Μια άνευρη εμφάνιση για περίπου 30’, μια ολική επαναφορά από το -16, 2 παρατάσεις για γερά νεύρα με εκατέρωθεν  γλίστρες, 2-3 φαλτσοσφυρίγματα και στο τέλος ήττα.  Αυτόν τον ΑΡΗ παρακολουθήσαμε σήμερα που αν και έδειξε να έχει παλμό στο τέλος της αναμέτρησης παραμένει βαριά ασθενής στον πάτο της βαθμολογίας. Τι μπορεί να αλλάξει; μάλλον τίποτα όσο παραμένει με την ίδια σύνθεση η ομάδα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ

Μόλις ένα δεκάλεπτο ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ομάδα. Ακόμη και αν στα πρώτα 4-5 λεπτά η ομάδα κυκλοφόρησε την μπάλα με ωριμότητα βρίσκοντας τα ελεύθερα σουτ και στην άμυνα οι αποστάσεις ήταν σωστές. Με το που αποφάσισε όμως το Μαρούσι να υψώσει ανάστημα ξαφνικά η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της, επιστρέφοντας στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις.

ΤΑ 20’ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Επί 20’ ο ΑΡΗΣ ξεδίπλωνε στο παρκέ της αδυναμίες του. Χαμένα ριμπάουντ, χαλαρότητα στην άμυνα, φθηνά λάθη και ατομικές ενέργειες. Χωρίς καμία αντίσταση οι αντίπαλοι μας σκόραραν με κάθε τρόπο. Κάθε αναπάντητος πόντος από την πλευρά μας στοίχιζε μιας και η άμυνα απουσίαζε με αποτέλεσμα η διαφορά να φθάσει στο +16 περίπου 12’ πριν την λήξη.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

Από πουθενά δεν μπορούσες να πιαστείς για να πεις ότι το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει και ο ΑΡΗΣ μπορεί να το γυρίσει. Όλα φάνταζαν δυσοίωνα μέχρι ο Τζόουνς να σκοράρει 2 συνεχόμενα, ο Χάρελ να κάνει τα μαγικά του και ο Κουλμπόκα να στέλνει το παιχνίδι στην παράταση. Στην πρώτη παράταση όπου είχαμε τον πρώτο λόγο αλλά ο ήρωας Τζόουνς έγινε μοιραίος χάνοντας 2 ελεύθερες βολές 2’’ πριν οδηγηθούμε σε νέα παράταση. Σε μια δεύτερη παράταση όπου οι γλίστρες, η αστοχία μας και τα σφυρίγματα των διαιτητών έκριναν το αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ

Τι να πρωτοσχολιάσεις για αυτό που παρακολουθήσαμε πάλι σήμερα. Για 5’ στην αρχή του αγώνα πήγε να μας ψήσει η ομάδα ότι κάτι πάει να αλλάξει, στη συνέχεια όμως μας διέψευσε κατηγορηματικά. Ακόμη και αυτή η αντεπίθεση ήρθε ανορθόδοξα, από το πουθενά χάρη σε προσωπικές ενέργειες. Όπως σε προσωπικές ενέργειες δείχνει να βασίζεται όλο το πλάνο της ομάδας. Έγινε προσπάθεια για να βγει ένα σύστημα στην επίθεση; Είδαμε σκριν, γρήγορες περιστροφές, κυκλοφορία της μπάλας ή κάτι παραπλήσιο που να θυμίζει σύστημα; Είδαμε στην άμυνα να κρατάνε αποστάσεις ή να κάνουν σωστές αλλαγές στα σκριν; Ακόμη και στην άμυνα ο καθένας έκανε ότι του κατέβαινε. Όπως ότι του κατέβαινε έκανε και ο Καράιτσιτις με κάποιες πειραματικές πεντάδες και σχήματα στις κρίσιμες στιγμές εκτός λογικής.  Ναι έπαιξε καλύτερα ο Φόρμπς, έπαιξε πολύ καλύτερα ο Κουλμπόκα, βελτιώθηκε αισθητά ο Ίνοχ, εμφανίσθηκε στην κρίσιμη ο Τζόουνς αλλά στο τέλος χάσαμε. Και χάσαμε από μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της λίγκας. Και αυτό είναι η απάντηση στο αν θα πρέπει να δούμε τόσο αρνητικά ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

ΜΕ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΑ VIBES ΜΟΝΟ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ

Δεν τα παράτησε στο -16, πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του στις 2 παρατάσεις και στις λεπτομέρειες τελικά ηττήθηκε. Μια βολή του Τζόουνς 2.5’’ πριν το φινάλε της 1^ης παράτασης πιθανόν να ήταν αρκετή ώστε τώρα να γράφαμε για τον ΑΡΗ που ανακάμπτει και ξεκινάει την αντεπίθεση του...  Όπως και για τον Κουλμπόκα που έπαιξε καλά, τον Φόρμπς και τον Ίνοχ που βρίσκουν τον εαυτό τους και άλλα τέτοια. Όσα θετικά και αν προσπαθήσουμε να ξεψαχνίσουμε από το σημερινό παιχνίδι, όσες φορές και αν φωνάξουμε υπομονή κάτι αλλάζει, όσο στήριξη και αν παρέχουμε,  η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Η ομάδα νοσεί, έχει δομικά προβλήματα και τίποτα δεν δείχνει ικανό να αλλάξει με τα σημερινά δεδομένα. Ίδια δεδομένα, ίδια αποτελέσματα.

ΥΓ. Με κανονικό 6^ο ξένο το κερδίζαμε το παιχνίδι;