Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από τη στυγερή δολοφονία του Άλκη Καμπανού και ακόμη οι περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να το επεξεργαστούμε και να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν να έχει αφαιρεθεί μια νέα ψυχή με τέτοιο βάναυσο τρόπο από κάποια δίποδα τέρατα που ήθελαν να σπείρουν τον τρόμο με πρόσχημα την «λάθος απάντηση» στο ερώτημα  «τι ομάδα είσαι;» .  Ένα χρόνο μετά με τη δίκη των δολοφόνων να  έχει ξεκινήσει τα ερωτήματα, η απόγνωση, η αγανάκτηση και η αηδία ξεπερνάνε τα 12 τέρατα που κάθονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου και επικεντρώνονται σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία και τους μηχανισμούς της που ανέχεται, συντηρεί και σε πολλές περιπτώσεις προάγει τέτοιας φύσης στυγερά εγκλήματα που δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Το νήμα της ζωής του Άλκη Καμπανού κόπηκε βίαια, ο χρόνος σταμάτησε για τον ίδιο, την οικογένεια του και τους οικείους του. Καμία απόφαση της δικαιοσύνης ή οποιαδήποτε άλλη δράση δεν μπορεί να αναιρέσει αυτό που έγινε. Ωστόσο η οργανωμένη Πολιτεία, οι λειτουργοί της δικαιοσύνης και ολόκληρη η κοινωνία θα πρέπει σύσσωμη να πει το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δείχνοντας μηδενική ανοχή απέναντι στους 12 δολοφόνους αλλά και στους ηθικούς αυτουργούς. Γιατί είναι βέβαιο ότι όπως κανένας γονιός δεν θέλει να ζήσει αυτό που βιώνουν οι γονείς του Άλκη κάπως έτσι κανένας γονιός δεν φέρνει το παιδί του στη ζωή για να γίνει στυγνός δολοφόνος. Και αν οι ίδιοι οι δολοφόνοι και ο περίγυρος τους αδυνατούν ή αρνούνται να το καταλάβουν είναι ευθύνη της ευνομούμενης χώρας που κατοικούμε να το κάνουν. Ήδη υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά γύρω από το πως κινείται η δικαιοσύνη γύρω από αυτήν την υπόθεση αλλά από την στιγμή που δεν έχουμε το υπόβαθρο να γνωρίζουμε λεπτομέρειες γύρω από αυτές τις διαδικασίες θα αναμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί. Αυτοί όμως που παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν τις ζωές όλων μας ας αντιληφθούν ότι αν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη για τα μαχαιρώματα στη Σουρωτή, τη δολοφονική επίθεση στις Σέρρες, την γκακστερική εκτέλεση του Τόσκο και σε πόσα ακόμη "περιστατικά" ίσως τώρα ο Άλκης να ζούσε.  Άλλο όμως η έκβαση της υπόθεσης και άλλο η βούληση της Πολιτείας γύρω από το θέμα της οπαδικής βίας και της βίας γενικότερα που ολοένα περικλείει και νεότερες ηλικίες με επικίνδυνους ρυθμούς. Μετά τον αρχικό ντόρο και το τσουβάλιασμα όλων των οπαδών-φιλάθλων παρατηρούμε μια αδράνεια και μια επιστροφή στη μίζερη «κανονικότητα» με τις αγέλες μικρών και μεγάλων συμμοριών να σουλατσάρουν εντός και εκτός γηπέδων, σχολείων, σε ήσυχες και ανήσυχες γειτονιές χωρίς να τρέχει τίποτα.  Η σύλληψη των δολοφόνων ήταν η αρχή, η απονομή δικαιοσύνης με τις πιο βαριές ποινές πρέπει να είναι η συνέχεια, η αλλαγή όμως στον τρόπο σκέψης της οργανωμένης κοινωνίας θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα. 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΑΡΗ

Όποιος θεωρεί ότι η δολοφονία του Άλκη έχει να κάνει μόνο με τον ΑΡΗ, τον ΠΑΟΚ και διάφορα οπαδικά θέματα μάλλον βολεύεται να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του αρνούμενος να αναλάβει δράση. Η ακραία βία είναι καθημερινό φαινόμενο και μια ματιά στα καθημερινά δελτία ειδήσεων είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς σε τι σημείο έχει φθάσει η Ελληνική κοινωνία. Από τους ηθικούς αυτουργούς των δολοφόνων, τους «λειτουργούς της πολιτείας» που συγκαλύπτουν, αδιαφορούν, αδρανούν, τους υπόλοιπους φιλάθλους που ανέχονται να τσουβαλιάζονται και να μοιράζονται την κερκίδα με δολοφόνους και κάθε λογής καθάρματα είναι ευθύνη όλων μας να τους δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε ένα τέλος σε όλον αυτόν τον παραλογισμό. Αρχίζοντας αλλάζοντας τον δικό μας τρόπο σκέψης και δείχνοντας την σωστή κατεύθυνση προς όλους τους μπερδεμένους που για δικούς τους λόγους ένα παιχνίδι, μια μπάλα καταλήγουν να τη βάφουν με αίμα. Υπόθεση όλων μας ανεξαιρέτως ιδιότητας, οπαδικής προτίμησης, ενασχόλησης ή μη με ομάδες κτλ. Είναι πρόβλημα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και είναι ευθύνη μας να το λύσουμε.

Η ΔΟΜΗ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Αν μέσα σε αυτή τη μαυρίλα που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε από το βράδυ της 1^ης Φεβρουαρίου 2022  υπάρχει μια αχτίδα φωτός αυτή είναι η προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκαν την ευθύνη που έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως δίνοντας «μορφή» σε αυτή τη σκέψη και δημιουργώντας την Δομή εις το όνομα του Άλκη. Ένα χρόνο μετά η προσπάθεια αυτή όπως και οι ίδιοι τονίζουν μοιάζει να είναι ο σπόρος της αλλαγής. Αμέτρητες οι κινήσεις συμπαράστασης και οι δράσεις από άτομα εκτός του πυρήνα των φίλων του ΑΡΗ, εκτός της Θεσσαλονίκης, εκτός της χώρας. Δράσεις και συμβολικές ενέργειες με πρωταγωνιστές στις περισσότερες περιπτώσεις μικρά παιδιά και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Αγκαλιάστε, στηρίξτε, γίνεται ένα με αυτή τη προσπάθεια μπας και κρατήσουμε την ελπίδα ζωντανή.  Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Δομής www.inthenameofalkis.com  μπορεί να αποτελέσει την αρχή για να αλλάξεις και εσύ τον τρόπο που σκέφτεσαι και λειτουργείς σε αυτή την ελληνική κοινωνία.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΚΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Το “JUSTICE FOR ALKIS” και το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ” δεν είναι απλά κάποια σλόγκαν που με μια κοινοποίηση βοηθάμε να γίνουν πιο viral. Είναι ο στόχος και η ελπίδα όλων μας ώστε η κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε και φέρνουμε τα παιδιά μας να μην αφεθεί στις αρρωστημένες διαθέσεις μια μικρής μειοψηφίας. Ο τόπος και η ώρα έχει δοθεί. Στις 18.00, στον τόπο δολοφονίας του Άλκη, Νικ. Πλαστήρα με Άλκη Καμπανού (πρώην Θεοδ. Γαζή)  Έλα να ενώσεις τη φωνή σου μαζί μας, να βοηθήσεις ο σπόρος της αλλαγής να ανθίσει και το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» να γίνει επιτέλους πράξη.

ΥΓ. Ντροπή και θλίψη για όλους αυτούς που έναν χρόνο μετά εξακολουθούν πεισματικά να αρνούνται να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους και να συνδράμουν ώστε να έρθει γρηγορότερα η αλλαγή.

Λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Άλκη από τα ανθρωπόμορφα τέρατα που με πρόσχημα την οπαδική τους ταυτότητα(αυτή του Παοκτζή) σκορπούν τον θάνατο χωρίς λόγο και αφορμή και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία(και όχι μόνο) συνεχίζει  να παρακολουθεί αποσβολωμένη την εξέλιξη αυτού του νέου δράματος.

Εμείς ως φίλαθλοι-οπαδοί του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης έχουμε έναν πόνο παραπάνω για τον Άλκη, πόνο που σε καμία περίπτωση  δεν πλησιάζει αυτόν της οικογένειας και των κοντινών ανθρώπων του παιδιού αλλά δεν παύει να έχουμε κατακλυστεί από την πρώτη στιγμή του ακούσματος της δολοφονίας από ένα πλήθος μαύρων συναισθημάτων. Συναισθήματα όπως φόβο γιατί μπορεί εγώ, εσύ, το παιδί μου, το παιδί σου ή κάποιος δικός σου ή δικός μου άνθρωπος να ήταν στη θέση του Άλκη. Τρομοκρατία και απόγνωση γιατί διαπιστώνεις ότι η Πολιτεία όχι μόνο δεν κάνει το καθήκον της να προστατεύσει τον κάθε Άλκη αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να «οπλίζει» με τη στάση της το χέρι κάθε αδίστακτου δολοφόνου αλλά και αυτών που βρίσκονται από πίσω του. Θυμό, οργή και ενοχές που όλοι εμείς, ο καθένας από το πόστο του δεν μπορέσαμε να προστατέψουμε τον Άλκη.

Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι είναι ευθύνη όλων μας να κρατήσουμε τη μνήμη του Άλκη ζωντανή και να μην επιτρέψουμε το «ξέπλυμα» των δολοφόνων, των ηθικών αυτουργών και όλων αυτών που έχουν τη δύναμη(πέρα από την απόλυτη ευθύνη) να δώσουν ένα τέλος σε αυτόν τον κύκλο βίας. Όχι για να μπορεί ο φίλαθλος του ΆΡΗ, του Ηρακλή ή  οποιασδήποτε άλλης ομάδος να κυκλοφορεί με μια μπλούζα της αγαπημένης του ομάδος… αλλά για να καταφέρουμε να ζούμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι με σεβασμό σε μια χώρα όπου η ζωή σου δεν θα κρίνεται από την απάντηση που θα δώσεις σε μια ανόητη ερώτηση όπως «Τι ομάδα είσαι;” ή οποιασδήποτε άλλης ερώτησης από κάποιο τέρας ή καλύτερα αγέλη τεράτων που κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα μας.  Δύσκολα να αποφύγουμε σε όλο αυτό την ρητορική μίσους αλλά οφείλουμε να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας…

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ

Ήταν τα παιδιά και οι γονείς της ομάδος μας στη Σουρωτή που δέχθηκαν τις μαχαιριές, τα παιδιά των ακαδημιών του Ολυμπιακού Θεσσαλονίκης που έζησαν τον τρόμο, ανάλογες  επιθέσεις εις βάρος του Ηρακλή (με πλάτες της αστυνομίας όπως καταγγέλθηκε), η δολοφονία του Τόσκο με έναν τρόπο που παραπέμπει σε γκανγκστερική ταινία και αμέτρητα καθημερινά περιστατικά δολοφονικών επιδρομών στη Χαριλάου αλλά και σε ολόκληρη την πόλη της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Το ίδιο μοτίβο, πιθανόν η ίδια δεξαμενή ανθρωπόμορφων τεράτων με τους ίδιους ηθικούς αυτουργούς. Για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν ξέρω αν όντως «έπεσαν από τα σύννεφα» όπως παρουσιάζεται στα ΜΜΕ, εμείς πάντως στη Θεσσαλονίκη καθόλου. Και αυτό το τελευταίο είναι το προσωπικό μας μερίδιο ευθύνης που μας γεμίζει με ενοχές. «Κροκοδείλια δάκρυα» από συλλόγους, από τα ΜΜΕ, από την ίδια Πολιτεία και την κοινωνία που δείχνει μια διάθεση να αντιμετωπίσει τη δολοφονία του Άλκη σαν έναν ακόμη περιστατικό «τυφλής οπαδικής βίας» που απασχολεί την επικαιρότητα και με την πρώτη ευκαιρία θα το στριμωξεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας του τόπου μας.

ΤΟ «ΞΕΠΛΥΜΑ» ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ  «ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ» ΠΟΥ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ

Από τον αρθρογράφο(επώνυμο ή ανώνυμο), τον επαγγελματία δημοσιογράφο που ενημερώνει το κοινό μέχρι και τους «opinion maker» στα social media και τους  «οπαδικά απολιτίκ» συνανθρώπους μας.  Όταν στο έγκλημα και σε κάθε παραβατική πράξη βάζεις ταμπέλα όπως σε εξυπηρετεί ιδεολογικά απλά χάνεται η ουσία και συνηγορείς στην ατιμωρησία. Δεν με ενδιαφέρει ποια ομάδα υποστηρίζει ο εγκληματίας, τι ψηφίζει, αν είναι Έλληνας ή αλλοδαπός, χριστιανός ή μουσουλμάνος, άνδρας ή γυναίκα, μικρός ή μεγάλος σε ηλικία. Το έγκλημα είναι έγκλημα και δεν μετριάζονται οι τραγικές επιπτώσεις του ανάλογα με την ταυτότητα του θύτη και το «ταμπελάκι» που θα του κρεμάσετε. Ακόμη και εσείς που μπορεί να μην ξέρετε τι είναι ο ΑΡΗΣ, ο παοκ, ο Ηρακλής, δεν έχετε πάει ποτέ στο γήπεδο και αγνοείτε τι σχήμα έχει η μπάλα έχετε αυταπάτες αν νομίζετε ότι δεν κινδυνεύετε λόγω της άγνοιας σας. Αύριο μεθαύριο μπορεί να έρθει η σειρά σας, στον δικό σας χώρο «ψυχαγωγίας», στη δική σας επαγγελματική δραστηριότητα ή όπως προκλητικά γράφτηκε στα ΜΜΕ της πόλης το ντροπιαστικό «βρέθηκε σε λάθος μέρος, την λάθος στιγμή». Μόνο άλλοθι δίνεις στους θύτες όταν βαφτίζεις την ενέδρα-δολοφονία του Τόσκο και του Άλκη «περιστατικό οπαδικής βίας» και το κρύβεις πίσω από χρώματα και ταμπέλες. Εγκληματικό «τσουβάλιασμα» σε σημείο που θα πρέπει ο κάθε φίλαθλος να απολογείται για την αγάπη για την ομάδα του και την παρουσία του στο γήπεδο αλλά και το γιατί κάποιοι γονείς μεταδίδουν αυτή την αγάπη στα παιδιά τους και τους ωθούν στον αθλητισμό. Μια ώθηση προς τον αθλητισμό που σε μεγάλο βαθμό πηγάζει από κατά καιρούς σπουδαίες ομάδες, σπουδαίους αθλητές με ήθος και σημαντικά αθλητικά γεγονότα.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΤΙΒΟ, Η ΙΔΙΑ ΕΚΓΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΙΔΙΑ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ

Δεν είναι ένα ούτε δύο μεμονωμένα περιστατικά από έναν παοκτσή συνδεσμίτη ξένης καταγωγής… Είναι μια σειρά από εγκληματικές ενέργειες με κοινά στοιχεία και πολλές διαβολικές συμπτώσεις που ξεπερνάνε την δράση κάποιων ανεγκέφαλων. Είναι μια σειρά από ενέργειες που έχουν κορυφωθεί τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη κόντρα στην κοινή φίλαθλη λογική(?) που όταν η ομάδα σου κερδίζει, κατακτά τίτλους νιώθεις χαρά και δεν ασχολείσαι με τους άλλους. Είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο οποίο έχει συμμετοχή και ο επίσημος παοκ αλλά και οι αρχές. Μόνο στις επίσημες δημόσιες τοποθετήσεις(και αναρτήσεις) του Μάκη Γκαγκάτση που χωρίζει την Ελλάδα στα 2 και του George Savvidis με τα μαχαίρια, τα ντου, τις απειλές να ανατρέξεις που εκπροσωπούν την λαοφιλή ομάδα του συμπολίτη αρκεί για να καταλάβεις πολλά. Αν σε αυτά προσθέσεις την έφοδο του Ιβάν με το όπλο μέσα στο γήπεδο, την σχέση με τις αρχές(προσλήψεις πρώην αστυνομικών, δωρεές σε Α.Τ.) και άλλα θα δεις ότι μιλάμε για κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και αν ούτε τα παραπάνω σου αρκούν για να κάνεις την σύνδεση που τα ΜΜΕ αποφεύγουν να κάνουν βρες το θάρρος να διαβάσεις τις λεπτομέρειες της δολοφονίας του Τόσκο σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Θεσσαλονίκης καθώς και την «δικαιοσύνη» που αποδόθηκε για αυτήν την υπόθεση ώστε να φρίξεις και να νιώσεις αυτό που βιώνουμε στην Θεσσαλονίκη. Αν από την άλλη σε κουράζουν όλα αυτά… τότε δώσε λίγη βάση στις επίσημες ανακοινώσεις του παοκ, των σ.φ. παοκ και του Μάκη Γκαγκάτση όπου απουσιάζει εκκωφαντικά η πρόθεση για συνεργασία με τις αρχές ώστε η δολοφονία του Άλκη να εξιχνιαστεί αλλά και τα γήπεδα πέρα από την πόλη μας να γίνουν ένα πιο ασφαλές και φιλικό περιβάλλον.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ο καθένας μας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης αλλά δεν μπαίνουν όλα στην ίδια ζυγαριά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε όλοι να δώσουμε λύσεις. Η βία φέρνει βία, η αυτοδικία δεν χωράει σε μια σύγχρονη κοινωνία συν φυσικά η αυταπάτη ότι αν αντί για τον Άλκη και τους φίλους του ήταν κάποια άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή πιο γεροδεμένα θα μπορούσαν να αντιδράσουν διαφορετικά. Υπάρχει κράτος με υπουργείο προστασίας του πολίτη, υπάρχουν οι αστυνομικές αρχές, υπάρχει το σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης. Δική τους η ευθύνη στην ιεραρχία απόδοσης ευθυνών, πρώτοι στην ιεραρχία αυτών που θα πρέπει με πράξεις να δώσουν τέλος στον κύκλο βίας όπως και όπου εκφράζεται αυτή. Κανένα φιλικό ομάδων,  ανακοίνωση βετεράνων  ή επίσημη τοποθέτηση ομάδος δεν μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα. Έχουν την ξεχωριστή τους σημασία οι συμβολικές κινήσεις αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτές απευθύνονται στους υγιείς σκεπτόμενους φιλάθλους όλων των ομάδων και όχι των εγκληματιών που βρίσκουν καταφύγιο γύρω από αυτές. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε το πρόσφατο παράδειγμα με την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής όπου όταν το πήρε απόφαση η οργανωμένη Πολιτεία έκανε ως έναν βαθμό το χρέος της. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση υπήρχαν και τα ψηφαλάκια από πίσω αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση που δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί εδώ.

ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

Όλοι μας οφείλουμε να διατηρήσουμε τη μνήμη του Άλκη ζωντανή και να πιέσουμε ώστε αυτή τη φορά να δούμε πράξεις προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να μην υπάρξει άλλος Άλκης. Όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει και όταν δολοφονήθηκε ο Τόσκο. Αν τότε δεν υπήρχε το «ξέπλυμα» των δολοφόνων και η Πολιτεία είχε κάνει το χρέος της, τώρα ο Άλκης θα συνέχιζε να κυκλοφορεί χαμογελαστός ανάμεσα μας. Πράξεις όπως η εξιχνίαση του εγκλήματος, η σύλληψη των ενόχων, οι βαριές ποινές από το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ο εντοπισμός των ηθικών αυτουργών και η διάλυση της βιομηχανίας του οργανωμένου εγκλήματος στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο.

Τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του Άλκη και τους οικείους του και ένα μεγάλο συγγνώμη προς τον Άλκη. Συγγνώμη Άλκη που δεν μπορέσαμε να σε προστατέψουμε….