Μόλις ελάχιστα δευτερόλεπτα χρειάστηκαν μετά τη σέντρα του αγώνα για να ανοίξει η ομάδα μας το σκορ με το γκολ του Ντούνη και να κάνει την αρχή για μια εύκολη νίκη! Μπορεί το γρήγορο γκολ χρονικά να ήταν συμπτωματικό αλλά η συνολική καλή παρουσία της ομάδος σίγουρα έχει να κάνει με την αποπομπή του Νίκου Αναστόπουλου. Όλοι όσοι αγωνίσθηκαν έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση, υπήρχε γρήγορη και καλή κυκλοφορία μεσοεπιθετικά ενώ και στις διεκδικήσεις οι παίκτες μας έβγαιναν νικητές, στοιχεία που έλειψαν σε προηγούμενα παιχνίδια.

Το δίδυμο Καπνίδη και Ίλιτς ήταν αυτό που διαφοροποίησε την ενδεκάδα σε σχέση με άλλους αγώνες και όπως φάνηκε λειτούργησε μια χαρά παρόλο που κανείς από τους 2 δεν μπόρεσε να σκοράρει. Ο μεν Καπνίδης προσπαθούσε να χωθεί σε όλες τις φάσεις στην επίθεση κρατόντας απασχολημένους τους αντίπαλους αμυντικούς, την ίδια στιγμή που ο Ίλιτς κρατούσε και μοίραζε σωστά τη μπάλα με κάθε ευκαιρία. Ο Παυλίδης ήταν αυτός που έκλεψε την παράσταση με 2 πανομοιότυπα πολύ ωραία γκολ με μακρινό σουτ!  Μετά το 70' με το σκορ να είναι στο 3-0 και οι δύο ομάδες έριξαν ρυθμούς και περίμεναν απλά το σφύριγμα της λήξης. Όσο όμως χρειάστηκε είδαμε έναν ΑΡΗ να τρέχει, να έχει καλή κυκλοφορία, να μην τα χάνει από την πίεση των αντιπάλων και να συνδυάζεται αρκετά καλά στην επίθεση. Μπορεί να μην χρειάστηκε η ομάδα να πιέσει περισσότερο, είχε όμως τις ευκαιρίες να πετύχει και άλλο γκολ.

Σχεδόν κανόνας είναι ότι η αλλαγή προπονητή λειτουργεί ευεργετικά για μια ομάδα και αυτό ακριβώς είδαμε σήμερα. Αρκεί φυσικά  αυτό που είδαμε να μην ήταν απλά η αντίδραση των παικτών λόγω της απόλυσης Αναστόπουλου αλλά η γενικότερη αλλαγή φιλοσοφίας που θα συνεχιστεί και στα επόμενα παιχνίδια. Η διαφορά των 8 βαθμών παρέμεινε αλλά αν θέλουμε να προλάβουμε το τραίνο της ανόδου τότε το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να πετάμε βαθμούς. Η νίκη σήμερα ήταν μονόδρομος, όπως μονόδρομος είναι οι νίκες και σε όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια.

ΥΓ. Αυτή τη στιγμή τα ρεπορτάζ θέλουν να περιμένουμε τον Ελευθερόπουλο να ξεμπλέξει από τον Αστέρα Τρίπολης. Αναμένουμε λοιπόν...

Από το κακό στο χειρότερο βαδίζει η αγαπημένη μας ομάδα, κάτι που φάνηκε και σήμερα στην Σπάρτη όπου σύμφωνα με την εικόνα μας και ο ένας βαθμός της ισοπαλίας θα πρέπει να θεωρείται ικανοποιητικός. Ομάδα χωρίς πλάνο, παίκτες χωρίς διάθεση και ένας ΑΡΗΣ που  αγνοεί τη νίκη εδώ και αρκετές αγωνιστικές αλλά και δικαιολογημένα προβληματίζει για το αν μπορεί έστω και στο τέλος να πετύχει τον στόχο του. Ανήμπορος να αλλάξει κάτι ο Αναστόπουλος, επικίνδυνα αδιάφορος ο Καρυπίδης που δείχνει να μην σέβεται ούτε τα χρήματα που έχει βάλει.

Η πιο προβλέψιμη ομάδα της λίγκας μοιάζει να είναι ο ΑΡΗΣ όπου υπό καθεστώς πίεσης, κυρίως στον χώρο του κέντρου βραχυκυκλώνει και χάνεται. Και ενώ το πρόβλημα είναι γνωστό από την αρχή της σεζόν δεν φαίνεται η παραμικρή διάθεση από τον Αναστόπουλο για να αλλάξει το πλάνο του να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό μπας και αυτοί οι παίκτες αρχίζουν να αποδίδουν. Έτσι και σήμερα για πολλοστή φορά είδαμε τον ΑΡΗ να μην μπορεί να κυκλοφορήσει την μπάλα, τους παίκτες του να χάνουν όλες τις μονομαχίες και τον Διούδη να είναι αυτός που διακρίνεται όταν σχεδόν σε ολόκληρο το Β ημίχρονο ο τερματοφύλακας της Σπάρτης ήταν απλός θεατής. Οι αλλαγές που έγιναν ούτε αυτή τη φορά βοήθησαν και ο ΑΡΗΣ έχασε άλλους 2 βαθμούς, με το -8 από τις θέσεις της ανόδου να είναι πολύ πιθανό με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου. 

Παίκτες που φαίνεται να έχουν πεισθεί από τον προπονητή τους ότι δεν είναι καλύτεροι από τους αντιπάλους και ένας προπονητής που επιμένει να πιστεύει ότι τα κάνει όλα σωστά. Τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα. Αν αύριο κερδίσει η Λαμία ούτε με το -6 δεν μπορούμε να αισθανόμαστε αισιόδοξοι με αυτή την εικόνα. Ανεξήγητες οι εμμονές του Αναστόπουλου,  περίεργη η απάθεια των παικτών, επικίνδυνος ο εφησυχασμός του Καρυπίδη  που φαίνεται να μην σέβεται ούτε τα χρήματα του. Κουράγιο σε όλους μας...

ΥΓ. Κάτι τέτοιες ημέρες ξαναργυνάνε στο μυαλό σου εκείνοι οι αγώνες μερικών συνΑρειανών μας για να πέσει ο ΑΡΗΣ στη Γ Εθνική ...και να γίνει το "restart".

Από το κακό στο χειρότερο βαδίζει η ομάδα όπως φάνηκε ξεκάθαρα και σήμερα στον Εύοσμο όπου άφησε πίσω της άλλους 2 βαθμούς σε ένα παιχνίδι που δεν μπόρεσε ποτέ να ελέγξει, να δημιουργήσει τις ευκαιρίες και να αποδείξει ότι είναι ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, το απόλυτο φαβορί σε αυτή την κατηγορία. Πλέον η κατάσταση με τις υπάρχουσες συνθήκες φαντάζει μη αναστρέψιμη και θα πρέπει ο κ.Καρυπίδης να κάνει ότι χρειάζεται για να την αντιστρέψει.

Οι αρκετές αλλαγές σε σχέση με το παιχνίδι στην Ριζούπολη δεν έφεραν το αποτέλεσμα που περίμενε ο Αναστόπουλος. Η ομάδα δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα στα πόδια της και δυσκολευόταν πάρα πολύ να  βγει στην επίθεση με αξιώσεις. Κάτι αντίστοιχο ίσχυε και για τους αντιπάλους μας που ναι μεν είχαν μια φλύαρη υπεροχή αλλά ούτε αυτοί μπορούσαν να απειλήσουν ουσιαστικά. Αυτό το παιχνίδι όμως βόλευε τους γηπεδούχους που ήταν το άουτσάιντερ και δεν καιγόντουσαν για τη νίκη σε αντίθεση για εμάς που έμοιαζε με τελικό. Το τυχερό γκολ του Ίλιτς που ήταν από τους κορυφαίους άλλαξε τις ισορροπίες στον αγώνα αλλά όχι και την εικόνα των 2 ομάδων. Ο ΑΡΗΣ μας δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το προβάδισμα του και τους χώρους που έδιναν οι παίκτες του Αγροτικού Αστέρα και σε μια ανύποπτη φάση δέχθηκε με περιπετειώδη τρόπο την ισοφάριση λίγο πριν το 90'. Ελάχιστη σημασία έχει να ασχοληθούμε με την ατομική απόδοση των παικτών που αγωνίσθηκαν σήμερα μιας και είναι ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με την ομαδική λειτουργία αλλά και τον προσανατολισμό που έχουμε στο παιχνίδι. Δυστυχώς ο Νίκος Αναστόπουλος έχει καταφέρει να πείσει τους ίδιους τους παίκτες του ότι οι δυνατότητες τους δεν είναι για πολλά παραπάνω σε αυτή την κατηγορία και έχει εκλωβίσει την ομάδα σε έναν κλεφτοπόλεμο με ομάδες σαφώς κατώτερες από τον ΑΡΗ μας. Δεν νοείται αυτός ο ΑΡΗΣ με παίκτες σαν τον Τάτο, τον Ίλιτς, τον Μπαργκάν, τον Πίτου Γκαρσία, τον Μιλούνοβιτς και τους υπόλοιπους να μην υπερτερεί σε κατοχή σε αυτή την κατηγορία και να αρκείται σε παθητικό ρόλο. Είναι απαράδεκτη η εικόνα μιας ομάδος που συνεχώς δίνει χώρους στον αντίπαλο αλλά και με την ελάχιστη πίεση να αδυνατεί να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα. Απλά έργο Αναστόπουλου...

Σίγουρα οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι αυτό που βιώνουμε φέτος είναι "κατόρθωμα" του προπονητή... έχουμε όμως και εμείς τη δική μας ευθύνη... Η κακή ερμηνεία του "ΑΡΗ θυμήσου μια ζωή μαζί σου" δυστυχώς έχει καταλήξει σε μια ανούσια τυφλή εμπιστοσύνη στον κάθε "περαστικό" από τον συλλόγο μας που νιώθει άνετος να κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι. Παράγοντες, προπονητές, παίκτες δεν νιώθουν καμία πίεση για να φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Διαρκώς με το άλλοθι της εμπιστοσύνης, της πίστης, της στήριξης και με ατάκες του στυλ "είμαστε μέσα στους στόχους", "το ταμείο στο τέλος" και λοιπές παρόμοιες μπούρδες μικραίνουμε την ομάδα που αγαπάμε και επιτρέπουμε να γίνονται όλα αυτά που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Και αυτό ισχύει για το ποδόσφαιρο, για το μπάσκετ και για όλα τα τμήματα του συλλόγου. Κάποια στιγμή θα πρέπει αλλάξουμε νοοτροπία και να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό. Κάποια στιγμή...

ΥΓ. . "Έχουμε όλο το Β γύρο μπροστά μας και δεν κοιτάμε την κάνουν οι άλλοι αλλά κοιτάμε τι κάνουμε εμείς" αυτό είπε ο Αναστόπουλος στη συνέντευξη τύπου. 3 συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι στις 3 ομάδες που βρίσκονται ψηλά στην βαθμολογία μαζί με εμάς με αποτέλεσμα 3 απώλειες βαθμών. Αυτά κάνουμε εμείς...

ΥΓ2. Άλλο να είσαι ρομαντικός οπαδός και να στηρίζεις άνευ όρων την ομάδα σου και άλλο να εθελοτυφλείς και να δίνεις άλλοθι στον κάθε ανύπαρκτο που εκπροσωπεί την ομάδα σου... αλλά δεν νιώθει τι εστί ΑΡΗΣ!

ΥΓ3. Τα έχουμε ξαναπεί ανεξαρτήτως αθλήματος. Η καλή ομάδα είναι από την αρχή καλή μέχρι το τέλος. Μπορεί στο ξεκίνημα να είναι μέτρια, μετά να είναι πιο καλή και μετά να γίνεται καλύτερη. Το να γίνει όμως ο βάτραχος από την μια στιγμή στην άλλη πρίγκιπας, μόνο στα παραμύθια... 

Λίγα λεπτά χώριζαν τον ΑΡΗ για να πετύχει τον στόχο του σήμερα αλλά τελικά η αφέλεια του Ντούνη και η κακή αντίδραση του Αναστόπουλου μετά την αποβολή οδήγησαν στην ισοπαλία. Μια ισοπαλία που δίνει ξεκάθαρο προβάδισμα στον Απόλλων και αναγκάζει τον ΑΡΗ για ακόμη μια φορά σε ένα άχαρο κηνύγι της 2ης θέσης... Πλέον θα χρειαστεί η ομάδα μας όχι μόνο να αποφύγει το οποιοδήποτε στραβοπάτημα αλλά να έχει και το βλέμμα του καρφωμένο πάνω στους συνεκδικηητές της ανόδου.

Σαφώς πιο ισσοροπήμενη παρουσίαστηκε η ομάδα μας πάνω στο γήπεδο σε σχέση με το παιχνίδι στην Λαμία. Κάτι αναμενόμενο μιας και η ισοπαλία δεν μας αρκούσε και η νίκη έμοιαζε με μονόδρομο. Ο Απόλλων ήθελε να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού αλλά οι παίκτες μας έδειχναν αρκετά συγκεντρωμένοι και δεν κλείστηκαν πίσω. Μόλις στο 14΄ ο Ίλιτς βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση μέσα στην περιοχή και άνοιξε το σκορ. Όσο και αν ήθελε να πιέσει στη συνέχεια ο Απόλλων η ομάδα μας έδειχνε αποφασισμένη να πάρει τους 3 βαθμούς. Στο 32' ο Ντούνης σε μια κόντρα επίθεση με ωραία κίνηση έκανε το 2-0 και όλα έδειχναν ότι θα πανηγυρίζαμε την μεγάλη νίκη. Η αρχή του κακού έγινε μόλις στο 47' όταν και ο Ντούνης λειτουργόντας επιπόλαια μετά από φάουλ που δεν του δόθηκε πήρε την 2η κίτρινη κάρτα αφήνοντας την ομάδα του με 10 παίκτες. Στη συνέχεια ο Αναστόπουλος βλέποντας το παιχνίδι από την δική του οπτική γωνία(πολύ διαφορετική από την δική μας) έβγαλε τον Πίτου Γκαρσία που ήταν από τους καλύτερους στο Α ημίχρονο και μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και να δώσει ηρεμία στον χώρο του κέντρου. Ενώ λίγα λεπτά αργότερα και ενώ ο Απόλλων είχε ήδη μειώσει σε 1-2 αποφάσισε να βγάλει και τον πολύ καλό Ίλιτς που μπορούσε όπως φάνηκε και στην φάση με τον Παυλίδη που κακώς δόθηκε οφσάιντ όχι μόνο να κρατήσει την μπάλα αλλά και να βγει στην αντεπίθεση. Η είσοδος τοο Τάτου ναι μεν είχε λογική αλλά και με τον Μπαργκάν έξω όσο και αν προσπάθησε δεν είχε κανένα στήριγμα. Και όλα αυτά με τον Ρόβα να είναι αόρατος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και τον Παυλίδα να τρέχει άχαρα από εδώ και από εκεί. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ κλείστηκε πίσω ήταν θέμα χρόνου να έρθει η ισοφάριση. Μπορεί να χρειαζόμασταν λίγα λεπτά ακόμη για να πάρουμε τη νίκη αλλά πολύ δύσκολα να αποφεύγαμαι την ισοφάριση με αυτή την τακτική από το χρονικό σημείο που μείναμε με δέκα.

Αρκετά δύσκολη φαντάζει η κατάσταση μετά το σημερινό αποτέλεσμα. Δυστυχώς θυμίζει την πρώτη χρονιά από την Γ Εθνική όπου ελπίζαμε σε ένα στραβοπάτημα του αντιπάλου που δεν ερχόταν ποτέ. Φυσικά και έχει πολλά ακόμη παιχνίδια, φυσικά και υποδεχόμαστε στον δεύτερο γύρο τον Απόλλων και την Λαμία αλλά τα ίδια λέγαμε και στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος όταν με μεγάλη ευκολία πετούσαμε βαθμούς με την Καρδίτσα και τον Αιγινιακό. Μοναδικό θετικό που κρατάμε σήμερα είναι η παρουσία του Ταυλαρίδη και του Σόουζα που έδειξαν σε μεγάλο βαθμό να "δένουν" την άμυνα μας παρά το αρνητικό αποτέλεσμα...

ΥΓ. Την πήρες την 2η καρτούλα σου ενώ πιο πριν μπορούσε να σφυριχθεί φάουλ, πήρες και ένα ανύπαρκτο οφσάιντ σε μια φάση μισό γκολ... Ναι μεν για τον ΑΡΗ αυτά είναι στην καθημερινή μας ρουτίνα αλλά όταν βγαίνεις και κάνεις βασυσήμαντες δηλώσεις περί προστασίας από τη διαιτησία και όλα τα κουκούτσια είναι πάλι από την πλευρά σου τότε μάλλον έχουμε μείνει μόνο στα λόγια... Ο σοφός λαός λέει "σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει".

ΥΓ2. Ώρες ώρες πάντως είναι να τρελένεσαι με το πως βλέπουν οι προπονητές τα παιχνίδια. Δεν είναι απλά το ότι βάζει τον λάθος παίκτη μέσα αλλά επιλέγει να βγάλει και αυτόν που πιστεύεις ότι είναι από τους καλύτερους... και μάλιστα 2 φορές!

Το κακό ξεκίνημα και οι μέτριες εμφανίσεις σε αρκετά παιχνίδια για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ όπου ο στόχος της ανόδου είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο για στραβοπατήματα και άλλες απώλειες βαθμών. Η νίκη σήμερα απέναντι στον Απόλλων Σμύρνης είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Το σενάριο της ήττας δεν πρέπει καν να μας περνάει από το μυαλό και για αυτό σε λίγες ώρες από τώρα ο Νίκος Αναστόπουλος και οι παίκτες του καλούνται να δείξουν το καλό τους πρόσωπο ώστε να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη με τους 3 βαθμούς της νίκης.

Αν μια ομάδα σε αυτή την κατηγορία εκτός του ΑΡΗ μας ξεχωρίζει αυτή σίγουρα είναι ο Απόλλων Σμύρνης. Το ότι φιγουράρει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και με ένα "μαξιλαράκι ασφαλείας" διαφορά αυτό ακριβώς δείχνει. Παρόλα αυτά ο καλός ΑΡΗΣ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί σε αυτή την κατηγορία και τα πάντα εξαρτιώνται από τους παίκτες μας. Νέα πρόσωπα αναμένεται να δούμε στη Ριζούπολη με τους Ταυλαρίδη, Σόουζα και Γκαρσία να βάζουν υποψηφιότητα για μια θέση στην αρχική ενδεκάδα. Ο Νέτο είναι κανονικά στην αποστολή όπως και ο Μακουτά που κόντρα στον Ολυμπιακό άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Η συμμετοχή του Τάτου θα κριθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και είναι ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να λύσει ο Αναστόπουλος σήμερα. Ο Ανάκογλου ως τώρα δεν δείχνει ικανός να καλύψει το κενό του Τάτου, σε αντίθεση με τον Γκαρσία που στη Λαμία με το που μπήκε μεταμόρφωσε ολόκληρη την ομάδα. Φυσικά σημαντικό ρόλο στο πως θα αγωνιστεί σήμερα ο ΑΡΗΣ παίζει και η προσέγγιση του Νίκου Αναστόπουλου σε αυτό το παιχνίδι. Άπαντες είδαν ότι στην Λαμία παρά την όποια έλλειψη μαχητικότητας και αποτελεσματικότητας των παικτών μας, ο "κλεφτοπόλεμος" δύσκολα να οδηγούσε σε κάτι καλό... Πέρα ίσως από τον βαθμό της ισοπαλίας που χάθηκε στις καθυστερήσεις η ομάδα μας δύσκολα να πετύχαινε κάτι παραπάνω. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να το ξαναδούμε.

Δεν χρειαζόταν το χειρουργείο του Καλογερόπουλου στη Λαμία για να είμαστε υποψιασμένοι για τη διαιτησία. Άλλωστε μια ζωή ο ΑΡΗΣ απέναντι σε αυτό το σύστημα ήταν, είναι και θα είναι. Παρόλα αυτά το όνομα του Μάνταλου δεν γίνεται να μας αφήσει "ασυγκίνητους". Γνωστό πρωτοπαλίκαρο που συχνά πυκνά αναλαμβάνει "δύσκολες αποστολές" και τις φέρνει εις πέρας με κάθε κόστος. Ο διαφορετικός τρόπος που σφυρίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι βγάζει μάτι και προκαλεί περίεργες απορίες. Στο παιχνίδι με τον Πλατανιά όπου ήταν η αρχή της κατρακύλας προς τη Γ Εθνική είχε βάλει με μεγάλα γράμματα την υπογραφή του. Ας ελπίσουμε σήμερα να είναι διαφορετική η αποστολή του αλλά και η ομάδα μας να μην του δώσει την ευκαιρία όπως απλόχερα έδωσε στον Καλογερόπουλο στην Λαμία. ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Μπορεί σχεδόν άπαντες μετά τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό να συμφώνησαν έστω και με βαριά καρδιά ότι ορθώς η προσοχή όλων στην ομάδα ήταν στραμμένη στο πρωτάθλημα και στα κρίσιμα παιχνίδια με ΟΦΗ, Λαμία, Αγροτικό Αστέρα και Απόλλων αλλά όταν όμως βλέπεις εμφανίσεις σαν την σημερινή σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να σου δώσει από τώρα ένα μεγάλο προβάδισμα στην μάχη της ανόδου τα λόγια είναι απλά περιττά... Ομάδα στημένη με εντελώς λάθος προσέγγιση στο παιχνίδι και παίκτες στατικοί και φοβισμένοι που έχαναν συνεχώς τις μονομαχίες με τους αντιπάλους τους. Και σαν μην έφθαναν όλα αυτά υπήρχε και ένας Καλογερόπουλος που αναγκάστηκε στο τρίτο πέναλτι που έγινε να δείξει την άσπρη βούλα... με τον Καπνίδη να πετάει την τεράστια ευκαιρία στα σκουπίδια.

Κάτι από το δεύτερο ημίχρονο στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ θύμιζε ο ΑΡΗΣ σήμερα όπου αρκέστηκε αδικαιολόγητα χωρίς καν να προσπαθήσει για κάτι διαφορετικό σε έναν άχαρο παθητικό ρόλο. Μάλιστα ο τρόπος που αμυνόταν ο ΑΡΗΣ ήταν αρκετά ιδιαίτερος μιας και σε καμία γραμμή του γηπέδου δεν υπήρχε πίεση προς τους παίκτες της Λαμίας παρά μόνο μια εκνευριστική προσπάθεια να κλείσουν οι χώροι και να φύγει η μπάλα μακριά. Μάλιστα παρά το γεγονός ότι η Λαμία έπαιρνε διαρκώς μέτρα προς την περιοχή μας δεν είδαμε σχεδόν καμία ουσιαστική αντεπίθεση σε αντίθεση με παιχνίδια όπως με τον Αχαρναϊκό, τον  ΟΦΗ και τον Ολυμπιακό που η ομάδα μας δεν είχε κατοχή.  Λογικό είναι όταν ο αντίπαλος σε βλέπει τόσο φοβισμένο να αυξάνει την πίεση του και κάποια στιγμή να την εξαργυρώνει και με ένα γκολ. Μετά το 1-0 ο Αναστόπουλος έριξε τον Πίτου Γκαρσία μέσα και ο ΑΡΗΣ μας "αναγκάστηκε" να κοιτάξει και προς την αντίπαλη εστία δημιουργώντας και 2-3 καλές φάσεις για να απαντήσει άμεσα στο γκολ της Λαμίας. Στην προσπάθεια του να ισοφαρίσει βρήκε μπροστά του τον Καλογερόπουλο όπου πέρα από το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων μας έκλεισε 2 φορές τα μάτια σε καθαρά πέναλτι. Την 3η όμως φορά έδειξε την άσπρη βούλα. Εκεί ο Καπνίδης έβαλε την υπογραφή του σε μια "μαύρη" ημέρα με μια κακή εκτέλεση κάνοντας ήρωα τον αντίπαλο τερματοφύλακα. 

Τελικά όπως φαίνεται σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ τα πάντα πηγάζουν από τη δική μας μίζερη νοοτροπία που για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα μικραίνουμε τον ΑΡΗ. Δεχόμαστε ο ΑΡΗΣ να παίξει αδιάφορα φιλικά  νοκ άουτ παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, δεχόμαστε ο ΑΡΗΣ να παίζει "έξυπνα" για το Χ με την Λαμία, δεχόμαστε να αναβάλλουμε διαρκώς τις προσδοκίες μας περιμένοντας να κάνουμε ταμείο στο  τέλος. Λες και υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει ότι μια πετυχημένη ομάδα δεν μπορεί από την αρχή μέχρι το τέλος να κάνει μια πορεία από το καλό προς το καλύτερο. Προτού λοιπόν απαιτήσουμε από τον κάθε Αναστόπουλο να κατεβάζει τον ΑΡΗ σε κάθε αγώνα για τη νίκη ας ξεκαθαρίσουμε εμείς πρώτα αν ο ΑΡΗΣ πρέπει να επιλέγει παιχνίδια, αν υπάρχουν σημαντικά και αδιάφορα παιχνίδια ή σαν ΑΡΗΣ πρέπει πάντα να παλεύουμε για τη νίκη. Μέχρι να τα ξεκαθαρίσουμε όλα αυτά... υπομονή... υπομονή... υπομονή...

ΥΓ. Μα είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που να μην συμπαθεί τον Νέτο? Γιατί για την αγωνιστική του αξία και κατάσταση δεν χωράει αμφισβήτηση.

ΥΓ2. Ποδόσφαιρο και μπάσκετ εγκλωβισμένα στην μετριότητα των προπονητών τους το ίδιο και όλοι εμείς που αναγκαζόμαστε να τα μπερδεύουμε μπας και ξεμπερδέψουμε τα μυαλά μας... παραδόξως μετά τον Πρίφτη το χάος.... ενώ μετά τον Αναστόπουλο η ελπίδα για κάτι καλύτερο... στο μπάσκετ μήνα Φεβρουάριο είμαστε εντός στόχων... στο ποδόσφαιρο πριν βγει ο πρώτος γύρος και ενώ είμαστε 2 βαθμούς πίσω από την άνοδο με έναν αγώνα λιγότερο κινδυνεύουμε να μείνουμε εκτός στόχων... Πως γκενεν αυτό? που θα έλεγε και ο Ογκουνσότο.

ΥΓ3. Η πλάκα είναι ότι με το φαινόμενο Πρίφτη κινδυνεύει ολόκληρος ο σύλλογος να γίνεται έρμαιο των προπονητών... Πήρες λάθος προπονητή το καλοκαίρι? Ας πρόσεχες... του χρόνου τώρα. Πάλι καλά που υπάρχει και το γυναικείο μπάσκετ που μετά την ήττα ντροπής(εντός προγράμματος όπως την χαρακτήρισαν κάποιοι μίζεροι συνΑρειανοί μας) έδιωξαν τον προπονητή. Ναι τον έδιωξαν!

Τέλος για φέτος το κύπελλο για την αγαπημένη μας ομάδα που γνώρισε την ήττα με 2-0 από τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που λίγη τύχη παραπάνω θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί πολύ διαφορετικά. Η πρόκριση μπορεί να χάθηκε αλλά η ομάδα μας με την παρουσία της και σήμερα έχοντας στη σύνθεση της αρκετά νέα πρόσωπα έδειξε ότι και βάθος στο ρόστερ έχει αλλά και μπορεί να παίξει καλά κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους.

Ο Αναστόπουλος όπως ήταν αναμενόμενο κατέβασε μια εντεκάδα με παίκτες που δεν είχαν πολλά παιχνίδια στα πόδια τους ή αγωνιζόντουσαν για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι όπως οι Χαριτωνίδης, Αναγνωστόπουλος, Μακουτά και Καρβούνης. Ο Ολυμπιακός εξίσου με αρκετές "ρεζέρβες" είχε από την αρχή μια φλύαρη υπεροχή αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να πιέσει αποτελεσματικά και να αγχώσει την άμυνα μας όπως έγινε ως ένα βαθμό μέσα στο Κλ.Βικελίδης. Σήμερα δεν υπήρχε Τίκας στο γήπεδο, ο διαιτητής και οι επόπτες παρά τα όποια μονόπλευρα λάθη τους ήταν πιο "χαλαροί" με αποτέλεσμα να μπορέσουμε και να αμυνθούμε ικανοποιητικά αλλά και να βγούμε επικίνδυνα στην αντεπίθεση. 2 φορές ο ΑΡΗΣ έχασε τεράστια ευκαιρία να ανοίξει το σκορ στο πρώτο ημίχρονο. Στην πρώτη ο Καπνίδης που έφευγε σε τετ α τετ κόπηκε λανθασμένα από τον επόπτη ενώ στη δεύτερη φάση ο Ντούνης δεν μπόρεσε να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα από την εξαιρετική παράλληλη φαλτσαριστή σέντρα του εξαιρετικού Μπαργκάν σήμερα. Στην επανάληψη και μετά το γκολ του Ολυμπιακού η ομάδα μας ανέβασε την απόδοση της, άρχισε να βγαίνει πιο συχνά μπροστά και να αγχώνει τους Πειραιώτες. Άλλες δύο φορές  η ομάδα μας έφθασε μια ανάσα από το γκολ, παρόλα αυτά αν δεν έχεις τύχη σε τέτοια παιχνίδια δύσκολα μπορείς να κάνεις την έκπληξη... Το δεύτερο γκολ ήρθε λίγο πριν το 90' και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας στάθηκε πολύ καλά, έπαιξε έξυπνα, κοίταξε στα μάτια τον πρωταθλητή Ελλάδος και αποκλείστηκε με ψηλά το κεφάλι.

Επιστροφή στον αδιαπραγμάτευτο στόχο της ανόδου όπου πολύ σύντομα ευελπιστούμε να αποτελέσει τυπική διαδικασία. Άλλωστε με εμφανίσεις σαν τις σημερινές δεν έχεις να φοβηθείς καμία Λαμία και κανέναν Απόλλων. Η πολύ καλή παρουσία του Σόουζα και του Γκαρσία δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ  όντως ενισχύθηκε σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο ενώ η παρουσία του Χαριτωνίδη και του Μακουτά ίσως και να αναγκάσει τον Αναστόπουλο να συμπεριλάβει στα πλάνα του για τη συνέχεια της σεζόν και αυτούς τους 2 παίκτες. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να σεβάστηκε λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε τον Ολυμπιακό σήμερα και να έστρεψε εξαρχής το βλέμμα προς την Football League αλλά φάνηκε και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε το πρώτο παιχνίδι και η μανία του Τι.. Τίκα να βγάλει το παιχνίδι Χ. Πάντως η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο και ότι πολύ σύντομα θα καταφέρει να βρεθεί αγκαλιά με τον μεγάλο στόχο της ανόδου.

Χωρίς πίεση όπως ακριβώς και στον πρώτο αγώνα, ο ΑΡΗΣ μας θα αντιμετωπίσει σε λίγες ώρες στο Καραϊσκάκη τον Ολυμπιακό στη ρεβάνς του 1-1 για τον θεσμό του κυπέλλου. Μια αναμέτρηση που εξαρχής πέρασε σε δεύτερη μοίρα λόγω του μεγάλου στόχου της ανόδου αλλά όπως και στο πρώτο παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ τα έδωσε όλα και λόγω Τίκα δεν πήρε τη σπουδαία νίκη έτσι και σήμερα θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης του αναλογούν.

Με 25 άτομα αποστολή κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μιας και εκτός της σημερινής αναμέτρησης ακολουθεί και το εκτός έδρας με τη Λαμία κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα δεν θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη προτού δώσει αυτά τα 2 παιχνίδια. Το ροτέισον που έκανε στο Κλ.Βικελίδης ο Νίκος Αναστόπουλος έδειξε ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορεί να ρισκάρει την άνοδο και παρά τα φήμες που θέλουν σήμερα την ομάδα να αγωνίζεται με βασικό σχήμα το πιο πιθανό είναι να δούμε και πάλι πολλές αλλαγές. Πίτου Γκαρσία και Σόουζα θα ξεκινήσουν εκτός απροόπτου βασικοί σε μια προσπάθεια να εγκλιματιστούν το συντομότερο δυνατό στην νέα τους ομάδα. Λογικά ο Αναστόπουλος θα στοχεύσει και πάλι στις αντεπιθέσεις μιας και ο Ολυμπιακός παρόλο που ξεκινάει με σκορ πρόκρισης δύσκολα να επαναπαυτεί σε αυτό και να μην διεκδικήσει τη νίκη.

Αν κάτι φάνηκε ξεκάθαρα στον πρώτο αγώνα είναι ότι σε κάποια παιχνίδια σαν τον σημερινό τα ονόματα και τα μπάτζετ δεν μετράνε και τόσο. Άλλωστε αν μετρούσαν θα έπρεπε ο Ολυμπιακός να είχε κάνει πάρτ στο πρώτο παιχνίδι και όχι να περιμένει την σανίδα σωτηρίας από τον Τίκα για να μην ξεφτιλιστεί. Οπότε και σήμερα, όποιοι και αν αγωνιστούν σήμερα θα πρέπει να αρπάξουν την ευκαιρία και να  τα δώσουν όλα για την πρόκριση! Όπως είπαμε και στο ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ δεν έχει ούτε να χάσει αλλά ούτε και να φοβηθεί τίποτα στο Καραϊσκάκη, παρά μόνο να κερδίσει! Αρκεί φυσικά να το επιτρέψει το "κοράκι"... ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

Σθεναρή αντίσταση συνάντησε η ομάδα μας στο Μενίδι από την "υπό-διάλυση" ομάδα του Αχαρναϊκού, όμως η εμπειρία και η ποιοτική διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στις 2 ομάδες οδήγησε σε ακόμη μια νίκη για την ομάδα μας. Ίλιτς  και Μπαργκάν οι σκόρερ που μαζί με τον Μπούρμπο ήταν οι πρωταγωνιστές για τον ΑΡΗ μας, που προβλημάτισε με την εικόνα του παρά τη νίκη.

Στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ παρά την μαχητικότητα των παικτών του Αχαρναϊκού έδειξε την ποιότητα που τον χαρακτηρίζει ως ομάδα και με συνοπτικές διαδικασίες εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και έκανε γρήγορα το 2-0.  Και ενώ ήταν βέβαιο ότι αν το ημίχρονο έληγε στο 2-0 οι παίκτες του Αχαρναϊκού θα "άδειαζαν" και θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι στο Β ημίχρονο η αφέλεια της άμυνας μας έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να κάνει το 2-1 στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου και να πιστέψει ότι μπορεί να κλέψει βαθμό από τον ΑΡΗ μας σήμερα. Στο Β ημίχρονο αντι να δούμε έναν ΑΡΗ που να αγωνίζεται εξίσου έξυπνα με τα πρώτα 45' είδαμε έναν φοβισμένο ΑΡΗ που δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή του ούτε για μια στιγμή. Ευτυχώς η ομάδα άντεξε στην πίεση και κατάφερε να πάρει τους 3 βαθμούς αλλά η εικόνα δεν ήταν καθόλου καλή. Ο Αναστόπουλος προφανώς έβλεπε άλλο παιχνίδι από εμάς και ενώ η ομάδα δεν μπορούσε να ελέγξει με τίποτα τον χώρο του κέντρου αποφάσισε να αλλάξει τον Ίλιτς που πέρα από το γκολ που πέτυχε ήταν από τους δραστήριους για την ομάδα μας. Ο Μιλούνοβιτς που μπήκε  στη θέση του "αόρατου" σήμερα Ντούνη δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Πολύ καλός ο Μπούρμπος που ήταν σε όλες τις φάσεις μέσα, είχε ουσία στο παιχνίδι του ο Ρόβας που δημιούργησε τις φάσεις για τα 2 γκολ ενώ ο Ίλιτς έδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά για την ομάδα μας.

Πέρα από την κακή εικόνα της ομάδος μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα η διαιτησία για ακόμη μια φορά ήταν άκρως εχθρική. Πέρα από τα ανύπαρκτα οφσάιντ(κυρίως στο Α ημίχρονο) είδαμε και μια απίστευτη ανοχή στο σκληρό παιχνίδι των παικτών του Αχαρναϊκού αλλά και μια ιδιαίτερη ευαισθησία όποτε οι παίκτες μας τολμούσαν να μπουν ελαφρώς πιο δυνατά σε κάποια φάση. Ευτυχώς όλο αυτό δεν στοίχισε αλλά θα πρέπει η διοίκηση να επιμείνει στο θέμα της διαιτησίας. Φυσικά θα πρέπει και ο Αναστόπουλος με τους παίκτες του να δουν ξανά και ξανά αυτό το παιχνίδι μπας και καταλάβουν ότι αυτή η εικόνα προσβάλλει πρώτα τους ίδιους... Και όταν δεν είσαι καλός δεν γίνεται πάντα στο τέλος να κερδίζεις όπως σήμερα.

ΥΓ. Δυσάρεστα γεγονότα είχαμε εκτός γηπέδου με τους φίλους της ομάδος μας να καταφένουν τελικώς να μπουν στο γήπεδο. Σίγουρα τα αλάνια που κατέβηκαν εκεί δεν μασάνε από τέτοια και θα δώσανε την απάντηση που έπρεπε εκεί που έπρεπε αλλά καλό είναι αυτό που έγινε σήμερα να αφυπνίσει μερικούς συνΑρειανούς μας ενόψει του τελικού στο μπάσκετ. Ο κόσμος του ΑΡΗ δεν φοβάται κανέναν αλλά όσοι έχουμε τραβηχτεί σε εκδρομές ξέρουμε πολύ καλά ότι άλλο Β.Ελλάδα και άλλο να ταξιδεύεις σε άλλα μέρη της Ελλάδος με τους εκάσοτε σερίφηδες να κάνουν τα δικά τους.... Οπότε ας αφήσουμε τις αφελείς επιθυμίες για τελικούς στο ΟΑΚΑ και ας απαιτήσουμε όλοι μαζί με μια φωνή ο τελικός να γίνει στη Θεσσαλονίκη ή έστω σε κάποια πόλη πιο κοντινή όπως η Ξάνθη,  η Κοζάνη ή η Λάρισα..

Χωρίς τον Τζιμπούρ στην αποστολή, η ομάδα μας θα  προσπαθήσει να πάρει τη νίκη απέναντι σε μια φορμαρισμένη ομαδα σε ένα παιχνίδι όπου η τύχη του θα κριθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Το χιόνι και οι χαμηλές θερμοκρασίες έχουν μετατρέψει το γήπεδο του Ευόσμου σε παγοδρόμιο με αποτέλεσμα η "αυτοψία" που θα γίνει αύριο το μεσημέρι θα δείξει αν τελικά γίνει ο αγώνας ή θα πάμε σε αναβολή.

Η ομάδα την προηγούμενη αγωνιστική επέστρεψε στις νίκες αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπεισε με την εμφάνιση της. Όχι ότι μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το "καλό ποδόσφαιρο" σε αυτή την κατηγορία αλλά συνήθως όταν δεν αγωνίζεσαι καλά θα έρθουν και οι στραβές όπως έχουν έρθει ήδη... Η επιστροφή του Τάτου και η απουσία του Τζιμπούρ λογικά θα αλλάξουν τα πλάνα του Αναστόπουλου. Ο Τσουμάνης λογικά θα πάρει τη θέση του Καράμπελα που ένιωθε ενοχλήσεις,ενώ ίσως να επιλεχθεί στο αρχικό σχήμα και ο Μιλούνοβιτς που τα πήγε καλά την τελευταία αγωνιστική. Στην κορυφή πάντως δύσκολα να αλλάξει ο Καπνίδης που στα δύσκολα δίνει λύσεις και χαρίζει πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα. Είτε γίνει το παιχνίδι αύριο, είτε την Κυριακή ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα οι συνθήκες του αγώνα θα είναι οι ίδιες ακριβώς για όλους τους παίκτες και των 2 ομάδων. Ο κακός αγωνιστικός χώρος δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τη διάθεση και το πάθος που δείχνει ο κάθε παίκτης.

Ναι μεν στο επίκεντρο βρίσκεται ο Ν.Αναστόπουλος και οι όποιες επιλογές του αλλά και οι παίκτες μας αδικούν τους εαυτούς τους αντιμετωπίζοντας με ελαφρότητα τα περισσότερα παιχνίδια. Και φυσικά υπάρχει και το κομμάτι της ενίσχυσης της ομάδος με τον κεντρικό αμυντικό Ούγκο Σόουζα να είναι ο πρώτος που ανακοινώθηκε επίσημα αλλά και δύο ακόμη μεταγραφές να είναι στα σκαριά. Λίγη σημασία έχει το βιογραφικό τους και αν τους γνωρίζουμε ή όχι. Στο γήπεδο φαίνεται τι αξίζει ο καθένας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι 3η ευκαιρία για να διορθωθούν τα λάθη του καλοκαιριού δεν υπάρχει. Νίκη και μόνο νίκη ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!