Απότομη προσγείωση στο ελληνικό πρωτάθλημα για τον ΑΡΗ μας μετά τον θρίαμβο επί του Αμβούργου, που ούτε σήμερα κατάφερε να πάρει την παρθενική του νίκη στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο Κολοσσός Ρόδου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι είναι ο «κακός δαίμονας» μας και παίζοντας συγκεντρωμένα και ψυχωμένα κατάφερε να πάρει τη νίκη μέσα στο σπίτι μας. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις 2 σημαντικότατες απουσίες που είχαν οι Ροδίτες τότε το βάρος της σημερινής ήττας φαντάζει δυσβάσταχτο.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Γρήγορα βρήκε τα πατήματα του στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας παρόλο που οι αντίπαλοι μας μπήκαν δυνατά. Τζόουνς και Μποχωρίδης ξεκίνησαν με άγριες διαθέσεις και ήταν αυτοί που σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο έσπρωχναν την ομάδα προς τη νίκη. Οι Ροδίτες όμως ήταν αρκετά συγκεντρωμένοι σε και στις 2 πλευρές του γηπέδου και όσες φορές και αν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε στο σκορ, με υπομονή και επιμονή έβρισκαν τον τρόπο να αντιδράσουν.  Η εικόνα όμως των πρώτων 2 δεκαλέπτων σε έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ ψάχνει απλά την ευκαιρία για να «τελειώσει» νωρίς νωρίς το παιχνίδι.

ΘΟΛΩΣΕ ΚΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Για αρκετή ώρα συνεχίστηκε το ίδιο μοτίβο, βλέποντας όμως τον Κολοσσό κολλημένο πάνω μας η ομάδα άρχισε να αγχώνεται και σιγά σιγά να χάνει την συγκέντρωση της. Ξαφνικά οι καλύψεις και τα μπλοκ άουτ στην άμυνα θύμιζαν παιδική χαρά και στην επίθεση το τρίποντο έγινε κάτι σαν εμμονή. Ακόμη και αμαρκάριστα, τα σουτ ήταν απελπιστικά άστοχα. Μια κατάσταση που έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες του Κολοσσού να πατήσουν πάνω στα λάθη μας και στο τέλος να φθάσουν σε μια ανέλπιστη αλλά άξια νίκη.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕ

Πολύ κακή η ομάδα σήμερα με πάρα πολλά προβλήματα που τη δεδομένη στιγμή φαντάζει σχεδόν αδύνατο να διορθωθούν χωρίς κομβικές αλλαγές.  Και πως να διορθωθούν όταν και ο ίδιος Καράιτσιτις φαίνεται να τα προσπερνάει με έναν ωχαδερφισμό ή να εθελοτυφλεί ότι ξαφνικά οι ίδιοι παίκτες, με το ίδιο πλάνο και την ίδια συμπεριφορά θα τα λύσουν; Γιατί σήμερα αυτή ήταν η επιλογή του Καράιτσιτις. Αν μπουν από την μια τα τρίποντα στην επίθεση και αν στην άμυνα καταφέρουν οι  Χάρελ και Μποχωρίδης να μεταμορφωθούν σε Τσάρλς Μπάρκλεϊ και ισοπεδώσουν τους αντίπαλους ψηλούς. Ελάχιστες εμπνεύσεις στο παιχνίδι για να αλλάξει την κατάσταση και μια εμμονή στα ίδια και τα ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάτι που δείχνει ότι πέρα από τα λάθη στον σχεδιασμό έχουμε και άρνηση της κατάστασης που διαμορφώνεται μέσα στον αγώνα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι

ΕΝΑΣ ΠΛΗΡΗΣ ΑΡΗΣ ΓΕΜΑΤΟ «ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ»

Αν  κάποιος δεν το κατάλαβε, σήμερα παίξαμε χωρίς απουσίες με 6 ξένους κανονικά. Και πάλι δεν είχαμε 4αρι και πάλι δεν είχαμε δεύτερο πόλο στην επίθεση πέρα του Τζόουνς. Γιατί; Μα γιατί έτσι στήθηκε ο ΑΡΗΣ! Και σε αυτή την εξίσωση το λάθος δεν είναι ούτε ο Κουλμπόκα, ούτε ο Γκιούζελης. Και σε καμία περίπτωση οι παίκτες που καλούνται να καλύψουν τα κενά  όπως είναι οι Χάρελ και Μποχωρίδης. Ούτε σου φταίει που κανένας εκτός του Τζόουνς  δεν μπορεί να σκοράρει με συνέπεια. Όποιος κάτσει να αναλύσει το ρόστερ και ψάξει την πορεία των παικτών που έχουμε φέτος θα δει ότι για την ώρα όλοι ανταποκρίνονται στη «φήμη» τους. Ναι όλοι μπορούν να παίξουν καλύτερα αλλά εκτός του Τζόουνς κανείς δεν μας συστήθηκε ως δεινός σκορέρ. Ναι ο Φόρμπς μπορεί να το κάνει υπό προϋποθέσεις, δεν είναι όμως ο παίκτης που θα τους δώσεις την μπάλα όταν αυτή καίει.  Ούτε ο Μήτρου Λόνγκ φημίζεται για την σταθερότητα του. Με λίγα λόγια ακόμη και αν βελτιωθούν όλοι και βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό, ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει να είναι ασταθής στην επίθεση και στην άμυνα μαλθακός. Θέλεις παίκτη από το πάνω ράφι(όπως λένε οι φήμες ότι φέρνουμε) για το 4-5 για να δέσει την άμυνα, θέλεις όμως και στο 2-3 για να δώσεις λύση στο σκοράρισμα μέχρι(και αν) ο Φόρμπς να εξοικειωθεί. Ακόμη και αν τους είχαμε σήμερα εδώ θα έπρεπε ο Καράιτσιτς να επιλέξει ποιους 2 ξένους θα άφηνε έξω. Και αν η μια επιλογή είναι εύκολη, η 2^η μοιάζει με άλυτο γρίφο. Εκτός και αν είσαι έτοιμος να πάρεις γενναίες αποφάσεις που μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να παρθούν.

ΟΤΑΝ ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ, ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

Όσοι δουλεύουν κάνουν λάθη… Συμβαίνει, δεν είναι και τόσο κακό. Κακό είναι όμως να μην αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να μην τα διορθώνεις. Ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν «έτυχε» και έχασε. Απλά παραδόθηκε στις χτυπητές αδυναμίες του κόντρα σε έναν μαχητικό Κολοσσό που αν και του έλειπαν 2 βασικότατοι παίκτες έπαιξε σαν κανονική ομάδα και κέρδισε. Ναι είμαστε στην αρχή, ναι ο τερματισμός σαφώς και έχει μεγαλύτερη αξία από την εκκίνηση αλλά και το ταξίδι έχει την γλύκα του …που για την ώρα όμως πικρίζει.

ΥΓ. Ζω για την στιγμή όπου κάθε δικαιολογία εκτός παρκέ θα έχει εξαλειφθεί και όσοι θα επωμίζονται το βάρος του αγωνιστικού θα νιώθουν την ανάγκη από μόνοι τους να απολογηθούν για ήττες σαν την σημερινή.

ΥΓ2. Κάτι από «εποχή Καστρίτη» θυμίζει ακόμη η φάση. Παίκτες τραυματίες που θα επανέλθουν και θα κάνουν την διαφορά, ξένοι που θέλουν χρόνο να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αναβλητικότητα στην μεταγραφική ενίσχυση και ένα απλό «συνεχίζουμε» σε κάθε στραβή.