Βαριά ήττα με 4-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena σε ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να κοντράρει την ΑΕΚ. Σε παθητικό ρόλο, χωρίς σκοπό και πλάνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς διάθεση οι παίκτες, έχασαν όλες τις μονομαχίες και έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Απογοήτευση και μούδιασμα στον κόσμο του ΑΡΗ ενόψει και της ρεβάνς του κυπέλλου.

ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ

Μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ να μπαίνει χαλαρά στα παιχνίδια αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο.  Η ΑΕΚ πίεζε, έπαιρνε τα μέτρα που της δίναμε,  έψαχνε με κάθε τρόπο να φτιάξει φάση για γκολ και οι παίκτες μας απλά παρακολουθούσαν. Όπως ακριβώς παρακολουθούσαν και το Μουκουντί με κοντινή κεφαλιά να ανοίγει το σκορ στο 17. Η ίδια απάθεια έδωσε την ευκαιρία στη ΑΕΚ λίγο πριν το ημίχρονο σε μια από τις μπούκες της στην περιοχή μας να κερδίσει το πέναλτι με τη βοήθεια του VAR και να πετύχει και ένα δεύτερο γκολ.

Η ΚΑΘΙΣΙΖΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Το πιο λυπηρό στον σημερινό ΑΡΗ ήταν η αδυναμία του να αντιδράσει. Η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Το κέντρο μας απουσίαζε επιδεικτικά, η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και οι αντίπαλοι μας σκύλιαζαν να το εκμεταλλευτούν.  Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες και αλλαγή Νταρίντα. Αυτό το κέντρο έκρυβε την μπάλα και έφτιαχνε το παιχνίδι για όλη την ομάδα. Πλέον με το ζόρι αλλάζουν 2 μπαλιές. Το τελικό 4-0 όσο και αν δεν μας αρέσει είναι ένα «τίμιο» σκορ έτσι όπως παίξαμε.

Η «ΚΟΙΛΙΑ» ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Δύσκολα να αποκρυπτογραφηθεί το πλάνο και το όλο σκεπτικό με το οποίο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από που να το πιάσεις αυτό το παιχνίδι και τι να πρωτοσχολιάσεις;  Δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε έστω να κάνουμε 1-2 μακρινές μπαλιές να ιδρώσουμε λίγο τον Μορόν και τα εξτρέμ, δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε μια μονομαχία. Ακίνδυνος σε μόνιμο παθητικό ρόλο χωρίς να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι οι διαιτητικές σφαγές που έχουν χαλάσει το μυαλό των παικτών; Είναι οι υψηλές προσδοκίες που γεννήθηκαν και ξαφνικά δημιουργήθηκε άγχος; Είναι μια λογική(?) αγωνιστική κοιλιά που όλες οι ομάδες περνάνε; Σίγουρα πάντως δεν είναι ο ΑΡΗΣ που κατάφερε να γεμίσει το Κλ.Βικελίδης με το Βόλο. Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες για αυτή την παρατεταμένη κακή εικόνα. Είναι όμως η στιγμή που ο Μάντζιος θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών και να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στον δρόμο προς την κορυφή που ο ίδιος χάραξε. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Αντιθέτως υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία ξανά κόντρα στην ΑΕΚ για να μας δείξει αυτή η ομάδα ότι έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση. Αντίδραση σαν και αυτή που δεν είδαμε κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και κόντρα στον αδύναμο Βόλο.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Με σβηστές μηχανές μπήκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο και έτσι το πήγε μέχρι τέλος. Παίκτες χωρίς τσαγανό, ομάδα χωρίς σκοπό. Η «κοιλιά» σήμερα ξεπέρασε και αυτήν με το Βόλο. Σίγουρα και το «κυνήγι» που τρώμε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό το μυαλό της ομάδας. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιδράσουμε και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Την ξαναέχεις την ΑΕΚ, αυτή τη φορά για το κύπελλο, στο σπίτι σου μπροστά στον κόσμο σου. Εδώ θα φανεί αν βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε ή όχι.

Μια ακόμη «άγευστη» εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτή την σειρά των πλέιοφς γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την ΑΕΚ με 2-0. Οι πολλές αλλαγές του Μάντζιου και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το παιχνίδι οι παίκτες μας δεν άφησαν περιθώριο για κανένα άλλο αποτέλεσμα. Προφανώς και η ομάδα επιλέγει παιχνίδια με τα εκτός έδρας να τα αφήνει σε δεύτερη μοίρα και όλο το βάρος να πέφτει στα εντός(εκτός του μπάογκ). Στενάχωρο αλλά και λογικό…

ΑΠΟ ΧΑΛΑΡΟΣ ΕΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Μόλις 15’ λεπτά χρειάστηκαν για να επιβληθεί η ΑΕΚ και ο ΑΡΗΣ να μας πείσει ότι κατέβηκε σε ρυθμούς προπόνησης στο αποψινό παιχνίδι. Σε μόνιμη οπισθοχώρηση από τη σέντρα. Χωρίς εντάσεις και γρήγορη σκέψη. Χωρίς τη διάθεση να πιέσουμε, να κλείσουμε χώρους ή να γίνουμε κατά κάποιο τρόπο απειλητικοί. Μια ενδεκάδα γεμάτο «αλλαγές» από παίκτες που θεωρητικά ψάχνουν την ευκαιρία τους για να δείξουν την αξία τους. Περισσότερο όμως έμοιαζαν να βγάζουν την αγγαρεία αντί για τους «βασικούς» που όταν μπήκαν ήταν αργά. Η ΑΕΚ είχε κυριαρχήσει και ο εκνευρισμός από την απάθεια της ομάδας ήταν εμφανής σε όλους. Το ωραίο σουτ του Σαβέριο που ανάγκασε σε μια πολύ ωραία επέμβαση τον Αθανασιάδη ήταν όλη η επίθεση του ΑΡΗ σήμερα και αυτό λέει πολλά. Όπως και τα γκολ που δεχθήκαμε δείχνουν πολλά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Κακή εμφάνιση, πάλι καλά να λέμε που φύγαμε με 2 γκολ…

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΗΘΕΛΕ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΚΑΝΕ

Τα πολλά νέα πρόσωπα στην βασική ενδεκάδα έδωσαν εξαρχής το στίγμα της παρουσίας του ΑΡΗ σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και στα προηγούμενα πρωταρχικός στόχος ήταν η «διαχείριση» ενόψει τελικού και όλα τα υπόλοιπα πήγαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό είχε εξαρχής στο μυαλό του ο Μάντζιος και αυτό ακριβώς εφάρμοσε. Το ότι δεν ανταποκρίθηκαν οι παίκτες που επέλεξε είναι άλλο θέμα που θα πρέπει να το δουν. Σίγουρα με αυτές τις πειραματικές ενδεκάδες η ομοιογένεια χάνεται αλλά η μαχητικότητα και η συγκέντρωση που πρέπει να δείξει ο κάθε παίκτης που παίρνει φανέλα βασικού θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Δεν το έδειξαν οι αρχικοί 11 και όταν μπήκαν οι «βασικοί» ήταν αργά.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Με το τελικό σκορ να έχει διαμορφωθεί πριν καν συμπληρωθούν 15’ και την ομάδα μας μετά βίας να πλησιάζει προς την αντίπαλη περιοχή η ομάδα δεν δικαιούταν τίποτα περισσότερο και μοιραία γνώρισε την ήττα. Μια εικόνα που δεν τιμάει το σύνολο του Άκη Μάντζιου αλλά ας ελπίσουμε το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο τέλος να επιβεβαιωθεί. Καλή η διαχείριση αλλά θα πρέπει και η 11αδα του τελικού να δοκιμασθεί, να ανεβάσει απόδοση και να πιστέψει στις δυνάμεις της. Αναμένουμε τη συνέχεια.

Μόνο το γκολ έλειψε από τον ΑΡΗ μας σήμερα ώστε να κάνει το πρώτο βήμα για την πρόκριση. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου πιστοί σε ένα πλάνο παρόμοιο με αυτό που μας οδήγησε στη νίκη κόντρα στον συμπολίτη κατάφερε να εγκλωβίσει την ΑΕΚ και να φέρει την μάχη της πρόκρισης σε ένα «τελικό» στο Κλ.Βικελίδης. Άρεσε ο Φετφατζίδης στην πρώτη του εμφάνιση, πείθει ότι μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική λύση για τη συνέχεια.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Με την ίδια ενδεκάδα που πήρε τη νίκη απέναντι στον ποακ αλλά και με την ίδια τακτική ο Άκης Μάντζιος θέλησε να βάλει τις βάσεις για την πρόκριση απέναντι στην ΑΕΚ και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε.  Η ΑΕΚ λόγω απουσιών και του ροτέισον που επέλεξε ο Αλμέιδα παρουσιάστηκε αρκετά πιο αδύναμη από τον συμπολίτη και αυτό ήταν κάτι που έγινε αντιληπτό από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Οι παίκτες μας με ευκολία περιόριζαν την ΑΕΚ όποτε προσπαθούσε να ανέβει ενώ εξίσου εύκολα κυκλοφορούσε την μπάλα όποτε την είχε στα πόδια του. Παρόλο που οι αντίπαλοι μας είχαν περισσότερο την μπάλα στα πόδια τους, ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με την ΑΕΚ να αδυνατεί να απειλήσει ουσιαστικά την ομάδα μας και τους παίκτες μας να έχουν ως πρώτο στόχο να μην δεχθούν γκολ οι ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν για να μπει ένα γκολ ήταν ελάχιστες. Μόλις μια φορά απειληθήκαμε μέσα από την περιοχή μας σε αντίθεση με τις δικές μας ευκαιρίες όπου Ζουλ, Φαμπιάνο και Μορόν έφθασαν μια ανάσα από το γκολ. Λίγο η τύχη που δεν μας χαμογέλασε, λίγο η επιπολαιότητα του Μορόν που προτίμησε να σουτάρει αντί να σπάσει την μπάλα στον Νταρίντα ή τον Παναγίδη και η νίκη που αξίζαμε έμεινε ισοπαλία.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ

Τα ντέρμπι του ταιριάζουν περισσότερο και αυτό αποδείχθηκε σήμερα. Ο Μάντζιος μπορεί να μην έχει καταφέρει να βρει ένα πλάνο που να αποδίδει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο αλλά στα ντέρμπι φαίνεται να έχει βρει την μαγική συνταγή. Μια συνταγή που φαίνεται να ταιριάζει στους παίκτες μας που δείχνουν ικανοί να ακολουθήσουν. Από αυτή τη συνταγή σήμερα έλειψε το κάτι παραπάνω που έδωσε ο Σαβέριο απέναντι στον μπάογκ και για αυτό δεν κερδίσαμε. Η αγωνιστική όμως συμπεριφορά της ομάδας μας σε όλη την διάρκεια του αγώνα ήταν εξαιρετική, ιδιαίτερα αν συνυπολογίσουμε ότι απέναντι μας είχαμε την ΑΕΚ που πριν λίγες ημέρες έφυγε με διπλό από το Καραϊσκάκη. Και με ένα ρόστερ που παρά τις όποιες απουσίες και ροτέισον έχει περισσότερες λύσεις από εμάς. Λύσεις που ελπίζει ο Μάντζιος να βρει στο πρόσωπο του Φετφατζίδη που σήμερα έκανε το ντεμπούτο με μια καλή εμφάνιση. Αυτό όμως που προέχει και για την ώρα δείχνει να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση είναι η ομάδα να αποκτήσει την σωστή νοοτροπία και έναν ξεκάθαρο προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Στα ντέρμπι το πετυχαίνουμε, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και απέναντι και σε ομάδες σαν τον Παναιτωλικό που ακολουθεί.

ΠΕΙΘΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ

Στη Θεσσαλονίκη θα παιχτεί από το μηδέν  η πρόκριση, με τον ΑΡΗ μας σήμερα στην OPAP Arena να πείθει ότι μπορεί να κερδίσει αυτή την ΑΕΚ. Λίγο πιο προσεκτικοί(και τολμηροί) να είμασταν στην επίθεση και θα πανηγυρίζαμε μια σημαντική νίκη-μισή πρόκριση. Έστω και έτσι, αυτό το 0-0 μας δίνει ένα μικρό προβάδισμα που σε μια εβδομάδα από σήμερα θα πρέπει πάση θυσία να εκμεταλλευτούμε. ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

ΥΓ. Μα πόση γκαντεμιά με τους τραυματισμούς φέτος...

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από την πρωτεύουσα μετά από ένα παιχνίδι όπου ως ένα βαθμό στάθηκε καλά αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα από την ΑΕΚ. Είχε τις ευκαιρίες του να κάνει την ζημιά αλλά ο παθητικός ρόλος που είχε σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης και η έλλειψη έντασης στις διεκδικήσεις επισκίασε την όποια προσπάθεια. Σε χαμηλά νερά ο Μορόν που έχασε σπουδαία ευκαιρία για να κάνει το 0-1.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΗΔΕΝ

Απόλυτη συγκέντρωση και ψυχραιμία επέδειξε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας στα αμυντικά του καθήκοντα, εξουδετερώνοντας με ευκολία τις επιθέσεις των αντιπάλων. Ενώ και η πίεση ψηλά των παικτών της ΑΕΚ δεν έδειχνε να μας προβληματίζει. Δυστυχώς όμως ήταν ξεκάθαρο ότι στη σκέψη των μυαλών μας υπήρχε μόνο η λέξη «άμυνα» και τίποτα άλλο. Διστακτικότητα κάθε φορά που είχαμε την μπάλα στα πόδια, κακές επιλογές όποτε περνούσαμε το κέντρο και μια νωχελική προσπάθεια για να ανέβει η ομάδα ψηλά που πάντα έμενε στην μέση. Κάτι που από μόνο του έδινε ψυχολογία στους παίκτες της ΑΕΚ και διάθεση για να επιτεθεί.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ

Και όμως μέσα από αυτή την παθητική εικόνα η ομάδα κατάφερε να απειλήσει στην αντεπίθεση με τον Οντουμπάτζιο από πλάγια θέση φάτσα με τον τερματοφύλακα να κάνει κακή επιλογή. Και στη συνέχεια μέσα από μια πολύ ωραία οργανωμένη επίθεση με τον Οντουμπάτζιο πρωταγωνιστή να βγάζει πολύ παράλληλη σέντρα στο κέντρο της μικρής περιοχής αλλά χωρίς να βρεθεί κάποιος συμπαίκτης του στην πορεία της. Ενώ ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία ήταν αυτή του Μορόν, με τον Ισπανό μετά από εξαιρετική κίνηση να έχει όλο τον χρόνο να σουτάρει από πλεονεκτική θέση και τελικά να αστοχεί… 3 φάσεις που θα μπορούσαμε εύκολα να είχαμε ανοίξει το σκορ κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Και όταν κόντρα στην πρωταθλήτρια Ελλάδος δεν εκμεταλλεύεσαι τις εξαιρετικές ευκαιρίες που σου δίνονται τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Αν μάλιστα η άμυνα σου γίνεται διαρκώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής και διαρκώς ξαναεπιστρέφεις την μπάλα στον αντίπαλο ή την στέλνεις κόρνερ δύσκολα την γλιτώνεις. Σε ένα από τα πολλά κόρνερ που κέρδισε η ΑΕΚ ο Βίντρα, θυμίζοντας Φαμπιάνο έκανε το 1-0 στο 59’ που ήταν και το τελικό σκορ. Το λυπηρό όμως της αποψινής βραδιάς ήταν αυτό που ακολούθησε και η αντίδραση …που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα μας. Έχεις 35’ να ισοφαρίσεις και εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι με μια χαλαρότητα και άνεση λες και κερδίζεις 3-0. Ήταν φανερά εκτός της λογικής μας η επίθεση και ακόμη στα 2-3 ανεβάσματα που είχαμε στα τελευταία λεπτά κατέληξαν σε εύκολο λάθος. Η ΑΕΚ χωρίς να εντυπωσιάσει ή να γίνει ιδιαίτερα απειλητική πήρε χωρίς να αγχωθεί τη νίκη παρά το εύθραυστο 1-0.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΑ, ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Όσο μεγάλος και αν ήταν εξαρχής ο βαθμός δυσκολίας της σημερινής αναμέτρησης στο γήπεδο όπως φάνηκε οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες. Ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος αμυντικά και ψύχραιμος στις κινήσεις του.  Και αυτό φάνηκε από τις ευκαιρίες που έκανε η ΑΕΚ, όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Άρα ως εδώ όλα καλά. Όλα καλά, αν η ομάδα κατέβηκε με στόχο να μην φάει γκολ και στην επίθεση ότι μας βγει. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος που λειτουργούσαν οι παίκτες μας όποτε είχαμε την κατοχή της μπάλας. Δεν τρέχεις, δεν βγάζεις ένταση στις μονομαχίες, δεν εκμεταλλεύεσαι τους κενούς χώρους, δεν μεταβιβάζεις γρήγορα, δεν κάνεις γεμίσματα, δεν κινείσαι, δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Απλά κουράζεις σε ένα αργό τέμπο χωρίς εμπνεύσεις και επιθετικό πλάνο σε ένα παιχνίδι που βρίσκεσαι πίσω στο σκορ. Και το χειρότερο είναι ότι παρά τις αλλαγές που έγιναν δεν φάνηκε το πρόβλημα να είναι ατομικό αλλά 100% ομαδικό. Δύσκολα να πεις αν αυτό είναι έργο Μάντζιου ή της ποιότητας των παικτών μας αλλά κάπως θα πρέπει να διορθωθεί.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Στην άμυνα περιορίστηκαν τα πλάνα μας κόντρα στην ΑΕΚ και αν εξαιρέσεις την κακή στιγμή του γκολ τα πήγαμε καλά.  Το γκολ του Βίντρα στο 59’ αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη στην ΑΕΚ αλλά και να αναδείξει την προβληματική νοοτροπία με την οποία κατέβηκε η ομάδα σήμερα. 35 αγωνιστικά λεπτά με το σκορ στο 1-0 και καμία απολύτως αντίδραση. Εμφανίσεις σαν την σημερινή απέναντι σε μια «κουρασμένη» ΑΕΚ που δεν πιέστηκε ποτέ στο ενενηντάλεπτο, θα πρέπει να μας προβληματίζουν είτε το ματς λήγει 1-0 είτε λήγει 5-0. Αν κάποια στιγμή θέλουμε κάτι να αλλάξει. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να μιλάμε για «καλές εμφανίσεις» με «κακές στιγμές».

Μάρτυρες ενός άλλου ακόμη επεισοδίου της εξυγιαντικής σούπερ λίγδας με την αλλαγή των ξένων διαιτητών με το «δικό μας παιδί» Διαμαντόπουλο να είναι ένα πρωτότυπο σενάριο που επιβεβαιώνει την μοναδικότητα του σε παγκόσμιο επίπεδο! Πάλεψαν οι παίκτες του Τερζή με όλες τις δυνάμεις του αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Έδωσε τις απαντήσεις του ο Κουέστα παρά το πλασματικό 3-1.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Τα σκαμπανεβάσματα που μας συντροφεύουν όλη την χρονιά σήμερα ήταν στα πάνω τους και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε στιβαρός και αποφασισμένος να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του απέναντι στην ΑΕΚ και στο παρασκήνιο της επιλογής του διαιτητή. Σωστές τοποθετήσεις, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ένας Καμάτσο στην κορυφή που μαζί με τον Ιτούρμπε έδιναν άλλη ζωντάνια στην ομάδα. Το πέναλτι από το πουθενά και το 1-0 έφερε μια κρυάδα αλλά η ομάδα είχε φροντίσει να δείξει τα δόντια της. Η ισοφάριση του Ιτούρμπε λίγο πριν το ημίχρονο σφράγισε την καλή μας παρουσία στο πρώτο ημίχρονο και η «παντοδύναμη» ΑΕΚ άρχισε να ιδρώνει.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΤΣΟΥΜΠΕΡ

Στην επανάληψη η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει πιο πολύ όπως ήταν φυσιολογικό αλλά αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ σε αντίθεση με τον παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε τις λύσεις. Μάλιστα το 1-2 από τον Καμάτσο που ήταν(?) οριακά οφσάιντ άγχωσε ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους μας που έδειχνε να τα έχουν χαμένα. Ωστόσο σε όλο το Β ημίχρονο ο Διαμαντόπουλος ήταν εκεί να σπρώχνει την ΑΕΚ προς την εστία μας και να επιτρέπει στην ΑΕΚ να αμύνεται με κινήσεις βγαλμένη από αγώνες πάλη. Η φάση του Καμάτσο στην αντεπίθεση του ΑΡΗ που δεν δόθηκε φάουλ και η προσπάθεια του Διαμαντόπουλου να ανακαλύψει ανύπαρκτο χέρι(πέναλτι)  στην πλάτη του Ενκουλού, αδιαφορώντας για το πεντακάθαρο φάουλ που προηγήθηκε νωρίτερα πάνω στον Πάλμα έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόπο που σφύριζε ο διαιτητής αλλά και ποιος ήταν ο στόχος του στον αγώνα. Με αυτές τις «πλάτες» η ΑΕΚ έγινε πιο απειλητική και χάρη σε ένα άπιαστο σουτ του Τσούμπερ(που ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά) η αντίσταση μας λύγισε… Μια αντίσταση που πέρα από την συνολική εικόνα της ομάδας μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχε πρωταγωνιστή και τον Χουλιάν Κουέστα με σημαντικές πολύ δύσκολες αποκρούσεις.

ΤΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΤΙ

Περισσότερο ψυχανάλυση παρά αγωνιστική ανάλυση χρίζει το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Από τον καλοστημένο ΑΡΗ με σωστό πλάνο και νοοτροπία στην προσπάθεια αποδόμησης εκ των έσω της πολύ καλής μας παρουσίας. Μπράβε ρε Τερζή που ρίσκαρες με Καμάτσο και Νταμπό και μας βγήκε τόσο καλά! Μπράβο που είχες τα αντανακλαστικά αυτή τη φορά να δεις ότι ο Ετέμπο δεν πατούσε καλά και κινδύνευε να πάρει και 2^η κίτρινη κάρτα. Πως γίνεται όμως να βλέπεις από το 61΄ ότι ο Ιτούρμπε δεν μπορεί να προσφέρει άλλο;  Και πως γίνεται από το 61΄και μετά να βγάζεις 3 παίκτες που παίζουν μπροστά και να βάζεις 3 παίκτες που παίζουν στην άμυνα; Σε αυτό το παιχνίδι που είχες την ευκαιρία να τους ξεφτιλίσεις αποφάσισες να κρατήσεις το 1-1; Άραγε αν αυτόν τον Κουέστα τον είχαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια λες να παίρναμε κανά βαθμό παραπάνω;

ΠΟΥΛΗΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ

Κόντρα στα προγνωστικά και σε όλα τα τραγελαφικά που προηγήθηκαν της αναμέτρησης για να καταλήξουμε στο φιάσκο Διαμαντόπουλου ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις αλλά όπως φάνηκε τελικά δεν ήταν αρκετό. Η έλλειψη βοήθειας από τον πάγκο μας που περισσότερο φρέναρε την όλη προσπάθεια αλλά και ο αφηνιασμένος στο Β ημίχρονο Διαμαντόπουλος έδωσε την δυνατότητα στην ΑΕΚ να πάρει μια νίκη που δεν άξιζε. Κρατάμε την εμφάνιση και ευελπιστούμε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Εξαιρετικός ο Χούλιαν Κουέστα στην επιστροφή του, που μάλλον ξανακερδίζει τη θέση του στην ενδεκάδα…

ΥΓ2. Εκεί στην ΕΠΟ… μα τι παράσταση δώσατε πάλι;

Την ήττα με 3-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι τραγέλαφο της ελληνικής σουπερλίγδας. Σαφώς και η ομάδα μας υστερούσε ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την επίδοξη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ωστόσο ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι απέδειξε ότι στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν η «σφυρίχτρα» κρίνει σχεδόν τα πάντα. Από το πέναλτι και την εις βάρος μας κόκκινη κάρτα ακολουθώντας πιστά το «γράμμα του νόμου» μέχρι και την κλωτσοπατινάδα της ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με την ανοχή του διαιτητή και το γκρέμισμα του Φαμπιάνο στην «ηρωική έξοδο» που από την στιγμή που επέζησε ο παίκτης μας δεν υπήρχε λόγος να καταλογιστεί το πέναλτι…

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προφανώς και ο Πάρντιου με τόσες απουσίες στο μπλοκάκι του είχε ως πρώτο στόχο να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να προστατέψει κατά κύριο λόγο το μηδέν στην άμυνα. Άλλωστε με τα όπλα που είχε στην επίθεση η έτσι και αλλιώς δυστοκία στο γκολ ήταν εξαρχής τεράστιο πρόβλημα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό το πλάνο που είχε ο Πάρντιου δούλεψε ακόμη και αν ήρθε από νωρίς ένα γκολ από την άσπρη βούλα. Ακόμη και όταν έμεινε με 10 παίκτες η ομάδα δεν έχασε τη συνοχή και την συγκέντρωση της και σε καμία περίπτωση αυτό το τελικό 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.  Φυσικά από όλο αυτό το πλάνο έλειπε εξαρχής το επιθετικό κομμάτι μιας και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι παίκτες σαν τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιτούρμπε δεν μπορούν να έχουν στην ομάδα κάποιο ρόλο διαφορετικό από κάποιες βοήθειες και ειδικές αποστολές. Ενώ και ο Γκρέι θέλει σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό πλάνο για να αποδώσει.

ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΕΥΚΟΛΟ

3 γκολ μας έβαλε η ΑΕΚ αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να εξαργυρώσει τα δωράκια της διαιτησίας. Γκολ από τα 11 βήματα με ένα πέναλτι που ναι μεν είναι αλλά η ευκολία με την οποία το κέρδισε δεν γίνεται να μην μας εκνευρίζει όταν στις αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμάς όλοι οι διαιτητές κοιτάνε αδιάφορα. 2ο γκολ από ένα κλέψιμο όπου μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο αμυντικός σπρώχνει με απλωμένο το χέρι τον Νταμπό και τον κάνει να χάσει τον έλεγχο της μπάλας και μια εκνευριστική ανοχή στις συνεχόμενες κλωτσιές-φάουλ της ΑΕΚ σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουμε την μπάλα. Όχι μόνο δεν έδειξε κάρτες στα συνεχόμενα φάουλ των αντιπάλων μας αλλά το «γράμμα του νόμου» τηρήθηκε εις βάρος του Φαμπιάνο αλλά και του Ετέμπο 2 φορές…  Όσο για το πέναλτι πάνω στον Φαμπιάνο το βλέπει ο Κουλμπάκοφ και όλη η Τούμπα και χασκογελάνε…

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις για τον σημερινό ΑΡΗ αν σταθείς στο τελικό αποτέλεσμα μιας και αυτό το 3-0 είναι αρκετά σκληρό. Ωστόσο η ομάδα του Πάρντιου παρά τις τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις στην επίθεση πάλεψε όσο μπορούσε κόντρα σε έναν ανώτερο αντίπαλο αλλά και έναν «καμικάζι» διαιτητή. Στήριξη στην ομάδα, να επιστρέψουν οι τραυματίες και να δούμε αν αυτή η βελτίωση που υπάρχει τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γκολ και νίκες.

ΥΓ.  Από την αρχή της χρονιάς έχουν γραφτεί κάμποσα άρθρα για τη διάθεση που υπάρχει να σταματήσουν οι ορισμοί των ξένων διαιτητών. Αυτές οι διαιτησίες απλά θέλουν να σου περάσουν το μήνυμα ότι τζάμπα ξοδεύονται οι ομάδες για να έρχονται οι ξένοι. Ότι και αν γίνει την σφαγή δεν την γλιτώνεις.  

ΥΓ2. Κουράζει αυτή η ιστορία με τους πιτσιρικάδες που δεν "αξιοποιούνται".... τους προπονητές που αρκετοί θέλουν να τους αλλάζουν σαν τα πουκάμισα... και τους προέδρους που κάνουν ουρές για να αναλάβουν την ομάδα και να τα χώσουν χοντρά...