Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κόντρα στη Μύκονο και μετέτρεψε ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο! Με εξαίρεση το νωθρό πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα έπαιξε καλή άμυνα και όταν βρήκε τα μακρινά σουτ γρήγορα «κλείδωσε» τη νίκη. Εμφανώς βελτιωμένη η ομάδα στην αμυντική της συμπεριφορά, στην επίθεση όμως συνεχίζει να παραμένει μπερδεμένη.

ΑΡΓΗΣΕ 10΄ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Λάθη, αστοχία και άμυνα με τα μάτια περιλάμβανέ το ρεπερτόριο της ομάδας μας στο ξεκίνημα του αγώνα. Η Καρδίτσα έδειχνε να πατάει καλύτερα στο γήπεδο και να κρατάει ένα ελαφρύ προβάδισμα με ευκολία. Μια εικόνα που έλαβε τέλος με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου μιας και μετά είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που ανέβασε απότομα την ένταση στην άμυνα και μέσα από αυτή την διαδικασία έπαιρνε ενέργεια που την μετέφερε στην επίθεση. Έστω και με δυσκολία οι παίκτες μας έβρισκαν τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι και χάρη στην άμυνα καταφέραμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να πάρουμε κεφάλι.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Με την άμυνα να κάνει τη δουλειά της σωστά, το ζητούμενο ήταν το σκοράρισμα. Τζόουνς και Κουλμπόκα ήταν καλοί αλλά κανείς δεν ήταν τόσο «καυτός» σήμερα ώστε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Η λύση αυτή τη φορά ήρθε με μια εντυπωσιακή πολυφωνία στην επίθεση που αν και μόλις 2 είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, υπήρχαν άλλοι 8 παίκτες που βοήθησαν στο σκοράρισμα. Τα μακρινά σουτ από Μποχωρίδη, Φόρμπς και Χάρελ  έφθασαν τη διαφορά στο +21 και κάπου εκεί κρίθηκε από νωρίς το παιχνίδι. Η Καρδίτσα είχε εγκλωβιστεί από την καλή μας άμυνα και δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν απομονώσουμε την 1^η περίοδο όπου η ομάδα μας θύμισε γιατί έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσχαιρή θέση για το υπόλοιπο του αγώνα μπορούμε να μιλήσουμε εντελώς διαφορετικά. Είδαμε τους παίκτες μας να βγάζουν πάθος στην άμυνα, να κρατάνε σωστές αποστάσεις, να μην μπερδεύονται στις αλλαγές  και σε αρκετές περιπτώσεις να κάνουν πολύ ωραία ντάμπλ τιμ και παγίδες πάνω στους αντιπάλους τους. Αυτή η άμυνα ήταν που μας έδωσε τη νίκη. Τα μακρινά σουτ που έχτισαν την μεγάλη διαφορά το έκαναν πιο εύκολο αλλά και χωρίς αυτά πάλι η ομάδα θα κέρδιζε γιατί η άμυνα έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Τώρα στην επίθεση προφανώς και ο Μίλισιτς θέλει να βαφτίζει απόλυτο κουμανταδόρο και μαέστρο στην επίθεση τον Μήτρου Λόνγκ αλλά ειλικρινά θα μου κάνει εντύπωση αν το καταφέρει. Ναι ο Μήτρου Λόνγκ σήμερα δεν ήταν όσο κακός ήταν στα προηγούμενα… αλλά με 8 λάθη από τον πόιντ γκαρντ σου δεν πας πουθενά. Πιο λογικό θα μου φαινόταν να δοκίμαζε ως οργανωτή του παιχνιδιού πίσω από τον Τζόουνς τους Πουλιανίτη και Μποχωρίδη παρά τον Μήτρου Λόνγκ. Γιατί ο παίκτης αυτός είναι, κάνει σε μεγάλο βαθμό άνω κάτω την επίθεση χωρίς να είναι ευθύνη του και πιθανόν χωρίς να μπορεί στο καλούπι που τον θέλει ο νέος μας προπονητής. Λογικά ο νέος ξένος αν ανταποκριθεί στις περγαμηνές που τον ακολουθούν θα μεταμορφώσει σημαντικά την ομάδα. Τα στοιχεία όμως που θα δώσει δεν έχουν σχέση με αυτά τα προβλήματα. Οπότε ο Μίλισιτς θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της οργάνωσης του παιχνιδιού εκ των έσω ή θα χρειαστεί και σε αυτή τη θέση μια διορθωτική κίνηση.

ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΗ

Αισθητά βελτιωμένος στην άμυνα ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κράτησε τη Μύκονο χαμηλά στο σκοράρισμα και όταν βρήκε το χέρι του «κλείδωσε» εύκολα τη νίκη. Εύκολη νίκη, παρά τα 21 λάθη και τα 15 χαμένα ριμπάουντ… κάτι που φωνάζει ότι με μια στοιχειώδη αμυντική προσπάθεια σαν την σημερινή σίγουρα θα είχαμε 2-3 νίκες παραπάνω. Θέλει πολύ δουλειά η ομάδα, θέλει και τον νέο παίκτη να «κουμπώσει». Κρατάμε τη νίκη, κρατάμε και τη βελτίωση.

ΥΓ. Συνεχίζουν να με προβληματίζουν οι εκδηλώσεις στήριξης προς τον Φόρμπς από μερίδα του κόσμου κατά την διάρκεια του αγώνα. Το ζητούμενο είναι να βρει ο ΑΡΗΣ τον δρόμο του ή να μην «καεί» το παλικάρι; Ή υποχρεωτικά θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να πάρει τα πάνω του με τον Φόρμπς μπροστάρη; Παίκτες πάνε και έρχονται στον επαγγελματικό αθλητισμό… γιατί στον ΑΡΗ το κάνουμε τόσο θέμα όταν κάποιος πρέπει να φύγει;

Τι είχες ΑΡΗ τι είχα πάντα είναι η φράση που κολλάει και στο σημερινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα μας ηττήθηκε με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Παρά τις 9 απουσίες δείξαμε ένα στιβαρό πρόσωπο, είχαμε συγκέντρωση(με εξαίρεση 10’) αλλά δεν είχαμε το killer instinct στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ήττα και τίποτα παραπάνω.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέοι πειραματισμοί από τον Χιμένεθ και σήμερα στο Καραϊσκάκης σε μια προσπάθεια να καλύψει τα κενά των τραυματιών αλλά και την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε αρκετούς παίκτες. Δύσκολη αποστολή όμως στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να λειτουργεί. Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπόρεσε να μας αγχώσει, όπως και εμείς αντίστοιχα δεν ήμασταν απειλητικοί.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αναμενόμενο ότι στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα ανέβαζε την πίεση και η απορία μας ήταν το πως θα αντιδράσει η ομάδα και αν θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία. Στο 47’ έστω και από σπόντα ο Μόνσα σε μια προσπάθεια να κόψει έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας του Τζολάκη στη μεγαλύτερη φάση ως εκείνο το σημείο του αγώνα.  2΄ όμως αργότερα και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ανέβει στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Ποτένσε βρήκε την ευκαιρία στην αντεπίθεση και έκανε το 1-0. Ο Σίστο «έπνιξε» το δώρο του Μουζακίτη στο 56’ και το 1-1 δεν έγινε ποτέ. Αυτή την αποτελεσματικότητα που δεν είχε ο Σίστο την είχε ο Ποτένσε με τον Ταρέμι και στο 60’ ο τελευταίος έκανε το 2-0.

ΓΚΟΛ, ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Παρά το 2-0 ο ΑΡΗΣ δεν έδειξε διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη και να αφεθεί στις διαθέσεις του Ολυμπιακού. Ο Μόντσου ανάγκασε τον Τζολάκη σε μια ωραία απόκρουση στο 70’ ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μάνσα γκρέμισε τον Σούντμπεργκ σε προφανή θέση για γκολ με τον Γερμανό διαιτητή να δείχνει πέναλτι και αποβολή. Ο Μορόν έκανε το 2-1 και ο ΑΡΗΣ είχε μπροστά του περίπου 20’ με αριθμητικό πλεονέκτημα να κυνηγήσει την ισοφάριση και γιατί όχι και την ολική ανατροπή. Η ομάδα πίεζε και έψαχνε τον τρόπο να επιτεθεί αλλά ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις. Στο 84’ ήταν η μεγάλη ευκαιρία  με τον Αλφαρέλα για το 2-2 αλλά ο Τζολάκης και πάλι αντέδρασε σωστά.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ

Το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Χιμένεθ από τότε που ανέλαβε είναι να βρει έναν κορμό παικτών που θα αποκτήσουν συνοχή και ομοιογένεια στο παιχνίδι τους. Οι τραυματισμοί δεν μας το έχουν επιτρέψει ως τώρα και αυτά ήταν τα δεδομένα της σημερινής αναμέτρησης. Με αυτά τα δεδομένα ο ΑΡΗΣ τα πήγε καλά. Δεν ένιωσε μεγάλη πίεση, δεν κλείστηκε, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κάνει πολλές φάσεις. Είχε τις ευκαιρίες του, δεν τις αξιοποίησε όμως. Εδώ τώρα ο καθένας βάζει ότι θέλει για εξήγηση. Η ποιότητα των παικτών; το momentum; η τύχη; Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι η ομάδα κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο είχε σωστή προσέγγιση και αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκης για ακόμη μια φορά. Οι αντίπαλοι τα έβαλαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, εμείς παραλίγο γκολ. Θα τα βάλουν την επόμενη φορά; θα παίξουμε με ανάλογη συγκέντρωση και στα επόμενα παιχνίδια; Θα υπάρξει μια συνέπεια και μια συνέχεια σε ότι μας έδειξε η ομάδα σήμερα; Διαχρονικό πάντως το πρόβλημα να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Το πως αλλάζει αυτό είναι το θέμα…

Σε ένα παιχνίδι όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο δυνατός άνεμος και όχι το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι 2 ομάδες, ο ΑΡΗΣ έμεινε στο Χ επεκτείνοντας το σερί των αγώνων μακριά από τη νίκη.  Το δώρο αυτογκόλ του Λιάγκα στο 10’ δεν  ήταν αρκετό για να κουκουλώσει τα αγωνιστικά μας προβλήματα και να μας οδηγήσει στη νίκη. Μπερδεμένος, άνευρος και ανούσιος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο από τύχη θα φεύγαμε με το τρίποντο.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΗΚΕ

Με 3-5-2 σχηματισμό και τον Ράτσιτς να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ ήθελε να διαχειριστεί τις απουσίες του και να ελέγξει το παιχνίδι. Δειλά δειλά έβγαινε η ομάδα μπροστά με την κεφαλιά του Μόντσου να είναι η πρώτη απειλή προς την αντίπαλη εστία. Στο 10’ ο Λιάγκας σε μια φαινομενικά εύκολη φάση για την άμυνα του Λεβαδειακού στην προσπάθεια του να διώξει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας μας ένα ανέλπιστο προβάδισμα από το πουθενά.  Από εκείνο το σημείο όμως και μετά ο ΑΡΗΣ άλλαξε εικόνα, οπισθοχώρησε, ταμπουρώθηκε και αρκέστηκε στο να αποκρούει τις προσπάθειες του Λεβαδειακού να επιτεθεί. Χωρίς ιδιαίτερες απειλές κύλησε χαλαρά όλο το πρώτο ημίχρονο αλλά αυτή η εικόνα του παθητικού ΑΡΗ που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα, δεν σε γέμιζε και με αισιοδοξία.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Φουλ άμυνα σημαίνει ότι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις του χωρίς να φοβάται για τα μετόπισθεν. Και όταν αυτή η πίεση αρχίζει από το 11’ και σταδιακά κλιμακώνεται κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή όπως και έγινε. Και όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ μας, από μια στημένη φάση ο Πεντόσο ανενόχλητος μέσα στην περιοχή με μια ωραία κεφαλιά έκανε το 1-1 στο 59’. Ισοφάριση και ψυχολογικό προβάδισμα για τον αντίπαλο μας που ήθελε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς για ένα δεύτερο γκολ. Ευτυχώς ο Χιμένεθ την ψιλιάστηκε και έριξε μέσα τους Δώνη και Γιαννιώτα που έδωσαν στην ομάδα την ενέργεια και την ταχύτητα που έλειπε. Σε συνδυασμό και με την κούραση των μαχητικών παικτών του Λεβαδειακού, καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι, να βγούμε επιτέλους στην επίθεση και να ψάξουμε ένα 2^ο γκολ. Γκολ που σε τουλάχιστον 3 φάσεις θα μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει αν οι Μορόν και Γιαννιώτας δεν έβρισκαν μπροστά τους έναν εξαιρετικό Λοντίγκιν.

ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα είναι ο τίτλος που ταιριάζει στον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Σχήματα ανάγκης, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που συνεχίζει να καταγράφει τα υλικά του και να δοκιμάζει συνταγές. Συνταγές που όσο λογική και αν έχουν ελέω των πολλών τραυματισμών, η απουσία πάθους, έντασης και επιθετικού προσανατολισμού καταλήγουν σε κάτι άγευστο και απροσδιόριστο. Έτσι όπως ακριβώς ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Προηγήθηκε από τύχη,  έπαθε εμμονή με την άμυνα και αφού ισοφαρίστηκε χρειάστηκε περίπου 20’ για να αποφασίσει να επιτεθεί. Και αυτό είναι μια αγωνιστική νοοτροπία που δεν έχει να κάνει με έναν ή δύο παίκτες μεμονωμένα αλλά με ολόκληρο το σύνολο. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί και ο Χιμένεθ και όχι τόσο στο ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι. Γιατί και η βιασύνη να μπουν κάποιοι τραυματίες στο πλάνο έχει να κάνει με την αδυναμία αξιοποίησης των υπόλοιπων διαθέσιμων παικτών.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Ή ΑΛΛΟΘΙ, ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Κόντρα ο άνεμος, κόντρα οι τραυματισμοί, κόντρα και ο τρόπος που διαχειριστήκαμε και το προβάδισμα μας. Πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις που είχε η ομάδα μας μέσα στο παιχνίδι , δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Και αυτή η απουσία βελτίωσης που θα σε ψήσει ότι κάτι πάει να γίνει πονάει περισσότερο από την απώλεια της νίκης. Κάθε μέρα και ένας νέος τραυματίας κάθε μέρα και ένα καινούργιο πρόβλημα. Υπαρκτή δικαιολογία από την μια, άλλοθι για να μην προσπαθήσεις περισσότερο από την άλλη.

ΥΓ. Έχουμε τα νεύρα μας με τα χάλια μας, έχουμε και τον Τσακαλίδη να μας τσιγκλάει.

Μετά από 4 συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη, πήρε σημαντικό διπλό στη Νέα Σμύρνη και ελπίζει πλέον σε καλύτερες ημέρες. Ο άνεμος αλλαγής που ακολούθησε την απομάκρυνση του Καράιτσιτις είχε σημαντική επίδραση στην ομάδα που είχε αποφασιστικότητα και συγκέντρωση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Η πολυφωνία στην επίθεση και το θετικό πρόσημο όλων όσων αγωνίστηκαν ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν τον ΑΡΗ μας στη νίκη!

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΟΥΤΣΑΡΙΣΜΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Και μόνο το αρχικό σχήμα που επέλεξε ο Δ.Αγγέλου να δεις, μπορείς να καταλάβεις ότι από την πρώτη στιγμή της αποχώρησης του Καράιτσοτς υπήρξε ξεκάθαρη διάθεση αλλαγής φιλοσοφίας. Με τον Πουλιανίτη στον άσσο, τον Τζόουνς στο 2,  τον Φόρμπς στο 3, και τον Κουλμπόκα  στο ο ΑΡΗΣ ήθελε να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα και να  δώσει καλύτερες ευκαιρίες για σουτ στους σκόρερ τους. Κάτι που το έκαναν οι Τζόουνς και Κουλμπόκα με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να πάρει προβάδισμα από νωρίς στο παιχνίδι. Προβάδισμα που με την ίδια λογική της σωστής κυκλοφορίας της μπάλας συνέχισε να το κάνει με επιτυχία χτίζοντας μια διψήφια διαφορά.

Η ΩΡΙΜΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ξαφνικά όμως ο Πανιώνιος φάνηκε να διαβάζει το παιχνίδι πιο σωστά, να εκμεταλλεύεται τα μαρκαρίσματα που υπερτερούσαν, να βρίσκει και κάποια μακρινά σουτ με αποτέλεσμα να γυρίσει το παιχνίδι και να προσπεράσει με 46-44 περίπου 16’ πριν το φινάλε. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε πόσο πνευματικά έτοιμος ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και υπήρχε η αντίδραση που χρειαζόταν ώστε να μην μας φύγει το παιχνίδι από τον έλεγχο. Μποχωρίδης, Μήτρου Λόνγκ, Χάρελ  και Γκιουζέλης έστησαν μπλόκο στον Πανιώνιο, ο Φόρμπς βρήκε με καθυστέρηση ενός ημιχρόνου τα πατήματα και το προβάδισμα των αντιπάλων μας περιορίστηκε στα 11’’. Από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω. Ανέβασε τον δείκτη της διαφοράς στο +23 και απλά διαχειρίστηκε τον χρόνο μέχρι τη λήξη.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΝΙΚΗ

Βοηθός ξεβοηθός ο Αγγέλου σε σχέση με ότι έχουμε δει φέτος, σήμερα έμοιαζε με Πάτ Ράιλι. Παίκτες με συγκεκριμένους ρόλους, αποφόρτιση του Τζόουνς από το κατέβασμα και γενικότερα ορθότερη κυκλοφορίας της μπάλας, ελεγχόμενο ροτέισον χωρίς κατάχρηση των αλλαγών, σωστός διαμοιρασμός του χρόνου και πλάνα για ελεύθερα σουτ. Και στην άμυνα έβλεπες τους παίκτες να μην χάνουν τις θέσεις τους και να έχουν σωστές αποστάσεις και αλλαγές στα σκριν. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την συγκέντρωση που έδειξαν όλοι οι παίκτες στο παιχνίδι τότε μιλάμε για το ιδανικό ντεμπούτο του υπηρεσιακού προπονητή μας! Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι 6 παίκτες πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων και οι ασίστ ήταν υπερδιπλάσιες των λαθών. Για πρώτη φορά είδαμε κάτι που θύμιζε επαγγελματική ομάδα που προπονείται καθημερινά και όχι ένα τσούρμο παικτών όπου καθένας προσπαθεί να ξεχωρίσει από το σύνολο. Ομάδα όπως θα πρέπει να είναι και στη συνέχεια. Με αυτούς τους παίκτες που είναι ήδη εδώ αλλά και αυτούς που γρήγορα μαζί με τον νέο προπονητή θα πρέπει να έρθουν.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΣ

Πολυσύνθετο άθλημα το μπάσκετ αλλά ταυτόχρονα και τόσο απλό. Όπως απλά, λογικά και συγκεντρωμένα έπαιξε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στα βασικά και φθάνοντας σε μια εύκολη νίκη. Η ώριμη αντίδραση της ομάδας όταν από το +10 βρέθηκε πίσω στο σκορ και ο επιβλητικός τρόπος με τον οποίο κλείδωσε τη νίκη επιβεβαίωσε το πόσο έλειψε η πνευματική διαύγεια στον πάγκο από την αρχή της χρονιάς. Πήραμε μια ανάσα, χαμογελάσαμε λιγάκι αλλά καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε. Καλώς να έρθει ο νέος προπονητής, καλώς να έρθει και η απαραίτητη ενίσχυση το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το τι θα κάνει ο νέος προπονητής θα φανεί πάνω στο παρκέ. Αυτό πάντως που δεν χωράει αμφισβήτηση είναι ότι ο Σέρβος έπρεπε να φύγει.

Όλα στραβά και ανάποδα εξελίχθηκαν στην σημερινή αναμέτρηση με το γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών των παικτών μας να παίζουν το ρόλο τους. Το τελικό 1-1 που διαμορφώθηκε χάρη στο γκολ του Δώνη  75’ μάλλον ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα μιας και οι 2 ομάδες είχαν μέτρια παρουσία και ελάχιστες ευκαιρίες. Όμως οι 2 νέοι εντός έδρας χαμένοι βαθμοί και οι τραυματισμοί που δεν μας αφήνουν σε ησυχία συνεχίζουν να διατηρούν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ομάδα, χωρίς στον ορίζοντα να διακρίνεται κάτι το ελπιδοφόρο.

ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΑΛΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟ 3’

Άνω κάτω μόλις από το 3΄ έγινε το παιχνίδι χάρη στο γρήγορο γκολ του Παναθηναϊκού. Η αδράνεια του Ρόουζ και το γκολ του Σφιντέρσκι  από το πουθενά επιβεβαίωσαν γρήγορα γρήγορα ότι οι αλχημείες του Χιμένεθ στα μετόπισθεν δεν έδωσαν τη λύση. Αντίστοιχα στην επίθεση παρά την είσοδο των Καντεβέρε, Αλφαρέλα και Γιένσεν δεν μπορέσαμε να δούμε κάτι το διαφορετικό. Ούτε καν στο κομμάτι της πίεσης παρόλο που υπήρχαν τρεξίματα, απουσίαζε το μυαλό με αποτέλεσμα μεμονωμένα 3-4 να πιέζουν χωρίς την ανάλογη υποστήριξη από τα μετόπισθεν. Ο Παναθηναϊκός βολεύτηκε με το γρήγορο γκολ, έριξε το βάρος στα μετόπισθεν και προστάτεψε το προβάδισμα του μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Με εξαίρεση τη φάση του Καντεβέρε όπου ο Ντραγκόφσκι πραγματοποίησε μια καταπληκτική απόκρουση, ελάχιστες ήταν οι στιγμές που φανήκαμε απειλητικοί.

Ο ΔΩΝΗΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΙΣΙΑ

Μορόν και Δώνης ήταν οι αλλαγές στην ανάπαυλα για λόγους τακτικής, με τον Σούντμπεργκ όμως να αντικαθιστά τον Φαμπιάνο που μπήκε στο νέο ιατρικό δελτίο μετά τον Ντούντου που προστέθηκε λίγο πριν τη σέντρα. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε πιο ορεξάτος χωρίς όμως να έχει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα στην επίθεση. Οι ευκαιρίες του Σίστο και του Ρόουζ δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και όσο κυλούσαν τα λεπτά η κατάσταση έμοιαζε να δυσκολεύει. Η είσοδος του Γιαννιώτα στο 68’ έδωσε μια ζωντάνια σε ένα σημείο όπου ο ρυθμός είχε πέσει. Ο Γιαννιώτας μπήκε με πολύ όρεξη στο παιχνίδι και το επιβεβαίωσε στο 76’ όπου έκανε την ατομική ενέργεια από τα πλάγια, έβγαλε την παράλληλη σέντρα και έδωσε την ευκαιρία στον Δώνη να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δίκαιο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας των 2 ομάδων που πλέον αποτυπωνόταν και στον πίνακα του σκορ. Μια ισοφάριση που αντί να μας δώσει ώθηση για να κυνηγήσουμε την ολική ανατροπή τελικά αποδείχθηκε μαξιλαράκι ασφαλείας που θέλαμε να το σφιχταγκαλιάσουμε μέχρι το τέλος. Ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 15’ προσπάθησε να γίνει πιο πιεστικός, δημιούργησε 1-2 επικίνδυνες καταστάσεις, με την ομάδα μας τελικά να αντέχει στην πίεση. Σε ένα τελευταίο δεκαπεντάλεπτο όπου ο Ρόουζ έπαιζε τραυματίας μιας και είχαν συμπληρωθεί οι 5 αλλαγές.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ

Στην πολύ δύσκολη κατάσταση που έχει να διαχειριστεί ελέω τραυματισμών επέμεινε ο Μανόλο Χιμένεθ και μάλλον κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί. Επανήλθε ο Καντεβέρε, επανήλθε ο Αλφαρέλα, επανήλθε και ο Γιένσεν που πήρε και φανέλα βασικού. Όπως επανήλθε και ο Ρόουζ μετά τη «σιωπηλή τιμωρία» του. 4 νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα συν τον Τεχέρο στην ανάποδη πλευρά από τη φυσική του θέση συνέθεσαν ένα πειραματικό σύνολο που προφανώς και είχε τα προβλήματα του. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με τόσους παίκτες ανέτοιμους και μετά από την άνευρη εμφάνιση στην Τρίπολη; Μάλλον όχι. Οπότε είχε τα δίκια του ο Χιμένεθ που ζήτησε «κατανόηση» από τον κόσμο. «Κατανόηση» όπως και για τις διαθέσιμες επιλογές στο κέντρο, με τον Μόντσου ακόμη και στην κακή του ημέρα να παραμένει αναντικατάστατος. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτό το Χ και τους 2 χαμένους βαθμούς, να βγει κάτι καλό με τους παίκτες που πήραν χρόνο συμμετοχής ύστερα από καιρό. Ο Δώνης σήμερα σκόραρε και έδειξε ότι πιθανόν να μπορούσε να είχε δώσει λύσεις και στα προηγούμενα παιχνίδια. Όπως πιθανόν να μπορεί να κάνει και ο Πέρεθ.  Μέχρι λοιπόν να επιστρέψουν οι τραυματίες, να βρουν ρυθμό και ο Χιμενέθ να μπορέσει να καταλήξει σε ένα βασικό σχήμα, υπομονή και πάλι υπομονή.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και συνυπολογίζοντας τους πολλούς και απρόσμενους τραυματισμούς μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε με το τελικό αποτέλεσμα. Ναι θέλαμε τη νίκη και η ομάδα προσπάθησε να την πάρει όμως είναι φανερό ότι ακόμη  ψαχνόμαστε  μέσα στο γήπεδο. Όπως ψάχνεται και ο Χιμένεθ στην προσπάθεια του να διαχειριστεί αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο των συνεχόμενων τραυματισμών από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αυτή είναι η κατάσταση, έτσι θα πρέπει να πορευτούμε και να παλέψουμε μέχρι να δούμε επιτέλους έναν ΑΡΗ συνεπή και αποτελεσματικό σε κάθε παιχνίδι.

Μια άνευρη εμφάνιση για περίπου 30’, μια ολική επαναφορά από το -16, 2 παρατάσεις για γερά νεύρα με εκατέρωθεν  γλίστρες, 2-3 φαλτσοσφυρίγματα και στο τέλος ήττα.  Αυτόν τον ΑΡΗ παρακολουθήσαμε σήμερα που αν και έδειξε να έχει παλμό στο τέλος της αναμέτρησης παραμένει βαριά ασθενής στον πάτο της βαθμολογίας. Τι μπορεί να αλλάξει; μάλλον τίποτα όσο παραμένει με την ίδια σύνθεση η ομάδα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ

Μόλις ένα δεκάλεπτο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ομάδα. Ακόμη και αν στα πρώτα 4-5 λεπτά η ομάδα κυκλοφόρησε την μπάλα με ωριμότητα βρίσκοντας τα ελεύθερα σουτ και στην άμυνα οι αποστάσεις ήταν σωστές. Με το που αποφάσισε όμως το Μαρούσι να υψώσει ανάστημα ξαφνικά η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της, επιστρέφοντας στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις.

ΤΑ 20’ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Επί 20’ ο ΑΡΗΣ ξεδίπλωνε στο παρκέ της αδυναμίες του. Χαμένα ριμπάουντ, χαλαρότητα στην άμυνα, φθηνά λάθη και ατομικές ενέργειες. Χωρίς καμία αντίσταση οι αντίπαλοι μας σκόραραν με κάθε τρόπο. Κάθε αναπάντητος πόντος από την πλευρά μας στοίχιζε μιας και η άμυνα απουσίαζε με αποτέλεσμα η διαφορά να φθάσει στο +16 περίπου 12’ πριν την λήξη.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Από πουθενά δεν μπορούσες να πιαστείς για να πεις ότι το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει και ο ΑΡΗΣ μπορεί να το γυρίσει. Όλα φάνταζαν δυσοίωνα μέχρι ο Τζόουνς να σκοράρει 2 συνεχόμενα, ο Χάρελ να κάνει τα μαγικά του και ο Κουλμπόκα να στέλνει το παιχνίδι στην παράταση. Στην πρώτη παράταση όπου είχαμε τον πρώτο λόγο αλλά ο ήρωας Τζόουνς έγινε μοιραίος χάνοντας 2 ελεύθερες βολές 2’’ πριν οδηγηθούμε σε νέα παράταση. Σε μια δεύτερη παράταση όπου οι γλίστρες, η αστοχία μας και τα σφυρίγματα των διαιτητών έκριναν το αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ

Τι να πρωτοσχολιάσεις για αυτό που παρακολουθήσαμε πάλι σήμερα. Για 5’ στην αρχή του αγώνα πήγε να μας ψήσει η ομάδα ότι κάτι πάει να αλλάξει, στη συνέχεια όμως μας διέψευσε κατηγορηματικά. Ακόμη και αυτή η αντεπίθεση ήρθε ανορθόδοξα, από το πουθενά χάρη σε προσωπικές ενέργειες. Όπως σε προσωπικές ενέργειες δείχνει να βασίζεται όλο το πλάνο της ομάδας. Έγινε προσπάθεια για να βγει ένα σύστημα στην επίθεση; Είδαμε σκριν, γρήγορες περιστροφές, κυκλοφορία της μπάλας ή κάτι παραπλήσιο που να θυμίζει σύστημα; Είδαμε στην άμυνα να κρατάνε αποστάσεις ή να κάνουν σωστές αλλαγές στα σκριν; Ακόμη και στην άμυνα ο καθένας έκανε ότι του κατέβαινε. Όπως ότι του κατέβαινε έκανε και ο Καράιτσιτις με κάποιες πειραματικές πεντάδες και σχήματα στις κρίσιμες στιγμές εκτός λογικής.  Ναι έπαιξε καλύτερα ο Φόρμπς, έπαιξε πολύ καλύτερα ο Κουλμπόκα, βελτιώθηκε αισθητά ο Ίνοχ, εμφανίσθηκε στην κρίσιμη ο Τζόουνς αλλά στο τέλος χάσαμε. Και χάσαμε από μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της λίγκας. Και αυτό είναι η απάντηση στο αν θα πρέπει να δούμε τόσο αρνητικά ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

ΜΕ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΑ VIBES ΜΟΝΟ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Δεν τα παράτησε στο -16, πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του στις 2 παρατάσεις και στις λεπτομέρειες τελικά ηττήθηκε. Μια βολή του Τζόουνς 2.5’’ πριν το φινάλε της 1^ης παράτασης πιθανόν να ήταν αρκετή ώστε τώρα να γράφαμε για τον ΑΡΗ που ανακάμπτει και ξεκινάει την αντεπίθεση του...  Όπως και για τον Κουλμπόκα που έπαιξε καλά, τον Φόρμπς και τον Ίνοχ που βρίσκουν τον εαυτό τους και άλλα τέτοια. Όσα θετικά και αν προσπαθήσουμε να ξεψαχνίσουμε από το σημερινό παιχνίδι, όσες φορές και αν φωνάξουμε υπομονή κάτι αλλάζει, όσο στήριξη και αν παρέχουμε,  η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η ομάδα νοσεί, έχει δομικά προβλήματα και τίποτα δεν δείχνει ικανό να αλλάξει με τα σημερινά δεδομένα. Ίδια δεδομένα, ίδια αποτελέσματα.

ΥΓ. Με κανονικό 6^ο ξένο το κερδίζαμε το παιχνίδι;

Απότομη προσγείωση στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας μετά τον θρίαμβο επί του Αμβούργου, που ούτε σήμερα κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο Κολοσσός Ρόδου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι ο «κακός δαίμονας» μας και παίζοντας συγκεντρωμένα και ψυχωμένα κατάφερε να πάρει τη νίκη μέσα στο σπίτι μας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις 2 σημαντικότατες απουσίες που είχαν οι Ροδίτες τότε το βάρος της σημερινής ήττας φαντάζει δυσβάσταχτο.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Γρήγορα βρήκε τα πατήματα του στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας παρόλο που οι αντίπαλοι μας μπήκαν δυνατά. Τζόουνς και Μποχωρίδης ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και ήταν αυτοί που σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο έσπρωχναν την ομάδα προς τη νίκη. Οι Ροδίτες όμως ήταν αρκετά συγκεντρωμένοι σε και στις 2 πλευρές του γηπέδου και όσες φορές και αν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε στο σκορ, με υπομονή και επιμονή έβρισκαν τον τρόπο να αντιδράσουν.  Η εικόνα όμως των πρώτων 2 δεκαλέπτων σε έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ ψάχνει απλά την ευκαιρία για να «τελειώσει» νωρίς νωρίς το παιχνίδι.

ΘΟΛΩΣΕ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Για αρκετή ώρα συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο, βλέποντας όμως τον Κολοσσό κολλημένο πάνω μας η ομάδα άρχισε να αγχώνεται και σιγά σιγά να χάνει την συγκέντρωση της. Ξαφνικά οι καλύψεις και τα μπλοκ άουτ στην άμυνα θύμιζαν παιδική χαρά και στην επίθεση το τρίποντο έγινε κάτι σαν εμμονή. Ακόμη και αμαρκάριστα, τα σουτ ήταν απελπιστικά άστοχα. Μια κατάσταση που έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες του Κολοσσού να πατήσουν πάνω στα λάθη μας και στο τέλος να φθάσουν σε μια ανέλπιστη αλλά άξια νίκη.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Πολύ κακή η ομάδα σήμερα με πάρα πολλά προβλήματα που τη δεδομένη στιγμή φαντάζει σχεδόν αδύνατο να διορθωθούν χωρίς κομβικές αλλαγές.  Και πως να διορθωθούν όταν και ο ίδιος Καράιτσιτις φαίνεται να τα προσπερνάει με έναν ωχαδερφισμό ή να εθελοτυφλεί ότι ξαφνικά οι ίδιοι παίκτες, με το ίδιο πλάνο και την ίδια συμπεριφορά θα τα λύσουν; Γιατί σήμερα αυτή ήταν η επιλογή του Καράιτσιτις. Αν μπουν από την μια τα τρίποντα στην επίθεση και αν στην άμυνα καταφέρουν οι  Χάρελ και Μποχωρίδης να μεταμορφωθούν σε Τσάρλς Μπάρκλεϊ και ισοπεδώσουν τους αντίπαλους ψηλούς. Ελάχιστες εμπνεύσεις στο παιχνίδι για να αλλάξει την κατάσταση και μια εμμονή στα ίδια και τα ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάτι που δείχνει ότι πέρα από τα λάθη στον σχεδιασμό έχουμε και άρνηση της κατάστασης που διαμορφώνεται μέσα στον αγώνα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι

ΕΝΑΣ ΠΛΗΡΗΣ ΑΡΗΣ ΓΕΜΑΤΟ «ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ»

Αν  κάποιος δεν το κατάλαβε, σήμερα παίξαμε χωρίς απουσίες με 6 ξένους κανονικά. Και πάλι δεν είχαμε 4αρι και πάλι δεν είχαμε δεύτερο πόλο στην επίθεση πέρα του Τζόουνς. Γιατί; Μα γιατί έτσι στήθηκε ο ΑΡΗΣ! Και σε αυτή την εξίσωση το λάθος δεν είναι ούτε ο Κουλμπόκα, ούτε ο Γκιούζελης. Και σε καμία περίπτωση οι παίκτες που καλούνται να καλύψουν τα κενά  όπως είναι οι Χάρελ και Μποχωρίδης. Ούτε σου φταίει που κανένας εκτός του Τζόουνς  δεν μπορεί να σκοράρει με συνέπεια. Όποιος κάτσει να αναλύσει το ρόστερ και ψάξει την πορεία των παικτών που έχουμε φέτος θα δει ότι για την ώρα όλοι ανταποκρίνονται στη «φήμη» τους. Ναι όλοι μπορούν να παίξουν καλύτερα αλλά εκτός του Τζόουνς κανείς δεν μας συστήθηκε ως δεινός σκορέρ. Ναι ο Φόρμπς μπορεί να το κάνει υπό προϋποθέσεις, δεν είναι όμως ο παίκτης που θα τους δώσεις την μπάλα όταν αυτή καίει.  Ούτε ο Μήτρου Λόνγκ φημίζεται για την σταθερότητα του. Με λίγα λόγια ακόμη και αν βελτιωθούν όλοι και βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό, ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει να είναι ασταθής στην επίθεση και στην άμυνα μαλθακός. Θέλεις παίκτη από το πάνω ράφι(όπως λένε οι φήμες ότι φέρνουμε) για το 4-5 για να δέσει την άμυνα, θέλεις όμως και στο 2-3 για να δώσεις λύση στο σκοράρισμα μέχρι(και αν) ο Φόρμπς να εξοικειωθεί. Ακόμη και αν τους είχαμε σήμερα εδώ θα έπρεπε ο Καράιτσιτς να επιλέξει ποιους 2 ξένους θα άφηνε έξω. Και αν η μια επιλογή είναι εύκολη, η 2^η μοιάζει με άλυτο γρίφο. Εκτός και αν είσαι έτοιμος να πάρεις γενναίες αποφάσεις που μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να παρθούν.

ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ, ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

Όσοι δουλεύουν κάνουν λάθη… Συμβαίνει, δεν είναι και τόσο κακό. Κακό είναι όμως να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να μην τα διορθώνεις. Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν «έτυχε» και έχασε. Απλά παραδόθηκε στις χτυπητές αδυναμίες του κόντρα σε έναν μαχητικό Κολοσσό που αν και του έλειπαν 2 βασικότατοι παίκτες έπαιξε σαν κανονική ομάδα και κέρδισε. Ναι είμαστε στην αρχή, ναι ο τερματισμός σαφώς και έχει μεγαλύτερη αξία από την εκκίνηση αλλά και το ταξίδι έχει την γλύκα του …που για την ώρα όμως πικρίζει.

ΥΓ. Ζω για την στιγμή όπου κάθε δικαιολογία εκτός παρκέ θα έχει εξαλειφθεί και όσοι θα επωμίζονται το βάρος του αγωνιστικού θα νιώθουν την ανάγκη από μόνοι τους να απολογηθούν για ήττες σαν την σημερινή.

ΥΓ2. Κάτι από «εποχή Καστρίτη» θυμίζει ακόμη η φάση. Παίκτες τραυματίες που θα επανέλθουν και θα κάνουν την διαφορά, ξένοι που θέλουν χρόνο να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αναβλητικότητα στην μεταγραφική ενίσχυση και ένα απλό «συνεχίζουμε» σε κάθε στραβή.

Σε χαλαρούς ρυθμούς όπως ακριβώς παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Τρίπολη, ο ΟΦΗ κατάφερε να πετύχει 3 γκολ και να πάρει την ανάσα που χρειαζόταν για να πάρει τα πάνω του. Από την άλλη εμείς αυτήν την έστω καλή εμφάνιση που κρατήσαμε με τον Πανσερραϊκό την ξεχάσαμε και δείξαμε σήμερα κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι αδιάφορο, κάτι άνευρο, κάτι απόλυτα προβληματικό. Και το χειρότερο από όλα ανεξήγητο, όπως εύστοχα δήλωσε ο Χιμένεθ μετά την λήξη του αγώνα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΧΑΛΑΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ

Για κάποιο λόγο που κανείς δεν κατάλαβε, στου ουδέτερο γήπεδο της Τρίπολης ο ΑΡΗΣ μπήκε διστακτικά και έδωσε το δικαίωμα στον ΟΦΗ να νιώθει ότι παίζει στο σπίτι του και είναι το φαβορί. Χωρίς να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ο ΟΦΗ, μόνο η διάθεση, η πίεση και η ένταση που έβγαζε στις κινήσεις τον έκανε να φαίνεται ότι έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι. Κάτι που το επιβεβαίωσε μόλις στο 18΄ .  Οι αμυντικοί άργησαν να αντιδράσουν, ο Διούδης δεν βγήκε και ο Σαλσέδο σχεδόν ανενόχλητος έστειλε με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα δεκαπεντάλεπτο χρειάστηκε ο ΑΡΗΣ μας για να βγάλει αντίδραση αλλά και αυτή κράτησε μόλις 10’.

ΧΑΛΑΡΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟ ΛΑΘΟΣ

Με 3 γρήγορες αλλαγές ξεκίνησε το Β ημίχρονο η ομάδα μας με τους Φατιγκά, Γιαννιώτα και Μισεουί να καλούνται να συμμαζέψουν το μπάχαλο χωρίς όμως επιτυχία. Κάποιες προσπάθειες του Μορόν, κάποια ακίνδυνα σουτ και μια διάθεση για κάτι καλύτερο που όμως πάντα έμενε ημιτελές. Μέσα στο μπέρδεμα μας ο ΟΦΗ βρήκε την ευκαιρία του, ο Διούδης δεν κατάφερε να μπλοκάρει αποτελεσματικά το σουτ του Νούς και ο Νέιρα πήρε το ριμπάουντ και έκανε το 2-0.  Το 3^ο γκολ στο 80’ επισφράγισε το σημερινό αγωνιστικό μας ναυάγιο.

ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το κενό του Ράτσιτς φάνηκε να πληρώνει η ομάδα ως ένα βαθμό μιας και το κέντρο έμοιαζε να λειτουργεί χωρίς μυαλό και πλάνο. Η μπάλα πήγαινε διαρκώς στα πλάγια παρόλο που σχεδόν τίποτα καλό δεν φαινόταν να βγαίνει από εκεί. Και όταν απουσιάζει το μυαλό συνήθως το πάθος είναι αυτό που καλύπτει το κενό του. Έλα όμως που οι παίκτες μας μπήκαν με μια εκνευριστική χαλαρότητα, απέφυγαν να μπαίνουν στις φάσεις με ένταση και αρκέστηκαν σε κάποιες διστακτικές επιπόλαιες ενέργειες. Ούτε οι αλλαγές βοήθησαν και αυτό έχει την σημασία του ως προς το πως αντιμετώπισαν εξαρχής του παιχνίδι οι παίκτες μας. Τουλάχιστον από την πρώτη στιγμή που ήρθε ο Χιμένεθ βλέπαμε προσπάθεια. Σήμερα δεν είδαμε ούτε αυτό. Και όταν μια ομάδα αντί να βελτιώνεται γίνεται χειρότερη αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα που όσο υπάρχουν σημαντικές απουσίες, φαίνεται να επεκτείνεται.

ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΚΑΚΟΣ

Από την καλή εμφάνιση και την πικρή ισοπαλία με τις Σέρρες, στο ναυάγιο το σημερινό και τα 3 γκολ με τον ΟΦΗ.  Δεν είχε εξήγηση ο Χιμένεθ με τη λήξη του αγώνα για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίσθηκαν οι παίκτες του σήμερα. Δεν είχε εξήγηση γιατί από την αίσθηση αισιοδοξίας που μας άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι καταλήξαμε στην άνευρη και ανούσια εικόνα που παρακολουθήσαμε σήμερα. Πρέπει όμως να εξηγηθεί και να διορθωθεί άμεσα.

Στραβό ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας στην Καρδίτσα που αν και έδειξε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι, στο τέλος ξέμεινε από δυνάμεις και λύσεις. Η λειψανδρία στις θέσεις των ψηλών τελικά δεν μπόρεσε να καλυφθεί «εκ των έσω» και όπως φάνηκε αυτό ήταν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Μια δύσκολη κατάσταση που αναμένεται να έχει και συνέχεια όσο καθυστερεί το θέμα της ενίσχυσης.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Με τον Γκιουζέλη σε ρόλο σέντερ και τους Χάρελ και Μποχωρίδη να «καλύπτουν» το κενό στο 4 ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να κοιτάξει τα προβλήματα του κατάματα και να αντιμετωπίσει από το πρώτο τζάμπολ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των 3 προαναφερθέντων υπήρχαν στιγμές όπου η Καρδίτσα εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι με τους Χόχλερ και Μάντσεν να σκοράρουν με ευκολία.  Η είσοδος του Ίνοχ έφερε μια ισορροπία όμως τα γρήγορα φάουλ που χρεώθηκε περίπλεξαν εκ νέου την κατάσταση. Ο ΑΡΗΣ όμως φέτος θα πορευτεί με όπλο την επίθεση και στο πρώτο ημίχρονο μας το υπενθύμισε για ακόμη μια φορά.  Με τον Φόρμπς ζεστό έξω από τα 6.75 , τον Τζόουνς πέρα από τους πόντους να δημιουργεί επιτυχώς για τους συμπαίκτες του, ο ΑΡΗΣ σε ένα κλειστό παιχνίδι με εκατέρωθεν εναλλαγές στο σκορ οδηγήθηκε στα αποδυτήρια με ένα μικρό προβάδισμα 3 πόντων.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΛΗΣΕ Η ΚΟΥΡΑΣΗ

Στο δεύτερο ημίχρονο με τον Μήτρου Λόνγκ να μπαίνει φουριόζος η ομάδα προσπάθησε να ξεφύγει στο σκορ φθάνοντας στο +7. Ένα όμως σερί κακών επιλογών στην επίθεση και κακών αντιδράσεων στην άμυνα επανάφεραν την αναμέτρηση των πόντων.  Και σαν να μην φθάνει η αντεπίθεση της Καρδίτσας είχαμε και τους υπερευαίσθητους διαιτητές να φορτώνουν με συνοπτικές διαδικασίες τον Ίνοχ με 2 συνεχόμενα φάουλ βγάζοντας τον ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού.  Με αυτά τα δεδομένα και τον παράγοντα κούραση να κάνει την εμφάνιση του στο 4^ο δεκάλεπτο κυρίως στους παίκτες που «μάτωναν» στις μάχες κοντά στο καλάθι ο ΑΡΗΣ άρχισε να γίνεται πιο μαλθακός. Έχανε ριμπάουντ, δίσταζε στην άμυνα και μπερδευόταν στην επίθεση. Η Καρδίτσα πήρε το προβάδισμα και χωρίς να ζοριστεί όσο πλησίαζε η λήξη του αγώνα το μεγάλωνε.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ

Κανείς δεν γνωρίζει αν στην πορεία αυτή η ομάδα θα σκοράρει με ευκολία 90 με 95 πόντους, για την ώρα όμως είναι πολύ ασταθής στην επίθεση για να βασιστεί σε αυτήν. Ακόμη και στην Ιταλία η άμυνα του Β ημιχρόνου ήταν αυτή που μας έφερε τη νίκη. Διαφορετικά χωρίς άμυνα, οι πόντοι του Τζόουνς θα κατέληγαν στα σκουπίδια. Όπως ακριβώς κατέληξε ότι καλό προσπάθησε να κάνει η ομάδα σήμερα για 3 δεκάλεπτα. Απαντούσε στα καλάθια της Κάρδιτσας, έκανε κάποια καλά σερί αλλά όταν άδειασε η ενέργεια, τα κορμιά ήταν αυτά που επικράτησαν. Και ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε κορμιά όπως πιθανόν να μην έχει και στα επόμενα παιχνίδια. Όσο καλά και αν παίξει ο Γκιουζέλης(που σήμερα ήταν καλός), όσο και αν παλέψουν οι Χάρελ και Μποχωρίδης χωρίς κανονικό τεσσάρι και πεντάρι δεν μπορείς να κερδίσεις. Και αυτό είναι κάτι που δεν μας επιτρέπει να κρίνουμε την σημερινή προσπάθεια και να ασχοληθούμε με το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Μια άδικη κατάσταση για τους παίκτες που θα πρέπει άμεσα να διορθωθεί.  

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ «ΓΥΜΝΙΑ» ΤΟΥ

Προσπάθησε η ομάδα για 3 δεκάλεπτα, αυτό όμως που μένει είναι το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ στην πρεμιέρα της Basket League κατέβηκε με 4 ξένους στη σεζόν που ισχύει το 6 + 2. Θα μπορούσε η ομάδα να κερδίσει παρόλα αυτά; Πιθανόν και να μπορούσε… αλλά όταν παλεύεις με χαμηλά κορμιά να σταματήσεις ψηλότερους και δυνατότερους παίκτες, αργά ή γρήγορα θα κουραστείς. Θα κουραστείς και δεν θα έχεις καθαρό μυαλό ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Έκπληξη που έγινε έτσι; Μάλλον όχι.

ΥΓ. Για όσους είχαν την απορία πως θα είναι η διαιτησία στην εποχή Σιάο, σήμερα πήραν την απάντηση τους.

Πικρή ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από τον Παναιτωλικό στο Κλ.Βικελίδης, σε ένα παιχνίδι όπου όχι μόνο δεν μπόρεσε να βρει γκολ αλλά ούτε καν να γίνει απειλητικός. Αδικαιολόγητη εμφάνιση από την ομάδα με τους περισσότερους παίκτες νωθρούς και μπερδεμένους στα πλάνα(?) του προπονητή τους. Τεράστιο ξενέρωμα για τον κόσμο… που ήλπιζε σε ένα καλό ξεκίνημα για να ξεπεράσει το κάζο από την Αράζ αλλά τελικά ούτε εντός συνόρων βλέπει φως.

ΜΕ ΦΡΙΝΤΕΚ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Οι συνεχόμενες κακές εμφανίσεις του Μεντίλ ανάγκασαν αυτή τη φορά τον Ουζουνίδη να τον αφήσει στον πάγκο και να δώσει φανέλα βασικού στον Φρίντεκ στην μοναδική αλλαγή σε σχέση με τον αγώνα της πρεμιέρας. Σε μια προσπάθεια να δώσει πνοή στην αριστερή πλευρά σε όλες τις γραμμές του γηπέδου αλλά και να δώσει ένα καλύτερο στήριγμα στον Ντιαντί.

ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ

Build up από πίσω, ανούσιο παιχνίδι κατοχής και ένα αργό τέμπο που έδινε τη δυνατότητα στους παίκτες του Παναιτωλικού να προσαρμόζονται στην αργή σκέψη που είχε όλος ο ΑΡΗΣ στις κινήσεις του. Ενώ όταν οι αντίπαλοι έπαιρναν την μπάλα η παθητική αμυντική μας λειτουργία τους έδινε το δικαίωμα να προωθούν την μπάλα χωρίς το άγχος του λάθους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις από 2-3 καλά αλλά άστοχα σουτ αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ από την αρχή του αγώνα και όσο κυλούσε ο χρόνος δεν έπειθε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ώστε να βελτιώσει την εικόνα του.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Το είδαμε με την Αράζ, για λίγο δεν το ζήσαμε με τον Βόλο, σήμερα όμως συνέβη ξανά άλλες 2 φορές! Ο Παναιτωλικός είχε φροντίσει μέσα στο παιχνίδι να μας υπενθυμίσει κυρίως με τις αντεπιθέσεις του, πόσο προβληματικό είναι το αμυντικό μας τρανζίσιον. Δεν φροντίσαμε να διορθώσουμε κάτι και στο 65΄ μια γρήγορη προωθημένη μπαλιά ήταν αρκετή για να πιάσει τον Φαμπιάνο κοιμώμενο και τον Μάικιτς σε πανικό για το 0-1. Η αντίδραση που θα περιμέναμε μετά το γκολ δεν ήρθε ποτέ, με τον Παναιτωλικό να  βρίσκει και 2^ο γκολ εκμεταλλευόμενος για ακόμη μια φορά τις αργές επιστροφές μας στην άμυνα.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Παρά την μικρή «προσαρμογή» στο αρχικό σχήμα και μια σταθερότητα παραπάνω που έβγαζε στο παιχνίδι του ο Φρίντεκ σε σχέση με τον Μεντίλ, όλα τα υπόλοιπα παρέμειναν τα ίδια με μια εβδομάδα πριν. Νωθροί παίκτες, παθητικοί στην άμυνα με κακό τρανζίσιον, στατικοί στην επίθεση και ένα μπάχαλο σχεδόν σε όλες τις γραμμές. Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά και αυτό σε μεγάλο βαθμό βαραίνει τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Είναι να αναρωτιέσαι το τι βλέπει στις προπονήσεις αλλά και τι πραγματικά περιμένει να πετύχουν οι παίκτες του με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Με αφετηρία  τον τερματοφύλακα να κερδίζουμε με μεταβιβάσεις σε αργή κίνηση μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή  και εκεί να περάσει η μπάλα από την κλειδαρότρυπα για να καταλήξει στον παίκτη που θα κάνει το γκολ; Και άλλο ένα ημίχρονο να είχαμε ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχαμε τρόπο για να γίνουμε απειλητικοί. Φταίνε οι παίκτες; ή μήπως έχει μπερδευτεί τόσο ο Ουζουνίδης που δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο πιο ετοιμοπόλεμος; Δεν γίνεται να τραυματίζεται ο Πέρεθ και να  μην αρπάζεις την ευκαιρία να βάλεις τον Ντιαντί στην πλευρά του. Δεν γίνει να βγάζεις τον Ράκιτς σήμερα από το ημίχρονο που πιθανόν μέχρι εκείνο το σημείο να ήταν και ο καλύτερος του γηπέδου. Δεν γίνεται να μην αξιοποιείς παίκτες που φαίνεται ότι τουλάχιστον σε επίπεδο έντασης και αντοχών είναι σε καλύτερο επίπεδο από τους άλλους. Παίζεις με τον Παναιτωλικό μέσα στην έδρα σου και χρειάζεσαι πνευμόνια για να κερδίσεις. Επειδή δηλαδή κερδίσαμε τον Βόλο όλα ήταν καλά και δεν έπρεπε να αλλάξουν αρκετά πράγματα σήμερα ως προς την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας; Πραγματικά μια εβδομάδα μετά και ο Ουζουνίδης με τους παίκτες του δεν κατάφεραν να δείξουν ούτε ένα κλικ βελτίωσης σε σχέση με τον Βόλο. Και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από τους χαμένους 3 βαθμούς.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Από νωρίς στα βάσανα και στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας που με μια απογοητευτική εμφάνιση κατάφερε να χάσει από τον Παναιτωλικό με 0-2, σε ένα παιχνίδι όπου απείλησε ελάχιστες στιγμές. Χαμένοι στην μετάφραση παίκτες και προπονητής που ακόμη φαίνεται να ψάχνονται για το πως να εφαρμόσουν τα βασικά. Θέλουν χρόνο τα παιδιά; Μέχρι τότε όμως τι γίνεται;  Από την προβληματική προετοιμασία, τον πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη  καταλήξαμε στο να «κάψουμε» και το βολικό πρόγραμμα στο πρωτάθλημα που θα μας έδινε βαθμούς και ηρεμία ενόψει της διακοπής. Τώρα έτσι όπως τα καταφέραμε 2 εβδομάδες προετοιμασίας …και γκρίνιας.

ΥΓ. Όταν οι δικαιολογίες στερεύουν μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα άλλο να ειπωθεί στη συνέντευξη τύπου.