Σχεδόν 3 εικοσιτετράωρα μετά την επίσημη λήξη της αγωνιστικής χρόνιας και σίγουρα η στιγμή είναι σαφώς πιο κατάλληλη για να κάνουμε έναν ψύχραιμο απολογισμό του μπασκετικού ΑΡΗ στην πρώτη γεμάτη χρονιά της οικογένειας Λάσκαρης στο τιμόνι της ΚΑΕ. Αναμφισβήτητα το πρόσημο είναι θετικό και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι το πρόσημο όταν ο Νίκος Λάσκαρης κατάφερε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να πείσει άπαντες ότι ο ΑΡΗΣ έχει γυρίσει σελίδα και ότι το μέλλον του ανήκει. Η αποπληρωμή μέρους των χρεών, το λίφτινγκ στο γήπεδο και ο εκσυγχρονισμός πολλών λειτουργιών της ΚΑΕ σε συνδυασμό με την αύξηση του μπάτζετ και την οικονομική σταθερότητα που υπήρχε ολόκληρη την χρονιά είναι μερικά από τα επιτεύγματα του νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ.  Αν θέλουμε όμως να είμαστε αντικειμενικοί θα πρέπει να διαχωρίσουμε το αγωνιστικό κομμάτι από το διοικητικό και να δούμε κατά πόσο ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του ανταποκρίθηκαν στις φετινές μας προσδοκίες. Ενώ φυσικά το ενδιαφέρον όλων μας έχει επικεντρωθεί στις κινήσεις για την επόμενη χρονιά όπου οι στόχοι αναμένεται να είναι σαφώς πιο υψηλοί.

Σε μια προσπάθεια να είμαστε όσο πιο αντικειμενικοί γίνεται(και για να μην μας κατηγορήσουν ως εμπαθείς) θα χωρίσουμε την αγωνιστική ανάλυση μας σε 2 κομμάτια. Στην θετική πλευρά και στην αρνητική πλευρά του Αυτοκράτορα πάνω στο παρκέ.

ΣΤΑ ΘΕΤΙΚΑ

Οι 4 Αμερικάνοι που ήρθαν φέτος βάσει του αγωνιστικού μπάτζετ αποδείχθηκαν πολύ καλές επιλογές. Παράλληλα βοήθησαν στο να παίξει η ομάδα πιο ελκυστικό μπάσκετ και σε γενικές γραμμές να γουστάρουμε αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ. Οι υπόλοιποι είχαν τις αναλαμπές τους αλλά σίγουρα οι 4 Αμερικάνοι έκλεψαν την παράσταση. Οι νίκες στην Ευρώπη επί αντιπάλων όπως η Ούνιξ και η Αρμάνι είναι σημείο αναφοράς όπως και η 3η θέση στην κανοινκή διάρκεια της σεζόν που ήρθε με καλές νίκες  όπως στο ΟΑΚΑ επί της ΑΕΚ και στο κρατικό επί του συμπολίτη. Ενώ στα πλέιοφς σίγουρα οι 2 νίκες επί του Παναθηναϊκού ήταν  ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς όλους ότι αυτός είναι και θα είναι ο ΑΡΗΣ από εδώ και πέρα και όχι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών όπου στο άκουσμα και μόνο ενός αντιπάλου όπως είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχανε με κατεβασμένα χέρια. Όλα αυτά βοήθησαν να γεμίσει το Παλέ και η σπίθα του Αυτοκράτορα και των ακόλουθων του που ποτέ δεν είχε σβήσει να αρχίσει να δυναμώνει.

ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ

Η ομάδα αν και έδειξε από το ξεκίνημα ότι έχει δυνατότητες σε κανένα σημείο της χρονιάς δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει την απόδοση της. Οι μεταπτώσεις στην απόδοση λόγω έλλειψης ενέργειας, εμπειρίας ή ακόμη και ξεκάθαρου αγωνιστικού πλάνου ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μας. Όσο "εύστοχος" ήταν ο Δ.Πρίφτης στις επιλογές του ξένου τόσο άστοχος(ή άτυχος) ήταν στις υπόλοιπες επιλογές του. Η ομάδα κατά την διάρκεια της χρονιάς ουσιαστικά έπαιζε χωρίς 3αρι και αναπληρωματικό 5αρι ενώ και στον άσσο λόγω του παραγκωνισμού των Φλιώνη και Δίπλαρου οι Γουότερς και Ξανθόπουλος δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Ο χρόνος που πήραν παίκτες σαν τον Τσούπκοβιτς, τον Ζάρα και τον Πελεκάνο όπως και η ανάδειξη του Σίμτσακ ως βασικότατου παίκτη της ομάδος ενώ προοριζόταν ως 5ος ψηλός δείχνει πολλά. Στα αρνητικά θα πρέπει να προσθέσουμε ότι δεν δόθηκε η ευκαιρία στον Λαρετζάκη που κατέληξε στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης μετά από 2 καλές χρονιές στην Ρόδο αλλά και οι Φλιώνης και Δίπλαρος δεν μπήκαν ποτέ στο ροτέισον της ομάδος αν και στον ελάχιστο χρόνο που πήραν έδειξαν καλά στοιχεία και όταν την ίδια στιγμή σε μια εκ των διεκδικητών του τίτλου οι συνομίληκοι και συμπαίκτες τους στην Εθνική Ελλάδος ξεκινούσαν μέχρι και βασικοί... Όλα αυτά τα προβλήματα ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή να στοιχίσουν στην ομάδα με αποτέλεσμα στην Ευρώπη σε μια βατή διοργάνωση να μην γίνει ένα ή και περισσότερα βήματα ενώ στην Ελλάδα η 3η θέση στην κανονική σεζόν που κατακτήθηκε πανάξια να χαθεί σχετικά εύκολα από μια ομάδα-καφενείο. Το τελικό αποτέλεσμα της 4ης θέσης που είναι ακριβώς η ίδια με πέρσι όπου είχες χαμηλότερο μπάτζετ και πιο δυνατούς αντιπάλους σε συνδυασμό  με την απουσία μεταγραφών "κορμού"(κάτι  που θα φανεί ξεκάθαρα μέσα στις επόμενες ημέρες) ώστε να έχει αυτή η ομάδα μια συνέχεια δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν ως επιτυχία.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Πριν καν τελειώσει το πρωτάθλημα και η μεταγραφολογία σχετικά με τον Όκαρο Γουάιτ και τον Δημήτρη Πρίφτη είχε αρχίσει ήδη να οργιάζει. Η παραμονή του Γουάιτ θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη μιας και πολύ δύσκολα ο MVP της φετινής Basket League να προτιμήσει τον ΑΡΗ μας. Από την μια το NBA που είναι ο στόχος του, από την άλλη η Ευρωλίγκα με ομάδες που προσφέρουν εκτός από πολλά χρήματα και  "πρόσβαση" σε τίτλους και τον ΑΡΗ μας από την άλλη πλευρά εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το "όμορφο κλίμα" να μην μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω σε χρήμα και στόχους(με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον). Φυσικά τα πάντα θα κριθούν από την παραμονή του Δ.Πρίφτη μιας και η πρόταση ανανέωσης που του έγινε από τον Ν.Λάσκαρη με γοργούς ρυθμούς μέσα σε λίγες ώρες έχει πάρει τον χαρακτήρα "σήριαλ". Σεβαστή η δουλειά του Δ.Πρίφτη στον ΑΡΗ αλλά καλό είναι να μην είμαστε "τεχνοκράτες" μόνο στα μπάτζετ των αντιπάλων που μας κερδίζουν αλλά και στην επίτευξη των στόχων. Συν ότι το να είσαι προπονητής στον ΑΡΗ επιβάλλει να έχεις υψηλούς στόχους και μεγάλη ευθύνη πάνω σου. Αν παραμείνει ο Δ.Πρίφτης τότε πολύ πιθανό να γίνει μια προσπάθεια να διατηρηθούν 5-6 παίκτες από την φετινή χρονιά συν τους πιτσιρικάδες. Σε διαφορετική περίπτωση πολύ δύσκολα να αποφύγουμε την δημιουργία μιας ολοκαίνουργιας ομάδας στημένη πάνω σε διαφορετική φιλοσοφία. Οι πληροφορίες σχετικά με το μπάτζετ της νέας χρονιάς αναφέρουν διπλασιασμό(ίσως και παραπάνω) κάτι που ναι μεν είναι θετικό αλλά αν μιλάμε για παραμονή των 4 Αμερικανών που φέτος με τις εμφανίσεις τους ανέβασαν σημαντικά το κασέ τους τότε ένα μεγάλο μέρος θα φύγει στην προσπάθεια να διατηρηθείς στα ίδια επίπεδα. 

Ο "ΚΟΡΜΟΣ"  ΣΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ... 

Γουάιτ, Μακνήλ, Γουότερς και Χάγκινς, 4 Αμερικάνοι που βοήθησαν πάρα πολύ φέτος και αν υπάρχει η δυνατότητα σίγουρα είναι προτιμότερο να παραμείνουν από το να ρισκάρει ο ΑΡΗΣ να βρει αντίστοιχους ή και καλύτερους. Σίγουρες λύσεις που ξέρεις πλέον τι μπορείς να πάρεις από τον καθένα.

Πελεκάνος και Ζάρας δεν ανταποκρίθηκαν στον ρόλο τους και ιδίως ο πρώτος λόγω και ηλικίας δύσκολα να παραμείνει. 

Ο Κοέν αν και έδειξε εξαιρετικά στοιχεία ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκε απόλυτα ο Πρίφτης και αυτό πιθανόν να τον έχει οδηγήσει πριν καν τελειώσει η χρονιά σε άλλους προορισμούς όπως ακούγεται. 

Ο Ξανθόπουλος αν και συχνά έμεινε από δυνάμεις είναι από τους παίκτες που "έβγαλε" τα λεφτά του και σαν δεύτερος ή τρίτος πόιντ γκαρντ σίγουρα θα πρέπει να παραμείνει. 

Ο αρχηγός Σπύρος Μούρτος που μένει ελεύθερος αν δεν "πιέσει" πράγματα και καταστάσεις όπως έκανε στην προηγούμενη ανανέωση του συμβολαίου του μάλλον θα παραμείνει. Μπορεί να μην είναι ο αρχηγός που θα θέλαμε στον ΑΡΗ μας αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι σε κάθε αγώνα τα δίνει όλα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο "φιλότιμος" Βασίλης Σίμτσακ παρά την εξαιρετική χρονιά που έκανε(όπως και πέρσι) σύμφωνα με όλη την επαγγελματική του καριέρα εφόσον μείνει ο Πρίφτης, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παραμείνει. Παρόλο που η οικογένεια του είναι στην Αθήνα και οι φήμες λένε ότι υπάρχει αρχική συμφωνία με ομάδα Α2 από την Αθήνα. Πάντως αν παραμείνει καλό είναι να περιοριστεί στον ρόλο του και να μην αναδειχθεί σε αρκετά παιχνίδια ως ο βασικός σέντερ της ομάδος μιας και για να αναγκάζεσαι να περιμένεις να σε σώσει ο συμπαθής Σίμτσακ στα 35 του, τότε κάτι λάθος έχεις κάνει στον σχεδιασμό σου.

Για την περίπτωση Τσούπκοβιτς τα λόγια είναι περιττά...

Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ στην καλύτερη περίπτωση και εφόσον συμφωνήσει ο Δ.Πρίφτης να πάει για 5 έμπειρους παίκτες. Διαφορετικά μπορεί να δούμε μέχρι και διψήφιο αριθμό... 

Το σίγουρο είναι ότι όσο και αν είναι το μπάτζετ, ο προπονητής της ομάδος οφείλει να το αξιοποιήσει όσο καλύτερα μπορεί αποφεύγοντας μεταγραφές έμπειρων παικτών που θα αγωνίζονται μόλις 5΄ ή και καθόλου. Ευχής έργον είναι να αποκτηθούν κάποιοι καλοί έμπειροι Έλληνες που μαζί με τους πιτσιρικάδες που θα αποκτήσουν ενεργό ρόλο στην ομάδα να δημιουργηθεί ένας καλός Ελληνικός "κορμός" με προοπτική και όχι ημερομηνία λήξης. Μόνο έτσι μαζί με τους Αμερικάνους μπορείς να κάνεις ένα σύνολο που να σπάσει την 2αδα. Όσο για αυτό το τελευταίο, θεωρώ τη νέα σεζόν απαραίτητο η ομάδα να ξεκινήσει έχοντας ξεκάθαρους υψηλούς στόχους. Το να βγαίνεις 4ος και την επόμενη χρονιά να ξαναβγαίνεις 4ος και να πανηγυρίζεις όταν έχεις καταφέρει μόλις 3 φορές να βγείς 3ος τα τελευταία 23 χρόνια είναι πέρα από μίζερο και προσβλητικό για την δυναμική του ΑΡΗ και του κόσμου του. Οπότε ανεξάρτητα από παίκτες και προπονητή είναι ευθύνη της διοίκησης να θέσει ξεκάθαρα τους στόχους της νέας χρονιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στόχους που να αρμόζουν στην ιστορία της ομάδος, στο μεγαλείο του κόσμου της και στην δυναμική του ιδιοκτήτη της!

ΥΓ. 70.000€ για τον πρώτο χρόνο η πρόταση του Ν.Λάσκαρη και οι θαυμαστές-μάνατζερ του κόουτς έσπευσαν να την χαρακτηρίσουν μικρή... Δηλαδή οικογένεια, συγκίνηση, χαμηλά το κεφάλι, αργά βήματα, οικονομία στον Λάσκαρη, μικρά μπάτζετ, "υπερβάσεις" τύπου Κολοσσου και Καβάλας αλλά η αμοιβή αμοιβή;

ΥΓ2. Τεράστιε Νίκο Λάσκαρη! Αν κάνει το κόλπο-γκρόσο τότε θα γράψω επισήμως εδώ "συγνώμη" για τις όσες φορές σε κατ ιδίαν συζητήσεις είπα ότι τον παρασέρνουν τον πρόεδρο!

ΥΓ3. Όλα τα παραπάνω είναι μια προσωπική άποψη με την οποία ελεύθερα ο καθένας μπορεί να διαφωνήσει στο ίδιο μέσο που δημοσιεύτηκε.