Ικανοποιημένος θα πρέπει να αισθάνεται ο ΑΡΗΣ μας με το βαθμό της ισοπαλίας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και θα πως θα μπορούσε να νιώσει διαφορετικά μετά από ότι μας έδειξε στα περίπου 95’ αγωνιστικής δράσης. Χωρίς πλάνο, χωρίς εντάσεις και με παίκτη λιγότερο από το 24’ το μόνο που του απέμεινε ήταν οι αποκρούσεις του Διούδη και η τύχη του που τον γλίτωσε από το γκολ. Πιο λίγο κόσμο από κάθε άλλο παιχνίδι με τους περισσότερους με τη λήξη του αγώνα να ξεσπάνε δικαιολογημένα σε αποδοκιμασίες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Με τις επιλογές του Χιμένεθ για το αρχικό σχήμα να δείχνουν ότι ο στόχος ήταν ο έλεγχος του ρυθμού που σταδιακά θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη νίκη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι κάνοντας μια από τα ίδια. Αργή ανάπτυξη, ανούσια κυκλοφορίας της μπάλας προς τα πίσω, στατικότητα και ένα ποδόσφαιρο που κοίμιζε τον οποιοδήποτε που το παρακολουθούσε. Οι αντίπαλοι μας από την άλλη με υψηλή πίεση και παίκτες με περίσσια αποφασιστικότητα ξεζούμιζαν κάθε κατάσταση που παρουσιαζόταν μπροστά τους για να γίνουν απειλητικοί. Το δοκάρι στο 7’ ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που πέρασε χωρίς να ακουσθεί από κανέναν μιας και στη συνέχεια τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η κακή στιγμή της αποβολής του Γαλανόπουλου στο 24’ εκτόξευσε τον δείκτη της δυσκολίας.

ΔΙΟΥΔΗΣ, ΔΟΚΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Το να παίζεις με αριθμητικό μειονέκτημα είναι πάντα μια συνθήκη δύσκολη, παρακολουθώντας το παιχνίδι όμως ένιωθες ότι μάλλον είχαμε μείνει με 8 ή 9 παίκτες και το να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε ανέφικτο. Στο 56’ στην μοναδική ουσιαστική ευκαιρία που είχαμε σε όλο τον αγώνα ο Σούντμπεργκ αν και έπιασε καλά την κεφαλιά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλος. Παρέμεινε μέχρι το τέλος γιατί ο Διούδης πραγματοποίησε την πιο ουσιαστική εμφάνιση του και άλλες 2 φορές η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι αντί για τα δίχτυα μας. Τα 3’ καθυστέρησης και το βιαστικό σφύριγμα της λήξης το υποδεχθήκαμε με ανακούφιση σε μια ακόμη αναμέτρηση που δεν δικαιούμασταν απολύτως τίποτα.

ΣΑΝ «ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ» ΚΑΙ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει ο Χιμένεθ με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ. Κάπου όμως και ο Ισπανός προπονητής φαίνεται να έχει χάσει το νόημα και να προσπαθεί με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο να γυρίσει τον διακόπτη στην ομάδα. Η εμμονή στο να προσπαθεί να αξιοποιήσει συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Σίστο, τον Μορουτσάν, τον Αλφαρέλα, τον Φατιγκά ακόμη και τον Μόντσου με τον ίδιο τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Μια ομάδα με μια παθητική αμυντικογενή λογική κομμένη στα 2 και παίκτες ανήμπορους να δημιουργήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες που θα οδηγήσουν στο γκολ. Φταίει ο Μόντσου που με κάθε ευκαιρία παγώνει τον ρυθμό και γυρίζει την μπάλα πίσω; Αν ναι ας κάτσει στον πάγκο. Φταίει ο Σίστο και ο Μορουτσάν που ναι μεν δείχνουν μια συνέπεια στην άμυνα αλλά πιέζουν ανούσια τους αντιπάλους; Φταίει ο Μορόν που είναι απελπιστικά μόνος στην επίθεση; Και όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια. Είναι μια επαναλαμβανόμενη κακή εικόνα που δεν οδηγεί πουθενά. Θέλει αλλαγές και επειδή η μεταγραφική περίοδος αργεί για να αλλάξουν τα πρόσωπα θα πρέπει να αλλάξει το πλάνο. Και αυτό το πλάνο είναι στο χέρι του Χιμένεθ και μόνο. Αν δεν αλλάξει το πλάνο δεν θα αλλάξει αυτό που βλέπουμε. Τόσο απλά. Το να χρεώσεις το σημερινό(ή και τα προηγούμενα) σε 3-4 παίκτες μάλλον οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε αγωνιστικό αδιέξοδο παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που αγνοεί από τα μέσα Σεπτεμβρίου τη νίκη στο πρωτάθλημα. Μετά και τη νέα βαθμολογική απώλεια κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι, είναι πραγματικά να αναρωτιέσαι αν αυτή η ομάδα προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι και να δείξει κάτι το διαφορετικό. Είναι οι χαμένοι βαθμοί που στοιχίζουν, είναι όμως και αυτή η εικόνα που πληγώνει και δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Πως αλλάζει όλο αυτό; Ας μας το απαντήσουν ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος και φυσικά και οι παίκτες… οι παίκτες που με την απόδοση τους θυμίζουν  καρδιογράφημα ετοιμοθάνατου ασθενή.

ΥΓ. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην χάσεις λένε... Όταν όμως κατεβαίνεις σε αγώνες με αυτό το μότο σαν σημαία σου, δύσκολα κερδίζεις.

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κόντρα στη Μύκονο και μετέτρεψε ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο! Με εξαίρεση το νωθρό πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα έπαιξε καλή άμυνα και όταν βρήκε τα μακρινά σουτ γρήγορα «κλείδωσε» τη νίκη. Εμφανώς βελτιωμένη η ομάδα στην αμυντική της συμπεριφορά, στην επίθεση όμως συνεχίζει να παραμένει μπερδεμένη.

ΑΡΓΗΣΕ 10΄ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Λάθη, αστοχία και άμυνα με τα μάτια περιλάμβανέ το ρεπερτόριο της ομάδας μας στο ξεκίνημα του αγώνα. Η Καρδίτσα έδειχνε να πατάει καλύτερα στο γήπεδο και να κρατάει ένα ελαφρύ προβάδισμα με ευκολία. Μια εικόνα που έλαβε τέλος με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου μιας και μετά είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ. Έναν ΑΡΗ που ανέβασε απότομα την ένταση στην άμυνα και μέσα από αυτή την διαδικασία έπαιρνε ενέργεια που την μετέφερε στην επίθεση. Έστω και με δυσκολία οι παίκτες μας έβρισκαν τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι και χάρη στην άμυνα καταφέραμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να πάρουμε κεφάλι.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Με την άμυνα να κάνει τη δουλειά της σωστά, το ζητούμενο ήταν το σκοράρισμα. Τζόουνς και Κουλμπόκα ήταν καλοί αλλά κανείς δεν ήταν τόσο «καυτός» σήμερα ώστε να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Η λύση αυτή τη φορά ήρθε με μια εντυπωσιακή πολυφωνία στην επίθεση που αν και μόλις 2 είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, υπήρχαν άλλοι 8 παίκτες που βοήθησαν στο σκοράρισμα. Τα μακρινά σουτ από Μποχωρίδη, Φόρμπς και Χάρελ  έφθασαν τη διαφορά στο +21 και κάπου εκεί κρίθηκε από νωρίς το παιχνίδι. Η Καρδίτσα είχε εγκλωβιστεί από την καλή μας άμυνα και δεν είχε κανένα περιθώριο αντίδρασης.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αν απομονώσουμε την 1^η περίοδο όπου η ομάδα μας θύμισε γιατί έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσχαιρή θέση για το υπόλοιπο του αγώνα μπορούμε να μιλήσουμε εντελώς διαφορετικά. Είδαμε τους παίκτες μας να βγάζουν πάθος στην άμυνα, να κρατάνε σωστές αποστάσεις, να μην μπερδεύονται στις αλλαγές  και σε αρκετές περιπτώσεις να κάνουν πολύ ωραία ντάμπλ τιμ και παγίδες πάνω στους αντιπάλους τους. Αυτή η άμυνα ήταν που μας έδωσε τη νίκη. Τα μακρινά σουτ που έχτισαν την μεγάλη διαφορά το έκαναν πιο εύκολο αλλά και χωρίς αυτά πάλι η ομάδα θα κέρδιζε γιατί η άμυνα έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά. Τώρα στην επίθεση προφανώς και ο Μίλισιτς θέλει να βαφτίζει απόλυτο κουμανταδόρο και μαέστρο στην επίθεση τον Μήτρου Λόνγκ αλλά ειλικρινά θα μου κάνει εντύπωση αν το καταφέρει. Ναι ο Μήτρου Λόνγκ σήμερα δεν ήταν όσο κακός ήταν στα προηγούμενα… αλλά με 8 λάθη από τον πόιντ γκαρντ σου δεν πας πουθενά. Πιο λογικό θα μου φαινόταν να δοκίμαζε ως οργανωτή του παιχνιδιού πίσω από τον Τζόουνς τους Πουλιανίτη και Μποχωρίδη παρά τον Μήτρου Λόνγκ. Γιατί ο παίκτης αυτός είναι, κάνει σε μεγάλο βαθμό άνω κάτω την επίθεση χωρίς να είναι ευθύνη του και πιθανόν χωρίς να μπορεί στο καλούπι που τον θέλει ο νέος μας προπονητής. Λογικά ο νέος ξένος αν ανταποκριθεί στις περγαμηνές που τον ακολουθούν θα μεταμορφώσει σημαντικά την ομάδα. Τα στοιχεία όμως που θα δώσει δεν έχουν σχέση με αυτά τα προβλήματα. Οπότε ο Μίλισιτς θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της οργάνωσης του παιχνιδιού εκ των έσω ή θα χρειαστεί και σε αυτή τη θέση μια διορθωτική κίνηση.

ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΗ

Αισθητά βελτιωμένος στην άμυνα ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, κράτησε τη Μύκονο χαμηλά στο σκοράρισμα και όταν βρήκε το χέρι του «κλείδωσε» εύκολα τη νίκη. Εύκολη νίκη, παρά τα 21 λάθη και τα 15 χαμένα ριμπάουντ… κάτι που φωνάζει ότι με μια στοιχειώδη αμυντική προσπάθεια σαν την σημερινή σίγουρα θα είχαμε 2-3 νίκες παραπάνω. Θέλει πολύ δουλειά η ομάδα, θέλει και τον νέο παίκτη να «κουμπώσει». Κρατάμε τη νίκη, κρατάμε και τη βελτίωση.

ΥΓ. Συνεχίζουν να με προβληματίζουν οι εκδηλώσεις στήριξης προς τον Φόρμπς από μερίδα του κόσμου κατά την διάρκεια του αγώνα. Το ζητούμενο είναι να βρει ο ΑΡΗΣ τον δρόμο του ή να μην «καεί» το παλικάρι; Ή υποχρεωτικά θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να πάρει τα πάνω του με τον Φόρμπς μπροστάρη; Παίκτες πάνε και έρχονται στον επαγγελματικό αθλητισμό… γιατί στον ΑΡΗ το κάνουμε τόσο θέμα όταν κάποιος πρέπει να φύγει;

Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας που επικράτησε επί της Σλάσκ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ μιας και προηγήθηκε μέχρι και με +26 πόντους. Επειδή όμως ΑΡΗΣ είσαι… η εικόνα του 4^ου δεκαλέπτου με τη διαφορά να πέφτει μέχρι και τους 5 πόντους(15’’ πριν το φινάλε) μετρίασε τις εντυπώσεις και επανάφερε στο τέλος τον έντονο προβληματισμό για τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας. Περισσότερους από τους μισούς πόντους πέτυχαν οι Κουλμπόκα και Τζόουνς με τον Αμερικάνο πιθανόν να κάνει και ένα ρεκόρ από την γραμμή των βολών με το εκκωφαντικό 17 στις 18 βολές.

ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΡΥΘΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η ένταση και η ενέργεια που έβγαλε ο Χάρελ από το πρώτο τζάμπολ του αγώνα σε άμυνα και επίθεση ήταν οι βασικοί λόγοι που ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι. Η ομάδα έδειξε ιδιαίτερη διάθεση στην άμυνα ενώ και στην επίθεση είχε βρει ρυθμό από νωρίς. Κουλμπόκα και Τζόουνς ήταν σε καλή βραδιά και μαζί με τις περιστασιακές βοήθειες που έπαιρναν και από τους παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο ανέβαζαν τη διαφορά στο σκορ. Ο ΑΡΗΣ είχε συνέπεια στο σκοράρισμα αλλά η άμυνα και τα ριμπάουντ ήταν αυτά που έκαναν τη διαφορά.

ΣΕ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΟΛΑ

Με τη διαφορά να έχει σταθεροποιηθεί για αρκετή ώρα πάνω από τους 20 πόντους, ο εφησυχασμός και η χαλάρωση έκαναν την εμφάνιση τους. Η προσπάθεια στήριξης του Φόρμπς και η επιμονή στον «οργανωτή» Μήτρου Λόνγκ είχαν τις επιπτώσεις τους. Φθηνά λάθη, κακές επιλογές, αστοχία και μια άμυνα που ξαφνικά έμπαζε από παντού. Οι Πολωνοί δεν προλάβαιναν να κάνουν την ανατροπή αλλά και μόνο που είδαμε την διαφορά να πέφτει στους 5 πόντους ήταν αρκετό για να μας χαλάσει λίγο την ευχάριστη διάθεση που είχαμε στα προηγούμενα 3 δεκάλεπτα.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ

Πολλές και διαφορετικές οπτικές μπορεί να ξεδιπλώσει κανείς για το σημερινό παιχνίδι και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι ο ΑΡΗΣ παρά τη νίκη του, αγωνιστικά δεν έκανε το step up που ίσως να περιμέναμε. Ναι κερδίσαμε και για αρκετή ώρα κάναμε πάρτι αλλά αν δούμε τα επιμέρους στοιχεία εκεί μπορούμε να βρούμε πολλά μαργαριτάρια. 2 παίκτες πέτυχαν περισσότερους από τους μισούς πόντους άρα πάλι δεν μιλάμε για μια συνολική προσπάθεια αλλά περισσότερο για προσωπικό κρεσέντο του Κουλμπόκα από τα 6.75 και του Τζόουνς από τις βολές. Άχαρος ο ρόλος του Μήτρου Λόνγκ ως ο απόλυτος οργανωτής της επίθεσης… οπωσδήποτε κάτι λάθος πάει με την στατιστική που του χρέωσε μόλις 2 λάθη. Ο Μίλισιτς τον εμπιστεύτηκε για σχεδόν 20’ και ο Μήτρου Λόνγκ κατάφερε να «κάψει» μπόλικες επιθέσεις μας εκνευρίζοντας όλο το γήπεδο. Οι ψηλοί μας περίλυποι περίμεναν μια πάσα της προκοπής. 1 πήρε ο Φόρεστερ και 1 πήρε ο Ίνοχ. Όσο για τον Φόρμπς τα λόγια είναι περιττά. Είναι αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας που χρειάζεται ένας παίκτης για να βγει μπροστά και να ηγηθεί μιας προσπάθειας και δυστυχώς ο Φόρμπς δεν τα έχει καθόλου. Ίσως να είναι και λίγο άδικο να επικεντρωνόμαστε τόσο στα αρνητικά της βραδιάς μετά από μια νίκη αλλά αν δεν ασχοληθούν οι υπεύθυνοι και δεν λάβουν υπόψιν ότι η Σλάσκ για 3 δεκάλεπτα θύμισε τον ΑΡΗ του τελευταίου δεκαλέπτου με τον συμπολίτη που τα έχανε μόνος του κάτω από το καλάθι, μάλλον θα καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα. Και αν πιστέψουμε ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο μετά τη σημερινή νίκη, μάλλον κινδυνεύουμε να χαθούμε.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣ

Πολύ καλός ο ΑΡΗΣ για 3 δεκάλεπτα, αυτοκαταστροφικός στο τελευταίο. Ευτυχώς χρόνος δεν υπήρχε ώστε να ζορίσουν περισσότερο τα πράγματα και έτσι η ομάδα πήρε μια σημαντική νίκη. Νίκη ψυχολογίας μιας και επί της ουσίας μάλλον δεν διορθώθηκε και τόσο όσο θα περιμέναμε η εικόνα. Ο Φόρμπς έδειξε ότι δεν μπορεί, όπως και ο κόουτς φάνηκε να θέλει περισσότερο χρόνο για να γνωρίσει την ομάδα του. Όταν όμως κερδίζεις ο χρόνος κυλάει πιο χαλαρά και μπορείς να δουλέψεις με περισσότερη ηρεμία. Να δουλέψεις και να ενισχυθείς μεταγραφικά όπως επιβάλλεται για να προχωρήσει αυτή η ομάδα. Μέχρι τότε όπως λένε και εκεί στην ΚΑΕ …focus on Saturday.

ΥΓ. Είναι και αυτή η διαχείριση των συναισθημάτων της κερκίδας που ώρες ώρες δεν παλεύεται. Ωραίο το χαβαλέ με τον Φόρμπς και το ζεστό χειροκρότημα εμψύχωσης με τη διαφορά στους 25 πόντους. Με διαφορετική εξέλιξη στο σκορ μάλλον θα «στήναμε κρεμάλες» έτσι όπως έπαιζε.

ΥΓ2. Συνεχίζεται «η ενίσχυση» και αυτή την εβδομάδα.

Τι είχες ΑΡΗ τι είχα πάντα είναι η φράση που κολλάει και στο σημερινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκης όπου η ομάδα μας ηττήθηκε με 2-1 από τον Ολυμπιακό. Παρά τις 9 απουσίες δείξαμε ένα στιβαρό πρόσωπο, είχαμε συγκέντρωση(με εξαίρεση 10’) αλλά δεν είχαμε το killer instinct στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ήττα και τίποτα παραπάνω.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Νέα πρόσωπα, νέα σχήματα, νέοι πειραματισμοί από τον Χιμένεθ και σήμερα στο Καραϊσκάκης σε μια προσπάθεια να καλύψει τα κενά των τραυματιών αλλά και την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε αρκετούς παίκτες. Δύσκολη αποστολή όμως στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να λειτουργεί. Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπόρεσε να μας αγχώσει, όπως και εμείς αντίστοιχα δεν ήμασταν απειλητικοί.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αναμενόμενο ότι στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα ανέβαζε την πίεση και η απορία μας ήταν το πως θα αντιδράσει η ομάδα και αν θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία. Στο 47’ έστω και από σπόντα ο Μόνσα σε μια προσπάθεια να κόψει έστειλε την μπάλα στο δοκάρι της εστίας του Τζολάκη στη μεγαλύτερη φάση ως εκείνο το σημείο του αγώνα.  2΄ όμως αργότερα και ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ανέβει στην περιοχή του Ολυμπιακού, ο Ποτένσε βρήκε την ευκαιρία στην αντεπίθεση και έκανε το 1-0. Ο Σίστο «έπνιξε» το δώρο του Μουζακίτη στο 56’ και το 1-1 δεν έγινε ποτέ. Αυτή την αποτελεσματικότητα που δεν είχε ο Σίστο την είχε ο Ποτένσε με τον Ταρέμι και στο 60’ ο τελευταίος έκανε το 2-0.

ΓΚΟΛ, ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Παρά το 2-0 ο ΑΡΗΣ δεν έδειξε διάθεση να εγκαταλείψει τη μάχη και να αφεθεί στις διαθέσεις του Ολυμπιακού. Ο Μόντσου ανάγκασε τον Τζολάκη σε μια ωραία απόκρουση στο 70’ ενώ λίγα λεπτά αργότερα ο Μάνσα γκρέμισε τον Σούντμπεργκ σε προφανή θέση για γκολ με τον Γερμανό διαιτητή να δείχνει πέναλτι και αποβολή. Ο Μορόν έκανε το 2-1 και ο ΑΡΗΣ είχε μπροστά του περίπου 20’ με αριθμητικό πλεονέκτημα να κυνηγήσει την ισοφάριση και γιατί όχι και την ολική ανατροπή. Η ομάδα πίεζε και έψαχνε τον τρόπο να επιτεθεί αλλά ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις. Στο 84’ ήταν η μεγάλη ευκαιρία  με τον Αλφαρέλα για το 2-2 αλλά ο Τζολάκης και πάλι αντέδρασε σωστά.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΑΤΙ

Το δυσκολότερο πρόβλημα που έχει να διαχειριστεί ο Χιμένεθ από τότε που ανέλαβε είναι να βρει έναν κορμό παικτών που θα αποκτήσουν συνοχή και ομοιογένεια στο παιχνίδι τους. Οι τραυματισμοί δεν μας το έχουν επιτρέψει ως τώρα και αυτά ήταν τα δεδομένα της σημερινής αναμέτρησης. Με αυτά τα δεδομένα ο ΑΡΗΣ τα πήγε καλά. Δεν ένιωσε μεγάλη πίεση, δεν κλείστηκε, δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να κάνει πολλές φάσεις. Είχε τις ευκαιρίες του, δεν τις αξιοποίησε όμως. Εδώ τώρα ο καθένας βάζει ότι θέλει για εξήγηση. Η ποιότητα των παικτών; το momentum; η τύχη; Αυτό όμως που κρατάμε είναι ότι η ομάδα κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο είχε σωστή προσέγγιση και αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν μας βγήκε όπως θα θέλαμε, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την προσπάθεια.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από το Καραϊσκάκης για ακόμη μια φορά. Οι αντίπαλοι τα έβαλαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία, εμείς παραλίγο γκολ. Θα τα βάλουν την επόμενη φορά; θα παίξουμε με ανάλογη συγκέντρωση και στα επόμενα παιχνίδια; Θα υπάρξει μια συνέπεια και μια συνέχεια σε ότι μας έδειξε η ομάδα σήμερα; Διαχρονικό πάντως το πρόβλημα να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Το πως αλλάζει αυτό είναι το θέμα…

Από το κακό στο χειρότερο ο ΑΡΗΣ μας, κατάφερε για ακόμη μια φορά να απογοητεύει άπαντες γνωρίζοντας την ήττα από τον ποακ μέσα στο κατάμεστο Παλέ. Η ομάδα ήθελε αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειξε ότι μπορεί και στο τέλος πήρε αυτό που άξιζε. Αδιάβαστος ο Μίλισιτς που ναι μεν ακόμη μαθαίνει την ομάδα του αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να ενημερωθεί για το τι έχει προηγηθεί  ώστε να μην χαθεί χρόνος δοκιμάζοντας τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές με τον προκάτοχο του. Και όλα αυτά υπό το βλέμμα του Σιάο που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ έδωσε το ΟΚ για άμεση ουσιαστική ενίσχυση.

ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΔΙΠΛΟ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Μόνο ομάδα με πλάνο, συστήματα και ρόλους δεν ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει από το πρώτο τζάμπολ του αγώνα. Πόντοι με το σταγονόμετρο λόγω της τραγικής κυκλοφορίας της μπάλας στην επίθεση αλλά και της εκνευριστικής αστοχίας στην επίθεση. Ακόμη και τα ελεύθερα σουτ από τους κατεξοχήν σουτέρ σου έβρισκαν σίδερο. Τα ξεσπάσματα του φιλότιμου Χάρελ και τα σκαμπανεβάσματα των Τζόουνς, Μήτρου Λόνγκ ήταν η όαση μέσα στο γενικότερο χάλι μας. Ο Ποακ  από την άλλη είτε με τον δραστήριο Τζάκσον, είτε μέσα από καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και πιο έξυπνα plays έβρισκε έστω και με δυσκολία τον δρόμο προς το καλάθι μας.

ΟΙ ΒΟΛΕΣ, ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΡΙΑ ΑΣΘΕΝΗ

2 φορές πήγε να μας φύγει το παιχνίδι , 2 φορές αντιδράσαμε. Μάλιστα τη 2^η φορά επιστρέψαμε από το -10 περίπου 9 λεπτά πριν τη λήξη. Όταν όμως η αντίδραση αυτή έρχεται μέσα από ένα άναρχο τέμπο σε άμυνα και επίθεση τότε λογικά κάποια στιγμή όταν τα πράγματα ηρεμήσουν πάλι θα ξαναγυρίσεις στο μηδέν. Όπως και έγινε. Οι βολές(σαν να φορούσαμε πράσινα ή ερυθρόλευκα) ήταν αυτές που μας κράτησαν στο παιχνίδι και μας έκαναν να ελπίζουμε αλλά η ομάδα ήταν τόσο κακή που ακόμη και όταν ο  συμπολίτης έδειξε τάσεις αυτοχειρίας εμείς χάναμε ακόμη και τα lay up.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΥΑΛΟΥ, ΠΛΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτό το ρόστερ υστερούσε έναντι αυτού του συμπολίτη και το πρόβλημα ήταν κάποιος Τζάκσον μάλλον χάνει το νόημα. Το πρόβλημα είναι ότι οι αντίπαλοι σου 2.5 μήνες δουλεύουν, κάνουν διορθωτικές κινήσεις και βελτιώνονται ενώ εσύ συζητάς ακόμη αν ο Φόρμπς θα ανέβει, αν υπάρχει πόιντ γκαρντ που μπορεί να οργανώσει παιχνίδι και αν οι Έλληνες του ροστέρ κάνουν ή δεν κάνουν. Αλλάζεις προπονητή και προφανώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τον ενημερώσει για τις αδυναμίες και το τι έχει δοκιμάσει ως τώρα ο προηγούμενος προπονητής. Σήμερα ο Μίλισιτς έκανε ένα ίδιο κοουτσάρισμα με αυτά τα πρώτα του Καράιτσιτς που στη συνέχεια αποφάσισε να τα αλλάξει. Δεν ξέρω αν είναι ευθύνη του ίδιου του προπονητή ή του υπόλοιπου τεχνικού τιμ και του GM αλλά φάνηκε στον αγώνα ότι ήμασταν αδιάβαστοι. Και όταν λέμε αδιάβαστοι όχι μόνο ως προς τον αντίπαλο αλλά και προς την ίδια μας την ομάδα. Μια κατάσταση που δυστυχώς θυμίζει τις προηγούμενες χρονιές ως προς τα λάθη, γιατί ως προς την προσπάθεια που βλέπαμε σίγουρα τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα.  Σήμερα μόνο ένας Χάρελ σε έπειθε ότι κατέβηκε αποφασισμένος χωρίς φόβο να παλέψει. Οι υπόλοιποι μάλλον πάλευαν με τις ανασφάλειες τους. Και σε αυτό το περιβάλλον δύσκολα να δουλέψει ένας προπονητής που μόλις προσγειώθηκε στον πλανήτη ΑΡΗ.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Σαν να ανταγωνίζεται να ξεπεράσει προς το χειρότερο τον κακό του εαυτό μοιάζει ο ΑΡΗΣ από παιχνίδι σε παιχνίδι και δυστυχώς το σημερινό ντέρμπι δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Κόντρα σε μια μέτρια ομάδα που όμως έκανε 1-2 βασικά πράγματα μέσα στο γήπεδο, ο ΑΡΗΣ φάνηκε πολύ αδύναμος για να πάρει μια αυτονόητη νίκη. Γιατί μόνο αυτονόητη ήταν η νίκη για τον φετινό ΑΡΗ στο «ντέρμπι» μέσα στο κατάμεστο Nick Galis Hall. Χειρότερο από την ίδια την ήττα είναι η απάθεια(;), η αδιαφορία(;), η ανικανότητα(;) και η αδυναμία(;) που δείχνει η διοίκηση για να επέμβει και να κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Λάθη γίνονται, όπως και διορθωτικές κινήσεις γίνονται.

ΥΓ. Ευτυχώς πλησιάζει Black Friday και όλο και κάτι θα βρούμε σε προσφορά.

Στο ουδέτερο γήπεδο της Καρδίτσας σε ένα παιχνίδι όπου σε 2 ημέρες δεν θα το θυμάται κανείς, ο ΑΡΗΣ μας κέρδισε το Αιγάλεω με 1-3 και συνέχισε νικηφόρα στη League Phase του κυπέλλου Ελλάδος! Ρόουζ, Σούντμπεργκ και Μορόν με κεφαλιές μετά από στατικές φάσεις διαμόρφωσαν το τελικό σκορ, με το Αιγάλεω να ισοφαρίζει στο 54’ και να μας αγχώνει με 2 συνεχόμενα δοκάρια λίγο πιο μετά. Η δουλειά όμως έγινε και αυτό είναι που μετράει!

ΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΗΡΕ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΟ ΣΚΟΡ

Ο Χιμένεθ κατέβασε ομάδα με 7 αλλαγές και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε η ομάδα να μην είναι θελκτική στο μάτι. Έστω και έτσι, πήραμε τον έλεγχο και ψάχναμε έστω και ανορθόδοξα τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ο Ρόουζ άνοιξε το σκορ στο 29' με κεφαλιά από κόρνερ του Μορουτσάν και μέχρι εκεί.  Ο ΑΡΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο αλλά ήταν φανερό ότι έλειπε το καθαρό μυαλό και η αποτελεσματικότητα στην επίθεση.

ΕΒΑΛΕ ΑΓΧΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον ΑΡΗ... να λείπει από το γήπεδο. Ο Φοφανά ισοφάρισε στο 54’ με σουτ από πλάγια και ακολούθησε μια φάση με διπλό δοκάρι για το Αιγάλεω που αν τη δεις δεύτερη φορά, καταλαβαίνεις πόσο τυχεροί ήμασταν που δεν μείναμε πίσω στο σκορ. Και αν μέναμε σε εκείνο το χρονικό σημείο με το Αιγάλεω ταμπουρωμένο στην άμυνα, πιθανόν και η κατάληξη του αγώνα να ήταν διαφορετική.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Αυτή όμως η φάση με το διπλό δοκάρι αποτέλεσε ένα μικρό σοκ αφύπνισης και στη συνέχεια είδαμε περισσότερο πείσμα και ένταση από τους παίκτες μας. Μάλιστα λίγο έλειψε  ακριβώς στην επόμενη φάση ο Μορόν να ξαναδώσει εκ νέου προβάδισμα αλλά ο αντίπαλος γκολκίπερ  έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Στο 59’ ο Σούντμπεργκ, από κόρνερ του Μόντσου, έκανε το 1-2 με κεφαλιά σε μια πανομοιότυπη φάση με το πρώτο γκολ. Στη συνέχεια το παιχνίδι πήρε έναν πιο άγριο και άναρχο ρυθμό με τους παίκτες μας να συνεχίζουν να σπαταλούν τις ευκαιρίες που ερχόντουσαν μπροστά τους. Στο 94’  ο Μορόν βρήκε ύστερα από καιρό δίχτυα με μια ακόμη κεφαλιά, από φάουλ του Μόντσου.

Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΕΡΑ ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ναι, νικήσαμε. Ναι, προκριθήκαμε. Ναι, τρίτη σερί νίκη στο Κύπελλο χωρίς να ανοίξει μύτη. Αλλά ως εκεί. Το Αιγάλεω έστω και για λίγο μας άγχωσε.  Εμείς πατήσαμε πάνω στην διαφορά ποιότητας και πήραμε αυτό που θέλαμε. Χωρίς όμως να λειτουργήσουμε ως σύνολο, χωρίς να έχουμε διάρκεια, χωρίς να έχουμε καθαρό πλάνο.  Έτσι δηλαδή όπως μας έχει συνηθίσει να λειτουργεί ο φετινός ΑΡΗΣ. Και μέσα στις συνήθειες του είναι και οι τραυματισμοί, με τον Μεντίλ και τον Δώνη να αποχωρούν από την αναμέτρηση με πόνους. Με αυτά και αυτά σήμερα η ομάδα έκανε κάποια πράγματα σωστά και αυτό ήταν αρκετό. Αυτό όμως δεν θα συμβαίνει πάντα για αυτό και η βελτίωση της εικόνας που ακόμη αγνοείται έχει την σημασία της. Ιδιαίτερα όταν οι συνεχόμενοι τραυματισμοί σου φωνάζουν ότι αν περιμένεις να δεις λευκό απουσιολόγιο για να παίξεις μπάλα, θα πιάσουμε καλοκαίρι.

ΤΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ μας στην Καρδίτσα, έκανε το 3 στα 3 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση του κυπέλλου με συνοπτικές διαδικασίες. Από την άλλη όμως όση σημασία και αν έχει…  δεν έθελξε με την απόδοση του και δεν πέτυχε και 1-2 γκολ παραπάνω που πιθανόν να είχαν τη σημασία τους.  Κατάφερε όμως σε ένα παιχνίδι με πειραματική ενδεκάδα και νέους απρόσμενους τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του αγώνα να επικρατήσει σχετικά εύκολα. Κάποια στιγμή όμως και στο κύπελλο τα πράγματα θα ζορίσουν και τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Μέχρι τότε κρατάμε τη νίκη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Ροτέισον και στο ιατρικό δελτίο κάνουμε. 

Μόλις για ένα ημίχρονο όρθωσε ο ΑΡΗΣ μας το ανάστημα του και κατάφερε να μείνει μέσα στο παιχνίδι, μιας και στο τρίτο δεκάλεπτο ήρθε η ολική κατάρρευση και η απόλυτη κυριαρχία των αντιπάλων μας. Και πως να μην κυριαρχήσουν οι Ισραηλινοί όταν η λέξη άμυνα απουσίαζε παντελώς από τη σκέψη των παικτών μας. Άσχημο το ντεμπούτο του νέου προπονητή μας, που δεν μπόρεσε να έχει κάποια θετική επίδραση στην ομάδα.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Μόνο στο πως θα βάλουν την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι είχαν οι παίκτες μας στο μυαλό τους και σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έκαναν σχεδόν μόνο αυτό. Άλλοτε με τον Τζόουνς που ήταν ζεστός, άλλοτε με τον Κουλμπόκα ή τον Ίνοχ καταφέραμε να αντισταθούμε στη διάθεση που έδειξαν οι Ισραηλινοί να ξεφύγουν. Λίγες στιγμές που παίξαμε και άμυνα αποδείχθηκαν αρκετές και από το -11 βρεθήκαμε στο +1 λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Και αυτή η αντεπίθεση που συνδυάστηκε και με κάποιες αμυντικές εκλάμψεις ήταν που μας έκανε αισιόδοξους για τη συνέχεια.

ΒΑΡΙΔΙΟ Η ΑΜΥΝΑ, ΒΥΘΙΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

2’ στο 3^ο δεκάλεπτο χρειάστηκε η Χάποελ για να ξεφύγει και πάλι στο σκορ. Οι Ισραηλινοί βγήκαν  αποφασισμένοι από τα αποδυτήρια να τιμωρήσουν την χαλαρή αμυντική μας συμπεριφορά όπως ακριβώς και έκαναν μέχρι τη λήξη του αγώνα. Αντί όμως για σκληράδα στην άμυνα, είδαμε να πέφτει λευκή πετσέτα από νωρίς και τους Ισραηλινούς να στήνουν ένα πάρτι εις βάρος μας χωρίς σταματημό.  Η διαφορά ξέφυγε και το άγχος εγκλώβισε τους παίκτες μας που πλέον δεν μπορούσαν να «σταυρώσουν» σουτ. Παρόλα αυτά επέμειναν να σουτάρουν ξανά και ξανά από μακρινή απόσταση, σπάζοντας τα καλάθια και μαζί και τα νεύρα μας.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ

Αστείο να επιρρίψουμε ευθύνες για το σημερινό στον νέο μας προπονητή. Ο άνθρωπος ήρθε, γνώρισε τους παίκτες του, έκανε 1-2 προπονήσεις και κάθισε στην άκρη του πάγκου. Έκανε μια μέτρια διαχείριση του ρόστερ που δεν γνωρίζει καλά καλά;  Είχε αργά αντανακλαστικά και άφησε το παιχνίδι να εκτροχιαστεί; Έμοιαζε σαν να κάνει δοκιμές στα φιλικά; Ναι, ναι και πάλι ναι. Έχει σημασία; Όχι γιατί αυτός είναι ο ΑΡΗΣ. Ακόμη και αν υπό τις οδηγίες του Αγγέλου φάνηκε για ένα παιχνίδι διαφορετικός,   η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο φετινός ΑΡΗΣ. Αν του βγουν τα σουτ στην επίθεση και αν ο αντίπαλος είναι άστοχος κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά μάλλον ήττες σαν τη σημερινή θα μας γίνουν και φέτος συνήθεια. Και αν η «συμφωνία» του Μίλιτσιτς δεν συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον 2 άμεσες διορθωτικές κινήσεις τότε μάλλον τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Φέρνεις 2 κανονικούς ετοιμοπόλεμους ξένους στο 2-3 και στο 4-5 και αφήνεις τους Φόρμπς και το Φορεστερ στην Ευρώπη αν είναι τόσο καλά παιδιά και δεν θέλεις να τους διώξεις. Και φυσικά εύχεσαι καλή συνέχεια στην καριέρα του στον Γεωργιανό. Απλά και ρεαλιστικά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ

Καμία έκπληξη δεν μας επεφύλασσε η ομάδα για το αποψινό παιχνίδι. Αυτά που μπορεί να κάνει στην επίθεση μας τα έδειξε σε ένα κομμάτι του αγώνα και αυτά που δεν μπορεί να κάνει όπως είναι να παίξει άμυνα, μας το έδειξε από την αρχή μέχρι το τέλος.  Τι να σου κάνει και ο νέος προπονητής με 1-2 προπονήσεις; Εδώ μπαίνει ο Νοέμβρης και ακόμη αναμένουμε τις διορθωτικές κινήσεις και την ενίσχυση της ομάδας. Προφανώς και δεν υπάρχει βιασύνη… 5ετές πλάνο είναι αυτό.

ΥΓ. Οι αλλαγές παικτών δεν σημαίνει απαραιτήτως και αύξηση του μπάτζετ. Αν πχ είχες υπολογίσει να δώσεις 400.000$ σε έναν παίκτη και στη συνέχεια αποφασίσεις να τον αλλάξεις με έναν που κάνει 200.000$ ακόμη και με μια γερή αποζημίωση στη χειρότερη πάλι στα ίδια θα είσαι.

Σε ένα παιχνίδι όπου το κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο δυνατός άνεμος και όχι το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι 2 ομάδες, ο ΑΡΗΣ έμεινε στο Χ επεκτείνοντας το σερί των αγώνων μακριά από τη νίκη.  Το δώρο αυτογκόλ του Λιάγκα στο 10’ δεν  ήταν αρκετό για να κουκουλώσει τα αγωνιστικά μας προβλήματα και να μας οδηγήσει στη νίκη. Μπερδεμένος, άνευρος και ανούσιος από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο από τύχη θα φεύγαμε με το τρίποντο.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΗΚΕ

Με 3-5-2 σχηματισμό και τον Ράτσιτς να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα ο ΑΡΗΣ ήθελε να διαχειριστεί τις απουσίες του και να ελέγξει το παιχνίδι. Δειλά δειλά έβγαινε η ομάδα μπροστά με την κεφαλιά του Μόντσου να είναι η πρώτη απειλή προς την αντίπαλη εστία. Στο 10’ ο Λιάγκας σε μια φαινομενικά εύκολη φάση για την άμυνα του Λεβαδειακού στην προσπάθεια του να διώξει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα δίνοντας μας ένα ανέλπιστο προβάδισμα από το πουθενά.  Από εκείνο το σημείο όμως και μετά ο ΑΡΗΣ άλλαξε εικόνα, οπισθοχώρησε, ταμπουρώθηκε και αρκέστηκε στο να αποκρούει τις προσπάθειες του Λεβαδειακού να επιτεθεί. Χωρίς ιδιαίτερες απειλές κύλησε χαλαρά όλο το πρώτο ημίχρονο αλλά αυτή η εικόνα του παθητικού ΑΡΗ που το μυαλό του ήταν μόνο στην άμυνα, δεν σε γέμιζε και με αισιοδοξία.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Φουλ άμυνα σημαίνει ότι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να επιτεθεί με όλες τις δυνάμεις του χωρίς να φοβάται για τα μετόπισθεν. Και όταν αυτή η πίεση αρχίζει από το 11’ και σταδιακά κλιμακώνεται κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή όπως και έγινε. Και όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ μας, από μια στημένη φάση ο Πεντόσο ανενόχλητος μέσα στην περιοχή με μια ωραία κεφαλιά έκανε το 1-1 στο 59’. Ισοφάριση και ψυχολογικό προβάδισμα για τον αντίπαλο μας που ήθελε να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς για ένα δεύτερο γκολ. Ευτυχώς ο Χιμένεθ την ψιλιάστηκε και έριξε μέσα τους Δώνη και Γιαννιώτα που έδωσαν στην ομάδα την ενέργεια και την ταχύτητα που έλειπε. Σε συνδυασμό και με την κούραση των μαχητικών παικτών του Λεβαδειακού, καταφέραμε να ισορροπήσουμε το παιχνίδι, να βγούμε επιτέλους στην επίθεση και να ψάξουμε ένα 2^ο γκολ. Γκολ που σε τουλάχιστον 3 φάσεις θα μπορούσαμε να το είχαμε πετύχει αν οι Μορόν και Γιαννιώτας δεν έβρισκαν μπροστά τους έναν εξαιρετικό Λοντίγκιν.

ΑΝΕΜΟΜΑΖΩΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΣΚΟΡΠΙΣΜΑΤΑ

Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα είναι ο τίτλος που ταιριάζει στον ΑΡΗ που παρακολουθήσαμε σήμερα. Σχήματα ανάγκης, ανέτοιμοι παίκτες και ένας προπονητής που συνεχίζει να καταγράφει τα υλικά του και να δοκιμάζει συνταγές. Συνταγές που όσο λογική και αν έχουν ελέω των πολλών τραυματισμών, η απουσία πάθους, έντασης και επιθετικού προσανατολισμού καταλήγουν σε κάτι άγευστο και απροσδιόριστο. Έτσι όπως ακριβώς ήταν ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Προηγήθηκε από τύχη,  έπαθε εμμονή με την άμυνα και αφού ισοφαρίστηκε χρειάστηκε περίπου 20’ για να αποφασίσει να επιτεθεί. Και αυτό είναι μια αγωνιστική νοοτροπία που δεν έχει να κάνει με έναν ή δύο παίκτες μεμονωμένα αλλά με ολόκληρο το σύνολο. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί και ο Χιμένεθ και όχι τόσο στο ποιος είναι έτοιμος και ποιος όχι. Γιατί και η βιασύνη να μπουν κάποιοι τραυματίες στο πλάνο έχει να κάνει με την αδυναμία αξιοποίησης των υπόλοιπων διαθέσιμων παικτών.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ Ή ΑΛΛΟΘΙ, ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Κόντρα ο άνεμος, κόντρα οι τραυματισμοί, κόντρα και ο τρόπος που διαχειριστήκαμε και το προβάδισμα μας. Πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις που είχε η ομάδα μας μέσα στο παιχνίδι , δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Και αυτή η απουσία βελτίωσης που θα σε ψήσει ότι κάτι πάει να γίνει πονάει περισσότερο από την απώλεια της νίκης. Κάθε μέρα και ένας νέος τραυματίας κάθε μέρα και ένα καινούργιο πρόβλημα. Υπαρκτή δικαιολογία από την μια, άλλοθι για να μην προσπαθήσεις περισσότερο από την άλλη.

ΥΓ. Έχουμε τα νεύρα μας με τα χάλια μας, έχουμε και τον Τσακαλίδη να μας τσιγκλάει.

Μετά από 4 συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη, πήρε σημαντικό διπλό στη Νέα Σμύρνη και ελπίζει πλέον σε καλύτερες ημέρες. Ο άνεμος αλλαγής που ακολούθησε την απομάκρυνση του Καράιτσιτις είχε σημαντική επίδραση στην ομάδα που είχε αποφασιστικότητα και συγκέντρωση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Η πολυφωνία στην επίθεση και το θετικό πρόσημο όλων όσων αγωνίστηκαν ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν τον ΑΡΗ μας στη νίκη!

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΟΥΤΣΑΡΙΣΜΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Και μόνο το αρχικό σχήμα που επέλεξε ο Δ.Αγγέλου να δεις, μπορείς να καταλάβεις ότι από την πρώτη στιγμή της αποχώρησης του Καράιτσοτς υπήρξε ξεκάθαρη διάθεση αλλαγής φιλοσοφίας. Με τον Πουλιανίτη στον άσσο, τον Τζόουνς στο 2,  τον Φόρμπς στο 3, και τον Κουλμπόκα  στο ο ΑΡΗΣ ήθελε να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα και να  δώσει καλύτερες ευκαιρίες για σουτ στους σκόρερ τους. Κάτι που το έκαναν οι Τζόουνς και Κουλμπόκα με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να πάρει προβάδισμα από νωρίς στο παιχνίδι. Προβάδισμα που με την ίδια λογική της σωστής κυκλοφορίας της μπάλας συνέχισε να το κάνει με επιτυχία χτίζοντας μια διψήφια διαφορά.

Η ΩΡΙΜΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ξαφνικά όμως ο Πανιώνιος φάνηκε να διαβάζει το παιχνίδι πιο σωστά, να εκμεταλλεύεται τα μαρκαρίσματα που υπερτερούσαν, να βρίσκει και κάποια μακρινά σουτ με αποτέλεσμα να γυρίσει το παιχνίδι και να προσπεράσει με 46-44 περίπου 16’ πριν το φινάλε. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε πόσο πνευματικά έτοιμος ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και υπήρχε η αντίδραση που χρειαζόταν ώστε να μην μας φύγει το παιχνίδι από τον έλεγχο. Μποχωρίδης, Μήτρου Λόνγκ, Χάρελ  και Γκιουζέλης έστησαν μπλόκο στον Πανιώνιο, ο Φόρμπς βρήκε με καθυστέρηση ενός ημιχρόνου τα πατήματα και το προβάδισμα των αντιπάλων μας περιορίστηκε στα 11’’. Από εκείνο το σημείο και μετά η ομάδα δεν ξανακοίταξε πίσω. Ανέβασε τον δείκτη της διαφοράς στο +23 και απλά διαχειρίστηκε τον χρόνο μέχρι τη λήξη.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΝΙΚΗ

Βοηθός ξεβοηθός ο Αγγέλου σε σχέση με ότι έχουμε δει φέτος, σήμερα έμοιαζε με Πάτ Ράιλι. Παίκτες με συγκεκριμένους ρόλους, αποφόρτιση του Τζόουνς από το κατέβασμα και γενικότερα ορθότερη κυκλοφορίας της μπάλας, ελεγχόμενο ροτέισον χωρίς κατάχρηση των αλλαγών, σωστός διαμοιρασμός του χρόνου και πλάνα για ελεύθερα σουτ. Και στην άμυνα έβλεπες τους παίκτες να μην χάνουν τις θέσεις τους και να έχουν σωστές αποστάσεις και αλλαγές στα σκριν. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την συγκέντρωση που έδειξαν όλοι οι παίκτες στο παιχνίδι τότε μιλάμε για το ιδανικό ντεμπούτο του υπηρεσιακού προπονητή μας! Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι 6 παίκτες πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων και οι ασίστ ήταν υπερδιπλάσιες των λαθών. Για πρώτη φορά είδαμε κάτι που θύμιζε επαγγελματική ομάδα που προπονείται καθημερινά και όχι ένα τσούρμο παικτών όπου καθένας προσπαθεί να ξεχωρίσει από το σύνολο. Ομάδα όπως θα πρέπει να είναι και στη συνέχεια. Με αυτούς τους παίκτες που είναι ήδη εδώ αλλά και αυτούς που γρήγορα μαζί με τον νέο προπονητή θα πρέπει να έρθουν.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΣ

Πολυσύνθετο άθλημα το μπάσκετ αλλά ταυτόχρονα και τόσο απλό. Όπως απλά, λογικά και συγκεντρωμένα έπαιξε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στα βασικά και φθάνοντας σε μια εύκολη νίκη. Η ώριμη αντίδραση της ομάδας όταν από το +10 βρέθηκε πίσω στο σκορ και ο επιβλητικός τρόπος με τον οποίο κλείδωσε τη νίκη επιβεβαίωσε το πόσο έλειψε η πνευματική διαύγεια στον πάγκο από την αρχή της χρονιάς. Πήραμε μια ανάσα, χαμογελάσαμε λιγάκι αλλά καλό είναι να μην επαναπαυόμαστε. Καλώς να έρθει ο νέος προπονητής, καλώς να έρθει και η απαραίτητη ενίσχυση το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το τι θα κάνει ο νέος προπονητής θα φανεί πάνω στο παρκέ. Αυτό πάντως που δεν χωράει αμφισβήτηση είναι ότι ο Σέρβος έπρεπε να φύγει.

Την βελτίωση που θα οδηγήσει στη νίκη κόντρα στη Μανρέσα περιμέναμε να δούμε σήμερα, τελικά όμως ο ΑΡΗΣ παρουσίασε ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με τα προηγούμενα παιχνίδια και μοιραία γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα. Σε πανικό ο Καράιτσιτς, δοκίμαζε σχήματα εκτός λογικής με την ελπίδα απλά να σταθεί τυχερός. Ούτε καν όταν η ομάδα χρειαζόταν πάση θυσία σκορ δεν έριξε μέσα τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και με ψηλά σχήματα έψαχνε κλεψίματα και μακρινά σουτ! Δικαιολογημένες οι γιούχες στο φινάλε, σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ παρά τα χάλια μας.

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τα πρώτα λεπτά μιας αναμέτρησης είναι αυτά που δείχνουν το πόσο πνευματικά έτοιμοι είναι οι παίκτες και αν η προετοιμασία ενόψει του αγώνα έπιασε τόπο. Σε αυτά τα πρώτα λεπτά λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να μας πείσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μαλθακός στην άμυνα, απελπιστικά άστοχος στην επίθεση και επιρρεπής στα λάθη. Το 18-27 που έληξε η πρώτη και η συνολική μας εικόνα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΑΡΕΛ

Με τον Ρόνι Χάρελ να είναι αυτός που ύψωσε ανάστημα πρώτος από όλους στους Ισπανούς ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση. Έγινε πιο επιθετικός στην άμυνα του και βρήκε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ίνοχ και Μποχωρίδης έκαναν την διαφορά στην επίθεση και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι και να προσπεράσει στο σκορ.  Ακόμη όμως και όταν το πέτυχε έμοιαζε να μην πατάει καλά και να αδυνατεί να επιβάλλει τον ρυθμό.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΓΡΑΜΜΕΣ

Και όσο οι Ισπανοί απαντούσαν στα καλάθια μας τόσο ο Καράιτσιτς στον πάγκο θόλωνε και έψαχνε με ανορθόδοξα σχήματα να βρει τον δρόμο προς τη νίκη. Αφήνοντας στον πάγκο σε όλο το τελευταίο και καθοριστικό κομμάτι της αναμέτρησης τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε ανορθόδοξα σχήματα χωρίς λογική τζόγαρε μέχρι να χαθεί και η τελευταία ελπίδα. Ούτε και όταν η διαφορά πήγε στο -11 περίπου 5’ πριν το φινάλε όπου ήθελες μακρινό σουτ δεν έβαλε τους κατεξοχήν σουτέρ του. Ήθελες γρήγορους πόντους και τρίποντα και αυτός έκανε ροτέισον με Γκιουζέλη, Φόρεστερ, Ίνοχ, Μποχωρίδη,  Χάρελ και Μερκβιλάτζε. Οι Ισπανοί χωρίς ιδιαίτερο άγχος από την στιγμή που ανέκτησαν διψήφια διαφορά πήραν τη νίκη.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο συνήθως λένε όλοι οι προπονητές στο ξεκίνημα της χρονιάς όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι κάτι θα βελτιώνεις, κάπου θα βρίσκεις λύσεις και κάτι θα αλλάζεις προς το καλύτερο. Σήμερα όμως μάλλον είδαμε μια ανάποδη διαδρομή. Είδαμε παίκτες όπως τον Τζόουνς, τον Φόρμπς και τον Κουλμπόκα να παραγκωνίζονται ακόμη και όταν η μόνη ελπίδα που σου είχε απομείνει για να γυρίσεις το παιχνίδι ήταν τα μακρινά τους σουτ. Όπως δηλαδή έκαναν στο Μαρούσι οι Τζόουνς και Κουλμπόκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντί δηλαδή να δεις τους 3 παραπάνω να πατάνε καλύτερα μέσα στο γήπεδο και να τους δίνονται οι ιδανικές προϋποθέσεις για να σκοράρουν, εμείς τους «κάψαμε». Και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς που επιλέχθηκαν για να πιέσουν στην άμυνα. Αν λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν είναι η απόδειξη ότι ο κόουτς έχει χάσει τον έλεγχο και έχει στερέψει από ιδέες, τότε τι είναι ;

ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Παραδοχή της αποτυχίας και επιβεβαίωση της απουσίας σοβαρού αγωνιστικού σχεδιασμού ήταν η  σημερινή αναμέτρηση κόντρα στη Μανρέσα, με τους Ισπανούς να επικρατούν με 79-86. Ακόμη και αν κερδίζαμε με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το παιχνίδι ο Καράιτσιτς πάλι η ομάδα σε αδιέξοδο θα ήταν. Ούτε όταν έμεινες πίσω με διψήφια διαφορά και χρειαζόσουν τρίποντο δεν εμπιστεύτηκε τα «βαριά χαρτιά» που είχε στην διάθεση του. Εκτός και αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί έτσι ώστε να κερδίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα… Κάτι έχει γίνει εξαρχής πολύ λάθος . Είτε έμπαινε η μια βολή του Τζόουνς στο Μαρούσι και κερδίζαμε, είτε αυτά τα περίεργα σχήματα που είδαμε σήμερα έπιαναν τόπο, πάλι πρόβλημα θα υπήρχε. Πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

ΥΓ. Μόνο σαν τρολάρισμα σε κάποιο χακεμένο μάτριξ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί όλο αυτό που βιώνουμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.