Με τους Νετζήπογλου και Σιδηροηλία να μένουν εκτός αποστολής,  τον Σχίζα να έχει συμβολική συμμετοχή και τον Πουλιανίτη οριακά να δηλώνει ο παρών ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει την προβληματική ΑΕΚ. Χωρίς δηλαδή καμία ουσιαστική αλλαγή-ενίσχυση αλλά περισσότερο με μια εικόνα αποσύνθεσης η ομάδα πορεύεται σαν να μην τρέχει τίποτα. Το καμπάνακι της ήττας από τον Κολοσσό μάλλον δεν ακούστηκε και η αδικαιολόγητη πίστη ότι η ομάδα θα τα καταφέρει έτσι και αλλιώς δείχνει να επικρατεί.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΡΩΣΕ ΑΥΤΙ

Φυσικά και δεν είναι λογικό μετά από κάθε ήττα να μας πνίγει ο πανικός και να απαιτούμε διορθωτικές κινήσεις με ελαφρά την καρδία. Από την άλλη όμως για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων που έχει στόχο την επιβίωση δεν γίνεται οι ήττες από τον Ιωνικό και ιδιαίτερα από τον Κολοσσό να περνάνε στα ψιλά. Ιδίως όταν πάνω από το κεφάλι μας κρέμεται ένα -1 στην βαθμολογία που μπορεί με συνοπτικές διαδικασίες να γίνει -3. Και αν το θετικό σενάριο(όπως τελικά μας το παρουσιάζουν) του -1 επικρατήσει τότε αναρωτιέμαι που η ομάδα θα βρει τους βαθμούς που θέλει αν δεν το κάνει κόντρα σε ομάδες όπως ο Ιωνικός και ο Κολοσσός;

Η ΕΠΙΠΟΝΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΝΤΕΡ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ

Εξαρχής γνωρίζαμε ότι το ρόστερ αυτό δεν έχει βάθος. Οριακά συμπληρώνει μια βασική 5αδα χωρίς τρανταχτά κενά σε θέσεις όπως το 3 και το 5.  Πίσω όμως από την πρώτη πεντάδα επικρατεί ένα χάος και ιδιαίτερα σε 2 νευραλγικές θέσεις όπως το 1 και το 5. Δεν είναι τυχαίο που οι παλιοί λέγανε ότι το χτίσιμο μιας πετυχημένης ομάδος ξεκινάει από αυτές τις 2 θέσεις. Στον ΑΡΗ όμως φροντίσαμε για μια ακόμη να καταρρίψουμε τους «νόμους» του αθλήματος. Και αν για τον σέντερ υπάρχει μια λογική γύρω από την καθυστέρηση, στην περίπτωση του πόιντ γκαρντ και την μη απόκτηση του Σταμάτη δεν υπάρχει καμία λογική. Ακόμη και πέρσι που ήταν τρίτος στη σειρά υπήρχαν παιχνίδια που είχε δώσει λύσεις. Φέτος ο Πουλιανίτης όπως και σε όλη του την καριέρα δείχνει ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του αναπληρωματικού πόιντ γκαρντ.  Τουλάχιστον μόνος του… και αντί να μπαλώσεις την τρύπα με τον παίκτη που προπονείται μαζί σου εδώ και πόσο καιρό αφήνεις ένα τεράστιο κενό και προσεύχεσαι να μην έχεις άλλους τραυματισμούς.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ