσπάθεια που έκαναν οι παίκτες μας σήμερα μέχρι ένα σημείο στο παιχνίδι.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΟΤΕ

Αποτέλεσμα όπως λέμε ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει σήμερα και όπως συνηθίζει στα δύσκολα εκτός έδρας παιχνίδια ανεξαρτήτου προπονητή κατέβηκε με το μυαλό στην άμυνα. Και τι άλλο θα μπορούσε να παίξει κόντρα στον Ολυμπιακό εκτός έδρας; να παίξει πιο επιθετικά για να τους αγχώσει ή να ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν και να κάνει την προσευχή του;  Σε αυτό όμως το παιχνίδι που είδαμε σήμερα δεν μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα… Η έκπληξη με τον Οντουμπάτζιο στα εξτρέμ που μας επιφύλασσε ο Άκης Μάντζιος, (μια κίνηση που ανυπομονούσα κάποια στιγμή να δω) δεν βγήκε σε αντίθεση με την γρήγορη αλλαγή του Πάρντο που οδήγησε στην ισοφάριση και στο καλύτερο χρονικό διάστημα του ΑΡΗ στον αγώνα.  Το πλάνο όμως και η πνευματική ετοιμότητα των παικτών μας δεν ήταν όπως έπρεπε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν πιο μαχητικοί και ουσιαστικοί στις κινήσεις τους και έκαναν σε πολλές φάσεις τους δικούς μας να μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν. Το 4-1 που εύκολα θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο ας είναι ένα μάθημα για τον Μάντζιο και τους παίκτες του που θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα αυτά τα παιχνίδια.

ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε όπως έπρεπε για μόλις 15’ δύσκολα να μπορούσε να κερδίσει κάτι παραπάνω από αυτό που πήρε.  Εκτός και αν είχε την τύχη με το  μέρος του… που σήμερα μας γύρισε την πλάτη επιδεικτικά. Παρόλα αυτά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός φάνηκε καλύτερος από εμάς, είχε περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις και πήρε αυτό που ήθελε με εμφατικό τρόπο. Αναγκαστικά η σκέψη του Άκη Μάντζιου αλλά και όλων μας με το σφύριγμα της λήξης πάει στην Κηφισιά και στην διακοπή που ακολουθεί. Στο χέρι τους είναι να μας δείξουν ότι το σημερινό ήταν μια κακή παρένθεση που θα κλείσει την Κυριακή.

 Αποστομωτική απάντηση έδωσε μέσα στο γήπεδο ο ΑΡΗΣ μας προς όλους αυτούς που έβλεπαν την ομάδα μας σε αυτά τα πλέιοφς σαν σάκο του μπόξ και εκτός Ευρώπης, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με 2-1! Σοβαρός, πειθαρχημένος και με πλάνο για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι κατάφερε να πάρει μια σπουδαία νίκη και να κρατάει το εισιτήριο της Ευρώπης σφιχτά και με τα 2 του χέρια.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΣ

Όπως και κόντρα στον Βόλο έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε διαβασμένος και σοβαρός από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Σωστή η πνευματική προετοιμασία των παικτών από τον Τερζή όπως και η διαχείριση του ρόστερ μιας και κάπως έτσι εξηγείται η παραμονή των Ετέμπο και Ιτούρμπε στον πάγκο. Οι αποστάσεις των γραμμών ήταν σωστές, το κέντρο με την τριάδα Ντουκουρέ , Νταμπό και Νταρίντα δούλευε ιδανικά σε συνεργασία πάντα με τα τρεξίματα του Ματέο Γκαρσία και τις αλλαγές θέσεων με τον Πάλμα. Στα μετόπισθεν ο Εμπακατά έμοιαζε ανεβασμένος μετά την ασίστ στον Βόλο ενώ ο Πίρσμαν ως στόπερ στο πλευρό του Φαμπιάνο ήταν αποτελεσματικός σε κάθε του κίνηση.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΜΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΡΝΕΡ ΤΟΥ ΠΑΛΜΑ

Με τους Νταρίντα και Γκαρσία να απειλούν τα αντίπαλα δίχτυα ο ΑΡΗΣ έδειχνε να κυνηγάει το γκολ ολοένα και περισσότερο. Ένα γκολ που ήρθε με ένα μαγικό χτύπημα κόρνερ του Πάλμα και έστειλε αδιάβαστο τον Πασχαλάκη, εξαργυρώνοντας το καλό πρόσωπο μας μετά τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Το 1-0 ανέβασε και άλλο την ομάδα μας που φώναζε με την εικόνα της ότι θέλει και μπορεί να πετύχει και άλλο γκολ. Γκαρσία και Πάλμα δεν κατάφεραν να κάνουν το 2-0 στις φάσεις που είχαν αλλά ο Νταμπό ήταν εκεί για να εκμεταλλευτεί το λάθος του Μπα και να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα.  Το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός λίγα λεπτά αργότερα και έκανε το 2-1 προς στιγμή έφερε μια αναστάτωση αλλά γρήγορα οι παίκτες ανάκαμψαν και με ψυχραιμία διατήρησαν το σκορ μέχρι το σφύριγμα της λήξης στο 109’…

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΛΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Παρά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του όλη την χρονιά, ο Πάλμα έχει πέρα από ταλέντο και τεράστια θέληση να ξεχωρίσει. Και αυτό το τελευταίο είναι που τον ωθεί να κάνει το κάτι παραπάνω, να ρισκάρει και να δικαιωθεί όπως έγινε και σήμερα. Δεν είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στο ποδόσφαιρο το απευθείας γκολ από κόρνερ αλλά ο Πάλμα είναι εδώ για να μας επιβεβαιώσει το πόσο ξεχωριστός είναι.  Αυτό όμως που φάνηκε ακόμη πιο έντονα σήμερα είναι πόσο σημαντικό είναι να αντί να «ακυρώνουμε» με ευκολία παίκτες να προσπαθούμε να τους έχουμε ετοιμοπόλεμους να ψάχνουν την ευκαιρία τους. Νταμπό, Εμπακατά, Πίρσμαν ακόμη και οι Ντουκουρέ, Γκαρσία, Ιτούρμπε και Καμάτσο έχουν περάσει φέτος από χίλια κύματα. Από απλά να τους ανεχόμαστε μέχρι να τους βάλουμε κορδέλα και να τους πάμε στο αεροδρόμιο… Και τελικά τα πράγματα ήρθαν έτσι όπου στα κρίσιμα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όπως και ο αρχηγός Κουέστα που για κάποιο λόγο στα ξαφνικά βρέθηκε στον πάγκο. Όσες φορές τόλμησε ο Ολυμπιακός να απειλήσει ο Κουέστα ήταν εκεί όπως ακριβώς έπρεπε. Με λίγα λόγια το υλικό πάντα υπήρχε αλλά η διαχείριση του ήταν προβληματική.

ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

Αγκαλιά με τον στόχο της Ευρώπης είναι από σήμερα το βράδυ ο ΑΡΗΣ μας όπου παρουσιάζοντας ένα στιβαρό και σοβαρό πρόσωπο σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα πήρε μια πανάξια νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό. Αποστόμωσε όλους αυτούς που μας είχαν για σάκο του μποξ, αποστόμωσε όλους αυτούς που ακόμη πιστεύουν σε «φιλικά» και ξεκίνησε έστω και στο φινάλε να μοιράζει χαμόγελα σε μια τόσο περίεργη και μίζερη αγωνιστική χρονιά.

ΥΓ. Το πήραν το μάθημα τους οι «καλοθελητές» στο ματς του πρώτου γύρου των πλέιοφς και σήμερα οι κωλοτούμπες αποφεύχθηκαν.

Ολοκληρώθηκε μια ακόμη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ με την ομάδα μας να γνωρίζει την αναμενόμενη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό σε ένα αδιάφορο όπως εξελίχθηκε παιχνίδι. Ακόμη και έτσι ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ δημιούργησε μια ζεστή ατμόσφαιρα και στο τέλος του αγώνα χειροκρότησε τον Γ.Καστρίτη, τους συνεργάτες και τους παίκτες  του για την όλη προσπάθεια κατά την φετινή σεζόν.

ΗΘΕΛΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ

Διαδικαστικό χαρακτήρα είχε από την αρχή μέχρι το τέλος η αναμέτρηση με τους παίκτες μας να μην μπορούν να καλύψουν ούτε σήμερα τις χτυπητές αδυναμίες τους κοντά στο καλάθι. Ενώ η χαρακτηριστική αστοχία μας στα μακρινά σουτ δεν μας επέτρεψε έστω και ανά διαστήματα όπως είχε στο ΣΕΦ να είμαστε ανταγωνιστικοί.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, Η ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Δεν αμφιβάλει κανείς ότι η ομάδα σήμερα ήθελε να προσφέρει κάτι καλύτερο στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο αλλά όπως φάνηκε δεν μπορούσε… Ωστόσο ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τη ροή του αγώνα, είχε παλμό και πρόσφερε στο φινάλε το ζεστό χειροκρότημα στην ομάδα. Κρατάμε τις ωραίες μπασκετικές στιγμές που ζήσαμε φέτος με αυτή την ομάδα, αφήνουμε στην άκρη την απογοητευτική τελική κατάταξη και το πρόωρο φινάλε στην σεζόν.

Λαβωμένος εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ προετοιμαζόταν για αυτό το έτσι και αλλιώς δύσκολο παιχνίδι και λαβωμένος πάλεψε όσο μπορούσε. Η βαριά ήττα δεν αποφεύχθηκε κάτι που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο ακόμη και αν η ομάδα δεν κατέβαινε με αποστολή ανάγκης.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Με τους Σανόγκο, Χρηστίδη να είναι εξαρχής εκτός αγώνα και τον Χόχλερ να χάνεται στην πορεία η αδυναμία του ΑΡΗ μας κάτω από το καλάθι ήταν εμφανής. Και όταν πέρα από τα καρφώματα του Χάλ οι υπόλοιποι μπορούν να σουτάρουν άνετα γιατί το επιθετικό ριμπάουντ είναι πολύ πιθανό τότε λογικό είναι να μην μπορούμε να κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Εξαρχής ήταν άνιση η μάχη, οι τραυματισμοί την έκαναν αδύνατη. Παρόλα αυτά οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις δείχνοντας κατά διαστήματα ένα καλό πρόσωπο. Αυτό το καλό πρόσωπο που δείξαμε σε πολλά παιχνίδια, σε μια χρονιά που με λίγη περισσότερη προσοχή θα μπορούσε να τελειώνει καλύτερα.

ΥΓ. Ραντεβού το Σάββατο στο Παλέ!

Με τον βαθμό της ισοπαλίας θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ μας από τον Πειραιά, σε ένα παιχνίδι που έδειξε ότι η ομάδα  έχει σφυγμό, ισοφαρίζοντας το εις βάρος του 2-0 του Α΄ και βουλώνοντας στόματα.  Από τα χαμένα… των πρώτων 45’ όπου ο Ολυμπιακός είχε στήσει πάρτι, στην αντίδραση του Β ημιχρόνου που μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στο διπλό! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα που απέδειξε ότι όποιος θεωρεί τους βαθμούς απέναντι του δεδομένους, μάλλον στο τέλος θα πληγωθεί.

45’ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ

Από τις χειρότερες εμφανίσεις του ΑΡΗ παρακολουθήσαμε στο πρώτο ημίχρονο με τις επιλογές του Τερζή να ξενίζουν και το πλάνο του να μοιάζει σαν αφηρημένη τέχνη. Βλέποντας τους αντιπάλους μας να επιτίθονται δυναμικά, τους παίκτες μας να μοιάζουν με κώνους και να αδυνατούν να κρατήσουν την μπάλα έστω για 5’’ ο αγώνας φαινόταν ικανός να πάρει μια τρομακτική τροπή. Η άμυνα μας δεν είχε καμία λογική ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι παίκτες μας έδειχναν ξαφνιασμένοι από την πίεση των αντιπάλων μας.

ΒΓΗΚΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΛΑ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Το 2-0 των πρώτων 45’ έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό με τον φόβο περισσότερων γκολ να περνάει από το μυαλό μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε. Έλα όμως που τελικά η ομάδα βγαίνοντας από τα αποδυτήρια αποφάσισε να προσπαθήσει να παίξει την μπάλα που ξέρει. Και όταν μπήκαν πιο δραστήριοι παίκτες σαν τους Ετέμπο, Ιτούρμπε και Καμάτσο  ξαφνικά φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από τον ρόλο του κομπάρσου που είχε στο πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα μπόρεσε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα περισσότερο, έβγαλε ένταση, τρεξίματα και άρχισε να κοιτάει πιο συχνά προς την αντίπαλη εστία. Το πείσμα του Ιτούρμπε σε μια φάση που φαινόταν ακίνδυνη οδήγησε στο 2-1 κλονίζοντας την ηρεμία των γηπεδούχων που μέχρι πριν λίγο έδειχναν καβάλα στο άλογο για μια ακόμη σημαντική νική. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και αυτό φάνηκε και στη συνέχεια όπου πίεσε, διεκδίκησε και κατάφερε με τον Καμάτσο να ισοφαρίσει σε ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί υπήρχαν και 2 φάσεις μετά την ισοφάριση όπου θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και το τρίτο γκολ!

ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟΣ, ΨΥΧΡΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν μπορείς να την ψυχολογήσεις αυτή την ομάδα με τίποτα. Εκεί που πιστεύεις ότι θα τα δώσει όλα σε απογοητεύει, και εκεί που τον έχεις χαμένο σου δίνει ένα «χαστούκι χαράς» και σε συνεφέρει! Κάπως έτσι ήταν το σημερινό . Από τις απορίες για τις επιλογές του Τερζή και τον εκνευρισμό για την νωθρότητα των παικτών μας, στην αποθέωση που δεν εγκατέλειψαν την μάχη καταφέρνοντας να φθάσει στην ισοφάριση. Να κρίνεις την κακή παρουσία για περίπου 60’; με αυτή την εικόνα μόνο από τύχη θα καταφέρουμε να βγούμε στην Ευρώπη. Να μείνουμε στην αντίδραση των τελευταίων 30’ και την αποτελεσματικότητα(ή ρέντα αν προτιμάτε) που μας οδήγησε στο Χ; Ας ελπίσουμε οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής να καταλάβουν πόσο αδικούν τους εαυτούς και να κρατήσουν οι ίδιοι τα τελευταία τριάντα λεπτά της αναμέτρησης.

«ΦΙΛΙΚΟ» ΚΑΖΟ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Στην απόλυτη διχασμένη προσωπικότητα έχει εξελιχθεί ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ που για ακόμη μια φορά κατάφερε να μας τρελάνει δείχνοντας 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα! Από το δεν βλεπόταν για περίπου 60΄στην αντίδραση που ακολουθήσε και μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στη νίκη! Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε… Κρατάμε τον βαθμό και την ένεση ψυχολογίας και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πόσα άρθρα άραγε περί «φιλικών» που ξεκίνησαν να γράφονται μετά το 2-0 τελικά κατέληξαν στον DELETE;