Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε ύστερα από 2 παρατάσεις λύγισε. Η ομάδα έπαιξε άμυνα, βρήκε λύσεις στην επίθεση, έβγαλε αντίδραση κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά τα νεκρά διαστήματα πνευματικής συγκέντρωσης ήταν αυτά που του στοίχισαν. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει αποκτήσει στόχο να αποφύγει τα χειρότερα κάτι όμως που δεν πτοεί καθόλου τον Καστρίτη που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του αλλά και την διοίκηση που τον στηρίζει άνευ λογικής.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Από τις σπάνιες φορές που ο ΑΡΗΣ ξεκινάει το παιχνίδι βγάζοντας ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ. Η ομάδα με το που πάτησε στο παρκέ φαινόταν ετοιμοπόλεμη και έτοιμη να πάρει το πολύτιμο διπλό. Ο Μποχωρίδης, Γουίλις, Τολιόπουλος και Κούπερ ήταν ζεστή στην επίθεση ενώ στην άμυνα έδινε ρυθμό ο Γούντμπερι. Οι παίκτες του Προμηθέα ζοριζόντουσαν και στις 2 πλευρές του γηπέδου με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν το ημίχρονο να προηγηθούμε με +7.

ΕΧΑΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Και ενώ η ομάδα σε έπειθε ότι το έχει σήμερα ξαφνικά λίγο πριν το ημίχρονο έπαθε το πρώτο μπλακ άουτ. Το +7 με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε -7 και έδωσε ένα τεράστιο ψυχολογικό ντοπάρισμα στους αντιπάλους μας. Δεν τα παράτησε η ομάδα με τον Τολιόπουλο να γίνεται πιο επιθετικός και τον Γουίλις να παρεμβαίνει με κάθε τρόπο στο παιχνίδι. Κάθε φορά όμως που πλησιάζαμε στο σκορ στο τέλος η μια κακή επιλογή διαδεχόταν την άλλη με αποτέλεσμα να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ. Προφανώς και υπήρχε εκνευρισμός για αρκετές αποφάσεις των 3 διαιτητών αλλά κάπου έπρεπε να επικρατήσει και ψυχραιμία. Τόσο πάνω στο παρκέ όσο και στον πάγκο.

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΤΑ

Το +8 του Προμηθέα 3’ 26’’ πριν το τέλος έδειχνε ότι δύσκολα θα το γυρνούσαμε. Ωστόσο οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με τον Γούντμπερι να παραμένει βράχος στην άμυνα, τον Κούπερ να σκοράρει με κάθε τρόπο και τον Τολιόπουλο να προσθέτει μια τρίποντη βόμβα σχεδόν από το πουθενά πήγαμε στην παράταση. Μάλιστα στην παράταση είχαμε 3 ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά το τυχερό τρίποντο του Λούντζη στην λήξη της 1^ης παράτασης. Στη 2^η παράταση ο Προμηθέας βρήκε κάμποσα μεγάλα σουτ και αυτά ουσιαστικά οδήγησαν στην ήττα.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Ξεκάθαρα ότι παρακολουθούμε από το καλοκαίρι έως και σήμερα φέρει απόλυτα την υπογραφή του Καστρίτη. Ακόμη και σήμερα όπου οι Χότζ και Λαζέφσκι αγωνίσθηκαν με τον Νόλεϊ(που ξαφνικά έγινε κωλόπαιδο και αυτός) να είναι ήδη στην πατρίδα του και τον Ρόμπερτς εκτός αποστολής. Και τι έγινε αν δεν έχεις σέντερ ή λίγη αθλητικότητα στο παιχνίδι σου; Μάλλον τίποτα θα σου πει ο Καστρίτης όπου συνεχίζει να βλέπει στο πρόσωπο του Λαζέφσκι τον Ντίρκ Νοβίτσκι…. Όπως και το να μην κάνεις φάουλ και να επιτρέψεις το τρίποντο στην τελευταία επίθεση είναι μια επιλογή. Μετά Χριστόν προφήτες θα πει κανείς αλλά δεν παύει να είναι και αυτό μια επιλογή που πήρε ο κόουτς. Αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών ο ΑΡΗΣ να παλεύει στις τελευταίες θέσεις και να αρκείται σε μια ομολογουμένως καλή προσπάθεια που έγινε σήμερα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΟΧΟ

Έπεσε μαχόμενος… ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα μετά από 2 παρατάσεις και παραμένοντας μαλωμένος με τη νίκη. Ούτε στα «κρίσιμα» ανταποκρίθηκε η ομάδα που συνεχίζει να πληρώνει τις κουραστικά επαναλαμβανόμενες λανθασμένες επιλογές του κόουτς Καστρίτη που μας έχουν οδηγήσει στον πάτο της βαθμολογίας. Πλέον αποκτήσαμε «στόχους» και ετοιμαζόμαστε για «τελικούς» και αυτό πραγματικά ήθελε μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχετε. Κρίμα…

ΥΓ. Ούτε το κουράγιο να αναφερθούμε στη διαιτησία όπως μας έχει καταντήσει ο μπασκετικός ΑΡΗΣ φέτος. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τους 3 διαιτητές αλλά δεν βλέπεις συχνά σε ένα παιχνίδι 4 με 5 φορές να γίνονται εσκεμμένα φάουλ, ο παίκτης που το έκανε να σηκώνει το χέρι και οι διαιτητές να μην σφυρίζουν τίποτα.

ΥΓ2. Νολεϊ out - Χοτζ in , Ρόμπερτς out – Λαζέφσκι in . Κάθε επιλογή και ένα ακόμη λάθος!

ΥΓ3. Μην ξαναμιλήσει κανείς για «κινδύνους» και «τελικούς» γιατί θα τον μαλώσει ο κόουτς που δεν ασπάζεται την αισιοδοξία. Το ταμείο στο τέλος…