Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Αν το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ο ΑΡΗΣ ίσως την πιο φορμαρισμένη αυτή τη στιγμή ομάδα στην Ευρώπη είναι για κάποιον αρκετό  ώστε να μην υπάρξει περαιτέρω σχολιασμός για το σημερινό παιχνίδι τότε καλό είναι να μην μπει στον κόπο να διαβάσει τη συνέχεια… Άλλωστε «ύμνοι» για τη διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ, τα ρούκις-λαβράκια ξένους, τον προπονητή που ξεψαχνίζει την αγορά για το τριάρι που θα κάνει τη διαφορά ώστε ο ΑΡΗΣ να είναι έτοιμος για κάποια κρίσιμα(?) παιχνίδια που θα δώσει  κτλ κτλ υπάρχουν πολλοί.  Εδώ όμως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους αγώνες πέρα από το τελικό αποτέλεσμα και την θεωρία των μπάτζετ και σε συνέχεια της εμφάνισης στη Πυλαία ο ΑΡΗΣ και σήμερα πλήγωσε με την εικόνα του όσους έκαναν τον κόπο να τον παρακολουθήσουν. Και αυτό δύσκολα μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

ΣΑΝ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΕ 5’ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Σε ρελαντί ρυθμούς κατέβηκε ο Ολυμπιακός σήμερα και αυτό δεν φάνηκε μόνο από τους παίκτες που ξεκούρασε ο Μπαρτζώκας αλλά και από την ένταση που είχαν στο παιχνίδι τους οι αντίπαλοι μας. Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να πείσει  ούτε για μια στιγμή ότι είχε προετοιμαστεί για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, τις προηγούμενες ημέρες γινόντουσαν προπονήσεις και υπήρχε κάποιο αγωνιστικό πλάνο. Τα μακρινά σουτ απελπισίας του πρώτου δεκαλέπτου που βρήκαν στόχο ήταν απλά το προμήνυμα για το ναυάγιο που θα ακολουθούσε. Καμία συνοχή, καμία συγκέντρωση, καμία ορθολογική σκέψη παρά μια συνεχή προσπάθεια που δεν οδηγούσε πουθενά. Λάθη επι λαθών και ένας εκνευριστικός δισταγμός στην επίθεση από την πλειοψηφία των παικτών. Προφανώς για χάρη της εισαγωγής θα πρέπει οι «καλοθελητές» να μην σχολιάσουν τα 19 παιδικά λάθη και το 35% στις ελεύθερες βολές(5/14). Μια τραγική εικόνα που προσβάλλει πρώτα από όλους τον Γ.Καστρίτη και στη συνέχεια τους παίκτες του.

ΣΤΕΡΕΥΕΙ Η ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ

«Κυκλωμένα» ως ήττες ήταν εξαρχής τα πρώτα 4 παιχνίδια(ναι και αυτό της Πυλαίας) και από την στιγμή που έγινε και η έκπληξη της πρεμιέρας όλα καλά. Καμία βιασύνη να επιλεγεί ο 6^ος «κομβικός» ξένος κανένα άγχος για τον χρόνο που χρειάζονται οι νεοφερμένοι παίκτες στην Ευρώπη για να προσαρμοστούν. Έλα όμως που το «άλλοθι» του δύσκολου προγράμματος θα δώσει τη θέση του στα «πρέπει» της νίκης κόντρα σε πιο εύκολους αντιπάλους. Εκεί προφανώς θα γυρίσει κάποιος μαγικός διακόπτης. Οι άπειροι θα γίνουν έμπειροι, τα συστήματα που δεν έχουμε δει καν ακόμη θα εφαρμόζονται άψογα και οι ρόλοι θα έχουν κατανεμηθεί όπως πρέπει.  Κάπως έτσι φαίνεται να πορεύονται όλοι στον μπασκετικό ΑΡΗ…

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σε ένα κλίμα ηρεμίας και εφησυχασμού ο μπασκετικός ΑΡΗΣ δίνοντας συνέχεια στην κακή εμφάνιση της Πυλαίας γνώρισε εύκολα την ήττα από τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Αναμενόμενο το  αποτέλεσμα θα πει κανείς… όχι όμως και η εμφάνιση της ομάδος. Στο 4^ο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς ανεξαρτήτως του αντίπαλο οφείλεις να δείξεις κάποια ίχνη βελτίωσης, περιορίζοντας τα παιδικά λάθη και δείχνοντας μια στοιχειώδη ψυχραιμία-ευστοχία έστω στις βολές. Καλή η αισιοδοξία ότι στα «βατά παιχνίδια» η ομάδα θα είναι έτοιμη αλλά ας  μην ξεχνάμε ότι στην Basket League των 12 ομάδων ένα «στραβό» αποτέλεσμα μπορεί να σε χαντακώσει.

ΥΓ. Φιλότιμη η περσινή προσπάθεια δεν το αμφισβητεί κανείς. Το να την αναδεικνύεις  όμως σε «οδηγό» και για την φετινή αδιαφορώντας για το ότι τερμάτισες   7^ος  είναι επικίνδυνο.

Ανέτοιμος σε όλα τα επίπεδα παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας γνωρίζοντας ακόμη μια ήττα χωρίς ουσιαστικά να παλέψει. Για ένα δεκάλεπτο έπαιξε μπάσκετ και μετά εξαφανίσθηκε. Συνεργοί στο πάρτυ αηδίας που ζήσαμε σήμερα ήταν οι  διαιτητές που όχι μόνο έδωσαν ώθηση στο συμπολίτη για να φθάσει στη νίκη αλλά έκλεισαν και τα αυτιά τους στα εμετικά συνθήματα για νεκρούς…

ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΑΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με καλή άμυνα αλλά και μακρινά σουτ που του έδωσαν και ένα προβάδισμα 7 πόντων. Όσο όμως και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την διαιτητική τριάδα που έστελνε με κάθε ευκαιρία τους αντιπάλους μας στις βολές. Η μεγάλη διαφορά στα φάουλ και στις βολές, τα 4(!!!) επιθετικά φάουλ που μας χρέωσαν, τα αντιαθλητικά που δεν είδαν και η μονόπλευρη ανοχή στην σκληρή άμυνα ήταν μερικά από αυτά που άλλαξαν τις ισορροπίες της αναμέτρησης.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ

Πολλά πράγματα λείπουν από το παιχνίδι μας τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι. Οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα είναι για γέλια ενώ η έλλειψη κίνησης  χωρίς την μπάλα μπλοκάρει κάθε σκέψη για μια οργανωμένη αποτελεσματική επίθεση. Αυτό όμως που πραγματικά φαίνεται ανησυχητικό είναι η εμμονή σε ένα συγκεκριμένο στυλ άμυνας όταν όλα στο παιχνίδι σου φωνάζουν ότι δεν βγαίνει. Δεν γίνεται να σου  «τρυπώνουν» συνεχώς μέσα στην ρακέτα και εσύ να συνεχίζεις να στέλνεις τους ψηλούς σου να πιέσουν στο κέντρο. Όσο και αν εκτιμάμε το έργο του Γ.Καστρίτη δεν παύει αυτή η έλλειψη προσαρμοστικότητας να είναι μια από τις αδυναμίες του. Όπως και αυτό της επιλογής του 6^ου ξένου… Και όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα που και αυτή κάνει τη δική της οικονομική εξυγίανση και έχει ένα ροστέρ που αν το δεις συνολικά είναι να τραβάς τα μαλλιά σου που σε κέρδισε τόσο εύκολα.

ΜΕΤΡΗΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ

Θα μετρήσει τις δυνάμεις του λέγαμε στην Πυλαία… και αποτύχαμε παταγωδώς εντός και εκτός παρκέ. Η διαρκής έλλειψη σεβασμού από την διαιτησία, η διοικητική ανυπαρξία-απάθεια ακόμη και σε μια αυτονόητη διαμαρτυρία για αυτά που γινόντουσαν πάνω στο παρκέ και «τραγουδούσαν» στις κερκίδες ήταν το κερασάκι της τούρτας μιας άψυχης και απογοητευτικής εμφάνισης των παικτών του Γ.Καστρίτη για 30’.  Στο ίδιο έργο θεατές με τους «διθυράμβους» σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον μπασκετικό ΑΡΗ απλά για λίγο να κοπάζουν…

ΥΓ. Φυσικά και δεν περιμέναμε από τους διαιτητές να έχουν το ήθος και την ευθιξία να αντιδράσουν στον οχετό της κερκίδας. Κανείς άλλος δεν υπήρχε;

ΥΓ2. Αναμένοντας τον 6ο ξένο που θα κάνει τη διαφορά… για να είμαστε έτοιμοι στα κρίσιμα παιχνίδια όπου κρίνονται οι τίτλοι!

Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Με την συμμετοχή του Βασίλη Καββαδά να κρίνεται την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή o  ΑΡΗΣ μας ρίχνεται στην μάχη του πρωταθλήματος με στόχο να παρουσιαστεί εξίσου ανταγωνιστικός με την περσινή σεζόν αλλά και να τερματίσει σαφώς ψηλότερα. Αντίπαλος μας όπως και πέρσι ο Παναθηναϊκός με όλο τον κόσμο να ελπίζει σε ένα αντίστοιχο θαύμα στην εκκίνηση μιας σεζόν που αναμένεται αρκετά δύσκολη και αγχωτική.

Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Προς την θετική κατεύθυνση κινείται η ομάδα τις τελευταίες σεζόν με την μείωση των προβλημάτων να είναι αυτό που χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια. Ναι φέτος δεν θα απειλούμαστε με αφαίρεση βαθμών και η ομάδα έχει λύσει(για αρχή) τα μπαν και αυτά για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών είναι επιτυχία. Δεν παύει όμως να θεωρούνται αυτονόητα όπως ακριβώς αυτονόητη θεωρείται και η απόκτηση 6 ξένων και η παρουσία μιας ανταγωνιστικής ομάδος.  Οπότε καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι και βήμα βήμα να βλέπουμε που μας οδηγεί αυτή η κατάσταση. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο καθρέπτης κάθε ομάδος είναι το γήπεδο και όλες η επίπονη προσπάθεια εκτός γηπέδων έχει ως στόχο αυτό και όχι κάποιον «καθαρό» ισολογισμό.

ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ

Η εικόνα στο φιλικό με την Καρδίτσα στο Παλέ αλλά και αυτή στην Βουλγαρία για το Fiba Europe Cup δεν έπεισε κανέναν. Αντιθέτως την προσοχή μας τράβηξαν οι 3 ξένοι φόργουορντ που έμοιαζαν να κινούνται στα χαμένα. Ιδιαίτερα οι Γκούντγουίν και Σανόγκο δεν είχαν καν συμμετοχή στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδος και αυτό εφόσον συνεχιστεί θα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Για αυτό χωρίς πίεση κόντρα στο απόλυτο φαβορί που είναι ο Παναθηναϊκός το μεγάλο στοίχημα είναι ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός και να πείσει ότι αυτό που «διαφημίζεται» ότι φέτος είμαστε ποιοτικά ένα σκαλί επάνω έχει μια ρεαλιστική βάση …και δεν είναι απλά στο πλαίσιο της ωραιοποίησης οτιδήποτε έχει να κάνει με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Περιμένουμε να δούμε τον Νότε κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί και στα επίσημα παιχνίδια στο βαθμό που το έκανε στα φιλικά προετοιμασίας. Ενώ και ο Νετζήπογλου μπαίνει σε μια αγωνιστική σεζόν για τον ίδιο όπου τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του και πρέπει να δείξει το κάτι παραπάνω.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΒΑΔΑ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ

Ένας από τους παίκτες που δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση ως τώρα είναι ο Βασίλης Καββαδάς. Ο παίκτης έχει αντιληφθεί την ευκαιρία που του δίνεται φέτος και θυμίζοντας κάτι από τον Καββαδά που είχε κερδίσει το ενδιαφέρον(και τα υψηλά συμβόλαια) των ομάδων της πρωτεύουσας μοιάζει από την αρχή να είναι κομβικός για την ομάδα. Πόσο μάλλον σε ένα παιχνίδι όπου υπάρχει ο Παπαγιάννης από την άλλη πλευρά που κόντρα σε κοντούς και αδύναμους σέντερ συνήθως κάνει πάρτι. Αν ο ΑΡΗΣ λοιπόν καταφέρει να βρει λύσεις κάτω από το καλάθι τότε ίσως αυτή η πιεστική άμυνα(εφόσον μας την επιτρέψουν) με λίγη τύχη στα μακρινά σουτ ίσως να καταφέρουμε τον περσινό θρίαμβο. Διαφορετικά αν έχουν το εύκολο ριμπάουντ και σπάνε πλάκα μέσα στο ζωγραφιστό τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

ΜΕ ΤΗΝ ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Δύσκολη και αγχωτική αναμένεται να είναι και η φετινή χρονιά με την ομάδα να έχει στο ξεκίνημα της ένα πρόγραμμα Γολγοθά. Ωστόσο η πρεμιέρα πάντα κρύβει εκπλήξεις και όπως πέρσι έτσι και φέτος οι παίκτες μας με την ώθηση του κόσμου θα πρέπει να τα δώσουν όλα για τη νίκη. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει και να δούμε έναν ΑΡΗ πολύ καλύτερο από αυτόν που παρακολουθήσαμε στην Βουλγαριά. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ τρέλανε μας όπως πέρσι!

Με την στέψη του πρωταθλητή και την εκκρεμότητα της κατάκτησης της τιμητικής(ναι είναι) 3^ης θέσης ανάμεσα στην ομάδα-έκπληξη Λάρισα και το «μεγαθήριο» Προμηθέα το πρωτάθλημα έφθασε  σχεδόν… στο τέλος του. Ένα πρωτάθλημα το οποίο εδώ και κάμποσο καιρό το παρακολουθούμε απλά ως τηλεθεατές και όχι όπως κανονικά θα έπρεπε από την κερκίδα στο πλευρό του Αυτοκράτορα να διεκδικούμε το κάτι παραπάνω κάτι μέχρι την τελευταία στιγμή.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η χρονιά ήταν μια απόλυτη αποτυχία και δεν υπήρξαν χαρούμενες στιγμές αλλά δεν παύει η κατάληξη της και φέτος να μας αφήνει με ένα συναίσθημα λύπης και νοσταλγίας.

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΧΗΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΛΕΙΨΕΙ

Η τελική κατάταξη μας βρήκε στην 7^η θέση με την 5^η να χάθηκε στις λεπτομέρειες όπως και η προοπτική για κάτι ακόμη καλύτερο μέσα στις πλέιοφς όπως φάνηκε στη συνέχεια. Αυτό όμως που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο στη βαθμολογία είναι η προσπάθεια που έγινε φέτος σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός ομάδος. Δεν τα παράτησε η διοίκηση, δεν τα παράτησε το τεχνικό τιμ, δεν τα παράτησαν οι παίκτες και ο κόσμος που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος στο πλευρό τους. Και όλη αυτή η επιμονή εκφράστηκε με τον καλύτερο τρόπο με ένα σύνολο παικτών που «μάτωνε» πάνω στα παρκέ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως του αντιπάλου. Ναι μετά από κάμποσα χρόνια με κολλύρια και ηρεμιστικά φέτος δεν πόνεσαν τα μάτια μας παρά τις όποιες ανορθογραφίες. Δεν πηγαίναμε στο Παλέ σαν μαζοχιστές για να υποβάλλουμε τους εαυτούς μας σε ένα ακόμη μαρτύριο με μοναδικό κίνητρο την αγάπη μας για τον ΑΡΗ. Παρακολουθήσαμε μια ομάδα με όρεξη να παλέψει και να κερδίσει αλλά και την ικανότητα να το κάνει. Είδαμε παίκτες με αυταπάρνηση να ξεπερνούν συχνά τα στάνταρ τους, τα βιογραφικά και την «χρηματιστηριακή» τους αξία. Είδαμε ποιοτικούς παίκτες σαν τον Κέλι και τον Χάνλαν που τα προηγούμενα χρόνια έλειψαν από την ομάδα. Είδαμε νέους ορεξάτους παίκτες με φιλοδοξία και προοπτική σαν τον Κάουαν και τον Τζούστον. Είδαμε έναν Νετζήπογλου να μην κάθεται στις ταμπέλες του «ταλέντου» ή του «δικού μας παιδιού» αλλά να παλεύει για το κάτι παραπάνω και να ανταποκρίνεται σε εξαιρετικό βαθμό στο επίπεδο της ανδρικής ομάδος. Είδαμε ανά διαστήματα καλό μπάσκετ, με γρήγορο ρυθμό και ωραίες φάσεις. Όλα αυτά τα ζήσαμε, τα χαρήκαμε και δεν μας τα στερεί η τελική βαθμολογία. Σίγουρα η νίκη επί του Παναθηναϊκού αν και πολύ νωρίς ήταν η κορυφαία στιγμή της χρονιάς και μια απόδειξη ότι όταν παλεύεις και παίζεις χωρίς φόβο μπορείς να καταφέρεις πολλά.

MVP Ο ΚΟΟΥΤΣ ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Αν και υποστηρικτής της άποψης ότι οι παίκτες είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της όποιας επιτυχίας ή αποτυχίας φέτος το πολυτιμότερο συστατικό ήταν ο Γιάννης Καστρίτης. Κατάφερε με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της κατηγορίας, εν μέσω σημαντικών τραυματισμών, οικονομικής αστάθειας που άγγιζε άμεσα το αγωνιστικό, αδυναμία ουσιαστικών διορθωτικών κινήσεων όπως συμβαίνει κατά κόρον σε όλες τις ομάδες να μας παρουσιάσει ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο. Πήρε μέχρι και από παίκτες που δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να σταθούν στην κατηγορία σε μια ομάδα με απαιτητικό κοινό θετικά πράγματα και τους μπόλιασε με επιτυχία στο σύνολο. Δεν θα πούμε αυτά τα σαχλά που έχουμε ακούσει κατά καιρούς για άλλους που έχουν κάτσει στον πάγκο της ομάδος ότι πρόκειται για έναν προπονητή επιπέδου ευρωλίγκας εκ των κορυφαίων της Ευρώπης κτλ κτλ αλλά αναμφίβολα πρόκειται για έναν εργατικό προπονητή που μέσα από την σκληρή δουλειά(και όχι τις δημόσιες σχέσεις) κερδίζει με το σπαθί του βήμα βήμα «πόντους» στην άτυπη βαθμολογία των ελλήνων προπονητών. Μακάρι να συνεχίσει το έργο του, υπό καλύτερες συνθήκες ώστε να δούμε και το κάτι παραπάνω.

ΕΙΧΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΧΑΜΗΛΟ ΤΑΒΑΝΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Εκ των συνθηκών η φετινή προσπάθεια όπως και των προηγούμενων ετών ήταν δύσκολη. Η διοίκηση όπως αυτή έχει σχηματιστεί μέσα από τον Ερασιτέχνη είχε ένα βουνό από εμπόδια που έπρεπε να λύσει και έναν στόχο που δεν περιοριζόταν σε αγωνιστικούς στόχους. Τα «βαρίδια» των προηγούμενων ετών ήταν έτσι και αλλιώς ασήκωτα ενώ το φιάσκο με τα λεφτά του στοιχήματος όπως ήταν λογική επηρέασε σημαντικά και την δική μας ομάδα. Άργησε να έρθει ο Κέλι, επέστρεψαν κάποια μπαν μλοκάροντας την σκέψη για αλλαγές, παίκτες που  πίστευαν  ότι ήταν πάνω από την ομάδα, η αποχώρηση του Χάνλαν  και μια αδυναμία για να υποστηριχθεί το σύνολο του Γ.Καστρίτη επαρκώς  ήταν αυτά που δεν μπορούσαν να κρυφθούν κάτω από το χαλάκι. Αν τώρα στην κουβέντα βάλουμε και την απειλή της αφαίρεσης βαθμών ή την μη αδειοδότηση της ομάδος(ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος) σίγουρα το πρόσημο είναι αρνητικό. Το αν όμως η όποια κριτική προς τη συγκεκριμένη διοίκηση είναι άδικη θα φανεί στην επόμενη ημέρα του μπασκετικού ΑΡΗ. Πάντα με την ελπίδα ότι όλο αυτό το θετικό κλίμα της οικογένειας, των χρεών που μειώνονται, της διοίκησης που ενισχύεται και των καλύτερων ημερών που έρχονται όπως με κάθε ευκαιρία μας μεταφέρουν οι μπασκετικοί ρεπόρτερ του ΑΡΗ κάποια στιγμή να μπορεί να το αντιληφθεί και ο απλός φίλαθλος της ομάδος χωρίς να χρειάζεται κάποιον δημοσιογράφο να του τα εξηγεί…

ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΑΝ…

Στο φινάλε αυτό που μένει από το φετινό πρωτάθλημα είναι το αναπάντητο ερώτημα “που θα μπορούσε να είχε φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ αν οι συνθήκες ήταν ελαφρώς καλύτερες;”. Αν δεν είχαμε τους σημαντικούς τραυματισμούς των Σχίζα, Σιδηροηλία και Χάνλαν. Αν ο Κέλι ερχόταν από την αρχή των αγωνιστικών υποχρεώσεων και δεν τον ανάγκαζαν οι σημαντικοί προσωπικοί λόγοι να αποχωρήσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Αν μπορούσε η ομάδα να ενισχυθεί μέσα στη χρονιά με έναν έμπειρο ποιοτικό παίκτη. Αν ο Χάνλαν έμενε μέχρι το τέλος. Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι και μέσα Ιουνίου θα βλέπαμε ΑΡΗ. Παρόλα αυτά ο κόσμος ύστερα από χρόνια «ξαναζεστάθηκε» με τον μπασκετικό ΑΡΗ και διοικητικά φαίνεται να έγιναν κάποιες ποιοτικές προσθήκες με ουσιαστικό ρόλο και χρήμα. Μακάρι όπως συχνά πυκνά μας  καθησυχάζουν να υπάρχει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια και καλύτερες ημέρες. Σε αυτό το διαλυμένο πλέον Ελληνικό μπάσκετ δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι απλά κομπάρσος… όπως και δεν γίνεται να δικαιολογούμε διαρκώς την επί χρόνια απουσία μας από την Ευρώπη.

ΥΓ. Πολλά μπορούμε να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε γύρω από τα διοικητικά του μπασκετικού ΑΡΗ. Αυτούς όμως τους διαχρονικά χαμηλούς τόνους ακόμη και όταν απέναντι μας έχουμε ομάδες τύπου Περιστερίου, Προμηθέα, Λαυρίου και Κολοσσού ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω.

ΥΓ2. Δεν είναι μόνο να έχεις χρήματα… αλλά πρέπει να ξέρεις και πώς να τα αξιοποιήσεις με τον φετινό Παναθηναϊκό να είναι ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αποτυχημένης διαχείρισης σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ3. Μπράβο στη Λάρισα και στον Φώτη Τακιανό για την φετινή πορεία. Απέδειξαν και αυτοί όπως τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει Λαύριο, Κολοσσός, Περιστέρι και Προμηθέας ότι με λίγη σοβαρότητα μπορείς να πετύχεις πολλά.

ΥΓ4.  Αν στον ΑΡΗ ο Φώτης Τακιανός έκανε αυτή την πορεία κάποιοι θα απαιτούσαν να του στήσουμε άγαλμα στην είσοδο του Παλέ.

Ολοκληρώθηκε η σεζόν για τον μπασκετικό ΑΡΗ προσθέτοντας άλλη μια αναμενόμενη… βαριά ήττα από τον Παναθηναϊκό. Περισσότερο το μυαλό παρά η διάθεση έλειπε από την πλειοψηφία των παικτών σήμερα αλλά και τον Γ.Καστρίτη που και αυτός με το κοουτσάρισμα του έδειξε ότι το μυαλό όλων βρισκόταν ήδη στην επόμενη μέρα. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν άγγιξαν τον ηρωικό κόσμο που βρέθηκε και σήμερα στο Παλέ που πέρα από τον παλμό που είχε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα στο φινάλε πρόσφερε απλόχερα σε  όλη την ομάδα το ζεστό του χειροκρότημα.

ΕΔΕΙΞΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Ήθελαν οι παίκτες μας αλλά δεν μπορούσαν όπως φάνηκε στο παιχνίδι να παραμείνουν ανταγωνιστικοί. Με το που ξέφυγε ελαφρώς ο Παναθηναϊκός στο τέλος της Α’ περιόδου οι παίκτες μας παρέδωσαν σώμα και πνεύμα και έκαναν και σήμερα από αρκετά νωρίς το παιχνίδι μια τυπική διαδικασία. Νετζήπογλου και Λόκετ ήταν ίσως οι μοναδικοί διασωθέντες στον αγώνα μιας και έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο κάθε δευτερόλεπτο που ήταν πάνω στο παρκέ. Ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση προκάλεσαν και οι εμπνεύσεις του Καστρίτη με σχήματα και επιλογές άνευ λογικής που θύμιζαν περισσότερο φιλική αναμέτρηση σε κεκλεισμένων των θυρών αγώνα.

ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακουσθεί ότι η χρονιά ήταν πετυχημένη επειδή ο ΑΡΗΣ τερμάτισε 7^ος ύστερα από κάμποσα χρόνια. Ωστόσο αυτοί οι παίκτες υπό την καθοδήγηση του Γ.Καστρίτη κατάφεραν να αποφύγουν τα επικίνδυνα σενάρια σχετικά νωρίς μέσα από ένα ελκυστικό στυλ παιχνιδιού που μας είχε λείψει. Ελκυστικό μπάσκετ και ωραίες νίκες προσπερνώντας αλλεπάλληλους τραυματισμούς και σημαντικές αναπάντεχες απώλειες. Η αγωνιστικότητα και το πείσμα όλων των παικτών ανεξαιρέτως είναι αυτό που μας μένει και για αυτό η ομάδα χειροκροτήθηκε στο τέλος και ας υπάρχει η πίκρα από τον τρόπο που χάθηκε η 5^η θέση.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ

Τίτλοι τέλους έπεσαν σήμερα στο Παλέ με μια κακή εμφάνιση που δεν ταίριαζε στον φετινό ΑΡΗ. Κάτι όμως που δεν εμπόδισε τον κόσμο να αναγνωρίσει την όλη αξιόλογη προσπάθεια από την αρχή της χρονιάς και στο τέλος αποθέωσε τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του.  Ένα μπράβο αξίζει και στη διοίκηση που κατάφερε να κρατήσει την ομάδα όρθια σε μια πολύ δύσκολη σεζόν από πολλές απόψεις. Μακάρι αυτό που είδαμε φέτος να αποτελέσει ένα σκαλοπάτι για καλύτερες ημέρες και έναν ΑΡΗ που θα μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτές οι τελευταίες μαύρες χρονιές ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.

ΥΓ. Για τη διαιτησία σωτηρία δεν υπάρχει! Ακόμη και τα νέα φυντάνια παλεύουν να γίνουν πρωταγωνιστές… για μια θέση στον «πράσινο ήλιο».

Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για να παλέψει κατέβηκε ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας βαριά ήττα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη άφησαν την καλή άμυνα στη Θεσσαλονίκη την ίδια στιγμή που στην επίθεση ήταν ανεξήγητα βιαστικός και τσαπατσούλης.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΤΟΥ

Τι Παναθηναϊκός τι Ιωνικός… το ένα και το αυτό. Σαν να μην γνώριζε κανείς στην ομάδα ότι αντίπαλος μας ήταν ο Παναθηναϊκός  ο ΑΡΗΣ έδειξε μια εικόνα χωρίς λογική. Δυνατή άμυνα δεν είδαμε ποτέ, όπως και κοντρολ μπάσκετ σε ένα από τα παιχνίδια που για να μην διασυρθείς πρέπει να παίξεις και με τον χρόνο. Χρόνος που αν τον εξαντλούσες αποκλείεται να πετύχαινες να χάνεις με 20 πόντους μέσα σε 180’’. Και αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τα φθηνά λάθη στις αλλαγές ή στο κατέβασμα της μπάλας τότε το -30 φαντάζει φυσιολογικό. Συνολική η απογοήτευση  από τον πάγκο μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε.

ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ

Δεν πρόκειται να μηδενίσουμε την όλη φετινή προσπάθεια για έναν ακόμη διασυρμό από τον Παναθηναϊκό. Ευελπιστούμε πάντως την Τρίτη στο Παλέ να δούμε για ακόμη μια φορά τον ΑΡΗ που απολαμβάναμε και γουστάραμε όλη τη χρονιά ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος.

Μέσα από τα χέρια του έχασε τη νίκη ο ΑΡΗΣ μας χάρη σε 2 φθηνά λάθη στο φινάλε της αναμέτρησης στην Πάτρα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη τα έδωσαν όλα, έφθασαν μια ανάσα από μια σημαντική νίκη που θα μας οδηγούσε στην 5^η θέση και κατά συνέπεια στην Ευρώπη αλλά εκεί δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Με τους Κάουαν και Τζούστον σε εξαιρετική ημέρα ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος για τη νίκη  με τους Πατρινούς όμως απελευθερωμένους από το «πρέπει» της νίκης να διατηρούν διαρκώς ένα ισχνό προβάδισμα προσπαθώντας με κάθε ευκαιρία να ξεφύγουν.  2 φορές  προσπάθησαν να χτίσουν μια διαφορά ασφαλείας και τις 2 φορές ο ΑΡΗΣ είχε την απάντηση του. Μάλιστα τη δεύτερη φορά καταφέραμε να προσπεράσουμε και να έχουμε τον πρώτο λόγο για τη νίκη.

ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΑΠΕΙΡΙΑ

99 στα 100 παιχνίδια που κρίνονται στον πόντο συνήθως κερδίζονται από την περιφέρεια και τα γκαρντ. Όταν λοιπόν έχεις  ελάχιστους γκαρντ ποσοτικά και μόλις έναν αξιόλογο γκαρντ που αναγκαστικά δεν του δίνεις ανάσες λογικό  είναι  στα κρίσιμα η μπάλα να γίνεται βαριά και η σκέψη να θολώνει. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ στις τελευταίες 2 κατοχές κυκλοφόρησε περισσότερο την μπάλα από όσο έπρεπε κάνοντας 2 ανόητα λάθη που μπορούσε εύκολα να τα αποφύγει αν απλά κρατούσε την μπάλα και περνούσε  το κέντρο στην πρώτη περίπτωση αλλά και αν είχε την καθαρή σκέψη να δώσει  την πάσα στον Κάουαν στην τελευταία επίθεση. Ότι έγινε έγινε και σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνεται η προσπάθεια όλης της χρονιάς. Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα τόνισε ο Καστρίτης, αυτή η ομάδα μόνη της δημιούργησε νέους στόχους όπως η κατάληψη της 5^ης θέσης που στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν έμοιαζε με ανέκδοτο.

Η ΑΡΧΗ ΕΓΙΝΕ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

2 λάθη στο τέλος ήταν αρκετά ώστε να πετάξει ο ΑΡΗΣ την νίκη και μαζί την 5^η θέση με ότι αυτό συνεπάγεται. Ωστόσο με δεδομένες τις  αντίξοες συνθήκες της χρονιάς μόνο ικανοποίηση και υπερηφάνεια νιώθουμε για αυτό το αξιόμαχο σύνολο που ποτέ δεν τα παράτησε. Συγχαρητήρια στη διοίκηση, το τεχνικό τιμ και τους παίκτες για την φετινή προσπάθεια. Μακάρι αυτό που είδαμε φέτος να ήταν απλά η αρχή.

ΥΓ. Πραγματικά είναι απορίας άξιο να κατανοήσουμε το τι έχουν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες του Ελληνικού πρωταθλήματος. Σε μια αγωνιστική όπου κρίνεται ο υποβιβασμός και μερικές κομβικές θέσεις στα πλέιοφς ο ΕΣΑΚΕ σφυρίζει αδιάφορα και δεν ορίζει όλους τους αγώνες την ίδια ώρα. Και μετά απορούν με τον κόσμο που δεν ασχολείται...

Με το πόδι πατημένο στο γκάζι ο ΑΡΗΣ μας πρόσφερε άλλο ένα ευχάριστο απόγευμα κερδίζοντας τη φιλόδοξη Λάρισα χωρίς να αγχωθεί σε κανένα σημείο του αγώνα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με τη γνωστή τους μαχητικότητα δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Αρνητικοί πρωταγωνιστές οι 3 διαιτητές που ακόμη και όταν όλα είχαν έκαναν ότι μπορούσαν για να εκνευρίσουν τον κόσμο.

ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ

Πονοκέφαλος έχει καταντήσει ο ΑΡΗΣ για τους αντιπάλους με την επιθετική του άμυνα να βελτιώνεται διαρκώς και να καταστρέφει με συνοπτικές διαδικασίες κάθε επιθετικό πλάνο. Αν εξαιρέσεις τα συνηθισμένα ανόητα φάουλ στο ξεκίνημα του αγώνα κοντά στο κέντρο η ομάδα έδειξε απίστευτη προσήλωση στην άμυνα και κατάφερε να διαχειριστεί εξαιρετικά το πρόβλημα με τα φάουλ που στα πρώτα λεπτά έκανε την εμφάνιση του. Ακόμη και η αδυναμία κάτω από το καλάθι που υπήρχε στο πρώτο δεκάλεπτο όσο κυλούσαν τα λεπτά διορθωνόταν.

ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Αν εξαιρέσεις κάποιους αιφνιδιασμούς και τα τρίποντα στην επίθεση υπήρχαν αρκετά νεκρά διαστήματα και ιδιαίτερα απέναντι σε οργανωμένη άμυνα δεν υπήρχαν λύσεις. Όταν όμως στο άλλο μισό δεν «περνούσε» τίποτα οι παίκτες κατάφερναν τελικά να βρίσκουν και λύσεις στην επίθεση ακόμη και μέσα στο καλάθι. Χαρακτηριστική η 3^η περίοδο που αν και δυσκολευόμασταν πολύ στην επίθεση τελικά καταφέραμε να διατηρήσουμε το προβάδισμα κυρίως λόγω της «ατσαλένιας» άμυνας.

ΕΦΥΓΕ Ο ΧΑΝΛΑΝ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η αποχώρηση του Χάνλαν ήταν μια σημαντική απώλεια για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Ωστόσο αυτή η νέα κατάσταση σε συνδυασμό με την αποφυγή οποιουδήποτε αρνητικού σεναρίου για την τελική κατάταξη έδωσε την ευκαιρία σχεδόν σε όλους τους παίκτες να παίξουν πιο ελεύθερα στην επίθεση. Δεν είναι σύμπτωση ότι ο ΑΡΗΣ έχει βρει κάμποσους πρωταγωνιστές στην επίθεση από την ημέρα που έφυγε. Ακόμη και όταν ο Κέλι αγκομαχά… υπάρχουν λύσεις. Σήμερα ήταν ο Κάουαν με τον Τζούστον, τις προάλλες ο Λόκετ με τον Πουλιανίτη και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Μέχρι και ο Σχίζας έχει καταφέρει στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά την επιστροφή του να δείξει ότι αυτοί που επέμεναν ότι μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τον φετινό ΑΡΗ είχαν δίκιο.  Μέχρι και ο Κέλι έχει επηρεαστεί από αυτό το κλίμα και αφήνει χώρο στους συμπαίκτες του σε αντίθεση με την παρουσία προτού φύγει για Αμερική.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Συμμετοχή ύστερα από κάμποσα χρόνια στα πλέιοφς, 5^η – 6^η θέση με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ  κτλ κτλ. Ανούσιες λεπτομέρειες που σε άλλες χρονιές θα γινόντουσαν σημαία για να πείσουν τον κόσμο ότι κάτι καλό γίνεται… αλλά φέτος είναι περιττό μιας και αυτός ο ΑΡΗΣ του Γ.Καστρίτη και των μαχητικών παικτών δεν χρειάζεται ούτε υπότιτλους ούτε επεξηγήσεις. Και μόνο που έχει καταφέρει ύστερα από χρόνια να μας  προσφέρει  απλόχερα όμορφες μπασκετικές στιγμές και χαμόγελα με τόσο εμφατικό και γουστόζικο τρόπο όπως έκανε σήμερα, είναι αρκετό!  Σημαντική νίκη που αναμένεται να παρατείνει ευχάριστα τη διάρκεια του φετινού πρωταθλήματος. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Πολύς ζήλος από την διαιτητική τριάδα για να πέσει στο τέλος η διαφορά κάτω από τους 10 πόντους σε ένα παιχνίδι όπου και η νίκη και η διαφορά πόντων είχε κριθεί πολύ πριν τα τελευταία δευτερόλεπτα.  Το χάσαμε το στοιχηματάκι;

ΥΓ2. Τι έγινε βρε Φώτη; Κατάλαβες ότι η πόρτα είναι για τα καλά κλειστή(παρά το σπρώξιμο) και είπες να αφήσεις τις "καλές σχέσεις" στην άκρη;