Με τα μέτρα προστασίας από το covid σταδιακά να απομακρύνονται και  η καλοκαιρινή διάθεση να ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο στη σκέψη όλων μας κυριαρχεί ο ΑΡΗΣ και η γλυκιά προσμονή για τη νέα αγωνιστική σεζόν. Εκεί όπου ευελπιστούμε να επιτραπεί η συμμετοχή του κόσμου και σε αυτή την νέα προσπάθεια που θα ξεκινήσει επισήμως  σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα να μπορέσουμε και εμείς οι οπαδοί να δώσουμε το βροντερό παρών!  Μέχρι τότε παρακολουθούμε την προετοιμασία της ομάδος που μόλις ξεκίνησε, αγωνιούμε για τις μεταγραφές που θα ακολουθήσουν και ρίχνουμε κλεφτές ματιές στην ομάδα από το Καζακστάν που θα βρεθεί στον δρόμο μας.

Την Αστάνα έβγαλε η κλήρωση του Europa Conference League σε μια περίεργη διαδρομή που σε περίπτωση πρόκρισης βάζει την ομάδα μας στους ισχυρούς. Όχι κανά μεγαθήριο από πρωτάθλημα φόβητρο αλλά ούτε και μια παντελώς άγνωστη ομάδα όπως ακριβώς ήταν η Κόλος Κοβαλίβκα που υποτιμήσαμε και μας τιμώρησε. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί της πρόκρισης.  Δεν μας πάει ο ρόλος του ακλόνητου φαβορί τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος…  Τις περισσότερες φορές που πιστεύαμε ότι έχουμε το πάνω χέρι και η πρόκριση θα είναι εύκολη υπόθεση τελικά φάγαμε τα μούτρα μας. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα με χρήμα, που στηρίζεται δυνατά από την χώρα της και η Ευρώπη δεν είναι για αυτήν κάτι το άγνωστο. Χαρακτηριστικά που από μόνα τους μας βάζουν στη λογική μιας πιο προσεκτικής αντιμετώπισης αυτού του αντιπάλου. Συν φυσικά ότι φέτος θα έχουμε 2 παιχνίδια με το πρώτο εκτός έδρας κάτι που σου επιτρέπει να διορθώσεις τα λάθη σου στον επαναληπτικό που θα γίνει στο Κλεάνθης Βικελίδης. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι τα πάντα θα κριθούν από την δική μας αγωνιστική κατάσταση και το γεγονός ότι υπάρχει μια δυνατή βάση παικτών από πέρσι είναι ένα ισχυρό πλεονέκτημα που μπορεί να μας δώσει την πρόκριση!

Και όταν μιλάμε για Ευρώπη, προκρίσεις και επαναληπτικό παιχνίδι στο Κλ.Βικελίδης τότε αυτομάτως βλέπουμε τους εαυτούς μας εκεί στις κερκίδες να χοροπηδάμε και να σπρώχνουμε την ομάδα προς την νίκη! Πέρσι ο ΑΡΗΣ στην χρονιά των ρεκόρ ήταν μόνος του… χωρίς την ασπίδα και το μεγάλο όπλο του που είναι ο πολυπληθής κόσμος του. Φέτος όμως θα έχουμε τη δυνατότητα να στηρίξουμε την ομάδα. Και αυτό όσοι έχουμε τη δυνατότητα θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε με την αγορά ενός διαρκείας.  Η μαζική μας στήριξη με τα διαρκείας   θα είναι η επιβράβευση της ομάδος για την περσινή χρονιά, η έμπρακτη στήριξη προς τον Καρυπίδη που έχει καταφέρει να κάνει προβλήματα που υπό άλλες συνθήκες θα μας έστελναν στα χωράφια να φαίνονται ασήμαντα αλλά και το προβάδισμα το δικό μας να καπαρώσουμε μια θέση στο Κλ.Βικελίδης για τη νέα σεζόν! Γιατί αν επιτραπεί μόλις ένα 50% ποσοστό πληρότητας στο γήπεδο και ο ΑΡΗΣ επαναλάβει μια ανάλογη πορεία με την περσινή τότε τα εισιτήρια θα μετατραπούν σε μαγικά χαρτάκια θυμίζοντας μας άλλες εποχές που έπρεπε να έχεις βύσμα για να βρεις μια θέση στο γήπεδο.

Ανυπομονησία για αυτό το μακρινό «ευρωπαϊκό» ταξίδι που ξεκινάει από το Καζακστάν  και ευελπιστούμε να  συνεχιστεί  μέχρι τους ομίλους και ακόμη παραπέρα.  Σε ένα ασυνήθιστα ήρεμο καλοκαίρι για τον Αρειανό οπαδό με τον Θόδωρο Καρυπίδη να έχει καταφέρει να μας πείσει ότι τα χρέη του παρελθόντος που ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια και ο φόβος του μπαν από την υπόθεση Ντουρμισάι δεν μπορούν να εμποδίσουν την ανοδική πορεία της ομάδος.  Χρέος μας να αγκαλιάσουμε αυτή την προσπάθεια και όποιο και αν είναι το ποσοστό φιλάθλων που θα επιτραπεί να μετατραπεί σε ένα μόνιμο «sold out»!

ΥΓ. Είπαμε αυτό το throwback για το χαρακίρι της Γ Εθνικής να το ακυρώσουμε για να μην χαλάσουμε το κλίμα αισιοδοξίας αλλά δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί συνΑρειανοί με κοντή μνήμη που χρειάζεται φρεσκάρισμα…

Τη νίκη που θα τον εδραιώσει στην 5η θέση και στα πλέιοφς θέλει ο ΑΡΗΣ μας στη Λαμία, όπου αυτή την φορά και επίσημα θα έχει τον κόσμο στο πλευρό του. Η κλοπή με την ΑΕΚ και η ξεκάθαρη πρόθεση της "εξυγίανσης" να αφήσει τον ΑΡΗ εκτός πλέιοφς έχει αφυπνίσει για τα καλά άπαντες στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο και όλοι δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν αυτό που πρέπει!

Με μόλις ένα ερωτηματικό στην ενδεκάδα θα αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ μας στην Λαμία με τον Ένινγκ να παραμένει πιστός στις συνήθειες του. Ο τραυματισμός του Ιντέγε που συμπεριλήφθηκε στην αποστολή πιθανόν να τον κρατήσει στον πάγκο με τον Ντιγκινί να φαίνεται να έχει το προβάδισμα σε σχέση με τον Ντουρμισάι για να τον αντικαταστήσει. Πέρα όμως από τις τελικές επιλογές του Ένινγκ ο ΑΡΗΣ οφείλει απέναντι στη Λαμία να παίξει πιο έξυπνα από οτι σε αντίστοιχα παιχνίδια. Πέρα από την μια μόλις νίκη εκτός έδρας που οφείλετε και σε άλλους λόγους, η ίδια η εικόνα μας σε τέτοια παιχνίδια δείχνει ότι έχουμε πρόβλημα. Αυτό το αντιποδόσφαιρο όπου το παιχνίδι πάει στη δύναμη αγγίζοντας τα όρια του αντιαθλητικού(με την ανοχή των διαιτητών) μας αποσυντονίζει και δεν επιτρέπει στους παίκτες μας να κάνουν το παιχνίδι τους. Κάτι που το έχουμε δει τόσες φορές φέτος που τείνει να γίνει(αν δεν είναι ήδη) τρόπος εξουδετέρωσης της ομάδος μας. Ναι στα πλέιοφς ο ΑΡΗΣ δεν θα έχει τέτοια παιχνίδια αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για αυτή την αδυναμία μας. Έστω και στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος ο ΑΡΗΣ οφείλει να βρει τις λύσεις. Λύσεις που θα τις χρειαστεί τόσο απέναντι στην Λαμία όσο και κόντρα στον Ατρόμητο την τελευταία αγωνιστική. Ενώ και η ΑΕΚ που θα αντιμετωπίσουμε στα ημιτελικά όσο και αν προσπαθούν τα αρδάκια να το βαφτίσουν "προπονητική μαγκιά" παίζει πλέον αυτό ακριβώς το είδος αντιποδοσφαίρου. Αντιποδόσφαιρο που αρχής γενομένης από το παιχνίδι στην Λαμία οφείλουμε να κερδίσουμε!

Ανελέητος ο πόλεμος που δέχεται ο ΑΡΗΣ μας σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός των 4 γραμμών του γηπέδου. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνει ο κάθε αλλόθρησκος είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση μας συσπειρώνει και μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο! Έτσι λοιπόν αύριο με τον κόσμο στο πλευρό του, ο ΑΡΗΣ μας θα πάρει το δεύτερο διπλό στο πρωτάθλημα και θα γκρεμίσει τις ελπίδες όσων ονειρεύονται "μοιρασιά" στα πλέιοφς χωρίς ΑΡΗ. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Όσο και αν δεν μας αρέσει να δίνουμε έκταση σε προπαγάνδα των διάφορων ΜΜΕ που θέλουν να βλάψουν τον ΑΡΗ μας αναγκαζόμαστε λόγω κάποιων συνΑρειανών μας να το κάνουμε. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει επαγγελματικός αθλητισμός και τι ισχύει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο καλύτερα να μην ασχολείται… Ο Βέλεθ εδώ και ενάμιση χρόνο τιμάει την φανέλα του ΑΡΗ και αναμφίβολα θα συνεχίσει να το κάνει με την ίδια ένταση και μέχρι το καλοκαίρι. Το αν έχει συμφωνήσει ή συζητάει με άλλες ομάδες είναι δικαίωμα του. Όπως δικαίωμα του Παναθηναϊκού είναι να προσεγγίσει τον παίκτη. Ένα σενάριο που το είχαμε δει και πέρσι με αποκορύφωμα το σήριαλ του Ματέο Γκαρσία. Από το ότι θα τον πουλούσαμε(εμείς που τον είχαμε δανεικό) στον Ολυμπιακό και θα παίρναμε και τον Μπρούνο του Ατρομήτου σαν αντάλλαγμα μέχρι που τον είχε κλείσει ο Γκιόργι Σαββίδης στον μπάογκ… που όποιον θέλει τον αγοράζει έτσι απλά… τελικά ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο μπαογκ ενώ ήθελα και μπορούσαν δεν πήραν τον Γκαρσία… γιατί όπως μας ενημέρωσαν εκ των υστέρων δεν τον ήθελαν. Και τότε κάποιοι συνΑρειανοί τον "φάγανε" τον παίκτη ενώ αγωνιζόταν με τα χρώματα του ΑΡΗ, το ίδιο ακριβώς κάνουν και τώρα με τον Βέλεθ. Μην τους επιτρέπεται με ένα άρθρο που αναπαράγεται σε 100 site να κάνουν άνω κάτω την ομάδα.

Την σκυτάλη από τον Ιωνικό πήρε ο Κολοσσός Ρόδου αναγκάζοντας την ομάδα μας σε μια ακόμη οδυνηρή ήττα. Οι παίκτες μας πάλεψαν όσο μπορούσαν… έχασαν πολλές ευκαιρίες για να καθαρίσουν το παιχνίδι στην κανονική διάρκεια και στις 2 παρατάσεις και στο τέλος το πλήρωσαν. Βοήθησε ο Μόρις στην επιστροφή αλλά και πάλι φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ είναι "γυμνός" και χρειάζεται άμεσα ενίσχυση. Ξέσπασμα του κόσμου προς τον Γουλιέλμο που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του οδηγώντας την ομάδα στην καταστροφή.

Με τον Μόρις να επιστρέφει ύστερα από καιρό ο Μαρκόπουλος είχε μια ακόμη επιλογή για την ταλαίπωρη περιφέρεια όπου Τάλτον και Φλιώνης δυσκολεύονται να  δώσουν αυτά που χρειάζεται η ομάδα αφήνοντας τον Γκετσεβίτσιους απελπιστικά μόνο. Μια εικόνα που σήμερα ως ένα σημείο διορθώθηκε και για αυτό καταφέραμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι και αρκετές φορές να φθάσουμε μια ανάσα από τη νίκη. Η άμυνα όμως ήταν και πάλι το αδύναμο σημείο μιας και με μεγάλη ευκολία οι Ροδίτες πετύχαιναν πόντους. Ενώ η αδυναμία στην περιφερειακή άμυνα από τους Φλιώνη και Τάλτον φάνηκε ξεκάθαρα όταν το παιχνίδι "έσφιξε" και τα γκάρντ του Κολοσσού έκαναν σχεδόν αποκλειστικά παιχνίδι. Πάρτι έστησε ο Μπράζελτον με συνεχόμενους πόντους, μας αποτελείωσε ο απίθανος Τζάκσον. 2 Αμερικάνοι μετριότατοι που όμως βγάζουν ενέργεια στο παρκέ που ο Τάλτον και ο Φλιώνης δεν έχουν ούτε για πλάκα. Προσπάθησαν Μόρις, Γκετσεβίτσιους και Ντραγκίσεβτις αλλά ήταν απελπιστικά μόνοι. Τραγική εμφάνιση από τον Μιλόσεβιτς που δύσκολα να έχει ξανακάνει ανάλογη όσα χρόνια βρίσκεται στην Ελλάδα.

Σε μια ομάδα οι ευθύνες ανήκουν σε όλους. Από τον προπονητή μέχρι και τον καλύτερο παίκτη της ομάδος. Όποιος όμως δεν το αντιλήφθηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα κατέβηκε επί της ουσίας  με 8 παίκτες με τους 2 από αυτούς εδώ και καιρό να θεωρούνται με το ένα πόδι εκτός ομάδος. Αυτό δεν είναι ευθύνη ούτε του Μαρκόπουλου, ούτε του Γκετσεβίτσιους ή του Ντραγκίσεβιτς που χάσανε τα κρίσιμα, ούτε καν του Τάλτον και του Γκάγκιτς που δεν είναι οι παίκτες που χρειάζεται η ομάδα. 100% έργο Γουλιέλμου που συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα…

ΥΓ. Έτσι απλά όπως πολύ εύστοχα είπε ένας παλιός μπασκετικός... "αυτοί οι παίκτες έχουν φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων τους".

ΥΓ2. Το είχαμε τονίσει αμέτρητες φορές οτι η άρση των μπαν κακώς γίνεται η σημαία της εξιλέωσης του "αλεξιπτωτιστή". Γιατί η άρση του μπαν πέρα από τις προκαταβολές και τις αρχικές συμφωνίες  προϋποθέτει οικονομική συνέπεια και ομάδα με αγωνιστική αξιοπρέπεια. Και οικονομική συνέπεια δεν σημαίνει μόνο να πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου το τελευταίο λεπτό πριν εκπνεύσουν αλλά μπορείς να στηρίξεις έστω στοιχειωδώς αυτό που λέγεται μπασκετικός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Σε μια συνέλευση το καλοκαίρι για το μπάσκετ οι έχοντες την πληροφορία ότι θα γίνει η άρση των μπαν έσπευσαν να πάρουν το μέρος του Δ.Γουλιέλμου και να αφορίσουν τον διαχειριστή Αρβανίτη. Ωστόσο ο Λευτέρης Αρβανίτης τότε είχε πει κάτι που δεν πρέπει να ξεχαστεί… η πρόταση του ήταν για να δείξει ότι υπάρχει και μια άλλη επιλογή και δεν είναι μετά τον Γουλιέλμο το χάος. Γιατί ο ΑΡΗΣ είναι λαοφιλής ομάδα και ακόμη μέσα από τις στάχτες του βρίσκει τον τρόπο για να αναγεννηθεί. Ας το καταλάβουμε όλοι μας αυτό και ας σταματήσουμε να ψάχνουμε στα τυφλά για σωτήρες-αλεξιπτωτιστές.

ΥΓ4. Για τους υπομονετικούς μη ανησυχούντες... ας κοιτάξουν λίγο το πρόγραμμα, ποιές ομάδες αντιμετωπίσαμε και χάσαμε και ποιές πρέπει να κερδίσουμε για να ρεφάρουμε.

Ημέρες Βαγγέλη Αγγέλου θύμισε ο σημερινός ΑΡΗΣ που από το ξεκίνημα του αγώνα βρέθηκε να κυνηγάει τον αντίπαλο στο σκορ χωρίς σε κανένα σημείο να μπορέσει να απειλήσει. Εξίσου τραγική με την ομάδα μας και η σημερινή διαιτησία με πολλά από τα σφυρίγματα της εις βάρος του ΑΡΗ μας να αποτελούν ιδανικό υλικό για παραδείγματα προς αποφυγή σε κάποιο σεμινάριο διαιτησίας.

Αδιάβαστος ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του φάνηκε από τα πρώτα λεπτά να μην έχουν την παραμικρή εικόνα για το αγωνιστικό στυλ του αντιπάλου. Η επιλογή να ξεκινήσει ο Μπελ και ο Χάρις αντί για τους Τζόουνς και Σλαφτσάκη αποδείχθηκε άστοχη μιας και η άμυνα μας έμοιαζε με ξέφραγο αμπέλι ενώ όποτε με τεράστια ευκολία οι παίκτες του Περιστερίου έβγαζαν αιφνιδιασμούς. Την ίδια στιγμή στην επίθεση επικρατούσε η απόλυτη τρικυμία με την ομάδα στατική, να εξαντλεί τον χρόνο μεταξύ της γραμμής των 6.75 και του κέντρου και τελικά να καταλήγει σε κάποιο μακρινό σουτ απελπισίας. Καμία προσπάθεια να τροφοδοτηθεί ο ΜακΓκί που φαινόταν να έχει τον πρώτο λόγο κάτω από το καλάθι αλλά και ούτε να αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο που λειτουργούσε η ομάδα. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι μετά τη διακοπή και ενώ ήμασταν στο -16 είδαμε ξαφνικά τον ΑΡΗ να πηγαίνει στο ένας με ένας και να πετυχαίνει πόντους μέσα από το ζωγραφιστό σε αντίθεση με ότι έκανε για σχεδόν 35'… Και σαν να μην έφθανε η τραγελαφική εικόνα της ομάδος μας είχαμε και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν ότι τους κατεβαίνει στο κεφάλι. Ζήτημα αν έστω και ένα από τα φάουλ που χρεώθηκε ο ΜακΓκι ήταν πραγματικά φάουλ, εκπληκτική η αναλογία φάουλ που γινόντουσαν και φάουλ που δινόντουσαν πάνω στο Μποχωρίδη όταν κάτω από το καλάθι μας όποτε σηκωνόταν παίκτης του Περιστερίου ήταν φάουλ ενώ διαιτητικό highlightήταν το σπρώξιμο  του Μουρ πάνω στον Τζόουνς σε διεκδίκηση που δεν δόθηκε τίποτα αλλά και το φάουλ που χρεώθηκε ο Τζόουνς όταν ο Μουρ από δικό του λάθος του πάτησε το πόδι…

Απογοήτευση και θλίψη προκαλεί ο ΑΡΗΣ με εμφανίσεις σαν τις σημερινές αλλά και με τη συνολική του παρουσία τις τελευταίες αγωνιστικές σεζόν… Μοναδική όαση ο εκπληκτικός κόσμος του που όσο και αν μας προκαλούν για να χαλάσουν αυτή την όμορφη εικόνα και συσπείρωση που υπάρχει δεν το πετυχαίνουν και δεν θα το καταφέρουν ποτέ. Όσο για την απούσα διοίκηση που θεωρεί ότι τα πάντα κυλάνε μια χαρά βάσει προγράμματος ας μην ξεχνάει ότι η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Και η υπομονή και η ανοχή αρχίζει και στερεύει…

ΥΓ. Ευτυχώς τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων ήρθαν ευνοϊκά και πρέπει ο ΑΡΗΣ να εγκληματήσει για να ξαναμπλεχτεί  σε περίεργα σενάρια. Οπωσδήποτε πάντως θα πρέπει να πάρουμε έστω μια νίκη ώστε  η τελευταία αγωνιστική να μας είναι εντελώς αδιάφορη.

ΥΓ2. Την επόμενη αγωνιστική αντιμετωπίζουμε τον συμπολίτη και ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για να πάρουμε έστω και μια χαρά από τη φετινή ομάδα. Σοβαρευτείτε και κανονίστε να μην μας απογοητεύσετε.

ΥΓ3. Αυτή η υποκρισία των ΜΜΕ όταν γίνεται το παραμικρό στο οποίο δεν εμπλέκονται  Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και μπαογκ είναι γέλια και για κλάματα μαζί. Και εσείς τα αρδάκια βάζετε καθημερινά το δικό σας λιθαράκι στη διάλυση κάθε υγιούς κύτταρου αθλητισμού.

Με τον κόσμο στο πλευρό του που αναμένεται να δώσει δυναμικό παρών στην έτσι και αλλιώς "κίτρινη" ο ΑΡΗΣ μας θα προσπαθήσει να πάρει άλλο ένα διπλό ξεχωριστής σημασίας. Μια νίκη κόντρα σε έναν εκ των θεωρητικά συνδιεκδικητών της ανόδου είναι ικανή να μας δώσει πέρα από το βαθμολογικό προβάδισμα και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για την επίτευξη του φετινού μας στόχου.

Οι 6 νίκες ως τώρα στο πρωτάθλημα μόνο τυχαίες δεν είναι. Ο ΑΡΗΣ μας φέτος χτίστηκε με μεθοδικότητα και πλάνο και αυτό ακριβώς είναι που βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Το αν ο αμφίβολος Πλατέλλας κάνει ως τώρα τη διαφορά είναι κάτι στο οποίο η ομάδα μας καλείται να βρει λύσεις. Όχι μόνο για αύριο όπου το πιο πιθανό είναι να αγωνισθεί αλλά και για τη συνέχεια μιας και δεν γίνεται όλη αυτή η προσπάθεια να στηρίζεται στην καλή κατάσταση ενός μόνο παίκτη. Η άνοδος του Μπάργκαν είναι ένα θετικό στοιχείο που μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω, αρκεί φυσικά να δείξει ο παίκτης ότι έχει επανέλθει και να αποκτήσει μια σχετική σταθερότητα στο παιχνίδι του. Από εκεί και πέρα η ομάδα έχει δείξει ότι ξέρει να κερδίζει τα παιχνίδια ακόμη και αν δεν πιάσει υψηλή απόδοση. Οι Δραμινοί από την άλλη μπορεί να λογίζονται ως ένα από τα φαβορί για την άνοδο αλλά καθαρά ποδοσφαιρικά δεν φαίνεται να είναι η ομάδα που μπορεί να  μας κοντράρει. Αρκεί φυσικά να αγωνισθούμε έξυπνα και να μην παρασυρθούμε από τη θέληση μας για νίκη.

Σε αυτή την περιπέτεια στα "χωράφια" της Γ και της Β Εθνικής ντέρμπι δεν υπάρχουν παρα μόνο εύκολα και λιγότερο εύκολα εμπόδια στην πορεία μας προς την superleagueπου πρέπει να προσπεράσουμε. Η Δόξα Δράμας τα τελευταία χρόνια μας έχει κάνει ζημιές και κάτι της χρωστάμε. Ευκαιρία λοιπόν να τους επιστρέψουμε λίγα από τα "χρωστούμενα". Άντε ρε Αρειανάρα γερά για το διπλό!

Κατάθεση ψυχής από τον κόσμο του ΑΡΗ στη σημερινή φιέστα που στήθηκε στο Κλεάνθης Βικελίδης δίνοντας μια ακόμη παράσταση και στέλνοντας ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση!  Το κατάμεστο γήπεδο πήρε για ακόμη μια φορά "φωτιά" υπενθυμίζοντας σε εχθρούς και φίλους ότι αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι απλά μια κακή παρένθεση στο μεγαλείο αυτής της ομάδος που πολύ σύντομα ευελπιστούμε να κλείσει.

Το σήριαλ της διεξαγωγής του σπουδαίου αυτού φιλικού, η έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων και η γενικότερη απογοήτευση από τα "χωράφια" της Γ και της Β Εθνικής που επικρατεί τα τελευταία χρόνια είχε κάνει αρκετούς να αμφιβάλουν για το αν έπρεπε τελικά να γίνει το παιχνίδι αλλά αν και ο κόσμος θα αγκάλιαζε μαζικά αυτή την προσπάθεια. Στην πορεία αυτός ο αγώνας πήρε διαφορετικό χαρακτήρα και από ένα πολυδιαφημισμένο παιχνίδι εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο στοίχημα για τον κόσμο του ΑΡΗ. Ένα στοίχημα που κερδήθηκε και με το παραπάνω μιας και αυτό που ζήσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στο Κλεάνθης Βικελίδης ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Η σημερινή παράσταση περιλάμβανε την αποθέωση του μοναδικού Νίκου Γκάλη, εκατοντάδες πυρσούς, καπνογόνα και βεγγαλικά και έναν παλμό στις κερκίδες που ειλικρινά μας είχε λείψει πολύ. Η μαζική στήριξη με γεμάτο χαρούμενα πρόσωπα και πολλά μικρά παιδάκια που έζησαν ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους το μεγαλείο του να είσαι Αρειανός ήταν το μεγαλύτερο κέρδος της σημερινής βραδιάς. Το γκολ του Μιλούνοβιτς στο φινάλε της αδιάφορης κατά τα άλλα αναμέτρησης με την Μπόκα Τζούνιορς ήταν ο ιδανικός επίλογος αυτής της υπέροχης βραδιάς.

Το μήνυμα στάλθηκε και ήταν ξεκάθαρο. Ο λαός του ΑΡΗ είναι η δύναμη του και όσο υπάρχουμε εμείς αυτή η ομάδα δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ όσες δυσκολίες και αν συναντήσει. Ας αποτελέσει η σημερινή βραδιά την αρχή της μεγάλης επιστροφής του ΑΡΗ μας στην μεγάλη κατηγορία. Ενός ΑΡΗΣ πρωταγωνιστής που θα απαιτεί και θα διεκδικεί την κορυφή και τίποτα λιγότερο! ΤΡΕΛΑ ΠΟΥΛΑΜΕ!!!

{source}
<iframe width="560" height="315" src="/

Μπορεί οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο τέλος της προηγούμενης σεζόν και το κλίμα καταστροφολογίας που δημιουργήθηκε τους προηγούμενους μήνες να γέννησε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το ντέρμπι του κυπέλλου αλλά η χθεσινή ανοιχτή προπόνηση και το καλωσόρισμα του κόσμου στον Π.Γιαννάκη και τους παίκτες του έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους.  Ο ΑΡΗΣ είναι το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση  και την Τετάρτη το απόγευμα(19.00)  με τη νίκη απλά θα το επιβεβαιώσουμε!

Η ομάδα αυτό το καλοκαίρι πέρασε από χίλια δύο κύματα. Και αν η παρουσία του Π.Γιαννάκη αποδείχθηκε αρκετή για να κρατήσει ανεπηρέαστη την ομάδα κατά την προετοιμασία από ότι συμβαίνει σε διοικητικό επίπεδο η κωλυσιεργία στην ολοκλήρωση των μεταγραφών ήταν ένα ρεαλιστικό εμπόδιο στα πλάνα του προπονητή μας. Παρόλα αυτά 48 ώρες πριν το ντέρμπι ο κόουτς έχει πλέον και τον Μπέλ  και τον Μπένσον και τον Πέτγουεϊ. Και αυτό είναι υπέρ αρκετό για να κερδίσει ο ΑΡΗΣ μέσα στην έδρα του αυτόν τον μπάογκ που όσο και αν προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν με την ασπρόμαυρη προπαγάνδα τους(και την μίρλα κάποιων συνοπαδών μας) είχαν και έχουν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα με τραυματισμούς αλλά και τις καθυστερημένες αφίξεις των ξένων τους… Όταν όμως οι δύο ομάδες πατήσουν το πόδι πάνω στο παρκέ γύρω τους θα υπάρχουν 5500 χιλιάδες Αρειανοί έτοιμοι να σπρώξουν την ομάδα προς τη νίκη. Και φυσικά στην άκρη του πάγκου θα υπάρχει ο Π.Γιαννάκης, ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να προετοιμάσει τους παίκτες του και να τους οδηγήσει στη νίκη σε ένα ιδιαίτερο παιχνίδι όπως είναι αυτό.

Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Η διοίκηση και  ο προπονητής γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι υπάρχει αυτό το σημαντικό παιχνίδι χωρίς γυρισμό. Οφείλουν άπαντες  να παρουσιαστούν πανέτοιμοι και να κάνουν το αυτονόητο. Όσο για την στήριξη αυτή ήταν εξαρχής δεδομένη και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην ανοιχτή προπόνηση της Δευτέρας. Το παιχνίδι με τον μπαογκ αποτελεί ιδανική ευκαιρία για τον Π.Γιαννάκη και τους παίκτες του να μας φτιάξουν για τα καλά από το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς! Όλοι στο Παλέ για το πρώτο ξεπουπούλιασμα με συνταγή από τα παλιά με τον μέτρ του είδους Παναγιώτη Γιαννάκη! ΠΑΤΗΣΤΕ  ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Ρε εσείς οι στοιχηματζήδες... είναι δυαντόν να δίνετε φαβορί τον ΑΡΗ? μα αφου ο Λάσκαρης δεν... παίκτες δεν... σέντερ δεν... φιλικά δεν... και οι άλλοι "πετάνε"... πως γκενεν αυτό?!?!?

Την ευκαιρία να δει ο κόσμος  από κοντά την ομάδα και να ντοπάρει τους παίκτες ενόψει του πρώτου ντέρμπι της χρονιάς για το κύπελλο ενόψει του συμπολίτη. Μια σημαντική κίνηση κόντρα στο "κρυφτούλι" με τα φιλικά της προετοιμασίας που υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τόσο οι οργανωμένοι φίλοι της ομάδος όσο και ο απλός κόσμος. Το ευτύχημα μέσα σε όλα τα προβλήματα των τελευταίων μηνών είναι ότι έστω και την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή ο Π.Γιαννάκης θα  έχει στη διάθεση του όλους τους παίκτες με τον Μπένσον να είναι ο τελευταίος που πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη πριν από λίγη ώρα.

Αρκετές φορές το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχε τονιστεί δικαιολογημένα τόσο η κωλυσιεργία στο να συμπληρωθεί το ρόστερ  όσο και η απόφαση του Π.Γιαννάκη(?) να μην δοθεί  κάποιο φιλικό μπροστά στο κοινό της ομάδος. Μπορεί τα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδια στο Παλέ να μην επηρέασε σε κάτι την προετοιμασία της ομάδος αλλά τα κενά σε βασικούς παίκτες όπως φάνηκε και στο τουρνουά της Τουρκίας που είχαμε εικόνα ήταν οφθαλμοφανέστατα. Πλέον με τον Μπένσον στο 5 και τον Μπέλ στη θέση 2 η ομάδα φαντάζει υπερπλήρης.  Ο Μπένσον αν και φαίνεται να έχει περισσότερα επιθετικά χαρίσματα από ότι στην άμυνα και στα ριμπάουντ σίγουρα θα γεμίσει τη ρακέτα και θα δώσει λύσεις κάτω από το καλάθι. Εκεί όπου εντοπίστηκε και η μεγαλύτερη αδυναμία της ομάδος. Ενώ ο Μπέλ με την έφεση στο σκοράρισμα από μακρινή απόσταση θα δώσει σημαντικές λύσεις στην επίθεση αλλά και θα βοηθήσει τον Π.Γιαννάκη στο ροτέισον της ομάδος. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Μπρέντ Πέτγουεϊ που δηλώνει παρών ενόψει της έναρξης των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδος και θα αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του προπονητή μας. Με λίγα λόγια συν τρεις βασικοί παίκτες  που μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο και να σκοράρουν σε μια ομάδα που ως τώρα όπως έχει δείξει ξέρει να κυκλοφορεί πολύ καλά την μπάλα στην επίθεση!

Πλέον  ο χρόνος προσαρμογής που θα χρειαστούν τα τελευταία αποκτήματα αλλά  και ολόκληρη η ομάδα για να βρει τη "χημεία" της είναι το μοναδικό ζητούμενο για το τεχνικό τιμ. Ταλέντο αναμφίβολα υπάρχει μπόλικο. Αρκεί φυσικά το συντομότερο δυνατό οι παίκτες μας να αφομοιώσουν την φιλοσοφία του νέου μας προπονητή και ο ΑΡΗΣ μας να παρουσιαστεί όπως πρέπει από το πρώτο κιόλας παιχνίδι. Όλοι στις 20.00 στο Παλέ να "προετοιμάσουμε" τους παίκτες μας ενόψει του ντέρμπι με το δικό μας τρόπο!

ΥΓ. Ένα μεγάλο μπράβο στους συνδέσμους που δείχνουν τον δρόμο της στήριξης προς την ομάδα αυτές τις δύσκολες στιγμές κόντρα στα θέλω μερικών "κύκλων" που προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς  τους είναι διατεθειμένοι να "θυσιάσουν" την ομάδα για να τους πετύχουν.

ΥΓ2. Ανοιχτό παραμένει το θέμα Καββάδα και όσο και αν έχει κουράσει το συγκεκριμένο σήριαλ εφόσον βρεθεί η χρυσή λύση και ο παίκτης παραμείνει στην ομάδα θα είναι μια σπουδαία κίνηση με πολλαπλά οφέλη.

Σαν σήμερα πριν 102 χρόνια ιδρύθηκε η αγαπημένη μας ομάδα. Μια ομάδα που πάντα ξεχώριζε για το ήθος και την πνευματικότητα των ανθρώπων της αλλά και γιατί τα επιτεύγματα της που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα στενά αθλητικά όρια και επηρρέαζαν ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Οι επιτυχίες, οι τίτλοι, οι μεγάλες στιγμές και οι χαρές με αυτή την ομάδα αμέτρητες. Όπως φυσικά και οι λύπες με τις πιο μαύρες σελίδες αυτού του συλλόγου να γράφονται τα τελευταία χρόνια. Η δύναμη της ομάδος ήταν είναι και θα είναι ο κόσμος της ακόμη και αν τα τελευταία χρόνια αισθανόμαστε οι περισσότεροι ανήμποροι να αντιδράσουμε σε όλα όσα συμβαίνουν στον ΑΡΗ μας. Σίγουρα έχουμε μπόλιες ένοδξες στιγμές να θυμηθούμε, βιντεάκια να δούμε και να ανατριχιάσουμε με τις αναμνήσεις που ζήσαμε αλλά και όλες εκείνες τις ιστορικές ημέρες που μάθαμε από τους παλαιότερους. Προτιμότερο όμως είναι να μην μείνουμε μόνο σε αυτά. Ας μην αφήσουμε αυτές τις δύσκολες χρονιές να μας εξαντλήσουν και άλλο και ας αποτελέσει η σημερινή γιορτή την αφορμή για την αφύπνιση όλων μας και μαζί και του συλλόγου που λατρεύουμε.. 25η Μαρτίου 1914 - 25η Μαρτίου 2016 μια ημέρα που ίσως είναι προτιμότερο να αποτελέσει μια υπενθύμιση προς όλους εμας που θέλουμε να ξαναζήσουμε μεγάλες στιγμές, χαρές και τίτλους, ότι η συσπείρωση γύρω από την ομάδα είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στην ανάκαμψη και αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται. Η αρχή έχει γίνει στο τμήμα μπάσκετ, καιρός να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα τμήματα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!!!

{source}
<iframe width="560" height="315" src="/

Με τον έκτο παίκτη στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ έβγαλε το γνωστό μαχητικό του πρόσωπο που μας δείχνει συνήθως μέσα στο Παλέ παίρνοντας μια σπουδαία νίκη επί της Άλμπα Βερολίνου. Μακνήλ και Σίμτσακ ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της σημερινής νίκης πετυχαίνοντας τους 43 από τους 73 πόντους της ομάδος. Και αν για τον Μακνήλ το περιμέναμε η εκπληκτική εμφάνιση του Σίμτσακ ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη του με τη φανέλα του ΑΡΗ και πιθανόν μια από τις κορυφαίες(αν όχι η κορυφαία) της καριέρας του!

Το παιχνίδι άρχισε με τους Γερμανούς να μπαίνουν δυνατά και τους διαιτητές να μας σοκάρουν με τα σφυρίγματα τους. Η γνωστή αδυναμία μας κάτω από το καλάθι έκανε την εμφάνιση και οι παίκτες της Άλμπα με κάθε ευκαιρία έμπαιναν μέσα και σκόραραν ανενόχλητοι. Ενώ και τα 16 επιθετικά ριμπάουντ ήταν κάτι το φυσιολογικό μιας και λόγω της απουσίας του Χάγκινς που φορτώθηκε από νωρίς με 3 φάουλ και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Γουάιτ μοιάζαμε "γυμνοί" στο ζωγραφιστό. Γουότερς και Μακνήλ μας κρατούσαν στο παιχνίδι την στιγμή που ο Πρίφτης απελπισμένα έψαχνε για λύσεις από τον πάγκο. Λύσεις που δεν βρήκε ούτε στο πρόσωπο του Μούρτου που φορτώθηκε και αυτός με φάουλ αλλά και ούτε στους Πελεκάνο και Ζάρα που δυστυχώς μοιάζουν με αγιάτρευτη πληγή στον φετινό ΑΡΗ. Αυτός που τελικά άλλαξε την εξέλιξη του αγώνα και έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού ήταν ο Σίμτσακ! Όχι μόνο βοήθησε σε άμυνα και ριμπάουντ όπως μας έχει συνηθίσει αλλά πέτυχε και 18 πόντους αστοχώντας μόλις σε ένα σουτ! Το πάθος και την μαχητικότητα του Σίμτσακ μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι παίκτες με τους Γερμανούς από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά να φθάνουν με μεγάλη δυσκολία στο καλάθι μας. Οι βοήθειες που έδωσε ο Κοέν(τρίτος καλύτερος παίκτης σύμφωνα με το σύστημα αξιολόγησης της στατιστικής) και κάποια ξεσπάσματα του Χάγκινς (που ουσιαστικά έδινε ανάσες στον εξαιρετικό σήμερα Σίτμσακ) αποδείχθηκαν πολύτιμες. Στο τέλος οι Γερμανοί μας δώσαν απλώχερα 2-3 ευκαιρίες να πιάσουμε και την διαφορά αλλά η επιπολαιότητα του Γουότερς και του Γουάιτ και η αδυναμία του τεχνικού τιμ παρά το τάιμ άουτ στο φινάλε να κρατήσει τους παίκτες συγκεντρωμένους μας στέρησαν το προβάδισμα. Παρόλα αυτά η σημερινή νίκη ήταν πολύ σημαντική και για αυτό πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο και από τους παίκτες μας.

Μπορεί την διαφορά που θα μας έδινε ένα σημαντικό πλεονέκτημα να μην την πήραμε αλλά ακόμη και έτσι η ομάδα μας κρατάει την πρόκριση στα χέρια της. Το παιχνίδι της επόμενης αγωνιστικής με την Νεπτούνας είναι αυτό που θα μας χαρίσει την μισή πρόκριση. Η Αρμάνι Μιλάνο που λογικά θα καθαρίσει την πρόκριση την επόμενη εβδομάδα κερδίζοντας εντός έδρας τους Γερμανούς λογικά θα έρθει αδιάφορη στο Παλέ. Άλλωστε οι Ιταλοί σε πολλά παιχνίδια φέτος παρουσιάζονται κατώτεροι του αναμενομένου, πόσο μάλλον σε ένα αδιάφορο για αυτούς παιχνίδι. Οπότε οι παίκτες μας τα δίνουν όλα στη Λιθουανία και μετά αφήνουν όπως σήμερα το θρυλικό Παλέ και τον ανεπανάληπτο κόσμο του ΑΡΗ να κάνει τα μαγικά του!

ΥΓ. Ώρες ώρες κριτικάρουμε τον Πρίφτη αλλά όταν βλέπεις πως λειτουργούν στα κρίσιμα παίκτες σαν τον Γουότερς αλλά και πόσο "χώμα" είναι από την αρχή της χρονιάς ο Πελεκάνος και ο Ζάρας και τώρα τελευταία έχει πέσει και ο Γουάιτ ότι και να πεις είναι λίγο...

ΥΓ2. Όσο εντυπωσιακή και αν ήταν η ανέλπιστη εμφάνιση του Σίμτσακ άλλο τόσο απογοητευτική είναι αυτή η κατάσταση με τον Τσούπκοβιτς. Μετά από όλο το σήριαλ της αντικατάστασης και το άδοξο φινάλε του, φθάσαμε και πάλι στο σημείο μηδέν όπου ο παίκτης παρακολουθεί ολόκληρα παιχνίδια από τον πάγκο... Ακόμη και όταν όλοι οι ψηλοί εκτός του Κοέν φορτώνονται από νωρίς για φάουλ.

ΥΓ3. Δεν θέλαμε να το πιστέψουμε και νομίζαμε ότι απλά ήμασταν μίρλες... αλλά όπως φαίνεται και στην Ευρώπη η διαιτησία σε κυνηγάει! Ας ελπίσουμε στη Λιθουανία τα πράγματα να είναι καλύτερα.