Ικανοποιημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο ΑΡΗΣ μας με το βαθμό της ισοπαλίας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και θα πως θα μπορούσε να νιώσει διαφορετικά μετά από ότι μας έδειξε στα περίπου 95’ αγωνιστικής δράσης. Χωρίς πλάνο, χωρίς εντάσεις και με παίκτη λιγότερο από το 24’ το μόνο που του απέμεινε ήταν οι αποκρούσεις του Διούδη και η τύχη του που τον γλίτωσε από το γκολ. Πιο λίγο κόσμο από κάθε άλλο παιχνίδι με τους περισσότερους με τη λήξη του αγώνα να ξεσπάνε δικαιολογημένα σε αποδοκιμασίες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Με τις επιλογές του Χιμένεθ για το αρχικό σχήμα να δείχνουν ότι ο στόχος ήταν ο έλεγχος του ρυθμού που σταδιακά θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη νίκη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι κάνοντας μια από τα ίδια. Αργή ανάπτυξη, ανούσια κυκλοφορίας της μπάλας προς τα πίσω, στατικότητα και ένα ποδόσφαιρο που κοίμιζε τον οποιοδήποτε που το παρακολουθούσε. Οι αντίπαλοι μας από την άλλη με υψηλή πίεση και παίκτες με περίσσια αποφασιστικότητα ξεζούμιζαν κάθε κατάσταση που παρουσιαζόταν μπροστά τους για να γίνουν απειλητικοί. Το δοκάρι στο 7’ ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που πέρασε χωρίς να ακουσθεί από κανέναν μιας και στη συνέχεια τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η κακή στιγμή της αποβολής του Γαλανόπουλου στο 24’ εκτόξευσε τον δείκτη της δυσκολίας.

ΔΙΟΥΔΗΣ, ΔΟΚΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Το να παίζεις με αριθμητικό μειονέκτημα είναι πάντα μια συνθήκη δύσκολη, παρακολουθώντας το παιχνίδι όμως ένιωθες ότι μάλλον είχαμε μείνει με 8 ή 9 παίκτες και το να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε ανέφικτο. Στο 56’ στην μοναδική ουσιαστική ευκαιρία που είχαμε σε όλο τον αγώνα ο Σούντμπεργκ αν και έπιασε καλά την κεφαλιά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλος. Παρέμεινε μέχρι το τέλος γιατί ο Διούδης πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική εμφάνιση του και άλλες 2 φορές η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα μας. Τα 3’ καθυστέρησης και το βιαστικό σφύριγμα της λήξης το υποδεχθήκαμε με ανακούφιση σε μια ακόμη αναμέτρηση που δεν δικαιούμασταν απολύτως τίποτα.

ΣΑΝ «ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο Χιμένεθ με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ. Κάπου όμως και ο Ισπανός προπονητής φαίνεται να έχει χάσει το νόημα και να προσπαθεί με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο να γυρίσει τον διακόπτη στην ομάδα. Η εμμονή στο να προσπαθεί να αξιοποιήσει συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Σίστο, τον Μορουτσάν, τον Αλφαρέλα, τον Φατιγκά ακόμη και τον Μόντσου με τον ίδιο τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Μια ομάδα με μια παθητική αμυντικογενή λογική κομμένη στα 2 και παίκτες ανήμπορους να δημιουργήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στο γκολ. Φταίει ο Μόντσου που με κάθε ευκαιρία παγώνει τον ρυθμό και γυρίζει την μπάλα πίσω; Αν ναι ας κάτσει στον πάγκο. Φταίει ο Σίστο και ο Μορουτσάν που ναι μεν δείχνουν μια συνέπεια στην άμυνα αλλά πιέζουν ανούσια τους αντιπάλους; Φταίει ο Μορόν που είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση; Και όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κακή εικόνα που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλει αλλαγές και επειδή η μεταγραφική περίοδος αργεί για να αλλάξουν τα πρόσωπα θα πρέπει να αλλάξει το πλάνο. Και αυτό το πλάνο είναι στο χέρι του Χιμένεθ και μόνο. Αν δεν αλλάξει το πλάνο δεν θα αλλάξει αυτό που βλέπουμε. Τόσο απλά. Το να χρεώσεις το σημερινό(ή και τα προηγούμενα) σε 3-4 παίκτες μάλλον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε αγωνιστικό αδιέξοδο παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που αγνοεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου τη νίκη στο πρωτάθλημα. Μετά και τη νέα βαθμολογική απώλεια κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι αν αυτή η ομάδα προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι και να δείξει κάτι το διαφορετικό. Είναι οι χαμένοι βαθμοί που στοιχίζουν, είναι όμως και αυτή η εικόνα που πληγώνει και δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πως αλλάζει όλο αυτό; Ας μας το απαντήσουν ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος και φυσικά και οι παίκτες… οι παίκτες που με την απόδοση τους θυμίζουν  καρδιογράφημα ετοιμοθάνατου ασθενή.

ΥΓ. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην χάσεις λένε... Όταν όμως κατεβαίνεις σε αγώνες με αυτό το μότο σαν σημαία σου, δύσκολα κερδίζεις.

Όλα στραβά και ανάποδα εξελίχθηκαν στην σημερινή αναμέτρηση με το γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών των παικτών μας να παίζουν το ρόλο τους. Το τελικό 1-1 που διαμορφώθηκε χάρη στο γκολ του Δώνη  75’ μάλλον ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα μιας και οι 2 ομάδες είχαν μέτρια παρουσία και ελάχιστες ευκαιρίες. Όμως οι 2 νέοι εντός έδρας χαμένοι βαθμοί και οι τραυματισμοί που δεν μας αφήνουν σε ησυχία συνεχίζουν να διατηρούν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ομάδα, χωρίς στον ορίζοντα να διακρίνεται κάτι το ελπιδοφόρο.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΑΛΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ 3’

Άνω κάτω μόλις από το 3΄ έγινε το παιχνίδι χάρη στο γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού. Η αδράνεια του Ρόουζ και το γκολ του Σφιντέρσκι  από το πουθενά επιβεβαίωσαν γρήγορα γρήγορα ότι οι αλχημείες του Χιμένεθ στα μετόπισθεν δεν έδωσαν τη λύση. Αντίστοιχα στην επίθεση παρά την είσοδο των Καντεβέρε, Αλφαρέλα και Γιένσεν δεν μπορέσαμε να δούμε κάτι το διαφορετικό. Ούτε καν στο κομμάτι της πίεσης παρόλο που υπήρχαν τρεξίματα, απουσίαζε το μυαλό με αποτέλεσμα μεμονωμένα 3-4 να πιέζουν χωρίς την ανάλογη υποστήριξη από τα μετόπισθεν. Ο Παναθηναϊκός βολεύτηκε με το γρήγορο γκολ, έριξε το βάρος στα μετόπισθεν και προστάτεψε το προβάδισμα του μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Με εξαίρεση τη φάση του Καντεβέρε όπου ο Ντραγκόφσκι πραγματοποίησε μια καταπληκτική απόκρουση, ελάχιστες ήταν οι στιγμές που φανήκαμε απειλητικοί.

Ο ΔΩΝΗΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΙΣΙΑ

Μορόν και Δώνης ήταν οι αλλαγές στην ανάπαυλα για λόγους τακτικής, με τον Σούντμπεργκ όμως να αντικαθιστά τον Φαμπιάνο που μπήκε στο νέο ιατρικό δελτίο μετά τον Ντούντου που προστέθηκε λίγο πριν τη σέντρα. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε πιο ορεξάτος χωρίς όμως να έχει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι ευκαιρίες του Σίστο και του Ρόουζ δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και όσο κυλούσαν τα λεπτά η κατάσταση έμοιαζε να δυσκολεύει. Η είσοδος του Γιαννιώτα στο 68’ έδωσε μια ζωντάνια σε ένα σημείο όπου ο ρυθμός είχε πέσει. Ο Γιαννιώτας μπήκε με πολύ όρεξη στο παιχνίδι και το επιβεβαίωσε στο 76’ όπου έκανε την ατομική ενέργεια από τα πλάγια, έβγαλε την παράλληλη σέντρα και έδωσε την ευκαιρία στον Δώνη να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δίκαιο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας των 2 ομάδων που πλέον αποτυπωνόταν και στον πίνακα του σκορ. Μια ισοφάριση που αντί να μας δώσει ώθηση για να κυνηγήσουμε την ολική ανατροπή τελικά αποδείχθηκε μαξιλαράκι ασφαλείας που θέλαμε να το σφιχταγκαλιάσουμε μέχρι το τέλος. Ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει πιο πιεστικός, δημιούργησε 1-2 επικίνδυνες καταστάσεις, με την ομάδα μας τελικά να αντέχει στην πίεση. Σε ένα τελευταίο δεκαπεντάλεπτο όπου ο Ρόουζ έπαιζε τραυματίας μιας και είχαν συμπληρωθεί οι 5 αλλαγές.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ

Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ελέω τραυματισμών επέμεινε ο Μανόλο Χιμένεθ και μάλλον κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Επανήλθε ο Καντεβέρε, επανήλθε ο Αλφαρέλα, επανήλθε και ο Γιένσεν που πήρε και φανέλα βασικού. Όπως επανήλθε και ο Ρόουζ μετά τη «σιωπηλή τιμωρία» του. 4 νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα συν τον Τεχέρο στην ανάποδη πλευρά από τη φυσική του θέση συνέθεσαν ένα πειραματικό σύνολο που προφανώς και είχε τα προβλήματα του. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τόσους παίκτες ανέτοιμους και μετά από την άνευρη εμφάνιση στην Τρίπολη; Μάλλον όχι. Οπότε είχε τα δίκια του ο Χιμένεθ που ζήτησε «κατανόηση» από τον κόσμο. «Κατανόηση» όπως και για τις διαθέσιμες επιλογές στο κέντρο, με τον Μόντσου ακόμη και στην κακή του ημέρα να παραμένει αναντικατάστατος. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτό το Χ και τους 2 χαμένους βαθμούς, να βγει κάτι καλό με τους παίκτες που πήραν χρόνο συμμετοχής ύστερα από καιρό. Ο Δώνης σήμερα σκόραρε και έδειξε ότι πιθανόν να μπορούσε να είχε δώσει λύσεις και στα προηγούμενα παιχνίδια. Όπως πιθανόν να μπορεί να κάνει και ο Πέρεθ.  Μέχρι λοιπόν να επιστρέψουν οι τραυματίες, να βρουν ρυθμό και ο Χιμενέθ να μπορέσει να καταλήξει σε ένα βασικό σχήμα, υπομονή και πάλι υπομονή.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και συνυπολογίζοντας τους πολλούς και απρόσμενους τραυματισμούς μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με το τελικό αποτέλεσμα. Ναι θέλαμε τη νίκη και η ομάδα προσπάθησε να την πάρει όμως είναι φανερό ότι ακόμη  ψαχνόμαστε  μέσα στο γήπεδο. Όπως ψάχνεται και ο Χιμένεθ στην προσπάθεια του να διαχειριστεί αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο των συνεχόμενων τραυματισμών από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα πρέπει να πορευτούμε και να παλέψουμε μέχρι να δούμε επιτέλους έναν ΑΡΗ συνεπή και αποτελεσματικό σε κάθε παιχνίδι.

Συνέχεια στο νικηφόρο σερί με τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο του έδωσε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Μαρκό, επικρατώντας με 1-0 χάρη στο γκολ του Μισεουί στο 16΄.  Το εκτεταμένο ροτέισον του Χιμένεθ και η έλλειψη επιλογών στην επίθεση δεν επέτρεψαν στην ομάδα να δείξει ένα καλό πρόσωπο, το ότι κατάφερε όμως να πάρει τη νίκη μόνο ικανοποίηση φέρνει. Ικανοποίηση για τις 2 νίκες στο κύπελλο αλλά και τη γενικότερη πορεία της ομάδας μετά την αλλαγή προπονητή.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Σε κάτι μεταξύ διαχείριση δυνάμεων και ευκαιριών σε παίκτες που δεν είχαν πάρει χρόνο συμμετοχής κινήθηκαν τα πλάνα του Χιμένεθ και τα νέα 10 πρόσωπα στο αρχικό σχήμα ήταν η επιβεβαίωση αυτής της τακτικής. Ως λογική συνέπεια ακολούθησε και η εικόνα ενός μπερδεμένου ΑΡΗ που είχε την μπάλα στα πόδια του και δεν ήξερε τι να την κάνει.

ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΞΑΝΑ Ο ΜΙΣΑΟΥΙ

Μόλις στο 16’ όμως ο ΑΡΗΣ ευτύχησε να βρει δίχτυα με τον Μισαουί να μπαίνει έξυπνα στην διεκδίκηση της μπάλας με τον αντίπαλο πορτιέρο, να την κερδίζει και με περίσσια ευκολία να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ που έδιωξε το άγχος που είχε το ολικό λίφτινγκ με το οποίο παρουσιάστηκε η ομάδα μας σήμερα.

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ

Δεν πατούσε καλά η ομάδα και αυτό το 1-0 έμοιαζε πολύ εύθραυστο για να διατηρηθεί ως το τέλος. Για καλή μας τύχη όμως σήμερα ο Αθανασιάδης σε 2 φάσεις στα πρώτα 45΄ έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και μας έσωσε από το εγκεφαλικό. Αναμφίβολα είναι ένας από τους ελάχιστους διακριθέντες  της αποψινής αναμέτρησης.

ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΦΡΕΝΑΡΕΙ

Βλέποντας την δυσλειτουργία της ομάδας ο Χιμένεθ αποφάσισε από την ανάπαυλα του ημιχρόνου να αρχίσει τις παρεμβάσεις βάζοντας Μόντσου, Ράτσιτς και λίγα λεπτά αργότερα και τον Μορόν. Κινήσεις που για 20 λεπτά περίπου φάνηκε να έχουν αποτέλεσμα, ο ΑΡΗΣ να κυκλοφορεί την μπάλα καλύτερα και να ανεβαίνει πιο ορθολογικά στην επίθεση. Λίγο έλειψε να «κλειδώσει» τη νίκη με τον Ισπανό στο 61’ αλλά και λίγα λεπτά αργότερα με μια διπλή ευκαιρία και τον Παναγίδη να μην καταφέρνει τελικά να σκοράρει. Ως εκεί όμως ήταν η όλη προσπάθεια μιας και η συνέχεια είχε λάθη, κυκλοφορία της μπάλας προς τα πίσω και ανούσια κατοχή. Έτσι κύλησε μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης, ευτυχώς χωρίς αναγούλες.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΝΙΚΕΣ

Ούτε καν στα τελευταία 10 με 15 λεπτά όπου το Μαρκό έπαιζε με παίκτη λιγότερο και χωρίς κανονικό τερματοφύλακα δεν μπορέσαμε να απειλήσουμε και αυτό τα λέει όλα για τον ΑΡΗ που είδαμε σήμερα. Ένας κυνικός ΑΡΗΣ πήρε το προβάδισμα από νωρίς και βολεύτηκε με αυτό. Δικαιολογημένα εξέφρασε την ικανοποίηση του ο Χιμένεθ για το τελικό αποτέλεσμα δεδομένων πάντα των συνθηκών. Και μάλλον και εμείς έτσι πρέπει να το δούμε. Εκτεταμένο ροτέισον, σημαντικές απουσίες σε συγκεκριμένες θέσεις και μια επιβεβλημένη διαχείριση δυνάμεων που δεν εκτροχίασε την ομάδα από την επίτευξη του στόχου της νίκης. Θέλαμε μεγαλύτερο σκορ, θέλαμε καλύτερη εικόνα, θέλαμε να δούμε παίκτες να αρπάζουν την ευκαιρία. Αντ αυτού θα μας μείνει ο στα χαμένα Νιάνγκ, ο ανασφαλής Σούντμπεργκ, οι μπερδεμένοι Φατιγκά και Φρίντεκ και η έλλειψη ποιότητας στα «φτερά» με τους Σίστο και Γιαννιώτα να φαίνεται να θέλουν αλλά να μην μπορούν. Από την άλλη όμως η ομάδα συνεχίζει να κερδίζει όποιον και αν ρίχνει στην μάχη ο Χιμενέθ κάνοντας μας να ανυπομονούμε να δούμε την ομάδα πλήρης. Χωρίς απουσίες, χωρίς κενά και με όλους ετοιμοπόλεμους. Τότε θα φανεί η αληθινή δυναμική του φετινού ΑΡΗ.

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

Δεν μπόρεσε να επιβληθεί όπως θα ήθελε στο παιχνίδι η ομάδα μας που έπαιξε και με παίκτη παραπάνω στα τελευταία 15’, επηρεασμένη από τις πολλές αλλαγές και την λειψυδρία παικτών στην επίθεση. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να ζευγαρώσουμε τις νίκες για το θεσμό του κυπέλλου και αυτό είναι που θα πρέπει να κρατήσουμε από το σημερινό παιχνίδι. Ας συνεχίσει να κερδίζει η ομάδα και όλα τα υπόλοιπα… που θα πάει θα διορθωθούν.

Νέος προπονητής, νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα και ένας ΑΡΗΣ που δεν «μάσησε» όταν βρέθηκε πίσω και πήρε πανάξια το διπλό αποδίδοντας ποδοσφαιρική δικαιοσύνη! Γκολάρα από τον Ντούντου για την ισοφάριση, killer Μορόν για το 1-2 και την ολική ανατροπή. Εντυπωσιακός ο Χιμένεθ στο ντεμπούτο του με πολλές περισσότερες αλλαγές από αυτές που περιμέναμε, που οδήγησαν όμως την ομάδα στη νίκη επαναφέροντας ως ένα βαθμό τα χαμόγελα και την ελπίδα στον κόσμο του ΑΡΗ!

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΝΤΡΑ

Διούδης, Γαλανόπουλος, Ντούντου και Μορουτσάν ήταν οι πρώτες  «πινελιές» του Χιμενέθ όσο αφορά τα πρόσωπα της αρχικής ενδεκάδας. Μια ενδεκάδα που με μια πρώτη ανάγνωση προκαλούσε αμηχανία αλλά στην πράξη απέδιδε. Ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε πιο συμπαγής, είχε τον έλεγχο από το ξεκίνημα και πάλευε να βρει τους τρόπους να γίνει απειλητικός.

ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΕΝΑ ΓΚΟΛ

Μια από τα ίδια για τον ΑΡΗ μας… εκεί που φαινόταν ότι είχε τον πρώτο λόγο και προσπαθούσε έστω ανορθόδοξα να φτιάξει φάσεις, στην πρώτη επίσκεψη του Ατρομήτου στην περιοχή μας μετά από εκτέλεση κόρνερ έγινε το 1-0 στο 18’. Ο Διούδης κατάφερε να αποκρούσει αρχικά αλλά ο Τζοβάρας στο ριμπάουντ με ένα άπιαστο σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.  Ένα σκορ που έφερε μια παγωμάρα μιας και ο Ατρόμητος μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν καθόλου απειλητικός.

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ, ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΜΕ ΓΚΟΛΑΡΑ ΝΤΟΥΝΤΟΥ

Η ψυχρολουσία του 1-0 έδωσε πολύ γρήγορα τη θέση της στην ψυχραιμία και η ομάδα γρήγορα ξαναπήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού κυνηγώντας την ισοφάριση. Μόντσου και Φαμπιάνο λίγο έλειψε να απαντήσουν στο γκολ του Τζοβάρα στα λεπτά που ακολούθησαν αλλά χωρίς επιτυχία. Ο Μεντίλ όμως ήταν αυτός που στο 33’ θυμίζοντας κάτι από τον παίκτη που θαυμάσαμε πέρσι με μια μαγική ντρίπλα ξεμαρκαρίστηκε, έβγαλε την πάσα στον Ντούντου με τον τελευταίο να κοντρολάρει και να σουτάρει στην κίνηση στέλνοντας με εκπληκτικό τρόπο την μπάλα στα δίχτυα για το 1-1.

O KILLER ΜΟΡΟΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

Η ισορροπία στο παιχνίδι είχε αποκατασταθεί και ο ΑΡΗΣ πλέον με άλλη ψυχολογία διεκδικούσε ξανά τη νίκη. Ο Ατρόμητος συνέχιζε να παραμένει παθητικός και τυχερός αποτρέποντας στο 55΄ την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή τον Μόντσου να σκοράρει. Στο 57’ όμως μετά από εκτέλεση κόρνερ ο Ράτσιτς κυριάρχησε στον αέρα, έκανε την γυριστή κεφαλιά και ο Μορόν με μια πολύ ωραία προβολή έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για το 1-2 που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το προβάδισμα έδωσε νέα ώθηση στους παίκτες μας που λίγα λεπτά μετά το 1-2 με τον Μουρετσάν φθάσαμε κοντά στο τρίτο γκολ χωρίς όμως επιτυχία. Ο Ατρόμητος δεν προβλημάτιζε αν και όσο περνούσε ο χρόνος ανέβαινε και πιο πολύ. Οι αλλαγές του Χιμένεθ προκάλεσαν και αυτές έκπληξη πέρα από αυτή του Γιαννιώτα, με τον Φατιγκά και τον «φευγάτο» Σίστο να μπαίνουν με ξεκάθαρες οδηγίες να σχηματίσουν μια πρώτη γραμμή πίεσης.  Παρόλα αυτά η ομάδα οπισθοχώρησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε στα τελευταία 15’ αλλά έχοντας τον Φαμπιάνο σε πολύ καλή ημέρα «καθάρισε» εύκολα κάθε υποψία φάσης φθάνοντας τελικά στη νίκη.

ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΝΟΛΟ ΧΙΜΕΝΕΘ

Το είχαμε τονίσει από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ο Χιμένεθ. Προπονητής «σκοπιμότητας» και τα αποτελέσματα είναι αυτά που θα καθορίσουν την πορεία του. Δεν ήρθε για να «χτίσει», δεν ήρθε για να συνεχίσει κάποιο «πλάνο». Ήρθε να αλλάξει την κατάσταση, να οδηγήσει την ομάδα με οποιοδήποτε τρόπο στη νίκη και αυτό ακριβώς έγινε σήμερα στο Περιστέρι. Με σημαντικές απουσίες, με νέα πρόσωπα και «παροπλισμένους» από τον προηγούμενο προπονητή παίκτες πέτυχε αυτό που ήθελε. Κέρδισε τους 3 βαθμούς, κέρδισε τους νεοφερμένους Διούδη και Γαλανόπουλο που είχαν καλή παρουσία, κέρδισε τον Σίστο που θεωρητικά ήταν τελειωμένος, έβγαλε λαγό από το καπέλο του με τον Ντούντου, αξιοποίησε μέχρι και τον Φατιγκά. Προφανώς και αν δεν κέρδιζε η ομάδα πιθανόν όλα αυτά να τα σχολιάζαμε αρνητικά και να αναρωτιόμασταν γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου ο Ντιαντί, ο Μιζαουί και ο Καντεβέρε. Καμία όμως σημασία δεν έχει γιατί η ομάδα χρειαζόταν τη νίκη πάση θυσία και τα κατάφερε. Και τα κατάφερε γιατί πέρα από τις εμπνεύσεις του Χιμένεθ είδαμε και τους Μόντσου, Φαμπιάνο, Ράτσιτς, Μεντίλ και Μορόν να κάνουν τη διαφορά και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του αγώνα. Το αν απλά η έλευση του νέου προπονητή ή όχι θα φανεί στη συνέχεια.

ΚΕΡΔΙΣΕ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΤΟΥ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Η γκολάρα του Ντούντου και το “killer instinct” του Μορόν οδήγησαν στην ανατροπή και σε ένα σημαντικό διπλό που προς στιγμή δείχνει να βγάζει την ομάδα από το αδιέξοδο που είχε εγκλωβιστεί. Στο ντεμπούτο του Χιμένεθ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε πιο ώριμος, πιο αποφασισμένος πιο αποτελεσματικός βρίσκοντας λύσεις και βοήθειες από εκεί που δεν περίμενε κανείς. Κανείς εκτός από τον Χιμένεθ. Ωραίο το ξεκίνημα του Ισπανού, ευελπιστούμε ακόμη καλύτερη συνέχεια! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Και όμως εξακολουθούν και υπάρχουν φίλοι της ομάδας που κοιτάνε τον Μορόν με μισό μάτι!