Με τον δικό του «ξεχωριστό» τρόπο όπως μας έχει συνηθίσει ο ΑΡΗΣ μας στον θεσμό του κυπέλλου κατάφερε να αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες παίξαμε εξαιρετικά και αξίζαμε την πρόκριση τελικά καταφέραμε να σπαταλήσουμε άλλη μια σπουδαία ευκαιρία. Αυτή τη φορά ο Γκρέι (ξανά)έχασε το πέναλτι λίγα λεπτά πριν το 90’ όπου θα έφερνε την πρόκριση στα ίσια κόντρα στον Ολυμπιακό των 10΄ παικτών. Ξέσπασε ο κόσμος βγάζοντας περισσότερο συσσωρευμένη πίκρα ετών παρά για την σημερινή απογοήτευση.

ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΝΤΡΑ

Με τον Πάρντιου να καταρτίζει την 11αδα με λύσεις ανάγκης και τον πάγκο σχεδόν «άδειο» λίγοι περιμέναμε αυτό που είδαμε στα πρώτα 45’. Ένας ΑΡΗΣ που με το σφύριγμα της σέντρας έβγαζε φωτιές, κυνήγησε το γκολ από νωρίς και έδειξε σε όλους ότι σήμερα είχε κατέβει στο γήπεδο για να προκριθεί παρά τα όποια προβλήματα. Εξαιρετικός ρυθμός, υψηλή ένταση και μαχητικότητα από τους παίκτες μας που στα περισσότερα παιχνίδι έλειπε. Από το σουτ του Ετέμπο μόλις στο 1’, τις 2 ευκαιρίες του Γκρέι αλλά και κάμποσες ακόμη καλές προϋποθέσεις για γκολ φάνηκε ότι μπορούμε να το κερδίσουμε όπως όμως φάνηκε ότι απέναντι μας είχαμε έναν απίστευτο Τζολάκη στο παιχνίδι της ζωής του.  Καλά πατούσε και ο Κουέστα όπου όσες φορές ο Ολυμπιακός προσπάθησε να μας αιφνιδιάσει ήταν εκεί που έπρεπε.

ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Στο 2ο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε αλλά η θέληση του ΑΡΗ για το γκολ δεν μειώθηκε καθόλου. Οι καλές ευκαιρίες του Πίρσμαν και του Γκρέι στην επανάληψη έπεσαν για ακόμη μια φορά στο τοίχος που ύψωσε ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού.  Το παιχνίδι όμως σημαδεύτηκε λίγο πριν το φινάλε όπου σε μια από τις πολλές καλές κινήσεις του Γκρέι προς την αντίπαλη περιοχή ο Φαμπιάνο του έδωσε την μακρινή μπαλιά. Ο Γκρέι κατάφερε να βρεθεί τετ α τετ με τον Τζολάκη και τον Ντόι από πίσω του να τον τραβάει… ο Τζολάκης κατάφερε να αποκρούσει και πάλι και στο ριμπάουντ ο Ματέο Γκαρσία από 6 μέτρα με όλη την εστία μπροστά και τον Παπασταθόπουλο στη μέση σούταρε στην ευθεία χάνοντας ένα ακόμη από αυτά τα άχαστα που μας στοιχειώνουν. Το χαμένο πέναλτι(από τα 3 πέναλτι που έγιναν εις βάρος μας έδωσε ο Ούγγρος το 1)  του Γκρέι και το γκολ το Ελ Αραμπί σημάδεψαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τη σημερινή αναμέτρηση …παρά την πολύ καλή εμφάνιση των παικτών μας. Καλή εμφάνιση αλλά όχι αρκετή για να μας δώσει τη νίκη-πρόκριση.

ΑΔΙΚΗΣΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ

Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις την απόδοση από το τελικό αποτέλεσμα όταν αυτό είναι αρνητικό. Στο ποδόσφαιρο όμως μια στιγμή είναι αρκετή για να σε στείλει στην «κόλαση» ή στον «παράδεισο» και ο ΑΡΗΣ στις δικές του στιγμές κατέληξε στην «κόλαση». Μέχρι όμως αυτή τη στιγμή είδαμε μια ομάδα να βγάζει φωτιές μέσα στο γήπεδο και 11 μηχανάκια υπό τις οδηγίες του Πάρντιου να έχουν εγκλωβίσει τον Ολυμπιακό. Είδαμε τον Πίρσμαν στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ, είδαμε Ντουκουρέ από τα παλιά, είδαμε Μαζικού από τα δεξιά να τα πηγαίνει εξαιρετικά και έναν Μανού μέχρι να τραυματιστεί(ένιωσε ενοχλήσεις) να προσπαθεί να κάνει τη διαφορά. Ο Ιτούρμπε μέχρι να κουραστεί στην επανάληψη ήταν θωρηκτό ενώ το δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς έδειχνε απόλυτα σταθερό στην άμυνα μας. Ακόμη και ο μοιραίος παίκτης του αγώνα ο Γκρέι έκανε άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού σε πολλές περιπτώσεις και με λίγη περισσότερη τύχη ή συγκέντρωση θα μπορούσε να είχε σκοράρει. Τώρα το αν έπρεπε ή όχι να σουτάρει ο Γκρέι είναι μια άλλη κουβέντα. Πιο απογοητευτικό όμως από το χαμένο πέναλτι ήταν ίσως η χαμένη ευκαιρία του Ματέο Γκαρσία που έδειξε τη σημερινή γύμνια της ομάδας. Όχι μόνο ο Πάρντιου δεν είχε λύσεις από τον πάγκο αλλά ακόμη και αυτοί που μπήκαν με αποκορύφωμα τον Ματέο δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Πάρντιου όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Αυτό που έπρεπε να κάνει ο Άγγλος ήταν να κάνει διάφορες αλχημείες για να καλύψει τις απουσίες και να πείσει τους παίκτες που θα αγωνιστούν να τα δώσουν όλα. Και αυτό το κατάφερε. Αδικεί το τελικό αποτέλεσμα την προσπάθεια της ομάδας αλλά υπεύθυνοι για αυτό είναι οι ίδιοι.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ «ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ» ΤΡΟΠΟ

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και ο ΑΡΗΣ δεν πήρε την πρόκριση που άξιζε. Μάλιστα κατάφερε να ξαναχάσει με τον δικό του τρόπο σκορπώντας απογοήτευση σε ένα παιχνίδι όπου ήταν πάρα πολύ καλός και το είχε φέρει ακριβώς εκεί που ήθελε. Ατυχία, ανικανότητα, όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας. Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν σταματάει εδώ και οφείλει να προχωρήσει μπροστά διορθώνοντας τα λάθη του και... ξορκίζοντας τους δαίμονες του.    

ΥΓ. Ψυχραιμία και κουράγιο σε όλους μας.