Την απάντηση που έπρεπε πήραν οι συμπολίτες μας πάνω στο παρκέ από έναν οριακά βελτιωμένο ΑΡΗ αλλά πολύ παθιασμένο! Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έβγαλαν περίσσια ενέργεια σε αρκετά σημεία του αγώνα καταφέρνοντας τελικά να γυρίσουν το παιχνίδι και να φθάσουν στη νίκη. Κορυφαίος ο «φευγάτος» Ντεκόζι που έδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Σημαντική βοήθεια και από τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη στο σημείο που όλα έδειχναν χαμένα.

Το ονειρικό ξεκίνημα της ομάδος μας γρήγορα έδωσε τη θέση του στην αναμενόμενη ως ένα βαθμό προβληματική εικόνα μας. Το +14 πήγε περίπατο και ο Ηρακλής στήνοντας το δικό του πάρτι κυρίως στην 3^η περίοδο κατάφερε να φθάσει και στο  +12. Όλα αυτά όμως μέχρι που το τυχαίο ανακάτεμα της τράπουλας από τον Σάββα Καμπερίδη έπιασε τόπο και στο πρόσωπο των Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη βρήκε τους παίκτες που θα κάνουν σχεδόν όλες τις δουλειές και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Παρέα με τον πολύ καλό σήμερα Ντεκοζί, ο ΑΡΗΣ προσπέρασε και κλείδωσε μια σημαντική νίκη προσγειώνοντας τους υπερόπτες(για κάποιο ανεξήγητο λόγο) αντιπάλους στην σκληρή και γνώριμη για αυτούς πραγματικότητα!

Ελάχιστη η βελτίωση της ομάδος σε επίπεδα τακτικής μιας και δεν είδαμε να βγαίνει κάποιο play ή να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στο παιχνίδι. Μάλιστα το come back όπως και στο Μεσολόγγι ήρθε μέσα από έναν άναρχο τρόπο παιχνιδιού. Η τεράστια όμως διαφορά σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα 2 επίσημα παιχνίδια ήταν στην πνευματική ετοιμότητα και μαχητικότητα που έδειξαν όλοι οι παίκτες. Ακόμη και αυτοί που δεν βλεπόντουσαν σήμερα όπως οι Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ. Ο ΑΡΗΣ έχει και ποιότητα και μπόλικη ενέργεια που μπορεί να βγάλει μέσα στο γήπεδο παρά τους «περιορισμούς» του ρόστερ. Φυσικά αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να το αναγνωρίσει ο κουμανταδόρος της ομάδος που και σήμερα έδειξε πέρα από αργά αντανακλαστικά… απελπιστικά χαμένος στα πλάνα του. Ξέχασε τους Ντεκόζι, Κουζέλογλου και Χαριτόπουλο που είχαν καταλυτική παρουσία στο πρώτο μέρος στον πάγκο, ανέχτηκε υπερβολικά τον κάκιστο Ντραγκίσεβιτς και επέμεινε αδικαιολόγητα(με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις) στην άμυνα ζώνης στο 3^ο δεκάλεπτο την στιγμή που ο αντίπαλος είχε στήσει το δικό του πάρτι έξω από τα 6.75. Ευτυχώς όμως ο αφηνιασμένος Ντεκόζι μαζί με την ελληνική τριπλέτα Κουζέλογλου, Σλαφτσάκη και Φλιώνη έσωσαν την παρτίδα.

Σπουδαία νίκη η σημερινή απέναντι στον κατακαημένο Ηρακλή που έπεσε απότομα από το καλάμι που είχε καβαλήσει! Η ομάδα έβγαλε αντίδραση και έδειξε χαρακτήρα όταν η μπάλα έκαιγε. Κέρδος πέρα από τους 2 βαθμούς η παρουσία των Ντεκόζι και Κουζέλογλου που πείθουν ότι πρέπει να έχουν πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Προβληματισμός για τα «δυνατά όπλα» της ομάδος που ούτε σήμερα ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Κρατάμε την νίκη και την μαχητικότητα που έδειξε η ομάδα και συνεχίζουμε!

ΥΓ.  Ο Ντεκόζι που ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της επιστροφής ελέω Καμπερίδη τελικά κρατάει τον προπονητή μας στην θέση του. Αν κόβει το μάτι σου στις επιλογές παικτών…

ΥΓ2. Ο Ηρακλής στη Λάρισα θα μας κέρδιζε να υποθέσω;

ΥΓ3. Αν το μπασκετικό θαύμα του Γηραιού(σύμφωνα με τα λεγόμενα των συμπολιτών μας) έχασε από την «δεύτερη πεντάδα» του ΑΡΗ μας τότε μόνο αισιόδοξοι θα πρέπει να είμαστε.

ΥΓ4. Χειρότερη της τραγικής ποιότητας των παικτών που αγωνίζονται πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα, η Ελληνική διαιτησία που καταφέρνει με περίσσια ευκολία να εκνευρίσει και τις 2 ομάδες.

ΥΓ5. Πόσο μας έλειψες ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Από χίλια κύματα πέρασε ο αγώνας κόντρα στον  Ηρακλή  με το τζάμπολ τελικά να ορίζεται για το απόγευμα της Τρίτης(17.00). Οι 2 ομάδες εισέπραξαν εντελώς διαφορετικά αυτές τις αναβολές με τον ΑΡΗ μας να προσπαθεί να αξιοποιήσει τον χρόνο που του δόθηκε και τον Ηρακλή από την άλλη πλευρά να πείθει άπαντες ότι έχει καβαλήσει το καλάμι μόνο και μόνο επειδή ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε τραγική κατάσταση…  Τραγική κατάσταση που φέτος ευελπιστούμε να μην ζήσουμε τόσο έντονα και να δούμε από αυτό κιόλας το παιχνίδι τον  Σάββα  Καμπερίδη  και  τους παίκτες του να δίνουν απαντήσεις πάνω στο παρκέ!

Αγωνιστική απραξία ή μίνι προετοιμασία; Όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας… όταν όμως μετά τις πρώτες σφαλιάρες από Ιωνικό και Μεσολόγγι η δικαιολογία σου είναι η έλλειψη χρόνου και το επίπεδο ετοιμότητας τότε μόνο ως προετοιμασία μπορείς να το δεις. Προετοιμασία ώστε απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως είναι ο Ηρακλής να δείξεις ότι έχεις πλάνο, διάθεση και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να φθάσεις στη νίκη. Οι συμπολίτες μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα που μπορεί να κοιτάξει τον ΑΡΗ με υπεροψία και να θεωρήσει τη νίκη δεδομένη πριν καν το τζάμπολ.  Αν ο Καμπερίδης στην τελευταία του πιθανόν ευκαιρία φανεί ότι έχει πείσει τους παίκτες του να παλέψουν, έχει μοιράσει τους ρόλους σωστά και έχει περάσει μια αγωνιστική φιλοσοφία τότε η νίκη θα έρθει. Το μπάχαλο όμως που παρακολουθήσαμε απέναντι σε Ιωνικό και Μεσολόγγι δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Η ομάδα μας έχει την ποιότητα για να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια αυτού του επιπέδου. Αρκεί ο καθένας από την πλευρά του να αποδειχθεί επαγγελματίας στο ρόλο του. Από τον προπονητή στην άκρη του πάγκου μέχρι τον τελευταίο παίκτη που θα κληθεί να αγωνισθεί.

Πάνω στο παρκέ θα πρέπει να τιμωρηθεί η αλαζονεία του Ηρακλή που πάνω στο τρέμουλο του για να προλάβει τον ΑΡΗ σε κακή κατάσταση αγνόησε πανδημίες, lockdown και στοιχειώδεις προϋποθέσεις  για την διεξαγωγή του παιχνιδιού.  Έτσι είναι όταν συνηθίζεις μακριά από τις μεγάλες κατηγορίες… Και δυστυχώς έτσι είναι όταν συνηθίζεις και βολεύεσαι να πετυχαίνεις τον ΑΡΗ στα δύσκολα. Η απάντηση πρέπει να δοθεί  από τον προπονητή και τους παίκτες μας! Κλείσε τους το στόμα ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Την στιγμή που η αντικατάσταση του Καμπερίδη παρουσιαζόταν ως δεδομένη τελικά του δόθηκε απλόχερα ακόμη μια ευκαιρία να πείσει ότι γίνεται δουλειά. Του δόθηκε χρόνος που θα μπορούσε να είχε δοθεί στον νέο προπονητή(όπως αποφάσισαν οι «ειδικοί») και όλο αυτό το χρονικό διάστημα να γινόταν μια προετοιμασία με άλλον αέρα και άλλη φιλοσοφία. Πολύ λογική σκέψη για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών…

ΥΓ2. Για λύπηση ο γηραιός και ο κόσμος του που πλέον έχουν φθάσει στο σημείο να πανηγυρίζουν έβδομες θέσεις, ευρωπαϊκές συμμετοχές στο τίποτα και «μονόφθαλμες» νίκες επί «τυφλών» αντιπάλων. Προφανώς και το  γνωστό «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή» είναι άγνωστο για τους συμπολίτες μας.

Θα αργήσουν να ανάψουν τα φώτα για την ομάδα όπως φάνηκε σε αυτό το πρώτο τζάμπολ της basket league. Ο ΑΡΗΣ μετά τον Ιωνικό κατάφερε να χάσει και από το αδύναμο Μεσολόγγι που πανηγύρισε την ιστορική πρώτη του νίκη στην «μεγάλη» κατηγορία. Το ότι κρίθηκε το παιχνίδι με buzzer beater στην απέλπιδα προσπάθεια μας να φέρουμε τα πάνω κάτω δεν μετριάζει την απογοητευτική εικόνα της ομάδος.

Με την ομάδα να βρίσκει λύσεις και στην 2 πλευρές του γηπέδου ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι και το μόνο που είχε να αντιμετωπίσει ήταν η εχθρική διαιτησία στο σημείο που κατάφερε να φθάσει στο +10.  Ωστόσο από εκείνο το σημείο περίπου στο 16’ της αναμέτρησης άρχισαν να ξεδιπλώνονται όλα τα προβλήματα του φετινού ΑΡΗ. Από την έλλειψη ηγέτη μέσα στο γήπεδο μέχρι και τον ηγέτη στην άκρη του πάγκου. Με το που ανέβασε την πίεση του στην άμυνα το Μεσολόγγι υπό την ανοχή των διαιτητών η ομάδα έχασε την συγκέντρωση της. Η αντίδραση από τον Καμπερίδη που απλά δοκίμαζε σχήματα χωρίς  λογική δεν ήρθε ποτέ και η ήττα άρχισε να διαφαίνεται ολοένα και πιο έντονα καθώς κυλούσε ο χρόνο στο δεύτερο ημίχρονο. Το ότι ξαφνικά ο Φλιώνης αποφάσισε να βγάλει ενέργεια στο παιχνίδι του και να πάρει επιτέλους πρωτοβουλίες με απόλυτη επιτυχία απλά μας έκανε προς στιγμή να πιστέψουμε σε θαύματα μέχρι ο Γριν να γράψει με τη λήξη του χρόνου το τελικό 73-70.

Δεν υπάρχει λόγος να αναλωθούμε μοιράζοντας τις ευθύνες ατομικά μιας και το σημερινό φιάσκο ήταν αποτέλεσμα συνολικής «προσπάθειας». Από τους παίκτες  και τον προπονητή μέχρι και αυτούς που αποφάσισαν να συνθέσουν αυτό το περίεργο πάζλ. Αν δεν μπορούν να αντιληφθούν οι έχοντες την τύχη του συλλόγου μας στα χέρια τους  το τι σημαίνει ότι  ότι η ομάδα πρόλαβε και έχασε από τις 2 πιο αδύναμες ομάδες της κατηγορίας, τότε είναι απορίας άξιο το πώς θα σωθεί η φετινή "κεκλεισμένων των θυρών" σεζόν. Για τους υπόλοιπους που καταλαβαίνουν, κουράγιο και χάπια…

ΥΓ. Ποιος Μπράουν και πράσινα άλογα… ας είναι καλά τα γραφεία των φίλων μάνατζερ και οι παίκτες με τα σπίτια στη Θεσσαλονίκη που δεν χρειάζεται να τους πληρώνουμε ενοίκιο!

ΥΓ2. Ήρθε ο Λίτλ στη θέση του Ντεκοζί που ήθελες να διώξεις και τελικά του έδωσες του φευγάτου  και περισσότερο χρόνο! Αυτό είναι καθαρή σκέψη και πλάνο.

ΥΓ3. Το σχήμα που έχτισε το +10 αλλά και αυτό που ξαναέβαλε την ομάδα μπροστά  για ανεξήγητους λόγους ξεχάστηκε σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο… κερασάκι στην τούρτα ο Σλαφτσάκης στο 5!

ΥΓ4. Για να πείσεις τους παίκτες  σου να παίξουν με δύναμη στα όρια του ξύλου όπως έκαναν οι Έλληνες  του Μεσολογγίου πρέπει να έχεις και έναν προπονητή που να μπορεί να το κάνει.

ΥΓ5. Και όμως σε αυτόν τον ΑΡΗ που χάνει από κάθε χωριό της Ελλάδος, παίκτης Σιδηροηλίας σύμφωνα με τους ειδικούς δεν χωράει!

ΥΓ6. Ευτυχώς που ο Πανιώνιος πρόλαβε και αποσύρθηκε και δεν θα τον αντιμετωπίσουμε.

ΥΓ7. Παλιοχαρακτήρα Αγραβάνη…

ΥΓ8. Ο πιο ήσυχος πάγκος της basket league με διαφορά. Και για ποιον λόγο να σκίζονται; Έτσι και αλλιώς ο στόχος επετεύχθη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο βιογραφικό τους.

Επιτέλους τζάμπολ για την Basket League με τον ΑΡΗ μας να αντιμετωπίζει στην πρεμιέρα το Μεσολλόγι. Ένα παιχνίδι όπου σε μεγάλο βαθμό θα δείξει και το πως θα πορευθεί η ομάδα στη νέα σεζόν μιας και απέναντι μας  θα έχουμε μια εκ των πιο αδύναμων αντιπάλων. Κάτι που σημαίνει ότι η νίκη είναι μονόδρομος αν δεν θέλουμε από το ξεκίνημα να θέσουμε τους εαυτούς μας στο γκρουπ της ουράς.

Μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να αργοπεθαίνει με όλα τα τραγελαφικά που γίνονται αλλά αυτές οι αναβολές της πρεμιέρας ήταν δώρο για τον ΑΡΗ μας. Το επίπεδο ετοιμότητας όπως φάνηκε απέναντι στον Ιωνικό για το κύπελλο ήταν τραγικό… ενώ στη συνέχεια υπήρξε ο τραυματισμός του Σούλερ και ο ερχομός του Λίτλ. Οπότε αυτές οι επιπλέον 7 ημέρες προπόνησης που προστέθηκαν στην ήδη καθυστερημένη πρεμιέρα αποτέλεσαν μια βοήθεια στο έργο του προπονητή. Πέρα από το τακτικό κομμάτι που πάντα θέλει τον χρόνο του είδαμε και μερικούς από τους παίκτες να είναι σε κακή φυσική κατάσταση. Φυσικά και σε 1-2 εβδομάδες δεν γίνονται θαύματα αλλά η βελτίωση σε έναν αθλητή που είχε σταματήσει τις προπονήσεις είναι εμφανής. Κάπως έτσι και οι δικαιολογίες στερεύουν και όλοι όσοι επιλέχθηκαν φέτος σε αυτή την δύσκολη χρονιά θα πρέπει να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στον ΑΡΗ. Και αυτό θα πρέπει να γίνει με μια καλή εμφάνιση και νίκη απέναντι στον νεοφώτιστο της κατηγορίας που έχει κινηθεί στα «ρηχά» στις μεταγραφικές κινήσεις .  Το ρόστερ μας σίγουρα έχει χτυπητές αδυναμίες αλλά σε αυτή την basket league μπορεί να σταθεί άνετα.

Με το παιχνίδι του κυπέλλου  και την κακή εμφάνιση της ομάδος μας να ανήκει στο παρελθόν, ο Σ.Καμπερίδης και οι παίκτες του με τις αναβολές της πρεμιέρας σύμμαχο θα παλέψουν για το πρώτο ροζ φύλλο της χρονιάς! Η νίκη σε αυτό το παιχνίδι μπορεί να διώξει τους φόβους των προηγούμενων ετών και για αυτό πρέπει να έρθει πάση θυσία! Άντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να αρχίσουμε με το δεξί!

ΥΓ. Πολλές οι αντιδράσεις για την πρόσληψη Ελληνιάδη για προφανείς λόγους που οποιοσδήποτε ασχολείται με το μπάσκετ καταλαβαίνει απόλυτα. Όποιος όμως παρακολούθησε το παιχνίδι με τον  Ιωνικό θα τον έπιασε θλίψη με την «κηδεία» που υπήρχε στον πάγκο μας σε σχέση με την «κερκίδα» στον πάγκο του Ιωνικού. Τώρα γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια επιλέγονται «άνευροι» άνθρωποι να πλαισιώνουν την ομάδα και παραδοσιακά οι διοικήσεις αποφεύγουν τους βετεράνους του ΑΡΗ (τόσο από τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας όσο και αυτούς που ακολούθησαν μέχρι προ 15ετίας) είναι κάτι που θα πρέπει να ερωτηθούν οι έχοντες την τύχη του συλλόγου μας στα χέρια τους. Πονάμε με αυτές τις καταστάσεις οπότε ας μην παίζουν με τα νεύρα μας τα αρδάκια που ποτέ δεν τολμάνε να ρωτήσουν αυτά τα γιατί …και τώρα έπεσαν από τα σύννεφα!

Ο «κύβος ερρίφθη» από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ με αφορμή τα τηλεοπτικά και όσο και αν το παρεάκι του ΕΣΑΚΕ των μικρών που ψήλωσαν, οι πληρωμένες πένες και οι τυφλωμένοι από τα οπαδικά τους αισθήματα προσπαθούν να διαβάλλουν αυτή την κίνηση, η κοινή γνώμη και η απλή λογική ξεκάθαρα αναγνωρίζει το δίκαιο μας. Το να σε «καπελώνει» ο Χ Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός την εποχή που είναι στο απόγειο τους και εσύ στα τάρταρα ως ένα σημείο είναι κατανοητό αλλά το να το επιχειρεί το κάθε Περιστέρι και Προμηθέας ξεπερνάει κατά πολύ την όποια λογική αλλά και όποια σκέψη για "πρόοδο" του αθλήματος.

Με αυτό το σκεπτικό πιθανόν και η διοίκηση της ΚΑΕ ύστερα από χρόνια σιωπής και συγκαταβατικότητας στα όρια του ύποπτου αποφάσισε να ορθώσει το ανάστημα της. Ένα ανάστημα που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο πάνω στα παρκέ τα τελευταία χρόνια αλλά ούτε και στην «δικαίωση» του αιτήματος μας, με τις τηλεθεάσεις να μπαίνουν στην διαδικασία κατανομής του ποσού του τηλεοπτικού συμβολαίου της κεντρικής διαχείρισης. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ οφείλει απέναντι στην ιστορία του και τον κόσμου του να διεκδικεί το δίκιο του και το δίκαιο γενικότερα. Αν δεν διαμαρτυρηθεί ο ΑΡΗΣ τότε ποιός; Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός που κατέστρεψαν το άθλημα; Οι ομάδες φωτοβολίδες ή ανσασέρ που ζουν το όνειρο τους ακόμη και αν αυτό εξελίσσεται πάνω σε στάχτες και πτώματα; Ή μήπως οι ομάδες ΑΦΜ των μάνατζερ και των στοιχηματζήδων ή ακόμη χειρότερα αυτές που ψηφίζουν κόντρα στα συμφέροντα τους;  Ιερή υποχρέωση του ΑΡΗ μας είναι να παλέψει για αυτό το άθλημα που αυτός το γνώρισε σε όλη την Ελλάδα και αποτέλεσε την αφορμή για διεθνείς τίτλους και ανεπανάληπτες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας. Υπερηφάνεια που ξεπέρασε τα συλλογικά χρώματα και τα στενά όρια του αθλητισμού και γαλούχησε ολόκληρες γενιές. Όπως τότε έτσι και στο μέλλον ο ΑΡΗΣ μπορεί και πρέπει να αναστήσει το μπασκετάκι όπως το κατάντησαν… μέχρι τότε όμως οφείλουμε να παλέψουμε για να σταθούμε στα πόδια μας. Όσο δύσκολος και ανηφορικός είναι αυτός ο δρόμος, δεν παύει να είναι μονόδρομος όταν λέγεσαι  ΑΡΗΣ!

Τα 25.000€(περίπου) που κέρδισε ο ΑΡΗΣ στο τηλεοπτικό πέρα από την σημαντική βοήθεια που είναι για την ΚΑΕ αποτελούν και μια συμβολική νίκη απέναντι στους «11» του ΕΣΑΚΕ που αποφάσισαν να θέσουν τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού στο περιθώριο. Εκεί που ο ΑΡΗΣ όρθωσε το ανάστημα του ύστερα από δεκαετίες. Και αν αυτή η μικρή νίκη πάρθηκε σε αυτούς χαλεπούς καιρούς όπου ο Αυτοκράτορας παλεύει να σταθεί στα πόδια του… τότε καλά κάνουν αυτοί που τρέμουν και βάζουν εμπόδια στην αναγέννηση του!

ΥΓ. Για αυτούς που μπερδεύουν την σκέψη του ΑΡΗ για το ARIS TV με την "επανάσταση" του μπάογκ ΤιΒι που γρήγορα μας άφησε... ας βάλουν κάτω τα νούμερα να δουν ότι ο συμπολίτης επιδίωκε να κερδίσει τα 8.000.000€ που ήθελε νταβατζιλίκι από την NOVA ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ως στόχο να ξεπεράσει με συνδρομές και χορηγούς το νταβατζιλίκι των 175.000€ των "11" του ΕΣΑΚΕ. Απλά μαθηματικά και λογική για να καταλάβετε την διαφορά. 

ΥΓ2. Τι ανάσταση του μπάσκετ να περιμένεις όταν ομάδες όπως ο μπαογκ και ο Ηρακλής δέχονται να μπουν στο ίδιο τσουβάλι με γειτονιές και χωριά των 100 φιλάθλων(συγγενών) και ψηφίζουν κόντρα στα συμφέροντα τους...

ΥΓ3. Εκείνο το πανό "Ένα Έθνος μια Ομάδα" δεν ήταν κρεμασμένο μόνο στο Παλέ στις χρυσές εποχές αλλά και στις καρδιές όλων των Ελλήνων ...εκτός από κάποιων λίγων κομπλεξικών σαν και αυτών που αποφάσισαν την αντίδραση του ΑΡΗ για το δίκαιο αίτημα του να την αντιμετωπίσουν με χλευασμό και ειρωνία.

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!

Τίτλοι τέλους μπήκαν στη σεζόν 2019-20 για τον μπασκετικό ΑΡΗ με τρόπο άκομψο αλλά δίκαιο μιας και οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα αποτελούσε μια κατάφορη αδικία.  Ο ΑΡΗΣ έδειχνε σε σαφώς καλύτερη αγωνιστική κατάσταση σε σχέση με τους ανταγωνιστές του και σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθούσε έδειχνε να κρατάει την τύχη στα χέρια του.  Ακόμη και για τον εξίσου δύσμοιρο συμπολίτη θα ήταν μια άδικη απόφαση μιας και μαθηματικές ελπίδες υπήρχαν. Ωστόσο άλλο να σου μένει η ρετσινιά γιατί έτυχε όταν διεκόπη το πρωτάθλημα να είσαι στη ζώνη του υποβιβασμού και άλλο το θαύμα της παραμονής που έψαχνες να παρουσιάζεται με τη μορφή μιας παγκόσμιας πανδημίας. Η ομάδα έστω και έτσι απέφυγε το χειρότερο σενάριο. Ένα σενάριο αδιανόητο, ακατάληπτο και ανέφικτο για όσους έχουν προλάβει την χρυσή εποχή του μπασκετικού ΑΡΗ αλλά με την παρουσία μας τα τελευταία χρόνια το έχουμε κάνει υπαρκτό και λογικό…

Όσο εύκολη και αν  είναι η κριτική από έναν οπαδό(όπως είναι ο γραφών) μακριά από τις διοικητικές φουρτούνες  δεν είναι επικίνδυνη για την ομάδα όπως είναι η τακτική της μετατόπισης των ευθυνών από τους πρωταγωνιστές των διοικητικών εξελίξεων εδώ και πολλά χρόνια στον ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ μπορεί να μην κινδύνεψε στην προ Λάσκαρη – Γουλιέλμου εποχή αλλά όλα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα φθάναμε σε αυτό το σημείο. Από το υπερήφανο πλασάρισμα στην εξάδα και  τον θρίαμβο της τετράδας μέχρι τον αποκλεισμό από ομάδα Α2 στο κύπελλο και έναν τελικό ντροπής όπου όλοι έφυγαν χαμογελαστοί εκτός από τους φίλους της ομάδος μας. Ελάχιστα ήταν αυτά που θύμιζαν ΑΡΗ με το χειρότερο από όλα να είναι η ικανοποίηση, η χαρά και η ακατάπαυστη θριαμβολογία για την  κατάκτηση επιμέρους στόχων που ήθελαν ειδική επεξήγηση για να καταλάβεις.  Βραβείο «καλύτερης οικογένειας», βραβείο «ομοψυχίας αποδυτηρίων», βραβείο «στήριξης παίκτη που θα έπρεπε να είχε φύγει μετά την πρώτη προπόνηση», βραβείο «καλύτερου νέου συμβολαίου σε άλλη ομάδα χάρη στον ΑΡΗ», βραβείο  «φιλοτιμίας και προσπάθειας».  Μόνο σαν λάβαρα δεν κρεμάστηκαν στην οροφή του Παλέ δίπλα στους τίτλους του συλλόγου.  Και το χειρότερο από όλα, όλοι οι πρωταγωνιστές εντός και εκτός παρκέ έδειχναν όχι μόνο να τα έχουν αποδεχτεί  και να στηρίζουν αυτή την κατάσταση αλλά να την απολαμβάνουν κιόλας! Σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και η προοπτική της Α2 ή της Β Εθνικής(πριν την αλλαγή του νόμου για την διαγραφή χρεών) για κάποιους να αποτελεί την ευκαιρία που περιμένουν διακαώς για να την αρπάξουν από τα μαλλιά. Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με κανέναν Λάσκαρη και Γουλιέλμο.

Σίγουρα πρέπει οι μετοχές να αλλάξουν χέρια μιας και στα χέρια του Γουλιέλμου δεν έχουν την παραμικρή αξία αλλά πρώτα θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία του ΑΡΗ μας και  κυρίως όλων όσων εμπλέκονται. Από τους παράγοντες  που νομίζουν ότι  η επιβίωση είναι επιτυχία, των οπαδών της μετριότητας που είναι έτοιμοι να αποθεώσουν τον οποιοδήποτε μπορεί να περπατήσει χωρίς να σκοντάψει πάνω στα παρκέ και τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τον ΑΡΗ και μοιάζουν περισσότερο γραφείο συμβούλων επαγγελματικού προσανατολισμού στον χώρο του μπάσκετ για τον κάθε απίθανο που έχει γοητευτεί από το άθλημα και θέλει να φτιάξει το βιογραφικό του.

Και κάπου εδώ κολλάει και η προοπτική της Ευρώπης. Πόσο άχαρο είναι να διαβάζεις τις αναλύσεις για τα οφέλη της ευρωπαϊκής συμμετοχής από όλους αυτούς που είχαν αναλάβει τον ρόλο να εκλογικεύσουν την απόφαση να στρέψει το βλέμμα του αλλού ο ΑΡΗΣ από κάτι που θεωρούσαμε αυτονόητο και για πολλά χρόνια αποτελούσε την ελπίδα του Αρειανού για χαρές ακόμη και όταν η Αυτοκρατορία είχε κλείσει τον κύκλο της;  Μακάρι η μεταβίβαση των μετοχών που αργά ή γρήγορα θα γίνει να σημαδευτεί παράλληλα με μια τέτοια απόφαση και να πλαισιωθεί όμως με ανθρώπους που δεν θα τη θεωρήσουν από μόνη της ως επιτυχία ή ευκαιρία για προπόνηση και ταξίδια ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Διαφορετικά τόσο η «αξία» των χρεωμένων μετοχών όσο και η πορεία του ΑΡΗ μας θα παραμείνει στον ίδιο μίζερο δρόμο της απόλυτης απαξίωσης. Διεκδικήστε την αλλαγή και ο κόσμος θα στηρίξει ακόμη και αν από τη νέα σεζόν δεν θα έχει καν το δικαίωμα να γεμίσει το θρυλικό Παλέ.

ΥΓ. Αντίστοιχη πορεία με τον ΑΡΗ έχει και ολόκληρο το οικοδόμημα του Ελληνικού μπάσκετ. Είτε μιλάμε για τον «αγωνιστή» Βασιλακόπουλο κόντρα στους φωτογραφικούς νόμους είτε για τη νέα τάξη πραγμάτων του ΕΣΑΚΕ και της Basket League με τις ομάδες των 300 συγγενών και φίλων να κάνουν το κομμάτι τους. Κριτήρια συμμετοχής προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά πάντα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας. Τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία; ένα γεμάτο γήπεδο ή ένας μπαρουτοκαπνισμένος πρόεδρος με κάποια λεφτά για πέταμα; 

ΥΓ2. Αφού λοιπόν τα κεκλεισμένων των θυρών δεν σας τρομάζουν γιατί τα έχετε συνηθίσει και υπό φυσιολογικές συνθήκες και τα 50-60 άτομα που παρακολουθούσαν  τις (α)διάφορες μπασκετικές εκπομπές παρά τους «υψηλούς» καλεσμένους σε καιρό καραντίνας το βλέπετε θετικό ας κοπεί εντελώς και η κρατική επιδότηση να δούμε τελικά ποιος θα αντέξει. Σίγουρα όχι το Ελληνικο μπάσκετ.

ΥΓ3. Το έχουμε ξαναπεί χίλιες φορές κυρίως για τους νεότερους. Η αξία των αντιπάλων και της όλης διοργάνωσης δίνει αξία στον νικητή. Για να έρθει η κυριαρχία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο άθλημα έπρεπε πρώτα να ισοπεδωθεί σε τέτοιο βαθμό που ούτε οι ίδιες οι ομάδες δεν ενδιαφέρονται. Όχι μόνο για να κατακτήσουν τους εγχώριους τίτλους αλλά ούτε καν για να συμμετέχουν.

ΥΓ4. Και αν νομίζουν οι επιστήμονες εξ Αθηνών ότι οι καλομαθημένοι οπαδοί τους που έχουν εκπαιδευτεί επί δεκαετίες στο να συμμετέχουν μόνο στα πανηγύρια θα αρκεστούν στο να είναι ρολίστες της Ευρωλίγκας στην πορεία θα εκπλαγούν.

ΥΓ5. Και για αυτούς που αρνούνται να καταλάβουν τη διαφορά… Ο ΑΡΗΣ και ο μπάογκ δεν υποβιβάσθηκαν πάνω στο παρκέ και η παραμονή τους στην κατηγορία έστω με αυτόν τον τρόπο δεν έκλεψε τον ιδρώτα κάποιας άλλης ομάδας. Αντιθέτως η ανάδειξη του Παναθηναϊκού ως πρωταθλητή στέρησε την ευκαιρία της ΑΕΚ(ή του Προμηθένα) να κάνει το ντάμπλ κερδίζοντας τον Παναθηναϊκό όπως ακριβώς τον είχε κερδίσει και στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΥΓ6. Μονόδρομος η αλλαγή νοοτροπίας… διαφορετικά στο μέλλον θα καταντήσεις σαν τον Ηρακλή που τερμάτισε 7^ος μετά από πόσα χρόνια απουσίας από την Basket League και αν δεις λίγο τα «ρεπορτάζ»  τους θα  νομίζεις ότι κατέκτησαν κάποιο τίτλο ή ότι κέρδισαν το εισιτήριο τους για την επόμενη Euroleague.

ΥΓ7. Όσο για τον Μποχωρίδη όποιος παρακολουθεί την ομάδα μπορεί να καταλάβει ότι από ένα σημείο και μετά αυτή η σχέση κάνει κακό και στους δύο.

Ξεκίνημα στα παιχνίδια χωρίς γυρισμό για τον ΑΡΗ μας όπου το μεσημέρι του Σαββάτου θα υποδεχθεί στο θρυλικό Παλε τον Ήφαιστο Λήμνου. Μετρημένα τα κουκιά πλέον για να σωθεί ο ΑΡΗΣ πάνω στα παρκέ και άπαντες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να το πετύχουμε. Οι καλές εμφανίσεις και οι εντυπώσεις δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και μόνο οι βαθμοί της νίκης έχουν αξία.

Σε αντίθεση με το διάστημα της μεγάλης διακοπής πριν τον αγώνα με τον Κολοσσό η προετοιμασία φαίνεται να κυλάει ομαλά με τον Σάββα Καμπερίδη να έχει όλους τους παίκτες στη διάθεση του. Τραυματισμοί δεν υπάρχουν όπως και διαμαρτυρίες για πληρωμές… Το αν αυτή η κατάσταση λειτουργήσει ευεργετικά θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Ο Ήφαιστος Λήμνου μπορεί να κάνει για τα δεδομένα του εξαιρετική χρονιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα φόβητρο. Συν φυσικά ότι εκτός έδρας δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά… Αντίπαλος μας όμως όπως στα περισσότερα παιχνίδια είναι πρώτα ο κακός μας εαυτός. Τα νεκρά διαστήματα σε άμυνα και επίθεση είναι αυτά που μας έχουν οδηγήσει στην δυσμενή βαθμολογική θέση. Ενώ και τα αντανακλαστικά από τον πάγκο ως τώρα δεν λειτουργούν και τόσο καλά με αποτέλεσμα παιχνίδια να χάνονται μέσα από τα χέρια μας με πανομοιότυπο βασανιστικό τρόπο. Ναι μεν η ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών θα παίξουν καθοριστικό ρόλο αλλά όπως είδαμε και στη Ρόδο το «πολυδιαφημισμένο» σχεδον triple double του Μπόχω δεν ήταν αρκετό. Για αυτό απαιτείται ομαδική προσπάθεια και συγκέντρωση από όλους τους παίκτες(και το τεχνικό τιμ) για 40’. Μόνο έτσι θα έρθει η πολύτιμη νίκη!

Μετά και την ήττα στη Ρόδο η κατάσταση είναι πλέον οριακή και το επόμενο στραβοπάτημα εκτός απροόπτου οδηγεί στον γκρεμό. Τα πως φθάσαμε ως εδώ όπως και τα γιατί η ομάδα πορεύεται με τη νέα διοίκηση σαν να μην τρέχει τίποτα είναι ψιλά γράμματα… Μόνο η μαζική παρουσία του κόσμου στο γήπεδο έχει σημασία για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Θα το ξαναπούμε όσο και αν κουράζουμε… Όταν βγαίνεις μπροστά οφείλεις να βρίσκεις λύσεις. Θα πάρεις δωρεές από κάποια πλούσια οικογένεια; Κανά περίεργο δάνειο από κάποια τράπεζα; Θα τα βάλεις από την τσέπη σου; κάτι πρέπει να κάνεις πάντως…

ΥΓ2. «Όμορφη» αυτή η ιστοριούλα με το Παλέ αλλά στην χώρα όπου μπαίνουν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα για ομάδες μαζί με το επίδομα γέννας στον ΑΡΗ μας λένε ότι το θέμα κολλάει για γραφειοκρατικούς λόγους.

Χαμένος στην ηττοπάθεια του ο ΑΡΗΣ μας, ένα παιχνίδι που 2 φορές φάνηκε να το έχει στα χέρια του κατάφερε στο φινάλε να το χαρίσει στον αντίπαλο. Εμφανώς χωρίς τα απαραίτητα ψυχικά αποθέματα η ομάδα, ανύπαρκτο και το τεχνικό τιμ που απλά παρακολουθεί το παιχνίδι από εξέχουσα θέση. Μια ήττα που μας κρατάει κολλημένους στην τελευταία θέση και μας αναγκάζει να θέλουμε να τρέμουμε τον Κολοσσό(όπως και τον Ιωνικό) σε τυχόν πολλαπλές ισοβαθμίες.

Με τα γνωστά "τρικ" του Καμπερίδη με τον Φλιώνη αντί του Μπράουν στο ξεκίνημα μπήκε η ομάδα με τον Κολοσσό να έχει το πάνω χέρι χωρίς όμως να μπορεί να ξεφύγει. Στην δεύτερη περίοδο ο ΑΡΗΣ με κινητήρια δύναμη τον Μποχωρίδη και ρεσιτάλ ομαδικότητας κατάφερε να βρει εύκολους πόντους και να φθάσει τη διαφορά στο +14. Μέσα όμως σε ελάχιστα λεπτά στο φινάλε της 2ης περιόδου και στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου η διαφορά εξανεμίστηκε με τους παίκτες μας να βραχυκυκλώνουν και τον Καμπερίδη να παρακολουθεί με αγωνία… Και εκεί που περιμέναμε την κατάρρευση της ομάδος μας όπως τόσες φορές έχουμε δει πάλι με τον Μποχωρίδη μπροστάρη ο ΑΡΗΣ ανέβασε την απόδοση του και απέκτησε και πάλι διψήφια διαφορά. Ούτε όμως αυτή τη φορά υπήρχε η ηρεμία και τα αντανακλαστικά και ο Κολοσσός κάλυψε τη διαφορά καταφέρνοντας ύστερα από σχεδόν 30' να μπει σε ρόλο οδηγού. Από εκείνο το σημείο και μετά οι παίκτες μας έπαιζαν με "βαρίδια" στα πόδια με τον Μποχωρίδη παρά την εξαιρετική του εμφάνιση να είναι αυτός που με τα λάθη του και τις χαμένες βολές να παρασέρνει όλη την ομάδα στην ήττα. Με τον Καμπερίδη και στο φινάλε να παρακολουθεί με αγωνία τις προσπάθειες απελπισίας των παικτών του από την καλύτερη θέση του γηπέδου.

Δεν θα κρυφθούμε πίσω από το δάχτυλο μας αλλά αυτό το +14 και την εικόνα που είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν την περιμέναμε. Όταν όμως η νίκη είναι το μοναδικό ζητούμενο το ποιος έπαιξε καλά και το ποιος όχι δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ο Μπράουν εξουδετερώθηκε από τους διαιτητές αλλά πρωτίστως εξουδετερώθηκε και από τον προπονητή του. Αν Σάββα μου δεν καταλαβαίνεις ότι ο ΑΡΗΣ στην παρούσα φάση έχει ανάγκη την τρέλα, τον εγωισμό και το κρύο αίμα του Μπράουν τότε δυστυχώς δεν έχεις καθαρή σκέψη. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι τόσα χρόνια στον ΑΡΗ ότι ο Μποχωρίδης όσο καλός παίκτης και αν είναι αδυνατεί να σηκώσει το βάρος που του έχουν φορτώσει και στα κρίσιμα χάνεται τότε απορώ τι έβλεπες στο πλευρό των μεγάλων μπασκετικών γκουρού που σε δασκάλεψαν. Αν πάλι θεωρείς ότι για ότι συμβαίνει στην ομάδα την ευθύνη την έχουν μόνο οι παίκτες και κάποιος Γουλιέλμος μάλλον λάθος στα έχουν πει. Και αυτό ισχύει και για εσάς τους "σωτήρες" που ακόμη αλλάζετε παίκτες και ενισχύεται την ομάδα…

Μεγάλη ευκαιρία έχασε ο ΑΡΗΣ σήμερα που με μια νίκη θα έμπαινε δυνατά στην μάχη της επιβίωσης. Πλέον μετά την πιθανή ισοβαθμία με τον Ιωνικό και αυτή με τον Κολοσσό μπορεί να αποβεί καταστροφική. Για να ανησυχούμε όμως για τις ισοβαθμίες θα πρέπει πρώτα να κερδίσουμε. Και με αυτή την αυτοκαταστροφική διάθεση που έδειξε η ομάδα και σήμερα καμία νίκη δεν μπορούμε να την θεωρούμε δεδομένη. Και όσο η διοίκηση και ο προπονητής ζουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν όπου το "θέλω" υπερτερεί του "μπορώ" οι ελπίδες θα εξανεμίζονται.

ΥΓ. Όλα τα "καλά" σφυρίγματα οι διαιτητές τα κρατούσαν για το τέλος με πολλά από αυτά να έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Καμία όμως αντίδραση από τον πάγκο μας.

ΥΓ2. Και άντε λεφτά δεν έχετε ή δεν θέλετε να βάλετε για να βοηθήσετε την ομάδα. Ούτε να καθίσετε 2-3 από εσάς εκεί στον πάγκο να εμψυχώνετε λίγο τους παίκτες και να γκρινιάζετε στους διαιτητές; Εκτός αν περιμένατε και αυτό να το κάνει ο Καμπερίδης μαζί με τα υπόλοιπα που περιμένατε…

ΥΓ3. Μπήκε και ο Γεωργάκης και έπαιξε! Μπράβο Σάββα...

Αναζητώντας την νίκη που θα μας ξαναβάλει δυνατά στην μάχη της παραμονής ταξίδεψε η αγαπημένη μας ομάδα στη Ρόδο με όλους τους παίκτες να συμμετέχουν στην αποστολή. Παρόλα αυτά η προετοιμασία της ομάδος για αυτό το παιχνίδι μόνο υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν πραγματοποιήθηκε και αυτό ίσως να είναι ένα στοιχείο που θα παίξει στο ρόλο του. Ανεξάρτητα πάντως από τις συνθήκες οφείλουν οι παίκτες πατώντας στο παρκέ να αφήσουν τα πάντα στην άκρη και να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για τη νίκη!

Ο Μποχωρίδης και ο Μιλόσεβιτς συμμετείχαν με τις εθνικές ομάδες των χωρών τους, ο αδικαιολογήτως απών Μπράουν πέρα από το “bullying” των συμπαικτών του ήταν για κάμποσες ημέρες εκτός προπονήσεων, ο Μόρις συνεπής σε ότι έχει δείξει ως τώρα προχώρησε σε αποχή λόγω οφειλών προς τον ατζέντη του, οι Φλιώνης, Σλαφτσάκης και Βουλγαρόπουλος αναλώθηκαν περισσότερο σε ατομικές προπονήσεις λόγω τραυματισμών και μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση έπρεπε ο Σάββας Καμπερίδης να προετοιμάσει την ομάδα. Ένας Καμπερίδης που έτσι και αλλιώς δυσκολεύεται να σηκώσει το βάρος που ανέλαβε μιας και φέρει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη για τα εσωτερικά προβλήματα των παικτών μεταξύ τους αλλά και την αδυναμία να τους πείσει να παλέψουν στα εκτός έδρας… όπου η κινητήριος δύναμη της ομάδος, δηλαδή ο κόσμος της δεν είναι μαζικά εκεί για να σπρώξει τους παίκτες. Καθαρά αγωνιστικά ο Κολοσσός Ρόδου έχει δείξει πολύ καλύτερα στοιχεία σαν ομάδα. Η διοίκηση του έκανε εγκαίρως τις διορθωτικές κινήσεις και η ομάδα της Ρόδου από εκεί που ήταν εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό πλέον φαίνεται να έχει ένα προβάδισμα. Η νίκη μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας άλλαξε τα δεδομένα και αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην μάχη της επιβίωσης. Ένας λόγος παραπάνω ώστε ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη και να καλύψει τη διαφορά. Όλοι μας όμως αναγνωρίζουμε ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έχουν δείξει οι παίκτες μας ως τώρα κάθε φορά που εγκαταλείπουν το Παλε. Ενώ ένα τεράστιο ερωτηματικό πλανάται πάνω από τους παίκτες και των 2 ομάδων μιας και οι μεγάλες διακοπές όπως αυτή των 3 εβδομάδων επηρεάζουν την απόδοση τους.

Μπορεί ο τίτλος του τελικού να μην ταιριάζει απόλυτα στο αυριανό παιχνίδι στη Ρόδο όμως αν ο ΑΡΗΣ μας θέλει να αποφύγει τους κυριολεκτικά τελικούς θα πρέπει επιτέλους να αρχίζει να κερδίζει μακριά από το σπίτι του. Η νίκη του Κολοσσού στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας έχει αλλάξει τις ισορροπίες στην ουρά και ενδεχόμενη νίκη μαζί με τη διαφορά πόντων μπορεί να εξελιχθεί σε σωτήρια για την ομάδα μας. Ανεξάρτητα πάντως με τα σενάρια ελπίδας ή καταστροφής ο ΑΡΗΣ πρέπει να αρχίζει να κερδίζει. Και αυτή η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει στην Ρόδο! Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το σημείο που ντρεπόμαστε για το κατάντημα της ομάδος και αυτό είναι γεγονός. Το να κάνουμε όμως σημαία μας την «σωτηρία» της ομάδος μέσω αναδιάρθρωσης του πρωταθλήματος είναι το κάτι άλλο…

ΥΓ2. Παράγοντες και παράγοντες πηγαινοέρχονται στην ΚΑΕ εδώ και χρόνια. Όλοι αγωνιστές, όλοι καλοί, όλοι προσφέρουν αλλά ο ΑΡΗΣ με μαθηματική ακρίβεια βαδίζει προς την καταστροφή.

ΥΓ3. Και όμως κάποιοι θυμούνται τις «ιερές αγελάδες» του ΆΡΗ μας και αγωνιούν για το αν θα μας «σώσουν» ξανά… σε σημείο που μέχρι και τους παραδοσιακούς αυλοκόλακες τους να τους εξοργίζουν!