Χωρίς ως το χρονικό σημείο που γράφεται το άρθρο να υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση σχετικά με τις πληρωμές η ομάδα μας σε λίγες ώρες θα αντιμετωπίσει την Λάρισα σε ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι. Ο υπ’ ατμον Σάββας Καμπερίδης και οι «εξαντλημένοι πνευματικά» παίκτες θα παλέψουν για να πάρουν τη νίκη σε μια προσπάθεια να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς τους αλλά και να πείσουν άπαντες ότι δεν είναι το αγωνιστικό το πρόβλημα της ομάδος.

Ως τώρα η ομάδα έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Από την μια το καλό πρόσωπο που είδαμε κυρίως κόντρα στον Προμηθέα αλλά και κόντρα στον Ηρακλή και από την άλλη το απογοητευτικό που είδαμε σε Ιωνικό, Μεσολόγγι, Λαύριο και μπαογκ. Ο ΑΡΗΣ που κέρδισε τον Προμηθέα αναμφίβολα μπορεί να φύγει με το διπλό από τη Λάρισα. Ο ΑΡΗΣ που είδαμε την Κυριακή στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας ή στο Λαύριο δύσκολα να αποφύγει την ήττα. Ως τώρα την ευθύνη για αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν την έχει αναλάβει κανείς. Ο Σάββας Καμπερίδης θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση και όλο το βάρος έχει πέσει στο οικονομικό και στις υποσχέσεις της διοίκησης προς τους παίκτες για πληρωμές. Οι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας για μια επαγγελματική ομάδα είναι με γεμάτες τσέπες. Αν είναι όμως θεωρείται φυσιολογική η μειωμένη απόδοση όταν κάποιος είναι απλήρωτος μόνο οι άνθρωποι του χώρου μπορούν να μας το πουν. Εμείς όπως και κόντρα στον συμπολίτη το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι τα οικονομικά προβλήματα θα παραμείνουν για 2 ώρες εκτός παρκέ και θα δούμε έναν κανονικό ΑΡΗ κόντρα στη Λάρισα.

Αν και ακόμη είναι νωρίς να μιλάμε για βαθμολογία η απογοητευτική εικόνα κόντρα σε θεωρητικά αδύναμους αντιπάλους(Ιωνικός, Μεσολόγγι, Λαύριο, μπαογκ) έχει προβληματίσει. Και όταν αυτό το πολύ κακό αγωνιστικό πρόσωπο έχει ταυτιστεί με τα οικονομικά προβλήματα από το ξεκίνημα της χρονιάς τότε λογικό είναι όλοι μας να αγωνιούμε και αναρωτιόμαστε για την αντίδραση της ομάδος στην Λάρισα. Μόνο η νίκη μπορεί να διορθώσει την κατάσταση, μόνο η νίκη μπορεί να φέρει ηρεμία. Αναμένουμε την αντίδραση των παικτών μέσα στο γήπεδο αλλά και της διοίκησης εκτός γηπέδου.

Σε αναγκαστική απότομη προσγείωση μας ανάγκασε το Λαύριο σήμερα μετά τις 2 εμφατικές νίκες κερδίζοντας μας με χαρακτηριστική ευκολία. Μόλις ένα δεκάλεπτο αντέξαμε να ακολουθήσουμε τον ρυθμό του αντιπάλου σε ένα παιχνίδι που μάλλον δεν κατεβήκαμε να παλέψουμε ποτέ. Ελάχιστοι οι διασωθέντες από αυτό το ναυάγιο με τον Καμπερίδη να δείχνει ανήμπορος να διαχειριστεί την κατάσταση.

Τι και αν πιστώσαμε σε μεγάλο βαθμό την μεταμόρφωση της ομάδος κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα στον Σάββα Καμπερίδη, ο κόουτς έσπευσε να μας επαναφέρει στη θέση μας.  Το δίδυμο Ντραγκίσεβτις-Μιλόσεβιτς είχε φανεί ξεκάθαρα από τα προηγούμενα παιχνίδια ότι δεν «περπατάει»… και όμως σήμερα έτσι ξεκίνησε η ομάδα και παρόλο που στο πρώτο δεκάλεπτο ήμασταν κοντά στο σκορ η άμυνα μας και τα ριμπάουντ έδειχνε ότι ήταν ανοιχτή πληγή που δύσκολα θα έκλεινε. Την ίδια στιγμή που τα παιδικά μας λάθη με ευκολία έδιναν την ευκαιρία στο Λαύριο να κάνει το παιχνίδι του και να χτίσει ψυχολογία. Τέτοια ψυχολογία που από ένα σημείο και μετά έβλεπε το καλάθι μας σαν βαρέλι. Η αντίδραση από τον πάγκο ήταν τραγελαφική… Ο Μιλόσεβιτς πάνω που είχε πάρει φωτιά κάθισε στον πάγκο, ο Κουζέλογλου άργησε να μπει και πιθανόν στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του αγωνίσθηκε οριακά 20’ ενώ ο MVP των τελευταίων παιχνιδιών Ντεκοζί «τιμωρήθηκε» από τον κόουτς για το κακό του ξεκίνημα. Ενώ αν και με τον Σταμάτη μέσα η ομάδα είχε πιο καλό ρυθμό από ένα σημείο και μετά προτιμήθηκε ο Φλιώνης που με τον αργό του ρυθμό και την ατολμία του οδήγησε σε σωρεία λαθών και κακών επιθετικών επιλογών. Αποκορύφωμα της κακής ημέρας του Καμπερίδη ήταν η full press άμυνα με τον Κουζέλογλου στο κατέβασμα της μπάλας στο 2^ο(!!!) δεκάλεπτο και η επιλογή της ζώνης στην προσπάθεια να κόψουμε τα τρίποντα των αντιπάλων κόντρα στις «αρχές» του αθλήματος και της προπονητικής. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ο ΑΡΗΣ να γίνει το εύκολο θύμα στις άγριες διαθέσεις του Λαυρίου. Ναι οι αντίπαλοι μας σούταραν με εξαιρετικά ποσοστά αλλά η πλειοψηφία όλων των σουτ ήταν εντελώς αμαρκάριστα. Για τους άφαντους Αμερικάνους ότι και να πούμε είναι λίγο… ωστόσο καλό είναι να δούμε ότι σε ομάδες με ανάλογο ρόστερ ποιοτικά με την εμπιστοσύνη(και τον χρόνο) που παίρνουν από τους προπονητές τους κάποια στιγμή αρχίζουν και αποδίδουν. Έτσι συνέβη στο παιχνίδι με τον Ιωνικό με τον Σμιθ ξαφνικά να αφηνιάζει, έτσι συνέβη στο Μεσολόγγι με τον Γκριν που μας «σκότωσε» στο φινάλε, έτσι συνέβη και με τον δικό μας Ντεκοζί. Η εμφάνιση του Κουζέλογλου, το «φορμάρισμα» του Μιλόσεβιτς και η αγωνιστική άνοδος(επιθετικά) του Ντραγκίσεβιτς είναι ότι μπορούμε να κρατήσουμε από ένα παιχνίδι που θέλουμε να διαγράψουμε από την μνήμη μας.

2 βήματα εμπρός ένα άλμα πίσω είναι η έως τώρα πορεία του ΑΡΗ με την εικόνα της ομάδος να είναι αυτή που στεναχωρεί περισσότερο από την βαριά ήττα από το Λαύριο. Η βελτίωση που είδαμε στα 2 προηγούμενα παιχνίδια μάλλον ξεχάστηκε πίσω στη Θεσσαλονίκη και η ομάδα κατάφερε να «βγάλει» στην επιφάνεια την προβληματική εικόνα των 2 πρώτων παιχνιδιών. Κατώτεροι των περιστάσεων οι παίκτες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… «σεμινάριο» κακού κοουτσαρίσμος από τον συμπαθή κατά τα άλλα… Σάββα. Βαθιές ανάσες και συνεχίζουμε…

ΥΓ. Αν αυτόν τον Κουζέλογλου σήμερα δεν τον αφήνεις τουλάχιστον 30’ μέσα στο παιχνίδι τότε πότε θα τον αφήσεις; Ή δεν πρέπει να παίξει παραπάνω επειδή είναι Έλληνας χωρίς δυνατό όνομα; Ας μας εξηγήσει κάποιος «ειδικός» τι παραπάνω ήθελε από αυτόν τον παίκτη σήμερα ο προπονητής του και που το βρήκε σε άλλους.

ΥΓ2. Έλα Σάββα, επειδή είσαι νέος ξεκίνα το διάβασμα αρχίζοντας από τα βασικά ώστε να μάθεις “Τι είναι η άμυνα ζώνης στο μπάσκετ και πότε χρησιμοποιείται;”

ΥΓ3. Πιστός στις διδαχές των δασκάλων του ξεκίνησε τα υπονοούμενα για τους «αδιάφορους»(και απλήρωτους) παίκτες. Στην επόμενη στραβή προετοιμαζόμαστε για το all time classic “Παίρνω πάνω μου την ευθύνη αλλά οι παίκτες…»

ΥΓ4. Μνημείο κακής διαιτησίας. Όχι ότι το φιάσκο το σημερινό οφείλεται στους διαιτητές ή ότι ο ΑΡΗΣ μόνο πληγώθηκε από τα κακά σφυρίγματα αλλά από το πρώτο δίλεπτο του αγώνα όποιος ξέρει από μπάσκετ καταλάβαινε ότι για ακόμη μια φορά οι διαιτητές θα πάλευαν να κλέψουν την δόξα από τους παίκτες.

Με ανεβασμένη ψυχολογία και χωρίς προβλήματα ο ΑΡΗΣ μας ταξίδεψε στην Αθήνα όπου σε λίγες ώρες αντιμετωπίζει το Λαύριο. Οι 2 συνεχόμενες νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα έχουν αλλάξει το αρνητικό κλίμα στην ομάδα και πλέον υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία ότι θα έρθει η νίκη. Αν η βελτίωση που είδαμε στις τελευταία παιχνίδια συνεχιστεί τότε σίγουρα ο ΑΡΗΣ θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη με τη νίκη στις βαλίτσες του.

Καμπερίδης και Ντεκόζι ήταν πριν 2 παιχνίδια με το ένα πόδι εκτός ομάδος την ίδια στιγμή που και η αμφισβήτηση στα πρόσωπα των Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ ήταν έντονη. Πλέον οι 2 πρώτοι πιστώνονται την μεταμόρφωση της ομάδος σε μεγάλο βαθμό ενώ οι υπόλοιποι έχουν τον χρόνο για να βρουν τα πατήματα τους. Και από την στιγμή που η ομάδα κατάφερε και πέτυχε αυτές τις 2 νίκες παίζοντας κατά διαστήματα καλό μπάσκετ χωρίς καν τα δυνατά του όπλα στα χαρτιά να αποδίδουν τα ελάχιστα δεν βλέπουμε γιατί σήμερα το Λαύριο να μας σταματήσει. Σίγουρα με τις συνθήκες που διεξάγεται το πρωτάθλημα η έλλειψη σταθερότητας και αγωνιστικού ρυθμού είναι μόνιμος σύντροφος όλων των ομάδων αλλά ως τώρα η ομάδα μας δείχνει να ανταποκρίνεται εξαιρετικά. Ίσως για πρώτη φορά μετά από χρόνια βλέπουμε παίκτες ορεξάτους που μπαίνουν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό χωρίς να λυγίζουν από τον φόβο της ήττας με το που πατήσουν το πόδι τους στο παρκέ. Όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι ο ΑΡΗΣ θα έχει εύκολο έργο. Το Λαύριο είναι απρόβλεπτη ομάδα και το απέδειξε με τη νίκη της μέσα στο Περιστέρι. Σε σχέση όμως με τα προηγούμενα χρόνια ο ΑΡΗΣ δεν θα κατέβει ως το «σύνηθες θύμα» αλλά θα διεκδικήσει τη νίκη με αξιώσεις.

Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια ο ΑΡΗΣ εκτός έδρας να μην τα κατάφερνε αλλά φέτος η ομάδα αρχίσει να πείθει ότι μπορεί. Και αυτό ακριβώς θα σημαίνει η νίκη στο Λαύριο. Με νίκη θα αναπροσαρμόσουμε από νωρίς τους «στόχους» του φετινού ΑΡΗ και η συνέχεια δεν θα κρύβει δυσάρεστες συγκινήσεις. Συνεχίζουμε ακριβώς από εκεί που σταματήσαμε το απόγευμα του Σαββάτου και πάμε να χτίσουμε νικηφόρο σερί που στον μπασκετικό ΑΡΗ μας έχει λείψει πάρα πολύ! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Συγχαρητήρια στον Χαριτόπουλο που ίσως είναι ο μοναδικός άνθρωπος που είναι ενεργό κομμάτι της Ελληνικής καλαθοσφαίρισης και δεν κρύφθηκε στην πρόσφατη συνέντευξη του μιλώντας για την κατρακύλα του μπάσκετ και το τραγικά χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του πρωταθλήματος. Την ίδια στιγμή που άλλοι του χώρου ανταλλάσουν κολακείες και εκθειάζουν όποιον καταφέρνει να κάνει 2 βήματα πάνω στο παρκέ χωρίς να παραπατήσει.

ΥΓ2. Φυσικά και μερίδιο μεγάλο στην μεταμόρφωση του ΑΡΗ έχει ο Σάββας Καμπερίδης. Ξεκάθαρα η αλλαγή στο κοουτσάρισμα του, στην κατανομή ρόλου και χρόνων άλλαξε την εικόνα της ομάδος. Μακάρι να συνεχίσει έτσι.

ΥΓ3. Μπράβο στα αλάνια της Αθήνας για την υποδοχή που έκαναν στην ομάδα. Συνηθισμένα πράγματα για τον ΑΡΗ μας αλλά αυτή την εποχή έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία!

Άλλη μια μίνι-προετοιμασία έλαβε τέλος για την ομάδα μας όπου πλέον επιστρέφει στη δράση για τα καλά μπαίνοντας σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών και ταξιδιών! Η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού είναι πρόβλημα για τον Σάββα Καμπερίδη και τους παίκτες του αλλά όπως και κόντρα στον Ηρακλή έτσι και τώρα με αντίπαλο τον Προμηθέα υπάρχει η πίστη ότι η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα βαφτεί κίτρινη!

Με τις μικροενοχλήσεις σε διάφορους παίκτες να έχουν ξεπεραστεί και τους διεθνείς Μιλόσεβιτς και Φλιώνη να έχουν επιστρέψει η προετοιμασία της ομάδος μας ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτό το σημαντικό παιχνίδι. Σημαντικό, γιατί με νίκη ο ΑΡΗΣ επί του δυνατού Προμηθέα θα αρχίσει να πείθει ότι φέτος δεν θα μπλέξει σε περίεργες περιπέτειες. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει η ομάδα να βγάλει το πάθος και την ενέργεια που έβγαλε κόντρα στον Ηρακλή αλλά να βελτιώσει και αρκετά κομμάτια στο παιχνίδι της. Σίγουρα οι προπονήσεις βοηθάνε το τακτικό κομμάτι αλλά αυτό που φαινόταν περισσότερο να λείπει στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν η ενέργεια από συγκεκριμένους παίκτες. Ντραγκίσεβιτς και Σούλερ παρουσιάστηκαν «εκτός φόρμας» και σίγουρα αυτό το διάστημα προπονήσεων θα βοήθησε. Ενώ και ο Τσάλμερς μοιάζει εξαρχής να είναι μπερδεμένος και χωρίς καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του. Αν δούμε κάποια από τα παραπάνω να αλλάζουν τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε για τη νίκη. Ο Προμηθέας τα τελευταία χρόνια είναι δυνατός αλλά φέτος είναι αρκετά πιο κάτω από τις προηγούμενες χρονιές. Συν τα προβλήματα τραυματισμών και κορονοϊού που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ομάδα από την Πάτρα. Και αυτή ακριβώς την αγωνιστική κατάσταση του Προμηθέα θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ώστε να πάρουμε τη νίκη.

Η αγωνιστική απραξία πάντα είναι πρόβλημα για κάθε ομάδα. Ο ΑΡΗΣ όμως των ειδικών συνθηκών(και φέτος) έδειχνε να χρειαζόταν περισσότερο τον χρόνο προπονήσεων παρά το μομέντουμ της νίκης επί του Ηρακλή. Μπαίνουμε δυνατά από το ξεκίνημα και συνεχίζουμε την νικηφόρα παράδοση κόντρα στους μικρούς που ξαφνικά ψήλωσαν! Μια νίκη που θα φέρει από νωρίς μια ανακούφιση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την απάντηση που έπρεπε πήραν οι συμπολίτες μας πάνω στο παρκέ από έναν οριακά βελτιωμένο ΑΡΗ αλλά πολύ παθιασμένο! Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έβγαλαν περίσσια ενέργεια σε αρκετά σημεία του αγώνα καταφέρνοντας τελικά να γυρίσουν το παιχνίδι και να φθάσουν στη νίκη. Κορυφαίος ο «φευγάτος» Ντεκόζι που έδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Σημαντική βοήθεια και από τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη στο σημείο που όλα έδειχναν χαμένα.

Το ονειρικό ξεκίνημα της ομάδος μας γρήγορα έδωσε τη θέση του στην αναμενόμενη ως ένα βαθμό προβληματική εικόνα μας. Το +14 πήγε περίπατο και ο Ηρακλής στήνοντας το δικό του πάρτι κυρίως στην 3^η περίοδο κατάφερε να φθάσει και στο  +12. Όλα αυτά όμως μέχρι που το τυχαίο ανακάτεμα της τράπουλας από τον Σάββα Καμπερίδη έπιασε τόπο και στο πρόσωπο των Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη βρήκε τους παίκτες που θα κάνουν σχεδόν όλες τις δουλειές και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Παρέα με τον πολύ καλό σήμερα Ντεκοζί, ο ΑΡΗΣ προσπέρασε και κλείδωσε μια σημαντική νίκη προσγειώνοντας τους υπερόπτες(για κάποιο ανεξήγητο λόγο) αντιπάλους στην σκληρή και γνώριμη για αυτούς πραγματικότητα!

Ελάχιστη η βελτίωση της ομάδος σε επίπεδα τακτικής μιας και δεν είδαμε να βγαίνει κάποιο play ή να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στο παιχνίδι. Μάλιστα το come back όπως και στο Μεσολόγγι ήρθε μέσα από έναν άναρχο τρόπο παιχνιδιού. Η τεράστια όμως διαφορά σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα 2 επίσημα παιχνίδια ήταν στην πνευματική ετοιμότητα και μαχητικότητα που έδειξαν όλοι οι παίκτες. Ακόμη και αυτοί που δεν βλεπόντουσαν σήμερα όπως οι Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ. Ο ΑΡΗΣ έχει και ποιότητα και μπόλικη ενέργεια που μπορεί να βγάλει μέσα στο γήπεδο παρά τους «περιορισμούς» του ρόστερ. Φυσικά αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να το αναγνωρίσει ο κουμανταδόρος της ομάδος που και σήμερα έδειξε πέρα από αργά αντανακλαστικά… απελπιστικά χαμένος στα πλάνα του. Ξέχασε τους Ντεκόζι, Κουζέλογλου και Χαριτόπουλο που είχαν καταλυτική παρουσία στο πρώτο μέρος στον πάγκο, ανέχτηκε υπερβολικά τον κάκιστο Ντραγκίσεβιτς και επέμεινε αδικαιολόγητα(με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις) στην άμυνα ζώνης στο 3^ο δεκάλεπτο την στιγμή που ο αντίπαλος είχε στήσει το δικό του πάρτι έξω από τα 6.75. Ευτυχώς όμως ο αφηνιασμένος Ντεκόζι μαζί με την ελληνική τριπλέτα Κουζέλογλου, Σλαφτσάκη και Φλιώνη έσωσαν την παρτίδα.

Σπουδαία νίκη η σημερινή απέναντι στον κατακαημένο Ηρακλή που έπεσε απότομα από το καλάμι που είχε καβαλήσει! Η ομάδα έβγαλε αντίδραση και έδειξε χαρακτήρα όταν η μπάλα έκαιγε. Κέρδος πέρα από τους 2 βαθμούς η παρουσία των Ντεκόζι και Κουζέλογλου που πείθουν ότι πρέπει να έχουν πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Προβληματισμός για τα «δυνατά όπλα» της ομάδος που ούτε σήμερα ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Κρατάμε την νίκη και την μαχητικότητα που έδειξε η ομάδα και συνεχίζουμε!

ΥΓ.  Ο Ντεκόζι που ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της επιστροφής ελέω Καμπερίδη τελικά κρατάει τον προπονητή μας στην θέση του. Αν κόβει το μάτι σου στις επιλογές παικτών…

ΥΓ2. Ο Ηρακλής στη Λάρισα θα μας κέρδιζε να υποθέσω;

ΥΓ3. Αν το μπασκετικό θαύμα του Γηραιού(σύμφωνα με τα λεγόμενα των συμπολιτών μας) έχασε από την «δεύτερη πεντάδα» του ΑΡΗ μας τότε μόνο αισιόδοξοι θα πρέπει να είμαστε.

ΥΓ4. Χειρότερη της τραγικής ποιότητας των παικτών που αγωνίζονται πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα, η Ελληνική διαιτησία που καταφέρνει με περίσσια ευκολία να εκνευρίσει και τις 2 ομάδες.

ΥΓ5. Πόσο μας έλειψες ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Από χίλια κύματα πέρασε ο αγώνας κόντρα στον  Ηρακλή  με το τζάμπολ τελικά να ορίζεται για το απόγευμα της Τρίτης(17.00). Οι 2 ομάδες εισέπραξαν εντελώς διαφορετικά αυτές τις αναβολές με τον ΑΡΗ μας να προσπαθεί να αξιοποιήσει τον χρόνο που του δόθηκε και τον Ηρακλή από την άλλη πλευρά να πείθει άπαντες ότι έχει καβαλήσει το καλάμι μόνο και μόνο επειδή ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε τραγική κατάσταση…  Τραγική κατάσταση που φέτος ευελπιστούμε να μην ζήσουμε τόσο έντονα και να δούμε από αυτό κιόλας το παιχνίδι τον  Σάββα  Καμπερίδη  και  τους παίκτες του να δίνουν απαντήσεις πάνω στο παρκέ!

Αγωνιστική απραξία ή μίνι προετοιμασία; Όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας… όταν όμως μετά τις πρώτες σφαλιάρες από Ιωνικό και Μεσολόγγι η δικαιολογία σου είναι η έλλειψη χρόνου και το επίπεδο ετοιμότητας τότε μόνο ως προετοιμασία μπορείς να το δεις. Προετοιμασία ώστε απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως είναι ο Ηρακλής να δείξεις ότι έχεις πλάνο, διάθεση και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να φθάσεις στη νίκη. Οι συμπολίτες μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα που μπορεί να κοιτάξει τον ΑΡΗ με υπεροψία και να θεωρήσει τη νίκη δεδομένη πριν καν το τζάμπολ.  Αν ο Καμπερίδης στην τελευταία του πιθανόν ευκαιρία φανεί ότι έχει πείσει τους παίκτες του να παλέψουν, έχει μοιράσει τους ρόλους σωστά και έχει περάσει μια αγωνιστική φιλοσοφία τότε η νίκη θα έρθει. Το μπάχαλο όμως που παρακολουθήσαμε απέναντι σε Ιωνικό και Μεσολόγγι δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Η ομάδα μας έχει την ποιότητα για να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια αυτού του επιπέδου. Αρκεί ο καθένας από την πλευρά του να αποδειχθεί επαγγελματίας στο ρόλο του. Από τον προπονητή στην άκρη του πάγκου μέχρι τον τελευταίο παίκτη που θα κληθεί να αγωνισθεί.

Πάνω στο παρκέ θα πρέπει να τιμωρηθεί η αλαζονεία του Ηρακλή που πάνω στο τρέμουλο του για να προλάβει τον ΑΡΗ σε κακή κατάσταση αγνόησε πανδημίες, lockdown και στοιχειώδεις προϋποθέσεις  για την διεξαγωγή του παιχνιδιού.  Έτσι είναι όταν συνηθίζεις μακριά από τις μεγάλες κατηγορίες… Και δυστυχώς έτσι είναι όταν συνηθίζεις και βολεύεσαι να πετυχαίνεις τον ΑΡΗ στα δύσκολα. Η απάντηση πρέπει να δοθεί  από τον προπονητή και τους παίκτες μας! Κλείσε τους το στόμα ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Την στιγμή που η αντικατάσταση του Καμπερίδη παρουσιαζόταν ως δεδομένη τελικά του δόθηκε απλόχερα ακόμη μια ευκαιρία να πείσει ότι γίνεται δουλειά. Του δόθηκε χρόνος που θα μπορούσε να είχε δοθεί στον νέο προπονητή(όπως αποφάσισαν οι «ειδικοί») και όλο αυτό το χρονικό διάστημα να γινόταν μια προετοιμασία με άλλον αέρα και άλλη φιλοσοφία. Πολύ λογική σκέψη για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών…

ΥΓ2. Για λύπηση ο γηραιός και ο κόσμος του που πλέον έχουν φθάσει στο σημείο να πανηγυρίζουν έβδομες θέσεις, ευρωπαϊκές συμμετοχές στο τίποτα και «μονόφθαλμες» νίκες επί «τυφλών» αντιπάλων. Προφανώς και το  γνωστό «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή» είναι άγνωστο για τους συμπολίτες μας.

Θα αργήσουν να ανάψουν τα φώτα για την ομάδα όπως φάνηκε σε αυτό το πρώτο τζάμπολ της basket league. Ο ΑΡΗΣ μετά τον Ιωνικό κατάφερε να χάσει και από το αδύναμο Μεσολόγγι που πανηγύρισε την ιστορική πρώτη του νίκη στην «μεγάλη» κατηγορία. Το ότι κρίθηκε το παιχνίδι με buzzer beater στην απέλπιδα προσπάθεια μας να φέρουμε τα πάνω κάτω δεν μετριάζει την απογοητευτική εικόνα της ομάδος.

Με την ομάδα να βρίσκει λύσεις και στην 2 πλευρές του γηπέδου ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι και το μόνο που είχε να αντιμετωπίσει ήταν η εχθρική διαιτησία στο σημείο που κατάφερε να φθάσει στο +10.  Ωστόσο από εκείνο το σημείο περίπου στο 16’ της αναμέτρησης άρχισαν να ξεδιπλώνονται όλα τα προβλήματα του φετινού ΑΡΗ. Από την έλλειψη ηγέτη μέσα στο γήπεδο μέχρι και τον ηγέτη στην άκρη του πάγκου. Με το που ανέβασε την πίεση του στην άμυνα το Μεσολόγγι υπό την ανοχή των διαιτητών η ομάδα έχασε την συγκέντρωση της. Η αντίδραση από τον Καμπερίδη που απλά δοκίμαζε σχήματα χωρίς  λογική δεν ήρθε ποτέ και η ήττα άρχισε να διαφαίνεται ολοένα και πιο έντονα καθώς κυλούσε ο χρόνο στο δεύτερο ημίχρονο. Το ότι ξαφνικά ο Φλιώνης αποφάσισε να βγάλει ενέργεια στο παιχνίδι του και να πάρει επιτέλους πρωτοβουλίες με απόλυτη επιτυχία απλά μας έκανε προς στιγμή να πιστέψουμε σε θαύματα μέχρι ο Γριν να γράψει με τη λήξη του χρόνου το τελικό 73-70.

Δεν υπάρχει λόγος να αναλωθούμε μοιράζοντας τις ευθύνες ατομικά μιας και το σημερινό φιάσκο ήταν αποτέλεσμα συνολικής «προσπάθειας». Από τους παίκτες  και τον προπονητή μέχρι και αυτούς που αποφάσισαν να συνθέσουν αυτό το περίεργο πάζλ. Αν δεν μπορούν να αντιληφθούν οι έχοντες την τύχη του συλλόγου μας στα χέρια τους  το τι σημαίνει ότι  ότι η ομάδα πρόλαβε και έχασε από τις 2 πιο αδύναμες ομάδες της κατηγορίας, τότε είναι απορίας άξιο το πώς θα σωθεί η φετινή "κεκλεισμένων των θυρών" σεζόν. Για τους υπόλοιπους που καταλαβαίνουν, κουράγιο και χάπια…

ΥΓ. Ποιος Μπράουν και πράσινα άλογα… ας είναι καλά τα γραφεία των φίλων μάνατζερ και οι παίκτες με τα σπίτια στη Θεσσαλονίκη που δεν χρειάζεται να τους πληρώνουμε ενοίκιο!

ΥΓ2. Ήρθε ο Λίτλ στη θέση του Ντεκοζί που ήθελες να διώξεις και τελικά του έδωσες του φευγάτου  και περισσότερο χρόνο! Αυτό είναι καθαρή σκέψη και πλάνο.

ΥΓ3. Το σχήμα που έχτισε το +10 αλλά και αυτό που ξαναέβαλε την ομάδα μπροστά  για ανεξήγητους λόγους ξεχάστηκε σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο… κερασάκι στην τούρτα ο Σλαφτσάκης στο 5!

ΥΓ4. Για να πείσεις τους παίκτες  σου να παίξουν με δύναμη στα όρια του ξύλου όπως έκαναν οι Έλληνες  του Μεσολογγίου πρέπει να έχεις και έναν προπονητή που να μπορεί να το κάνει.

ΥΓ5. Και όμως σε αυτόν τον ΑΡΗ που χάνει από κάθε χωριό της Ελλάδος, παίκτης Σιδηροηλίας σύμφωνα με τους ειδικούς δεν χωράει!

ΥΓ6. Ευτυχώς που ο Πανιώνιος πρόλαβε και αποσύρθηκε και δεν θα τον αντιμετωπίσουμε.

ΥΓ7. Παλιοχαρακτήρα Αγραβάνη…

ΥΓ8. Ο πιο ήσυχος πάγκος της basket league με διαφορά. Και για ποιον λόγο να σκίζονται; Έτσι και αλλιώς ο στόχος επετεύχθη, ο ΑΡΗΣ μπήκε στο βιογραφικό τους.

Επιτέλους τζάμπολ για την Basket League με τον ΑΡΗ μας να αντιμετωπίζει στην πρεμιέρα το Μεσολλόγι. Ένα παιχνίδι όπου σε μεγάλο βαθμό θα δείξει και το πως θα πορευθεί η ομάδα στη νέα σεζόν μιας και απέναντι μας  θα έχουμε μια εκ των πιο αδύναμων αντιπάλων. Κάτι που σημαίνει ότι η νίκη είναι μονόδρομος αν δεν θέλουμε από το ξεκίνημα να θέσουμε τους εαυτούς μας στο γκρουπ της ουράς.

Μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να αργοπεθαίνει με όλα τα τραγελαφικά που γίνονται αλλά αυτές οι αναβολές της πρεμιέρας ήταν δώρο για τον ΑΡΗ μας. Το επίπεδο ετοιμότητας όπως φάνηκε απέναντι στον Ιωνικό για το κύπελλο ήταν τραγικό… ενώ στη συνέχεια υπήρξε ο τραυματισμός του Σούλερ και ο ερχομός του Λίτλ. Οπότε αυτές οι επιπλέον 7 ημέρες προπόνησης που προστέθηκαν στην ήδη καθυστερημένη πρεμιέρα αποτέλεσαν μια βοήθεια στο έργο του προπονητή. Πέρα από το τακτικό κομμάτι που πάντα θέλει τον χρόνο του είδαμε και μερικούς από τους παίκτες να είναι σε κακή φυσική κατάσταση. Φυσικά και σε 1-2 εβδομάδες δεν γίνονται θαύματα αλλά η βελτίωση σε έναν αθλητή που είχε σταματήσει τις προπονήσεις είναι εμφανής. Κάπως έτσι και οι δικαιολογίες στερεύουν και όλοι όσοι επιλέχθηκαν φέτος σε αυτή την δύσκολη χρονιά θα πρέπει να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στον ΑΡΗ. Και αυτό θα πρέπει να γίνει με μια καλή εμφάνιση και νίκη απέναντι στον νεοφώτιστο της κατηγορίας που έχει κινηθεί στα «ρηχά» στις μεταγραφικές κινήσεις .  Το ρόστερ μας σίγουρα έχει χτυπητές αδυναμίες αλλά σε αυτή την basket league μπορεί να σταθεί άνετα.

Με το παιχνίδι του κυπέλλου  και την κακή εμφάνιση της ομάδος μας να ανήκει στο παρελθόν, ο Σ.Καμπερίδης και οι παίκτες του με τις αναβολές της πρεμιέρας σύμμαχο θα παλέψουν για το πρώτο ροζ φύλλο της χρονιάς! Η νίκη σε αυτό το παιχνίδι μπορεί να διώξει τους φόβους των προηγούμενων ετών και για αυτό πρέπει να έρθει πάση θυσία! Άντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ να αρχίσουμε με το δεξί!

ΥΓ. Πολλές οι αντιδράσεις για την πρόσληψη Ελληνιάδη για προφανείς λόγους που οποιοσδήποτε ασχολείται με το μπάσκετ καταλαβαίνει απόλυτα. Όποιος όμως παρακολούθησε το παιχνίδι με τον  Ιωνικό θα τον έπιασε θλίψη με την «κηδεία» που υπήρχε στον πάγκο μας σε σχέση με την «κερκίδα» στον πάγκο του Ιωνικού. Τώρα γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια επιλέγονται «άνευροι» άνθρωποι να πλαισιώνουν την ομάδα και παραδοσιακά οι διοικήσεις αποφεύγουν τους βετεράνους του ΑΡΗ (τόσο από τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας όσο και αυτούς που ακολούθησαν μέχρι προ 15ετίας) είναι κάτι που θα πρέπει να ερωτηθούν οι έχοντες την τύχη του συλλόγου μας στα χέρια τους. Πονάμε με αυτές τις καταστάσεις οπότε ας μην παίζουν με τα νεύρα μας τα αρδάκια που ποτέ δεν τολμάνε να ρωτήσουν αυτά τα γιατί …και τώρα έπεσαν από τα σύννεφα!

Ο «κύβος ερρίφθη» από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ με αφορμή τα τηλεοπτικά και όσο και αν το παρεάκι του ΕΣΑΚΕ των μικρών που ψήλωσαν, οι πληρωμένες πένες και οι τυφλωμένοι από τα οπαδικά τους αισθήματα προσπαθούν να διαβάλλουν αυτή την κίνηση, η κοινή γνώμη και η απλή λογική ξεκάθαρα αναγνωρίζει το δίκαιο μας. Το να σε «καπελώνει» ο Χ Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός την εποχή που είναι στο απόγειο τους και εσύ στα τάρταρα ως ένα σημείο είναι κατανοητό αλλά το να το επιχειρεί το κάθε Περιστέρι και Προμηθέας ξεπερνάει κατά πολύ την όποια λογική αλλά και όποια σκέψη για "πρόοδο" του αθλήματος.

Με αυτό το σκεπτικό πιθανόν και η διοίκηση της ΚΑΕ ύστερα από χρόνια σιωπής και συγκαταβατικότητας στα όρια του ύποπτου αποφάσισε να ορθώσει το ανάστημα της. Ένα ανάστημα που δεν αποτυπώνεται ούτε στο ελάχιστο πάνω στα παρκέ τα τελευταία χρόνια αλλά ούτε και στην «δικαίωση» του αιτήματος μας, με τις τηλεθεάσεις να μπαίνουν στην διαδικασία κατανομής του ποσού του τηλεοπτικού συμβολαίου της κεντρικής διαχείρισης. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ οφείλει απέναντι στην ιστορία του και τον κόσμου του να διεκδικεί το δίκιο του και το δίκαιο γενικότερα. Αν δεν διαμαρτυρηθεί ο ΑΡΗΣ τότε ποιός; Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός που κατέστρεψαν το άθλημα; Οι ομάδες φωτοβολίδες ή ανσασέρ που ζουν το όνειρο τους ακόμη και αν αυτό εξελίσσεται πάνω σε στάχτες και πτώματα; Ή μήπως οι ομάδες ΑΦΜ των μάνατζερ και των στοιχηματζήδων ή ακόμη χειρότερα αυτές που ψηφίζουν κόντρα στα συμφέροντα τους;  Ιερή υποχρέωση του ΑΡΗ μας είναι να παλέψει για αυτό το άθλημα που αυτός το γνώρισε σε όλη την Ελλάδα και αποτέλεσε την αφορμή για διεθνείς τίτλους και ανεπανάληπτες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας. Υπερηφάνεια που ξεπέρασε τα συλλογικά χρώματα και τα στενά όρια του αθλητισμού και γαλούχησε ολόκληρες γενιές. Όπως τότε έτσι και στο μέλλον ο ΑΡΗΣ μπορεί και πρέπει να αναστήσει το μπασκετάκι όπως το κατάντησαν… μέχρι τότε όμως οφείλουμε να παλέψουμε για να σταθούμε στα πόδια μας. Όσο δύσκολος και ανηφορικός είναι αυτός ο δρόμος, δεν παύει να είναι μονόδρομος όταν λέγεσαι  ΑΡΗΣ!

Τα 25.000€(περίπου) που κέρδισε ο ΑΡΗΣ στο τηλεοπτικό πέρα από την σημαντική βοήθεια που είναι για την ΚΑΕ αποτελούν και μια συμβολική νίκη απέναντι στους «11» του ΕΣΑΚΕ που αποφάσισαν να θέσουν τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού στο περιθώριο. Εκεί που ο ΑΡΗΣ όρθωσε το ανάστημα του ύστερα από δεκαετίες. Και αν αυτή η μικρή νίκη πάρθηκε σε αυτούς χαλεπούς καιρούς όπου ο Αυτοκράτορας παλεύει να σταθεί στα πόδια του… τότε καλά κάνουν αυτοί που τρέμουν και βάζουν εμπόδια στην αναγέννηση του!

ΥΓ. Για αυτούς που μπερδεύουν την σκέψη του ΑΡΗ για το ARIS TV με την "επανάσταση" του μπάογκ ΤιΒι που γρήγορα μας άφησε... ας βάλουν κάτω τα νούμερα να δουν ότι ο συμπολίτης επιδίωκε να κερδίσει τα 8.000.000€ που ήθελε νταβατζιλίκι από την NOVA ενώ ο ΑΡΗΣ είχε ως στόχο να ξεπεράσει με συνδρομές και χορηγούς το νταβατζιλίκι των 175.000€ των "11" του ΕΣΑΚΕ. Απλά μαθηματικά και λογική για να καταλάβετε την διαφορά. 

ΥΓ2. Τι ανάσταση του μπάσκετ να περιμένεις όταν ομάδες όπως ο μπαογκ και ο Ηρακλής δέχονται να μπουν στο ίδιο τσουβάλι με γειτονιές και χωριά των 100 φιλάθλων(συγγενών) και ψηφίζουν κόντρα στα συμφέροντα τους...

ΥΓ3. Εκείνο το πανό "Ένα Έθνος μια Ομάδα" δεν ήταν κρεμασμένο μόνο στο Παλέ στις χρυσές εποχές αλλά και στις καρδιές όλων των Ελλήνων ...εκτός από κάποιων λίγων κομπλεξικών σαν και αυτών που αποφάσισαν την αντίδραση του ΑΡΗ για το δίκαιο αίτημα του να την αντιμετωπίσουν με χλευασμό και ειρωνία.

34 ημέρες μετά από το τελευταίο μας ποστ για το μπάσκετ ήρθε η γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη αποκλειστικά για την ΚΑΕ ώστε να δώσει ένα τέλος στην βουβαμάρα των προηγούμενων ημερών και να ορίσει το σημείο επανεκκίνησης του μπασκετικού ΑΡΗ. Ένα σημείο επανεκκίνησης αναμενόμενο σε εκνευριστικό βαθμό και ένας αγώνας επιβίωσης που επισημοποιήθηκε με την «συγκατάθεση» του Δ.Γουλιέλμου και τους 19 μεσεγγυούχους των μετοχών. Η απουσία του κόσμου από όλη αυτή την προσπάθεια και η έλλειψη ουσιαστικών λύσεων(και εξηγήσεων) από όσους βρήκαν το σθένος να βγουν μπροστά  αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα της ομάδος μας τα τελευταία χρόνια αλλά και το κατάντημα του Ελληνικού μπάσκετ.

Οι εξηγήσεις για το πώς φθάσαμε ως εδώ

Έχουν χιλιοειπωθεί οι λόγοι που έφθασε ο ΑΡΗΣ ως εδώ και δεν έχει να προσφέρει τίποτα να τους αναφέρουμε ξανά αλλά πλέον έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΑΕ εδώ και δεκαετίες λειτουργεί περισσότερο σαν το βήμα της Ελληνικής Βουλής όπου οι διάφοροι παράγοντες πηγαινοέρχονται σαν τους βουλευτές και λένε τα δικά τους. Άλλοι δεν ήξεραν, άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι ίσως να έσφαλαν,  άλλοι είχαν θέμα με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που πλέον είναι στο πλευρό τους, άλλους τους έφαγε το σύστημα και άλλους τους πείραξε η κριτική και τα θέλω του κόσμου. Όταν αναφέρεται ως διοικητικό επίτευγμα η ανατροπή μιας άδικης τιμωρίας σε μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ που 2 διαδοχικές  χρονιές γλιτώνει τον υποβιβασμό οριακά, τα λόγια είναι περιττά…

Η «προσπάθεια» του Γουλιέλμου

Αναμφίβολα η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Α.Σ. προς το πρόσωπο του Δ.Γουλιέλμου αποτελεί μέρος της συμφωνίας μαζί με τις υπόλοιπες οικονομικές διαπραγματεύσεις που εδώ και 40 ημέρες περίπου έκαναν το «παραδίδω τις μετοχές μου χωρίς αντίτιμο» στο νέο μίνι σήριαλ του καλοκαιριού.  Τα γιατί και τα πως έφθασε ο Δ.Γουλιέλμος να «προσπαθεί» να σώσει τον ΑΡΗ μόνος του ενώ δεν είχε τη δυνατότητα όπως ο ίδιος δήλωσε δεν ρωτήθηκαν ποτέ και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα πουν με επίσημο τρόπο. Η ομερτά στον μπασκετικό ΑΡΗ καλά κρατεί μέχρι που η σιωπή σπάει με ένα αφελές ερώτημα του τύπου “μα γιατί ο κόσμος δεν αγκαλιάζει την προσπάθεια που γίνεται;”.  Άσε που μετά θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις και για τον «απαθή» ρόλο του Ερασιτέχνη στις διαδικασίες της ΚΑΕ που για προφανείς λόγους κανείς δεν θέλει να δώσει.

Ο μονόδρομος της επιβίωσης

2 ήταν οι «λύσεις» που προτάθηκαν στην  συνέλευση με την μια να έχει να κάνει με την διατήρηση των μετοχών στην κατοχή του Γουλιέλμου κάτι που οδήγησε πρακτικά σε μια πρόταση που υπερψηφίστηκε και είχε να κάνει με την λύση της πολυμετοχικότητας. Δηλαδή με κάποια νομικά και οικονομικά τεχνάσματα θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους μας να στηρίξουμε την ΚΑΕ με τον πλέον επίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, λεφτά δεν υπάρχουν, πλάνο διαφορετικό από το γνωστό της στήριξης(και της μετατόπισης ευθυνών) του κόσμου δεν υπάρχει και ο ΑΡΗΣ σαν να ξαναγυρίζει καμιά οκταετία πίσω όπου η 6^η θέση παρουσιαζόταν σαν επίτευγμα. Πλέον όμως με το φαντασματάκι του υποβιβασμού να κόβει βόλτες στο θρυλικό Παλέ εκείνη η πορεία μοιάζει όντως με επίτευγμα… Και κάπου εδώ κολλάει και το Παλέ που ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που διαφοροποιεί την σημερινή κατάσταση με εκείνη της προ-Λάσκαρη εποχής. Η ενδεχόμενη παραχώρηση του Παλέ υπό ευνοϊκές συνθήκες σε συνδυασμό με τα χρήματα που παρακρατούνται από σχετικές οφειλές είναι μια ανάσα στον ασθενή ΑΡΗ. Εφόσον υπάρχει(;) και το πλάνο αξιοποίησης του γηπέδου ίσως τα πράγματα να είναι ελαφρώς καλύτερα.

Τα συμπεράσματα για την επόμενη ημέρα

Αν κάτι θετικό μπορούμε να κρατήσουμε από αυτή την συνέλευση είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται ενεργά με τον μπασκετικό ΑΡΗ ίσως στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων 50 χρόνων για την ομάδα μας αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό οικοδόμημα του μπάσκετ. Άνθρωποι με τα καλά τους και τα άσχημα τους. Με τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις τους. Τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί. Και όσο μίζερο και αν ακούγεται αυτό, σε έναν σύλλογο όπου παρουσιάστηκε ως λύση ο οικιοθελής υποβιβασμός της ομάδος σε ερασιτεχνική κατηγορία ο μονόδρομος της επιβίωσης με ελπίδα το άγνωστο ακούγεται πιο θελκτικό.  Τουλάχιστον αυτή τη φορά όσοι τελικά ασχοληθούν ας είναι πιο «μυαλωμένοι» αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η εύρεση επενδυτή να τεθεί επιτέλους ως πρωταρχικός στόχος πάνω σε σωστές βάσεις και τα πανηγύρια για κάθε βήμα μωρού να μείνουν στη άκρη… Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

ΥΓ. Για κάθε «προσπάθεια» σαν και αυτή του Δ.Γουλιέλμου στην ΚΑΕ μια άλλη προσπάθεια μένει στις σκέψεις.

ΥΓ2. Το να μιλάς για πολυμετοχικότητα και την συμμετοχή του κόσμου και την ίδια στιγμή να απουσιάζουν οι βασικοί χρηματοδότες της ομάδος της χρονιάς που διανύσαμε είναι από μόνο του περίεργο.

ΥΓ3. Και με τις συζητήσεις με την ΦΙΜΠΑ που βρίσκονται σε καλό δρόμο σχετικά με τα νέα δεδομένα απαγόρευσης μεταγραφών λόγω των μπαν ξεπεράστηκε και αυτό το πρόβλημα.

ΥΓ4. Τουλάχιστον δεν έγινε αναφορά σε Ελληνόπουλα, σε ακαδημίες παραγωγής ταλέντων και άλλα τέτοια που έχουμε ακούσει άλλες φορές. Βλέπεις με τον Βουλγαρόπουλο να αποτελεί παρελθόν πριν του δοθούν οι ευκαιρίες και κάποιες περίεργες μεταγραφές Ελλήνων από το πουθενά την περασμένη χρονιά τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ5. Και φυσικά όταν πας να ψηφίσεις λύση για τον Αυτοκράτορα μετά από έναν μήνα σιωπής χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα λογικό είναι η πρόταση να είναι μια και χωρίς σχεδόν καμία ουσία. Ψημένος ο Ερασιτέχνης σε αυτές τις καταστάσεις.

ΥΓ6. Ακόμη και αυτό της μπασκετικής Λέσχης που είχε ακουσθεί ως φήμη τελικά θα αποτελούσε πιο ουσιαστικό πλάνο. Όταν τα τελευταία χρόνια γίνονται έρανοι για 5.000 ευρώ μια μπασκετική Λέσχη θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Βέβαια θα έκανε και ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν και όπως έχει διδάξει το παρελθόν κανείς παράγοντας δεν το θέλει αυτό.

ΥΓ7. Και αυτό το σχόλιο περί στήριξης του κόσμου και διάφορων παραγόντων σε αρρωστημένες καταστάσεις τι ακριβώς ήταν; Παραπονάκι; Μάλλον η λογική συνέπεια της μυστικοπάθειας και της συστηματικής παραπληροφόρησης που συνεχίζεται αδιάκοπα.

ΥΓ8. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Δ.Γουλιέλμος θα είχε γίνει "καπνός" μέσα σε 24 ώρες αν ο κόσμος ήξερε τι ακολουθεί. Όταν όμως δεν ξέρεις μετά τι ακολουθεί απλά κάθεσαι αποχαυνωμένος και παρατηρείς...

ΥΓ9. Χρόνια Πολλά στον έναν και μοναδικό μπασκετικό Θεό Νίκο Γκάλη! Τα κεράσματα σου, αναμνήσεις μιας ζωής!