Από το κακό στο χειρότερο βαδίζει ο ΑΡΗΣ μας όπου μετά την μέτρια εικόνα στην πρεμιέρα σήμερα κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο κακός και να γνωρίσει την 2^η ήττα του στο πρωτάθλημα. Ακίνδυνη η ομάδα χωρίς τον Πάλμα, ούτε καν κατάφερε να απειλήσει στο διάστημα που πάλευε για την ισοφάριση. Απογοήτευση και κατήφεια στον κόσμο της ομάδας που βλέπει τα ίδια και τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται μπροστά του, με την παραίτηση του Τερζή στο ξεκίνημα της σεζόν να είναι το πιο προβλέψιμο επεισόδιο.

ΝΩΘΡΟΣ ΚΑΙ ΦΛΥΑΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΝΤΡΑ

Η επιστροφή του Μπράμπετς έβγαλε όπως αναμενόταν έναν φορμαρισμένο παίκτη όπως τον Οντουμπάτζιο από την ενδεκάδα, ο ΑΡΗΣ ήθελε να δείξει κάτι διαφορετικό σε σχέση με την Κρήτη. Το κενό του Πάλμα ήταν το μεγάλο ερωτηματικό για την επίθεση με τον Μενέντεζ να είναι αναλαμβάνει να το καλύψει. Και αν αμυντικά με τον Μπράμπετς η ομάδα έδειχνε πιο σταθερή μεσοεπιθετικά υπήρχε το χάος. Αργή ανάπτυξη, στατικοί παίκτες και έλλειψη εμπνεύσεων που θα οδηγούσαν σε κάποια φάση. Η κατοχή της μπάλας όχι μόνο δεν μεταφραζόταν σε κάποιο πλεονέκτημα αλλά αντιθέτως  έδινε την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να πιέσουν και κυνηγήσουν το όποιο λάθος μας. Σε μια τέτοια φάση ο Καρλίτο έκανε το 1-0 πονοκεφαλιάζοντας ακόμη περισσότερο τον Τερζή στον πάγκο που έβλεπε το πλάνο νίκης  να μην βγαίνει.

ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗΣ ΦΑΝΗΚΕ ΠΟΣΟ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΕΙΝΑΙ

Και αν για το 1-0 στο 38’ μπορείς να πεις ότι ήταν απλά μια κακή στιγμή, το υπόλοιπο μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης ήταν μια «ακτινογραφία» της ομάδας μας με τα αγωνιστικά προβλήματα να αποτυπώνονται ξεκάθαρα πάνω της. Δεν ήξερε πως και πότε να πιέσει, δεν είχε τρεξίματα, δεν είχε τσαγανό, δεν είχε φαντασία, δεν είχε πείσμα, δεν είχε απολύτως τίποτα… παρά μια μπάλα στα πόδια της που την γυρόφερναν παρέα η τετράδα της άμυνας μαζί με τον Ντουκουρέ. Ένας Μορόν να παλεύει μόνος του, κάποιες προσωπικές ενέργειες του Κάρλσον, 1-2 καλές πάσες του Νταρίντα και ως εκεί.  Κολλημένα πίσω τα μπακ, καμία βοήθεια στον Μορόν και όλοι αγκυροβολημένοι έξω από την μεγάλη περιοχή.

ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ

Όταν βλέπεις την αλλαγή του Ντουκουρέ με την έναρξη του Β ημιχρόνου λες ότι ο προπονητής το έχει δει το πρόβλημα και ξεκινάει από νωρίς τις διορθωτικές κινήσεις του. Όταν όμως περνάνε σχεδόν 30’ χωρίς να κάνεις ευκαιρία και εσύ στον πάγκο κοιτάς άπραγος τότε μάλλον άλλο παιχνίδι παρακολουθούσες.  Όπως μάλλον και κάποια άλλη ομάδα προετοίμαζες μιας και αυτός ο ΑΡΗΣ δεν δείχνει να έχει δουλευτεί ώστε να έχει κάποια ίχνη συνοχής και ποδοσφαιρικής λογικής. Αναμενόμενη η παραίτηση, ίσως νωρίτερα από ότι την περιμέναμε αλλά απόλυτα δικαιολογημένη. Κόντρα σε 2 κακές ομάδες ο Τερζής όχι μόνο δεν πήρε βαθμό αλλά δεν κατάφερε έστω και λίγο να πείσει τους παίκτες του να παλέψουν για την νίκη.

ΤΑ ΜΠΑΤΖΕΤ, ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ Η ΛΑΜΙΑ

Πολύ συζήτηση κάθε καλοκαίρι για το μπάτζετ, πολύ συζήτηση για τα βιογραφικά των παικτών που έρχονται, αν είναι ποιοτικοί και έχουν παραστάσεις από προηγμένα πρωταθλήματα. Και έρχεται μια Λαμία με ένα μικρό μπάτζετ και κάποιους «άσημους» παίκτες, σου δίνει ένα χαστούκι αφύπνισης και αρχίζεις να αναρωτιέσαι τελικά τι χρειάζεται για να στηθεί μια αξιοπρεπής μαχητική ομάδα.  Αυτό που καταλάβαμε είναι ότι δεν χρειάζονται περαστικοί τεχνικοί διευθυντές και προπονητές με μικρή ημερομηνία λήξης. Όσο για τους παίκτες επιβάλλεται να μπουν στο κάδρο των ευθυνών το συντομότερο δυνατό.

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Χωρίς βαθμούς και γεμάτος απογοήτευση επιστρέφει η ομάδα από την Λαμία σε ένα παιχνίδι όπου ακόμη και έως τώρα να παιζόταν, γκολ δεν θα βάζαμε. Ούτε καν ο Αύγουστος δεν έφυγε και ο ΑΡΗΣ αναζητά τον αντικαταστάτη του Απόστολου Τερζή μετά από 2 κακές εμφανίσεις και κακές ήττες. Μια εξέλιξη που δυστυχώς δικαιώνει όλους τους «κινδυνολόγους του καλοκαιριού»  που μιλούσαν για τεχνικό διευθυντή και προπονητή εξιλαστήρια θύματα του παραλογισμού του προέδρου. Άγνωστο το τι μας ξημερώνει…

ΥΓ. Όποιος και αν είναι ο επόμενος προπονητής αν δεν αλλάξει η «κεφαλή» μυαλά, άσπρη μέρα δεν θα δούμε.