Ευχάριστη έκπληξη αποτελούν οι έως τώρα κινήσεις του μπασκετικού ΑΡΗ με το «αγκάθι» των μπαν και τα νέα δεδομένα που θέλει να επιβάλλει η παγκόσμια μπασκετική ομοσπονδία να παραμένει η μόνιμη απειλή. Ωστόσο οι συμφωνίες με έμπειρους παίκτες που έχουν δώσει τα διαπιστευτήρια τους πάνω στα παρκέ της Basket League είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η νέα διοίκηση της ΚΑΕ και χρηματοδότηση κατάφερε να βρει ως ένα βαθμό αλλά και πλάνο έχει για να ξεπεράσει τον σκόπελο της FIBA.

Μάριο Τσάλμερς, Τζαμάλ Σούλερ, Κουέντον Ντεκόζι, Γιάννης Αγραβάνης και Γιάννης Κουζέλογλου είναι τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδος. Παίκτες με όρεξη για μπάσκετ που ακόμη και στην «κακή» τους  ημέρα θα κάνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μάριο Τσάλμερς  που αν και στα 34 με 2 πρωταθλήματα NBA στη συλλογή του και γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς επέλεξε τον ΑΡΗ καθαρά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα του δοθεί. Στην ΑΕΚ με τόσο γεμάτο ρόστερ είχε μειωμένο χρόνο συμμετοχής και αυτός είναι ο βασικός λόγος που κατέληξε στην ομάδα μας. Αντιθέτως στην περίπτωση του Σούλερ(ενός εκ των διακριθέντων του περινού Ηρακλή) φάνηκε η διαπραγματευτική ικανότητα των ανθρώπων του ΑΡΗ αλλά και το brand name της ομάδος που ακόμη πουλάει. Μαζί με τους «παλιούς» Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;), Φλιώνη, Σλαφτσάκη και τους πολλά υποσχόμενους «πιτσιρικάδες» όπως είναι ο Σιδηροηλίας φαίνεται να υπάρχει μια ισορροπία με περισσότερη μπασκετική λογική και ρεαλισμό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φιλότιμο το δίδυμο Φλιώνη-Μποχωρίδη αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος που έπεσε πάνω του. Τόσο επιθετικά όπου το άγχος ήταν τεράστιο όσο και αμυντικά όπου ομάδες με γεμάτη αμερικανούς περιφέρεια μας έκαναν πλάκα…  Πλέον με 3 έμπειρους Αμερικάνους στην περιφέρεια τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Σίγουρα λείπει ένας αθλητικός ψηλός από αυτό το ρόστερ αλλά η οικονομική στενότητα μάλλον θα μας οδηγήσει σε λύσεις ανάγκης με κάποιον Έλληνα σχεδόν βετεράνο.

Από τις 3/8 που δόθηκε η συνέντευξη τύπου του Α.Σ.  για το μπάσκετ και μέχρι πριν λίγες ημέρες τίποτα το αισιόδοξο δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Το σενάριο της πολυμετοχικότητας, οι κάρτες στήριξης αλλά και τα διαρκείας στην εποχή της πανδημίας δεν έπειθαν ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την νέα προσπάθεια. Ακόμη και η «απόκτηση» του Παλέ που ήταν μια θετική προοπτική στην πορεία φάνηκε να κολλάει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Οι κινήσεις όμως που γίνονται στο αγωνιστικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχει και χρήμα και πλάνο  για να προχωρήσει η ομάδα και αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση για τον μπασκετικό ΑΡΗ ύστερα από ένα παρατεταμένο διάστημα εκκωφαντικής σιωπής και απόγνωσης.  Πλέον πρέπει και ο κόσμος(όσοι έχουν τη δυνατότητα αυτή τη δύσκολη εποχή) να αγκαλιάσει και να στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ πρέπει να προχωρήσει!

ΥΓ. Η περίπτωση του Μπράουν αρχικά προβλημάτισε και έδειχνε ότι θα πηγαίναμε σε μια ακόμη χρονιά με τα «καλά παιδιά» να βρίσκουν χρόνο στον ΑΡΗ και με τα ματάκια μας πονάνε. Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και ο Σάββας με τους συνεργάτες του το είδαν πιο ρεαλιστικά το όλο θέμα. Βοήθησε και η αποχώρηση Μποχωρίδη σε αυτό το κομμάτι.

ΥΓ2. Ευκαιρία πάντως αποτελεί η νέα σεζόν για να στηρίξει και να αναδείξει κάποια ταλέντα ο ΑΡΗΣ όπως είναι η περίπτωση του Σιδηροηλία και όχι μόνο. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να δοθεί ξεκάθαρος ρόλος στους παίκτες και όχι όποτε τους θυμούνται να παίζουν κανά δίλεπτο στο ξεκάρφωτο.

ΥΓ3. Με το Παλέ τι γίνεται; Κανά αρδάκι θα το ρωτήσει ή μόνο για πλέξιμο εγκωμίων ιδρώνουν;

ΥΓ4. Μπορεί η κατρακύλα του μπασκετικού ΑΡΗ να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά στον ΑΡΗ πάντα υπάρχει ο κόσμος που ενδιαφέρεται και παλεύει. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και το Ελληνικό μπάσκετ που πάει διαρκώς από το κακό στο χειρότερο με τους εμπλεκόμενους που παίρνουν τις αποφάσεις να είναι και αυτοί που το οδηγούν στον αφανισμό. Καμία χορηγία, κανένα τηλεοπτικό, κανένα ίχνος οργάνωσης, κανένα πλάνο και λύση.